Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[Giristroula]

Ακολούθησε ένα μικρό πάρτυ, με άνοιγμα σαμπάνιας και δροσερό χυμό-τι τα δώσαμε τα 120 Ε-,και το σημαντικότερο...απονομή διπλώματος για την πτήση με το αερόστατο!Κάμερες, τοπικά κανάλια!!!, φωτογραφικές μηχανές, επισημότητες κατά την απονομή, χειραψίες, συχαρίκια και όλα τα συναφή. Όλοι έκαναν σαν παιδιά!
Αφού τελειώσαμε κι αυτή τη διαδικασία, μπήκαμε στο βανάκι μας, που ήρθε να μας πάρει και να μας ξαναμοιράσει στα ξενοδοχεία. Κατά τη διαδρομή περάσαμε από πολύ όμορφα τοπία και οι πέτρινοι κώνοι περνούσαν ακριβώς δίπλα μας, σα να βλέπαμε σινεμά. Κάναμε τη μοιρασιά στις διάφορες γειτονιές, η πόλη είχε πλέον ξυπνήσει, ήταν ήδη 8.30 και φτάσαμε στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε η υπόλοιπη παρέα, όλο αυτιά, για να ακούσει τις εντυπώσεις μας. Μπήκαμε στο χώρου του πρωϊνού, ήπιαμε ένα δεύτερο καφέ για να βγάλουμε τη μέρα, ψιλοτσιμπήσαμε και κάτι, μη χάσουμε κανά γεύμα, τους είπαμε τα καθέκαστα, δείξαμε τα πτυχία μας και τις φωτογραφίες προς απόδειξη όλων αυτών που λέγαμε και χαλαρώσαμε για λίγο.
Τώρα, για να κλείσει το κεφάλαιο με το αερόστατο...να σας εξομολογηθώ και να σας πω την πάσα αλήθεια...η πτήση ήταν μία μοναδική και ξεχωριστή εμπειρία αν και λίγο ακριβούτσικη βέβαια! Δεν βλέπεις όμως κάτι, που δε μπορείς να το δεις και κάπου άλλου, σε άλλο αξιοθέατο ή οδηγώντας στο δρόμο. Οι πέτρινοι κώνοι, οι καμινάδες, οι τρύπιοι βράχοι είναι το σήμα κατατεθέν όλης της περιοχής και όπου κι αν γυρίσεις αυτά θα δεις. Η βόλτα που κάνει δεν είναι τόσο μεγάλη, καλύπτει μία μικρή περιοχή και απλά χάνει ύψος, κατεβαίνει πιο κοντά στα βράχια, ανεβαίνει πιο ψηλά και ατενίζεις όλη την περιοχή. Επίσης, το αγαπημένο μου Προκόπι, το βλέπεις από μακριά. Προσωπικά δε θα επέβαλα σε κάποιον να το δοκιμάσει κατά την επίσκεψή του στην Καππαδοκία και δε θα έλεγα οτι πρέπει να πάει στην Καππαδοκία μόνο και μόνο για το αερόστατο, ειδικά αν είναι στριμωγμένος οικονομικά. Δε μετάνιωσα που το δοκίμασα, γιατί ξέρω οτι αν δε το έκανα, θα μου έμενε απωθημένο...Όλα καλά!
Ανεβήκαμε στο δωμάτιο για λίγο, ίσα να πάρουμε τα εφόδια για την εκδρομή και κατευθείαν επιβιβαστήκαμε για να ξεκινήσουμε!
Σας προειδοποιώ...θα δείτε και θα διαβάσετε πολλά...η μέρα συνέχιζε... για μας που είχαμε ξυπνήσει στις 4.15 και περιελάμβανε πολλάάάάά...Ελπίζω να αντέχετε το μπες βγες στο όχημα και το ανέβα κατέβα...ευτυχώς ο καιρός ήταν σύμμαχός μας!
Πρώτη επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη για το υπαίθριο μουσείο του Goreme. Πηγαίνοντας κάναμε μία στάση σ' ένα ύψωμα, όπου υπήρχαν, κάποιες πολυφωτογραφημένες νεραϊδοκαμινάδες με τα καπελάκια τους, που ήταν μούρλια.

Μικρή στάση για φωτογραφίες και συνεχίσαμε.
Παρκάραμε στο πάρκιγκ του ανοιχτού μουσείου, μπήκαμε στην ουρά για τα εισιτήρια-ήταν πρωϊ και είχε αρκετό κόσμο για να προλάβουν την πρωϊνή δροσιά-και κατόπιν ξεχυθήκαμε στο χώρο.

Φανταστείτε το σαν ένα μεγάλο πάρκο, που δεν μπορείς να δεις τα όριά του, με δένδρα και βλάστηση και τριγύρω παντού βράχια λαξευμένα.

Η περιοχή ήταν πολύ περιποιημένη και πεντακάθαρη, με πλακόστρωτα δρομάκια, σκάλες για να ανεβεί κάποιος σε σπηλιά που ήταν ψηλά και γενικότερα υπήρχε ασφάλεια, δε φοβόσουνα μήπως πέσεις ή σε πλακώσει κάτι.

Περιμέναμε να εξέλθει από τις σπηλιές κάποιο γκρουπ και μετά με τη σειρά μας μπαίναμε, γιατί όπως καταλαβαίνετε δε χωρούσαμε και πολλά άτομα μαζί.

Το ιδιαίτερο αυτό μουσείο διαθέτει ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα αρχιτεκτονικής σε βράχους. Εκατοντάδες εκκλησίες είναι σκαμένες στο μαλακό βράχο. Άλλες απλές σπηλιές και άλλες περίτεχνες κατασκευές με κολόνες που χωρίζουν το χώρο σε 3 κλίτη, με το ιερό τους και την πέτρινη Αγία Τράπεζα. Δυστυχώς... η βιντεοσκόπηση και η φωτογράφηση, απαγορευόταν μέσα στις σπηλιές, οπότε ντοκουμέντα θα δείτε μόνο από τον εξωτερικό χώρο, που είναι αποκαθηλωτικά!
Στο εσωτερικό των ναών άλλες τοιχογραφίες διακρίνονται καλά και άλλες όχι. Για πάρα πολλά χρόνια οι χριστιανοί έσκαβαν, λάξευαν και αγιογραφούσαν την πίστη και την αφοσίωσή τους στο Θεό. Ήδη από τον 4ο π.Χ αι. το μαγευτικό τοπίο με τη δύσκολη πρόσβαση προσέλκυε ασκητές και μοναχούς που βρήκαν εκεί ιδανικό τόπο για να εγκατασταθούν. Η χριστιανική παρουσία στην περιοχή συνεχίστηκε αδιάλειπτα μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών. Στην περιοχή εκτός από τις γνωστές υπάρχουν και πολλές άλλες εκκλησίες. Οι εργασίες αποκατάστασης συνεχίζονται...οπότε η πολύτιμη αυτή κληρονομιά θα απολυτρωθεί από τη "μοναξιά" και την καταστροφή της φύσης και των ανθρώπων, που κράτησε χιλιάδες χρόνια. Θα σας αναφέρω κάποιες από τις γνωστές εκκλησίες της κοιλάδας του Goreme και θα ανεβούμε μαζί στους βράχους, όπου βρίσκεται ο θησαυρός.

Δε θα σας κουράσω ιδιαίτερα με λεπτομέρειες, κάποια γενικά. Πολλές από τις εκκλησίες έχουν πάρει το όνομά τους από παραστάσεις των τοιχογραφιών ή από κάτι ξεχωριστό που συνέβαινε στη γύρω περιοχή.
*Σκοτεινή εκκλησία. Λέγεται έτσι, γιατί το φως έμπαινε από μία μόνο δίοδο
*Εκκλησία των μήλων. Τριγύρω από τη σπηλιά υπήρχαν μηλιές.
*Εκκλησία των σανδάλων. Πήρε το όνομά της από κάποια ίχνη-κοιλώματα που βρέθηκαν στην είσοδο και είχαν το σχήμα σανδαλιού. Παρατήρησα όμως τις τοιχογραφίες και διαπίστωσα οτι οι άγιοι που εικονίζονταν σε αυτές φορούσαν σανδάλια. Οι τοιχογραφίες σώζονται καλή κατάσταση.
*Εκκλησία των στεφάνων. Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της περιοχής, με υπέροχες τοιχογραφίες από τη ζωή του Χριστού με έντονα και ζωηρά χρώματα, όπου κυριαρχεί το καφέ, το κόκκινο και το μπλε χρώμα. Μου άρεσε πολύ και την ξεχώρισα μέσα στο μυαλό μου.
*Εκκλησία του Αγ. Βασιλείου. Για να διατηρηθεί από τη διάβρωση ήταν σκεπασμένη με ένα μείγμα που έμοιαζε με σοβά.

*Εκκλησία Αγ. Αικατερίνης
*Εκκλησία Αγ. Βαρβάρας. Εκεί θυμάμαι είδαμε κάτι σχέδια, πέραν των άλλων, που έμοιαζαν με κότες.
*Εκκλησία των κοριτσιών. Βρισκέται μέσα σε μία κωνική πυραμίδα με αρκετά πατώματα, όπου εκτός από ναό είχανε διαμορφώσει και άλλους χώρους.

Περιηγηθήκαμε ικανοποιητική ώρα στην κοιλάδα και έξω από τις εκκλησίες και μέσα, ανεβήκαμε βράχια, κατεβήκαμε σπηλιές-δε πιστεύω να κουραστήκατε από τώρα;έχει πολύ δρόμο ακόμη η μέρα!-και βγήκαμε για να χαζέψουμε σε κάτι πάγκους κοντά στην έξοδο, διότι που και που παίρναμε και κανένα αναμνηστικό ή κάτι χρήσιμο για το σπίτι.
Επιβιβαστήκαμε, κρατώντας στα μάτια μας τις εντυπωσιακές εικόνες που είδαμε και προχωρήσαμε...ακολούθησε επισκεψη σε ένα σπίτι που βρισκόταν μέσα σε πέτρινο κώνο!Μία στιγμή να ρωτήσω...αν μπορώ να σας πάρω μαζί μου!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mfish]

Ανυπομονω να φτασεις Καππαδοκια...απο τις πιο ωραιες εικονες που θυμαμαι ειναι να ανοιγω τα ματια μου ξημερωματα στο λεωφορειο και να αντικρυζω αυτο το υπεροχο τοπιο!

 

[canf]

ωραιο φαινεται το ταξιδι γυριστρουλα

 

[pattyyy]

Για πες, για πες...Θα το παρακολουθήσω με ενδιαφέρον αυτό το ταξίδι!

 

[ΕΡΣΗ]

Πάντα μου αρέσουν οτι αφορά τη γείτονα!

 

[Giristroula]

Παιδιά θα σας ταξιδέψω σε αυτά τα μέρη και με το ημερήσιο ημερολόγιο μου και με φωτογραφικό υλικό που μιλάει από μόνο του!Ένα θα σας πω...γύρισα σωματικά μετά από 10 μέρες και έκανα πολλές, πολλές μέρες να γυρίσω ψυχικά και νοερά...και νομίζω πως αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία του ταξιδιού. Να φανταστείτε οτι τις πρώτες μέρες στη δουλειά διάφοροι μιλούσαν γύρω μου για προβλήματα, για μιζέριες, για θέματα ρουτίνας (πριν ακόμη αρχίσει τούτο το κακό του τελευταίου μήνα με την κατάσταση της χώρας) και γω που δεν είχα γυρίσει ακόμη...έδειχνα πως άκουγα, αλλά από το ένα έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν, ήμουν ακόμη εκεί...η ψυχή μου, το μυαλό μου και τα μάτια μου. Αυτό τα λέει όλα...είχα πολύ καιρό να το νιώσω αυτό μετά από ταξίδι.

 

[renata]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

 

[Giristroula]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

 

[ΕΡΣΗ]

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

 

[harilander]

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

ή εμπλεξε τις χρονολογίες...:roll:
ποσο χρονων ήταν;

 

[Giristroula]

Δεύτερη Μέρα

Στις διακοπές δεν κοιμόμαστε πάρα πολύ, για να μπορέσουμε να δούμε όσο πιο πολλά γίνεται...
Ξυπνήσαμε λοιπόν αρκετά πρωϊ, πήραμε το πρωϊνό μας και τις βαλίτσες μας, ως γνήσιοι πλανόδιοι εξερευνητές και ξεκινήσαμε για τη Νεκρόπολη της Ιεράπολης και κατόπιν το Παμούκαλε, που απείχαν από το ξενοδοχείο μας 3 χιλ.
Οι ιαματικές ιδιότητες των νερών υπήρξε ο κυριότερος λόγος που ιδρύθηκε στο σημείο αυτό η Ιεράπολις. Η περίοδος ακμής της εντοπίζεται μεταξύ του 193-217 μ.Χ, όταν η πόλη αριθμούσε περίπου 100.000 κατοίκους. Η μεταφορά όμως της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας από το Μέγα Κων/νο στο Βυζάντιο σηματοδότησε το τέλος της ανάπτυξης της Ιεραπόλεως. Το 10ο αι. ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός την αναφέρει ως επισκοπική έδρα, το 1210 πέρασε στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων, αλλά το 1354 ένας καταστροφικός σεισμός την έσβησε εντελώς από το χάρτη. Πεντακόσια χρόνια αργότερα η αρχαιολογική σκαπάνη Γερμανών αρχαιολόγων έφερε και πάλι στο φως (1887) την ιαματική αυτή λουτρόπολη. Τρεις Ρωμαίοι αυτοκράτορες την τίμησαν με την επίσκεψή τους, ο Ανδριανός, ο Καρακάλλας και ο Βαλεντινιανός ενώ ρωμαϊκά είναι και τα περισσότερα κτίσματα που έχουν διασωθεί στον αρχαιολογικό χώρο. Στα σημαντικότερα μνημεία της Ιεραπόλεως περιλαμβάνονται οι δημόσιες θέρμες, το ρωμαϊκό θέατρο, το Νυμφαίο, η Ρωμαϊκή Αγορά, το μνημείο του Μαρτυρίου του Απ. Φιλίππου, ο ναός του Απόλλωνα και η κεντρική λιθόστρωτη λεωφόρος με τις κιονοστοιχίες, μήκους 1,6 χιλ. Στην εκτεταμένη νεκρόπολη διασώζονται σε εξαιρετική κατάσταση περισσότεροι από 1000 τάφοι, τύμβοι κι σαρκοφάγοι.

Το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο, χτισμένο το 2ο μ.Χ αι. επί αυτοκρατορίας Ανδριανού, δεσπόζει επιβλητικό στο κέντρο της Ιεραπόλεως, είναι χωρητικότητας 12000 θεατών και φιλοξενούσε θρησκευτικές τελετές, μουσικές παραστάσεις και αγωνίσματα. Οι θέρμες κτισμένες με τεράστιους ογκόλιθους, βρίσκονται στο βόρειο και στο νοτιοδυτικό τμήμα της νεκρόπολης.

Περπατήσαμε περίπου 3 χιλ. και θαυμάσαμε όλα αυτά τα αξιοθέατα. Παρέα μας πετούσαν κάτι αηδόνια με τα όμορφα κελαηδήματά τους. Εντύπωση μας έκανε πως στην κορυφή μερικών τάφων υπήρχε ένας ανδρικος φαλος που δηλούσε πως ήταν θαμμένος άνδρας.
Στο τέλος της πόλης, έκανε την εμφάνισή του ένα ξενοδοχείο με τεράστιες πισίνες, όπου έπαιρναν το ιαματικό τους μπάνιο πάρα πολλοί επισκέπτες.

Συνεχίζοντας ξεπρόβαλλε μπροστά μας σαν έκπληξη, το Παμούκαλε. Από μακριά έμοιαζε με πάγο, με χιόνι, με αλάτι, με μπαμπάκι. Πραγματικά είναι από τα πιο όμορφα τοπία που έχω δει...Πρόκειται για φυσικό φαινόμενο μοναδικό στον κόσμο. Μία ολόκληρη πλαγιά ντυμένη στο βαμβάκι και ο καλλιτέχνης φυσικά είναι η φύση.

Επι τόπου, λοιπόν, μάθαμε την εξής ιστορία: Κάποτε, στα περίχωρα της πόλης Ντενισλί στη νοτιοδυτική Τουρκία, ζούσε μία νεαρή κοπέλα τόσο άχημη που κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί. Απογοητευμένη προσπάθησε να αυτοκτονήσει πηδώντας μέσα σε μία φυσική δεξαμενή του Παμούκαλε. Αντί όμως να πεθάνει, το ιαματικό νερό τη μεταμόρφωσε σε πολύ όμορφη κοπέλα. Ο άρχοντας της πόλης, που περνούσε τυχαία από την περιοχή, μόλις την αντίκρυσε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και πολύ σύντομα το ειδύλιο εξελίχτηκε σε γάμο.

Αυτός ο παλιός τουρκικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε. Η πανέμορφη αυτή εικόνα συγκαταλέγεται στις πιο χαρακτηριστικές καρτ ποστάλ της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πάλλευκοι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί έχουν δημιουργηθεί από τα πλούσια σε όξινο ανθρακικό ασβέστιο νερά των θερμών πηγών που αναβλύζουν από το έδαφος (η θερμοκρασία τους κυμαίνεται περίπου στους 35 ο Κελσίου). Καθώς το ζεστό νερό περνά μέσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα, εμπλουτίζεται με μεταλλικά στοιχεία, τα οποία στη συνέχεια ψύχονται στην επιφάνεια του εδάφους και αποτίθεντα με τη μορφή λευκού μαρμάρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία φυικών δεξαμενών σε εκπληκτικά σχήματα, που θυμίζουν πέταλα λουλουδιών ή κελύφη στρειδιών.

Στη διάρκεια των αιώνων σχηματίστηκαν οριζόντιες αναβαθμίδες με λευκούς σταλακτίτες, βάθρες και φυσικές ασβεστολιθικές δεξαμενές, που υψώνονται περίπου 160 μ. πάνω από το έδαφος. Ο,τι και να σας πω είναι λίγο, γι' αυτό το συναρπαστικό τοπίο, που όμοιό του δεν υπάρχει τον κόσμο και οδήγησε τους Τούρκους να προσδώσουν στη συγκεκριμένη περιοχή την ονομασία Παμούκαλε που σημαίνει ετυμολογικά "φρούριο από Βαμβάκι" και την Ουνέσκο να εντάξει το 1988 το Παμούκαλε στη λίστα των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι επισκέπτες δεν μπορούν να περπατήσουν σε όλες τις λίμνες ή να κάνουν μπάνιο, παρά μόνο σε μερικές. Για να περπατήσει κανείς στο χώρο αυτό, πρέπει να βγάλει τα παπούτσια του, προς αποφυγή φθορών.

Με τα παπούτσια ανά χείρας-φοβούμενοι να τα αφήσουμε κάπου, μην γυρνάμε ξυπόλιτοι σε όλη την υπόλοιπη εκδρομή- περιηγηθήκαμε αρκετά, μπήκαμε στις λίμνες ως το γόνατο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, ανοίξαμε τα μάτια και δε χορταίναμε αυτό που βλέπαμε...
Ήρθε η ώρα να φύγουμε...πώς όμως να αφήναμε το παραμυθένιο τοπίο;

 

[ΕΡΣΗ]

Όταν είχα πάει εκεί πριν κάποια χρόνια, είχαν φτιάξει ένα είδους φυσικής πισίνας, όπου κολυμπούσε κανείς ανάμεσα σε κίονες και λοιπά ερείπια.
Είναι ακόμη σε λειτουργία;