gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.751
Κεφάλαιο 15. - Ταλίν ΙΙ. Μια βόλτα στα μπαράκια.
Μπήκαμε στο Maiasmokk Cafe. Το παλαιότερο καφενείο του Ταλίν.
Πήραμε από ένα ποτό, αλλά δεν αντέξαμε. Συνοδέψαμε το μαλτ ουίσκι με ένα μαύρο σοκολατάκι. Το Ταλίν και ιδιαίτερα το Maiasmokk Cafe, φημίζεται για την ποιότητα της σοκολάτας που διαθέτει. Επίσης το Maiasmokk Cafe, είναι και ένα ατμοσφαιρικό καφέ.
Αφού καθίσαμε αρκετή ώρα εκεί και ήπιαμε τα ποτά μας, αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό.
Κατεβήκαμε πάλι στην πλατεία Δημαρχείου, προχωρήσαμε προς την οδό Harju και στρίψαμε αριστερά στην οδό Müürivahe, όπου στον αριθμό 2, βρίσκεται ένα από τα 100 καλύτερα restaurant του κόσμου, σύμφωνα με κάποιες αξιολογήσεις. Το Gloria restaurant.
Θέλαμε κατ' αρχή να πιούμε έναν εκλεκτό οίνο, αλλά δυστυχώς το κελάρι ήταν κλειστό,
λόγω Κυριακής. Προχωρήσαμε προς την κύρια είσοδο. Μετά την κεντρική πόρτα εισόδου, υπάρχει μεγάλη βιτρίνα με όλες τις διακρίσεις (κύπελλα κλπ) του restaurant. Ανεβήκαμε τη μεγαλοπρεπή σκάλα και το εσωτερικό ήταν όπως το θυμόμουν. Εξαιρετικό. Πολύ ατμοσφαιρικό.
Κατευθυνθήκαμε προς το μπαρ. Μας εξήγησαν ευγενικά, ότι δεν σερβίρουν φαγητό, γιατί το restaurant, εκείνη την ημέρα, ήταν κλεισμένο από την κυβέρνηση για μια διακρατική δεξίωση. Επίσης μας είπαν, ότι για δύο ώρες, μέχρι να ξεκινούσε η εκδήλωση, μπορούσαμε να καθίσουμε να πιούμε τα ποτά μας. Το δεχτήκαμε ευχαρίστως και έτσι απολαύσαμε τα ποτά μας στον υπέροχο χώρο του Gloria restaurant. Αφού ήπιαμε τα ποτά μας στο Gloria 1937, βγήκαμε έξω και σκεφτήκαμε που να πάμε για φαγητό. Είχαμε τέσσερις γνωστές επιλογές. Το Olde Hansa restaurant, το restaurant Peppersack, απέναντι από το Olde Hansa, το Rataskaevu 16 και την επί της οδού Dunkri 5, μπυραρία Beer House. Η μπυραρία αυτή, διαθέτει μπύρα η οποία παράγεται μέσα στον χώρο της. Προτιμήσαμε την επιλογή της μπυραρίας.
Μπήκαμε μέσα, ο χώρος ήταν υπέροχος, όπως τον θυμόμουν.
Η μπυραρία διαθέτει κι ένα όμορφο αίθριο,
με ξεχωριστά δωματιάκια γύρω του.
Όμως εμείς προτιμήσαμε να καθίσουμε στον κυρίως χώρο. Είναι πολύ ωραία αίσθηση να απολαμβάνεις τη μπύρα σου, έχοντας γύρω σου όμορφα μπαρ και τα καζάνια παραγωγής. Από την παραγωγή στην κατανάλωση.
Οι απαστερίωτες μπύρες ήταν εξαιρετικές. Φάγαμε λίγο και ήπιαμε αρκετές μπύρες. Οι μπύρες αυτές, δεν φουσκώνουν όπως αυτές της ευρείας κατανάλωσης. Είναι μεγάλη απόλαυση να πίνεις φρέσκιες μπύρες.
Αφού φάγαμε και κυρίως απολαύσαμε τις μπύρες μας, φύγαμε από τη μπυραρία και κατεβήκαμε προς την οδό Harju και προς το Harju Street park.
Εκεί καθίσαμε υπαίθρια σε ένα μπαράκι και συγκεκριμένα στο Cafe Amore, όπου απολαύσαμε ένα μπουκάλι ισπανικό λευκό κρασί.
Αφού ήπιαμε το κρασί, συνεχίσαμε με το καλύτερο. Πολύ κοντά στο Gloria 1937, στον ίδιο δρόμο, επί της οδού Müürivahe 14, βρίσκεται το Valli Bar.
Όπως αναφέρει μια εύστοχη κριτική, το Valli Bar είναι: "το τελευταίο σοβιετικό μπαρ. Είναι το καλύτερο μέρος για τη θεραπεία της ασθένειάς σας, χωρίς ιατρική παρέμβαση".
Μπήκαμε μέσα. Το μπαρ ήταν γεμάτο από ανθρώπους που έπιναν. Και έπιναν πολύ.
Ο μπάρμαν ήταν αμίλητος κι έβαζε πάρα πολύ γρήγορα τα ποτά. Ρίχνω μια ματιά στην κάβα του μπαρ. Η κάβα ήταν πολύ ενημερωμένη και πλούσια, ενώ είχε και τις τιμές πάνω στα μπουκάλια.
Ρίχνω μια ματιά στην τιμή του εξαιρετικού malt whisky Ardberg. Η τιμή του ήταν 4 ευρώ.
Θυμήθηκα ότι πριν από ένα χρόνο στη Στοκχόλμη ένα ποτήρι malt whisky Ardberg, το είχα πληρώσει 15,92 ευρώ (152 SEK).
Παρήγγειλα τρία ποτά ταυτόχρονα, 1 ποτήρι Ardberg (με κόστος 4 ευρώ) για να απολαύσω τη γεύση του, 1 ποτήρι Εσθονική βότκα (με κόστος 2 ευρώ) για να δοκιμάσω την τοπική βότκα και ένα ποτήρι μισό λίτρο Pilsner Urquell (με κόστος 4 ευρώ – όσο ανεβαίναμε βορειότερα ανέβαινε και το κόστος, ιδίως των ποτών).
Ήπια πρώτα το Ardberg, απολαμβάνοντας τη γεύση του. Στη συνέχεια ήπια λίγη Pilsner Urquell, για να σβήσω το Ardberg και κατόπιν ήπια την Εσθονική βότκα.
Κατόπιν ήπια την υπόλοιπη Pilsner Urquell, για να σβήσω την Εσθονική βότκα και παρήγγειλα πάλι Ardberg.
Όσο έμεινα στο θεραπευτικό αυτό μέρος, έπινα Ardberg. Βέβαια σε όχι κατάλληλα ποτήρια, αλλά με αρκετή ποσότητα, προφανώς μεγαλύτερη από αυτή που σερβίρουν στα μπαράκια της Ευρώπης.
Πάλι θυμήθηκα την ποσότητα και την τιμή του Ardberg, που είχα πιει στη Στοκχόλμη.
Όπως προανέφερα το Valli Bar είναι το τελευταίο σοβιετικό μπαρ. Ενώ είμαστε στον πάγκο και πίναμε τα ποτά μας, ένας συμπότης που καθόταν κι αυτός στον πάγκο μας ρώτησε από πού είμαστε. Του είπα ότι είμαστε Έλληνες. Χάρηκε πολύ. Μας είπε ότι πίνουμε ωραία ποτά. Επίσης μας είπε ότι αυτός είναι από τη Δανία και από τότε που συνταξιοδοτήθηκε, πριν από είκοσι χρόνια, εγκαταστάθηκε στο Ταλίν. Μας είπε ότι έκανε την καλύτερη επιλογή της ζωής του και ότι κάθε ημέρα βρίσκεται στο Valli Bar. Σκέφτηκα ότι η σύνταξη του Δανού έπιανε τόπο.
Περάσαμε πολύ ωραία στο Valli Bar.
Αφού ήπιαμε τα ποτά μας, σκεφτήκαμε να πάμε για λίγο στο ξενοδοχείο να φρεσκαριστούμε. Βγαίνοντας από το μπαρ, η ώρα ήταν περασμένες εννιά το βράδυ, αλλά μόνο βράδυ δεν ήταν. Πήγαμε στο ξενοδοχείο. Δεν ήταν μακριά ανεβήκαμε στα δωμάτιά μας. Έκανα ένα σύντομο ντους και ξεκουράστηκα λίγο.
Όταν βγήκαμε προχωρήσαμε πάλι προς την παλιά πόλη.
Η ώρα ήταν έντεκα και τέταρτο τη νύχτα. Περπατώντας σκέφτηκα ότι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, είναι το "Σκοτάδι στο Ταλίν", του Φιλανδού σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι. Γενικά μου αρέσουν οι ταινίες του μινιμαλιστή σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι. Βέβαια για να δούμε σκοτάδι στο Ταλίν, πλησίασαν μεσάνυχτα.
Μπήκαμε στην παλιά πόλη και προχωρήσαμε.
Ο κόσμος είχε αραιώσει αρκετά. Η απόβαση των Φιλανδών στο Ταλίν για week end, είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Όπως μας είχε εξηγήσει ένας μπάρμαν, η οικονομία του Ταλίν εξαρτάται, αρκετά, από την απόβαση των Φιλανδών για week end. Οι Φινλανδοί κάνουν πολύ μεγάλη κατανάλωση, ιδίως ποτών. Χαρακτηριστικά ο μπάρμαν μας είχε πει ότι πάνω από το 80% του τζίρου που πραγματοποιούν οι Φινλανδοί, είναι για ποτά. Επίσης μας είπε ότι ο τζίρος της Παρασκευής, του Σαββάτου και εν μέρει της Κυριακής, τους αρκεί για όλη την επόμενη εβδομάδα.
Περπατήσαμε λίγο
περάσαμε μπροστά από την πινακίδα που είχαμε δει το απόγευμα
και η οποία έγραφε 14 βήματα προς τον 15ο αιώνα και έτσι ένα τέταρτο πριν από τα μεσάνυχτα μπήκαμε στο Olde Hansa, να πιούμε κάποια από τα τελευταία ποτά μας. Γνωρίζαμε ότι το Olde Hansa, σταματά να σερβίρει ακριβώς μεσάνυχτα. Και γνωρίζαμε, επίσης ότι το Olde Hansa είναι ένα ατμοσφαιρικό bar-restaurant.
Οι σερβιτόροι και οι barmen ήταν ντυμένοι με μεσαιωνικά ρούχα.
Παραγγείλαμε μπύρες. Δύο για τον κάθε ένα, αφού σε ένα τέταρτο σταματούσε το σερβίρισμα. Η μπύρα μας σερβιρίστηκε σε πήλινο δοχείο.
Βέβαια εμένα αυτό το φολκλόρ δεν μου ταιριάζει και πολύ. Γι' αυτό αφιερώσαμε λίγο χρόνο στο Olde Hansa. Και είχαμε εναλλακτική επιλογή, ένα μπαρ το οποίο έκλεινε αργά.
Έτσι όταν μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα και αφού είχαμε πιει τις μπύρες μας, αποχαιρετίσαμε το Olde Hansa,
βγήκαμε έξω
και κατευθυνθήκαμε προς το επί της οδού Sauna 8, Sigmund Freud Bar, το οποίο κλείνει αργότερα. Όμορφο μπαρ με ενημερωμένη κάβα. Καθίσαμε εκεί μέχρι να κλείσει, ήπια δύο ποτήρια cardhu, ποτό το οποίο πίνω σταθερά πάνω από 25ετία. Φαίνεται ότι εκείνη την ώρα, την τελευταία νύχτα του ταξιδιού, αναζήτησα μια οικεία γεύση. Όταν έκλεινε το μπαρ, βγήκαμε, κάναμε μια τελευταία μικρή βόλτα στα σοκάκια της παλιάς πόλης,
η νύχτα συνέχιζε να είναι φωτεινή αν και η ώρα ήταν περίπου δύο το πρωί, φτάσαμε έως το Δημαρχείο και την πλατεία Δημαρχείου,
κατηφορίσαμε προς την πύλη εξόδου,
βγήκαμε έξω, ρίξαμε μια τελευταία ματιά στην παλιά πόλη του Ταλίν
από την οποία απομακρυνόμαστε
και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας.
Την επόμενη ημέρα πολύ πρωί θα ξεκινούσαμε για Ελσίνκι. Θυμήθηκα ένα αεροπορικό ταξίδι Πεκίνο-Κοπεγχάγη, πριν από λίγα χρόνια. Το αεροπλάνο είχε περάσει νότια από το Ταλίν και στο βάθος διακρίνονταν τα φώτα του Ελσίνκι. Θυμήθηκα και τη φωτογραφία που είχα βγάλει τότε.
Ανεβήκαμε γρήγορα στα δωμάτιά μας, για ολιγόωρο ύπνο. Εξαιρετικά περάσαμε και την τελευταία νύχτα του ταξιδιού μας.
Μπήκαμε στο Maiasmokk Cafe. Το παλαιότερο καφενείο του Ταλίν.
Πήραμε από ένα ποτό, αλλά δεν αντέξαμε. Συνοδέψαμε το μαλτ ουίσκι με ένα μαύρο σοκολατάκι. Το Ταλίν και ιδιαίτερα το Maiasmokk Cafe, φημίζεται για την ποιότητα της σοκολάτας που διαθέτει. Επίσης το Maiasmokk Cafe, είναι και ένα ατμοσφαιρικό καφέ.
Αφού καθίσαμε αρκετή ώρα εκεί και ήπιαμε τα ποτά μας, αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό.
Κατεβήκαμε πάλι στην πλατεία Δημαρχείου, προχωρήσαμε προς την οδό Harju και στρίψαμε αριστερά στην οδό Müürivahe, όπου στον αριθμό 2, βρίσκεται ένα από τα 100 καλύτερα restaurant του κόσμου, σύμφωνα με κάποιες αξιολογήσεις. Το Gloria restaurant.
Θέλαμε κατ' αρχή να πιούμε έναν εκλεκτό οίνο, αλλά δυστυχώς το κελάρι ήταν κλειστό,
λόγω Κυριακής. Προχωρήσαμε προς την κύρια είσοδο. Μετά την κεντρική πόρτα εισόδου, υπάρχει μεγάλη βιτρίνα με όλες τις διακρίσεις (κύπελλα κλπ) του restaurant. Ανεβήκαμε τη μεγαλοπρεπή σκάλα και το εσωτερικό ήταν όπως το θυμόμουν. Εξαιρετικό. Πολύ ατμοσφαιρικό.
Κατευθυνθήκαμε προς το μπαρ. Μας εξήγησαν ευγενικά, ότι δεν σερβίρουν φαγητό, γιατί το restaurant, εκείνη την ημέρα, ήταν κλεισμένο από την κυβέρνηση για μια διακρατική δεξίωση. Επίσης μας είπαν, ότι για δύο ώρες, μέχρι να ξεκινούσε η εκδήλωση, μπορούσαμε να καθίσουμε να πιούμε τα ποτά μας. Το δεχτήκαμε ευχαρίστως και έτσι απολαύσαμε τα ποτά μας στον υπέροχο χώρο του Gloria restaurant. Αφού ήπιαμε τα ποτά μας στο Gloria 1937, βγήκαμε έξω και σκεφτήκαμε που να πάμε για φαγητό. Είχαμε τέσσερις γνωστές επιλογές. Το Olde Hansa restaurant, το restaurant Peppersack, απέναντι από το Olde Hansa, το Rataskaevu 16 και την επί της οδού Dunkri 5, μπυραρία Beer House. Η μπυραρία αυτή, διαθέτει μπύρα η οποία παράγεται μέσα στον χώρο της. Προτιμήσαμε την επιλογή της μπυραρίας.
Μπήκαμε μέσα, ο χώρος ήταν υπέροχος, όπως τον θυμόμουν.
Η μπυραρία διαθέτει κι ένα όμορφο αίθριο,
με ξεχωριστά δωματιάκια γύρω του.
Όμως εμείς προτιμήσαμε να καθίσουμε στον κυρίως χώρο. Είναι πολύ ωραία αίσθηση να απολαμβάνεις τη μπύρα σου, έχοντας γύρω σου όμορφα μπαρ και τα καζάνια παραγωγής. Από την παραγωγή στην κατανάλωση.
Οι απαστερίωτες μπύρες ήταν εξαιρετικές. Φάγαμε λίγο και ήπιαμε αρκετές μπύρες. Οι μπύρες αυτές, δεν φουσκώνουν όπως αυτές της ευρείας κατανάλωσης. Είναι μεγάλη απόλαυση να πίνεις φρέσκιες μπύρες.
Αφού φάγαμε και κυρίως απολαύσαμε τις μπύρες μας, φύγαμε από τη μπυραρία και κατεβήκαμε προς την οδό Harju και προς το Harju Street park.
Εκεί καθίσαμε υπαίθρια σε ένα μπαράκι και συγκεκριμένα στο Cafe Amore, όπου απολαύσαμε ένα μπουκάλι ισπανικό λευκό κρασί.
Αφού ήπιαμε το κρασί, συνεχίσαμε με το καλύτερο. Πολύ κοντά στο Gloria 1937, στον ίδιο δρόμο, επί της οδού Müürivahe 14, βρίσκεται το Valli Bar.
Όπως αναφέρει μια εύστοχη κριτική, το Valli Bar είναι: "το τελευταίο σοβιετικό μπαρ. Είναι το καλύτερο μέρος για τη θεραπεία της ασθένειάς σας, χωρίς ιατρική παρέμβαση".
Μπήκαμε μέσα. Το μπαρ ήταν γεμάτο από ανθρώπους που έπιναν. Και έπιναν πολύ.
Ο μπάρμαν ήταν αμίλητος κι έβαζε πάρα πολύ γρήγορα τα ποτά. Ρίχνω μια ματιά στην κάβα του μπαρ. Η κάβα ήταν πολύ ενημερωμένη και πλούσια, ενώ είχε και τις τιμές πάνω στα μπουκάλια.
Ρίχνω μια ματιά στην τιμή του εξαιρετικού malt whisky Ardberg. Η τιμή του ήταν 4 ευρώ.
Θυμήθηκα ότι πριν από ένα χρόνο στη Στοκχόλμη ένα ποτήρι malt whisky Ardberg, το είχα πληρώσει 15,92 ευρώ (152 SEK).
Παρήγγειλα τρία ποτά ταυτόχρονα, 1 ποτήρι Ardberg (με κόστος 4 ευρώ) για να απολαύσω τη γεύση του, 1 ποτήρι Εσθονική βότκα (με κόστος 2 ευρώ) για να δοκιμάσω την τοπική βότκα και ένα ποτήρι μισό λίτρο Pilsner Urquell (με κόστος 4 ευρώ – όσο ανεβαίναμε βορειότερα ανέβαινε και το κόστος, ιδίως των ποτών).
Ήπια πρώτα το Ardberg, απολαμβάνοντας τη γεύση του. Στη συνέχεια ήπια λίγη Pilsner Urquell, για να σβήσω το Ardberg και κατόπιν ήπια την Εσθονική βότκα.
Κατόπιν ήπια την υπόλοιπη Pilsner Urquell, για να σβήσω την Εσθονική βότκα και παρήγγειλα πάλι Ardberg.
Όσο έμεινα στο θεραπευτικό αυτό μέρος, έπινα Ardberg. Βέβαια σε όχι κατάλληλα ποτήρια, αλλά με αρκετή ποσότητα, προφανώς μεγαλύτερη από αυτή που σερβίρουν στα μπαράκια της Ευρώπης.
Πάλι θυμήθηκα την ποσότητα και την τιμή του Ardberg, που είχα πιει στη Στοκχόλμη.
Όπως προανέφερα το Valli Bar είναι το τελευταίο σοβιετικό μπαρ. Ενώ είμαστε στον πάγκο και πίναμε τα ποτά μας, ένας συμπότης που καθόταν κι αυτός στον πάγκο μας ρώτησε από πού είμαστε. Του είπα ότι είμαστε Έλληνες. Χάρηκε πολύ. Μας είπε ότι πίνουμε ωραία ποτά. Επίσης μας είπε ότι αυτός είναι από τη Δανία και από τότε που συνταξιοδοτήθηκε, πριν από είκοσι χρόνια, εγκαταστάθηκε στο Ταλίν. Μας είπε ότι έκανε την καλύτερη επιλογή της ζωής του και ότι κάθε ημέρα βρίσκεται στο Valli Bar. Σκέφτηκα ότι η σύνταξη του Δανού έπιανε τόπο.
Περάσαμε πολύ ωραία στο Valli Bar.
Αφού ήπιαμε τα ποτά μας, σκεφτήκαμε να πάμε για λίγο στο ξενοδοχείο να φρεσκαριστούμε. Βγαίνοντας από το μπαρ, η ώρα ήταν περασμένες εννιά το βράδυ, αλλά μόνο βράδυ δεν ήταν. Πήγαμε στο ξενοδοχείο. Δεν ήταν μακριά ανεβήκαμε στα δωμάτιά μας. Έκανα ένα σύντομο ντους και ξεκουράστηκα λίγο.
Όταν βγήκαμε προχωρήσαμε πάλι προς την παλιά πόλη.
Η ώρα ήταν έντεκα και τέταρτο τη νύχτα. Περπατώντας σκέφτηκα ότι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, είναι το "Σκοτάδι στο Ταλίν", του Φιλανδού σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι. Γενικά μου αρέσουν οι ταινίες του μινιμαλιστή σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι. Βέβαια για να δούμε σκοτάδι στο Ταλίν, πλησίασαν μεσάνυχτα.
Μπήκαμε στην παλιά πόλη και προχωρήσαμε.
Ο κόσμος είχε αραιώσει αρκετά. Η απόβαση των Φιλανδών στο Ταλίν για week end, είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Όπως μας είχε εξηγήσει ένας μπάρμαν, η οικονομία του Ταλίν εξαρτάται, αρκετά, από την απόβαση των Φιλανδών για week end. Οι Φινλανδοί κάνουν πολύ μεγάλη κατανάλωση, ιδίως ποτών. Χαρακτηριστικά ο μπάρμαν μας είχε πει ότι πάνω από το 80% του τζίρου που πραγματοποιούν οι Φινλανδοί, είναι για ποτά. Επίσης μας είπε ότι ο τζίρος της Παρασκευής, του Σαββάτου και εν μέρει της Κυριακής, τους αρκεί για όλη την επόμενη εβδομάδα.
Περπατήσαμε λίγο
περάσαμε μπροστά από την πινακίδα που είχαμε δει το απόγευμα
και η οποία έγραφε 14 βήματα προς τον 15ο αιώνα και έτσι ένα τέταρτο πριν από τα μεσάνυχτα μπήκαμε στο Olde Hansa, να πιούμε κάποια από τα τελευταία ποτά μας. Γνωρίζαμε ότι το Olde Hansa, σταματά να σερβίρει ακριβώς μεσάνυχτα. Και γνωρίζαμε, επίσης ότι το Olde Hansa είναι ένα ατμοσφαιρικό bar-restaurant.
Οι σερβιτόροι και οι barmen ήταν ντυμένοι με μεσαιωνικά ρούχα.
Παραγγείλαμε μπύρες. Δύο για τον κάθε ένα, αφού σε ένα τέταρτο σταματούσε το σερβίρισμα. Η μπύρα μας σερβιρίστηκε σε πήλινο δοχείο.
Βέβαια εμένα αυτό το φολκλόρ δεν μου ταιριάζει και πολύ. Γι' αυτό αφιερώσαμε λίγο χρόνο στο Olde Hansa. Και είχαμε εναλλακτική επιλογή, ένα μπαρ το οποίο έκλεινε αργά.
Έτσι όταν μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα και αφού είχαμε πιει τις μπύρες μας, αποχαιρετίσαμε το Olde Hansa,
βγήκαμε έξω
και κατευθυνθήκαμε προς το επί της οδού Sauna 8, Sigmund Freud Bar, το οποίο κλείνει αργότερα. Όμορφο μπαρ με ενημερωμένη κάβα. Καθίσαμε εκεί μέχρι να κλείσει, ήπια δύο ποτήρια cardhu, ποτό το οποίο πίνω σταθερά πάνω από 25ετία. Φαίνεται ότι εκείνη την ώρα, την τελευταία νύχτα του ταξιδιού, αναζήτησα μια οικεία γεύση. Όταν έκλεινε το μπαρ, βγήκαμε, κάναμε μια τελευταία μικρή βόλτα στα σοκάκια της παλιάς πόλης,
η νύχτα συνέχιζε να είναι φωτεινή αν και η ώρα ήταν περίπου δύο το πρωί, φτάσαμε έως το Δημαρχείο και την πλατεία Δημαρχείου,
κατηφορίσαμε προς την πύλη εξόδου,
βγήκαμε έξω, ρίξαμε μια τελευταία ματιά στην παλιά πόλη του Ταλίν
από την οποία απομακρυνόμαστε
και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας.
Την επόμενη ημέρα πολύ πρωί θα ξεκινούσαμε για Ελσίνκι. Θυμήθηκα ένα αεροπορικό ταξίδι Πεκίνο-Κοπεγχάγη, πριν από λίγα χρόνια. Το αεροπλάνο είχε περάσει νότια από το Ταλίν και στο βάθος διακρίνονταν τα φώτα του Ελσίνκι. Θυμήθηκα και τη φωτογραφία που είχα βγάλει τότε.
Ανεβήκαμε γρήγορα στα δωμάτιά μας, για ολιγόωρο ύπνο. Εξαιρετικά περάσαμε και την τελευταία νύχτα του ταξιδιού μας.