Ιταλία ΣΙΚΕΛΙΑ-Προσκύνημα στο Χτές, Γνωριμιά με το Σήμερα

[St.Adamantidou]

ΣΙΚΕΛΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
Μέρος 1ο

Έτος 416 π.Χ. χειμωνιάτικο απομεσήμερο στην Αγορά των Αθηνών. Πλήθος σκουντιέται, τσαλαπατιέται, χειρονομεί, πότε ξεφωνίζει και διαμαρτύρεται θυμωμένο, και πότε αφουγκράζεται με περίσκεψη. Στο βήμα ο Νικίας. Πασχίζει να ακουστεί, να βάλη τη δικιά του φωνή πάνω από το βουητό των συμπολιτών του.

«Φίλοι μου, κι αν ακόμα νικήσουμε τους Σικελιώτες, θα είναι αδύνατο να τους κρατήσουμε κάτω από την εξουσία μας, εξ αιτίας της μεγάλης απόστασης και του μεγάλου τους πλήθους. Κι είναι ανόητο, νομίζω, να εκστρατεύσει κανείς ενάντια σε έναν λαό που η ήττα του δε θα εξασφαλίσει και την υποταγή του. Τολμώ να πω ότι οι Σικελοί, θα είναι για μας, λιγότερο επικίνδυνοι εάν βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία των Συρακουσών, άποψη με την οποία οι Εγεσταίοι ζητούν να μας φοβίσουν. Αν θέλουμε να μας φοβούνται οι Σικελοί, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε έιναι να μη πάμε εκεί. Γιατί όλοι ξέρουμε πως οι άνθρωποι θαυμάζουν εκείνο που βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση, καθώς κι εκείνα που δεν δίνουν ευκαιρία να υποβληθεί η φήμη του σε δοκιμασία…..
… εάν πάλι κανείς ευτυχής, γιατί τον διάλεξαν στρατηγό, συνιστά την εκστρατεία, (υπονοεί τον Αλκιβιάδη), επειδή αποβλέπει μονάχα στο δικό του συμφέρον, άλλωστε είναι και πολύ νέος, για να είναι αρχηγός, για να θαυμαστεί για τα άλογα που τρέφει, και να ωφεληθεί κάτι από την αρχηγία, για να επαρκέσει στην πολυτέλειά του, μήτε σε αυτόν να δώσετε την ευκαιρία να επιδειχτεί προσωπικά, βάζοντας σε κίνδυνο την πόλη» (Θουκ. Βιβλ. ΣΤ΄, εδάφ. 11-12).

Άδικα ο συνετός Νικίας προσπαθεί να συνεφέρει τους Αθηναίους. Τι στο δαίμονα θέλουν τη Σικελία, στην άλλη άκρη του Ιονίου; Ξέρει, σαν καλός στρατηγός, ότι σχεδόν ποτέ οι επιθετικοί πόλεμοι δεν βγαίνουν σε καλό, εκείνων που τους αρχίζουν. Αυτός που σηκώνει το όπλο για να αμυνθεί, είναι απελπισμένος. Κι η απελπισία τον κάνει τραχύ κι αποφασισμένο. Διοτι έχει πίσω του ένα σπίτι με έναν ανθόκηπο, όπου κάθε καλοκαίρι μοσχομυρίζει ένα γιασεμί. Έχει ένα μικρό λαχανόκηπο, από όπου μαζεύει τα πρωινά τις δροσερές ντομάτες, τα τραγανά φασολάκια. Έχει τη συνήθεια να σεργιανάει στην Αγορά και να κουβεντιάζει τα προβλήματα της πόλης του. Έχει την ελευθερία να πηγαίνει όπου θέλει κι όποτε θέλει, και να μη δίνει λογαριασμό μήτε και σε αυτή την γυναίκα του! Κι όλα αυτά, ξαφνικά, κινδυνεύουν να χαθούν. Κάποιος, συνήθως απρόσκλητος, μουσαφίρης βρίσκεται αρματωμένος μπρος στη θύρα του, και του ζητά να μπει με τη βία στο σπιτικό του, στον ανθόκηπο του, στο λαχανόκηπό του, είναι αποφασισμένος να του κλείσει το στόμα στην Αγορά, ή να του απαγορεύσει να πηγαίνει στην εκκλησία του Δήμου. Μήτε γιασεμί πια, μήτε φασολάκια τραγανά, μήτε κόχη να κουρνιάσει, μήτε γνώμη για το τι θα γίνει στην πόλη που ζει, ποιος θα την κουμαντάρει, κι αν θα του αρέσει το πώς θα την κουμαντάρει…. Μα, αυτό δεν είναι ζωή! Παίρνει, λοιπόν, το όπλο, βγαίνει στο κατώφλι του σπιτιού του και στον απρόσκλητο μουσαφίρη φυτεύει ένα βέλος, ένα ακόντιο, μια σφαίρα, μια βόμβα, ανάλογα με την εποχή. Όποιος προλάβει σκοτώνει πρώτος. Και συνήθως προλαβαίνει εκείνος που αμύνεται. Διότι γι αυτόν χάνονται όλα. Ενώ για αυτόν που επιτίθεται, μια νίκη ή μια ήττα, ε, δεν είναι, πια, και ζήτημα ζωής ή θανάτου. Είναι μονάχα ζήτημα γοήτρου. Αν τα καταφέρει, θα επεκτείνει τα σύνορά του, θα βάλει χέρι στα «καλά» του νικημένου, και θα θεωρείται ο δυνατός. Αν νικηθεί, θα μετρήσει τους σκοτωμένους του, τους λαβωμένους του, θα υπολογίσει τους ζωντανούς, θα πει, «πάλι καλά», και θα γυρίσει στην πατρίδα. Τσαλακωμένος, βέβαια, μα επί τέλους, μήτε το ψωμί, μήτε η ελευθερία θα του λείψουν.
Έτσι ο επιτιθέμενος έχει μετριοπάθεια. Δεν παθιάζεται. Δεν απελπίζεται, δεν τρελαίνεται, μια και τίποτε δεν το πονάει, δεν τον ζεματάει. Και ο πόλεμος για να κερδηθεί θέλει τρέλα, θέλει καημό, θέλει την αποκοτιά που φέρνει η απελπισία. Κι είναι η τρέλα αυτή, κι η αποκοτιά, όμορφες. Μεθούν. Κάνουν ακόμα και τους δειλούς ήρωες, τα ανθρωπάκια άντρες. « Να σώσουμε το γιασεμί στον κήπο του σπιτιού μας αδέλφια! Να μη μας ξεραθούν οι ντομάτες στο λαχανόκηπο! Το στάρι, φέτος, έγινε μισό μπόι, θα έχουμε καλή σοδειά. Κουράγιο! Θα διώξουμε τον εχθρό, για να είμαστε πίσω στο χωράφι εγκαίρως για το θερισμό. Δική μας η συμφορά αν νικηθούμε, και δική μας η ευτυχία αν νικήσουμε. Κουράγιο αδέλφια!!!. …»

Ο Νικίας κάπως έτσι σκέφτεται για τον πόλεμο που οι Εγεσταίοι τους προτείνουν. Και φοβάται. Προβλέπει τον αφανισμό. Μα κανείς δεν τον προσέχει. Έχει δύο δυναμικούς αντιπάλους. Τον Αλκιβιάδη, που ολοένα ξεσηκώνει τον κόσμο, και την φιλαρχία των Αθηναίων. Χρόνια τώρα έχουν στο μάτι τη Σικελία. Την θέλουν! Τους ερεθίζει η ύπαρξή της και η προκοπή της. Μα είναι κι έντιμοι αντίπαλοι. Δεν θέλουν να κινήσουν ενάντιά της, δίχως αφορμή. Ε, λοιπόν, αυτή την αφορμή, έρχονται να τους δώσουν, σήμερα, οι Εγεσταίοι.

Αυτά τα καλόπαιδα, που κατοικούσαν την Εγέστη, στα δυτικά της Σικελίας, είχαν κάτι ψιλοπροβλήματα με τους γείτονες τους, τους Σελινούντιους. «Εδαφικές διαφορές» (αμ τι άλλο?), και «θέματα επιγαμίας» (αυτό πάλι το φρούτο, τι σας λέει?), μάς λέει ο Θουκυδίδης. Οι Σελινούντιοι, σαΐνια καταπώς φαίνεται, δεν κάθισαν να χολοσκάσουν. Τραβούν μια και δύο στον κηδεμόνα τους, την παντοδύναμη Συρακούσα.

- Μας τις βρέχουν οι Εγεσταίοι! Είσαι να μας βοηθήσεις να τους « σφίξουμε» κομματάκι , να δούνε πόσα απίδια βάζει ο σάκος τους; Μας έπρηξαν το συκώτι, ξέρετε…
- Και γιατί το πατιρντί παρακαλούμε;
- Τα μπερδεύουμε στα χωράφια και τους γάμους.
- Και πως γίνεται αυτό;
- Γίνεται! Πες, πως μια Εγεσταία αγάπησε, παναθεμά τηνε, έναν Σελινούντιο. Ξέρεις τι θα γίνει;
- Όχι!
- Ε, κάτσε να ακούσεις και να ευφρανθείς.


Η σκηνή στην Εγέστη.

- Θα τον πάρω!!!
- Να κάτσεις στα αυγά σου!
- Μα τον αγαπώ…
- Μωρέ τι μας λες! Σελινούντιο βρήκες να αγαπήσεις;
- Κι ύστερα; Τι το στραβό έχουν οι Σελινούντιοι?
- Μπα; Και τα χωράφια που θα πάρεις προίκα; Θα πάνε στα χέρια αυτού του αχαΐρευτου….
- Και τι πειράζει;
- Τον κακό σου! Με το δικό σου το μυαλό, θα πρέπει, κάποια μέρα, γης δικιά μας, να βρεθεί στα χέρια των Σελινούντιων. Κι ύστερα αντίο ωραία πόλη των Εγεσταίων.

Αντίστοιχη σκηνή στόν Σελινούντα.

- Εγώ μια φορά θα τον πάρω.
- Για κότησε!...
- Μα τι σας έκανε το παιδί; Επειδή είναι από την Εγέστη; Ψηλός είναι, ωραία μάτια έχει, στήθος δασύ έχει, τι του λείπει;
- Γης μωρέ του λείπει, γης! Και θα πάρει την δική μας, κοκορόμυαλη!!!
- Ε, κι έπειτα;
- Γη των Σελινούντιων στα χέρια Εγεσταίου; Ω θεοί της Σικελίας, κι όλης τής Μεγάλης Ελλάδας, είναι έγκλημα!!! Να τον ξεχάσεις! Αμέσως. Πάρε τον Πυστίλο. Δεν έχει βέβαια ωραία μάτια, ίσως να είναι και κομμάτι αλλήθωρος, μα είναι 1.89! Θα μου πεις, πως δεν έχει τρίχες στο στήθος, μα τι τις θες τώρα τις τρίχες; Θα τις γνέσεις; Καλός είναι. Θα πάρεις τον Πυστίλο…

Σημ. Για την αυθεντικότητα των διαλόγων, δεν παίρνω όρκο!... Δυστυχώς, ο μπαρμπα- Θουκυδίδης είναι πολύ φειδωλός σε αυτού του είδους τις πληροφορίες. Μα, γιατί τάχα, να μη γίνονταν και τότε, αυτά που γίνονται και σήμερα; Οι εποχές αλλάζουν μα τα αισθήματα, αλλά και τα συμφέροντα των ανθρώπων, μένουν πάντα τα ίδια. Αιωνίως……..

Άκουσε, λοιπόν, η Συρακούσα, και πολύ τη γλέντησε την κατάσταση. Βέβαια, πόλεμος για το μαλλιαρό στήθος του Εγεσταίου, και τα αλλήθωρα μάτια τού Πυστίλου πήγαινε κομμάτι πολύ. Όμως, πάλι, ο τρωικός πόλεμος δεν έγινε για τα τσακίρικα μάτια της Ωραίας Ελενίτσας; Και βάσταξε και 10 χρόνια, να σας χαρώ! Και χάθηκε κόσμος και ντουνιάς από Αχιλλέα και Έκτορα μέχρι την έρμη εκείνη, την καλή μας Ιφιγένεια!..Τήν θυμάστε? Εν Αυλίδι ήτανε…..
- Λοιπόν;
- Λοιπόν θα σας βοηθήσουμε να δώσετε ένα μπερντάχι στους Εγεσταίους, να μάθουν να ξελογιάζουν τα κορίτσια σας…..
Και η Συρακούσα, με τον τρόπο της,έσφιξε τα λουριά των Εγεσταίων. Και, μάλιστα, πάρα πολύ. Τόσο που, οι ταλαίπωροι αποφάσισαν να στείλουν πρέσβεις στην Αθήνα, για να ζητήσουν βοήθεια.

Η σκηνή στην Αθήνα, στην υποδοχή των Εγεσταίων από τους Αθηναίους.
΄ - Καλώς τους, καλώς τους! Τι χαμπάρια παιδιά;
- Χάλια! Το και το! Μας άλλαξαν τα λυχνάρια οι γείτονες!
- Συμμαζέψτε τα θηλυκά σας…
- Αδύνατο, το σκάνε από τα παράθυρα!
- Κι από μας τι θέλετε, να έχουμε καλό ρώτημα; Αμπάρες;
- Όχι! Ναυτική βοήθεια.
- Σα μακριά μας πέφτετε..
- Ναι, αλλά σας προσφέρουμε αιτία για να αφαλοκόψετε, επί τέλους, την Συρακούσα! Που το ψήλωσε τελευταία. Κι όλο και τρώει πόλεις του νησιού, κι όλο δυναμώνει. Σε λίγο θα κυριαρχήσει σε όλη τη Σικελία. Κι αν αυτό γίνει, ταχιά περιμένετε επισκέψεις και φλάμπουρα στον Πειραιά…
- Δεν έχουμε φτιάξει τηγανίτες για την υποδοχή.
- Δεν πειράζει, θα φαν εσάς. Και δε θα δυσκολευτούν καθόλου, ξέρετε, τώρα!. Δωριείς δεν είναι οι άποικοι της Σικελίας; Δωριείς δεν έχει κι η Πελοπόννησος; Κοντά στο νου κι η γνώση. Θα τα συμφωνήσουνε μεταξύ τους, και θα δείτε ένα πρωί τον αττικό ουρανό σφοντύλι. Πάνε τα μεγαλεία σας, πάνε οι δόξες σας και το καλός όνομα. Η Σπάρτη θα σας κάτσει στον σβέρκο, κι άντε να της πείτε να σηκωθεί από κει.

Έπεσαν σε συλλογή οι Αθηναίοι. Σχεδόν αλαφιάστηκαν. «Λες; Και γιατί όχι; Όλα γίνονται». Η Συρακούσα, αλήθεια, είχε περίπου 500.000 ψυχές, και δύναμη, κι επιβολή τρομερή στις ελληνικές αποικίες της «Μεγάλης Ελλάδας». Συναγωνίζονταν την Αθήνα, όχι μονάχα σε δύναμη και κύρος, μα και σε πνευματική προβολή. Στο περίφημο θέατρό της ανέβαζαν τραγωδίες τους όλοι οι τραγικοί. Σε πολύ το είχε να αριβάρει στον Πειραιά;
Έπειτα, για να το δούμε κι αλλιώς. Οι Αθηναίοι τόσα χρόνια αυτό δε γύρευαν; Μια αιτία να τσαλακώσουν τη φήμη της νησιωτικής πολιτείας. Να την η αιτία. Α, κάλλιο ο πόλεμος στη Σικελία, παρά στην Αθήνα.
Όμως χρειάζονταν λεφτα, πολλά λεφτά για μια τέτοια εκστρατεία.

- Θα πέσουν τα όβολα; Οι πρεσβευτές κοιτάχτηκαν.
- Μμ βέβαια. Έχουμε πολύ παρά στην Εγέστη.
- Μα το Δία?
- Μα το Δία, είπαν οι Εγεσταίοι, μα πίσω από την πλάτη τους δίπλωναν τον παράμεσο πάνω από τον δείχτη. Αλλά οι Αθηναίοι δεν ήταν χάνοι. Πολλά κινδύνευαν σε τούτον τον πόλεμο και δεν είχαν καθόλου διάθεση να τα παίξουν κορώνα γράμματα.
- Καλοί οι όρκοι, δε λέμε, μα εμείς θα στείλουμε ανθρώπους να δουν με τα μάτια τους τι και τι έχετε.

Κιτρίνισαν οι Εγεσταίοι, μα δεν μπορούσαν, τώρα πια, να κάνουν πίσω.
- Να στείλετε, να στείλετε, και πολύ θα τους περιποιηθούμε.
Και πραγματικά τους περιποιήθηκαν. Θαμπώθηκαν οι άνθρωποι από τα πλούτη. Φάγαν μέσα σε ασημένια πιάτα, ήπιαν κρασί μέσα σε χρυσά ποτήρια, είδαν πολύτιμα σκεύη στους ναούς και πίστεψαν.
- Τον έχετε τον τρόπο σας ε;
- Αμέ, τι μας περάσατε;

Οι Αθηναίοι ήταν ντόμπροι άνθρωποι. Δεν ξέραν από λοβιτούρες και πολυεθνικές κομπίνες. Μη βλέπετε που σήμερα γίναν τζίνια στα τέτοια. Άλλο το τότε κι άλλο το τώρα. Διαφορά 3.000 χρόνια. Ε, τι να σου κάνουμε; Σκαρτέψαμε κομματάκι. Δεν μπορούσαν, λοιπόν, οι άτυχοι, να φανταστούν πως όταν έφτασε η πληροφορία, «Έρχονται οι Αθηναίοι, ξαμοληθείτε», οι Εγεσταίοι θα φτάναν μέχρι τις αποικίες της Καρχηδόνας για …..δανεικά!!!Αμέ?.

- Κυρά Ξανθίππη μου, μας δανείζεις, παρακαλούμε, την χρυσή σου κούπα για απόψε;
- Μετά χαράς κυρά Ανδρομέδα μου. Τίποτε γαμπρός για να τον ξεστραβώσετε, λέω;
- Αχ , μακάρι κυρά Ξανθίππη μου, μα πούντος ο αναθεματισμένος. Άλλη σφίξην έχουμε προς ώρας. Άλλους θέμε να ξεστραβώσουμε.

Κάπως έτσι οι πονηροί Εγεσταίοι, λέει ο Θουκυδίδης, κορόιδεψαν τους Αθηναίους πρέσβεις. Κι εκείνοι μεν γύρισαν με καλές ειδήσεις, τα δε σερβίτσια επεστραφησαν στους νοικοκυραίους τους. Όλα, τώρα πια, έμοιαζαν καλά για τους Αθηναιους. Η εκστρατεία είχε εξασφαλίσει πιά και πόρους. Όμως του Νικία κάτι του μύριζε στην υπόθεση, μα ποιος να τον ακούσει; Κι όχι μονάχα αυτό, μα του δώσαν και την αρχηγία με το ζόρι. Ύστερα ήταν κι εκείνος ο φιγουρατζής ο Αλκιβιάδης, με τα μεγάλα λόγια. Φιλόδοξος πολύ, και πολιτικός αντίπαλος του Νικία, αποζητούσε «να ασκήσει την αρχηγία της εκστρατείας με την ελπίδα να κατακτήσει ολόκληρο το νησί, και με τις πολεμικές του επιτυχίες να εξυπηρετήσει τα προσωπικά του συμφέροντα αποκομίζοντας πλούτη και δόξα» (Θουκ. Βιβ. ΣΤ εδάφ. 15). Έτσι, όταν ανέβηκε στο βήμα για να αντικρούσει τον Νικία, μίλησε με πολλή αλαζονεία για τον εαυτό του. Λάβετε πατρόν και κόψετε μετριοφροσύνη: «Και περισσότερον αρμόζει σε με η αρχηγία, παρά εις άλλους, κι άξιος αυτής νομίζω ότι είμαι. Γιατί εξ αιτίας της μεγαλόπρεπης συμμετοχής μου στους Ολυμπιακούς αγώνες, οι Έλληνες, οι οποίοι ως τότε νόμιζαν τους Αθηναίους εξευτελισμένους, λόγω πολέμου, συνειδητοποίησαν τη δύναμη των Αθηνών»!! (Τώρα, γιατί οι ολυμπιακές φιγούρες του Αλκιβιάδη θα μπορούσαν να τρομάξουν τους ‘ποδέλοιπους Έλληνες, αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω. Δεν πειράζει όμως, φτάνει που το καταλάβαινε ο ίδιος).

Τέτοια και άλλα παρόμοια ξεφούρνισε στο ακροατήριο. Κι αφού το φλόμωσε με τα μεγαλεία του, το τσίγκλησε άγρια στο ευαίσθητο του σημείο: «…διότι θα κινδυνεύαμε να γίνουμε εμείς οι ίδιοι υποτελείς, αν παύαμε να κυριαρχούμε πάνω στους άλλους….» (Θουκ. Βιβ. ΣΤ. Εδαφ. 18). Μπράβο του Αλκιβιάδη μας, μαέστρος στο είδος που σήμερα, όχι απλώς ανθεί, αλλά κοντεύει να μας πνίξει η άνθηση του!. Παστρικός ιμπεριαλισμός και η αιτία πάντα η ίδια. Τίποτε δεν εξελίχτηκε από τότε μέχρι σήμερα. Α, ναι, τώρα υπάρχουν και οι…κομπιούτερς…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Samion]

Όμως ο Σικελός γίνεται… σφίγγα, αν τύχει και του μιλήσεις για την Μαφία. Κλείνεται σα σάλιαγκας στο καβούκι του, και σου εξηγεί με σοβαρότητα πως: «το απέναντι Monumento είναι αραβικής προελεύσεως». Κι εκεί τελειώνει η διαφώτιση σου σχετική με τη ζωή και τη δράση της Μαφίας. Δηλαδή, πας και φεύγεις δίχως να μάθεις τι ακριβώς συμβαίνει στο νησί.
Είχα την άτυχη έμπνευση να επιμείνω πολλές φορές, και με διαφορετικά πρόσωπα, πάνω σε αυτό το θέμα, με την ελπίδα ότι τελικά κάποιος τολμηρός θα μου άνοιγε επιτέλους τα μάτια. Όμως ο μόνος τολμηρός με συμβούλεψε το μόνο τολμηρό πράγμα που έμαθα: «Μη πολυρωτάς για τη Μαφία, αν δε θέλεις κάποια νύχτα να εξαφανιστείς από το ξενοδοχείο σου.»

υπέροχη περιγραφη, την απόλαυσα εκτός από αυτό το κομμάτι. που αναπαραγάγει το γνωστό κλισέ. Ο Σικελός ΟΧΙ, δεν είναι έτσι. υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που αντιστεκεται και με πολύ μεγάλο τίμημα δυστυχώς.
Addiopizzo
υπάρχουν οι νέοι που δεν έχουν καμμία σχέση με την περιγραφή αυτή και των οποίων η μεγάλη πλειοψηφία θα σου μιλήσει ανοικτά για το πρόβλημα, το οποίο φυσικά και καταδικάζουν. η δε τελευταία συμβουλή έχει βγει από ταινία του '60. καμμία σχέση με τη Σικελία του σήμερα. μα ακόμα και με την ίδια την εγκληματική οργανωση που προσεχει γενικά τους τουρίστες.

 

[astral]

Υπέροχη όπως πάντα!!

 

[Twinkie]

Ανυπομονώ για την συνέχεια της ιστορίας με την ίδια υπέροχη γραφή όπως πάντα..Μου ξυπνάτε θύμησες όμορφες τώρα....Παιδάκι ήμουν όταν πρωτοπήγα Ιταλία, και ο πρώτος σταθμός ήταν η Σικελία και όλα αυτά που προσδοκώ να διαβάσω μέσα από την ιστορία σας...
Πάμε Magna Grecia λοιπόν...

 

[hydronetta]

Mε προσήλωση θα σε ακολουθήσω στο οδοιπορικό σου μιας και με ενδιαφέρει να δω την οπτική σου καθώς την επισκέφθηκα κι εγώ. Η γραφή, όπως μας έχεις συνηθίσει, εξαιρετική!

 

[ioanna karagianni]

Είναι εκεί κάτω μια άλλη Ελλάδα, η «Μεγάλη» , που σε συγκινεί σήμερα και σε συγκλονίζει με τους θρηνητικούς αντίλαλους της Ιστορίας. Φτάνουν στα αυτιά σου μέσα από τους πεσμένους σπονδύλους, τους μοναχικούς κίονες, τα τραυματισμένα κιονόκρανα. Κάθε ναός διηγείται ψιθυριστά, σα να εμπιστεύεται μονάχα εσένα, -τον καινούργιο Έλληνα, το βιαστικό, τον πολυάσχολο, τον ψύχραιμο-, ένα θαυμάσιο, ένα ανεπανάληπτο μυστικό. Κι εκεί, καθώς τρέχεις στην Κοιλάδα των Ναών του Ακράγαντα με μια μηχανή στο χέρι, ξαφνικά νοιώθεις, πως το «αντικείμενο» που φωτογραφίζεις περπατά μέσα στη μηχανή σου! Σε πλησιάζει! Σε αγγίζει! Ακουμπά πάνω σου. Ένα εκτυφλωτικό, μαγιάτικο φως σταλάζει πάνω στις πανάρχαιες πέτρες του, και τα σχοίνα του χαϊδεύουν τρυφερά τους στύλους με τις ανθισμένες κροκάτες εκρήξεις τους. Είσαι μαγεμένος από την εικόνα,

Αντί για την απλή περιγραφή του τοπίου, μας κάνετε μια μεγαλειώδη μεταφορά της δόνησης του τόπου. Εσείς μαγευτήκατε από την εικόνα και εμείς από την περιγραφή.

 

[St.Adamantidou]

Την Σικελία τήν λάτρεψα! Τούς λόγους τούς διαβάσατε και θα τούς διαβάσετε και στήν συνέχεια.
Φυσικά και δεν ειναι μαφιόζοι όλοι οι Σικελοί! Εϊπα εγώ κάτι τέτοιο? Μακράν εμού το μίασμα! Αντιθετως, βοηθηθήκαμε, ως ξένες κι άσχετες, από τούς ντόπιους, που έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, για να μάς προφυλάξουν από τίς κακοτοπιές, που εμείς ούτε κάν φανταζόμασταν. Ειδικά σε κείνην την Καλέσα, την λεγόμενη Αραβική Συνοικία, στο Παλέρμο, όπου βρεθήκαμε, νύχτα ώρα, χαμένες στα σκοτεινά κι έρημα στενοσόκακκα!!! Μάς περιμάζεψε από το δρόμο μια οικογένεια, που μάς είδε μέσα από την αυλή της, να περιφερόμαστε κατατρομαγμενες, σαν τίς άδικες κατάρες... 3 μέλη της, μάς πήραν, κυριολεκτικά από το χέρι, και μάς έβγαλαν στον κεντρικό δρομο, σώες και αβλαβείς! ΄Ομως ήταν ολοφάνερο πως οι άνθρωποι φοβόντουσαν. Κι είχαν τα δίκια τους. Και πρέπει να σάς θυμίσω ότι εγώ βρέθηκα εκεί το 1973! Ξέρει, αλήθεια, κάποιος, πώς ήταν τότε τα πράγματα εκεί?
Σάς ευχαριστώ όλους που ενδιαφέρεστε για έναν τόσο ξεχωριστό τοπο, στον οποίο έχω αφήσει το καλλίτερο μέρος τής καρδιάς μου! Ειδικά όταν διάβασα στον Θουκιδίδη την ιστορία τής Σικελικής Εκσστρατειας, τής μεγαλύτερης στρατιωτικής καταστροφής τού Αρχαίου Κόσμου. Κι εμείς, σήμερα, δεν ξέρουμε τιποτε γι αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός...Ε, καιρός είναι νά μάθουμε κάτι γι αυτό. Υπομονή. Η καλή μου φιλενάδα, η Ιωάννα, έχει το κουράγιο να αντιγράψει τα σχετικά από τον...αρχαίο μου...πάπυρο!!!
Κοντεύουν 40 χρόνια από τότε που γράφτηκε! Δεν έχει...αρχαιολογική αξία?
Κα πάλι σάς ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τίς παρατηρήσεις σας.
Στέλλα

 

[Samion]

1.Φυσικά και δεν ειναι μαφιόζοι όλοι οι Σικελοί! Εϊπα εγώ κάτι τέτοιο? Μακράν εμού το μίασμα!
2. Ειδικά σε κείνην την Καλέσα, την λεγόμενη Αραβική Συνοικία, στο Παλέρμο, όπου βρεθήκαμε, νύχτα ώρα, χαμένες στα σκοτεινά κι έρημα στενοσόκακκα!!!
3. Ομως ήταν ολοφάνερο πως οι άνθρωποι φοβόντουσαν. Κι είχαν τα δίκια τους.
4. Και πρέπει να σάς θυμίσω ότι εγώ βρέθηκα εκεί το 1973! Ξέρει, αλήθεια, κάποιος, πώς ήταν τότε τα πράγματα εκεί?
5. Κοντεύουν 40 χρόνια από τότε που γράφτηκε! Δεν έχει...αρχαιολογική αξία?

θα σχολιάσω "τεχνοκρατικά" πάντα..
1. "Όμως ο Σικελός.. κλείνεται σα σάλιαγκας στο καβούκι του,.."
μαφιόζο δεν τον είπες αλλά έκανες αυτήν την άκρως προσβλητική παρομοίωση. δεν κλείνεται ούτε τώρα ούτε ποτέ σε κανένα καβούκι αλλά αντίθετα έχει δώσει το αίμα του ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα και ειναι κρίμα να μένουν τέτοιες εντυπώσεις.
2. έπρεπε από την αρχή να διευκρινίσεις για ποια εποχή μιλάς. εδώ είναι ταξιδιωτικό φόρουμ και μένουν λάθος εντυπώσεις σε μελλοντικούς ταξιδιώτες. η Καλσα είναι απόλυτα ασφαλής περιοχή, μικρά παιδιά παίζουν έξω μέχρι αργά το βράδυ και συνιστώ σε ολους να την επισκεφθουν.
3. καθόλου. ψευδής εντύπωση.
4. ναι κι από πρώτο χέρι. σίγουρα το κέιμενό σου εχει αρκετές υπερβολές περί του θέματος.
5. μεγάλη και γι αυτό το απόλαυσα. αλλά επρεπε, αν όχι να χρησιμοποιείς παρελθόντες χρόνους, να ξεκαθαρίσεις από την αρχή ότι αναφέρεται 4 δεκαετίες πριν.
όλα αυτά φιλικά και ευχαριστώ για την ιστορία σου.

 

[sapienza]

2. η Καλσα είναι απόλυτα ασφαλής περιοχή, μικρά παιδιά παίζουν έξω μέχρι αργά το βράδυ και συνιστώ σε ολους να την επισκεφθουν.

Καλά και μετά απο 40 χρόνια το απόλυτα ασφαλής, άστο καλύτερα...Όταν πριν 2 χρόνια και μεις χαθήκαμε στα σκοτεινά σοκάκια, ψάχνοντας το εστιατόριο που είχαμε την κράτηση,με τους Μαροκινούς να μας περιτριγυρίζουν αυτή την ασφάλεια δε μπορώ να πώ οτι την ένιωσα..

 

[St.Adamantidou]

Φίλτατε ή Φιλτάτη (δεν μπορώ να ξέρω), Samion
Γιατί παρεξηγήθηκες? ΄Εχεις δίκιο που δεν ήξερες σε ποια χρονολογία αναφερόμουν, αλλά όπως και στην αρχή τού κειμένου θα διάβασες, βρήκα πολύ γλυκείς και χαριτωμένους τους Σικελούς! Μάς μοιάζουν πολύ, στο χιούμορ και την ευχάριστη διάθεση. Το θέμα "Μαφία" δεν αφορά όλους τούς κατοίκους τού νησιού. Αν ήταν έτσι, τότε τί δουλειά θα είχα εγώ εκεί? Σού έφερα το παράδειγμα τών ανθρώπων που μάς βοήθησαν. Δεν μάς έκλεψαν, δεν μάς...σκότωσαν, δεν μάς κακοποίησαν! Αντιθέτως μάς συμπαραστάθηκαν αλλά και μάς...προειδοποίησαν, ως ώφειλαν. ΄Οπως θα κάναμε κι μείς σημερα, άν κάποιος τουρίστας ξώμενε, νύχτα ώρα στο κέντρο τής Αθήνας!...Απλώς εμείς πήραμε μιά τέτοια γεύση, 40 χρόνια πρίν!!! Και πές μου. Δεν θα προειδοποιήσουμε τον ξένο, να μήν περιδιαβάζει στην Ομόνοια, μετα την δύση τού ηλιου? Θα τον αφήσουμε να τον κλέψουν ή να τον μαχαιρώσουν? Ε, αυτό έγινε τότε στο νησί. Και δεν νομίζω ότι ο υποψιασμένος τουριστας κινδυνεύει εκεί ή εδώ. Μη βλέπεις ότι εμείς, δυό θεοπάλαβες, θέλαμε να δούμε την περίεργη συνοικια τού τοτε, ολομόναχες! Καλα να πάθουμε! Κι όμως ο ξεναγός μας μάς είχε επιστήσει την προσοχή ότι το βράδυ καλόν είναι να μήν κυκλοφορούμε έστω και στούς κεντρικούς δρομους, ανέμελες, με τίς τσάντες κρεμασμένες στούς ώμους από τη μεριά τού δρόμου! ΄Ετσι πέσαμε σε μπλόκο τής Αστυνομίας στο Παλέρμο, όταν βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία χαζεύοντας τα,,πέριξ.!!! ΚΙ εκεί πρωτακούσαμε στο βίο μας ότι υπάρχουν...τσαντάκηδες! Αν ήταν σήμερα, θα το θεωρούσαμε εντελώς φυσικό.!!!!
Εν κατακλείδι, η Μαφία είναι η Μαφία, και η Σικελία είναι η Σικελία τής καρδιάς μου, μαζί με τούς αξιολάτρευτους κατοίκους της....
Ελπίζω να λυθηκε η...παρεξήγηση. Διότι, τώρα πιά, όλες οι πόλεις τού κόσμου έχουν γίνει μιά Μαφία τού αισχίστου είδους. Τίποτε το καινούργιο. Συνηθίσαμε όλοι, να ζούμε παντού με τον τρόμο....Μακάρι να μην ήταν έτσι, αλλά...
Σ' ευχαριστώ πάντως,για τίς επισημάνσεις σου, είναι πάντα ευπρόσδεκτες,
Με εκτίμηση
Στέλλα

 

[Samion]

Καλά και μετά απο 40 χρόνια το απόλυτα ασφαλής, άστο καλύτερα...Όταν πριν 2 χρόνια και μεις χαθήκαμε στα σκοτεινά σοκάκια, ψάχνοντας το εστιατόριο που είχαμε την κράτηση,με τους Μαροκινούς να μας περιτριγυρίζουν αυτή την ασφάλεια δε μπορώ να πώ οτι την ένιωσα..

εγώ δεν είμαι killer blonde σαν εσένα βέβαια, αλλά κι έτσι που είμαι, ποτέ μα ποτέ δεν είχα δει το παραμικρό. οι κάμερες, η σχεδόν συνεχής παρουσία της αστυνομίας, τα δεκάδες μαγαζιά έχουν μετατρέψει την Kalsa σε ένα από τα ασφαλέστερα μέρη της πόλης. και στο Τέρμινι έχει ξένους αλλά η εγκληματικότητα κινείται σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα.

 

[Samion]

Φίλτατε ή Φιλτάτη (δεν μπορώ να ξέρω), Samion
1. Γιατί παρεξηγήθηκες?
2. Εχεις δίκιο που δεν ήξερες σε ποια χρονολογία αναφερόμουν, αλλά όπως και στην αρχή τού κειμένου θα διάβασες, βρήκα πολύ γλυκείς και χαριτωμένους τους Σικελούς! Μάς μοιάζουν πολύ, στο χιούμορ και την ευχάριστη διάθεση.

1. εγώ? καθόλου. δεν είναι καθόλου ωραία παρομοίωση με σάλιαγκα που κλείνεται στο καβουκι του. ούτε είναι αυτή η αντιμετώπιση της μαφίας. επαναλαμβάνω ότι το κέιμενό σου αντιμετωπίζει με λανθασμένο και ενδεχομένως προσβλητικό τρόπο τη σχεση Σικελού-μαφίας. δεν καλύπτονται τα πάντα από Ομερτά κι αυτό ο Σικελός το έχει αποδείξει. δεν είναι όλοι μαφιόζοι αλλά ούτε και όλοι κλείνονται σε κανένα καβούκι.
2. συμφωνώ απόλυτα σε όλα τα υπόλοιπα. προσπάθησα να εστιάσω μόνο στο θέμα της Ομερτά. και φυσικά στην τωρινή κατάσταση που η μαφία του τότε είναι πλέον μία μακρινή ανάμνηση. στη δε Κάλσα εμεναν και μένουν οικογένειες των οποίων τα παιδιά έπαιζαν και παίζουν στους δρόμους άφοβα. η παρουσία της οργάνωσης δεν γίνεται αντιληπτή από κανένα τουρίστα. αλλά και τότε ήταν αδύνατο ο τουρίστας να αντιληφθεί την παρουσία της ούτε και την πραγματική Ομερτά. οι δε ξεναγοί, οδηγοί κλπ μπορεί να διασκέδαζαν με ένα θέμα που πουλούσε, δεν ξέρω. ούτε θυμάμαι ποτέ τουρίστας να εχει υπάρξει θύμα της εγκληματικής αυτής oργάνωσης.όσοι επισκέπτονται το Παλέρμο σήμερα αντιλαμβάνονται γρήγορα ότι η Ρώμη, το Μιλάνο, το Παρίσι εχουν πολύ μεγαλύτερη εγκληματικότητα.
χαίρομαι για τη συζήτηση, παρεξήγηση από μένα δεν υπάρχει καμμία, απλά διευκρίνησα ορισμένα στοιχεία για τους μελλοντικούς επισκέπτες της πόλης και του νησιού γενικότερα.
Ο Samion..