Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[Giristroula]

Πέμπτη Μέρα

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα και μεις βαράγαμε το σκοπό μας...τραβάτε μας κι ας κλαίμε είμασταν!
Πήραμε το πρόγευμά μας και ξεκινήσαμε φρέσκοι φρέσκοι, διότι και αυτή η μέρα προβλεπόταν δύσκολη, με νέες εμπειρίες και βραδυνή διασκέδαση!Εδώ να σ' έχω κάβουρα, να περπατάς...στα κάρβουνα.
Περάσαμε μέσα από τη Νεάπολη, μία αρκετά συμπαθητική πόλη, με μπόλικο πράσινο, μεγάλες πλατείες, χωριζόμενη σε νέα και παλιά.
Πρώτος μας σταθμός μία υπόγεια πόλη...η Μαλακοπή (Derinkuyu) σε απόσταση 29 χιλ. από τη Νεάπολη. Όπως διαπιστώσατε αυτές τις μέρες δεν κάναμε πολλά χιλιόμετρα, όλα ήταν κοντά στη γειτονιά μας.
Φτάνοντας στο χώρο λίγο πριν την είσοδο της υπόγειας πόλης τίποτα δε σε προετοιμάζει τι ακριβώς πρόκειται να δεις. Τριγύρω υπήρχε ένα μεγάλο παζάρι με τα γνωστά μας χαλιά και κιλίμια, που χάριζαν στο χώρο μία όμορφη χρωματική πανδαισία.
Πλησιάσαμε στο γκισέ με τα εισιτήρια και διαβάσαμε σχετική πινακίδα που απαγόρευε την είσοδο σε αυτούς που έχουν υπέρταση και καρδιολογικά προβλήματα, άσθμα και κλειστοφοβία. Κανείς από μας δεν είχε κάτι από αυτά, οπότε βγάλαμε το εισιτήριό μας και αρχίσαμε την κάθοδο, προχωρούσαμε, εξερευνούσαμε και μαθαίναμε διάφορα....
Λέγεται οτι στα 1963 ένας κάτοικος του χωριού Μαλακοπή, γκρεμίζοντας ένα τοίχο στο σπίτι του που ήταν σκαμμένο σε βράχο, ανακάλυψε έκπληκτος οτι πίσω από το βράχο υπήρξε ένα μυστηριώδες δωμάτιο το οποίο δεν είχε ξαναδεί. Αυτό το δωμάτιο τον οδήγησε σ' ένα άλλο και ούτω καθεξής. Οι αρχαιολόγοι άρχισαν να μελετούν την υπόγεια πόλη και έφτασαν στα 40 μ. βάθος. Αν ληφθεί όμως υπόψη το πηγάδι του νερού του 7ου ορόφου, το οποίο δεν έχει επαφή με τον αέρα, τότε το βάθος φτάνει μέχρι 85 μ. Τελικά ανακάλυψαν 11 επίπεδα εκ των οποίων μόνο τα 8 είναι επισκέψιμα. Η ιστορία των υπόγειων οικισμών ανέρχεται μέχρι τον 7ο και 8 ο αι. π. Χ. και μετά διευρύνθηκε κατά τη βυζαντινή εποχή. Η αρχαιότερη γνωστή πηγή,ο Ξενοφώντας αναφέρει στο έργο "Ανάβασις" οτι οι τρωγλοδύτες κάτοικοι της Ανατολίας έσκαβαν υπόγεια τα σπίτια τους με σκοπό να χωρούν ολόκληρη η οικογένεια, τα οικόσιτα ζώα και αποθήκες τροφίμων. Στην περιοχή υπάρχουν περίπου 200 υπόγειες πόλεις.
Η Μαλακοπή είναι η μεγαλύτερη υπόγεια πόλη της Καππαδοκίας. Τα δωμάτια που είδαμε στο χώρο αυτό ήταν εργαστήρια κρασιού και ελαίου, στάβλοι, κελάρια, δωμάτια αποθήκευσης, τραπεζαρίες και παρεκκλήσια. Συγκεκριμένα στον πρώτο όροφο είδαμε τον αχυρώνα, το οινοποιείο και κάποιες αίθουσες καθιστικού. Στο δεύτερο μία κουζίνα, οινοποιείο και καθιστικά. Στον τρίτο αποθήκες τροφίμων, μία σήραγγα που επικοινωνεί με το πηγάδι και καπνοδόχοι αερισμού. Η στενή και ελικοειδής σκάλα που υπάρχει στον τρίτο όροφο φτάνει στον πέμπτο. Για να κλειστεί η σκάλα και συνεπώς να κοπεί η πρόσβαση φράσεται με κάτι τεράστιες μυλόπετρες. Στον τέταρτο όροφο υπάρχουν καθιστικά και αποθήκες τροφίμων. Στον πέμπτο και έκτο κάποιες μεγάλες αίθουσες και στον έβδομο μία μεγάλη σάλα που υποβαστάζεται από 3 κίονες. Σε αυτό το πάτωμα υπάρχει ένας χώρος λατρείας με σχέδιο σταυρού και ένα πηγάδι του νερού στο εσωτερικό του οποίου έχουν λαξευτεί λακκούβες σκαλοπατιών. Από κει με μία μικρή και στενή σήραγγα υπάρχει πρόσβαση στην κατακόμβη. Ακριβώς απέναντι στην εκκλησία υπάρχει μία αίθουσα διαλέξεων με 3 κίονες. Στον όγδοο όροφο υπάρχει μία αίθουσα και η καπνοδόχος αερισμού. Οι αποθήκες, οι πηγές και τα φρεάτια εξαερισμού έφταναν τα 30 μ. Βάθος καθιστώντας δυνατή τη μακροχρόνια παραμονή στην υπόγεια πολιτεία. Κάθε επίπεδο μπορούσε να κλείσει ανεξάρτητα από τα άλλα. Η πόλη είναι συνδεδεμένη σε άλλες υπόγειες πολιτείες με σήραγγες πολλών χιλιομέτρων.
Η υπόγεια πόλη της Μαλακοπής χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο των πρώτων χριστιανων, που κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τις διώξεις και απομονώνονταν σε κάποιο επίπεδο φράσσοντας το σημείο της σκάλας με τις μυλόπετρες με διάμετρο 1-1.5 μ. και βάρος 200-300 κιλά έτσι που να φαίνεται σε κάποιο εχθρό οτι δεν υπάρχει κάτι πέρα από τη μυλόπετρα. Τις πέτρες αυτές τις κατασκεύαζαν επί τόπου λαξεύοντας το βράχο και όταν υπήρχε η ανάγκη τις έσπρωχναν και τις σφήνωναν στο κενό. Από μία τρύπα δε που υπήρχε στο κέντρο της πέτρας ήταν δυνατό να γίνει η παρακολούθηση των εχθρών και αν υπήρχε ανάγκη τους σούβλιζαν με μακριά ακόντια και το πέρασμα κλεινόταν με νεκρούς. Η υπόγεια αυτή πολιτεία με τα 11 επίπεδά της και το μεγάλο βάθος των 85 μ. Ήταν αρκετά μεγάλη για να προστατεύσει έως και 50.000 ανθρώπους. Σε αρκετά σημεία χρειάστηκε να σκύψουμε και να διπλωθούμε στα δύο περπατώντας και στις σκάλες να διαπιστώσουμε οτι χρειαζόμαστε κι άλλη δίαιτα για να χωράμε. Πραγματικά ένας παχύσαρκος δε θα χωρούσε να ανεβοκατεβεί τις σκάλες. Από το χώρο αυτό δεν έχω φωτογραφίες, παρά μόνο με την αφεντομουτσουνάρα μου και δεν θέλω να την εκθέσω, και συνεπώς δεν μπορώ να σας δείξω ντοκουμέντα…για να καταλάβετε με απλά λόγια…φανταστείτε μία κατακόμβη, κάπως έτσι ήταν λαξευμένοι οι χώροι κάτω από το έδαφος, άλλου μικροί και άλλού μεγάλες σάλες, στο οινοποιείο ας πούμε υπήρχε ένας χώρος λαξευμένος σαν πατητήρι και δίπλα χώρος αποθήκευσης του κρασιού, σε άλλο σημείο είχαν σκάψει έτσι και δημιούργησαν μακρόστενα πέτρινα τραπέζια και εκεί ήταν η αίθουσα διδασκαλίας.
Όλοι οι υπόγειοι οικισμού μοιάζουν μεταξύ τους. Για παράδειγμα…σε όλους υπάρχουν αχυρώνες όπου μπορούν να δεθούν ομαδικά τα ζώα, μεγάλοι καπνοδόχοι με σκοπό τον αερισμό, κοιτώνες, τραπεζαρίες και κουζίνες, πατητήρια και χώροι φύλαξης του κρασιού, χώροι ανάπαυσης, λατρείας και διδασκαλίας. Επίσης στους τοίχους υπήρχαν βαθουλώματα για την τοποθέτηση κανδηλιών και άλλων αντικειμένων, στενά κανάλια ομιλίας με τα επάνω πατώματα, τουαλέτες και λάκκοι ακάθαρτων υδάτων. Εκτός από τα πηγάδια, τα οποία ενώνονται κατευθείαν με το επάνω μέρος υπάρχουν και ψεύτικα πηγάδια με σκοπό να εμποδίσουν τον κίνδυνο της δηλητηρίασης των νερών από τους επιτιθέμενους και κατακόμβες όπου κρύβονταν παροδικά οι νεκροί. Ο φωτισμός γινόταν με κανδύλες που έκαιγαν λάδι από τους σπόρους του λιναριού. Σε όλους τους εσωτερικούς χώρους των λαξευμένων από πέτρα, επειδή ο τόφφος έχει απομονωτικές ιδιότητες η μέση θερμοκρασία σε κάθε εποχή είναι 14-16 βαθμοί Κελσίου. Επόμενως ήταν ωφέλιμη ακόμη και αυτή η θερμοκρασία που ανέδιδαν οι καντήλες και σε μία
πιθανή διείσδυση του εχθρού έχυναν το καυτό λάδι στους διαδρόμους και πάρ’ τους κατω…
Άλλες υπόγεις πόλεις είναι η Ανακού (Kaimakli), το Γκέλβερι, το Τατλαρίν, το Οζκονάκ, η Σαρατλί κ.α
Γύρω στη μία με μιάμιση ώρα περιπλανηθήκαμε στον περίεργο αυτό χώρο και μετά βγαίνοντας αρχίσαμε τον πόλεμο τιμής για κάτι κιλίμια…άλλοτε κέρδιζε ο Τούρκος πωλητής και άλλοτε εμείς…και στο τέλος κάναμε διαγωνισμό…ποιος ψώνισε πιο φτηνά!Μεγάλος χαβαλές!
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας και επισκεφτήκαμε μία λίμνη που παλιότερα ήταν κρατήρας ηφαιστείου! Γύρω γύρω βουνά και στη λακούβα νερό, ήρεμο και γαλήνιο!

Στάση για φωτογραφίες και φύγαμε για περπάτημα πολύ!
Επόμενη στάση στην Κοιλάδα του περιστρέμματος ή Ihlara. Είχαμε φορέσει τα αθλητικά μας ρούχα και παπούτσια και γεμάτοι όρεξη αρχίσαμε να κατεβαίνουνε τα 400 σκαλιά προκειμένου να φτάσουμε στην κοιλάδα….

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13
• …

  Go to chapter

  Go
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 11 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mfish]

Ανυπομονω να φτασεις Καππαδοκια...απο τις πιο ωραιες εικονες που θυμαμαι ειναι να ανοιγω τα ματια μου ξημερωματα στο λεωφορειο και να αντικρυζω αυτο το υπεροχο τοπιο!

 

[canf]

ωραιο φαινεται το ταξιδι γυριστρουλα

 

[pattyyy]

Για πες, για πες...Θα το παρακολουθήσω με ενδιαφέρον αυτό το ταξίδι!

 

[ΕΡΣΗ]

Πάντα μου αρέσουν οτι αφορά τη γείτονα!

 

[Giristroula]

Παιδιά θα σας ταξιδέψω σε αυτά τα μέρη και με το ημερήσιο ημερολόγιο μου και με φωτογραφικό υλικό που μιλάει από μόνο του!Ένα θα σας πω...γύρισα σωματικά μετά από 10 μέρες και έκανα πολλές, πολλές μέρες να γυρίσω ψυχικά και νοερά...και νομίζω πως αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία του ταξιδιού. Να φανταστείτε οτι τις πρώτες μέρες στη δουλειά διάφοροι μιλούσαν γύρω μου για προβλήματα, για μιζέριες, για θέματα ρουτίνας (πριν ακόμη αρχίσει τούτο το κακό του τελευταίου μήνα με την κατάσταση της χώρας) και γω που δεν είχα γυρίσει ακόμη...έδειχνα πως άκουγα, αλλά από το ένα έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν, ήμουν ακόμη εκεί...η ψυχή μου, το μυαλό μου και τα μάτια μου. Αυτό τα λέει όλα...είχα πολύ καιρό να το νιώσω αυτό μετά από ταξίδι.

 

[renata]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

 

[Giristroula]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

 

[ΕΡΣΗ]

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

 

[harilander]

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

ή εμπλεξε τις χρονολογίες...:roll:
ποσο χρονων ήταν;

 

[Giristroula]

Δεύτερη Μέρα

Στις διακοπές δεν κοιμόμαστε πάρα πολύ, για να μπορέσουμε να δούμε όσο πιο πολλά γίνεται...
Ξυπνήσαμε λοιπόν αρκετά πρωϊ, πήραμε το πρωϊνό μας και τις βαλίτσες μας, ως γνήσιοι πλανόδιοι εξερευνητές και ξεκινήσαμε για τη Νεκρόπολη της Ιεράπολης και κατόπιν το Παμούκαλε, που απείχαν από το ξενοδοχείο μας 3 χιλ.
Οι ιαματικές ιδιότητες των νερών υπήρξε ο κυριότερος λόγος που ιδρύθηκε στο σημείο αυτό η Ιεράπολις. Η περίοδος ακμής της εντοπίζεται μεταξύ του 193-217 μ.Χ, όταν η πόλη αριθμούσε περίπου 100.000 κατοίκους. Η μεταφορά όμως της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας από το Μέγα Κων/νο στο Βυζάντιο σηματοδότησε το τέλος της ανάπτυξης της Ιεραπόλεως. Το 10ο αι. ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός την αναφέρει ως επισκοπική έδρα, το 1210 πέρασε στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων, αλλά το 1354 ένας καταστροφικός σεισμός την έσβησε εντελώς από το χάρτη. Πεντακόσια χρόνια αργότερα η αρχαιολογική σκαπάνη Γερμανών αρχαιολόγων έφερε και πάλι στο φως (1887) την ιαματική αυτή λουτρόπολη. Τρεις Ρωμαίοι αυτοκράτορες την τίμησαν με την επίσκεψή τους, ο Ανδριανός, ο Καρακάλλας και ο Βαλεντινιανός ενώ ρωμαϊκά είναι και τα περισσότερα κτίσματα που έχουν διασωθεί στον αρχαιολογικό χώρο. Στα σημαντικότερα μνημεία της Ιεραπόλεως περιλαμβάνονται οι δημόσιες θέρμες, το ρωμαϊκό θέατρο, το Νυμφαίο, η Ρωμαϊκή Αγορά, το μνημείο του Μαρτυρίου του Απ. Φιλίππου, ο ναός του Απόλλωνα και η κεντρική λιθόστρωτη λεωφόρος με τις κιονοστοιχίες, μήκους 1,6 χιλ. Στην εκτεταμένη νεκρόπολη διασώζονται σε εξαιρετική κατάσταση περισσότεροι από 1000 τάφοι, τύμβοι κι σαρκοφάγοι.

Το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο, χτισμένο το 2ο μ.Χ αι. επί αυτοκρατορίας Ανδριανού, δεσπόζει επιβλητικό στο κέντρο της Ιεραπόλεως, είναι χωρητικότητας 12000 θεατών και φιλοξενούσε θρησκευτικές τελετές, μουσικές παραστάσεις και αγωνίσματα. Οι θέρμες κτισμένες με τεράστιους ογκόλιθους, βρίσκονται στο βόρειο και στο νοτιοδυτικό τμήμα της νεκρόπολης.

Περπατήσαμε περίπου 3 χιλ. και θαυμάσαμε όλα αυτά τα αξιοθέατα. Παρέα μας πετούσαν κάτι αηδόνια με τα όμορφα κελαηδήματά τους. Εντύπωση μας έκανε πως στην κορυφή μερικών τάφων υπήρχε ένας ανδρικος φαλος που δηλούσε πως ήταν θαμμένος άνδρας.
Στο τέλος της πόλης, έκανε την εμφάνισή του ένα ξενοδοχείο με τεράστιες πισίνες, όπου έπαιρναν το ιαματικό τους μπάνιο πάρα πολλοί επισκέπτες.

Συνεχίζοντας ξεπρόβαλλε μπροστά μας σαν έκπληξη, το Παμούκαλε. Από μακριά έμοιαζε με πάγο, με χιόνι, με αλάτι, με μπαμπάκι. Πραγματικά είναι από τα πιο όμορφα τοπία που έχω δει...Πρόκειται για φυσικό φαινόμενο μοναδικό στον κόσμο. Μία ολόκληρη πλαγιά ντυμένη στο βαμβάκι και ο καλλιτέχνης φυσικά είναι η φύση.

Επι τόπου, λοιπόν, μάθαμε την εξής ιστορία: Κάποτε, στα περίχωρα της πόλης Ντενισλί στη νοτιοδυτική Τουρκία, ζούσε μία νεαρή κοπέλα τόσο άχημη που κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί. Απογοητευμένη προσπάθησε να αυτοκτονήσει πηδώντας μέσα σε μία φυσική δεξαμενή του Παμούκαλε. Αντί όμως να πεθάνει, το ιαματικό νερό τη μεταμόρφωσε σε πολύ όμορφη κοπέλα. Ο άρχοντας της πόλης, που περνούσε τυχαία από την περιοχή, μόλις την αντίκρυσε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και πολύ σύντομα το ειδύλιο εξελίχτηκε σε γάμο.

Αυτός ο παλιός τουρκικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε. Η πανέμορφη αυτή εικόνα συγκαταλέγεται στις πιο χαρακτηριστικές καρτ ποστάλ της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πάλλευκοι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί έχουν δημιουργηθεί από τα πλούσια σε όξινο ανθρακικό ασβέστιο νερά των θερμών πηγών που αναβλύζουν από το έδαφος (η θερμοκρασία τους κυμαίνεται περίπου στους 35 ο Κελσίου). Καθώς το ζεστό νερό περνά μέσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα, εμπλουτίζεται με μεταλλικά στοιχεία, τα οποία στη συνέχεια ψύχονται στην επιφάνεια του εδάφους και αποτίθεντα με τη μορφή λευκού μαρμάρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία φυικών δεξαμενών σε εκπληκτικά σχήματα, που θυμίζουν πέταλα λουλουδιών ή κελύφη στρειδιών.

Στη διάρκεια των αιώνων σχηματίστηκαν οριζόντιες αναβαθμίδες με λευκούς σταλακτίτες, βάθρες και φυσικές ασβεστολιθικές δεξαμενές, που υψώνονται περίπου 160 μ. πάνω από το έδαφος. Ο,τι και να σας πω είναι λίγο, γι' αυτό το συναρπαστικό τοπίο, που όμοιό του δεν υπάρχει τον κόσμο και οδήγησε τους Τούρκους να προσδώσουν στη συγκεκριμένη περιοχή την ονομασία Παμούκαλε που σημαίνει ετυμολογικά "φρούριο από Βαμβάκι" και την Ουνέσκο να εντάξει το 1988 το Παμούκαλε στη λίστα των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι επισκέπτες δεν μπορούν να περπατήσουν σε όλες τις λίμνες ή να κάνουν μπάνιο, παρά μόνο σε μερικές. Για να περπατήσει κανείς στο χώρο αυτό, πρέπει να βγάλει τα παπούτσια του, προς αποφυγή φθορών.

Με τα παπούτσια ανά χείρας-φοβούμενοι να τα αφήσουμε κάπου, μην γυρνάμε ξυπόλιτοι σε όλη την υπόλοιπη εκδρομή- περιηγηθήκαμε αρκετά, μπήκαμε στις λίμνες ως το γόνατο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, ανοίξαμε τα μάτια και δε χορταίναμε αυτό που βλέπαμε...
Ήρθε η ώρα να φύγουμε...πώς όμως να αφήναμε το παραμυθένιο τοπίο;

 

[ΕΡΣΗ]

Όταν είχα πάει εκεί πριν κάποια χρόνια, είχαν φτιάξει ένα είδους φυσικής πισίνας, όπου κολυμπούσε κανείς ανάμεσα σε κίονες και λοιπά ερείπια.
Είναι ακόμη σε λειτουργία;