St.Adamantidou
Member
- Μηνύματα
- 245
- Likes
- 898
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ιστορία τής Σικελίας
- 3ο μέρος
- 4ο μέρος
- ΣΥΡΑΚΟΥΣΑ- Το μαργαριτάρι στο πέτο τής Σικελίας!
- Σικελική εκστρατεία Μέρος 1ο
- Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΞΕΚΙΝΑ
- ΠΑΛΕΡΜΟ
- Στην κοιλάδα των Ν α ώ ν
- Η ΠΌΛΗ ΠΟΥ ΖΕΙ ΑΓΚΑΛΙΆ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
- ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΠΟΥ ΒΡΥΧΙΕΤΑΙ
- ΣΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΜΕΣΗΜΕΡΟ
- Η νοικοκυρά Μεσσήνα
- Τ A O R M I N A
- ΣΙΚΕΛΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η Σικελία λοιπόν αποτέλεσε ένα πραγματικό «χωνευτήρι» λαών και ηθών. Κι ήταν αναπόφευκτο, με τόσα πολλά και βασικά ανόμοια μεταξύ τους στοιχεία να γίνονται κάθε τόσο πόλεμοι και ταραχές. Τα διάφορα φύλλα που κατά καιρούς έφταναν εκεί για να ακουμπήσουν τη ζωή και την τύχη τους στα ξερά της χώματα, δημιουργούσαν ατμόσφαιρα εντάσεως. Και φυσικά ο δυνατότερος από όλους ήταν κι ο αφέντης.
Στην αρχή ήταν οι Έλληνες, οι Φοίνεκες και οι Καρχηδόνιοι. Αποίκησαν στην αρχαία Τρινακρία, το αξιολογότερο νησί της Μεσογείου, και σιτοβολώνα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κατακτώντας τους ιθαγενείς. Έκαναν αμέσως τη μοιρασιά. Φοίνικες, Καρχηδόνιοι στα Βορεινά και Δυτικά, οι Έλληνες στο Νότο. Πολεμούσαν, ειρήνευαν, σε λίγο ξανάρχιζαν, μέχρις ότου στην ιστορία εμφανίζεται η ρωμαϊκή ισχύ. Ως τότε οι ελληνικές αποικίες άνθιζαν. Ο Ακράγας, η Νάξος, η Μεσσήνη, η Κατάνη, η Ταορμίνα είχαν αξιόλογο πολιτισμό και εντυπωσιακή πρόοδο. Και πάνω από όλες, στολίδι και κορώνα η Συρακούσα.
Όμως δεν είναι μονάχα οι «βάρβαροι» που απειλούν τις ελληνικές πόλεις. Υπάρχει και το μόνιμο σαράκι της αλληλοφαγομάρας που σαν κατάρα σέρνει ξωπίσω του ο Έλληνας. Έτσι η δύναμη του αδερφού τρομάζει τον αδερφό. Η ευημερία και η δύναμη της μιας «οικογένειας» κλέβει τον ύπνο της άλλης. Κι η Συρακούσα γύρω στα 450 πΧ είχε κιόλας ξαπλωθεί στο ¼ σχεδόν του νησιού. Οι Ελληνικές πόλεις της Σικελίας, τρομάζοντας την δύναμή της , κι αγνοώντας, στον πανικό τους, την Καρχηδόνα που καιροφυλακτούσε, συμμάχησαν με την Αθήνα ενάντια στην ανθούσα αδελφή τους και μαζί ξεσήκωσαν τους Σικελικούς πολέμους (414-413). Έλληνες που δεν ήξεραν καν κατά που πέφτει η Σικελία, κίνησαν να χτυπήσουν τους αδελφούς τους. Ο Αλκιβιάδης, όταν στα 417-416 ξανάγινε στρατηγός μαζί με τον Νικία, ύστερα από την πανωλεθρία των Αθηναίων στην Μαντίνεια από τους Σπαρτιάτες, δεν είχε συνετιστεί από την φοβερή αποτυχία. Έργο της αχαλίνωτης φιλοδοξίας του θεωρείται η τρομακτική ζημιά που έπαθε η Αθήνα αλλά κι ολόκληρη η Ελλάδα από την εκστρατεία της Σικελίας. Οι ιστορικοί την χαρακτηρίζουν σαν από τις μεγαλύτερες στην παγκόσμια ιστορία. Η σκέψη του Αλκιβιάδη ήταν να προβληθεί ο ίδιος σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο, κατακτώντας το νησί κι επιχειρώντας από κει εθνικό πόλεμο κατά της Καρχηδόνας μαζί με τους Έλληνες Ανατολή και Δύσης. Φιλοδοξούσε έτσι να πετύχει την ένωση όλων των Ελλήνων σε κράτος ενιαίο κάτω από την κυριαρχία των Αθηνών.
«Η σκέψη όμως και η επιχείρηση» λέει η ιστορία, «ήταν τυχοδιωκτικές», μια και οι Αθηναίοι αγνοούσαν, όπως παρατηρεί ο Θουκυδίδης, όχι μονάχα την έκταση της Σικελίας αλλά και το πλήθος των Ελλήνων και των βαρβάρων σε αυτήν και το σπουδαιότερο: δεν ήταν καν σε θέση μήτε τις Θρακικές αποικίες να ανακτήσουν.
Έτσι ξεκίνησε η εκστρατεία στη Σικελία, με πρώτο στόχο τη Συρακούσα, το κέντρο και την πρώτη δύναμη του νησιού.
Η Εκστρατεία είχε τέλος οικτρό. Λένε πως οι Αθηναίοι δε βάσταξαν να χτυπάν Έλληνες και δεν πολέμησαν με τη γνωστή γενναιότητα. Κανείς τους δεν ξανάδε την Αθήνα. Χιλιάδες σκοτώθηκαν, κι όσοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι κλείστηκαν στα τρομερά λατομεία των Συρακουσών όπου σε λίγους μήνες πέθαναν από τις φοβερές κακουχίες ή πουλήθηκαν δούλοι.
Δεν επιμένω πολύ σε τούτα τα γεγονότα, γιατί αργότερα θα ξαναμιλήσω για τα λατομεία και την Σικελική εκστρατεία.
Last edited by a moderator: