Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[Giristroula]

Συνεχίσαμε το ταξίδι μας μήπως και κάποια στιγμή φτάσουμε στον προορισμό, άσε που εγώ δε περιμένω να φτάσω στον προορισμό, τα πάντα ξεκινάνε κατά πρώτο λόγο από τη στιγμή που μελετώ και ψάχνω και κατά δεύτερο λόγο από τη στιγμή που φεύγω από το σπίτι!
Η ατμόσφαιρα μέσα στο λεωφορείο πολύ ευχάριστη, όλοι είχαμε γίνει μια όμορφη παρέα, ανταλλάσαμε εμπειρίες από άλλα ταξίδια, τραγουδούσαμε, ακούγαμε μουσική. Κάποια στιγμή με φώναξε μία κυρία γύρω στα 65-70 και με ρώτησε αν σκέφτομαι να δω την Καππαδοκία από ψηλά με αερόστατο! Να σας πω την αλήθεια, πριν ξεκινήσει το ταξίδι, είχα εντοπίσει αυτή τη δραστηριότητα με τα αερόστατα ψάχνοντας πληροφορίες, αλλά είχα μείνει με την εντύπωση οτι είναι πάρα πολύ ακριβό το εγχείρημα και οτι τα 45' πτήσης κοστίζουν 300 Ε. Δεν υπήρχε περίπτωση να δώσω τόσα χρήματα. Μία οικογενειακή φίλη που είχε πάει πριν 3 χρόνια μου είπε οτι ήταν τσουχτερή η τιμή, αλλά παρόλα αυτά είχαν πάει πολλά άτομα από το γκρουπ τους. Τι στο καλό, είπα εγώ, τόσοι πλούσιοι... Λόγω των οικονομικών και μόνο το είχα εγκαταλείψει το σχέδιο. Η κ. Δέσποινα όμως μου έβαλε φυτιλιές και άρχισα να το ξανασκέφτομαι...Ρωτήσαμε τον ξεναγό επί τόπου και μας είπε οτι δεν είναι τόσο πολύ ακριβό το σπορ και οτι η τιμή κυμαίνεται από 100Ε έως 150 Ε. Υπάρχουν πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο με έμπειρους πιλότους κλπ και οτι αν κάποιοι ενδιαφέρονταν, το βράδυ στο ξενοδοχείο μπορούσε να έρθει κάποιος από μία εταιρεία να μας ενημερώσει σχετικά και να πάρει συμμετοχές. Εάν θέλαμε τελικά, η πτήση θα γινόταν την επόμενη μέρα, θεού θέλοντος-δε ξέρω ποιου θεού...μουσουλμανικού ή χριστιανικού-και καιρού επιτρέποντος...
Ε...άμα είναι τόσο λίγα τα χρήματα...άρχισα να καλλιεργώ πάλι μέσα μου την ιδέα...όχι δηλαδή οτι τα 150 ευρώ ήταν λίγα, αλλά από κει που είχα στο νου μου τα 300...
Η κ. Δέσποινα δε, υπερκινητική και δραστήρια παρά την κάποια ηλικία της, προσπαθούσε να βρει παρέα, ο σύζυγός της δεν τη συνόδευε. Μας είπε λοιπόν οτι πριν λίγο καιρό που είχε πάει στην Κππαδοκία η αδελφή της, δεν πέταξε με το αερόστατο και το σκυλομετάνοιωσε ενώ κάποιοι άλλοι που είχανε πάει, γυρίσανε κατενθουσιασμένοι και οτι θα ξαναπήγαινε μόνο και μόνο για κάνει πτήση με το αερόστατο.
Γυρνάω χαρά χαρούμενη και αναμεταδίδω όλα αυτά στην παρέα μου...τρώγοντας απόρριψη με δικαιολογίες του τύπου που θα πάμε εκεί πάνω να σκοτωθούμε, κάθε πότε πέφτει ένα αερόστατο, δεν έχουμε κάπου αλλού να διαθέσουμε τα χρήματα, είναι ακριβά, ποιος θα είναι ο χειριστής κλπ Σταματάμε την κουβέντα με την υπόσχεση να πάρουμε το χρόνο μας να το σκεφτούμε, να ακούσουμε όσα θα μας πει ο αντιπρόσωπος της αεροστατικής εταιρείας και να αποφασίσουμε το βράδυ.
Επανερχόμαστε στο τραγούδι και στη μουσική, απολαμβάνοντας το δισκάκι με το ντουέτο της Γλυκερίας με την τουρκάλα τραγουδίστρια Dilec Koc, φοβερές φωνές!
Επόμενη στάση για ξεμούδιασμα, φυσικές ανάγκες και αξιοθέατα ένα Καραβάν Σαραϊ,

δηλ. ένα τεράστιο χάνι όπου σταματούσαν οι έμποροι για να ξεκουραστούν ή να κοιμηθούν το βράδυ μαζί με τα ζώα τους. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο χώρο, αρκετά μεγάλο, με τεράστια πανύψηλα τείχη για να αποφεύγονται οι επιθέσεις από ληστές. Οι πόρτες άνοιγαν με την ανατολή του ηλίου και έκλειναν με τη δύση. Μπαίνοντας από την κεντρική πόρτα, ο επισκέπτης εισέρχεται σε μία αυλή γύρω από την οποία είναι φτιαγμένοι οι οντάδες-χτιστά δωμάτια-όπου κοιμότανε οι έμποροι. Σε ξεχωριστό χώρο έδεναν τα ζώα τους. Στο κέντρο υπήρχε ένα μικρό και ψηλό κτίριο σαν παρατηρητήριο.

Πήραμε το χρόνο μας, ξεναγηθήκαμε στο χάνι, επισκεφτήκαμε και την τουαλέτα σε ένα παρακείμενο καφέ και συνεχίσαμε...μιλάμε για πολλά χιλιόμετρα!
Επόμενη εικόνα η στέπα του Ακσαράϊ. Απέραντες πεδιάδες φυτεμένες με σιτάρι και πολλές από αυτές θερισμένες. Παντού επικρατούσε το κίτρινο χρώμα!
Είχαμε εισέλθει πλέον στην περιοχή της Καππαδοκίας. Δύο λόγια σχετικά με την ονομασία. Σε ένα επίγραμμα του βασιλιά της Περσίας Δαρείου απαντάται η λέξη Κατπατούκα, που σημαίνει χώρα των ωραίων αλόγων, είτε χώρα στην οποία αναθρέφονται πολύ καλά τα άλογα. Είναι αμφισβητίσιμο αν η ρίζα της λέξης είναι περσική, χετταιϊκή ή ασυριακή. Πάντως με την προφορά των Ελλήνων μετατράπηκε σε Καππαδοκία. Αυτή είναι μία από τις πολλές εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας.
Για να σας προσδιορίσω λίγο γεωγραφικά την περιοχή της Καππαδοκίας και να προσανατολιστείτε καλύτερα, φανταστείτε την σαν ένα ανεστραμμένο τρίγωνο οι πλευρές του οποίου ορίζονται από τις πόλεις Ακσαράϊ στα δυτικά, Καισάρεια στα ανατολικά και Νίγδη στο νότο. Αν ανοίξετε ένα χάρτη και βρείτε τις πόλεις θα καταλάβετε τι εννοώ. Σε αυτό το τρίγωνο τους προϊστορικούς χρόνους τα βουνά Αργαίος και Χασάν βάλθηκαν να συναγωνίζονται σε ηφαιστειακή δραστηριότητα. Οι απανωτές εκρήξεις τους σκέπασαν την περιοχή και έντυσαν το οροπέδιο με λάσπη, λάβα, βασάλτη και ανδεσίτη. Οι διαβρώσεις που υπέστη μετά το υφαιστιογενές περίβλημα από τους ανέμους και τα νερά δημιούργησαν ένα εξωπραγματικό και φαντασμαγορικό τοπίο. Την τελική σμίλη σε αυτή τη φυσική πανδαισία την έβαλαν οι άνθρωποι και κυρίως πολλοί ασκητές που ήρθαν στην Καππαδοκία από τον 4ο μ. Χ αι. και δημιούργησαν χριστιανικές και μοναστικές κοινότητες. όλοι ξέρουμε το Μ. Βασίλειο από την Καισαρεία, το Γρηγόριο Νανζιαζινό από την Καρβάλη και το Γρηγόριο Νύσσης από τη Νίγδη, οι οποίοι αναδείχτηκαν σε κυρίαρχες πνευματικές μορφές . Το κλίμα της Καππαδοκίας είναι ξηρό και ο λαξευμένος βράχος δε διαβρώνεται ούτε φθείρεται από την υγρασία. Οι Καππαδόκες, λαϊκοί και μοναχοί, χρησιμοποίησαν την τεχνική του λαξεύματος σε εποχές λεηλασιών, συγκρούσεων και τρομερής ανασφάλειας. Είχαν έτσι ένα τρόπο εύκολο και ανέξοδο, ενώ συγχρόνως υπήρχε η δυνατότητα να κρύψουν την εκκλησία καμουφλάροντας την είσοδό της με μία μεγάλη πέτρα.
Αυτά τα λίγα...έτσι για να σας προετοιμάσω... τι τοπία θα δούμε στη συνέχεια...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mfish]

Ανυπομονω να φτασεις Καππαδοκια...απο τις πιο ωραιες εικονες που θυμαμαι ειναι να ανοιγω τα ματια μου ξημερωματα στο λεωφορειο και να αντικρυζω αυτο το υπεροχο τοπιο!

 

[canf]

ωραιο φαινεται το ταξιδι γυριστρουλα

 

[pattyyy]

Για πες, για πες...Θα το παρακολουθήσω με ενδιαφέρον αυτό το ταξίδι!

 

[ΕΡΣΗ]

Πάντα μου αρέσουν οτι αφορά τη γείτονα!

 

[Giristroula]

Παιδιά θα σας ταξιδέψω σε αυτά τα μέρη και με το ημερήσιο ημερολόγιο μου και με φωτογραφικό υλικό που μιλάει από μόνο του!Ένα θα σας πω...γύρισα σωματικά μετά από 10 μέρες και έκανα πολλές, πολλές μέρες να γυρίσω ψυχικά και νοερά...και νομίζω πως αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία του ταξιδιού. Να φανταστείτε οτι τις πρώτες μέρες στη δουλειά διάφοροι μιλούσαν γύρω μου για προβλήματα, για μιζέριες, για θέματα ρουτίνας (πριν ακόμη αρχίσει τούτο το κακό του τελευταίου μήνα με την κατάσταση της χώρας) και γω που δεν είχα γυρίσει ακόμη...έδειχνα πως άκουγα, αλλά από το ένα έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν, ήμουν ακόμη εκεί...η ψυχή μου, το μυαλό μου και τα μάτια μου. Αυτό τα λέει όλα...είχα πολύ καιρό να το νιώσω αυτό μετά από ταξίδι.

 

[renata]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

 

[Giristroula]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

 

[ΕΡΣΗ]

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

 

[harilander]

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

ή εμπλεξε τις χρονολογίες...:roll:
ποσο χρονων ήταν;

 

[Giristroula]

Δεύτερη Μέρα

Στις διακοπές δεν κοιμόμαστε πάρα πολύ, για να μπορέσουμε να δούμε όσο πιο πολλά γίνεται...
Ξυπνήσαμε λοιπόν αρκετά πρωϊ, πήραμε το πρωϊνό μας και τις βαλίτσες μας, ως γνήσιοι πλανόδιοι εξερευνητές και ξεκινήσαμε για τη Νεκρόπολη της Ιεράπολης και κατόπιν το Παμούκαλε, που απείχαν από το ξενοδοχείο μας 3 χιλ.
Οι ιαματικές ιδιότητες των νερών υπήρξε ο κυριότερος λόγος που ιδρύθηκε στο σημείο αυτό η Ιεράπολις. Η περίοδος ακμής της εντοπίζεται μεταξύ του 193-217 μ.Χ, όταν η πόλη αριθμούσε περίπου 100.000 κατοίκους. Η μεταφορά όμως της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας από το Μέγα Κων/νο στο Βυζάντιο σηματοδότησε το τέλος της ανάπτυξης της Ιεραπόλεως. Το 10ο αι. ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός την αναφέρει ως επισκοπική έδρα, το 1210 πέρασε στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων, αλλά το 1354 ένας καταστροφικός σεισμός την έσβησε εντελώς από το χάρτη. Πεντακόσια χρόνια αργότερα η αρχαιολογική σκαπάνη Γερμανών αρχαιολόγων έφερε και πάλι στο φως (1887) την ιαματική αυτή λουτρόπολη. Τρεις Ρωμαίοι αυτοκράτορες την τίμησαν με την επίσκεψή τους, ο Ανδριανός, ο Καρακάλλας και ο Βαλεντινιανός ενώ ρωμαϊκά είναι και τα περισσότερα κτίσματα που έχουν διασωθεί στον αρχαιολογικό χώρο. Στα σημαντικότερα μνημεία της Ιεραπόλεως περιλαμβάνονται οι δημόσιες θέρμες, το ρωμαϊκό θέατρο, το Νυμφαίο, η Ρωμαϊκή Αγορά, το μνημείο του Μαρτυρίου του Απ. Φιλίππου, ο ναός του Απόλλωνα και η κεντρική λιθόστρωτη λεωφόρος με τις κιονοστοιχίες, μήκους 1,6 χιλ. Στην εκτεταμένη νεκρόπολη διασώζονται σε εξαιρετική κατάσταση περισσότεροι από 1000 τάφοι, τύμβοι κι σαρκοφάγοι.

Το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο, χτισμένο το 2ο μ.Χ αι. επί αυτοκρατορίας Ανδριανού, δεσπόζει επιβλητικό στο κέντρο της Ιεραπόλεως, είναι χωρητικότητας 12000 θεατών και φιλοξενούσε θρησκευτικές τελετές, μουσικές παραστάσεις και αγωνίσματα. Οι θέρμες κτισμένες με τεράστιους ογκόλιθους, βρίσκονται στο βόρειο και στο νοτιοδυτικό τμήμα της νεκρόπολης.

Περπατήσαμε περίπου 3 χιλ. και θαυμάσαμε όλα αυτά τα αξιοθέατα. Παρέα μας πετούσαν κάτι αηδόνια με τα όμορφα κελαηδήματά τους. Εντύπωση μας έκανε πως στην κορυφή μερικών τάφων υπήρχε ένας ανδρικος φαλος που δηλούσε πως ήταν θαμμένος άνδρας.
Στο τέλος της πόλης, έκανε την εμφάνισή του ένα ξενοδοχείο με τεράστιες πισίνες, όπου έπαιρναν το ιαματικό τους μπάνιο πάρα πολλοί επισκέπτες.

Συνεχίζοντας ξεπρόβαλλε μπροστά μας σαν έκπληξη, το Παμούκαλε. Από μακριά έμοιαζε με πάγο, με χιόνι, με αλάτι, με μπαμπάκι. Πραγματικά είναι από τα πιο όμορφα τοπία που έχω δει...Πρόκειται για φυσικό φαινόμενο μοναδικό στον κόσμο. Μία ολόκληρη πλαγιά ντυμένη στο βαμβάκι και ο καλλιτέχνης φυσικά είναι η φύση.

Επι τόπου, λοιπόν, μάθαμε την εξής ιστορία: Κάποτε, στα περίχωρα της πόλης Ντενισλί στη νοτιοδυτική Τουρκία, ζούσε μία νεαρή κοπέλα τόσο άχημη που κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί. Απογοητευμένη προσπάθησε να αυτοκτονήσει πηδώντας μέσα σε μία φυσική δεξαμενή του Παμούκαλε. Αντί όμως να πεθάνει, το ιαματικό νερό τη μεταμόρφωσε σε πολύ όμορφη κοπέλα. Ο άρχοντας της πόλης, που περνούσε τυχαία από την περιοχή, μόλις την αντίκρυσε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και πολύ σύντομα το ειδύλιο εξελίχτηκε σε γάμο.

Αυτός ο παλιός τουρκικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε. Η πανέμορφη αυτή εικόνα συγκαταλέγεται στις πιο χαρακτηριστικές καρτ ποστάλ της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πάλλευκοι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί έχουν δημιουργηθεί από τα πλούσια σε όξινο ανθρακικό ασβέστιο νερά των θερμών πηγών που αναβλύζουν από το έδαφος (η θερμοκρασία τους κυμαίνεται περίπου στους 35 ο Κελσίου). Καθώς το ζεστό νερό περνά μέσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα, εμπλουτίζεται με μεταλλικά στοιχεία, τα οποία στη συνέχεια ψύχονται στην επιφάνεια του εδάφους και αποτίθεντα με τη μορφή λευκού μαρμάρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία φυικών δεξαμενών σε εκπληκτικά σχήματα, που θυμίζουν πέταλα λουλουδιών ή κελύφη στρειδιών.

Στη διάρκεια των αιώνων σχηματίστηκαν οριζόντιες αναβαθμίδες με λευκούς σταλακτίτες, βάθρες και φυσικές ασβεστολιθικές δεξαμενές, που υψώνονται περίπου 160 μ. πάνω από το έδαφος. Ο,τι και να σας πω είναι λίγο, γι' αυτό το συναρπαστικό τοπίο, που όμοιό του δεν υπάρχει τον κόσμο και οδήγησε τους Τούρκους να προσδώσουν στη συγκεκριμένη περιοχή την ονομασία Παμούκαλε που σημαίνει ετυμολογικά "φρούριο από Βαμβάκι" και την Ουνέσκο να εντάξει το 1988 το Παμούκαλε στη λίστα των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι επισκέπτες δεν μπορούν να περπατήσουν σε όλες τις λίμνες ή να κάνουν μπάνιο, παρά μόνο σε μερικές. Για να περπατήσει κανείς στο χώρο αυτό, πρέπει να βγάλει τα παπούτσια του, προς αποφυγή φθορών.

Με τα παπούτσια ανά χείρας-φοβούμενοι να τα αφήσουμε κάπου, μην γυρνάμε ξυπόλιτοι σε όλη την υπόλοιπη εκδρομή- περιηγηθήκαμε αρκετά, μπήκαμε στις λίμνες ως το γόνατο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, ανοίξαμε τα μάτια και δε χορταίναμε αυτό που βλέπαμε...
Ήρθε η ώρα να φύγουμε...πώς όμως να αφήναμε το παραμυθένιο τοπίο;

 

[ΕΡΣΗ]

Όταν είχα πάει εκεί πριν κάποια χρόνια, είχαν φτιάξει ένα είδους φυσικής πισίνας, όπου κολυμπούσε κανείς ανάμεσα σε κίονες και λοιπά ερείπια.
Είναι ακόμη σε λειτουργία;