Giristroula
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 348
- Επόμενο Ταξίδι
- κάτσε να μαζώξω κάνα χρήμ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα, Ιαπωνία
Έκτη μέρα
Ξυπνήσαμε λίγο στενοχωρημένοι που θα φεύγαμε από την περιοχή της Καππαδοκίας και λίγο ζαλισμένοι από τα κρασιά και τα χανουμάκια...Ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και κατεβήκαμε για πρωϊνό. Φορτώσαμε τις αποσκευές, κάναμε μία τελευταία βόλτα στο πανέμορφο Προκόπι-υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι θα ξαναπάω-και ξεκινήσαμε για τη συνέχεια.
Περάσαμε πάλι από διάφορα χωριά της περιοχής και φτάσαμε στους πρόποδες της οροσειράς του Ταύρου και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε.
Ο Ταύρος είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της Μ. Ασίας με ψηλότερη κορυφή το Αλί Νταγ στα 3734 μ.Φτάνει κοντά στα παράλια και δεσπόζει στη Μεσόγειο. Χωρίζεται σε Δυτικό, Μέσο και Ανατολικό Ταύρο. Αποτελείται από τρία μεγάλα συγκροτήματα. Το ένα είναι ο Ταύρος της Λυκίας στα ΝΔ, το άλλο ο Κεντρικός Ταύρος στην Κιλικία και το τρίτο ο Αρμενικός Ταύρος στα Α.Συνέχεια αυτού είναι ο Αντίταυρος. Σε αντίθεση με την ποντιακή οροσειρά, ο Ταύρος δεν πέφτει απότομα στη θάλασσα, αλλά σε πολλά σημεία καταλήγει σε παράκτιες πεδιάδες, όπως της Αττάλειας και της Κιλικίας. Η τελευταία πεδιάδα επικοινωνεί με το εσωτερικό οροπέδιο της Ανατολίας με την "Πύλη της Κιλικίας" που τη δημιουργεί ο ποταμός Τσακίρ Νεχρί. Η δίοδος αυτή έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διακίνηση των λαών. Από αυτήν περνά σήμερα αυτοκινητόδρομος και σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει την Κων/πολη με τη Βαγδάτη. Η σημαντική βροχόπτωση που δέχεται η περιοχή ευνοεί την ανάπτυξη δασών με πλατάνια, οξιές, βελανιδιές, κέδρους, πεύκα και καρυδιές, καθώς και λιβαδιών, όπου εκτρέφονται πολλά είδη ζώων. Από το υπέδαφος του Ταύρου εξορύσσονται μεταλλεύματα χαλκού, μολύβδου, ψευδαργύρου και χρωμίου. Το κλίμα διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.Αλλού είναι γλυκό και αλλού φυσούν άνεμοι ψυχροί το χειμώνα και αποπνικτικοί το καλοκαίρι. Λόγω του μεγάλου υψόμετρου χιονίζει συχνά και πολύ και τα χιόνια λιώνουν το Μάϊο. Είδαμε πολλά τοπία στη διαδρομή μας που εναλλάσονταν μεταξύ τους. Εκεί που περνούσαμε από μία βραχώδη περιοχή, μετά ακολουθούσε πυκνό δάσος και όπου να γύριζε το κεφάλι έπεφτε στο πράσινο. Όταν τελείωσε η ανάβαση, φτάσαμε στο οροπέδιο και κατόπιν πήραμε την κατηφόρα. Κάναμε τις απαραίτητες στάσεις για ξεμούδιασμα, toilet, καφέ και κολατσιό.
Μετά από 9 ώρες οδήγησης, φτάσαμε στην Αττάλεια, ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα της περιοχής, που συγκεντρώνει το καλοκαίρι πολύ κόσμο, ειδικά από τις βόρειες χώρες. Σήμα κατατεθέν την πόλης αυτής είναι τα πορτοκάλια, που κοσμούν πολλές πλατείες της. Μιλάμε για τεράστια πόλη, με προαστιακό, τεράστιους δρόμους, με νησίδες στο μέσον, τόσο μεγάλες νησίδες σαν τους δικούς μας δρόμους. Οι νησίδες ήταν τεράστια παρτέρια με λουλούδια, πολλά χρώματα κι αρώματα! Σε άλλα σημεία έβλεπες παντού φοίνικες. Σε πολλές περιοχές της Αττάλειας συναντήσαμε μπλοκ πολυκατοικιών, όπου ζούνε δεκάδες οικογένειες, μιλάμε για 12όροφες, 15 όροφες οικοδομές, κάτι σαν ουρανοξύστες.
Ήταν απογευματάκι πια και κάναμε αρκετή ώρα ώσπου να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας, διότι η πόλη είχε αρκετή κίνηση, πολλά φανάρια και πολλά αμάξια. Φτάσαμε κατάκοποι και μουδιασμένοι. Βγάλαμε τις αποσκευές, πήραμε τα δωμάτια και κάναμε ένα χαλαρωτικό μπανάκι στην πισίνα. Στη συνέχεια πήραμε το δείπνο μας, παρά το οτι σε κάθε στάση όλο και κάτι τσιμπούσαμε. Καινούριο ξενοδοχείο, με ωραίες γεύσεις σε φαγητά, σαλάτες, γλυκά, ορεκτικά, ψωμιά. Πάλι επιδοθήκαμε σε γευσιγνωσία.
Παρά την κούρασή μας, μετά το δείπνο βγήκαμε για βολτίτσα προκειμένου να σφυγμομετρήσουμε τη γύρω περιοχή. Έπρεπε να περπατήσουμε λίγο για να χωνέψουμε, να ξεμουδιάσουμε και μετά να βρούμε ένα ωραίο μπαράκι για ποτό. Κοντά μας υπήρχε ένα πάρκο, που όταν περάσαμε νωρίτερα μας φάνηκε όμορφο, αλλά τη νύχτα ήταν θεοσκότεινο και αποφύγαμε να μπούμε. Συνεχίσαμε το περπάτημα και φτάσαμε στην κεντρική λεωφόρο, που έμοιαζε έντονα με ευρωπαϊκή πόλη. Τίποτα δε θύμιζε Τουρκία. Η διαφορά με την Καππαδοκία ήταν αισθητή. Παντού πολλά φώτα, πολυκαταστήματα, αλυσίδες, εμπορικά κέντρα, κίνηση στους δρόμους, φασαρία, κόσμος, νεολαία στα μαγαζιά και στις καφετέριες. Κουραστήκαμε να περπατάμε και διαλέξαμε ένα όμορφο καφέ όπου καθίσαμε για παγωμένες μπύρες και κοκτέιλ. Ευρωπαικά πράγματα...Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, ύπνος ελαφρύς και ασκανδάλιστος...Κάντε ησυχία παρακαλώ...
Ξυπνήσαμε λίγο στενοχωρημένοι που θα φεύγαμε από την περιοχή της Καππαδοκίας και λίγο ζαλισμένοι από τα κρασιά και τα χανουμάκια...Ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και κατεβήκαμε για πρωϊνό. Φορτώσαμε τις αποσκευές, κάναμε μία τελευταία βόλτα στο πανέμορφο Προκόπι-υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι θα ξαναπάω-και ξεκινήσαμε για τη συνέχεια.
Περάσαμε πάλι από διάφορα χωριά της περιοχής και φτάσαμε στους πρόποδες της οροσειράς του Ταύρου και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε.
Ο Ταύρος είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της Μ. Ασίας με ψηλότερη κορυφή το Αλί Νταγ στα 3734 μ.Φτάνει κοντά στα παράλια και δεσπόζει στη Μεσόγειο. Χωρίζεται σε Δυτικό, Μέσο και Ανατολικό Ταύρο. Αποτελείται από τρία μεγάλα συγκροτήματα. Το ένα είναι ο Ταύρος της Λυκίας στα ΝΔ, το άλλο ο Κεντρικός Ταύρος στην Κιλικία και το τρίτο ο Αρμενικός Ταύρος στα Α.Συνέχεια αυτού είναι ο Αντίταυρος. Σε αντίθεση με την ποντιακή οροσειρά, ο Ταύρος δεν πέφτει απότομα στη θάλασσα, αλλά σε πολλά σημεία καταλήγει σε παράκτιες πεδιάδες, όπως της Αττάλειας και της Κιλικίας. Η τελευταία πεδιάδα επικοινωνεί με το εσωτερικό οροπέδιο της Ανατολίας με την "Πύλη της Κιλικίας" που τη δημιουργεί ο ποταμός Τσακίρ Νεχρί. Η δίοδος αυτή έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διακίνηση των λαών. Από αυτήν περνά σήμερα αυτοκινητόδρομος και σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει την Κων/πολη με τη Βαγδάτη. Η σημαντική βροχόπτωση που δέχεται η περιοχή ευνοεί την ανάπτυξη δασών με πλατάνια, οξιές, βελανιδιές, κέδρους, πεύκα και καρυδιές, καθώς και λιβαδιών, όπου εκτρέφονται πολλά είδη ζώων. Από το υπέδαφος του Ταύρου εξορύσσονται μεταλλεύματα χαλκού, μολύβδου, ψευδαργύρου και χρωμίου. Το κλίμα διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.Αλλού είναι γλυκό και αλλού φυσούν άνεμοι ψυχροί το χειμώνα και αποπνικτικοί το καλοκαίρι. Λόγω του μεγάλου υψόμετρου χιονίζει συχνά και πολύ και τα χιόνια λιώνουν το Μάϊο. Είδαμε πολλά τοπία στη διαδρομή μας που εναλλάσονταν μεταξύ τους. Εκεί που περνούσαμε από μία βραχώδη περιοχή, μετά ακολουθούσε πυκνό δάσος και όπου να γύριζε το κεφάλι έπεφτε στο πράσινο. Όταν τελείωσε η ανάβαση, φτάσαμε στο οροπέδιο και κατόπιν πήραμε την κατηφόρα. Κάναμε τις απαραίτητες στάσεις για ξεμούδιασμα, toilet, καφέ και κολατσιό.
Μετά από 9 ώρες οδήγησης, φτάσαμε στην Αττάλεια, ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα της περιοχής, που συγκεντρώνει το καλοκαίρι πολύ κόσμο, ειδικά από τις βόρειες χώρες. Σήμα κατατεθέν την πόλης αυτής είναι τα πορτοκάλια, που κοσμούν πολλές πλατείες της. Μιλάμε για τεράστια πόλη, με προαστιακό, τεράστιους δρόμους, με νησίδες στο μέσον, τόσο μεγάλες νησίδες σαν τους δικούς μας δρόμους. Οι νησίδες ήταν τεράστια παρτέρια με λουλούδια, πολλά χρώματα κι αρώματα! Σε άλλα σημεία έβλεπες παντού φοίνικες. Σε πολλές περιοχές της Αττάλειας συναντήσαμε μπλοκ πολυκατοικιών, όπου ζούνε δεκάδες οικογένειες, μιλάμε για 12όροφες, 15 όροφες οικοδομές, κάτι σαν ουρανοξύστες.
Ήταν απογευματάκι πια και κάναμε αρκετή ώρα ώσπου να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας, διότι η πόλη είχε αρκετή κίνηση, πολλά φανάρια και πολλά αμάξια. Φτάσαμε κατάκοποι και μουδιασμένοι. Βγάλαμε τις αποσκευές, πήραμε τα δωμάτια και κάναμε ένα χαλαρωτικό μπανάκι στην πισίνα. Στη συνέχεια πήραμε το δείπνο μας, παρά το οτι σε κάθε στάση όλο και κάτι τσιμπούσαμε. Καινούριο ξενοδοχείο, με ωραίες γεύσεις σε φαγητά, σαλάτες, γλυκά, ορεκτικά, ψωμιά. Πάλι επιδοθήκαμε σε γευσιγνωσία.
Παρά την κούρασή μας, μετά το δείπνο βγήκαμε για βολτίτσα προκειμένου να σφυγμομετρήσουμε τη γύρω περιοχή. Έπρεπε να περπατήσουμε λίγο για να χωνέψουμε, να ξεμουδιάσουμε και μετά να βρούμε ένα ωραίο μπαράκι για ποτό. Κοντά μας υπήρχε ένα πάρκο, που όταν περάσαμε νωρίτερα μας φάνηκε όμορφο, αλλά τη νύχτα ήταν θεοσκότεινο και αποφύγαμε να μπούμε. Συνεχίσαμε το περπάτημα και φτάσαμε στην κεντρική λεωφόρο, που έμοιαζε έντονα με ευρωπαϊκή πόλη. Τίποτα δε θύμιζε Τουρκία. Η διαφορά με την Καππαδοκία ήταν αισθητή. Παντού πολλά φώτα, πολυκαταστήματα, αλυσίδες, εμπορικά κέντρα, κίνηση στους δρόμους, φασαρία, κόσμος, νεολαία στα μαγαζιά και στις καφετέριες. Κουραστήκαμε να περπατάμε και διαλέξαμε ένα όμορφο καφέ όπου καθίσαμε για παγωμένες μπύρες και κοκτέιλ. Ευρωπαικά πράγματα...Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, ύπνος ελαφρύς και ασκανδάλιστος...Κάντε ησυχία παρακαλώ...
Attachments
-
30 KB Προβολές: 71
Last edited by a moderator: