St.Adamantidou
Member
- Μηνύματα
- 245
- Likes
- 898
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ιστορία τής Σικελίας
- 3ο μέρος
- 4ο μέρος
- ΣΥΡΑΚΟΥΣΑ- Το μαργαριτάρι στο πέτο τής Σικελίας!
- Σικελική εκστρατεία Μέρος 1ο
- Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΞΕΚΙΝΑ
- ΠΑΛΕΡΜΟ
- Στην κοιλάδα των Ν α ώ ν
- Η ΠΌΛΗ ΠΟΥ ΖΕΙ ΑΓΚΑΛΙΆ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
- ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΠΟΥ ΒΡΥΧΙΕΤΑΙ
- ΣΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΜΕΣΗΜΕΡΟ
- Η νοικοκυρά Μεσσήνα
- Τ A O R M I N A
- ΣΙΚΕΛΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σίγουρα ξαφνιαστήκατε. Κι εμείς. Γιατί δεν ξέραμε ότι ο Σικελός «τζίο», «πάντρε», «φρατέλλο» και «κουτζίνο», είναι πολύ αυστηροί. Βέβαια! Κέρβεροι! Φρουροί της σιτσιλιάνικης ηθικής. Αστειεύεστε; Και το «κούτελο»; Τι γίνεται με το «κούτελο»; Να μην είναι παστρικό;
Σπουδαίο πράμα να ’χεις κούτελο καθαρό στη Σικελία. Πολύ σπουδαίο. Μόνο που αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια παράξενη αντίληψη αυτής της «καθαρότητας». Αν μαχαιρώσεις τον γείτονα, γιατί σου στραβομίλησε, το κούτελο σου διόλου δεν ταλαιπωρείται. Αν όμως η θυγατέρα σου βγει πονηρό ραντεβού στις 8 το βράδυ, το κούτελο σου μπορεί να θυμίζει … ρινόκερο…
Επειδή όμως τα νιάτα όλου του κόσμου είναι τα ίδια, με τις ίδιες ανησυχίες, την ίδια βιασύνη, τις ίδιες περιέργειες και τα ίδια όνειρα, οι σιτσιλιάνικες αντιλήψεις παθαίνουν κυριολεκτικά… πανωλεθρία. Έτσι μια κι ο σεβαστός padre di famiglia απαγορεύει αυστηρά την έξοδο μετά το ΄λιοβασίλεμα, οι νεαρές σιτσιλιάνες έκαναν μια σοφή σκέψη: «Και τι πειράζει, δηλαδή, να γίνεται η έξοδος στις 12 το μεσημέρι;» Και η απάντηση ήταν σοφότερη: «' Ολες οι ώρες είναι ίδιες». Θαύμα! Έτσι , αν επισκεφτείτε το καταμεσήμερο κάποιαν έρημη ακρογιαλιά, ή κάποια δασωμένη περιοχή, θα εκπλαγείτε από τον… συνωστισμό. Ντουνιάς, κι όλοι έφηβοι.!!! Πλήθος παιδιών ανάμεσα στα 14-20. Βλέπετε στη Σικελία, τα αίματα βράζουν, κοχλάζουν, ανάβουν νωρίς και γρήγορα.
Το περιστατικό μάς έτυχε στη Μεσήνα, ένα μεσημεράκι, που ο ήλιος έκαιγε. Βρεθήκαμε στο περίφημο στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Αφήσαμε το αυτοκίνητο μακριά από την αμμουδιά, που ήταν βαθειά και απροσπέραστη. Και, καθώς φτάναμε στη θάλασσα, κοκαλώσαμε. Ζευγάρια ντυμένα ή με μπανιερά, προσπαθούσαν φιλότιμα να λύσουν τα φυσικά τους προβλήματα, αδιάφορα για τους παρείσακτους που παραβίαζαν τον παράδεισό τους!!!. Μερικά μέτρα όμως, πέρα από όλους αυτούς, και στη μέση της βαθειάς αμμουδιάς, ένα ζευγάρι παιδιών είχε κάποιο άλλο, πολύ πιο σοβαρό, πρόβλημα να λύσει.
Το σπορ αμάξι του «Ρωμαίου» είχε καθίσει στην άμμο και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Ο νεαρός, γυμνός από τη μέση και πάνω και, γυαλίζοντας από τον ιδρώτα που κυλούσε ποτάμι στο στήθος και την πλάτη του, πάσχιζε να αποσπάσει την περιουσία του από το προδοτικό έδαφος. Δίπλα του, ένα κοριτσάκι, μα δεν θα ‘ταν παραπάνω από 14 χρονών, όμως βαμμένο και σημαιοστολισμένο σαν τις βαμπ του προπολεμικού σινεμά, ήταν έτοιμο να βάλει τα κλάματα. Αν δεν ξεκολλούσε, τελικά, τούτο το αναθεματισμένο πράμα εγκαίρως, πώς θα γύριζε στο σπιτάκι του για να ‘ναι στο μεσημεριανό τραπέζι, απέναντι από τον κέρβερο padre, και τον καχύποπτο fratello, με τα μάτια σεμνά χαμηλωμένα και με το ροζ χρώμα της παρθενικής ντροπής στα μάγουλα; Χαλούσε εντελώς η καλοστημένη παράσταση της οικογενειακής ευτυχίας.
Ήδη οι μπογιές είχαν αρχίσει να λειώνουν κάτω από τον καυτερό ήλιο, και μπλάβα ρυάκια ζωγράφιζαν σχήματα αστεία πάνω στα ροδαλά μάγουλα του κοριτσιού.
Η συντροφιά μας μυρίστηκε… «περίπτωση» και σταμάτησε. Χαμογέλασε πρώτα με πονηριά, σχολίασε πικρόχολα μετά, και ξαφνικά ανησύχησε. Μωρέ, τούτοι οι δύο εδώ, κινδύνευαν να μακελευτούν από τα γονικά της κοπελιάς. Χίλιες ιδέες μας μπήκαν στο μυαλό. Μαχαίρια, κουμπούρια, μάχες, βεντέτες, φονικά. Όλη η γνωστή τραγωδία του Σαίκσπηρ ξαναζωντανεμένη.!!!
Ωχ, Παναγιά μου! Έλιωσαν οι καρδιές μας. Ειδικά οι νέοι της συντροφιάς μας ανατρίχιασαν. Σκέψου να συνέβαινε σε αυτούς. Τι να κάνουν τώρα για να βοηθήσουν; Το κακό ήταν πως ήταν λίγοι. Χρειάζονταν κι άλλους. Τους ήρθε μια καταπληκτική ιδέα. Γιατί να μη ζητήσουν βοήθεια από τα άλλα ζευγάρια της παραλίας; Κι αυτός ο ταλαίπωρος Ροντόλφο Βαλεντίνο, γιατί δεν το σκέφτηκε τόσην ώρα να ζητήσει βοήθεια; Πολύ χάπατα, τέλος πάντων, οι Σικελοί.
Μια και δύο, λοιπόν, ένας από όλους πλησίασε ένα ζευγάρι ,ξεροβήχοντας αμήχανα, για να δηλώσει την παρουσία του, και είπε, κουτσά στραβά: «Παρακαλώ, ελάτε να βοηθήσετε να ξεκολλήσει ο φίλος σας». Όταν όμως ο Σικελός αποφάσισε κάποτε να διακόψει την ευφρόσυνη απασχόληση του, και να ρίξει βλέμμα άγριο στον φιλάνθρωπο Έλληνα, ήταν μονάχα για να του πει. «Νον πασιάμο αντέσο σινιόρε, φατσιάμο αμόρε»!!!!. Και ξαναγκάλιασε το κοριτσάκι του, που προσπαθούσε να μυηθεί στα μυστικά του έρωτα, την ώρα που οι σκιές είναι ανύπαρκτες.
Ο Έλληνας τόλμησε να απορήσει: «Μα είναι πατριώτης σας». Τούτη τη φορά ο Σικελός έγινε θηρίο: «Άσε με ήσυχο, και πάρε δρόμο, έ!!» Ο Γραικός έφυγε πισωπατώντας. Είχαμε πια μάθει πως, στην Σικελία, ένα κακό αστείο σε στέλνει στο.... νεκροτομείο. Φιλανθρωπίες εδώ δεν χωράνε. Τώρα; Τώρα βάλτε όλοι τα μπράτσα, τις πλάτες και τις μέσες σας, για να μάθετε να μην είστε άλλη φορά ευαίσθητοι.
Οι προσπάθειες κράτησαν περίπου 3 τέταρτα, μα το ελληνικό πείσμα και η ευρηματικότητα νίκησαν. Κι όταν, πια, το αυτοκίνητο κάθισε σε στέρεο έδαφος, είδαμε επί τέλους το 14χρονο παιδί, να χαμογελάει μέσα από μπλαβά δάκρυα. Ξαφνικά, νοιώσαμε όλοι περήφανοι. Σώσαμε ένα Ρωμαίο και μιαν Ιουλιέττα, από το ξύλο τής χρονιάς τους!!!........
Όμως, ο έρωτας γενικά στην Ιταλία, είναι πρωτότυπος. Πολύ πρωτότυπος. Οι νεαροί Ιταλοί έχουν πολύ πάθος αλλά και πολλή φαντασία. Στη Νάπολι, πάνω στο λόφο τού Ποσίλιπο, μάς δόθηκε ξανα η ευκαιρία να το διαπιστώσουμε, πάλι μέρα μεσημέρι, αλλά, τούτη τη φορά, μέσα σ' ένα Φίατ,,,πεντακοσαράκι -αν είστε χριστιανοί! ....
΄Ομως, περί αυτού, σε επόμενο κεφάλαιο! Μήν πήξουμε δά, και στούς πολλούς έρωτες. Μπορεί να μάς ...βλάψει!
Λέτε?
Σπουδαίο πράμα να ’χεις κούτελο καθαρό στη Σικελία. Πολύ σπουδαίο. Μόνο που αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια παράξενη αντίληψη αυτής της «καθαρότητας». Αν μαχαιρώσεις τον γείτονα, γιατί σου στραβομίλησε, το κούτελο σου διόλου δεν ταλαιπωρείται. Αν όμως η θυγατέρα σου βγει πονηρό ραντεβού στις 8 το βράδυ, το κούτελο σου μπορεί να θυμίζει … ρινόκερο…
Επειδή όμως τα νιάτα όλου του κόσμου είναι τα ίδια, με τις ίδιες ανησυχίες, την ίδια βιασύνη, τις ίδιες περιέργειες και τα ίδια όνειρα, οι σιτσιλιάνικες αντιλήψεις παθαίνουν κυριολεκτικά… πανωλεθρία. Έτσι μια κι ο σεβαστός padre di famiglia απαγορεύει αυστηρά την έξοδο μετά το ΄λιοβασίλεμα, οι νεαρές σιτσιλιάνες έκαναν μια σοφή σκέψη: «Και τι πειράζει, δηλαδή, να γίνεται η έξοδος στις 12 το μεσημέρι;» Και η απάντηση ήταν σοφότερη: «' Ολες οι ώρες είναι ίδιες». Θαύμα! Έτσι , αν επισκεφτείτε το καταμεσήμερο κάποιαν έρημη ακρογιαλιά, ή κάποια δασωμένη περιοχή, θα εκπλαγείτε από τον… συνωστισμό. Ντουνιάς, κι όλοι έφηβοι.!!! Πλήθος παιδιών ανάμεσα στα 14-20. Βλέπετε στη Σικελία, τα αίματα βράζουν, κοχλάζουν, ανάβουν νωρίς και γρήγορα.
Το περιστατικό μάς έτυχε στη Μεσήνα, ένα μεσημεράκι, που ο ήλιος έκαιγε. Βρεθήκαμε στο περίφημο στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Αφήσαμε το αυτοκίνητο μακριά από την αμμουδιά, που ήταν βαθειά και απροσπέραστη. Και, καθώς φτάναμε στη θάλασσα, κοκαλώσαμε. Ζευγάρια ντυμένα ή με μπανιερά, προσπαθούσαν φιλότιμα να λύσουν τα φυσικά τους προβλήματα, αδιάφορα για τους παρείσακτους που παραβίαζαν τον παράδεισό τους!!!. Μερικά μέτρα όμως, πέρα από όλους αυτούς, και στη μέση της βαθειάς αμμουδιάς, ένα ζευγάρι παιδιών είχε κάποιο άλλο, πολύ πιο σοβαρό, πρόβλημα να λύσει.
Το σπορ αμάξι του «Ρωμαίου» είχε καθίσει στην άμμο και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Ο νεαρός, γυμνός από τη μέση και πάνω και, γυαλίζοντας από τον ιδρώτα που κυλούσε ποτάμι στο στήθος και την πλάτη του, πάσχιζε να αποσπάσει την περιουσία του από το προδοτικό έδαφος. Δίπλα του, ένα κοριτσάκι, μα δεν θα ‘ταν παραπάνω από 14 χρονών, όμως βαμμένο και σημαιοστολισμένο σαν τις βαμπ του προπολεμικού σινεμά, ήταν έτοιμο να βάλει τα κλάματα. Αν δεν ξεκολλούσε, τελικά, τούτο το αναθεματισμένο πράμα εγκαίρως, πώς θα γύριζε στο σπιτάκι του για να ‘ναι στο μεσημεριανό τραπέζι, απέναντι από τον κέρβερο padre, και τον καχύποπτο fratello, με τα μάτια σεμνά χαμηλωμένα και με το ροζ χρώμα της παρθενικής ντροπής στα μάγουλα; Χαλούσε εντελώς η καλοστημένη παράσταση της οικογενειακής ευτυχίας.
Ήδη οι μπογιές είχαν αρχίσει να λειώνουν κάτω από τον καυτερό ήλιο, και μπλάβα ρυάκια ζωγράφιζαν σχήματα αστεία πάνω στα ροδαλά μάγουλα του κοριτσιού.
Η συντροφιά μας μυρίστηκε… «περίπτωση» και σταμάτησε. Χαμογέλασε πρώτα με πονηριά, σχολίασε πικρόχολα μετά, και ξαφνικά ανησύχησε. Μωρέ, τούτοι οι δύο εδώ, κινδύνευαν να μακελευτούν από τα γονικά της κοπελιάς. Χίλιες ιδέες μας μπήκαν στο μυαλό. Μαχαίρια, κουμπούρια, μάχες, βεντέτες, φονικά. Όλη η γνωστή τραγωδία του Σαίκσπηρ ξαναζωντανεμένη.!!!
Ωχ, Παναγιά μου! Έλιωσαν οι καρδιές μας. Ειδικά οι νέοι της συντροφιάς μας ανατρίχιασαν. Σκέψου να συνέβαινε σε αυτούς. Τι να κάνουν τώρα για να βοηθήσουν; Το κακό ήταν πως ήταν λίγοι. Χρειάζονταν κι άλλους. Τους ήρθε μια καταπληκτική ιδέα. Γιατί να μη ζητήσουν βοήθεια από τα άλλα ζευγάρια της παραλίας; Κι αυτός ο ταλαίπωρος Ροντόλφο Βαλεντίνο, γιατί δεν το σκέφτηκε τόσην ώρα να ζητήσει βοήθεια; Πολύ χάπατα, τέλος πάντων, οι Σικελοί.
Μια και δύο, λοιπόν, ένας από όλους πλησίασε ένα ζευγάρι ,ξεροβήχοντας αμήχανα, για να δηλώσει την παρουσία του, και είπε, κουτσά στραβά: «Παρακαλώ, ελάτε να βοηθήσετε να ξεκολλήσει ο φίλος σας». Όταν όμως ο Σικελός αποφάσισε κάποτε να διακόψει την ευφρόσυνη απασχόληση του, και να ρίξει βλέμμα άγριο στον φιλάνθρωπο Έλληνα, ήταν μονάχα για να του πει. «Νον πασιάμο αντέσο σινιόρε, φατσιάμο αμόρε»!!!!. Και ξαναγκάλιασε το κοριτσάκι του, που προσπαθούσε να μυηθεί στα μυστικά του έρωτα, την ώρα που οι σκιές είναι ανύπαρκτες.
Ο Έλληνας τόλμησε να απορήσει: «Μα είναι πατριώτης σας». Τούτη τη φορά ο Σικελός έγινε θηρίο: «Άσε με ήσυχο, και πάρε δρόμο, έ!!» Ο Γραικός έφυγε πισωπατώντας. Είχαμε πια μάθει πως, στην Σικελία, ένα κακό αστείο σε στέλνει στο.... νεκροτομείο. Φιλανθρωπίες εδώ δεν χωράνε. Τώρα; Τώρα βάλτε όλοι τα μπράτσα, τις πλάτες και τις μέσες σας, για να μάθετε να μην είστε άλλη φορά ευαίσθητοι.
Οι προσπάθειες κράτησαν περίπου 3 τέταρτα, μα το ελληνικό πείσμα και η ευρηματικότητα νίκησαν. Κι όταν, πια, το αυτοκίνητο κάθισε σε στέρεο έδαφος, είδαμε επί τέλους το 14χρονο παιδί, να χαμογελάει μέσα από μπλαβά δάκρυα. Ξαφνικά, νοιώσαμε όλοι περήφανοι. Σώσαμε ένα Ρωμαίο και μιαν Ιουλιέττα, από το ξύλο τής χρονιάς τους!!!........
Όμως, ο έρωτας γενικά στην Ιταλία, είναι πρωτότυπος. Πολύ πρωτότυπος. Οι νεαροί Ιταλοί έχουν πολύ πάθος αλλά και πολλή φαντασία. Στη Νάπολι, πάνω στο λόφο τού Ποσίλιπο, μάς δόθηκε ξανα η ευκαιρία να το διαπιστώσουμε, πάλι μέρα μεσημέρι, αλλά, τούτη τη φορά, μέσα σ' ένα Φίατ,,,πεντακοσαράκι -αν είστε χριστιανοί! ....
΄Ομως, περί αυτού, σε επόμενο κεφάλαιο! Μήν πήξουμε δά, και στούς πολλούς έρωτες. Μπορεί να μάς ...βλάψει!
Λέτε?
Last edited by a moderator: