Ιταλία ΣΙΚΕΛΙΑ-Προσκύνημα στο Χτές, Γνωριμιά με το Σήμερα

[St.Adamantidou]

Στα ριζά της Αίτνας, ξαπλώνεται η γενναία πόλη της Κατάνης. Κι είναι γενναία, γενναία πολύ, γιατί ζει αψηφώντας το φοβερό θεριό που βρυχάται πάνω από τα κεφάλια 360.000 ζωντανών. Ξυπνούν το πρωί οι άνθρωποι στην Κατάνη και, μοιρολατρικά αρχίζουν να σκουπίζουν την καπνιά από τα μπαλκόνια και τα περβάζια των παραθύρων τους. Κοιτούν κατά την κορφή που στέκει απειλητική, χαμένη μέσα σε ένα μαύρο σύννεφο καπνού, σταυροκοπιούνται και κινούν για τις δουλειές τους. Και προσπαθούν να ξεχάσουν.
Η ζωή της πόλης αρχίζει από τον 7Ο πΧ αιώνα. Οι ρίζες της είναι ελληνικές. Χτισμένη πάνω στο Ιόνιο έζησε και αυτή την παλαβή ιστορία ολόκληρης της Σικελίας, και μοιράστηκε την τύχη της. Το τέλος της ελληνικότητας της ήρθε με την υποταγή στους Ρωμαίους στα 263 μΧ. Κατεστραμμένη από τις ιστορικές αναταραχές κι από τη μανία του ηφαιστείου στα 1693, ξαναχτίστηκε τον 18ο αιώνα, σχεδόν από την αρχή.
Σήμερα είναι μια συμπαθητική πολιτεία, με μερικά όμορφα κτίρια σε σιτσιλιάνικο μπαρόκ, σαν εκείνα τα ανάκτορα των Μπισκάρι, το Σαραβάλε και Βάλε, το Δημαρχικό μέγαρο, το καστέλλο Ουρσίνο, το Πανεπιστήμιο, τη Μητρόπολή της, την κρήνη των ελεφάντων, καμωμένη από λάβα. Τα περισσότερα από τα κτίρια αυτά είναι έργα του περίφημου αρχιτέκτονα Βακαρίνι.
Κι ανάμεσα σε όλα τούτα τα καινούργια κτίσματα η φωνή του μακρινού παρελθόντος. Στην PiazzaStesicoro, το ρωμαϊκό αμφιθέατρο. Ήταν σούρουπο όταν έφτασα εκεί. Τα ερείπια φάνταζαν αφιλόξενα, με τις επικίνδυνες στοές και τις σκοτεινές καμάρες. Κατέβηκα τα 15-20 σκαλιά από το επίπεδο της πλατείας, και βρέθηκα σε ένα παράξενο χώρο, που με καλούσε και σύγκαιρα με τρόμαζε. Τι διαφορετική όψη έχουν τα ελληνικά θέατρα!. Τούτο δω το μνημείο μού έφερνε στο νου μνήμες ανατριχιαστικές. Έπεισα τον εαυτό μου να προχωρήσει. Πώς το κατάφερα; Μα είναι απλό!, Αρχισα να σφυρίζω σκοπό παράτονο. Ίσα ίσα για να ακούω τον εαυτό μου, έστω μέσα σε εκείνη την ερημιά την γεμάτη μούχλα, υγρασία και σκοτάδι. Τι είχα να φοβηθώ στο κάτω κάτω; Τα θεριά; Τους μονομάχους; Τους βλοσυρούς ρωμαίους στρατιώτες; Μπα σε καλό μου. Όμως κακά είναι τα ψέματα, να σας χαρώ. Ο λαιμός μου ήταν κατάξερος. Γιατί οι -τεράστιες πέτρες, που σχεδίαζαν το αμφιθέατρο, ήταν μαύρες. Η μυρουδιά εκεί μέσα με έπνιγε. Το φως ήταν λιγοστό, και σε μερικές στοές ανύπαρκτο. Τι να μου κάνει το σφύριγμα; Όμως συμβαίνει να είμαι περίεργη. Έπρεπε οπωσδήποτε να εξερευνήσω το χώρο. Μπρος! Κουράγιο! Προχώρησα στην πρώτη στοά. Υγρή και σκοτεινή. Βγήκα σε ένα μικρό ξέφωτο. Ξανανάσανα. Χώθηκα σε ένα μακρύ διάδρομο άφωτο. Τον πέρασα κυριολεκτικά πηλαλώντας. Κι άλλο ξέφωτο. Ξαναπήρα κουράγιο!. Κι άλλη στοά. Έσταζε νερά. Φρίκη. Και οι χώροι δεν απλώνονταν μονάχα μπρος μου, μα και δεξιά και αριστερά μου. Υπέθεσα πως θα ήταν αποδυτήρια. Μα τι μανία είχαν τούτοι οι άνθρωποι με τις στοές και τις παραστοές, τους διαδρόμους και τα διαδρομάκια, κι όλα σκοτεινά σαν την κόλαση?
Φρίκη. Κι επί τέλους η αρένα. Ουφ! Καιρός δα ήταν. Είναι μισή. Η άλλη μισή έχει καταστραφεί. Έτσι μικρή κι ασήμαντη, σήμερα δεν θυμίζει τίποτε από το παρελθόν της. Είναι η καημένη σα μια κακογερασμένη δυναμική κυρά, που πια δεν έχει δόντια να δαγκώσει. Καθώς κοιτώ τριγύρω, σκέφτομαι το αμφιθέατρο της Βερόνας. Εκεί βλέπεις ό,τι φαίνεται. Δεν ξέρεις να κρύβεται κάτι, κάτω από τις ογκώδεις πέτρες. Εδώ οι Ρωμαίοι βγάζουν τα άπλυτα τους στη φόρα, δείχνοντάς σου τις στοές και τα υπόγεια. Κι είναι όλα τούτα αποκρουστικά, σαν όλα τα άπλυτα……….
Γυρνώ να φύγω. Βιάζομαι. Θαρρώ πως πίσω μου τρέχουν οι μελλοθάνατοι και τα θηρία. Θαρρώ πως βλέπω κάποιον αντίχειρα να στρέφεται προς τα κάτω. Ο Θάνατος! Κοκαλώνω! «Παναγίτσα μου! Για μένα είναι τούτο; Μα τι έπαθα; Τι στο καλό φοβάμαι τόσο; Ψυχραιμία, αγαπητή μου, ψυχραιμία»! ΄Ομως ο αντίχειρας είναι πάντα εκεί. Ανεστραμμένος. Ναι αυτό ήταν τόσην ώρα, και δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ο Θάνατος με κυνηγούσε συνεχώς, γιατί ο Θάνατος έχει στοιχειώσει τούτο τον τόπο……………..
Στην πλατεία του Στησιχόρου, ξαναβρήκα την ανάσα μου και την αξιοπρέπειά μου.!!! Προσπάθησα να πνίξω το προδοτικό λαχάνιασμα, να βγάλω από τα μάτια μου την τρομάρα, να κρύψω τα χέρια μου, που έτρεμαν, πίσω από την πλάτη μου, και με ύφος αδιάφορο να πω στην υπόλοιπη συντροφιά, που φρόνιμα φρόνιμα είχε καθίσει σε κάποιο παγκάκι και περίμενε, εμένα την τρελή, να εξερευνήσω τον τόπο: «Χμ ήταν αρκετά ενδιαφέρον, λίγο άγριο βέβαια, μα άξιζε το κόπο». Κι από μέσα μου, «Αει στο καλό, τι την ήθελα την επίσκεψη? Μου κόπηκαν τα ήπατα»!.
Το μεσημεράκι της άλλης μέρας βρεθήκαμε στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Πέτρινο τεράστιο, το ζεμάταγε ο ήλιος και το ζωντάνευε το φως. Ήμερο, γαλήνιο, αναπαυόταν ακουμπώντας τη ράχη του πάνω στους τοίχους των τριγυρινών σπιτιών. Γιατί το δόλιο το θέατρο θαρρείς πως φοράει κορσέ, έτσι που το σφίγγουν, ένα γύρω, σαραβαλιασμένες πολυκατοικίες, και το πλημμυρίζουν λασπόνερα, που βγήκαν στην επιφάνεια από τις ανασκαφές. Είναι ένα θαυμάσιο κτίσμα, τέλεια εγκαταλελειμμένο. Πόσες φορές θα πώ «κρίμα», σε τούτο το νησι?
Στη Μητρόπολη της Κατάνης υπάρχει ο τάφος του Bellini. Ομολογώ πως ήταν έκπληξη για μένα η καταγωγή του δημιουργού της «Υπνοβάτιδας». Το σπίτι του βρίσκεται μερικά μέτρα μακρύτερα.
Στο Παλάτσο Ουρσίνο στεγάζεται σήμερα το Δημοτικό Μουσείο. Εκεί βρίσκεις μια σημαντική ποικιλία, ρωμαϊκών κυρίως, δημιουργημάτων, ανακατεμένων με αναγεννησιακά αγάλματα και πίνακες, ένα ενδιαφέρον οπλοστάσιο, και μια πλουμιστή καρότσα από αυτές που τώρα πια, μόνο στις τοπικές γιορτές τους μπορείς να δεις.
Πάνω στη ViaEtnea υπάρχει και το Δημοτικό τους Πάρκο, που οι Κατανιέζοι το θέλουν να στέκει ψηλά. Παραξενιές των Σικελών. Μέσα σε μια πλατεία, φτιάξαν ένα λοφάκι και καταφύτεψαν τις πλαγιές του, στολίζοντας τες με αγάλματα και αναβρυτήρια.
Φεύγοντας από την Κατάνη, δύο πράγματα πήρα μαζί μου. Την τρομάρα μου από το ρωμαϊκό αμφιθέατρο, και το δέος μου από την όψη της Αίτνας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Samion]

Όμως ο Σικελός γίνεται… σφίγγα, αν τύχει και του μιλήσεις για την Μαφία. Κλείνεται σα σάλιαγκας στο καβούκι του, και σου εξηγεί με σοβαρότητα πως: «το απέναντι Monumento είναι αραβικής προελεύσεως». Κι εκεί τελειώνει η διαφώτιση σου σχετική με τη ζωή και τη δράση της Μαφίας. Δηλαδή, πας και φεύγεις δίχως να μάθεις τι ακριβώς συμβαίνει στο νησί.
Είχα την άτυχη έμπνευση να επιμείνω πολλές φορές, και με διαφορετικά πρόσωπα, πάνω σε αυτό το θέμα, με την ελπίδα ότι τελικά κάποιος τολμηρός θα μου άνοιγε επιτέλους τα μάτια. Όμως ο μόνος τολμηρός με συμβούλεψε το μόνο τολμηρό πράγμα που έμαθα: «Μη πολυρωτάς για τη Μαφία, αν δε θέλεις κάποια νύχτα να εξαφανιστείς από το ξενοδοχείο σου.»

υπέροχη περιγραφη, την απόλαυσα εκτός από αυτό το κομμάτι. που αναπαραγάγει το γνωστό κλισέ. Ο Σικελός ΟΧΙ, δεν είναι έτσι. υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που αντιστεκεται και με πολύ μεγάλο τίμημα δυστυχώς.
Addiopizzo
υπάρχουν οι νέοι που δεν έχουν καμμία σχέση με την περιγραφή αυτή και των οποίων η μεγάλη πλειοψηφία θα σου μιλήσει ανοικτά για το πρόβλημα, το οποίο φυσικά και καταδικάζουν. η δε τελευταία συμβουλή έχει βγει από ταινία του '60. καμμία σχέση με τη Σικελία του σήμερα. μα ακόμα και με την ίδια την εγκληματική οργανωση που προσεχει γενικά τους τουρίστες.

 

[astral]

Υπέροχη όπως πάντα!!

 

[Twinkie]

Ανυπομονώ για την συνέχεια της ιστορίας με την ίδια υπέροχη γραφή όπως πάντα..Μου ξυπνάτε θύμησες όμορφες τώρα....Παιδάκι ήμουν όταν πρωτοπήγα Ιταλία, και ο πρώτος σταθμός ήταν η Σικελία και όλα αυτά που προσδοκώ να διαβάσω μέσα από την ιστορία σας...
Πάμε Magna Grecia λοιπόν...

 

[hydronetta]

Mε προσήλωση θα σε ακολουθήσω στο οδοιπορικό σου μιας και με ενδιαφέρει να δω την οπτική σου καθώς την επισκέφθηκα κι εγώ. Η γραφή, όπως μας έχεις συνηθίσει, εξαιρετική!

 

[ioanna karagianni]

Είναι εκεί κάτω μια άλλη Ελλάδα, η «Μεγάλη» , που σε συγκινεί σήμερα και σε συγκλονίζει με τους θρηνητικούς αντίλαλους της Ιστορίας. Φτάνουν στα αυτιά σου μέσα από τους πεσμένους σπονδύλους, τους μοναχικούς κίονες, τα τραυματισμένα κιονόκρανα. Κάθε ναός διηγείται ψιθυριστά, σα να εμπιστεύεται μονάχα εσένα, -τον καινούργιο Έλληνα, το βιαστικό, τον πολυάσχολο, τον ψύχραιμο-, ένα θαυμάσιο, ένα ανεπανάληπτο μυστικό. Κι εκεί, καθώς τρέχεις στην Κοιλάδα των Ναών του Ακράγαντα με μια μηχανή στο χέρι, ξαφνικά νοιώθεις, πως το «αντικείμενο» που φωτογραφίζεις περπατά μέσα στη μηχανή σου! Σε πλησιάζει! Σε αγγίζει! Ακουμπά πάνω σου. Ένα εκτυφλωτικό, μαγιάτικο φως σταλάζει πάνω στις πανάρχαιες πέτρες του, και τα σχοίνα του χαϊδεύουν τρυφερά τους στύλους με τις ανθισμένες κροκάτες εκρήξεις τους. Είσαι μαγεμένος από την εικόνα,

Αντί για την απλή περιγραφή του τοπίου, μας κάνετε μια μεγαλειώδη μεταφορά της δόνησης του τόπου. Εσείς μαγευτήκατε από την εικόνα και εμείς από την περιγραφή.

 

[St.Adamantidou]

Την Σικελία τήν λάτρεψα! Τούς λόγους τούς διαβάσατε και θα τούς διαβάσετε και στήν συνέχεια.
Φυσικά και δεν ειναι μαφιόζοι όλοι οι Σικελοί! Εϊπα εγώ κάτι τέτοιο? Μακράν εμού το μίασμα! Αντιθετως, βοηθηθήκαμε, ως ξένες κι άσχετες, από τούς ντόπιους, που έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, για να μάς προφυλάξουν από τίς κακοτοπιές, που εμείς ούτε κάν φανταζόμασταν. Ειδικά σε κείνην την Καλέσα, την λεγόμενη Αραβική Συνοικία, στο Παλέρμο, όπου βρεθήκαμε, νύχτα ώρα, χαμένες στα σκοτεινά κι έρημα στενοσόκακκα!!! Μάς περιμάζεψε από το δρόμο μια οικογένεια, που μάς είδε μέσα από την αυλή της, να περιφερόμαστε κατατρομαγμενες, σαν τίς άδικες κατάρες... 3 μέλη της, μάς πήραν, κυριολεκτικά από το χέρι, και μάς έβγαλαν στον κεντρικό δρομο, σώες και αβλαβείς! ΄Ομως ήταν ολοφάνερο πως οι άνθρωποι φοβόντουσαν. Κι είχαν τα δίκια τους. Και πρέπει να σάς θυμίσω ότι εγώ βρέθηκα εκεί το 1973! Ξέρει, αλήθεια, κάποιος, πώς ήταν τότε τα πράγματα εκεί?
Σάς ευχαριστώ όλους που ενδιαφέρεστε για έναν τόσο ξεχωριστό τοπο, στον οποίο έχω αφήσει το καλλίτερο μέρος τής καρδιάς μου! Ειδικά όταν διάβασα στον Θουκιδίδη την ιστορία τής Σικελικής Εκσστρατειας, τής μεγαλύτερης στρατιωτικής καταστροφής τού Αρχαίου Κόσμου. Κι εμείς, σήμερα, δεν ξέρουμε τιποτε γι αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός...Ε, καιρός είναι νά μάθουμε κάτι γι αυτό. Υπομονή. Η καλή μου φιλενάδα, η Ιωάννα, έχει το κουράγιο να αντιγράψει τα σχετικά από τον...αρχαίο μου...πάπυρο!!!
Κοντεύουν 40 χρόνια από τότε που γράφτηκε! Δεν έχει...αρχαιολογική αξία?
Κα πάλι σάς ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τίς παρατηρήσεις σας.
Στέλλα

 

[Samion]

1.Φυσικά και δεν ειναι μαφιόζοι όλοι οι Σικελοί! Εϊπα εγώ κάτι τέτοιο? Μακράν εμού το μίασμα!
2. Ειδικά σε κείνην την Καλέσα, την λεγόμενη Αραβική Συνοικία, στο Παλέρμο, όπου βρεθήκαμε, νύχτα ώρα, χαμένες στα σκοτεινά κι έρημα στενοσόκακκα!!!
3. Ομως ήταν ολοφάνερο πως οι άνθρωποι φοβόντουσαν. Κι είχαν τα δίκια τους.
4. Και πρέπει να σάς θυμίσω ότι εγώ βρέθηκα εκεί το 1973! Ξέρει, αλήθεια, κάποιος, πώς ήταν τότε τα πράγματα εκεί?
5. Κοντεύουν 40 χρόνια από τότε που γράφτηκε! Δεν έχει...αρχαιολογική αξία?

θα σχολιάσω "τεχνοκρατικά" πάντα..
1. "Όμως ο Σικελός.. κλείνεται σα σάλιαγκας στο καβούκι του,.."
μαφιόζο δεν τον είπες αλλά έκανες αυτήν την άκρως προσβλητική παρομοίωση. δεν κλείνεται ούτε τώρα ούτε ποτέ σε κανένα καβούκι αλλά αντίθετα έχει δώσει το αίμα του ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα και ειναι κρίμα να μένουν τέτοιες εντυπώσεις.
2. έπρεπε από την αρχή να διευκρινίσεις για ποια εποχή μιλάς. εδώ είναι ταξιδιωτικό φόρουμ και μένουν λάθος εντυπώσεις σε μελλοντικούς ταξιδιώτες. η Καλσα είναι απόλυτα ασφαλής περιοχή, μικρά παιδιά παίζουν έξω μέχρι αργά το βράδυ και συνιστώ σε ολους να την επισκεφθουν.
3. καθόλου. ψευδής εντύπωση.
4. ναι κι από πρώτο χέρι. σίγουρα το κέιμενό σου εχει αρκετές υπερβολές περί του θέματος.
5. μεγάλη και γι αυτό το απόλαυσα. αλλά επρεπε, αν όχι να χρησιμοποιείς παρελθόντες χρόνους, να ξεκαθαρίσεις από την αρχή ότι αναφέρεται 4 δεκαετίες πριν.
όλα αυτά φιλικά και ευχαριστώ για την ιστορία σου.

 

[sapienza]

2. η Καλσα είναι απόλυτα ασφαλής περιοχή, μικρά παιδιά παίζουν έξω μέχρι αργά το βράδυ και συνιστώ σε ολους να την επισκεφθουν.

Καλά και μετά απο 40 χρόνια το απόλυτα ασφαλής, άστο καλύτερα...Όταν πριν 2 χρόνια και μεις χαθήκαμε στα σκοτεινά σοκάκια, ψάχνοντας το εστιατόριο που είχαμε την κράτηση,με τους Μαροκινούς να μας περιτριγυρίζουν αυτή την ασφάλεια δε μπορώ να πώ οτι την ένιωσα..

 

[St.Adamantidou]

Φίλτατε ή Φιλτάτη (δεν μπορώ να ξέρω), Samion
Γιατί παρεξηγήθηκες? ΄Εχεις δίκιο που δεν ήξερες σε ποια χρονολογία αναφερόμουν, αλλά όπως και στην αρχή τού κειμένου θα διάβασες, βρήκα πολύ γλυκείς και χαριτωμένους τους Σικελούς! Μάς μοιάζουν πολύ, στο χιούμορ και την ευχάριστη διάθεση. Το θέμα "Μαφία" δεν αφορά όλους τούς κατοίκους τού νησιού. Αν ήταν έτσι, τότε τί δουλειά θα είχα εγώ εκεί? Σού έφερα το παράδειγμα τών ανθρώπων που μάς βοήθησαν. Δεν μάς έκλεψαν, δεν μάς...σκότωσαν, δεν μάς κακοποίησαν! Αντιθέτως μάς συμπαραστάθηκαν αλλά και μάς...προειδοποίησαν, ως ώφειλαν. ΄Οπως θα κάναμε κι μείς σημερα, άν κάποιος τουρίστας ξώμενε, νύχτα ώρα στο κέντρο τής Αθήνας!...Απλώς εμείς πήραμε μιά τέτοια γεύση, 40 χρόνια πρίν!!! Και πές μου. Δεν θα προειδοποιήσουμε τον ξένο, να μήν περιδιαβάζει στην Ομόνοια, μετα την δύση τού ηλιου? Θα τον αφήσουμε να τον κλέψουν ή να τον μαχαιρώσουν? Ε, αυτό έγινε τότε στο νησί. Και δεν νομίζω ότι ο υποψιασμένος τουριστας κινδυνεύει εκεί ή εδώ. Μη βλέπεις ότι εμείς, δυό θεοπάλαβες, θέλαμε να δούμε την περίεργη συνοικια τού τοτε, ολομόναχες! Καλα να πάθουμε! Κι όμως ο ξεναγός μας μάς είχε επιστήσει την προσοχή ότι το βράδυ καλόν είναι να μήν κυκλοφορούμε έστω και στούς κεντρικούς δρομους, ανέμελες, με τίς τσάντες κρεμασμένες στούς ώμους από τη μεριά τού δρόμου! ΄Ετσι πέσαμε σε μπλόκο τής Αστυνομίας στο Παλέρμο, όταν βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία χαζεύοντας τα,,πέριξ.!!! ΚΙ εκεί πρωτακούσαμε στο βίο μας ότι υπάρχουν...τσαντάκηδες! Αν ήταν σήμερα, θα το θεωρούσαμε εντελώς φυσικό.!!!!
Εν κατακλείδι, η Μαφία είναι η Μαφία, και η Σικελία είναι η Σικελία τής καρδιάς μου, μαζί με τούς αξιολάτρευτους κατοίκους της....
Ελπίζω να λυθηκε η...παρεξήγηση. Διότι, τώρα πιά, όλες οι πόλεις τού κόσμου έχουν γίνει μιά Μαφία τού αισχίστου είδους. Τίποτε το καινούργιο. Συνηθίσαμε όλοι, να ζούμε παντού με τον τρόμο....Μακάρι να μην ήταν έτσι, αλλά...
Σ' ευχαριστώ πάντως,για τίς επισημάνσεις σου, είναι πάντα ευπρόσδεκτες,
Με εκτίμηση
Στέλλα

 

[Samion]

Καλά και μετά απο 40 χρόνια το απόλυτα ασφαλής, άστο καλύτερα...Όταν πριν 2 χρόνια και μεις χαθήκαμε στα σκοτεινά σοκάκια, ψάχνοντας το εστιατόριο που είχαμε την κράτηση,με τους Μαροκινούς να μας περιτριγυρίζουν αυτή την ασφάλεια δε μπορώ να πώ οτι την ένιωσα..

εγώ δεν είμαι killer blonde σαν εσένα βέβαια, αλλά κι έτσι που είμαι, ποτέ μα ποτέ δεν είχα δει το παραμικρό. οι κάμερες, η σχεδόν συνεχής παρουσία της αστυνομίας, τα δεκάδες μαγαζιά έχουν μετατρέψει την Kalsa σε ένα από τα ασφαλέστερα μέρη της πόλης. και στο Τέρμινι έχει ξένους αλλά η εγκληματικότητα κινείται σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα.

 

[Samion]

Φίλτατε ή Φιλτάτη (δεν μπορώ να ξέρω), Samion
1. Γιατί παρεξηγήθηκες?
2. Εχεις δίκιο που δεν ήξερες σε ποια χρονολογία αναφερόμουν, αλλά όπως και στην αρχή τού κειμένου θα διάβασες, βρήκα πολύ γλυκείς και χαριτωμένους τους Σικελούς! Μάς μοιάζουν πολύ, στο χιούμορ και την ευχάριστη διάθεση.

1. εγώ? καθόλου. δεν είναι καθόλου ωραία παρομοίωση με σάλιαγκα που κλείνεται στο καβουκι του. ούτε είναι αυτή η αντιμετώπιση της μαφίας. επαναλαμβάνω ότι το κέιμενό σου αντιμετωπίζει με λανθασμένο και ενδεχομένως προσβλητικό τρόπο τη σχεση Σικελού-μαφίας. δεν καλύπτονται τα πάντα από Ομερτά κι αυτό ο Σικελός το έχει αποδείξει. δεν είναι όλοι μαφιόζοι αλλά ούτε και όλοι κλείνονται σε κανένα καβούκι.
2. συμφωνώ απόλυτα σε όλα τα υπόλοιπα. προσπάθησα να εστιάσω μόνο στο θέμα της Ομερτά. και φυσικά στην τωρινή κατάσταση που η μαφία του τότε είναι πλέον μία μακρινή ανάμνηση. στη δε Κάλσα εμεναν και μένουν οικογένειες των οποίων τα παιδιά έπαιζαν και παίζουν στους δρόμους άφοβα. η παρουσία της οργάνωσης δεν γίνεται αντιληπτή από κανένα τουρίστα. αλλά και τότε ήταν αδύνατο ο τουρίστας να αντιληφθεί την παρουσία της ούτε και την πραγματική Ομερτά. οι δε ξεναγοί, οδηγοί κλπ μπορεί να διασκέδαζαν με ένα θέμα που πουλούσε, δεν ξέρω. ούτε θυμάμαι ποτέ τουρίστας να εχει υπάρξει θύμα της εγκληματικής αυτής oργάνωσης.όσοι επισκέπτονται το Παλέρμο σήμερα αντιλαμβάνονται γρήγορα ότι η Ρώμη, το Μιλάνο, το Παρίσι εχουν πολύ μεγαλύτερη εγκληματικότητα.
χαίρομαι για τη συζήτηση, παρεξήγηση από μένα δεν υπάρχει καμμία, απλά διευκρίνησα ορισμένα στοιχεία για τους μελλοντικούς επισκέπτες της πόλης και του νησιού γενικότερα.
Ο Samion..