Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[Giristroula]

Έβδομη μέρα

Οι διαδικασίες γνωστές...πρωϊνό ξύπνημα και πρόγευμα. Είμασταν ορεξάτοι να εξερευνήσουμε την καινούρια πόλη, η οποία μας φιλοξενούσε. Η Αττάλεια είναι μία παραθαλάσσια πόλη της νότιας Τουρκίας και συνδυάζει άριστα ιστορία και πολιτισμό γι' αυτό και θεωρείται "η πρωτεύουσα του τουρισμού". Είναι χτισμένη γύρω από τη γραφική παλιά πόλη και υψώνεται αμφιθεατρικά πάνω από το μικρό λιμανάκι. Το λιμανάκι αυτό τώρα έχει μετατραπεί σε μαρίνα και η παλιά πόλη σε απέραντο παζάρι τουριστικών μαγαζιών. Η παλιά πόλη που έχει κριθεί ιδιαίτερου κάλλους και πολιτιστική κληρονομιά αποτελεί το ιστορικό αξιοθέατο της Αττάλειας, όπου πας και δε θες να φύγεις. Μοιάζει πολύ με τη δική μας την Πλάκα. Παλιά σπίτια και στενά πλακόστρωτα στενάκια δημιουργούν μία γραφική ατμόσφαιρα. Πολλά από αυτά έχουν ανακαινιστεί και φιλοξενούν ξενοδοχεία και τουριστικά καταστήματα. Καθένας μπορεί να διακρίνει απομεινάρια Βυζαντινής, Ρωμαϊκής και Σελτζουκικής αρχιτεκτονικής.
Όλη η νότια πλευρά της Τουρκίας που αποκαλείται τουρκική ριβιέρα εμφανίζει μία τρελή τουριστική ανάπτυξη με εκατοντάδες ωραιότατα ξενοδοχεία και εκατομμύρια τουρίστες κυρίως Γερμανούς και Ρώσους, μα πολλούς Ρώσους. Ατέλειωτες πευκόφυτες και αμμουδερές παραλίες αλλά και σπουδαία τουριστικά ενδιαφέροντα τριγύρω, αρχαίες πόλεις, θέατρα, ναοί, υδραγωγεία, βυζαντινά μνημεία, λαξευτοί τάφοι σε βραχώδεις πλαγιές και άλλες φυσικές ομορφιές, λίμνες, ποτάμια, καταρράκτες, βουνά-ο Ταύρος με το οδοντωτό των κορυφογραμμάων του, απομονώνει τα παράλια από το εσωτερικό της Τουρκίας-κατάφυτες πλαγιές, φαράγγια, όπου ο τουρκικός τουρισμός έχει αναπτύξει ράφτιγκ, ιππασίες, αναρριχήσεις, ορειβασίες. Πιστέψτε με...ο τουριστικός μηχανισμός στην Τουρκία λειτουργεί με γοργούς ρυθμούς.
Πρώτη προγραμματισμένη επίσκεψη γι' αυτή τη μέρα ήταν σε ένα φυσικό τοπίο μαγευτικό, που κατενθουσίασε τους πάντες...Πρόκειται για τους καταρράκτες Duden Selalesi ή του Μ. Αλεξάνδρου, διότι από το σημείο αυτό με τα νερά πέρασε ο Μ. Αλέξανδρος και πότισε τα άλογά του. Το πάρκο με τους καταρράκτες βρίσκεται 14 χιλ. από την Αττάλεια. Πληρώσαμε ένα μικρό εισιτήριο και μπήκαμε στο χώρο όχι και τόσο πολύ υποψιασμένοι για το θέαμα. Ο χώρος μοιάζει με βοτανικό κήπο, με πλούσια χλωρίδα. Σε όλο το μήκος της κοιλάδας τρέχουν νερά είτε από μικρό είτε από μεγάλο ύψος, ο πιο ψηλός καταρράκτης φτάνει τα 20 μ., και όλοι μαζί δημιουργούν ένα πλούσιο ποτάμι. Σε ωραια σημεία μέσα στο πράσινο και τη δροσιά υπάρχουν κάποια λίγα καφέ και εστιατόρια. Περάσαμε γεφυρούλες και υπέροχα τοπία, ώσπου να φτάσουμε στον ψηλότερρο καταρράκτη και στη λίμνη στην οποία χύνεται. Περπατώντας το μονοπάτι παράλληλα με τη λίμνη, μπήκαμε σε μία σπηλιά, η οποία είχε άνοιγμα προς τον καταρράκτη και το θέαμα ήταν μοναδικό, καθώς μέσα από την τεράστια τρύπα της σπηλιάς, βλέπαμε να πέφτει μπροστά μας το νερό με ορμή. Στο χώρο αυτό δροσιστήκαμε και βραχήκαμε, γιατί η σπηλιά έμπαζε σε κάποια σημεία, είχε πολλή υγρασία και πολλά από τα σταγονίδια κατέληγαν πάνω μας. Όπως φαντάζεστε οι φωτογραφικές μηχανές πήραν κυριολεκτικά φωτιά και δεν μπορούσαμε να χορτάσουμε το πανέμορφο φυσικό τοπίο.
Ο, τι και να σας πω είναι λίγο και φτωχό...αν δε δείτε τα φωτοντοκουμέντα!Απολαύστε λοιπόν!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mfish]

Ανυπομονω να φτασεις Καππαδοκια...απο τις πιο ωραιες εικονες που θυμαμαι ειναι να ανοιγω τα ματια μου ξημερωματα στο λεωφορειο και να αντικρυζω αυτο το υπεροχο τοπιο!

 

[canf]

ωραιο φαινεται το ταξιδι γυριστρουλα

 

[pattyyy]

Για πες, για πες...Θα το παρακολουθήσω με ενδιαφέρον αυτό το ταξίδι!

 

[ΕΡΣΗ]

Πάντα μου αρέσουν οτι αφορά τη γείτονα!

 

[Giristroula]

Παιδιά θα σας ταξιδέψω σε αυτά τα μέρη και με το ημερήσιο ημερολόγιο μου και με φωτογραφικό υλικό που μιλάει από μόνο του!Ένα θα σας πω...γύρισα σωματικά μετά από 10 μέρες και έκανα πολλές, πολλές μέρες να γυρίσω ψυχικά και νοερά...και νομίζω πως αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία του ταξιδιού. Να φανταστείτε οτι τις πρώτες μέρες στη δουλειά διάφοροι μιλούσαν γύρω μου για προβλήματα, για μιζέριες, για θέματα ρουτίνας (πριν ακόμη αρχίσει τούτο το κακό του τελευταίου μήνα με την κατάσταση της χώρας) και γω που δεν είχα γυρίσει ακόμη...έδειχνα πως άκουγα, αλλά από το ένα έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν, ήμουν ακόμη εκεί...η ψυχή μου, το μυαλό μου και τα μάτια μου. Αυτό τα λέει όλα...είχα πολύ καιρό να το νιώσω αυτό μετά από ταξίδι.

 

[renata]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

 

[Giristroula]

Ti μου θυμίζεις τώρααααααααα
το πρώτο μου μακρυνό ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μου εν έτει...1988!!!!!!!!!!
καπαδοκία αγάπη μου!!

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

 

[ΕΡΣΗ]

Πιστεύω οτι θα βρεις αλλαγές μετά από τόσα χρόνια και αυτό το λέω σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού και το τι προσφέρεται σήμερα στον επισκέπτη. Μία συνταξιδιώτισσα που είχε πάει πριν 4-5 χρόνια στην Καππαδοκία, μας έλεγε συγκεκριμένα για το υπαίθριο μουσείο Goreme οτι ήταν άθλιος χώρος και σε πολλές λαξευτές εκκλησιές και σπηλιές ζούσαν ζώα και δεν το είχαν αξιοποιήσει, ούτε έβαζαν εισιτήριο και φέτος που ξαναπήγε η γυναίκα μαζί μας έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την καθαριότητα και την οργάνωση και βεβαίως υπάρχει πλέον εισιτήριο. Όπως βλέπετε η Τουρκία τρέχει με γοργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους...

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

 

[harilander]

Το 2003, πήγα για πρώτη φορά στο υπαίθριο μουσείο στο Goreme και δεν ήταν καθόλου έτσι που το περιγράφει η συνταξιδιώτισα σου. Καθαρό ήταν, διαμορφωμενοπυς χώρους είχε, εισιτήριο -ακριβό βγάλαμε- και ζώα δεν είδαμε. Προφανώς το έχει μπλέξει με τίποτε άλλο.
Πήγα ξανά και το 2009 και ήταν ακριβώς όπως το είχα δει το 2003.

ή εμπλεξε τις χρονολογίες...:roll:
ποσο χρονων ήταν;

 

[Giristroula]

Δεύτερη Μέρα

Στις διακοπές δεν κοιμόμαστε πάρα πολύ, για να μπορέσουμε να δούμε όσο πιο πολλά γίνεται...
Ξυπνήσαμε λοιπόν αρκετά πρωϊ, πήραμε το πρωϊνό μας και τις βαλίτσες μας, ως γνήσιοι πλανόδιοι εξερευνητές και ξεκινήσαμε για τη Νεκρόπολη της Ιεράπολης και κατόπιν το Παμούκαλε, που απείχαν από το ξενοδοχείο μας 3 χιλ.
Οι ιαματικές ιδιότητες των νερών υπήρξε ο κυριότερος λόγος που ιδρύθηκε στο σημείο αυτό η Ιεράπολις. Η περίοδος ακμής της εντοπίζεται μεταξύ του 193-217 μ.Χ, όταν η πόλη αριθμούσε περίπου 100.000 κατοίκους. Η μεταφορά όμως της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας από το Μέγα Κων/νο στο Βυζάντιο σηματοδότησε το τέλος της ανάπτυξης της Ιεραπόλεως. Το 10ο αι. ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός την αναφέρει ως επισκοπική έδρα, το 1210 πέρασε στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων, αλλά το 1354 ένας καταστροφικός σεισμός την έσβησε εντελώς από το χάρτη. Πεντακόσια χρόνια αργότερα η αρχαιολογική σκαπάνη Γερμανών αρχαιολόγων έφερε και πάλι στο φως (1887) την ιαματική αυτή λουτρόπολη. Τρεις Ρωμαίοι αυτοκράτορες την τίμησαν με την επίσκεψή τους, ο Ανδριανός, ο Καρακάλλας και ο Βαλεντινιανός ενώ ρωμαϊκά είναι και τα περισσότερα κτίσματα που έχουν διασωθεί στον αρχαιολογικό χώρο. Στα σημαντικότερα μνημεία της Ιεραπόλεως περιλαμβάνονται οι δημόσιες θέρμες, το ρωμαϊκό θέατρο, το Νυμφαίο, η Ρωμαϊκή Αγορά, το μνημείο του Μαρτυρίου του Απ. Φιλίππου, ο ναός του Απόλλωνα και η κεντρική λιθόστρωτη λεωφόρος με τις κιονοστοιχίες, μήκους 1,6 χιλ. Στην εκτεταμένη νεκρόπολη διασώζονται σε εξαιρετική κατάσταση περισσότεροι από 1000 τάφοι, τύμβοι κι σαρκοφάγοι.

Το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο, χτισμένο το 2ο μ.Χ αι. επί αυτοκρατορίας Ανδριανού, δεσπόζει επιβλητικό στο κέντρο της Ιεραπόλεως, είναι χωρητικότητας 12000 θεατών και φιλοξενούσε θρησκευτικές τελετές, μουσικές παραστάσεις και αγωνίσματα. Οι θέρμες κτισμένες με τεράστιους ογκόλιθους, βρίσκονται στο βόρειο και στο νοτιοδυτικό τμήμα της νεκρόπολης.

Περπατήσαμε περίπου 3 χιλ. και θαυμάσαμε όλα αυτά τα αξιοθέατα. Παρέα μας πετούσαν κάτι αηδόνια με τα όμορφα κελαηδήματά τους. Εντύπωση μας έκανε πως στην κορυφή μερικών τάφων υπήρχε ένας ανδρικος φαλος που δηλούσε πως ήταν θαμμένος άνδρας.
Στο τέλος της πόλης, έκανε την εμφάνισή του ένα ξενοδοχείο με τεράστιες πισίνες, όπου έπαιρναν το ιαματικό τους μπάνιο πάρα πολλοί επισκέπτες.

Συνεχίζοντας ξεπρόβαλλε μπροστά μας σαν έκπληξη, το Παμούκαλε. Από μακριά έμοιαζε με πάγο, με χιόνι, με αλάτι, με μπαμπάκι. Πραγματικά είναι από τα πιο όμορφα τοπία που έχω δει...Πρόκειται για φυσικό φαινόμενο μοναδικό στον κόσμο. Μία ολόκληρη πλαγιά ντυμένη στο βαμβάκι και ο καλλιτέχνης φυσικά είναι η φύση.

Επι τόπου, λοιπόν, μάθαμε την εξής ιστορία: Κάποτε, στα περίχωρα της πόλης Ντενισλί στη νοτιοδυτική Τουρκία, ζούσε μία νεαρή κοπέλα τόσο άχημη που κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί. Απογοητευμένη προσπάθησε να αυτοκτονήσει πηδώντας μέσα σε μία φυσική δεξαμενή του Παμούκαλε. Αντί όμως να πεθάνει, το ιαματικό νερό τη μεταμόρφωσε σε πολύ όμορφη κοπέλα. Ο άρχοντας της πόλης, που περνούσε τυχαία από την περιοχή, μόλις την αντίκρυσε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και πολύ σύντομα το ειδύλιο εξελίχτηκε σε γάμο.

Αυτός ο παλιός τουρκικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε. Η πανέμορφη αυτή εικόνα συγκαταλέγεται στις πιο χαρακτηριστικές καρτ ποστάλ της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πάλλευκοι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί έχουν δημιουργηθεί από τα πλούσια σε όξινο ανθρακικό ασβέστιο νερά των θερμών πηγών που αναβλύζουν από το έδαφος (η θερμοκρασία τους κυμαίνεται περίπου στους 35 ο Κελσίου). Καθώς το ζεστό νερό περνά μέσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα, εμπλουτίζεται με μεταλλικά στοιχεία, τα οποία στη συνέχεια ψύχονται στην επιφάνεια του εδάφους και αποτίθεντα με τη μορφή λευκού μαρμάρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία φυικών δεξαμενών σε εκπληκτικά σχήματα, που θυμίζουν πέταλα λουλουδιών ή κελύφη στρειδιών.

Στη διάρκεια των αιώνων σχηματίστηκαν οριζόντιες αναβαθμίδες με λευκούς σταλακτίτες, βάθρες και φυσικές ασβεστολιθικές δεξαμενές, που υψώνονται περίπου 160 μ. πάνω από το έδαφος. Ο,τι και να σας πω είναι λίγο, γι' αυτό το συναρπαστικό τοπίο, που όμοιό του δεν υπάρχει τον κόσμο και οδήγησε τους Τούρκους να προσδώσουν στη συγκεκριμένη περιοχή την ονομασία Παμούκαλε που σημαίνει ετυμολογικά "φρούριο από Βαμβάκι" και την Ουνέσκο να εντάξει το 1988 το Παμούκαλε στη λίστα των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι επισκέπτες δεν μπορούν να περπατήσουν σε όλες τις λίμνες ή να κάνουν μπάνιο, παρά μόνο σε μερικές. Για να περπατήσει κανείς στο χώρο αυτό, πρέπει να βγάλει τα παπούτσια του, προς αποφυγή φθορών.

Με τα παπούτσια ανά χείρας-φοβούμενοι να τα αφήσουμε κάπου, μην γυρνάμε ξυπόλιτοι σε όλη την υπόλοιπη εκδρομή- περιηγηθήκαμε αρκετά, μπήκαμε στις λίμνες ως το γόνατο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, ανοίξαμε τα μάτια και δε χορταίναμε αυτό που βλέπαμε...
Ήρθε η ώρα να φύγουμε...πώς όμως να αφήναμε το παραμυθένιο τοπίο;

 

[ΕΡΣΗ]

Όταν είχα πάει εκεί πριν κάποια χρόνια, είχαν φτιάξει ένα είδους φυσικής πισίνας, όπου κολυμπούσε κανείς ανάμεσα σε κίονες και λοιπά ερείπια.
Είναι ακόμη σε λειτουργία;