Πακιστάν Στη Γη των Αγνών

dbalats

Member
Μηνύματα
125
Likes
1.239

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Όταν ανακοίνωσα στον χώρο της δουλειάς μου ότι θα επισκεφθώ το Πακιστάν, ένας συνάδελφος μου είπε, γιατί δεν πας σε μια γειτονιά εδώ κοντά που ξέρω, είναι γεμάτη Πακιστανούς, μέχρι και Πακιστανικά μαγαζιά διαθέτει. Θα γλιτώσεις και κόπο και χρήμα! Είναι φοβερή η άγνοια που έχουμε στην Ελλάδα για την χώρα αυτή και από καιρό σκεφτόμουνα να γράψω την αφήγηση από το ταξίδι μου στο Βόρειο Πακιστάν, αλλά όλο και το αμελούσα. Η αφορμή όμως για να πάρω την απόφαση να ξεκινήσω, ήταν μιά εκπληκτική ταξιδιωτική ιστορία για το Βόρειο Πακιστάν που διάβασα πρόσφατα από τoν hydronetta (στη συγγραφή της οποίας βοήθησε και η Ισαβέλλα), και θέλω να την συμπληρώσω, μιας και έκανα λίγο διαφορετικό δρομολόγιο. Η χώρα αυτή το αξίζει και είναι πολύ παρεξηγημένη, υπάρχουν τόσο λίγες και ανακριβείς πληροφορίες για το Πακιστάν και μάλιστα όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς.

(1).jpg


O Ποταμός Gilgit στην Κοιλάδα του Ινδοκαυκάσου

(2).jpg


Η Λίμνη Shangri-La, Βορειο-ανατολικό Πακιστάν

Το Πακιστάν, η Γη των Αγνών στα Urdu και τα Farsi, είναι το δύσκολο παιδί της Νότιας Ασίας – ευλογημένο με άφθονα φυσικά και ιστορικά πλούτη, αλλά χτυπημένο από την πολιτική αστάθεια, που έχει κρατήσει την χώρα έξω από τα δρομολόγια των περισσοτέρων ταξιδιωτών για τις τελευταίες δεκαετίες, εκτός από τους πιο πωρωμένους εξερευνητές, και ιδιαίτερα αν το συγκρίνει κανείς με την γειτονική του Ινδία. Κάθε φορά που το Πακιστάν απειλεί να απογειωθεί σαν ο επόμενος μεγάλος περιπετειώδης ταξιδιωτικός προορισμός, κάποιο γεγονός, συχνά πέρα από τον έλεγχό του, φαίνεται να φρενάρει τις προσπάθειές του. Ο Πόλεμος στο Αφγανιστάν, οι πυρηνικές δοκιμές, τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, οι συνοριακές συμπλοκές με την Ινδία, η παγκόσμια οικονομική ύφεση και οι τρομοκρατικές επιθέσεις, έχουν όλες καταστείλει την συχνά προβλεπόμενη τουριστική έκρηξη του Πακιστάν σε κάποια χρονική περίοδο. Κατά τα πρόσφατα χρόνια έχει φανεί μιά αξιοσημείωτη έκρηξη της πολιτικής και της φανατικής βίας και οι περισσότερες ξένες κυβερνήσεις σήμερα έχουν χρωματισμένο τον χάρτη ασφάλειας του Πακιστάν με κόκκινο, ενώ σε πολλά μέρη οι ξένοι επισκέπτες απαιτείται να ταξιδεύουν με έναν οπλισμένο συνοδό. Παρ’ όλα αυτά, όσοι καταφέρνουν τελικά να το επισκεφθούν, ανακαλύπτουν ότι υπάρχει ένα άλλο Πακιστάν, ένας κόσμος μακριά από τις επικεφαλίδες. Η χώρα είναι ένας από τους θελκτικότερους προορισμούς της Ασίας, και ιδιαίτερα το Βόρειο Πακιστάν, μια μαγική γη με 108 κορυφές επάνω από τα 7.000 μέτρα και 5 κορυφές επάνω από τα 8.000 μέτρα – μεταξύ των οποίων και το Κ2, το δεύτερο ψηλότερο βουνό στον πλανήτη μετά το Έβερεστ! Στην επίσκεψή μας περάσαμε μερικούς από τους πιό επικίνδυνους δρόμους στον κόσμο, λαξεμμένους μέσα στους κάθετους βράχους των οροσειρών του Καρακορούμ και του Ινδοκαυκάσου, συχνά με ανώμαλο πετρώδες έδαφος, μέσα σε βαθιά φαράγγια, με τα ορμητικά ποτάμια να αφρίζουν βρυχώμενα στον πάτο των γκρεμών. Ακολουθήσαμε διαδρομές με όμορφα χωριά να αιωρούνται κυριολεκτικά επάνω από την άβυσσο, με μεγάλες κρεμαστές σχοινογέφυρες, τυρκουάζ παγετώδεις λίμνες και θεαματικές κοιλάδες, φθάνοντας στην Shangri-La του James Hilton.

Παρότι το είχα χρόνια στο νου μου, αν και για να πω την αλήθεια περισσότερο για την επίσκεψη των Καλάς και λιγότερο για την ίδια τη χώρα, τον τελευταίο χρόνο το σχέδιό μου συγκεκριμενοποιήθηκε. Ένας φίλος καθηγητής μιας Πολυτεχνικής Σχολής σε ένα από τα περιφερειακά πανεπιστήμια, γνώρισε κάποιους συναδέλφους Πακιστανούς σε ένα διεθνές Συνέδριο και προσκλήθηκε να δώσει μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο του Faisalabad. Το Faisalabad για όσους δεν το έχουν ακούσει, είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Πακιστάν, και βρίσκεται στην περιφέρεια του Punjab, μεταξύ της Λαχώρης και του Ισλαμαμπάντ. Ο φίλος μου δέχθηκε και επισκέφθηκε για λίγες ημέρες το Πακιστάν, όπου έτυχε εξαιρετικής υποδοχής και φιλοξενίας. Θα μου πείτε γιατί το τόλμησε και πήγε, σε μιά χώρα που θεωρείται τόσο επικίνδυνη; Μα επειδή έχει και αυτός το ίδιο ταξιδιωτικό μικρόβιο με εμένα. Του δημιουργήθηκε λοιπόν, η επιθυμία να γνωρίσει και το υπόλοιπο Πακιστάν, και ιδιαίτερα το Βόρειο κομάτι του που φημίζεται για την όμορφη φύση, αλλά και για την παρουσία των Καλάς, που ποιός δεν θέλει να τους γνωρίσει με τόσα που έχουμε ακούσει. Μου πρότεινε λοιπόν να πάμε παρέα, αυτός θα έδινε μια διάλεξη ακόμη, και μετά θα γυρίζαμε την περιοχή, με την βοήθεια των ντόπιων φίλων του. Δεν ήθελα και πολύ, αμέσως δέχθηκα και αρχίσαμε τις προετοιμασίες.

(3).jpg


Στον δρόμο για το Skardu – στα χαμηλά βρυχάται ο Ινδός ποταμός

(4).jpg


Χωριό που αιωρείται επάνω στον γκρεμό – Φαράγγι του Ινδού ποταμού

Πρώτο μέλημα, όπως και σε κάθε σχεδόν μακρινό ταξίδι, η βίζα. Ρώτησα μερικούς φίλους που είχαν πάει στο Πακιστάν πριν μερικά χρόνια και μου είπαν ότι βγαίνει χωρίς πρόβλημα στην Πρεσβεία του Πακιστάν στην Αθήνα, αλλά έχεις να αντιμετωπίσεις τεράστιες ουρές από τους Πακιστανούς που ζουν στην Ελλάδα και επισκέπτονται για διάφορους λόγους την πρεσβεία τους, ενώ υπάρχουν πολλές γραφειοκρατικές και χρονοβόρες διαδικασίες. Ψάχνοντας λοιπόν στο Ίντερνετ, είδα την ευχάριστη είδηση, ότι πρόσφατα το Πακιστάν ξεκίνησε την διαδικασία on-line έκδοσης βίζας, η οποία βγαίνει σε 7 εργάσιμες ημέρες. Αποφασίσαμε να πάμε τέλος Αυγούστου και αρχές Σεπτέμβρη, με διάρκεια ταξιδιού 18-19 ημέρες. Η εποχή ήταν καλή, επειδή μόλις τέλειωνε η εποχή των βροχών ενώ λίγο αργότερα θα άρχιζαν τα χιόνια και δεν θα ήθελες να ταξιδεύεις στους δρόμους αυτούς με άσχημο καιρό! Ο φίλος μου όλο το καλοκαίρι θα συμμετείχε σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα στη Νότιο Αφρική (με κάποιες σύντομες αποδράσεις στη Μοζαμβίκη και την Μαδαγασκάρη), και θα ξεκινούσαμε 1-2 ημέρες αμέσως μετά την επιστροφή του. Δυστυχώς, δεν θα γνώριζε την ακριβή ημερομηνία επιστροφής παρά ένα μήνα περίπου πριν το ταξίδι, οπότε αποφασίσαμε να κλείσουμε τα αεροπορικά εισιτήρια τότε, και αμέσως μετά να ξεκινήσουμε την διαδικασία για την βίζα, μιάς και είναι αναγκαία προϋπόθεση για την έκδοσή της να έχεις κλείσει την μετακίνησή σου.

Όταν έφθασε ο καιρός και οι ημερομηνίες οριστικοποιήθηκαν, βγάλαμε τα εισιτήρια στην Qatar, η Τurkish τα είχε αρκετά ακριβότερα, με άφιξη στην Λαχώρη και επιστροφή από Ισλαμαμπάντ. Τα εισιτήρια ήταν κατά 100 Ευρώ περίπου ακριβότερα από την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά αυτό γίνεται όταν τα κλείνεις τόσο αργά. Κλείσαμε και τα ξενοδοχεία μέσω Booking, αναγκαία και αυτά για την έκδοση της βίζας, όλα 5στερα παρακαλώ (εδώ είμαστε “large”), 10 μέρες στη Λαχώρη και άλλες 10 στο Ισλαμαμπάντ για να μην έχουμε μπερδέματα, διπλοτσεκάραμε όμως την δωρεάν ακύρωση! Ετοίμασα και την φωτογραφία με τις προδιαγραφές που ζητούσαν, αλλά το χειρότερο είναι ότι ήθελαν και την πρόσφατη Travelling History. Ήθελαν λίγο πολύ να τους γράψεις όλες τις χώρες και πόλεις σε κάθε χώρα που έχεις επισκεφθεί κατά την τελευταία τριετία, με ημερομηνία άφιξης και διάρκεια παραμονής. Έκανα λοιπόν μια λίστα που έφθασε τις 45 χώρες, αλλά αποφάσισα να βάλω μιά πόλη σε κάθε χώρα, αλλιώς δεν θα τέλειωνα ποτέ, μιάς και δεν μπορούν να τις ελέγξουν. Δυστυχώς ημερομηνίες δεν μπορείς να βάλεις από το μυαλό σου, επειδή έχουν την δυνατότητα να το τσεκάρουν, έστω και δειγματοληπτικά στο διαβατήριο, οπότε πρέπει να βάλεις τις πραγματικές. Ευτυχώς κρατάω καλά αρχεία, και τις βρήκα ευκολώτερα απότι αν έψαχνα όλες τις σελίδες του διαβατηρίου. Μετά την προεργασία αυτή λοιπόν, και αφού είχα ετοιμάσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία ξεκίνησα την διαδικασία στο PC για την βίζα, συμπληρώνοντας ατέλειωτες ηλεκτρονικές σελίδες, όπου ζητούσαν απίστευτες λεπτομέρειες. Επί τέλους τέλειωσα την αίτηση και μου ήρθε ενημέρωση ότι θα την πάρω, αν εγκριθεί, σε 7 εργάσιμες ημέρες.

Τα βάσανά μου όμως δεν είχαν τελειώσει. Ο φίλος μου εκείνη την περίοδο βρίσκονταν σε κάποια Εθνικά Πάρκα της Μαδαγασκάρης, και με ειδοποίησε ότι η σύνδεσή του στο Ιντερνετ ήταν κάκιστη, και μετά βίας μπόρεσε να βγάλει το αεροπορικό, πόσο μάλλον να κάνει όλη αυτή την διαδικασία για την βίζα. Τι να κάνω, του είπα να μου στείλει τα στοιχεία του, μαζί με την λίστα των χωρών που επισκέφθηκε κατά την τελευταία 3ετία και να του κάνω εγώ την αίτηση. Το περίμενα, αλλά οι 80 και βάλε χώρες που μου έστειλε δεν ήταν και το καλύτερο. Το χειρότερο όλων, γύρω στην 70η, το σύστημα κόλλησε και αναγκαστικά ξεκίνησα όλη την διαδικασία από την αρχή! Τέλος πάντων, μετα 2-3 βράδυα παιδεμού, είπα ότι όλα τέλειωσαν και σε λίγες μέρες θα μας σταλθούν οι βίζες. Αμ δε! Σε τρεις εβδομάδες ήταν η πτήση, περνάει η πρώτη εβδομάδα, φθάνουμε στα μέσα της δεύτερης, τίποτα. Είπα εντάξει, νέο σύστημα είναι, δικαιολογείται κάποια καθυστέρηση. Είχαμε ακόμη 10 μέρες, αλλά άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Τους έστειλα λοιπόν μέϊλ και μου ήρθε αυτοματοποιημένη απάντηση ότι το αίτημά μας για βίζα είναι υπό επεξεργασία, δίχως καμιά άλλη πληροφορία.

(5).jpg


Λίμνη Attabad

(6).jpg


Πακιστανικό λεωφορείο

Όταν μπήκαμε λοιπόν στην τελευταία εβδομάδα και είχα αρχίσει πιά να αμφιβάλλω ότι θα πραγματοποιηθεί το ταξίδι, έκανα αυτό που ήθελα εξ αρχής να αποφύγω, επισκέφθηκα την Πακιστανική Πρεσβεία. Βρίσκεται στην Φιλοθέη, σε έναν παράλληλο δρόμο με την Λεωφόρο Κηφισίας. Νεκρική ησυχία, καμιά σχέση με αυτά που είχα ακούσει για τις ατέλειωτες ουρές των Πακιστανών της Ελλάδας. Ευτυχώς, βρήκα έναν φύλακα στην πόρτα και τον ρώτησα, και μου είπε δεν το ξέρετε, εδώ και μιά βδομάδα τα πάντα είναι κλειστά στο Πακιστάν, επομένως συμβαδίζει και η πρεσβεία του στην Ελλάδα, που θα ανοίξει μετά δυό μέρες. Φαίνεται ότι συνέπεσαν τρεις εθνικοί/θρησκευτικοί εορτασμοί μαζί, και γιαυτό υπήρχει αυτή η πολυήμερη αργία. Κόκκαλο εγώ, του εξήγησα ότι θα χάσουμε το ταξίδι, και μου είπε να έρθω το μεθεπόμενο πρωί, μιά ώρα προτού ανοίξει η πρεσβεία, για να με βάλει πριν από τις ορδές των Πακιστανών που θα την έχουν κατακλύσει μετά από τόσες μέρες που ήταν κλειστή. Έτσι και έκανα, με έβαλε πρώτον-πρώτον και επιχείρησα να του δώσω και tip, αλλά το αρνήθηκε. Μέσα στην πρεσβεία με εξυπηρέτησε ένας ευγενέστατος κύριος, είδε τα χαρτιά μας και μου είπε ότι όλα είναι εντάξει, και σε καμιά ώρα οι βίζες θα έχουν φθάσει στο μέϊλ μας. Έτσι κι έγινε για μεγάλη μου ανακούφιση, ενώ είχα ήδη πάρει την Qatar και ρωτούσα πόσο είναι το κόστος για τα ακυρωτικά. Συμπέρασμα: μη δίνετε μεγάλη βάση στις ημερομηνίες όταν πρόκειται να βγάλετε βίζα για το Πακιστάν, φανταστείτε να πέφταμε και στο Ραμαζάνι! Το μόνο καλό της όλης διαδικασίας ήταν ότι το κόστος της βίζας ήταν μικρό, μόνο 35$. Επίσης, δεν χρειάστηκαν προσκλήσεις από ντόπιους τουριστικούς πράκτορες.

(7).jpg


Ο Ποντικοκυνηγός, Λαχώρη

Θα πω τώρα λίγα λόγια για τον σχεδιασμό του ταξιδιού μας και τις διαδρομές μας. Μιάς και το Πακιστάν είναι μια απέραντη χώρα, έπρεπε να επιλέξουμε ποιές διαδρομές θα ακολουθήσουμε. Το κύριο μέρος βέβαια θα ήταν η άγρια φύση, αλλά θα κάναμε και μιά σύντομη περιήγηση στις μεγάλες πόλεις, την Λαχώρη, το Ισλαμαμπάντ, την Πεσαβάρ, και υποχρεωτικά το Faisalabad, μιάς και εκεί θα έκανε την διάλεξή του ο φίλος μου. Από τις ορεινές διαδρομές που θα ακολουθούσαμε, υπ’ αριθμόν ένα ήταν ο μυθικός Karakoram Highway, ένας από τους επικότερους αυτοκινητοδρόμους του κόσμου, ένα εκπληκτικό επίτευγμα μηχανικής που ήρθε σε πέρας ενάντια στις πιθανότητες, μέσα από τους βασανισμένους βράχους της Οροσειράς του Καρακορούμ. Εδώ μεγάλα κομάτια του δρόμου είναι σκαμένα μέσα στον βράχο, και η πορεία του σε πολλά κομάτια στο Φαράγγι του Ινδού, είναι πολύ ψηλά στο βουνό. Κοιτάζοντας προς τα κάτω μπορείς να θαυμάσεις τις κατακόρυφες βουνοπλαγιές που κατεβαίνουν για εκατοντάδες μέτρα κάθετα στον Ινδό, που βράζει στον πάτο του φαραγγιού. Αν προτιμήσεις όμως, να κοιτάξεις προς τα επάνω, ένα άλλο θέαμα που σε γεμίζει δέος περιμένει, ο τεράστιος επιβλητικός όγκος του Nanga Parbat που σε επισκιάζει από ψηλά, το δυτικό άκρο των Ιμαλαϊων και ένατο ψηλότερο βουνό στον κόσμο. Θα ακολουθούσαμε λοιπόν τον Karakoram Highway μέχρι τα σύνορα με την Κίνα, στο φημισμένο Khunjerab Pass στα 4.700 μέτρα υψόμετρο, το ψηλότερο ασφαλτοστρωμένο οδικό διεθνές σύνορο στον κόσμο, περνώντας από το Gilgit και την μαγευτική Κοιλάδα Hunza.

Στη συνέχεια θα επιστρέφαμε στο Gilgit και θα επισκεπτόμασταν το Skardu, ακολουθώντας το φαράγγι του Ινδού Ποταμού προς τα νοτιοανατολικά, σε έναν επικίνδυνο και απομονωμένο δρόμο, ψάχνοντας για την μυθική Λίμνη Shangri-La. Το Skardu είναι η πόλη με το μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Βόρειου Πακιστάν, αν εξαιρέσουμε τις μεγάλες πόλεις στις πεδιάδες του Ινδού στην Punjab. Δεν επιλέξαμε όμως την επιστροφή αεροπορικώς στην Λαχώρη ή το Ισλαμαμπάντ, επειδή θέλαμε να κάνουμε ακόμη μια μεγάλη διαδρομή, στα δυτικά της περιοχής του Βόρειου Πακιστάν, ακολουθώντας την κοιλάδα του Ινδοκαυκάσου και φθάνοντας στο Chitral, περνώντας από το Shandur Pass. Από εκεί θα πραγματοποιούσαμε την εκδρομή στις απομονωμένες κοιλάδες των Καλάς, ενώ ακολουθώντας παράλληλα τα σύνορα με το Αφγανιστάν θα φτάναμε στην Κοιλάδα Swat και στο ξακουστό Πεσαβάρ, επιστρέφοντας στο Ισλαμαμπάντ για την αναχώρησή μας.

(8).jpg


Ο χάρτης με τις διαδρομές μας. Η πράσινη διαδρομή είναι ο Karakoram Highway.

Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας για το ταξίδι μας, έπεσε ξαφνικά στο τραπέζι και το θέμα του Αφγανιστάν. Σε κάποιο συνέδριο που παρακολούθησε ο φίλος μου υπήρχαν μερικοί Αφγανοί συνάδελφοί του που τον προσκάλεσαν στην Καμπούλ, εγγυώμενοι για την ασφάλειά του. Η ιδέα δεν μπορώ να πω ότι μας κακοφάνηκε, επειδή αφού το Πεσαβάρ είναι τόσο κοντά στην Καμπούλ θα ήταν κρίμα να μην την επισκεφθούμε, προσθέτοντας λίγες μέρες στο ταξίδι μας. Το οδικό ταξίδι αμέσως το απορρίψαμε, επειδή το Κhyber Pass, το ορεινό πέρασμα των συνόρων Πακιστάν-Αφγανιστάν είναι κατά περιόδους κλειστό, για λόγους ασφάλειας. Έτυχε λοιπόν να είναι κλειστό και εκείνη την περίοδο που το ψάχναμε, και επιπλέον υπάρχουν ελεύθεροι σκοπευτές σε όλη την διαδρομή από τα σύνορα μέχρι την Καμπούλ, κάνοντας την διαδρομή αυτή ιδιαίτερα επικίνδυνη. Η μόνη λοιπόν επιλογή ήταν η αεροπορική μετάβαση στην Καμπούλ από την Πεσαβάρ, υπάρχει πτήση της PIA διάρκειας μιάς ώρας περίπου, και από την Καμπούλ, είτε θα γυρίζαμε πίσω στο Πεσαβάρ για την συνέχεια, ή θα φεύγαμε κατευθείαν για Αθήνα. Δυστυχώς και άλλη ατυχία συνέβη, έγιναν μερικές τρομοκρατικές επιθέσεις μαζεμένες εκείνη την περίοδο, και οι φίλοι Αφγανοί μας ειδοποίησαν να το αναβάλουμε. Ο βασικός λόγος ήταν ότι πλησίαζαν οι Προεδρικές Εκλογές στο Αφγανιστάν και υπήρχε μεγάλη ένταση, διαδηλώσεις και επεισόδια. Μας υποσχέθηκαν όμως, ότι σε πρώτη ευκαιρία που θα ησυχάσει η κατάσταση θα μας ειδοποιήσουν.

Καταλήξαμε λοιπόν στο πρόγραμμα και το στείλαμε στους Πακιστανούς συναδέλφους του φίλου μου στο Faisalabad για να μας πουν την γνώμη τους και να κανονίσουν για μεταφορικό μέσον. Αυτοί μας είπαν ότι το πρόγραμμα είναι εντάξει, αρκεί να φροντίσουμε να μην μας πιάνει η νύχτα στον δρόμο (αυτό δυστυχώς πολλές φορές δεν το αποφύγαμε). Από ότι όμως καταλάβαμε μετά, μάλλον δεν είχαν ιδέα από τους δρόμους και τις διαδρομές. Οι περισσότεροι “Πρωτευουσιάνοι” Πακιστανοί, ουδέποτε έχουν επισκεφθεί τις περιοχές αυτές, ακόμη και οι επαγγελματίες οδηγοί. Σαν αυτοκίνητο μας βρήκαν ένα Honda City, επιβατικό αυτοκίνητο μοντέλο 2019, σε πολύ φθηνή τιμή, θα πληρώναμε όμως τα έξοδα του οδηγού για φαγητό και διανυκτέρευση. Αρχικά μας φάνηκε πολύ καλό, αλλά στη συνέχεια επικοινωνώντας με φίλους που είχαν επισκεφθεί πρόσφατα το Πακιστάν, μας είπαν ότι για τα δρομολόγια που θέλουμε να κάνουμε, να πάρουμε οπωσδήποτε ένα 4x4, επειδή ένα απλό επιβατικό δεν θα ήταν αρκετό. Αρχίζει λοιπόν ένα ψάξιμο της τελευταίας στιγμής για 4x4, η καλή Ισαβέλλα προσφέρθηκε να μας βοηθήσει δίνοντας τα στοιχεία του δικού τους πράκτορα Ιshaq, ενώ δύο φίλοι που είχαν πάει πριν ένα χρόνο μου έδωσαν τα στοιχεία του δικού τους. Τελικά κλείσαμε με τον δεύτερο, που ήταν λίγο φθηνότερος, αλλά ο κυριότερος λόγος ήταν ότι το αυτοκίνητο ήταν καταπληκτικό, ένα ολοκαίνουργο Land Cruiser Prado. Βρήκα δυό ακόμη φθηνότερα αυτοκίνητα με οδηγό, ψάχνοντας στο Ιντερνετ, αλλά δεν ήθελα να κλείσω αυτοκίνητο δίχως συστάσεις από γνωστούς.

Για κράτηση ξενοδοχείων ούτε λόγος, εκτός από την Λαχώρη για το πρώτο βράδυ του ταξιδιού δεν κλείσαμε τίποτε άλλο, επειδή δεν ξέραμε που ακριβώς θα βρισκόμασταν κάθε μέρα. Εξ άλλου ο τουρισμός δεν ήταν μεγάλος, και το πρόβλημα δεν ήταν το να βρεις δωμάτιο ελεύθερο, αλλά το να βρεις ξενοδοχείο! Πάντως, τύπωσα έναν κατάλογο με τα ξενοδοχεία PTDC, του Εθνικού Πακιστανικού Οργανισμού Τουρισμού, κάτι σαν τα παλιά δικά μας Ξενία, για να έχουμε πρόχειρες τις πόλεις που διαθέτουν τα ξενοδοχεία αυτά. Έφθασε λοιπόν η μέρα του ταξιδιού και ξεκινήσαμε φορτωμένοι με τα φωτογραφικά μας, κάποιες σημειώσεις από το Ιντερνετ, το Lonely Planet για το Πακιστάν και το Καρακορούμ, καθώς και έναν άλλον καταπληκτικό οδηγό, “Footprint Northern Pakistan” του Dave Winter, κατεβασμένα σαν torrents στο Ipad, και οι δύο οδηγοί αρκετά παλιοί αλλά είχαν τις πληροφορίες που θέλαμε.

(9).jpg


Nεαρή Καλάς

 
Last edited by a moderator:

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.150
Likes
14.438
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
όπου δεν έχω πάει
ΩΩΩΩΩΩ αγαπημένο Πακιστάν!! Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που έχεις κάνει το ταξίδι αυτό που το θεωρώ εξαιρετικό για ανήσυχα ταξιδιωτικά πνεύματα! :clap:
Παράκληση πόσταρε μικρότερα κεφάλαια.... (κάνε τη Λαχώρη ξεχωριστό κεφάλαιο) για να είναι απολαυστικότερη η ανάγνωση (έχουμε και μια διάσπαση προσοχής) και να'χουμε να αναμένουμε οι αναγνώστες.
 

dbalats

Member
Μηνύματα
125
Likes
1.239
ΩΩΩΩΩΩ αγαπημένο Πακιστάν!! Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που έχεις κάνει το ταξίδι αυτό που το θεωρώ εξαιρετικό για ανήσυχα ταξιδιωτικά πνεύματα! :clap:
Παράκληση πόσταρε μικρότερα κεφάλαια.... (κάνε τη Λαχώρη ξεχωριστό κεφάλαιο) για να είναι απολαυστικότερη η ανάγνωση (έχουμε και μια διάσπαση προσοχής) και να'χουμε να αναμένουμε οι αναγνώστες.
Σε ευχαριστώ, επειδή όμως είμαι σχετικά νέο μέλος, θα μπορούσες να με καθοδηγήσεις, πως θα κάνω ξεχωριστό κεφάλαιο την Λαχώρη, με κάποιο απλό τρόπο (χωρίς να ξανα-ανεβάζω κείμενο και φωτογραφίες);
 

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.150
Likes
14.438
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
όπου δεν έχω πάει
Απλό, copy paste το κείμενο και όλες τις φωτό (επιλογή με τον κέρσορα) για τη Λαχώρη σε νέο θέμα που το ποστάρεις αμέσως. Στο αρχικό ποστ πάτησε επεξεργασία και διέγραψε το κείμενο για τη Λαχώρη. Done!
Αχ η Λαχώρη έχει μείνει εκκρεμότητα .....
 

dbalats

Member
Μηνύματα
125
Likes
1.239
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ. ΛΑΧΩΡΗ

Μετά από δύο καλές πτήσεις, με μικρή αναμονή στο Αεροδρόμιο Hamad της Ντόχα (η αναμονή θα ήταν μεγάλη στην επιστροφή), προσγειωθήκαμε στη Λαχώρη αργά τη νύχτα. Το αεροδρόμιο λίγο τριτοκοσμικό, όπως το περιμέναμε άλλωστε, καμιά σχέση με το Νέο Διεθνές Αεροδρόμιο του Ισλαμαμπάντ που έχει κατασκευαστεί πρόσφατα και είναι τελευταίων προδιαγραφών. Ευτυχώς οι διαδικασίες για την είσοδο στη χώρα κράτησαν ελάχιστα, ίσως λόγω και της προχωρημένης ώρας, και το κυριότερο, βρήκαμε τις βαλίτσες μας ακέραιες! Είχαμε συνενοηθεί με τον πράκτορά μας, τον Ahktar, να μας περιμένει για την μεταφορά μας στο ξενοδοχείο. Όσο και να πείς, πάντοτε όταν φθάνεις σε μιά ξένη χώρα και έχεις συνενοηθεί να σε περιμένουν, μια αγωνία την έχεις για το αν θα φανούν! Αλλά ο Ahktar και ο οδηγός του ήταν εκεί, ο πράκτορας εξευρωπαϊσμένος, αλλά ο οδηγός τυπικός Πακιστανός, με μεγάλη γενειάδα και σαλβάρι, συμπαθέστατος πάντως. Είχαμε ζητήσει να μας δώσει τον οδηγό που είχαν οι φίλοι μου την περυσινή χρονιά, αλλά μας είπε ότι βρίσκονταν σε μια μακρινή αποστολή κάπου αλλού και δεν ήταν διαθέσιμος. Δεν κάναμε και θέμα, μιάς και οι φίλοι μου μου είχαν πει ότι ήταν πολύ καλός οδηγός, αλλά ότι πήγαινε για πρώτη φορά στα μέρη αυτά, ενώ ο δικός μας, όπως μας διαβεβαίωνε ο Ahktar, είχε μεγάλη εμπειρία στο Βόρειο Πακιστάν. Σιγά σιγά διαπιστώσαμε όμως, ότι ο οδηγός μας δεν ήξερε γρι Αγγλικά, ενώ o Ahktar μας είχε υποσχεθεί Αγγλομαθή οδηγό! Στις διαμαρτυρίες μας, μας διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, και ότι θα είμαστε σε συνεχή τηλεφωνική επαφή με το WatchApp και θα του δίνει οδηγίες για ότι χρειαστεί. Φυσικά, δεν το δεχθήκαμε και υποσχέθηκε ότι την επόμενη μέρα θα τον αντικαταστήσει. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και πέσαμε κατευθείαν για ύπνο (είχαμε φάει στο αεροπλάνο), επειδή το πρωί θα ξυπνούσαμε νωρίς. Ο φίλος μου είχε ξαναπάει στη Λαχώρη, και γιαυτό είχαμε αποφασίσει να μείνουμε μόνο την ημέρα και το βράδυ να φύγουμε κατευθείαν για Faisalabad.

Tην επόμενη ημέρα μετά από ένα σύντομο πρωϊνό (σύντομο μιάς και τίποτα σχεδόν δεν τρωγόταν), κάναμε checkout και ξεκινήσαμε για την επίσκεψη της πόλης. Ο Ahktar είχε έρθει με τον ίδιο οδηγό και μας είπε ότι θα τον αντικαταστήσει το βράδυ, φεύγοντας από την Λαχώρη. Προτού αρχίσουμε την ξενάγηση ζητήσαμε να μας πάει σε ένα ανταλλακτήριο, όπως και έγινε. Η ισοτιμία ήταν καλή και άλλαξα ένα σεβαστό ποσόν, αλλά ο φίλος μου ήθελε να πάρει χρήματα από ΑΤΜ – παρότι είχε μαζί του ρευστό, το είχε σαν αρχή να χρησιμοποιεί στα ταξίδια του ΑΤΜ. Πήγαμε λοιπόν σε ένα ΑΤΜ αμέσως μετά, ενώ ο οδηγός μας έβαζε καύσιμα στο αυτοκίνητο σε ένα διπλανό βενζινάδικο, και μετά από λίγα λεπτά αναμονής, τον βλέπω να εμφανίζεται αναστατωμένος. Τι είχε συμβεί, το μηχάνημα όχι μόνο δεν του έδωσε χρήματα, αλλά του κράτησε και την κάρτα! Μια ώρα καθυστέρηση λοιπόν, για να πάμε στο Υποκατάστημα της Τράπεζας, να βρει τον αρμόδιο υπάλληλο και να έρθει να ξεκλειδώσει το ΑΤΜ και να του παραδώσει την κάρτα, φυσικά με την ανάλογη χαρτούρα. Εκ των υστέρων είδαμε ότι σε μερικές τράπεζες γίνεται δεκτή μόνο η Visa και όχι η Mastercard, και εάν βάλεις λάθος κάρτα σου την κρατάει.

Ξεκινήσαμε λοιπόν, έστω και καθυστερημένοι, για την περιήγηση της πόλης. Η Λαχώρη είναι μια χαοτική μεγαλούπολη με πληθυσμό 11 εκατομυρίων, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά το Καράτσι, που θυμίζει πάρα πολύ Ινδία. Μπορεί να μην είναι η πρωτεύουσα του Πακιστάν (πρωτεύουσα είναι το Ισλαμαμπάντ), αλλά αποτελεί το μορφωτικό, πνευματικό και καλλιτεχνικό κέντρο της χώρας. Υπάρχει ένα υποβλητικό μείγμα ιστορίας και αρχιτεκτονικής στην πόλη αυτή, από φοβερά μνημεία Μογγόλων μέχρι τις ξεθωριασμένες κληρονομιές της Βρεττανικής διακυβέρνησης. Με τα χρόνια η Λαχώρη μεγεθύνθηκε σε μια πολύβουη και όλο και περισσότερο μολυσμένη μητρόπολη, με κοινωνικά υπόγεια ρεύματα που σιγοβράζουν, αλλά έχει επίσης και μερικά δείγματα προκλητικά γαλήνιας αρχιτεκτονικής, καθώς και μερικούς από τους ωραιότερους κήπους της υποηπείρου. Παρακολουθώντας τους δρόμους της Λαχώρης από το αυτοκίνητο, διαπιστώσαμε ότι έχει την εικόνα της τυπικής ανατολίτικης μεγαλούπολης: δρόμοι ασφυκτικά γεμάτοι από αυτοκίνητα, τρίκυκλα, κάρρα και πεζοί, κορναρίσματα, υπαίθριοι μικροπωλητές και φαγάδικα, τζαμιά, πολυσύχναστα παζάρια, πλατείες, ζητιάνοι, πεταμένα σκουπίδια παντού, ιστορικά μνημεία, αποικιακά κτίρια, θορυβώδη τεϊοποτεία, ήχοι και χρώματα. Όλα μαζί συνυφασμένα σε ένα μαγευτικό μίγμα που συναρπάζει εμάς τους Δυτικούς – μερικούς τουλάχιστον.


(10).jpg
(11).jpg
(12).jpg
(13).jpg
(14).jpg
(15).jpg
(16).jpg
(17).jpg


Στους δρόμους της Λαχώρης

(18).jpg


Ένα κοντάρι με εκατοντάδες σπίτια πουλιών ανυψωμένο στο μέσον της Istanbul Chowk, μιάς πλατείας αφιερωμένης στην “βαθειά και αιώνια φιλία μεταξύ Πακιστάν και Τουρκίας”


Επειδή θα μέναμε μόνο λίγες ώρες, κάναμε αυστηρή επιλογή στο τι θα βλέπαμε και φυσικά ξεκινήσαμε από το πρώτο αξιοθέατο της πόλης, το περίφημο Φρούριο της Λαχώρης. To Φρούριο της Λαχώρης είναι μια ακρόπολη στο κέντρο της πόλης, η οποία έχει ξανακτισθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου κατά τον 17ο αιώνα, όταν η Μογγολική Αυτοκρατορία ήταν στο απόγειο της μεγαλοπρέπειας και της χλιδής της. Περιέχει 21 σημαντικά μνημεία, μερικά από τα οποία χρονολογούνται από την εποχή του Αυτοκράτορα Akbar. Αφού μπήκαμε στο Φρούριο συνεχίσαμε προς το Τζαμί Badshahi, ένα τζαμί της εποχής των Μογγόλων ευρισκόμενο δυτικά του Φρουρίου, που θεωρείται το εμβληματικότερο ορόσημο της πόλης. Κατασκευάσθηκε από τον Αυτοκράτορα Aurangzeb το 1671 και αποτελεί σπουδαίο δείγμα Μογγολικής αρχιτεκτονικής, με ένα εξωτερικό που διακοσμείται από σκαλιστούς κόκκινους αμμόλιθους με μαρμάρινα ψηφιδωτά. Παραμένει το μεγαλύτερο τζαμί της εποχής των Μογγόλων και αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο τζαμί του Πακιστάν. Μετά την πτώση της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, το τζαμί χρησιμοποιήθηκε σαν στρατώνας από την Αυτοκρατορία των Σιχ και από την Βρεττανική Αυτοκρατορία, και είναι τώρα ένα από σημαντικότερα αξιοθέατα. Στη συνέχεια θα παρουσιάσω μια σειρά φωτογραφιών από αυτά που είδαμε, τόσο από το Φρούριο, όσο και από την γύρω περιοχή, με μερικά πληροφοριακά στοιχεία στην κάθε μία.

(19).jpg


Samadhi του Ranjit Singh, ένα κτίσμα του 18ου αιώνα στην Λαχώρη που φιλοξενεί τις ταφικές φιάλες του Σιχ κυβερνήτη Ranjit Singh (1780 - 1839), ο οποίος ίδρυσε την Αυτοκρατορία των Σιχ στην Λαχώρη, μετά την κατάρρευση της Μογγολικής διακυβέρνησης. Βρίσκεται δίπλα από το Φρούριο της Λαχώρης και το Τζαμί Badshahi. Το κτίριο συνδυάζει στοιχεία Σιχ, Ινδουϊστικής και Ισλαμικής αρχιτεκτονικής.

(20).jpg


Gurdwara Dehra Sahib, το οποίο έχει κατασκευασθεί εις μνήμην του 5ου Σιχ Γκουρού, του Γκουρού Arjan Dev ji, και βρίσκεται κοντά στο Φρούριο της Λαχώρης. Το Gurudwara πιστεύεται ότι έχει κτισθεί στο ακριβές σημείο όπου βασανίστηκε και μαρτύρησε το 1606 μ.Χ. ο Γκουρού. Η πλατφόρμα αυτή είχε αρχικά κατασκευασθεί από τον Γκουρού Hargobind Singh ji, αλλά καταστράφηκε. Το 1884, ο Μαχαραγιάς Ranjit Singh, κυβερνήτης της Λαχώρης, έκτισε τον ναό αυτόν.

(21).jpg


To Φρούριο της Λαχώρης με την εμβληματική Πύλη Alamgiri. Στα δεξιά φαίνεται το Hazuri Bagh Baradari, ένα baradari (περίπτερο με 12 πόρτες σχεδιασμένο έτσι ώστε να επιτρέπει την ελεύθερη ροή του αέρα, κατάλληλο για χορευτικές εκτελέσεις) από λευκό μάρμαρο που βρίσκεται μέσα στον κήπο Hazuri Bagh. Το Hazuri Bagh είναι ένας κήπος στη Λαχώρη, που οριοθετείται από το Φρούριο της Λαχώρης στα ανατολικά, από το Τζαμί Badshahi στα δυτικά, από το Samadhi του Ranjit Singh στα βόρεια και από την Πύλη Roshnai στα νότια. Ο κήπος αυτός δημιουργήθηκε από τον Μαχαραγιά Ranjit Singh, τον Σιχ κυβερνήτη του Punjab, το 1818.

(22).jpg


Πύλη Εισόδου στο Τζαμί Badshahi, Λαχώρη

(23).jpg


Τζαμί Badshahi, ένα από τα εμβληματικότερα ορόσημα της Λαχώρης

(24).jpg


Είσοδος στην Πύλη του Τζαμιού Badshahi, Λαχώρη

(25).jpg


Εσωτερικό του Τζαμιού Badshahi, Λαχώρη. Το εσωτερικό του Τζαμιού Badshahi είναι διακοσμημένο με Μογγολικές νωπογραφίες, σκαλιστά μάρμαρα και περίτεχνα γύψινα.


Και δυό λόγια για την ιστορία του Πακιστάν, μιάς χώρας που έχει μια πανάρχαιη διαδρομή. Έδρα του αρχαίου πολιτισμού της Κοιλάδας του Ινδού, ενός από τους τρεις αρχαιότερους πολιτισμούς μαζί με αυτόν της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας, στη συνέχεια κατακτήθηκε από το Δαρείο τον Πρώτο, της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών της Περσίας. Μετά ήρθε η σειρά του δικού μας, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος κατέλαβε την χώρα μετά από σκληρές μάχες και μεγάλη αντίσταση, εγκαθιδρώντας τελικά την εκεταμένη αυτοκρατορία του, από την Ελλάδα μέχρι τον Ινδό Ποταμό. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Chandragupta, ο ιδρυτής του μεγάλου Βασιλείου και της Δυναστείας Maurya που επεκτεινόταν σε όλη σχεδόν την σημερινή Ινδία, βρήκε ευκαιρία και επεκτάθηκε στην Κοιλάδα του Ινδού. Μετά από συγκρούσεις μεταξύ Ελληνο-Ινδικού και Βασιλείου των Maurya, ο Chandragupta ήρθε σε συμφωνία με τον Σέλευκο τον Ι – διάδοχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην περιοχή, και του δόθηκε το Πακιστάν και μεγάλο μέρος του σημερινού Αφγανιστάν. Με την διακυβέρνηση του Ashoka, εγγονού του Chandragupta, εγκαταστάθηκε και ο Βουδισμός στην Αυτοκρατορία του Maurya, και για μιά μεγάλη χρονική περίοδο, από τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 5ο αιώνα μ.Χ., παρατηρείται το φαινόμενο του Ελληνο-Βουδισμού, του πολιτισμικού συγκρητισμού δηλαδή μεταξύ της Ελληνιστικής κουλτούρας και του Βουδισμού, τα σπουδαιότερα δείγματα του οποίου βρίσκονται στην περιοχή της Gandhara με πολλά ευρήματα στην Τάξιλα, που θα επισκεπτόμασταν αργότερα.

Στη συνέχεια, στην περιοχή του Πακιστάν, ή μάλλον σε κάποια τμήματά της επικρατούν μερικά βασίλεια ή δυναστείες, τα σπουδαιότερα εκ των οποίων αναφέρω ονομαστικά, το Ινδο-Ελληνικό Βασίλειο με τον Μένανδρο, το Ινδο-Σκυθικό Βασίλειο, το Ινδο-Παρθικό Βασίλειο, η Αυτοκρατορία Κushan (μαζί με μεγάλο μέρος της σημερινής Ινδίας), η Νεο-Περσική Αυτοκρατορία των Σασσανιδών, η Αυτοκρατορία Gupta, και διάφορα άλλα μικρότερα βασίλεια και ηγεμονίες, μέχρι που φθάνουμε στην κατάληψή του από το Αραβικό Χαλιφάτο, στις αρχές του 8ου αιώνα μ.Χ. Ακολουθούν οι Αφγανικές δυναστείες των Shahis, η Τουρκική δυναστεία των Ghaznavid, και το Τουρκοκρατούμενο Σουλτανάτο του Δελχί. Παράλληλα, υπάρχουν και πολλά μικρά τοπικά βασίλεια με δικούς τους κυβερνήτες, και αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς όταν περιηγείται το σημερινό Πακιστάν, διαβάζοντας τα ιστορικά στοιχεία για διάφορες περιοχές, και ιδιαίτερα τις κοιλάδες ανάμεσα στα πανύψηλα βουνά των Οροσειρών, που αποτελούσαν την έδρα ηγεμονιών και πριγκηπάτων.

Η νεώτερη ιστορία του Πακιστάν ξεκινάει με την Μογγολική Αυτοκρατορία, που εκτείνονταν στο σημερινό Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ινδία και Μπανγκλαντές. Εμείς για ευκολία χρησιμοποιούμε τον όρο Μογγόλοι, αλλά στα Αγγλικά ο σωστός όρος είναι Mughal που είναι διαφορετικό από το Mongol. Πρόκειται λοιπόν για την Αυτοκρατορία των Mughal, που είναι Τουρκογενείς της Κεντρικής Ασίας, αλλά με μεγάλη επιμιξία των Μογγόλων, ενώ ο ιδρυτής της Babur, ήταν απόγονος του Τζέγκις Χαν. Η Μογγολική αυτοκρατορία με σημαντικούς ηγέτες τον Akbar, τον Shan Jahan (γνωστό στους περισσοτέρους μας και από το Taj Mahal) και τον Aurangzeb, είχε σημαντική επίδραση στην κουλτούρα, την κουζίνα και την αρχιτεκτονική του Πακιστάν. Για ένα μικρό διάστημα, κατά το τέλος του 16ου μ.Χ. αιώνα, η Λαχώρη αποτέλεσε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας και υπάρχουν σημαντικά μνημεία από την περίοδο αυτή. Ακολουθεί η Αυτοκρατορία των Durrani με επίκεντρο το Αφγανιστάν, αλλά αρχίζει η άνοδος των Σιχ και του Σιχισμού, της πέμπτης μεγαλύτερης σήμερα θρησκείας στον κόσμο, που ξεκίνησε από την περιοχή του Πακιστάν Punjab. Η Αυτοκρατορία των Σιχ διήρκεσε 50 χρόνια, το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, ενώ μετά από μιά σειρά πολέμων οι Βρεττανοί, αρχικά με την Εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας και στη συνέχεια σαν τμήμα της Βρεττανο-Ινδικής Αυτοκρατορίας, είχαν την κυριαρχία στο σημερινό Πακιστάν, μέχρι την ανεξαρτησία του 1947.

Η Βρεττανική διακυβέρνηση, που ονομάστηκε British Raj, κράτησε από το 1858 μέχρι το 1947, οπότε μετά από μακροχρόνιες και σκληρές διαπραγματεύσεις, δημιουργήθηκαν τα χωριστά κράτη της Ινδίας και του Μουσουλμανικού Πακιστάν. Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του Πακιστάν διαδραμάτισε ο Μuhammad Ali Jinnah, ηγέτης της Μουσουλμανικής Λίγκας, και Γενικός Κυβερνήτης της χώρας μέχρι τον θάνατό του, θεωρούμενος από τους Πακιστανούς σαν ο πατέρας του Έθνους. Στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, που αρχικά σημαδεύτηκε από την διάσπαση του Ανατολικού Πακιστάν σαν το ανεξάρτητο κράτος του Μπανγκλαντές, εναλλάσσονται διάφοροι πολιτικοί ηγέτες όπως ο Ali Bhutto και η κόρη του Benazir Bhutto, αρχηγοί του σοσιαλιστικού κόμματος ΡΡΡ (Pakistan Peoples Party), οι στρατιωτικοί δικτάτορες Muhammad Zia και Pervez Musharraf, και ο πλούσιος επιχειρηματίας αρχηγός της κεντροδεξιάς Πακιστανικής Μουσουλμανικής Λίγκας Nawaz Sharif που καθαιρέθηκε από όλα τα πολιτικά αξιώματα από το Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν το 2018, λόγω ατασθαλιών. Μετά από το γεγονός αυτό έγιναν εκλογές και σημερινός πρωθυπουργός του Πακιστάν είναι ο Ahmed Khan, πρώην παγκοσμίου φήμης παίχτης του κρίκετ και αρχηγός ενός κεντρώου κόμματος που έχει ιδρύσει, του Πακιστανικού Κινήματος για Δικαιοσύνη.

Συνεχίζουμε με την επίσκεψη του Μεγάλου Παζαριού της Λαχώρης, του Anarkali. Το Anarkali ονομάζεται έτσι από την χορεύτρια της βασιλικής αυλής, την οποία ο Moγγόλος Αυτοκράτορας Akbar διέταξε να θάψουν ζωντανή σε έναν τοίχο σαν τιμωρία για τις υποτιθέμενες ερωτικές προσεγγίσεις της με τον γιό του Jehangir. Σήμερα, το όνομα της Anarkali τιμάται από το πολύβουο παζάρι στην ίδια περιοχή με τον τάφο της Anarkali, με μια ποικιλία μαγαζιών που πουλούν αγαθά κάθε είδους. Έχουμε λίγη ώρα για κάποιες αγορές, όχι τίποτα σπουδαίο, τα απαραίτητα μαγνητάκια, και κάποια χειροποίητα διακοσμητικά. Το παζάρι έχει τα πάντα, αναμνηστικά, κοσμήματα, υφάσματα, τρόφιμα, φαγάδικα. Περιττό να πω ότι όλοι οι πελάτες είναι ντόπιοι, δεν θυμάμαι να είδαμε κάποιον τουρίστα. Εμείς περνάμε σχεδόν απαρατήρητοι ή αδιάφοροι, εξ άλλου φροντίσαμε να μην πάρουμε μεγάλες μηχανές, αλλά μηχανές τσέπης και κινητά για φωτογραφίες. Πάντως, εάν έχεις πάει σε άλλα μεγάλα παζάρια της Ανατολής, το Anarkali δεν σε εντυπωσιάζει ιδιαίτερα.

(26).jpg

(27).jpg
(28).jpg
(29).jpg
(30).jpg
(31).jpg
(32).jpg
(34).jpg
(35).jpg


Στο παζάρι Anarkali

Αφού περιπλανηθήκαμε για 1-2 ώρες ανεβήκαμε στο αυτοκίνητο για τον επόμενο μεγάλο σταθμό, την περίφημη τελετή των συνόρων που γίνεται κάθε απόγευμα στο Wagah, στα σύνορα μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, κάπου 30 χιλιόμετρα ανατολικά της Λαχώρης. Μας έχουν πει όλοι και έχουμε διαβάσει ότι αξίζει να κάνει κανείς ένα ιδιαίτερο ταξίδι στα σύνορα αυτά για να παρακολουθήσει την εκπληκτική τελετή κλεισίματος των συνόρων και υποστολής της σημαίας, που διεξάγεται καθημερινά. Η τελετή εκτελείται από στρατιώτες της Ινδικής Συνοριακής Δύναμης Ασφαλείας και των Ρέϊντζερ του Πακιστάν. Έχει χορογραφηθεί προσεκτικά και περιλαμβάνει πολύ καλό σχεδιασμό και συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Φτάσαμε κοντά στα σύνορα και σε ένα σημείο, μετά από 2-3 αστυνομικούς ελέγχους, μας οδήγησαν σε έναν χώρο στάθμευσης, από όπου θα έπρεπε να συνεχίσουμε με τα πόδια.

Ο κόσμος πολύς και τα αυτοκίνητα αμέτρητα, και να σκεφθεί κανείς ότι αυτό γίνεται καθημερινά. Βαδίζοντας κάπου 2 χιλιόμετρα προσεγγίσαμε τα μεγάλα φυλάκια των συνόρων, όπου ακολούθησε ο τελικός έλεγχος. Τα διαβατήρια είναι αναγκαία παντού όπου διεξάγεται έλεγχος, αλλά συνήθως αρκεί μια φωτοτυπία του διαβατηρίου και της βίζας. Είχαμε βγάλει καμιά 30ριά φωτοτυπίες ο καθένας για να τις έχουμε διαθέσιμες σε όλη την χώρα, μιάς και οι έλεγχοι από την αστυνομία είναι συχνοί. Στην περιοχή αυτή είναι και δικαιολογημένοι, επειδή τον Νοέμβριο του 2014, μια βόμβα αυτοκτονίας στην Πακιστανική πλευρά των συνόρων φόνευσε πάνω από 50 ανθρώπους, αμέσως μετά την τελετή. Παρ’ όλ αυτά, την επόμενη ημέρα η τελετή έγινε κανονικά, σαν να μην συνέβη τίποτε σημαντικό, φαίνεται πως η συνοριακή τελετή του Wagah είναι το πιό σταθερό γεγονός στις δύο γειτονικές χώρες. Μετά τον έλεγχο μπήκαμε στο στάδιο και πιάσαμε θέσεις, ενώ ένας φράχτης με πύλες μας χώριζε από την Ινδική πλευρά, όπου υπήρχε και εκεί ένα στάδιο ακόμη μεγαλύτερο, γεμάτο ασφυκτικά με κόσμο (εμείς είχαμε και λίγα κενά). Σε λίγο ξεκίνησε η τελετή που πρέπει να ομολογήσω ότι είναι ένα από τα πιό ανόητα, άχρηστα, ψευτοεθνικιστικά θεάματα. Σκοπός της είναι να εγείρει πατριωτικό ζήλο ανάμεσα στο πλήθος και φαίνεται ότι το καταφέρνει, επειδή υπάρχει πάντοτε ένα τεράστιο και ενθουσιώδες πλήθος, το οποίο διογκώνεται κατά τα Σαββατοκύριακα και τις δημόσιες αργίες.

(36).jpg


Mεγάλες ουρές από αυτοκίνητα και μηχανές για την τελετή των συνόρων Wagah


Κατά την διάρκεια της τελετής αυτής λοιπόν, ο αντικειμενικός στόχος των στρατιωτών κάθε πλευράς είναι να βαδίσουν καλύτερα, να χαιρετίσουν καλύτερα και να κραυγάσουν δυνατότερα από τους άλλους. Η τελετή αρχίζει με την επιβλητική παρέλαση των στρατιωτών από τις δύο πλευρές προς τις συνοριακές πύλες. Οι Ρέϊντζερ του Πακιστάν φορούν μια πράσινη στρατιωτική στολή και το πλήθος κραυγάζει “Πακιστάν Zindabad ” (Ζήτω το Πακιστάν). Οι Ινδοί στρατιώτες είναι ντυμένοι με καφετιές στρατιωτικές στολές και χειροκροτούνται από τους θεατές που κραυγάζουν “Jai Hind” (Ζήτω η Ινδία). Μεγάφωνα φωνάζουν συνθήματα και υπάρχουν κλακαδόροι που χοροπηδώντας θεατρινίστικα προτρέπουν τον κόσμο σε επευφημίες. Όλοι κρατούν εθνικές σημαίες που τις κυματίζουν ψηλά με περηφάνεια και πολλοί φέρνουν και τα παιδιά τους βαμμένα με τα εθνικά χρώματα της χώρας!

Οι δύο χώρες χωρίζονται από δύο βαρειές πύλες, που είναι τοποθετημένες λίγα μέτρα χωριστά. Οι πύλες είναι καλά κλειστές προτού αρχίσει η τελετή που γίνεται αργά το απόγευμα, λίγο προτού βραδιάσει, και ανοίγουν σύντομα κατά τη διάρκεια της τελετής για να διεξαχθούν κάποιες ασκήσεις και για να επιτρέψουν την υποστολή των σημαιών. Η τελετή περιλαμβάνει κάποιους μάλλον διασκεδαστικούς θεατρινισμούς, οι οποίοι διεξάγονται καθώς εκτελείται η υποστολή των σημαιών. Οι Ινδοί και οι Πακιστανοί στρατιώτες εκτελούν έναν διαγωνισμό βαδίσματος χήνας, προσπαθώντας με τα πόδια τους να αγγίζουν σχεδόν τα μέτωπά τους, με το άκουσμα πατριωτικών τραγουδιών και την ενθάρρυνση του πλήθους, ενώ εκατοντάδες θεατές χειροκροτούν και βγάζουν σέλφις.

(37).jpg
(38).jpg
(39).jpg
(40).jpg
(41).jpg
(42).jpg
(43).jpg
(44).jpg
(45).jpg
(46).jpg
(47).jpg
(48).jpg
(49).jpg


H τελετή των συνόρων Wagah

Πρέπει να ομολογήσω ότι το βάδισμα των Ινδών και ο συγχρονισμός τους ήταν πολύ ανώτερα των Πακιστανών ρέϊντζερς, που ήταν λίγο αλλού γι αλλού (μερικές φωτογραφίες μου προς απόδειξη των γεγονότων).

(50).jpg
(51).jpg
(52).jpg
(53).jpg



Η τελετή των Συνόρων Wagah τελικά τελειώνει με ζωηρή χειραψία από τους στρατιώτες και των δύο πλευρών, ενώ οι σημαίες διπλώνονται προσεκτικά και μεταφέρονται μακριά για να φυλαχθούν κατά τη νύχτα. Η καθημερινή αυτή φιέστα στον Wagah, σαματατζίδικη, σωβινιστική, προκαλώντας σύγχιση, γεμάτη ψευτοπαλληκαρισμούς και περίτεχνες χειρονομίες – καθρεφτίζει την φορτισμένη σχέση μεταξύ των ίδιων των χωρών αυτών, που χωρίσθηκαν κατά την γέννηση του 1947 με κριτήριο το θρήσκευμά τους, ενώ η ιδρυτική αυτή περίοδος σημαδεύτηκε από εκατοντάδες χιλιάδες φόνους και βιασμούς γυναικών και από τις δύο πλευρές. Φαίνεται λοιπόν, ότι με τις εχθρότητες μεταξύ των αντιπάλων εθνών να ανάβουν στην αμφισβητούμενη περιφέρεια του Κασμίρ, ο επιδεικτικός εθνικισμός έχει βρει το στοιχείο του στη Νότιο Ασία. Το αποτέλεσμα είναι το θέαμα αυτό να εκτελείται από το 1959 με αυξανόμενα πλήθη που αριθμούνται σε χιλιάδες, και με ελάχιστες διακοπές.

(54).jpg


Οι θεατές αποχωρούν μετά την τελετή των συνόρων Wagah


Όταν επιστρέφουμε στο αυτοκίνητο έχει βραδιάσει. Στον δρόμο πολλοί μας πλησίασαν και μας ρώτησαν από που είμαστε. Φυσικά όλοι γνωρίζουν την Ελλάδα σαν Γιουνάν, βρήκαμε μάλιστα και κάποιους που έχουν δικούς τους που εργάζονται στη χώρα μας. Γενικά, η αντιμετώπισή τους ήταν φιλική, αλλά υπήρχε και κάποια ελαφριά αδιαφορία, καμία σχέση πάντως, με το υπόλοιπο ορεινό Βόρειο Πακιστάν, έξω από την μεγαλούπολη, όπου οι κάτοικοι ήταν εξαιρετικά θερμοί και φιλόξενοι. Φθάνουμε στο κέντρο της πόλης και εκεί γίνεται η αλλαγή των οδηγών. Ο νέος “Αγγλομαθής” οδηγός μας συστήνεται σαν γνώστης όχι μόνο της Αγγλικής γλώσσας, αλλά και όλης της επικράτειας του Βόρειου Πακιστάν. Σύντομα θα διαπιστώναμε ότι από μέν την Αγγλική γλώσσα οι γνώσεις του δεν ξεπερνούν τις 100-200 λέξεις, ενώ από το Βόρειο Πακιστάν, ο μόνος δρόμος στον οποίο έχει ξαναοδηγήσει είναι ο Κarakorum Highway, στην ραχοκοκκαλιά της χώρας, δίχως να έχει πάει σε καμιά από τις παρακάμψεις που είχαμε προγραμματίσει εμείς, δηλαδή το Skardu, και την δυτική πορεία από τον Ινδοκαύκασο προς την χώρα των Καλάς. Πάντως οι οδηγικές του ικανότητες φαίνονται καλές. Από το πρωί δεν έχουμε φάει σχεδόν τίποτα και σταματάμε πριν βγούμε από την Λαχώρη σε ένα Κentucky Chicken, όπου τρώμε κάτι πρόχειρο. Το πρόγραμμα προβλέπει διανυκτέρευση στο Faisalabad, κάπου 2 με 3 ώρες οδήγηση, και απόσταση γύρω στα 200 χιλιόμετρα, με το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου αυτοκινητόδρομο.
 
Last edited:

KIKI

Member
Μηνύματα
2.693
Likes
6.667
Επόμενο Ταξίδι
Ιορδανία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Αφρική Ναμιμπια
Τι ωραια ιστορία !
Σε παρακολουθω με πολυ ενδιαφερον .
 
Μηνύματα
1.990
Likes
6.322
Την κατάπια ταχύτατα την ιστορία μέχρι στιγμής, Δημήτρη, να είσαι καλά! Και, δεν ξέρω τι λέει ο αγαπημένος @hydronetta , εγώ θα επιθυμούσα μονοκοπανιά μια ανάρτηση, με όλες τις φωτογραφίες και τα παρελκόμενα.:xalara:..Λαιμαργία, με συγχωρείτε!
 

dbalats

Member
Μηνύματα
125
Likes
1.239
Τι ωραια ιστορία !
Σε παρακολουθω με πολυ ενδιαφερον .
Σε ευχαριστώ. Ελπίζω να σου αρέσει και η συνέχεια.

Πολυ ωραία!!!! Καλώς ήρθες στην παρέα μας. Περιμένουμε τη συνέχεια!!
Ευχαριστώ πολύ. Είμαι νέος στην παρέα, αλλά όχι και πάρα πολύ, αυτή είναι η τρίτη ταξιδιωτική μου ιστορία.
 

dbalats

Member
Μηνύματα
125
Likes
1.239
Την κατάπια ταχύτατα την ιστορία μέχρι στιγμής, Δημήτρη, να είσαι καλά! Και, δεν ξέρω τι λέει ο αγαπημένος @hydronetta , εγώ θα επιθυμούσα μονοκοπανιά μια ανάρτηση, με όλες τις φωτογραφίες και τα παρελκόμενα.:xalara:..Λαιμαργία, με συγχωρείτε!
Σε ευχαριστώ πολύ. Θέλοντας και μη θα ακολουθήσω την συμβουλή του hydronetta. Τώρα στις γιορτές υπάρχει πιο πολύς ελεύθερος χρόνος, σε λίγο θα δυσκολέψουν τα πράγματα. Πάντως, θα προσπαθήσω να την τελειώσω σχετικά σύντομα.
 

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.150
Likes
14.438
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
όπου δεν έχω πάει
Σε ευχαριστώ πολύ. Θέλοντας και μη θα ακολουθήσω την συμβουλή του hydronetta. Τώρα στις γιορτές υπάρχει πιο πολύς ελεύθερος χρόνος, σε λίγο θα δυσκολέψουν τα πράγματα. Πάντως, θα προσπαθήσω να την τελειώσω σχετικά σύντομα.
Εύγε φίλε μου διότι εγώ είμαι ο ορισμός της αναβλητικότητας. Καλή χρονιά πάντα με τέτοια ταξίδια. Αντε και στα Παμιρ!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.644
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom