Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[Giristroula]

Μετά το μαγευτικό τοπίο με τους καταρράκτες, συνεχίσαμε για το αρχαίο θέατρο της Ασπένδου, που βρίσκεται καμιά 20αριά χιλ από την Αττάλεια. Μείναμε αρκετή ώρα και ξεναγηθήκαμε στο χώρο. Θεωρείται ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα αρχαία ελληνικά θέατρα στον κόσμο και αποτελεί πρότυπο για πολλά άλλα. Καταρχήν είναι τεράστιο...έχει διάμετρο 96 μ. και χωρητικότητα καθισμάτων 7.000 θεατών. Χτίστηκε το 155 μ. Χ, από Έλληνα αρχιτέκτονα με δωρεές δύο πλούσιων Ασπένδιων εμπόρων της εποχής. Το κοίλο είναι κατασκευασμένο αμφιθεατρικά και χωρίζεται σε 3 διαζώματα, τα κάτω, το μεσαίο και το άνω, στο οποίο υπάρχουν θολωτές καμάρες. Να φανταστείτε οτι αν ανεβεί κανείς το άνω κοίλο, φαίνεται από τη σκηνή σα ψείρα. Τόση απόσταση...Επίσης αρκετά μεγάλη είναι η σκηνή, η πρόσοψή της φτάνει τα 14 μ. και ήταν διακοσμημένη με πολλά και όμορφα αγάλματα, που τώρα δεν υπάρχουν εκεί. Κατά τη βυζαντινή περίοδο το θέατρο είχε μεταβληθεί σε καραβάν σεράϊ, αργότερα όμως, μετά την κατάληψη της περιοχής από Σελτζούκους, αποτελούσε σελτζουκικό ανάκτορο. Μέχρι πρόσφατα στο χώρο αυτό παρουσιάζονταν διάφορα καλοκαιρινά φεστιβάλ, λόγω όμως φθορών που σημειώθηκαν έχουν διακοπεί τέτοιες εκδηλώσεις και συνεχίζονται σε παρακείμενο κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο.

Συνεχίσαμε την περιήγηση μας κατευθυνόμενοι στον αρχαιολογικό χώρο της Πέργης, στον οποίο-ντροπή που το λέω και το έκανα κιόλας-δεν θέλησε να μπει κανείς, ίσως γιατί είχαμε κουραστεί με τα πολλά αξιοθέατα, δε ξέρω γιατί...είδαμε έξω από τον περιφραγμένο χώρο κάτι πέτρες και κάποιους στύλους και αυτό ήταν!Όλο μας το ενδιαφέρον μονοπώλησε μία τουρκάλα που πουλούσε κοσμήματα σε εξευτελιστικές τιμές και πέσαμε με τα μούτρα στα παζάρια και στις δοκιμές. Πάντως η απόφαση ήταν ομόφωνη, έστω και ένας να ήθελε να μπει η ξενάγηση θα γινόταν κανονικά.Και τώρα ακόμη που το σκέφτομαι, ντρέπομαι, αλλά αφού μας βγήκε έτσι εκείνη την ώρα...
Πληροφοριακά τώρα, για σας που θα πάτε ως εκεί και θα μπείτε...η Πέργη είναι αρχαία ελληνική πόλη και σήμερα σώζονται τα ερείπιά της. Ξεχωρίζουν τα τείχη της Ακρόπολης, μία πύλη θριάμβου, το μεγαλοπρεπές θέατρο, το στάδιο και πολλοί ναοί.
Αφού αγοράσαμε τα δώρα μας από την τουρκάλα με τα κοσμήματα, αναχωρήσαμε για την παλιά πόλη της Αττάλειας, που γειτνιάζει με τη νέα πόλη. Εντύπωση μου προκάλεσαν πάλι οι τεράστιοι δρόμοι με τις νησίδες στο μέσον, γεμάτες γκαζόν, λουλούδια και δένδρα. Μεγάλα και μικρά πάρκα και άλση δίνουν μία πολύχρωμία στην πόλη. Περάσαμε από το αρχαιολογικό μουσείο, το οποίο είναι πολύ καλό, αλλά δεν ήταν στο πρόγραμμα μας και παρκάραμε στο πάρκιγκ που βρίσκεται κοντά την πλατεία με το άγαλμα του Κεμάλ Αττατούρκ.

Η πλατεία αυτή αποτελεί ένα μπαλκόνι από το οποίο θαυμάζεις από ψηλά την παλιά πόλη της Αττάλειας και το γραφικό παλιό λιμάνι.

Περπατήσαμε τη νέα πόλη μέχρι να προσεγγίσουμε την παλιά. Χαζέψαμε τον κόσμο που κινούνταν στους δρόμους, το τραμ που περνούσε, τα ανθισμένα δένδρα στα πεζοδρόμια, τους πολλούς πάγκους με φρεσκοστημένους χυμούς, ιδίως χυμούς πορτοκαλιών , αφού είπαμε εκεί τα πορτακάλια αφθονούν. Πήραμε ένα δροσερό χυμό που εκείνη την ώρα ήταν ο,τι χρειαζόμασταν για να ξεδιψάσουμε.

Λίγο πριν φτάσουμε στην πύλη Αδριανού περπατήσαμε ένα δρόμο γεμάτο φοίνικες και να μπροστά μας η πύλη.

Συνεχίσαμε και μπήκαμε πλέον θριαμβευτικά στην παλιά πόλη. Πρώτη μας στάση ένα μουσείο που παλιότερα ήταν εκκλησία. Στο αύλειο χώρο θαυμάσαμε κάτι ψηφιδωτά στα πατώματα και προχωρήσαμε.

Το μουσείο χωριζόταν σε δύο κτίρια. Στο πρώτο που ήταν και η εκκλησία, χαζέψαμε στις προθήκες διάφορα σκεύη και στο γυναικωνίτη φωτογραφίες από παλιά επαγγέλματα,

Στο άλλο κτίριο, που ήταν σαν λαογραφικό μουσείο, διάφορα κέρινα ομοιώματα, αναπαριστούσαν σκηνές από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα περιποιημένα σοκάκια με τα παραδοσιακά σπίτια, που αλλού μου θύμιζαν Ξάνθη, αλλού Βέροια.

Σε πολλά σημεία συνατήσαμε τουριστικά μαγαζιά που πουλούσαν σουβενίρ, μπαχαρικά, ναργιλέδες, μπλουζάκια-γνήσιες μαϊμούδες με 15-20 ευρώ.

Κατά διαστήματα η μελωδική φωνή...από τα τζαμιά μας καλούσε για προσευχή, αλλά δεν ενδώσαμε! Αντίθετα, κάναμε στάση για να δοκιμάσουμε ένα κεμπάμπ και να πιούμε Ayran (σαν ξυνόγαλα, πρόκειται για ποτό που αποτελείται απόγάλα, γιαούρτι και αλάτι και είναι ευεργετικό για το καλοκαίρι, διότι συγκρατεί τον ιδρώτα, μη φανταστείτε οτι είναι και λύσσα).
Συνεχίσαμε τις βολτίτσες, αφού πήραμε δυνάμεις, από το γεύμα μας και κατεβήκαμε στο λιμάνι, που έσφυζε από ζωή, ήταν γεμάτο τουριστικές ταβέρνες και σκάφη.

Ο δρόμος για την επιστροφή ήταν λίγο δύσκολος, γιατί ήταν ανηφορικός, αλλά εμείς δε μασάμε τίποτα. Γυρίσαμε απογευματάκι πια στο ραντεβού και πήραμε το δρόμο του γυρισμού στο ξενοδοχείο. Στα σχέδια ήταν να ξανακατεβούμε πάλι το βράδυ για ποτό στην παλιά πόλη, γι'αυτό κάναμε μία βουτιά στην πισίνα και ξεκουραστήκαμε λιγουλάκι και μετά κατεβήκαμε για το δείπνο. Όσο περνούσε όμως η ώρα οι δυνάμεις έπεφταν, βαρυστομαχιάσαμε κι από το πολύ φαϊ, ήταν αρκετά μακριά το ξενοδοχείο, οπότε εγκαταλείψαμε την ιδέα να ξανακατεβούμε και την αράξαμε στην πισίνα του ξενοδοχείου, πίνοντας μπύρες, χαζεύοντας το φεγγάρι και τη θάλασσα που ήταν από κάτω και κουβεντιάζοντας...και κυρίως κλαίγοντας που οι μέρες της εκδρομής έφταναν στο τέλος...
Εσείς το πήρατε χαμπάρι οτι η επόμενη θα ήταν η όγδοη μέρα;;

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 15 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mfish]

Ανυπομονω να φτασεις Καππαδοκια...απο τις πιο ωραιες εικονες που θυμαμαι ειναι να ανοιγω τα ματια μου ξημερωματα στο λεωφορειο και να αντικρυζω αυτο το υπεροχο τοπιο!

 

[canf]

ωραιο φαινεται το ταξιδι γυριστρουλα

 

[pattyyy]

Για πες, για πες...Θα το παρακολουθήσω με ενδιαφέρον αυτό το ταξίδι!

 

[ΕΡΣΗ]

Πάντα μου αρέσουν οτι αφορά τη γείτονα!

 

[Giristroula]

Παιδιά θα σας ταξιδέψω σε αυτά τα μέρη και με το ημερήσιο ημερολόγιο μου και με φωτογραφικό υλικό που μιλάει από μόνο του!Ένα θα σας πω...γύρισα σωματικά μετά από 10 μέρες και έκανα πολλές, πολλές μέρες να γυρίσω ψυχικά και νοερά...και νομίζω πως αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία του ταξιδιού. Να φανταστείτε οτι τις πρώτες μέρες στη δουλειά διάφοροι μιλούσαν γύρω μου για προβλήματα, για μιζέριες, για θέματα ρουτίνας (πριν ακόμη αρχίσει τούτο το κακό του τελευταίου μήνα με την κατάσταση της χώρας) και γω που δεν είχα γυρίσει ακόμη...έδειχνα πως άκουγα, αλλά από το ένα έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν, ήμουν ακόμη εκεί...η ψυχή μου, το μυαλό μου και τα μάτια μου. Αυτό τα λέει όλα...είχα πολύ καιρό να το νιώσω αυτό μετά από ταξίδι.

 

[renata]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

 

[Giristroula]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

 

[ΕΡΣΗ]

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

 

[harilander]

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

ή εμπλεξε τις χρονολογίες...:roll:
ποσο χρονων ήταν;

 

[Giristroula]

Δεύτερη Μέρα

Στις διακοπές δεν κοιμόμαστε πάρα πολύ, για να μπορέσουμε να δούμε όσο πιο πολλά γίνεται...
Ξυπνήσαμε λοιπόν αρκετά πρωϊ, πήραμε το πρωϊνό μας και τις βαλίτσες μας, ως γνήσιοι πλανόδιοι εξερευνητές και ξεκινήσαμε για τη Νεκρόπολη της Ιεράπολης και κατόπιν το Παμούκαλε, που απείχαν από το ξενοδοχείο μας 3 χιλ.
Οι ιαματικές ιδιότητες των νερών υπήρξε ο κυριότερος λόγος που ιδρύθηκε στο σημείο αυτό η Ιεράπολις. Η περίοδος ακμής της εντοπίζεται μεταξύ του 193-217 μ.Χ, όταν η πόλη αριθμούσε περίπου 100.000 κατοίκους. Η μεταφορά όμως της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας από το Μέγα Κων/νο στο Βυζάντιο σηματοδότησε το τέλος της ανάπτυξης της Ιεραπόλεως. Το 10ο αι. ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός την αναφέρει ως επισκοπική έδρα, το 1210 πέρασε στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων, αλλά το 1354 ένας καταστροφικός σεισμός την έσβησε εντελώς από το χάρτη. Πεντακόσια χρόνια αργότερα η αρχαιολογική σκαπάνη Γερμανών αρχαιολόγων έφερε και πάλι στο φως (1887) την ιαματική αυτή λουτρόπολη. Τρεις Ρωμαίοι αυτοκράτορες την τίμησαν με την επίσκεψή τους, ο Ανδριανός, ο Καρακάλλας και ο Βαλεντινιανός ενώ ρωμαϊκά είναι και τα περισσότερα κτίσματα που έχουν διασωθεί στον αρχαιολογικό χώρο. Στα σημαντικότερα μνημεία της Ιεραπόλεως περιλαμβάνονται οι δημόσιες θέρμες, το ρωμαϊκό θέατρο, το Νυμφαίο, η Ρωμαϊκή Αγορά, το μνημείο του Μαρτυρίου του Απ. Φιλίππου, ο ναός του Απόλλωνα και η κεντρική λιθόστρωτη λεωφόρος με τις κιονοστοιχίες, μήκους 1,6 χιλ. Στην εκτεταμένη νεκρόπολη διασώζονται σε εξαιρετική κατάσταση περισσότεροι από 1000 τάφοι, τύμβοι κι σαρκοφάγοι.

Το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο, χτισμένο το 2ο μ.Χ αι. επί αυτοκρατορίας Ανδριανού, δεσπόζει επιβλητικό στο κέντρο της Ιεραπόλεως, είναι χωρητικότητας 12000 θεατών και φιλοξενούσε θρησκευτικές τελετές, μουσικές παραστάσεις και αγωνίσματα. Οι θέρμες κτισμένες με τεράστιους ογκόλιθους, βρίσκονται στο βόρειο και στο νοτιοδυτικό τμήμα της νεκρόπολης.

Περπατήσαμε περίπου 3 χιλ. και θαυμάσαμε όλα αυτά τα αξιοθέατα. Παρέα μας πετούσαν κάτι αηδόνια με τα όμορφα κελαηδήματά τους. Εντύπωση μας έκανε πως στην κορυφή μερικών τάφων υπήρχε ένας ανδρικος φαλος που δηλούσε πως ήταν θαμμένος άνδρας.
Στο τέλος της πόλης, έκανε την εμφάνισή του ένα ξενοδοχείο με τεράστιες πισίνες, όπου έπαιρναν το ιαματικό τους μπάνιο πάρα πολλοί επισκέπτες.

Συνεχίζοντας ξεπρόβαλλε μπροστά μας σαν έκπληξη, το Παμούκαλε. Από μακριά έμοιαζε με πάγο, με χιόνι, με αλάτι, με μπαμπάκι. Πραγματικά είναι από τα πιο όμορφα τοπία που έχω δει...Πρόκειται για φυσικό φαινόμενο μοναδικό στον κόσμο. Μία ολόκληρη πλαγιά ντυμένη στο βαμβάκι και ο καλλιτέχνης φυσικά είναι η φύση.

Επι τόπου, λοιπόν, μάθαμε την εξής ιστορία: Κάποτε, στα περίχωρα της πόλης Ντενισλί στη νοτιοδυτική Τουρκία, ζούσε μία νεαρή κοπέλα τόσο άχημη που κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί. Απογοητευμένη προσπάθησε να αυτοκτονήσει πηδώντας μέσα σε μία φυσική δεξαμενή του Παμούκαλε. Αντί όμως να πεθάνει, το ιαματικό νερό τη μεταμόρφωσε σε πολύ όμορφη κοπέλα. Ο άρχοντας της πόλης, που περνούσε τυχαία από την περιοχή, μόλις την αντίκρυσε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και πολύ σύντομα το ειδύλιο εξελίχτηκε σε γάμο.

Αυτός ο παλιός τουρκικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε. Η πανέμορφη αυτή εικόνα συγκαταλέγεται στις πιο χαρακτηριστικές καρτ ποστάλ της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πάλλευκοι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί έχουν δημιουργηθεί από τα πλούσια σε όξινο ανθρακικό ασβέστιο νερά των θερμών πηγών που αναβλύζουν από το έδαφος (η θερμοκρασία τους κυμαίνεται περίπου στους 35 ο Κελσίου). Καθώς το ζεστό νερό περνά μέσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα, εμπλουτίζεται με μεταλλικά στοιχεία, τα οποία στη συνέχεια ψύχονται στην επιφάνεια του εδάφους και αποτίθεντα με τη μορφή λευκού μαρμάρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία φυικών δεξαμενών σε εκπληκτικά σχήματα, που θυμίζουν πέταλα λουλουδιών ή κελύφη στρειδιών.

Στη διάρκεια των αιώνων σχηματίστηκαν οριζόντιες αναβαθμίδες με λευκούς σταλακτίτες, βάθρες και φυσικές ασβεστολιθικές δεξαμενές, που υψώνονται περίπου 160 μ. πάνω από το έδαφος. Ο,τι και να σας πω είναι λίγο, γι' αυτό το συναρπαστικό τοπίο, που όμοιό του δεν υπάρχει τον κόσμο και οδήγησε τους Τούρκους να προσδώσουν στη συγκεκριμένη περιοχή την ονομασία Παμούκαλε που σημαίνει ετυμολογικά "φρούριο από Βαμβάκι" και την Ουνέσκο να εντάξει το 1988 το Παμούκαλε στη λίστα των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι επισκέπτες δεν μπορούν να περπατήσουν σε όλες τις λίμνες ή να κάνουν μπάνιο, παρά μόνο σε μερικές. Για να περπατήσει κανείς στο χώρο αυτό, πρέπει να βγάλει τα παπούτσια του, προς αποφυγή φθορών.

Με τα παπούτσια ανά χείρας-φοβούμενοι να τα αφήσουμε κάπου, μην γυρνάμε ξυπόλιτοι σε όλη την υπόλοιπη εκδρομή- περιηγηθήκαμε αρκετά, μπήκαμε στις λίμνες ως το γόνατο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, ανοίξαμε τα μάτια και δε χορταίναμε αυτό που βλέπαμε...
Ήρθε η ώρα να φύγουμε...πώς όμως να αφήναμε το παραμυθένιο τοπίο;

 

[ΕΡΣΗ]

Όταν είχα πάει εκεί πριν κάποια χρόνια, είχαν φτιάξει ένα είδους φυσικής πισίνας, όπου κολυμπούσε κανείς ανάμεσα σε κίονες και λοιπά ερείπια.
Είναι ακόμη σε λειτουργία;