Τανζανία Το τέρας της Τανζανίας και οι mzungus με το υποβρύχιο σκούτερ!

[BASILISPAP]

Zanzibar city/Stone Town μέρος Α΄, η αρχή του τέλους.


Ανοίγω τα μάτια, τα πουλιά κελαηδούν και με χαρά αντιλαμβάνομαι ότι έξω έχει ήδη φως, άρα έχω κοιμηθεί αρκετά. Να θυμηθώ να ξαναβάλω τις λάμπες στην θέση τους, ας γίνει το πρόβλημα του επόμενου γκρινιάρη τουρίστα. Η ώρα είναι 6:30 και επιτέλους σήμερα θα δοκιμάσουμε το πρωινό που προσφέρει το κατάλυμα μας (αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν είχα και ιδιαίτερη περιέργεια). Έχει πάει οκτώ και εννοείται ότι στους κοινόχρηστους χώρους δεν ήταν κανείς εκτός του φιλικού γάτου, αποφασίζουμε να κάνουμε ντους και επιστρέφουμε μετά από τριάντα λεπτά. Φωνάζω δύο, τρεις, πέντε φορές και επιτέλους κάτι κινείται, ένας απο τους υπάλληλους κατεβαίνει τα σκαλιά και με πλησιάζει. Θα προσπαθήσω να του μιλήσω αλλά με αποφεύγει με την παγερή αδιαφορία του. Προχωράει χαλαρός προς το μπάνιο με μια πετσέτα στο στήθος σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα και θα εμφανιστεί με το πάσο του μετά από κάμποση ώρα, του φωνάζω ξανά και απλά ανεβαίνει προς το δωμάτιο του. Ακόμα πιστέυω οτι θα φάμε εδώ και πάω μέχρι τα σκαλιά, μετά από μερικές φωνές αποφασίζει ότι θα εμφανιστεί με τους δικούς του όρους.
Καλημέρα τι θέλεις, με ρωτάει... Τι πιστεύεις δηλαδή, λες να περιμένω το λεωφορείο; Αν έχετε την ευγενή καλοσύνη θα θέλαμε να δοκιμάσουμε το ξακουστό πρωινό σας, παρακαλώ!
Μα σήμερα λείπει ο σεφ μου απαντάει, σαν να βρισκόμαστε εν μέσω άδειας στο σπίτι του και να φταίμε εμείς. Επίσης ο μάνατζερ θα έρθει σε λίγο, όταν ρωτάω σε πόσο λίγο μας λέει αργότερα ή κάποια στιγμή σήμερα. Αναισθησία, αδιαφορία και έχω και μια χειρότερη έκφραση την οποία δεν μου επιτρέπει η ανατροφή μου…

Νευριάζω (και δεν αξίζει), απλά φεύγουμε για να φάμε πρωινό σαν άνθρωποι κάπου αλλού. Το πρώτο μαγαζί που αναζητάμε φυσικά είναι ανοιχτό αλλά οι υπάλληλοι απλά καθαρίζουν, στο δεύτερο εννοείται ότι δεν είναι κανείς μέσα και τελικά επιλέγουμε ένα από τα λίγα ανοιχτά καταστήματα στις εννιά το πρωί. Έναν καφέ με ένα σοκολατένιο γλυκάκι είναι τα μόνα που μπορούν να μας προσφέρουν στο μικρό καφέ JF kili coffee house. Ήθελα κάτι αλμυρό σήμερα αλλά όπως λένε "beggars can’t be choosers", τα δεχόμαστε και θα μείνουμε για μισή ώρα χαζεύοντας την κίνηση και την ζωή του δρόμου. Πολλοί άνθρωποι μεταφέρουν με τα χέρια μεγάλα πλαστικά μπιτόνια κίτρινου ή μπλε χρώματος που περιέχουν νερό, ενώ άλλοι φορτώνουν μισή ντουζίνα πάνω σε ποδήλατα.

Περίπου μια ώρα αργότερα επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας για την προετοιμασία του σημερινού ταξιδιού, χωρίς να δούμε και πάλι καμία ψυχή εκτός του γλυκού τετράποδου.
Θα πακετάρουμε ολίγον άγαρμπα τα σακίδια μας (αφού σε κάποιες ώρες θα τα βγάλουμε και πάλι όλα εκτός) και τα φορτώνουμε για ακόμα μια φορά στο σκούτερ.







Βάση προγράμματος θα είναι και η τελευταία φόρτωση/εκφόρτωση. Προορισμός μας η ομώνυμη πόλη και συγκεκριμένα το Stone town για τις τελευταίες δυο ημέρες στην χώρα... Είπαμε, περνάει ο καιρός απλά συνήθως το ξεχνάμε καθώς είμαστε βυθισμένοι και χαμένοι στους μικρόκοσμους μας. Δίκυκλα που μεταφέρουν τα πάντα, με μεγάλα ψάθινα καλάθια που κρύβουν το μισό νησί μέσα τους. Ψάρια, κρέατα, φρούτα, υφάσματα, κάθε φορά είναι ενδιαφέρον να προσπαθείς να ξεκλέψεις μια ματιά από το περιεχόμενο τους. Αφήνουμε πίσω μας το βόρειο τμήμα για τα δυτικά του νησιού, το Google maps μας δίνει την συνολική απόσταση στα 57χλμ και τον απαιτούμενο χρόνο για την ολοκλήρωση της στην μια ώρα και δώδεκα λεπτά... Θα δούμε τις γνωστές εικόνες που αντικρίζουμε τις τελευταίες ημέρες ενώ μεγάλα φουντωτά σύννεφα κάνουν την εμφάνιση τους προστατεύοντας μας από τον καυτό ήλιο.

Δεκάδες αστυνομικά μπλόκα στον δρόμο μας αγνοούν επιδεικτικά. Εκεί που νομίζουμε ότι την έχουμε γλυτώσει, παρατηρώ κάποιον αστυνομικό να μας έχει λοκάρει με το ραντάρ του. Εχω ήδη χαμηλώσει ταχύτητα πριν πλησιάσουμε και μας κάνει νόημα να σταματήσουμε. Με βλοσυρό ύφος μας δείχνει την οθόνη του ραντάρ με την φωτογραφία μας που δείχνει ότι τρέχαμε με 45 χλμ/ώρα. Στην απορία μας δείχνει την πίσω πλευρά μιας πινακίδας στα 200 μέτρα, είναι λέει περιοχή με σχολείο και το όριο ταχύτητας τα 40χλμ/ω... Εννοείται ότι δεν έχω σκοπό να του δώσω κάτι, ξέρω ότι δεν κάναμε καμία παράβαση (τουλάχιστον όσο μας έβλεπε) αλλά αυτός συνεχίζει. Τώρα που υπάρχει αποδεικτικό υλικό δεν γίνεται να μην πληρώσετε, υπάρχει φωτογραφία και πρέπει να καταγράφει το πρόστιμο (και ας μην υπάρχει πινακίδα για τέτοια ταχύτητα του απαντώ). Συνεχίζω και με χαμόγελο λέω, "μην μας το χαλάς, αγαπήσαμε το νησί"... Έρχονται ακόμα δυο συνάδελφοι του, ένας απο τους νεοφερμένους ξεστομίζει "αφού το αγαπήσατε, δείξτε το μας έμπρακτα"! Έτσι απλά και ξεδιάντροπα χωρίς περικοπές και πολλά πολλά ζήτησαν χαρτζιλίκι! Στο τέλος βλέπουν ότι δεν θα βγάλει πουθενά αυτή η συζήτηση και μας αφήνουν να συνεχίσουμε την πορεία μας...

Σε αυτούς τους δρόμους η επιτρεπόμενη ταχύτητα είναι τα 60χλμ/ω εκτός και αν υπάρχουν πινακίδες για κάτι διαφορετικό, εμείς συνήθως πηγαίναμε με 60-70. Σύντομα ξεκινάνε να πέφτουν οι πρώτες χοντρές στάλες βροχής αλλά ευτυχώς (η βροχή) το ξανασκέφτεται, είναι ευγενική και θα περιμένει μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Όσο πλησιάζουμε στο κέντρο τόσο πυκνώνει και η κίνηση, μέχρι που αρχίζουν τα μποτιλιαρίσματα... Τρώμε μπόλικο καυσαέριο και μαύρο καπνό ενώ μπαίνουμε σφήνα μαζί με δεκάδες άλλα μηχανάκια. Προσπερνάμε ουρές καθώς χωνόμαστε παντού και ανάμεσα στα φορτηγά όπως κάνουν και οι ντόπιοι για κάποια χιλιόμετρα, πρόκειται για ένα μικρό χάος των 220000 κατοίκων.







Φτάνουμε επιτέλους στην παραλιακή, περνάμε μπροστά από το λιμάνι με τα κοντέινερ και τα πλοία, μέχρι που εμφανίζεται μπροστά μας το Mizingani seafront hotel στο Stone town. Εδώ για δύο βραδιές θα πληρώσουμε 132 ευρώ μέσω Agoda (ενώ τις τελευταίες ημέρες που έλεγξα για το διήμερο αυτό, το δωμάτιο μας θα κόστιζε 280)!!
Αφήνουμε το θαρραλέο σκούτερ μας στο φυλασσόμενο πάρκινγκ και περιμένουμε στην ρεσεψιόν καθώς το δωμάτιο δεν είναι έτοιμο. Εντυπωσιακή η πρώτη εικόνα του ξενοδοχείου και των κοινοχρήστων χώρων του. Είναι λίγο μετά από τις μια και θα μας μεταφέρουν δίπλα στην πισίνα, σε είκοσι λεπτά θα μπούμε στο δωμάτιο μας.
Αμέσως πιάνει μια πολύ δυνατή βροχή, μα πόσο τυχεροί είμαστε με την σκεπή πάνω από τα κεφάλια μας, καθόμαστε και απολαμβάνουμε το θέαμα από το μπαλκόνι στην πλευρά της πισίνας. Υπάρχουν και τα δωμάτια με θέα στην θάλασσα αλλά είναι αρκετά πάνω από το μπάτζετ μας. Σύντομα θα κάνουμε μια μικρή βόλτα μέσα στο ίδιο το ξενοδοχείο, ένας μικρός λαβύρινθος από σκαλιά που πηγαίνουν πάνω, κάτω, δεξιά και αριστερά, με μπαλκονάκια, το εστιατόριο με την ωραία θέα, μικρά σαλόνια και την ταράτσα. Σαν να βρίσκεσαι μέσα σε κάποιο αραβικό παλάτι, σαν να μπήκες σε ένα παλιό ανάκτορο του νησιού, γεμάτο γοητεία, χαρακτήρα και όμορφες λεπτομέρειες.
Επίσης έχει ευγενέστατο προσωπικό, ευτυχώς φαίνεται ότι έκανα καλή επιλογή στο τελευταίο ξενοδοχείο! Η βροχή εντωμεταξύ έχει σταματήσει αλλά σύντομα θα ξαναρχίσει σε χαλαρό ρυθμό.







Πρέπει να βγούμε καθώς χρειαζόμαστε επειγόντως μπύρες και νερά, φαίνεται ότι θα τα βρούμε μόνο στο μεγαλύτερο σούπερ μάρκετ της πόλης με το ευφάνταστο όνομα The town supermarket. Περνάμε μέσα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του Stone town καθισμένοι στην σέλα που μας φιλοξένησε τόσες φόρες και τράβηξε πραγματικά τα πάνδεινα απο εμάς. Δεκάδες τύποι μας προσφέρουν θέση πάρκινγκ, βόλτα με σκάφος, φαγητό ή οτιδήποτε άλλο μπορούν να σκαρφιστούν. Παλιά εντυπωσιακά κτίρια, κάποια προσεγμένα και μεταμορφωμένα σε ξενοδοχεία, άλλα παρατημένα στις καιρικές συνθήκες και στον χρόνο.
Πρόκειται για ενα αρκετά μεγάλο κατάστημα με ποικιλία σε ενθύμια, τσάι, καφέ, διαθέτει εκατοντάδες Ιταλικά, ευρωπαϊκά, Τούρκικα προϊόντα και φαγώσιμα μέχρι και χαβιάρι. Με τρόμο ανακαλύπτουμε ότι το διπλανό zzmi wines and spirits είναι κλειστό λόγω του ραμαζανιού...






Ηττημένοι θα επιστρέψουμε στο Mizingani, η ατμόσφαιρα είναι βαριά, η υγρασία πολύ υψηλή και πραγματικά νίωθουμε ότι κολλάμε ολόκληροι! Εννοείται ότι με μια ώρα στην πισίνα θα ξανανιώσουμε και ολόφρεσκοι θα βγούμε με δυσκολία από εκεί. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές, ενώ εκατοντάδες σπουργίτια αποφάσισαν να μας κάνουν καντάδα στα φυτά δίπλα από την πισίνα.







Στις 19:00 θα βγούμε για να πιούμε μια μπύρα, το floating bar φαντάζει ιδανική επιλογή.
Εδώ και καιρό έχω σταμπάρει στο μενού του ξενοδοχείου μας ένα πιάτο με θαλασσινά και θα επιστρέψουμε αργότερα γι’ αυτό. Οι μικρές αποστάσεις κάνουν αχρείαστο το σκούτερ και καθώς το πάρκινγκ εδώ είναι πολύ δύσκολο, πρέπει να πληρώσεις αυτόν που προσέχει την κάθε γωνιά/σπιθαμή ελεύθερης γης.
Θέλεις να μου διαλέξεις και μαγαζί εν μέσω ραμαζανιού... Φυσικά το επιπλέων μπαράκι είναι άφαντο οπότε θα πιούμε μια μπύρα στο Livingstone beach restaurant, στην ακρογιαλιά με τα πόδια μας χωμένα στην άμμο. Το φεγγάρι μεγαλώνει συνεχώς τα τελευταία βράδια υπενθυμίζοντας μας ότι ουσιαστικά απέμειναν λίγες ώρες στην χώρα. Η δύση από την άλλη μας ανταμείβει με φανταστικά χρώματα, ενώ δεκάδες βάρκες και κάποια ιστιοφόρα παραμένουν αγκυροβολημένα μπροστά μας.
Οι πολλές γάτες στον κήπο Forodhani κάνουν παρέα στους γατόφιλους ή σε αυτούς που κρατάνε κάποιο φαγώσιμο.
Επιστρέφουμε ανάμεσα απο τα food market stalls, εκεί που αρκετοί τουρίστες την πατάνε και χρυσοπληρώνουν για τρία καλαμάκια της κακιάς ώρας (αν σας ενδιαφέρει ζητήστε να δείτε τιμές πρώτα). Οι πιεστικοί υπάλληλοι/ιδιοκτήτες προσπαθούν να μας τραβήξει ο καθένας στο δικό του μαγαζί, εμείς όμως έχουμε έναν και μοναδικό στόχο απόψε!







Σήμερα θα το παίξουμε large, ήθελα εδώ και καιρό να καταβροχθίσω την μεγάλη μερίδα θαλασσινών στο ξενοδοχείο μας, είναι όπως λένε οι ίδιοι για 3-4 άτομα. Βγαίνουμε στο μπαλκόνι και βρισκόμαστε σε έναν ολόαδειο χώρο ενω νωρίτερα αναρωτιόμασταν αν θα βρούμε να κάτσουμε κάπου με θέα. Με 35 ευρώ λοιπόν θα πάρουμε αστακό, jumbo γαρίδες, χταπόδι, καλαμάρι, ψάρι, πατάτες, λαχανικά και ρύζι μαζί με τέσσερις φυσικούς χυμούς passion fruit, δυστυχώς αλκοόλ δεν σερβίρει το κατάστημα. Νόστιμα ήταν αλλά όχι βέβαια και τα καλύτερα που έχω φάει (με πατέρα ψαρά ας έλεγες και κάτι άλλο)!

Στο παραδίπλα λιμάνι τα καράβια γεμίζουν με κόσμο, αποσκευές, φορτηγά και εμπορεύματα... Πολλοί ντόπιοι χαζεύουν την θάλασσα, κάποιοι παίζουν ποδόσφαιρο στην παραλία ενώ άλλοι κουβεντιάζουν με την παρέα τους. Αποφασίζουμε να εξερευνήσουμε το ξενοδοχείο, ανεβαίνουμε σκαλιά, περνάμε δίπλα από μικρά συντριβάνια, βιβλιοθήκες, αλλάζουμε όροφο, διαβάζουμε επιγραφές και αφίσες, ελέγχουμε τους πίνακες και τα αντικείμενα. Κάποιες σουίτες έχουν πάρει το όνομα γνωστών ανθρώπων της γειτονιάς όπως του Freddie Mercury και της πριγκίπισσας Salme. Συνεχίζουμε με τα μικρά μπαλκονάκια που δίνουν σε εσωτερικές αυλές, φτάνουμε στην τελευταία ταράτσα με την θέα στην γειτονιά και την ανοιχτή θάλασσα. Πολύ ιδιαίτερος χώρος πραγματικά. Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας, σκασμένοι σαν γεμιστές χριστουγεννιάτικες γαλοπούλες. Είναι 22:30 και επιτέλους ξαπλώνουμε το κορμί μας σε νέο στρώμα, τελικά χρειάζεται το κλιματιστικό και θα κοιμηθούμε πολύ καλά απόψε...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 18
• 19
• 20
• 21
• 22

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 20 of 22

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mariath]

Η ερώτηση φίλου περίπου έναν μήνα πριν από το ταξίδι μας, “και που θα πάτε αυτή την φορά”; Τανζανία… Εκεί δεν είναι που έχει αυτό το τέρας; Όχι αυτό είναι Τασμάνια, δίπλα στην Αυστραλία, εμείς πάμε Αφρική! Λίγες μέρες μετά επαναλαμβάνεται η ερώτηση από άλλον φίλο (ξέρω, θα μου πείτε να αλλάξω φίλους).

Ή έχουμε τους ίδιους φίλους ή είναι τόσο συνηθισμένη παρανόηση! Το ίδιο άκουσα κι εγώ πολλές φορές πριν πάω Τανζανία!
Εννοείται ότι παρακολουθώ άλλο ένα σούπερ ταξίδι σας!

 

[BASILISPAP]

Arusha μέρος Α, η πύλη εισόδου για το σαφάρι!


Κοιμήθηκα πολύ βαριά, ξυπνάω ξεκούραστος αλλά και συνάμα χαμένος λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Απέξω από το δωμάτιο ακούγεται κάποιος να μιλάει χαμηλόφωνα σε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα. Συνειδητοποιώ ότι δεν βρισκόμαστε σπίτι μας αλλά μόλις 4500χλμ μακριά από αυτό! Ένα σαμιαμίδι με κοιτάζει απορημένο στο μπάνιο, χαίρομαι που το βλέπω θα μας βοηθήσει με τα κουνούπια. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, αβοκάντο βρίσκονται πεταμένα καταγής, όπως σε κάποιους κήπους με λεμονιές στην Ελλάδα. Δίπλα μας διάφορα πουλιά και η αμυδρή βοή της πόλης ξεχωρίζει από μακριά. Ακούγονται χαριτωμένες παιδικές φωνές που τραγουδούν δίπλα από το ξενοδοχείο. Είναι Κυριακή και οι ψαλμωδίες και τα τραγούδια τελικά είναι από την διπλανή εκκλησία.

Ο λόγος που επιλέξαμε την Ethiopian airlines (εκτός από την τιμή των 530 ευρώ R/T ανά επιβάτη) για το ταξίδι μας είναι επίσης και το ότι μας επέτρεψε να φτάσουμε εδώ χωρίς να χρειαστεί να περάσουμε πρώτα από το Dar es Salaam. Επίσης πήραμε ταξιδιωτική ασφάλεια της True Traveller Insurance for Backpackers and Adventure Travellers για τους δυο μας και τις τρεις συνολικά εβδομάδες με 183 ευρώ, αχρείαστη να είναι.
Τρώμε ένα ομολογουμένως παράξενο συνδυασμό πρωινού με μακαρόνια stir fry, ομελέτα, ψωμί, μπανάνα, μαρμελάδα και φυστικοβούτυρο το οποίο αρκεί βεβαίως για να γεμίσει τα άδεια στομάχια μας.


Στις εννιά θα έρθουν να μας πάρουν από το γραφείο του Cubs Expedition Safari, όπου και θα γνωρίσουμε τον πολύ φιλικό ιδιοκτήτη του. Πρόκειται για τον Humphrey ο οποίος και θα μας λύσει ακόμα κάποιες απορίες δίνοντας μας περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα που έχουμε επιλέξει. Τα λεφτά στο χέρι και κλείνουμε ραντεβού για την επομένη στις οκτώ το πρωί. Το low budget πρόγραμμα μας λοιπόν είναι προσυμφωνημένο και περιλαμβάνει επτά ημέρες δραστηριοτήτων…
Συνολικά θα πληρώσουμε 1100 ευρώ ο καθένας μας για αυτές τις ημέρες, με πέντε νύχτες σε διάφορα καταλύματα και φαγητό ενώ στην τιμή φυσικά δεν συμπεριλαμβάνονται τα φιλοδωρήματα. Και αυτή η επιλογή είναι από τις φθηνότερες τιμές που βρήκαμε. Προτείνω για κάποιον που δεν έχει ιδέα για το κόστος, τις περιοχές, το πόσες ημέρες χρειάζεται, το ποιες δραστηριότητες μπορεί να κάνει και ακόμα και τις χώρες που μπορεί να συμπεριλάβει, να δει αρχικά το SafariBookings: Compare 11,664 African Safari Holidays/.
Καταλήξαμε σε τρία πρακτορεία που ουσιαστικά πωλούν πάνω κάτω το ίδιο προϊόν. Ο Humphrey μας απάντησε άμεσα μέσω WhatsApp και email σε κάθε απορία που είχαμε και δέχτηκε να προσθαφαιρέσουμε πράγματα διαμορφώνοντας ανάλογα και το κόστος. Αποφασίσαμε να επιλέξουμε μονοί μας ξενοδοχείο στην Arusha και σίγουρα ήταν πολύ καλύτερα έτσι.

Επιστρέφουμε στο Kizumba house, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε δωμάτιο και καθώς είμαστε πολύ κουρασμένοι όπως είναι φυσικό το πάμε αργά και χαλαρώνουμε στον κήπο του ξενοδοχείου με ένα τσάι. Από εκεί ακούγονται Αφρικάνικες δεκαοχτούρες και άλλα πουλιά ενώ θα γνωρίσουμε και κάποιες γάτες.








Λίγη ώρα αργότερα θα περπατήσουμε για πρώτη φορά στην πόλη.
Η Arusha έχει περίπου 600000 κατοίκους και είναι (όπως λένε) η πύλη εισόδου για τα περισσότερα σαφάρι στην χώρα. Περιβάλλεται από φυτείες καφέ και δίπλα της δεσπόζουν οι πρόποδες του βουνού Meru ενώ κρατάει και σε βολική απόσταση το διάσημο Kilimanjaro. Η πρώτη εικόνα με το φως της ημέρας είναι πολύ καλύτερη, αρκετά καθαρή πόλη με μεγάλα δέντρα δίπλα στους δρόμους που προσφέρουν απλόχερα την σκιά τους. Ζέστη ειδικότερα στον ήλιο, ευτυχώς που φυσάει λιγάκι και δροσίζει την ατμόσφαιρα. Πεζοί, έντονη κίνηση και παντού τριγύρω μας ενδιαφέρουσα τροπική βλάστηση. Αρκετοί ζητιάνοι, κάποιοι από αυτούς ακρωτηριασμένοι περιφέρονται σε μια ζωή χωρίς ζωή…. Όλη η φτώχεια, τα κοινωνικά προβλήματα και οι αποτυχίες της κυβέρνησης να βοηθήσει τον λαό της σε κάποιους τομείς είναι αμέσως εμφανής.

Πολύ σύντομα ο πρώτος γύπας προσπαθεί να προσκολληθεί σε εμάς για να μας δείξει τα αξιοθέατα και τα κατατόπια της γειτονίας. Με τα λίγα και τα πολλά καταλαβαίνει ότι δεν ενδιαφερόμαστε και σταματάει να μας ακολουθεί. Ευτυχώς στην χώρα δεν σε ζαλίζουν πάρα πολύ συνήθως, σου λένε no problem my friend και φεύγουν. Εκτός και αν πρόκειται για τον κλασσικό σπαζοκλαμπάνια που περιμένει εμάς. Θα ακολουθήσουν ακόμα τρεις αλλά και αυτοί θα έχουν την ίδια επιτυχία με τον πρώτο. θέλουμε την ησυχία μας και με την βοήθεια του gps στο κινητό θα κάνουμε από μόνοι μας ότι έχουμε σκοπό. Το σημαντικότερο για την ώρα είναι να τραβήξουμε χρήματα από το ΑΤΜ της τράπεζας KCB (η καλύτερη ισοτιμία που πήραμε σε όλο το ταξίδι) με την χρήση της Revolut. Περπατάμε τριγύρω χωρίς καμία βιασύνη, κάποιοι θέλουν να μας πουλήσουν ότι διαθέτουν ενώ άλλοι απλά μας χαιρετάνε και προχωράνε με την ζωή τους.

Επόμενη στάση η τουριστική αγορά των Μασάι, αρχικά νομίζουμε ότι αξίζει την επίσκεψη. Δυστυχώς πρόκειται για στενούς διαδρόμους με ολόιδια μαγαζάκια στα οποία πουλάνε ολόιδια πράγματα στους τουρίστες. Πίνακες, μαγνητάκια, ρούχα, υφάσματα, κεραμικά, μπαχαρικά κτλ… Οι ιδιοκτήτες των μαγαζιών σου μιλάνε όλοι μαζί καθώς περνάς από μπροστά τους, hello where are you from, look at my shop, one minute χωρίς σταματημό και κουράζουν πολύ γρήγορα. Τελικά μετά από μόλις δέκα λεπτά και εφόσον δεν θέλουμε άμεσα να αγοράσουμε κάτι θα φύγουμε. Είναι Κυριακή και οι εκκλησίες είναι γεμάτες, πολλοί φοράνε τα καλά τους ενώ εντυπωσιακά είναι τα έντονα και πολύχρωμα ρούχα πολλών γυναικών!

Βλέπουμε πολλά dala dala, τα κοινόχρηστα λεωφορεία όπου συνήθως οι ντόπιοι μεταφέρονται στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες έναντι ευτελούς αμοιβής.
Τα τουκ τουκ εδώ ονομάζονται bajaji και βρίσκονται παντού, ακόμα περισσότερα είναι τα μηχανάκια-ταξί που περιμένουν σε κάθε γωνιά τον επόμενο υποψήφιο πελάτη τους. Στα πεζοδρόμια υπάρχουν πάγκοι με φρέσκο χυμό ζαχαροκάλαμου, φυτά και δέντρα έτοιμα για μεταφύτευση, ψησταριές με διάφορα μη αναγνωρίσιμα (από εμάς) φαγώσιμα και φρούτα.

Σε μια στάση λεωφορείου ένας άστεγος κοιμάται ενώ φοράει μόνο το ένα παπούτσι, κάθε μέρα θα βρίσκεται εκεί στην ίδια θέση, σαν να μην πέρασε ούτε ένα λεπτό, με το ένα και μοναδικό του υπόδημα. Θέλουμε να πάμε σε ένα μικρό κατάστημα με έναν όμορφο κήπο για να πιούμε έναν χυμό αλλά δυστυχώς είναι κλειστά λόγω ημέρας. Στο κέντρο η κίνηση από τα αυτοκίνητα είναι έντονη, θέλει προσοχή όταν περνάς απέναντι καθώς συνήθως οδηγούν επιθετικά και δεν χαρίζουν εκατοστό δρόμου. Παραδόξως αρκετοί σταματάνε για να περάσουμε, εντυπωσιάζοντας μας! Μας προσπερνάει ένα τρίκυκλο παγωτατζίδικο πατώντας την κόρνα του θυμίζοντας μας την Ασία.








Στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς θα πάρουμε κάποια πραγματάκια και το συνολικό ποσό είναι 4800 σελίνια. Νωρίτερα το ATM μας έδωσε χαρτονομίσματα των 10000 (περίπου 3,5 ευρώ) και στα γρήγορα νόμιζα ότι είναι 1000. Δίνω λοιπόν το δεκαπλάσιο ποσό σε χαρτονομίσματα και ευτυχώς οι τίμιες πωλήτριες μας το είπαν αμέσως και μας επέστρεψαν τα σωστά ρέστα. Ο μέσος μισθός στην χώρα είναι λιγότερο από 200 ευρώ τον μήνα, ενώ ο κατώτατος βρίσκεται μόλις στα 53 ευρώ...
Επίσης απαγορεύεται η χρήση της πλαστικής σακούλας και λέγεται ότι κάνουν συχνούς ελέγχους στα σύνορα γι’αυτό!


Πέφτουν οι πρώτες χοντρές στάλες βροχής ενώ οι βροντές και αστραπές από μακριά δίνουν και παίρνουν. Τεράστια σύννεφα μαζεύονται και ξαφνικά φαίνεται ότι προετοιμάζεται κάτι μεγάλο. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και αμέσως βρέχει πολύ δυνατά για λίγα λεπτά. Σταματάει, ξαναρχίζει και θα συνεχίσει για ένα γεμάτο δίωρο. Χαλαρώνουμε στον κήπο με πολύ καλή θερμοκρασία και έναν νοστιμότατο φρέσκο χυμό μάνγκο... Είμαστε κουρασμένοι, ευτυχώς που αποφασίσαμε για μια γεμάτη ημέρα ξεκούρασης πριν από τις δραστηριότητες. Επίσης ο καιρός προβλέπεται καλύτερος τις επόμενες ημέρες, συνεχίζεται η τύχη μας με αυτόν ή και πάλι κάποιος μας προσέχει. Άγνωστα εξωτικά πουλιά τριγύρω μας συνοδεύουν τον ήχο της βροχής.

Αυτή τη φορά έχουμε προνοήσει και αγοράσαμε έναν ταξιδιωτικό οδηγό rough guide (σε αντίθεση με το ταξίδι μας στην Αίγυπτο), η Α ευχαριστημένη διαβάζει για την χώρα. Τα πρώτα κουνούπια κάνουν την εμφάνιση τους στο δωμάτιο, μετά από 2-3 τσιμπήματα αποφασίζω να τα κυνηγήσω. Το βράδυ σίγουρα θα βάλουμε το αντικουνουπικό δίχτυ πάνω από το κρεβάτι, έτσι λέω τώρα ενώ ξέρω ήδη ότι θα το ξεχάσω αργότερα. Βάζω αντικουνουπικό σπρέι με 50% deet και επιστρέφουμε και πάλι στον κήπο. Σε μια γωνιά του υπάρχει ένα φυτό που μοιάζει με gremlins που παρακολουθεί έχοντας τεντωμένα τα μεγάλα αυτιά του, πιθανότατα για να κρυφακούσει τις συζητήσεις μας.

Στο ξενοδοχείο βρίσκονται αρκετοί τουρίστες, ειδικότερα Γάλλοι, Ισπανοί και κάποια ζευγαράκια ντόπιων που έρχονται για να απολαύσουν την ρομαντζάδα που προσφέρει ο κήπος και οι προσωπικοί χώροι σε αυτόν, μακριά απο τα μάτια των αδιάκριτων.
Θα επαναλάβουμε την χθεσινή μας ιεροτελεστία με μπυρίτσα και το φαγητό μας στο ξενοδοχείο (ποιος κουνιέται τώρα) αφού το απολαύσαμε. Δοκιμάζουμε plantain (ένα είδος μπανάνας που τρώγεται μαγειρεμένη) η οποία μας άρεσε πολύ όπως και όλες οι υπόλοιπες σημερινές νέες γεύσεις! Άντε, πάμε για ξεκούραση καθώς από αύριο ξεκινάει το μαρτύριο των διακοπών και των συνεχόμενων μετακινήσεων!

 

[BASILISPAP]

Πρώτη ημέρα δραστηριοτήτων, Materuni και Chemka!


Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 6:15, να προλάβουμε να φάμε κιόλας! Τα πουλιά έξω από το δωμάτιο δίνουν ρεσιτάλ. Πάω στο μπάνιο και το σαμιαμίδι θα μου κάνει παρέα, "να τα φας όλα σου τα κουνούπια παιδί μου" του λέω την ώρα που ανεβαίνει προς το ταβάνι και εξαφανίζεται.
Στο πρωινό καταφέρνουν το να καθυστερήσουν τους πάντες, μαζεύονται τζιπ, αυτοκίνητα, ξεναγοί, γίνεται ένας μικρός χαμός και κανένας δεν έχει φάει ακόμα. Με τα πολλά εμφανίζονται πέντε υπάλληλοι και σύντομα θα πάρουμε το μερίδιο μας. Ο οδηγός μας (ο Brother K) είναι υπομονετικός και θα ξεκινήσουμε με τριάντα λεπτά καθυστέρηση…


Στα φανάρια ένας άνθρωπος με εμφανέστατο πρόβλημα στα πόδια του, σέρνεται στην άσφαλτο ζητώντας κάτι από τους οδηγούς. Δεξιά και αριστερά πάμπολλα σκουπίδια, εκατοντάδες ανθρώποι και μπόλικα σκυλιά. Παιδιά οδηγούν μηχανάκια τρικάβαλοι μπαίνοντας σφήνα χωρίς να κοιτάνε καν. Η έντονη ομίχλη στα τριγύρω βουνά δίνει έναν ιδιαίτερο τόνο στις εικόνες που προβάλλονται μπρος στα μάτια μας. Καταστήματα με ζωοτροφές, μίνι μάρκετ, κρέατα που κρέμονται από τσιγκέλια - εννοείται εκτός ψυγείου για το υπόλοιπο της ημέρας ή μέχρι να βρουν αγοραστή. Γυναίκες ισορροπούν με μαεστρία άπειρα πράγματα στο κεφάλι τους χωρίς να τα κρατάνε με τα χέρια, "μεταφορές, μετακομίσεις η κυρία Κούλα". Καταστήματα ξυλείας δίπλα σε φαγάδικα, χιλιάδες καρότα αραδιασμένα στο πάτωμα. Παραδίπλα αγελάδες βόσκουν, μετά άπειρες μπανανιές, δέντρα, λουλούδια και κατσίκια. Άνθρωποι σκάβουν τα χωράφια σχεδόν με τα χέρια ενώ κάποια οχήματα σβήνουν τον ήλιο από το καυσαέριο που απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα!







Αμέτρητα μηχανάκια-ταξί περιμένουν την επόμενη κούρσα ενώ οι ιδιοκτήτες τους συζητάνε μεταξύ τους. Ένα φορτηγάκι στο πλάι του δρόμου μας δείχνει το ατύχημα που συνέβη εκεί λίγο νωρίτερα. Τα συνολικά 90 χλμ με μικρές ταχύτητες σημαίνει ότι παίρνει πολλή ώρα για να διανύσεις την απόσταση, αυτός είναι ο κανόνας σε αυτούς τους δρόμους. Άπειρα καλαμπόκια, τρακτέρ, κότες που ακολουθούν σαν σκυλιά έναν κύριο, λογικά οδεύουν προς την τελευταία τους κατοικία αν και δεν το γνωρίζουν ακόμα. Σκόνη, άσφαλτος και ξανά χώμα. Ένα γουρούνι διασχίζει με το ζόρι τον δρόμο. Περνάμε μέσα από μικρά χωριά, καλλιέργειες για όσο βλέπει το μάτι και απέραντες εκτάσεις. Φτάνουμε και προσπερνάμε την περιοχή του αεροδρομίου που προσγειωθήκαμε προχθές. Τα σύννεφα αφήνουν λίγο τον ήλιο να ζεστάνει την ατμόσφαιρα ενώ τα τζιτζίκια έχουν ξεκινήσει το τραγούδι τους. Λίγες γυναίκες μαυροντυμένες με μπούρκα, οι περισσότερες φαίνεται να αγαπούν την πολυχρωμία. Κλουβιά με κότες αναμένουν αγοραστή, εστιατόρια ένα επί ένα στα οποία ο ιδιοκτήτης σερβίρει, μαγειρεύει και σκουπίζει ταυτόχρονα. Χελιδόνια και όμορφες φωλιές πουλιών ξεχωρίζουν πάνω στα δέντρα. Καπνοί παντού, υπάλληλοι κόβουν τα χόρτα στο πλάι του δρόμου. Διάσπαρτες τερμιτοφωλιές και προσπερνάμε την πόλη Moshi. Εδώ έχει πραγματικά εκατοντάδες φορτηγά και φυτώρια. Ένα μηχανάκι κουβαλάει ολόκληρο κορμό δέντρου στην σέλα του!!









Βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο και οι εικόνες αλλάζουν ξαφνικά. Το τοπίο μεταμορφώνεται σε τροπική ζούγκλα για όσο βλέπει το μάτι. Μια σχετικά δύσκολη χωμάτινη ανηφόρα με διάσπαρτα μαγαζάκια τριγύρω. Πολλοί άνθρωποι μας χαιρετούν ή χαμογελούν περνώντας δίπλα μας. Γυναίκες δουλεύουν με το παιδί τους δεμένο με υφάσματα πάνω τους. Μια κυρία αλμπίνο ξεχωρίζει σαν την μύγα μες στο γάλα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.







Φτάνουμε στους πρόποδες του όρους Κιλιμάντζαρο και στο χωρίο Materuni, μετά από 2,5 ώρες! Αμέσως μας φορτώνεται ο υποχρεωτικός αλλά εν τελεί συμπαθέστατος ξεναγός με το όνομα William. Από πού είστε ρωτάει, στην απάντηση μας το σκέφτεται για ένα δευτερόλεπτο και αμέσως ξεστομίζει το γνωστό σύνθημα για τον πρωθυπουργό μας, κύριο Μητσοτάκη… Ξεκινάμε την εύκολη πεζοπορία με κοκκινόχωμα, κάποιοι κρατάνε κλαδιά με χαμαιλέοντες και περιμένουν τον οβολό του τουρίστα που θα θελήσει να βγάλει φωτογραφία με αυτόν.
Τριγύρω χαζεύουμε τα εντυπωσιακά τοπία και τις παραδόσεις των τοπικών κοινοτήτων. Θα περάσετε δίπλα ή μέσα από φυτείες καφέ, μπανάνας και αβοκάντο, ανάμεσα σε μια ζούγκλα. Δυστυχώς η έντονη ομίχλη πνίγει το Kilimanjaro και δεν μας αφήνει να το απολαύσουμε.


Μια πραγματικά πολύ όμορφη περιοχή που έχει πολλούς τουρίστες προς την πεζοπορία για τον καταρράκτη Materuni. Θα τον ακούσετε πριν καν τον δείτε και μόλις εμφανιστεί θα θαυμάσετε τα ολάκερα 80+ μέτρα του. Κάποιοι τολμηροί θα κάνουν μπάνιο σε αυτόν, εμείς ας πούμε ότι δεν είχαμε το μαγιό μαζί μας. Έχει αρκετή ψύχρα και τα σύννεφα κρύβουν τον ήλιο και την ζέστη που φέρνει μαζί του.








Επιστρέφουμε από το ίδιο μονοπάτι, ένα κουφάρι καβουριού μαρτυρά την ύπαρξη ζωής στο ποτάμι και πολύ σύντομα ένας όμορφος και ελεύθερος χαμαιλέοντας περνάει ακριβώς απο μπροστά μας, παραλίγο να τον πατήσω!








Θα περπατήσουμε για μια ακόμη ώρα και θα συνεχίσουμε με μεσημεριανό το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του πακέτου δραστηριοτήτων μας. Θα φάμε διάφορα φαγητά και την νοστιμότερη μπανάνα που έχω δοκιμάσει ποτέ. Πραγματικά φανταστικά φρούτα, αβοκάντο, μάνγκο μέχρι και μπύρα από μπανάνα. Οι ντόπιοι περηφανεύονται ότι δεν χρησιμοποιούν φυτοφάρμακα και λιπάσματα (γιατί όπως λένε θα ήταν ακριβότερα για αυτούς), παρά μόνο κοπριά από τα χιλιάδες οικόσιτα ζώα που εκτρέφουν.







Θα συνεχίσουμε με την διαδικασία παρασκευής του καφέ. Η περιοχή διαθέτει το τέλειο μείγμα κλίματος και εδάφους για την παραγωγή ενός από τους καλύτερους της ηπείρου. Θα μάθετε πώς καλλιεργείται, συλλέγεται και επεξεργάζεται ο καφές Arabica και θα παρακολουθήσετε το ψήσιμο και την προετοιμασία ενός φρέσκου φλιτζανιού πραγματικά από το μηδέν. Εντύπωση μου έκαναν τα κατακόκκινα μάτια κάποιων υπαλλήλων, να είναι άραγε από τα καπνικά είδη (κυριαρχεί η Reggae κουλτούρα) ή το ποτό; Κατά την διάρκεια της διαδικασίας τραγουδάνε ενθαρρυντικά τραγούδια για να πάρουν δύναμη αυτοί που δουλεύουν. Στο τέλος ήπιαμε τον νόστιμο και δυνατό καφέ που φτιάξαμε όλοι μαζί...








Κότες τσιμπολογάνε το έδαφος και για λίγο θα δω έναν πίθηκο ανάμεσα στα δέντρα. Στο σχολείο τα παιδιά φοράνε στολή στα χρώματα της σημαίας τους. Μεμονωμένοι διάσπαρτοι τάφοι φαίνονται κάτω από δέντρα. Ήχοι πουλιών, φυτά και δέντρα ενώ επικρατεί μια αναζωογονητική ηρεμία. Κατεβαίνουμε τον λόφο με υψόμετρο περίπου 1700μ και θα αφήσουμε τον William μετά από μια αναμνηστική φωτογραφία μαζί του. Σιδηρουργεία και μηχανουργεία, πολλά οχήματα στο πλάι του δρόμου έχουν ζημίες και κάποιοι παλεύουν για την επισκευή τους.
Τα τζιτζίκια μας χαλαρώνουν με τον χαρακτηριστικό τους ήχο, μικρές εστίες φωτιάς για την καύση των σκουπίδιων και δεκάδες άνθρωποι περπατάνε κάτω από τον καυτό ήλιο. Σαμαράκια σταματούν απότομα τους γρήγορους οδηγούς, επαναφέροντας τους στην τάξη. Νωρίς το απόγευμα η ατμόσφαιρα λόγω ζέστης και υγρασίας είναι αρκετά βαριά. Οι δικυκλιστές οδηγούν σαν να πρόκειται για τριαξονικά που τους ανήκει ο δρόμος, πραγματικά δεν μου κάνουν εντύπωση τα πολλά ατυχήματα που είδαμε. Παραπέρα πανέμορφα δέντρα baobab και οι Masai βόσκουν τα κοπάδια τους.







Φτάνουμε στις θερμές πηγές Chemka μια φυσική όαση, όπου και θα μείνουμε για μια ώρα περίπου. Ένας δημοφιλής προορισμός για τουρίστες και ντόπιους που έρχονται για να απολαύσουν τη φυσική ομορφιά και τη γαλήνη της τοποθεσίας αυτής. Το νερό δεν ήταν ζεστό αλλά ευτυχώς όπως έπρεπε (περίπου στους 27 βαθμούς κελσίου) ενω υπάρχει έντονο ρεύμα σε αυτό. Μικρά ψαράκια τσιμπάνε με μανία τα νεκρά κύτταρα από το δέρμα μας, ξαφνιάζοντας μας αρχικά, στην συνέχεια νιώθεις μόνο το γαργαλητό. Κάποιοι ντόπιοι βοηθούν έναντι αμοιβής βεβαίως αυτούς που δεν μπορούν να υπερνικήσουν το ρεύμα και την μικρή πλευστότητα του γλυκού νερού. Χαλαρώνουμε για κάμποση ώρα μέχρι που πρέπει να συνεχίσουμε, αλλάζουμε ρούχα και επιστρέφουμε στο όχημα μας.







Εικόνες Αφρικής, δεκάδες μελίσσια κρεμασμένα στα δέντρα και μηχανάκια να σηκώνουν στο πέρασμα τους σκόνη για χιλιόμετρα. Εκατοντάδες παιδιά επιστρέφουν από τα σχολεία τους, κάποια από αυτά μας χαρίζουν ένα τεράστιο χαμόγελο ενω άλλα κάτι λένε κρατώντας το βλέμμα τους πάνω μας. Επιστροφή στην άσφαλτο, τέρμα η σκόνη και το χώμα για σήμερα. Μοσχομυρίζει ψημένο καλαμπόκι από τους πλανόδιους μικροπωλητές. Θολή ατμόσφαιρα, ίδιες εικόνες αλλά από την ανάποδη πλευρά και με διαφορετικό φως τώρα. Μερικές χιλιάδες φωτογραφίες που δεν προλάβαμε να τραβήξουμε αλλά ελπίζω ότι θα μείνουν στο μυαλό μας.
Επιστρέφοντας προς την Arusha θα δούμε μια όμορφη Δύση, το Meru και στις 19:00 θα φτάσουμε στο Kizumba.






Θα φάμε και πάλι (που αλλού) στο ξενοδοχείο μας, ψάρι αυτή την φορά από την διπλανή λίμνη Βικτώρια την δεύτερη σε όγκο στον κόσμο! Ξεπαραδιαστήκαμε σήμερα, πάνω από τριάντα ευρώ μόνο σε φιλοδωρήματα, στον οδηγό μας, στον William, στο εστιατόριο... Δική μας επιλογή βέβαια, δεν υπήρχε ταρίφα αλλά κάπως πρέπει να ανταμειφθούν και αυτοί που μας προσέχουν! Πάντως ήταν μια όμορφη ήμερα και μια πολύ καλή εισαγωγή στις Αφρικάνικες εικόνες και την χαρήκαμε ιδιαίτερα. Βουρ για ύπνο, αύριο αρχίζουμε...

 

[BASILISPAP]

Δεύτερη ημέρα δραστηριοτήτων, Tarangire!

Θα πάρουμε ένα μάλλον βιαστικό πρωινό για να προλάβουμε το ραντεβού μας με τον οδηγό του σαφάρι. Σήμερα στο μενού έχουμε το Εθνικό πάρκο Ταρανγκίρε.
Έχει έκταση 2850 τχλμ και βρίσκεται στη βόρεια Τανζανία, ενώ είναι πασίγνωστο για τα τεράστια κοπάδια ελεφάντων, τα λιοντάρια που αναρριχούνται σε δέντρα, την βιοποικιλότητα της άγριας ζωής με λιβάδια και πεδιάδες. Διαθέτει πολλά πουλιά, κόκκινους τερμίτες και τα δέντρα Baobab. Τα τελευταία λέγονται συχνά και «ανάποδα δέντρα» λόγω των κορμών και των αραιών κλαδιών τους, που μοιάζουν με ρίζες που φτάνουν στον ουρανό. Ο ομώνυμος ποταμός Tarangire διασχίζει το πάρκο και παρέχει την απαιτούμενη πηγή νερού τόσο για την άγρια ζωή όσο και για τη βλάστηση.

Το όχημα μας είναι το κλασσικό οκταθέσιο land cruise (που θα δούμε κατά κόρον τις επόμενες ημέρες) και ακριβώς στις οκτώ αφήνουμε πίσω μας το Kizumba. Βρισκόμαστε στο κέντρο της Arusha σε νέες γειτονίες, ανάλογα με τον δρόμο η κίνηση μπορεί να γίνει χαοτική. Μικροπωλητές, κότες, ζητιάνοι, άνθρωποι καλοντυμένοι, όλων των ειδών τα καταστήματα.
Φτάνουμε στο Venice hotel, ένα ξενοδοχείο το οποίο οι ταξιδιωτικοί πράκτορες χρησιμοποιούν συχνά. Εδώ θα παραλάβουμε τις νέες προσθήκες στην παρέα, δυο νέες Ολλανδέζες θα μπουν στο αυτοκίνητο και θα ξεκινήσουμε για περιπέτειες και… Μια εξ αυτών θα ενημερώσει τον οδηγό ότι έχει ξεχάσει τα hands free της στο δωμάτιο. Επιστροφή και πάλι από την αρχή, χάσαμε τουλάχιστον 13 λεπτά από την ζωή μας, απαράδεκτο!
Βγαίνοντας από την πόλη θα δούμε παράγκες μεταμορφωμένες σε πολυκαταστήματα, τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και ξανά η ομίχλη δεν μας αφήνει να δούμε πολύ μακριά. Περνάμε μέσα από χωριά, φρούτα και λαχανικά βρίσκονται τοποθετημένα σε πάγκους. Υπάρχει μια συνεχόμενη ροή απο δεκάδες τζιπ για σαφάρι - κάποια μας προσπερνάνε και άλλα επιστρέφουν από το αυτό.
Πολλά μεγάλα μαύρα πουλιά ψάχνουν στο έδαφος για την επόμενη λεία τους ενώ θα δούμε και κάποιες καμήλες. Ο ποιοτικός δρόμος είναι εύκολος, σχεδόν μια ευθεία. Εκατοντάδες πελαργοί πετάνε όλοι μαζί προς την κατεύθυνση που κινούμαστε. Αυθεντικοί Μασάι με τις πολύχρωμες χαρακτηριστικές φορεσιές βόσκουν τα κοπάδια τους.








Μια χώρα με περισσότερες από 100 φυλές και περίπου 120 γλώσσες με την επίσημη να είναι τα Σουαχίλι. Συχνές εναλλαγές τοπίων, κάπου μοιάζει με την Ευρώπη και λίγο παραπέρα επιστρέφουμε στην Αφρική.
Θα χρειαστούμε περίπου 2,5 ώρες για να φτάσουμε στην είσοδο του πάρκου όπου και σταματάμε για τουαλέτα και τους απαραίτητους ελέγχους. Κάτοικοι έχουν κατασκευάσει μικρά αφρικανικά σπιτάκια από λάσπη και πουλάνε την τουριστική πραμάτεια τους.

Περνώντας την πύλη θα δούμε πρώτα μιλιούνια από πολύχρωμες πεταλούδες. Μύγες τσε τσε απολαμβάνουν το σώμα μας και όλοι άμεσα θα βάλουμε μπόλικο απωθητικό σπρέι. Αλλαγή τοπίου σε αφρικανική σαβάνα, χορτάρι κίτρινο και πράσινο για όσο βλέπει το μάτι. Πολύ σύντομα θα δούμε τους πρώτους ελέφαντες και μετά και άλλους. Το όχημα ανάβει και σβήνει κάθε λίγο και λιγάκι για να βρεθεί κοντά σε αυτούς αλλά και σε απόσταση ασφάλειας.
Οι καμηλοπαρδάλεις εντυπωσιάζουν τους πάντες με τους τεράστιους λαιμούς τους, ενώ τα ελεφαντάκια γοητεύουν τον θεατή.







Προχωράμε ψάχνοντας για νέα ζωή και ενδιαφέροντα, ζευγάρια αγριόχοιρων προσπαθούν να καλυφθούν από την βλάστηση ενώ κάποιοι θα φτάσουν στο ένα μέτρο από τα λάστιχα του οχήματος μας. Ο οδηγός ανάβει την μηχανή, κινείται μέχρι να βρει κάτι άξιο λόγου και αν μπορεί το πλησιάζει. Στην χώρα απαγορεύεται να βγούμε εκτός μονοπατιών και εκτός δρόμων μέσα στα Εθνικά πάρκα. Δηλαδή δεν έχεις την δυνατότητα να κινηθείς σε μέρη που βλέπεις κάτι σπουδαίο, παρά μόνο να περιμένεις μήπως και το ζώο σε πλησιάσει από μόνο του. Επίσης δεν επιτρέπεται να βγεις εκτός οχήματος, παρά μόνο στα ειδικά σημεία ξεκούρασης.

Πάμπολοι ελέφαντες, αγριόχοιροι, καμηλοπάρδαλεις και τρία μοναχικά λιοντάρια δυστυχώς αυτά τα τελευταία από απόσταση. Σε κάποια σημεία είναι σαν να βρισκόμαστε μέσα σε ένα μίξερ από το ανακάτεμα λογω των πολλών λακούβων, ενω άλλου είναι μια χαρά! Βλέπουμε πολύ συχνά νέα κοπάδια ελεφάντων και δέντρα με κάτι που μοιάζει με λουκάνικα που κρέμονται - τα kigelia.







Θα σταματήσουμε για φαγητό στο picnic point με την όμορφη θέα. Μια μαϊμού θα μπει σε ένα από τα δεκάδες οχήματα (του οποίου ξέχασε κάποιος να κλείσει το παράθυρο) και θα κλέψει μια σοκολάτα. Πανέμορφα πολύχρωμα πουλιά προσπαθούν και αυτά να κλέψουν κάτι από τα πιάτα μας. Τουαλέτα και επιστροφή στην φύση.







Με γεμάτο στομάχι θα συνεχίσουμε το ψαχτήρι για άλλα ζώα. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για ένα φυσικό χώρο και όχι έναν ζωολογικό κήπο, αν σου κάτσει τέλεια, αν όχι υπομονή και ίσως αύριο να είσαι πιο τυχερός! Θα δούμε και νέα μεγάλα κοπάδια ελεφάντων, μια αντιλόπη πίσω από θάμνους και αργότερα ένα λιοντάρι που κοιμάται πάνω σε ένα δέντρο. Όλα αυτά από απόσταση, οπότε μην περιμένετε καλές φωτογραφίες με το κινητό.
Στην επιστροφή, λίγα εκατοντάδες μέτρα μετά από το τελευταίο λιοντάρι, τέσσερις εργάτες επισκευάζουν ένα κτίριο.







Περνάμε την έξοδο και επιστρέφουμε στον πολιτισμό. Ναι καλά, εκεί έξω θα περάσουμε δίπλα από κάποιες ζέβρες, βουβάλια και μερικές χιλιάδες οικόσιτα ζώα. Αναρωτιέμαι αν πραγματικά είδα αυτά που είδα ή αν πρόκειται για γαϊδούρια βαμμένα με ρίγες!

Απόψε θα διανυκτερεύσουμε κάπου στην μια ώρα απόστασης από το πάρκο. Περιττό να πούμε για το πόσο πράσινο βλέπουν τα μάτια μας, όλων των αποχρώσεων. Από μακριά ξεχωρίζει μια λίμνη. Είμαστε οι άσκοπα περιπλανώμενοι, άλλοι mzungus έχουν επιλέξει το πρόγραμμα "πάω να επισκεφτώ ένα χωριό Μασάι". Περνάμε από δίπλα τους την ώρα που τους βγάζουν φωτογραφίες όταν τραγουδούν και χορεύουν για κάνα ψιλό, δεν μου κάνει και πολύ κέφι η όλη ιστορία.








Περίπου στις 17:30 θα φτάσουμε στο Jambo lodge, η διανυκτέρευση και η διατροφή συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο με το σαφάρι.

Ένας μεγάλος κήπος με τεράστια κακομούτσουνα πουλιά που ακούγονται σαν να ουρλιάζουν γουρούνια και αγελάδες ταυτόχρονα... Σαν να είναι η μάνα τους ένας προϊστορικός πελαργός και ο πατέρας όρνιο. Μια παράξενη αλλά ενδιαφέρουσα μίξη, ευτυχώς πολλά είδη πουλιών θα μας χαλαρώσουν με τις μελωδίες τους! Μέτριες εντυπώσεις από τον χώρο, το κατάλυμα με λίγη προσοχή θα μπορούσε να είναι πολύ καλό.
Η ζέστη κουράζει και όλοι την αισθανόμαστε έντονα, ένα ντους και λίγο χαλάρωμα δίπλα απο την πισίνα θα μας συνεφέρει.
Μετά από έναν καφέ και μια μπύρα έχει φτάσει η ώρα του βραδινού, εδώ τρώμε νωρίς. Μια χαρά, είναι αρκετά νόστιμο και θα συζητήσουμε για αρκετή ώρα με τις Ολλανδέζες την Susanna και την Yet.
Ζέστη, γρύλλοι και φωνές πουλιών συμπληρώνουν το παζλ της βραδινής Mto Wa Mbu... Το δωμάτιο δεν έχει ούτε ανεμιστήρα, ευτυχώς τα παράθυρα με τις σχισμένες κουνουπιέρες ανοίγουν διάπλατα και αφήνουν τον άνεμο να μας δροσίσει προσκαλώντας εννοείται περισσότερα κουνούπια μέσα! Σφραγίζουμε την κουνουπιέρα οροφής και βυθιζόμαστε σε έναν παράξενο ύπνο με μπόλικο ιδρώτα λόγω της ζέστης.

 

[Sassenach77]

Τανζανία!!! Σου έχω πει οτι λατρεύω αυτή τη χώρα ε;;;!

Όταν επιστρέψω φίλε μου θα διαβάσω τη συνέχεια της ιστορίας σου με την ησυχία μου. Γραφε!

 

[BASILISPAP]

Τρίτη ημέρα δραστηριοτήτων, ο δρόμος για το Serengeti!


Ξυπνάμε υπό τους ήχους των πουλιών, αυτά τα μεγάλα που μου θυμίζουν δεινόσαυρους στο Jurassic park.
Πρωινό στις οκτώ όπου και θα γνωρίσουμε και τους δύο νέους συνοδοιπόρους μας που μολις αφίχθησαν. Πρόκειται για ένα συμπαθητικό νεαρό ζευγάρι Γερμανών (ο άντρας ακούγεται ακριβώς όπως ο Σβαντζενέγκερ). Συνοψίζοντας για τις επόμενες ήμερες στην παρέα μας θα είμαστε, ο μάγειρας Halide, ο οδηγός Braison, οι Ολλανδεζες Yet και Suzanna και εκ Γερμανίας η Laura και ο Jonas. Ένα μικρό φίδι βρίσκεται νεκρό κάπου εκεί κοντά, ενω περιμένουμε το τελικό οκ για να ξεκινήσουμε.
Άργησε αρκετά η διαδικασία φόρτωσης των απαραίτητων και μη αντικειμένων, φύγαμε στις 9:15. Pole pole, όπως λένε και στην χώρα δηλαδή σιγά σιγά.
Στο όχημα συνολικά βρισκόμαστε οκτώ ψυχές, αφήνουμε την Mto Wa Mbu και σύντομα θα δούμε μια λίμνη από ψηλά. Τζιπ για σαφάρι ξεπετάγονται κάθε λίγο και λιγάκι, μαγαζάκια διάσπαρτα, πολλές καλλιέργειες. Ανεβαίνουμε υψόμετρο και αντικρίζουμε βλάστηση διαφόρων ειδών τριγύρω μας. Οι δρόμοι συνεχίζουν να είναι σε πολύ καλή κατάσταση, πιάσαμε κορυφή, τώρα έχει κατηφόρα. Πολλά σπίτια βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, εκτός απο τα λίγα χωριά. Άνθρωποι με μια τσάπα στο χέρι οργώνουν το κατακόκκινο γόνιμο έδαφος κάτω από τον καυτό ήλιο και εμείς παραπονιόμαστε για την έλλειψη κλιματιστικού στο γραφείο ή πίεσης νερού στο μπάνιο. Δέντρα με δεκάδες περίτεχνες φωλιές τοσοδούλικων πουλιών και μικρές πόλεις, το γρηγορότερο αλκοτέστ που έχουμε δει πότε, πάρε ένα χιλιάρικο και φεύγω. Αυτή είναι η αστυνομία στην χώρα, η δωροδοκία τουλάχιστον από τους ντόπιους είναι απαραίτητη.








Φτάνουμε στην πύλη του Ngorongoro conservation area, μια προστατευόμενη περιοχή. Σταματάμε για τουαλέτα, αυτή την φορά πήρα το μάθημα μου και πηγαίνω όποτε υπάρχει διαθέσιμη, μπράβο Βασίλη θα μάθεις σιγά σιγά. Θα κάνουμε ένα έντονο African massage όπως είπε ο οδηγός, ο πισινός μας αναπηδά στην χωμάτινη ανηφόρα με το τζιπ. Σκέτη ζούγκλα, αναρωτιέμαι πως ήταν η γη και πως την κατάντησε ο άνθρωπος... Δεκάδες μπαμπουίνοι όλων των ηλικιών κάθονται στο πλάι του δρόμου, είναι ένα ζώο το οποίο φοβούνται ακόμα και οι ξεναγοί, κλείνουμε τα παράθυρα μετά από προτροπή τους.

Στις 11 αντικρίζουμε την πανέμορφη θέα του κρατήρα Ngorongoro, πραγματικά είναι εντυπωσιακός!! Ακόμα και από αυτή την απόσταση κοπάδια ζώων διακρίνονται κοντά στην λίμνη. Πρόκειται για την μεγαλύτερη άθικτη καλντέρα στον κόσμο που δεν έχει μετατραπεί σε λίμνη, ένα ανενεργό ηφαίστειο.
Βγάζουμε πολλές φωτογραφίες και θα ακούσουμε ελληνικά για πρώτη και τελευταία φορά στην ηπειρωτική χώρα από μια τριάδα νεαρών.









Συνεχίζεται η ανηφορική διαδρομή, μικρές λιμνούλες, λουλούδια, φρούτα και εκατομμύρια πεταλούδες. Μόνο οι Μασάι έχουν το δικαίωμα να μείνουν εδώ, πολλά βοοειδή βόσκουν στα λιβάδια. Προχωράμε περιμετρικά του κρατήρα και συνεχίζουμε να έχουμε την απίστευτη θέα του. Στην κατηφόρα τα βουνά θυμίζουν έντονα την Ισλανδία χωρίς τα χιονιά βεβαίως και πραγματικά είναι ένα σημείο που αναπολώ συχνά. Μεγάλοι αετοί πετούν κυκλικά ψάχνοντας την επόμενη λεία τους. Δεκάδες καμηλοπαρδάλεις, καλυβάκια με αχυροσκεπές των Μασάι. Κατσίκια και εικόνες στέπας με κάποια διάσπαρτα δέντρα. Εκατοντάδες ζέβρες και βουβάλια, πανέμορφες εικόνες που οι φωτογραφίες μας αδικούν .

Εκατοντάδες άλλοι επισκέπτες κάνουν ακριβώς αυτό που κάνουμε και εμείς, υπάρχουν τιμές για όλα τα βαλάντια. Κάποιοι θα μείνουν στριμωγμένοι με άλλους έξι ενώ άλλοι θα έχουν ένα ολόκληρο όχημα μόνο για την πάρτη τους. Το τοπίο αλλάζει, γίνεται πιο ξερικό θυμίζοντας έντονα ελληνικό νησί. Η κατηφόρα συνεχίζεται, αντικρίζουμε ακόμα ένα ατύχημα, ένα μεγάλο φορτηγό έχει χάσει την στροφή του και βρίσκεται παρατημένο... Μασάι πουλάνε μέλι μέσα σε μπουκάλια κόκα κόλας, ενα πολυπολιτισμικό οξύμωρο. Άπειρη σκόνη εισέρχεται στα ρουθούνια μας και παραμένει εκεί μέχρι και σήμερα. Επιστρέφουμε στην επίπεδη γη, το ξερικό γίνεται ακόμα πιο στεγνό. Διάσπαρτα σπιτάκια των Μασάι και τα κοπάδια τους συνεχίζουν να αχνοφαίνονται.






Φτάνουμε κάπου όπου υπάρχει τουαλέτα και ένα μνημείο με δυο κρανία. Σε αυτή την περιοχή ανακάλυψαν οστά που δείχνουν την προέλευση του ανθρώπου. Το φαράγγι Olduvai είναι η τοποθεσία των παλαιότερων ανθρώπινων οικισμών που βρέθηκαν από το ζεύγος Leakey. Αυτή η περιοχή αποκαλείται συχνά “Το λίκνο του πολιτισμού”.

Μίση ώρα αργότερα βρισκόμαστε στην πύλη για το Serengeti, βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και το σαφάρι ξεκινάει!







Εκατοντάδες αντιλόπες μασούν ανενόχλητες το γρασίδι στο πέρασμα μας. Από την σκόνη, η βλάστηση έχει χάσει το χρώμα της. Δεκάδες wildbeast (γκνου), πουλιά τρώνε το γεύμα τους πάνω στα μεγάλα αλλά όχι και τόσο έξυπνα ζώα όπως μας είπαν. Ξανά αλλαγή τοπίου, τα δέντρα επιστρέφουν προσφέροντας κρυψώνες σε κάποια θηλαστικά. Σύντομα και πάλι μένει μόνο η χαμηλή βλάστηση, μια πραγματικά τεράστια έκταση με συνεχόμενη εναλλαγή ειδών του ζωικού βασιλείου. Ένα αρσενικό λιοντάρι κάθεται και μας περιεργάζεται, στρουθοκάμηλοι παραδίπλα ανάμεικτοι με άλλα θηράματα που ίσως γίνουν το επόμενο γεύμα του.








Θα σταματήσουμε για κολατσιό στο εγκεκριμένο σημείο, όμορφα πουλιά προσπαθούν και πάλι να κλέψουν φαγητό από τον αμέριμνο τουρίστα. Στην επιστροφή μας βλέπουμε ότι το τζιπ χάνει βενζίνη και ενω ψάχνουν να βρουν δοχεία, πολύ από αυτή θα χαθεί στο έδαφος. Η ώρα περνάει και ειδικότερα η Yet θα ρωτήσει πολλές φόρες το πόση ώρα θα πάρει η επισκευή. Πέντε λεπτά της απαντούν αυτοί, μάλλον τα πέντε λεπτά τους αντιστοιχούν σε μια δική μας ώρα. Η μια από τις δύο Ολλανδέζες (μαντέψτε ποιά) είναι αρκετά απογοητευμένη αλλα οι υπόλοιποι είμαστε υπομονετικοί και συζητάμε μεταξύ μας.








Μετά από εβδομήντα χαμένα λεπτά επιτελούς θα ξεκινήσουμε και πολύ γρήγορα μας περιμένει ένα αρσενικό λιοντάρι στα 15 μέτρα από τον δρόμο, κάνοντας μας όλους αμέσως χαρούμενους! Η αχανής περιοχή έχει ψηλό χορτάρι, στην επόμενη στάση τουλάχιστον επτά λιοντάρια χαλαρώνουν σε σχετικά κοντινή απόσταση από το όχημα μας. Μεγάλοι βράχοι ηφαιστειακής προέλευσης βρίσκονται διάσπαρτοι τριγύρω, σαν να πρόκειται για τα πολύχρωμα φλέγματα ενός γίγαντα με γρίπη. Δέκα λεπτά αργότερα θα δούμε δύο ελέφαντες με συνολικά τρεις χαυλιόδοντες λόγω αντιμαχιών για την κυριαρχία της περιοχής. Και όπως λένε, όταν τσακώνονται οι ελέφαντες την πληρώνουν τα βατράχια, βατράχια δεν είδαμε.

Τώρα το τοπίο φαίνεται περισσότερο όπως το κλασσικό wallpaper των windows. Δεκάδες ζέβρες και διάφορα είδη αντιλόπης λιάζονται ρίχνοντας συχνά ματίες προς κάθε κατεύθυνση . Από τα οχήματα που προηγούνται σχεδόν δεν διακρίνεις τον δρόμο, η σκόνη παραμένει στον αέρα για λίγο... Μια μικρή λιμνούλα που βρωμάει, ένας βούρκος ουσιαστικά κρύβει μέσα της καμία δεκαπενταριά ιπποπόταμους που απολαμβάνουν την θαλπωρή του ηλίου! Θα δούμε και zebra crossing (διάβαση πεζών - λογοπαίγνιο) στην κυριολεξία.









Συνεχίζουμε την οδήγηση μέσα σε έναν λαβύρινθο από μικρά δρομάκια και αργά το απόγευμα θα σταματήσουμε στο Nyani public camp όπου απόψε θα κοιμηθούμε σε σκηνές. Κάμποσες αντιλόπες τρέχουν στα είκοσι μέτρα από εμάς ενω λίγο αργότερα θα περάσουν και πολλά γκνου. Φορτίζουμε τα κινητά μας πίνοντας μια μπύρα στον χώρο του εστιατορίου. Θα γεμίσουμε τα στομάχια μας με σούπα στην οποία έχουν βάλει ποπ κορν (!), μια Tanzanian Bolognese, λαχανικά και ένα πεντανόστιμο μάνγκο με την παρέα μας, συζητώντας για τα όσα είδαν τα μάτια μας. Η μικρή Ολλανδέζα γκρινίαζει για δίαφορα αλλά οι υπόλοιποι είμαστε μια χαρά με ακμαίο το ηθικό! Σύντομα θα πάμε αποκαμωμένοι στις σκηνές μας αλλά πρώτα βεβαίως επιβάλλεται ένα γρήγορο μπάνιο με κρύο νερό και μετά ξάπλα με τους ήχους των γρύλλων και οτι άλλο κρύβεται στην γειτονιά... Πολλές νέες εικόνες σήμερα... Ξαφνικά μέσα στον ύπνο μου ακούω κάτι να τρίβεται στην σκηνή, εκεί που ετοιμάζομαι να κάνω την προσευχή μου μπαίνει μέσα η Α που επιστρέφει από το μπάνιο. Κοιτάζω την ώρα, είναι μόλις 23:00. Κατα την διάρκεια της ημέρας λόγω ζέστης πίνουμε πολύ νερό ενώ και οι μπύρες πριν το δείπνο δεν βοηθούν ιδιαίτερα. Ξαναξυπνάω, είναι 3:30 και προσπαθώ να αντισταθώ στο σώμα μου που δεν κρατιέται άλλο, λίγο πριν το τέλος αποφασίζω ότι πρέπει να βγω από τον υπνόσακο και να πάω και εγώ τουαλέτα. Ανοίγω την σκηνή, έξω εκτός από το φως στην κουζίνα όλα είναι κατάμαυρα. Οπλίζομαι με θάρρος και το κινητό στο χέρι, ακούω κάτι να τρέχει πίσω από κάποιους θάμνους και επιταχύνω το βήμα. Επιστρέφοντας κοιτάζω τον έναστρο ουρανό πάνω από το κεφάλι μου, κλείνω με χαρά την σκηνή και ελαφρύτερος αποκοιμιέμαι αμέσως. Δημόσιες τουαλέτες στην γη και εκατομμύρια αστέρια στον ουρανό, αξία ανεκτίμητη!!

 

[BASILISPAP]

Τέταρτη ημέρα δραστηριοτήτων, Serengeti μέρος Β!!

Σήμερα θα περάσουμε άλλη μια μέρα στο Serengeti παρακολουθώντας την άγρια ζωή και την εξερεύνηση των πολλών τοπίων της περιοχής.

Το χαρακτηριστικό γέλιο από τις ύαινες ακούγεται την νύχτα πολύ κοντά στις σκηνές μας. Το ξυπνητήρι θα χτυπήσει στις έξι και το πρωινό θα μοιραστεί τριάντα λεπτά αργότερα. Σχετική ψυχρά, θέλει μακρυμάνικο ενώ ο καθαρός ουρανός μας δίνει όμορφες εικόνες και χρώματα. Πρωινό λοιπόν αγκαλιά με την ανατολή του ηλίου, με την μουτρωμένη μικρή Ολλανδέζα να μην βγάζει άχνα για την ώρα. Ξεκινάμε στις επτά αλλάζοντας θέσεις, σήμερα θα κάτσουμε μπροστά έτσι ο κάθε επιβάτης θα έχει την δυνατότητα να τις δοκιμάσει όλες!

Κάποιες φωτογραφίες δίνουν άλλο νόημα στο zebra crossing. Ένα τεράστιο κοπάδι από ζέβρες, ακολουθούν η μια την άλλη σε μια τεράστια ευθεία, κάποιες φορές με την παρέα των γκνου και πουλιών που τρώνε τα παράσιτα τους. Το τσακάλι μας κοιτάζει και εξαφανίζεται όσο γρήγορα εμφανίστηκε. Πολύ όμορφη περιοχή με ψηλό χορτάρι και διάσπαρτα δέντρα, γεμάτο θηρευτές και θηράματα. Τουλάχιστον δέκα λιοντάρια προχωράνε προς ένα άλλο κοπάδι από ζέβρες, κάτι ετοιμάζουν. Κάποιες ζέβρες φωνάζουν σχεδόν σαν σκυλιά για να προειδοποιήσουν το είδος τους για την παρουσία κινδύνου. Το κυνήγι παίρνει ώρα, περιμένουμε. Τριγυρνάμε (σαν άλλοι Καίσαρες στην αρένα) στην περιοχή μαζί με άλλα δέκα τζιπ περιμένοντας να κάνουν κίνηση τα αιμοδιψή πλάσματα. Αερόστατα στον ορίζοντα θα μας κάνουν όλους να ζηλέψουμε, αλλά 550 δολάρια (ανά άτομο) για μια ώρα δεν τα δίνουμε… Τελικά δεν θα δούμε κάτι άλλο όσο και αν περιμένουμε, η αγέλη λιονταριών τεμπελίαζει και δεν θα μας τιμήσει.







Κάποιοι βράχοι μοιάζουν με νησιά σε μια χωμάτινη θάλασσα. Πολύχρωμα πουλιά κελαηδούν, λουλούδια και πεταλούδες τριγύρω. Οι εναλλαγές του τοπίου με εντυπωσιάζουν, ψηλό χορτάρι, κίτρινο, πράσινο και μετά πάλι χαμηλό. Έχει πάει εννιά και επιτέλους ο ήλιος μας ζεσταίνει. Καμία δεκαριά λιοντάρια τρώνε ένα βουβαλίσιο κουφάρι, από μακριά ακούγεται ο ήχος από τα κόκκαλα που σπάνε. Τα θηλυκά του είδους οργανώνουν το κυνήγι, στην επιτυχία πρώτα τρώει το αρσενικό (όπως θα έπρεπε να είναι σε ΚΑΘΕ είδος), μετά έχουν δικαίωμα να φάνε τα θηλυκά και τέλος τα μικρά τους…

Στην συνέχεια ξάαααπλα, ξεκούραση μέχρι και για έξι ημέρες χωρίς την ανάγκη για επιπλέον φαγητό. Απλά περιφέρονται με πρησμένη κοιλιά και ψάχνουν να βρουν σκιά. Βρισκόμαστε στα δύο μέτρα απόσταση από τα χορτασμένα αιλουροειδή. Τα μάτια τους είναι πανέμορφα και ένα χαριτωμένο μικρούλι μας κοιτάζει με απορία. Χιλιάδες μύγες τρέφονται από ότι απομένει, όρνια πετάνε και περιμένουν τις ύαινες να ξεκοκαλίσουν το δώρο.





Συνεχίζουμε σε φαινομενικά για εμάς άσχετα σημεία, ο οδηγός ξέρει βεβαίως προς τα που να κινηθεί. Θα βρούμε ένα μοναχικό μικρό γκνου που έχει χάσει την μητέρα του, καλεί το είδος του με ένα σπαραχτικό ήχο και κολλάει στο αυτοκίνητο ανήμπορο για κάτι άλλο. Λογικά θα συναντηθεί με κάποιο λιοντάρι δυστυχώς... Πραγματικά το λυπηθήκαμε το κακόμοιρο αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να επέμβουμε και η ζωή συνεχίζεται...
Θα δούμε αντιλόπες διαφόρων ειδών και σύντομα βρισκόμαστε ξανά σε περιοχή με χιλιάδες λουλούδια. Τα τζιπ περνώντας σηκώνουν σύννεφα σκόνης που περιπλανιέται στον αέρα. Συνέχεια έχει μια λιμνούλα με πουλιά και πολύχρωμες σαύρες κολλημένες σε βράχους.









Από μακριά θα δούμε πολλά τζιπ μαζεμένα, σημάδι ότι εκεί υπάρχει κάτι ενδιαφέρον. Πολλά λιοντάρια κάθονται στην σκιά κάτω από δέντρα και τρία εξ αυτών παρακολουθούν αφ’ υψηλού πάνω στον βράχο, σαν τον "βασιλία των λιονταριών". Οι παπαράτσι άμεσα μαζεύτηκαν σαν τις μύγες και παρενοχλούν το δημοφιλές κοινό.







Ώρα δώδεκα, συνεχίζουμε και άμεσα θα βρούμε ένα ακόμα λιοντάρι να λιάζεται με το μισό του σώμα μέσα στο νερό. Αργότερα άλλα δύο κοιμούνται κάτω από ένα δέντρο με τους ήχους των πουλιών να τα νανουρίζουν. Γαζέλες και αντιλόπες 100 μέτρα παραπέρα, αχ και να σας πάρουν χαμπάρι. Θα σταματήσουμε για φαγητό κάτω από δέντρα, ενώ στα 300 μέτρα υπάρχει ολάκερη φαμίλια τετράποδων κυνηγών. Όποιος θέλει τουαλέτα, δεύτερος θάμνος αριστερά προσευχόμενος μην εμφανιστεί ξαφνικά κανένας απρόσκλητος θηρευτής. Η μουτρωμένη μικρή Ολλανδέζα χαλάει την παρέα, έσκασε η φούσκα του παραμυθιού της. Όταν κάτι δεν πάει όπως θέλει (δηλαδή πολύ συχνά), γκρινιάζει και ρίχνει την φίλη της. Τώρα θέλει να ξέρει πότε θα δούμε λεοπαρδάλεις... Στις 10:15 είναι καλά ή να το κανονίσουμε για αργότερα;









Ένα κοπάδι από γκνου και ζέβρες ανάμεικτα... Έχει πάει τρεις και μετά το αρχικό ανέβασμα και το φαγητό, πέσαμε... Από ότι φαίνεται νυστάξαμε όλοι και το σώμα δεν έχει συνηθίσει να κάθεται τόσες ώρες μέσα σε ένα αυτοκίνητο που ανακατεύεται και κινείται σε ανώμαλο έδαφος.








Δεκάδες ιπποπόταμοι, ρίχνουν νερό στην πλάτη τους με την βοήθεια της ουράς τους. Ημιβυθισμένοι στο καφετί σκατόνερο με την έντονη οσμή, σκοτώνουν τους περισσότερους ανθρώπους στην ήπειρο μετά το καταραμένο κουνούπι. Διάσπαρτοι ελέφαντες βρίσκονται στην γειτονιά, παραπέρα ακόμη ένας μοναχικός κάνει δωρεάν λασπόλουτρο. Σε άλλη λιμνούλα θα δούμε ένα πτώμα ιπποπόταμου από το οποίο τρέφονται κροκόδειλοι! Μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ο ήχος και η δύναμη του καθώς στριφογυρίζει για να αποσπάσει κομμάτια σάρκας.







Ακόμα ένας ελέφαντας με κρίση προσωπικότητας, νομίζει ότι είναι καμηλοπάρδαλη και τραβάει κάτι από τα ψηλότερα κλαδιά του δέντρου. Στην περιοχή έχει πολλές χουρμαδιές, θα δούμε και δεκάδες άλλους ελέφαντες, μια οικογένεια ύαινες.
Πολύ εντυπωσιακό είναι το λιοντάρι που ξεκουράζεται πάνω στο λουκανικοδέντρο (το kigelia). Φαίνεται ότι παρατηρεί κάτι από απόσταση, συχνά οσμίζεται τον αέρα και μετά ξανακάθεται στο κλαδί που έχει επιλέξει.

Τα Big Five είναι τα πέντε πιο δύσκολα είδη θηλαστικών που μπορείς να βρεις στην Αφρική, η ταξινόμηση έγινε από τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Τα εν λόγω ζώα είναι το λιοντάρι, η λεοπάρδαλη, ο ελέφαντας, ο ρινόκερος και το βουβάλι. Άπιαστο, σπάνιο, γρήγορο και επικίνδυνο, κάθε ζώο έχει κερδίσει τη θέση του στη λίστα με τις πιο πολυπόθητες θεάσεις σαφάρι.
Όλα απειλούνται (εκτός από τα βουβάλια) αφού είναι οι προτιμώμενοι στόχοι των κυνηγών… Φυσικά είναι παράνομο να σκοτώνονται ζώα σε εθνικά πάρκα και μας είπαν οτι η Τανζανία καταπολεμά τη λαθροθηρία σε καθημερινή βάση, οι φύλακες (rangers) είναι παντού.







Επιστρέφουμε και πάλι στο “διαμέρισμα” μας, το Nyani public camping με το χαμογελαστό προσωπικό και τις σχετικά καθαρές τουαλέτες. Ένα ντους θα επαναφέρει το χρώμα στο δέρμα μας καθώς τόνοι σκόνης θα φύγουν από αυτό. Λίγα λεπτά μετά μια ξαφνική μπόρα θα κάνει όλους τους ενοίκους να κλείσουν τις σκηνές τους. Ήρθε η ώρα για μια δροσερή μπύρα Κιλιμάντζαρο, μας απογοητεύουν καθώς πουλάνε μόνο μικρές (αν μπορείς πήγαινε να βρεις από αλλού)! Ο ήλιος δύει και λογικά αύριο το πρωί θα επαναλάβει την φυσική ροή των πραγμάτων. Είναι 18:45, το φαγητό θα σερβιριστεί στις 19:30, στα μαγειρεία κάποιοι εργάζονται πυρετωδώς γι' αυτό. Και πάλι παραδίπλα μας βρίσκονται άγρια ζώα όπως αντιλόπες, γαζέλες και ζέβρες. Τουλάχιστον αυτά φαίνονται, για τα υπόλοιπα δεν παίρνω και όρκο. Νιώθω ότι έχω μικρές κοιλιακές ανησυχίες, ελπίζω να την γλυτώσω... Σιγά σιγά το φως χάνεται και την θέση του θα πάρει ένας μαύρος καμβάς που αποκαλύπτει τα αστέρια που κρύβονται μέσα του...
Η μικρή Ολλανδέζα θα ζητήσει και θα καταφέρει να ξεκινήσουμε νωρίτερα αύριο το πρωί, επιτέλους και κάτι θετικό από αυτήν!

 

[BASILISPAP]

Πέμπτη ημέρα δραστηριοτήτων, Serengeti μέρος Γ!

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως πάρα πολλές μέρες στο Σερενγκέτι όποτε συνεχίζουμε για τρίτη και τελευταία ήμερα στο εθνικό πάρκο.

Ακριβώς στις έξι μπαίνουμε στο τζιπ και θα καθίσουμε στις πίσω θέσεις. Το είχαμε συνεννοηθεί από πριν για να έχουμε πάρει όλοι μια γεύση από την κάθε πλευρά και σημείο του οχήματος. Πιστεύω είναι ιδανική για αυτόν που θέλει την ησυχία του, για αυτούς που θέλουν να χαθούν μονοί τους χωρίς πολλά λογία και να μείνουν προσηλωμένοι σε αυτά που αντικρίζουν. Από αυτή την θέση μπορεί να μην βλέπετε καλά όταν γίνεται κάτι μπροστά και ίσως λόγω των αναρτήσεων να κουνηθείτε λιγάκι παραπάνω. Στην μέση κάθεται ο κοινωνικός, αυτός που θέλει να μιλάει με όλους, από εδώ ακούμε και βλέπουμε τα περισσότερα αλλά έτσι μπορούμε να κάνουμε και καλαμπούρι με τους πάντες... Μπροστά κάθεται ο καλός μαθητής, ακούει αυτά που λέει ο δάσκαλος και τα μεταφέρει στους κουφούς, είναι ο συνδετικός κρίκος με τους πίσω..
Ιδανική θέση δεν υπάρχει, μπορεί το αξιοθέατο να εμφανιστεί ξαφνικά από πίσω από το όχημα και οι μπροστά να μην βλέπουν καλά ή και το αντίθετο. Είναι όλα θέμα τύχης και στιγμής. Εννοείται ότι συνήθως η σκεπή είναι ανοικτή οπότε δεν υπάρχει κανόνας σε αυτά που έγραψα.


Ξεκινάμε με την χαραυγή. Ζέβρες, λαγοί, δύο τσακάλια. Το μαύρο δίνει την θέση του στο πορτοκαλί χρώμα και ο ουρανός φωτίζεται. Η θέα μοιάζει διαφορετική με το κίτρινο χορτάρι. Ένα ζευγάρι λιοντάρια, ο αρσενικός βρυχάται προς εμάς (όταν πλησιάσουμε) θέλοντας να εντυπωσιάσει την όμορφη κυρία του. Ακόμα επτά λιοντάρια ξεκοκαλίζουν τα απομεινάρια μιας ζέβρας, με ένα από αυτά να φοράει συσκευή εντοπισμού στον λαιμό. Ο ήλιος ανατέλλει επιτέλους και σπάει την έντονη ψύχρα. Κάποια αερόστατα κάνουν την εμφάνιση τους, να θυμίσω το κόστος των 500 ευρώ σε μια χώρα όπου όπως είπαμε ο μέσος μισθός είναι λιγότερο από 200 ευρώ τον μήνα…
Η ώρα είναι επτά και περνάμε ανάμεσα από ένα πραγματικά τεράστιο κοπάδι από ζέβρες που οδεύουν προς τον βορρά. Τα ανήλικα ζώα είναι πολύ χαριτωμένα και κάποια συμπεριφέρονται σαν παιδιά τρέχοντας δεξιά και αριστερά. Σε μια λακκούβα ο πισινός μας σηκώθηκε κανένα μέτρο ψηλά. Κάποιοι φασιανοί κρύβονται στην πυκνή βλάστηση ελπίζοντας να την γλυτώσουν και σήμερα. Στις οκτώ θα επιστρέψουμε για πρωινό και θα ετοιμάσουμε τα σακίδια μας.







Είναι 9:20 και αφήνοντας πίσω μας το κάμπινγκ αμέσως θα δούμε μπόλικους αγριόχοιρους. Φεύγουμε για αλλού, περνώντας μερικές ακόμα τελευταίες ώρες στο Σερενγκέτι. Ένα πουλί με εντυπωσιακά έντονο πορτοκαλί και μαύρο χρώμα, ενώ τα μεγάλα και άσχημα πουλιά πετάνε σε κοπάδια. Παρατηρούμε ότι το σχέδιο των αυτιών ενός ελέφαντα είναι σαν τον χάρτη της Αφρικής!! Προσπερνάμε άλλον έναν, χωρίς να τον κοιτάξουν καν οι περισσότεροι, μπουχτίσαμε από δαύτους μάλλον! Όμορφο χορτάρι, μια κίτρινη θάλασσα με διάσπαρτα δέντρα και κάποιους κάκτους. Δεκάδες μπαμπουίνοι και ιπποπόταμοι όλων των ηλικιών.







Θα δούμε ένα νεκρό λιοντάρι ανάμεσα σε θάμνους, στις ρίζες ενός δέντρου. Για να αποδείξεις ότι είσαι ικανός να παντρευτείς λένε ότι οι Μασάι έφερναν το δέρμα ενός τέτοιου ζώου στον πατέρα της νύφης. Να η ευκαιρία μου!! Ένα πουλί πετάει με ένα φίδι να κρέμεται από το στόμα του. Αλλάζουμε περιοχή, τώρα θέλουμε χαμηλή βλάστηση μήπως και δούμε κάποιον άλλου είδους θηρευτή. Μια πραγματικά ατελείωτη πεδιάδα με πολλά λουλούδια. Δυο θηλυκά λιοντάρια με επτά μικρά περπατάνε ανάμεσα σε μια γραμμή από οχήματα χωρίς να μας δίνουν καμία σημασία.
Μαγκούστες σε ένα μικρό λόφο και παραδίπλα ύαινες.. Μικροσκοπικοί ανεμοστρόβιλοι ανασταίνονται και ξεψυχούν άμεσα ανακατεύοντας το χώμα.







Ξαφνικά μια φάλαγγα από αυτοκίνητα προμηνύει κάτι το ενδιαφέρον! Άπειρη σκόνη από τα προπορευόμενα οχήματα. Νομίζουμε ότι βλέπουμε τρεις λεοπαρδάλεις. Ανασηκώνονται και κάθονται ξανά, κάνοντας γνωστή την παρουσία/ύπαρξη τους. Θα μείνουμε εκεί για μισή ώρα, έχει πάει 12:30. Μέχρι και η μικρή Ολλανδέζα χαλαρώνει μετά από αυτό! Αν και επιστρέφει στην κανονικότητα όταν μαθαίνει ότι πρόκειται για τσίτες (γατόπαρδος) και όχι λεοπαρδάλεις... Πανέμορφα και εντυπωσιακά ζώα αν και δεν τα είδαμε εν κινήσει δυστυχώς.









Το τοπίο αλλάζει όσο καταπίνουμε τα χιλιόμετρα, γίνεται στούπα. Ύαινες δίπλα στο νερό, μετά γαζέλες, στρουθοκάμηλοι, ξεραΐλα και στεγνό χορτάρι. Είπαμε οι εναλλαγές εικόνων είναι συνεχής. Σερενγκέτι σημαίνει «απέραντη πεδιάδα» στα Μασάι. Όρνια! Όχι εσείς, για τα πτηνά μιλάω. Ακούγονται κάποια τζιτζίκια ενώ κατεβαίνουμε σε χαμηλότερο υψόμετρο. Εδώ η βλάστηση είναι πιο ανοιχτόχρωμη. Μακριά και για όσο βλέπει το μάτι υπάρχουν χιλιάδες γαζέλες, εκατοντάδες γκνου και άλλα ζώα. Ερωδιοί και δίαφορα άλλα πτηνά, στρουθοκάμηλοι.








Σταματάμε και πάλι για φαγητό, δεν κάνουμε και τίποτα άλλο, στο ίδιο σημείο όπου είχαμε το πρόβλημα με το καύσιμο προχθές. Πάνω στην συζήτηση μαθαίνουμε ότι η Γερμανίδα έχει περάσει από το νησί μας. Μια ώρα αργότερα ξεκινάμε και πάλι για νέες περιπέτειες. Μια μεγάλη ευθεία πολλών χιλιομέτρων με αμέτρητα ζώα θα μας οδηγήσει στην πύλη εξόδου του Σερενγκέτι.
Προχωράμε με ταχύτητα 80χλμ σηκώνοντας άπειρη σκόνη στο πέρασμα μας. Όσο γρήγορα ήρθαμε, τόσο γρήγορα εξαφανιζόμαστε.







Μόλις μπήκαμε στο Ngorongoro conservation area και πάλι, οι Μασάι ξανακάνουν την εμφάνιση τους. Εδώ επιτρέπεται να ζουν και να έχουν τα κοπάδια τους σε αντίθεση με το Σερενγκέτι. Ακόμα επτά όμορφες καμηλοπαρδάλεις τρώνε από τα δέντρα. Το τοπίο αλλάζει, γεμίζει ο τόπος με θάμνους και χαμηλά ανεμοδαρμένα δέντρα. Επιστρέφουμε εκεί που μοιάζει με ελληνικό νησί με τα τζιτζίκια. Οι Μασάι πουλάνε και πάλι μέλι σε μπουκάλια κόκα κόλας. Το μυαλό χάνετε στις εικόνες που αντικρίζει... Διάσπαρτες μικρόκοινωνίες των Μασάι, μια χούφτα σπίτια από λάσπη και άχυρο με φυσικούς φράκτες από θάμνους τριγύρω τούς για προστασία.
Μια καλοδεχούμενη στάση τουαλέτας όπου πολλά γαϊδούρια τριγυρίζουν ελεύθερα στον χώρο. Κάποια παιδιά βόσκουν τα ζωντανά της οικογένειας, μας χαιρετάνε ευχόμενοι λογικά να είχαν την δική μας τύχη και ζωή. Η ίσως και όχι...








Τα παράθυρα παραμένουν κλειστά λόγω σκόνης, μην σκεφτείτε να νοικιάσετε τελείως ανοιχτό όχημα όπως είδαμε... Κάθε δύο λεπτά σε προσπερνάει ή έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση και άλλο τζιπ. Τόση σκόνη δεν έχετε δει ούτε κάτω από το χαλί του παιδικού σας δωματίου.
Είναι 16:40 και η περιοχή είναι φανταστική, το σημείο που είπα ότι μου θυμίζει την Ισλανδία. Οικόσιτα και άγρια ζώα πλαισιώνουν τους Μασάι. Τουρίστες επισκέπτονται το "χωριό" ενώ αυτοί χορεύουν και τραγουδούν για δέκα ευρώ ανα επισκέπτη... Πάνω στην ανηφόρα ένα τζιπ έχει ζημιά, σταματάμε για να βοηθήσουν οι ειδικοί. "Μασαάκια" (μικρά παιδιά Μασάι) ζητιανεύουν νομίζω επαγγελματικά. Λίγο παραπέρα θα δούμε δεκάδες καμηλοπαρδάλεις. Η θέα από ψηλά είναι πανέμορφη, σκέφτεσαι το τεράστιο πραγματικά μέγεθος της πεδιάδας, ειδικότερα όταν επιστρέφεις και το έχεις ζήσει απο κοντά. Τώρα το τοπίο μοιάζει με Ελβετία, μέχρι και αγελάδες έχει! Μια λίμνη και ενα καταπράσινο χορτάρι.







Στις 17:30 φτάνουμε στο Simba camping site με την όμορφη θέα και τις πολύ καλύτερες υποδομές (σε σχέση με το χθεσινό). Μπάνιο με ζεστό νερό αλλά και ακριβή μικρή μπύρα στα 3 ευρώ. Ρεεεε στο Σερενγκέτι ήταν 2 ευρώ, παλιοκλέφτες μας βρήκατε στην ανάγκη. Θα κάτσουμε στο γρασίδι στην σκιά ενός μεγάλου δέντρου με θέα τον κρατήρα, πίνοντας την. Απολαμβάνουμε την δύση του ηλίου και θα πάμε για ντους. Στον καθρέπτη μοιάζω με πάντα, όλο το πρόσωπο μου εκτός από τα σημεία των γυαλιών ηλίου είναι σκούρο καφετί. Η σκόνη που λέγαμε, κολλάει και δεν φεύγει εύκολα!
Μιλώντας με τον Jonas μου λέει ότι στην Γερμανία είχε προσπαθήσει να πάρει δολάρια από την τράπεζα του για να πληρώσει το σαφάρι (κάτι το οποίο δεν χρειάζεται). Κάτι είχε γίνει και λόγω τεχνικών θεμάτων ζήτησε ξανά δεύτερη φορά το ίδιο. Μόλις έμαθε ότι έχασε περίπου 500 ευρώ, αφού έγινε η εκκαθάριση!!

Το βραδινό προβλέπεται για τις 20:00. Είναι 19:00 και αρχίζει η ψύχρα, λένε ότι εδώ έχει κρύο θα το δούμε αργότερα!
Κατουράω στα δημόσια ουρητήρια, καθώς είμαι (κατά τα φαινόμενα) μόνος μου, αφήνομαι ελεύθερος και μπόλικα λίτρα βλαπτικών αέριων (ικανά να ανοίξουν ακόμα μια τρύπα στο όζον) εκλύονται στην ατμόσφαιρα. Κοιτάζω πίσω μου και κάποιος τύπος σίγουρα μετάνιωσε την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισε να πάει τουαλέτα...
Για τους πουριτανούς/ντροπαλούς/ευαίσθητους να πω ότι εσείς αποφασίσατε να ανοίξετε το ημερολόγιο μου. Δεν ήρθα στην πόρτα σας για να πουλήσω εγκυκλοπαίδεια. Αλήθεια, δουλειά ή υποχρεώσεις δεν έχετε; Τι σας ενδιαφέρει το προσωπικό ημερολόγιο ενός αγνώστου; Τέλος πάντων, συνεχίζω.

Με λίγη ντροπή αλλά και ταυτόχρονα καμάρι για το κατόρθωμα μου, θα βγω από το μπάνιο γελώντας νευρικά. Έξω από τα μαγειρεία κάποιος υπάλληλος με χαιρετάει, jambo! Asante του απαντώ... Δηλαδή: -Γεια σου. -Ευχαριστώ. Μάλιστα...

Φάγαμε σούπα, τις πατάτες και τα λαχανικά μας, φορτίσαμε και τα κινητά στον χώρο του εστιατορίου. Είναι 22:00 και έχει έρθει η ώρα για ύπνο με παρέα τους γρύλλους και κάποιες αντιλόπες παραδίπλα μας. Κατά τα μεσάνυχτα θα ξυπνήσω, ολόκληρη η μια πλευρά μου είναι παγωμένη. Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο βρίσκομαι στο έδαφος αντί στο λεπτό στρωματάκι και ψάχνω για περισσότερο από μισό λεπτό να καταλάβω το τι μου γίνεται και το που είμαι... Ήρθε η ώρα της τουαλέτας ενώ το κρύο είναι αληθινά τσουχτερό. Αυτή την φορά επιβεβαιώνω ότι είμαι σίγουρα μόνος πριν αφεθώ…

 

[Sassenach77]

Νομίζουμε ότι βλέπουμε τρεις λεοπαρδάλεις. Ανασηκώνονται και κάθονται ξανά, κάνοντας γνωστή την παρουσία/ύπαρξη τους. Θα μείνουμε εκεί για μισή ώρα, έχει πάει 12:30. Μέχρι και η μικρή Ολλανδέζα χαλαρώνει μετά από αυτό! Αν και επιστρέφει στην κανονικότητα όταν μαθαίνει ότι πρόκειται για τσίτες (γατόπαρδος) και όχι λεοπαρδάλεις...

Λένε ότι είναι πιο δύσκολο να δεις γατόπαρδους παρα λεοπαρδαλεις έπρεπε να πεις στην μικρή Ολλανδεζα... Εντωμεταξύ και εμείς γατόπαρδους είδαμε. Οι λεοπαρδάλεις δεν μας έκαναν τη χάρη και είναι το μοναδικό απο τα big fives που δεν είδαμε... Είδαμε μόνο το θήραμα μίας πάνω σε ένα δέντρο και περιμέναμε πάνω απο μισάωρο μήπως και εμφανιστεί, αλλά τζίφος... Αργότερα σε άλλη χώρα είδα τη χειμερινή έκδοση και στανιαρα!

Τα θηλυκά του είδους οργανώνουν το κυνήγι, στην επιτυχία πρώτα τρώει το αρσενικό (όπως θα έπρεπε να είναι σε ΚΑΘΕ είδος), μετά έχουν δικαίωμα να φάνε τα θηλυκά και τέλος τα μικρά τους…

Το κακό σου τον καιρό!

 

[BASILISPAP]

Έκτη ημέρα δραστηριοτήτων, Ngorongoro!

Το Ngorongoro πιστεύεται ότι σχηματίστηκε πριν από περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια από ένα μεγάλο ενεργό ηφαίστειο του οποίου ο κώνος κατέρρευσε προς τα μέσα. Μετά από την μεγάλη έκρηξη άφησε αυτή την τεράστια ακέραιη καλντέρα πίσω της. Ένα από τα ομορφότερα φυσικά αξιοθέατα στην Αφρική, ένα μέρος όπου θα ζήσετε την απόκοσμη ομορφιά παρέα με την ασυνήθιστη συγκέντρωση άγριας ζωής.

Διαβάσαμε ότι στον κρατήρα υπάρχουν πάνω από 7000 γκνου, 6000 ύαινες, 30 μαύροι ρινόκεροι, 4000 ζέβρες, 3000 αντιλόπες Elands, 3000 γαζέλες, 300 ελέφαντες, περιπου 70 λιοντάρια, τσακάλια, ιπποπόταμοι και άλλα ζώα. Λεγεται ότι συνολικά 25000 μεγάλα θηλαστικά έχουν κάνει την καλντέρα σπίτι τους, μια φυσική φυλακή από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν. Ένα εντυπωσιακό μέρος όπου το τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα. Ο κρατήρας έχει βάθος 600μ και ο πυθμένας του βρίσκεται στα 1800μ από τη επιφάνεια της θάλασσας. Η διάμετρός του κυμαίνεται από τα 17 μέχρι 21 χλμ και η συνολική του έκταση ισούται με 265τχλμ!

Τις τελευταίες νύχτες ξυπνάμε συνήθως δύο φορές για να πάμε τουαλέτα και επειδή κοιμόμαστε νωρίτερα από το συνηθισμένο. Το ξυπνητήρι χτυπάει στις πέντε για να προλάβουμε την ανατολή του ηλίου. Αρκετό κρύο, η σκηνή έχει γεμίσει υγρασία αλλά το πρωινό κατορθώνει να μας ζεστάνει. Πρωί πρωί με την αυγούλα (στις έξι) αφήνουμε πίσω μας τις σκηνές και θα πάμε να δούμε ένα από τα highlights της χώρας, τον κρατήρα Ngorongoro. Κατεβαίνουμε σφαιράτοι με 60χλμ την ίδια χωμάτινη ανηφόρα που κάναμε χθες στο τέλος της ημέρας. Αντικρίζουμε από ψηλά την λίμνη και την πάχνη στον χώρο.

Παρακολουθούμε έκθαμβοι τις εικόνες, καθώς κατεβαίνουμε προς τον κρατήρα! Η πρωινή ομίχλη κυλάει πάνω-κάτω, αγγίζοντας το χείλος του και παρατηρούμε τα απότομα τοιχώματα του που υποδηλώνουν ένα μέρος που δεν μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο.

Σύντομα θα στρίψουμε δεξιά και θα βρεθούμε σε μια ακόμη πετρόχτιστη κατηφόρα μέχρι την πύλη για την είσοδο, αυτή την φορά προχωράμε αργά και με προσοχή. Βουβάλια μένουν έκθαμβα από τους πανέμορφους επισκέπτες και εμείς απο την ιδιαίτερη ανατολή και την μοναδική θέα! Το κινητό δείχνει ακριβώς 6:49 όταν φτάνουμε στον πυθμένα του κρατήρα.
Εδώ θα εξερευνήσουμε έναν χαμένο κόσμο που διατηρείται σε μια κατάσταση παρθένας απομόνωσης, φιλοξενώντας λιοντάρια και ύαινες, ελέφαντες και μαύρους ρινόκερους, φλαμίνγκο και τσακάλια. Με δάση, λίμνες γεμάτες ιπποπόταμους και πάρα πολλά θηλαστικά!










Το κυνήγι ξεκινάει με μεγάλη όρεξη. Ο ήλιος θα ξεπεράσει τα βουνά σε δυο λεπτά, ένας άψογος συγχρονισμός που δεν είναι τυχαίος! Πλησιάζοντας τον πυθμένα αποκαλύπτονται οι πραγματικές διαστάσεις της καλντέρας και ξετυλίγεται μπροστά μας ένας συγκλονιστικός κόσμος, σαν να βρισκόμαστε μέσα σε ντοκιμαντέρ. Τα τοιχώματα της λειτουργούν τόσο προστατευτικά όσο και περιοριστικά, παγιδεύοντας και προστατεύοντας έναν εντυπωσιακό αριθμό ζώων.
Στο μέσω της καλντέρας βρίσκεται η λίμνη Μαγκάντι μια μεγάλη τοξική/αλκαλική λίμνη στην οποία συχνάζουν φλαμίνγκο, παραδίπλα βλέπουμε ένα δάσος, αχανείς πεδιάδες και βάλτους. Άπειρα ροζ φλαμίνγκο ψάχνουν τροφή δίπλα από την ακτή και κάπου κάπου βλέπεις το νερό να ατμίζει από την διαφορά θερμοκρασίας.







Ο οδηγός μας δείχνει έναν ρινόκερο που βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση πάνω στην πλαγιά, τελικά είναι δύο αλλά θα παραμείνουν μακριά από εμάς. Έχουμε συμπληρώσει σχεδόν το παζλ, the big five (στην πραγματικότητα για εμάς θα μείνουν τεσσεράμισι, λόγω γατόπαρδου και όχι λεοπάρδαλης). Τελικά ήταν πολύ εύκολο, η μικρή Ολλανδέζα (που δεν διευκρίνισα ότι την κάνω 22 χρόνων) μετά την στιγμιαία έξαψη, φαίνεται απογοητευμένη και πάλι!! Μια στιγμή να παραγγείλουμε έναν να καβαλήσεις κοπελιά!
Όπως είπα, δεν θα τα ξαναπώ καθώς είδα, έγραψα και μίλησα ξανά και ξανά για τα άλλα ζώα. Η περιοχή είναι γεμάτη από όλα τα καλά και τα άλλα λιγότερο καλά... Ένα πραγματικό Jurassic park, μια τροπική ζούγκλα, η κοιλάδα της Εδέμ. Μια μαγκούστα τρέχει για να αποφύγει το όχημα μας. Το κρύο παραμένει τσουχτερό αν και ο ήλιος κάνει ότι μπορεί γι' αυτό. Δεν βοηθάει ιδιαίτερα και το ότι έχουμε ανοίξει την οροφή για να βλέπουμε καλύτερα, διαλέγεις και παίρνεις στην ζωή.
Θα συνεχίσουμε προς το τροπικό δάσος, θα δούμε πάμπολλες πατημασιές και περιττώματα από ελέφαντες αλλά δεν θα συναντήσουμε κάποιον.







Γκνου τρέχουν και παίζουν ανέμελα σαν μικρά παιδιά. Ένα serval (αιλουροειδές, μια μίξη γάτας και λεοπάρδαλης) μας κάνει την χάρη και περνάει στα τρία μέτρα απο εμάς. Μυριάδες χελιδόνια στον αέρα καθώς βοηθούν στην εξόντωση του μισητού κουνουπιού.






Καμία δεκαριά λιοντάρια κάνουν την παρουσία τους και άμεσα περισσότερα από σαράντα τζιπ μαζεύονται για να τα θαυμάσουν. Δύο ανήλικα τσακάλια τρώνε κάτι που μοιάζει με ποντίκι. Η περιοχή είναι τεράστια οπότε νιώθεις ελευθερία χωρίς πολλούς επισκέπτες, εκτός και αν εμφανιστεί ένα σπάνιο ζώο. Τότε φυσικά αλλάζουν όλα και θα δεις την πολυκοσμία. Βλέπουμε πελεκάνους, οι ιπποπόταμοι προτιμούν τις όχθες του ποταμού καθώς αποφεύγουν το αλμυρό νερό της λίμνης.









Λέγεται ότι εδώ κατοικούν περισσότερα από 500 είδη πουλιών. Ένας μοναχικός ιπποπόταμος βρίσκεται επιτέλους εκτός νερού και επιθεωρείτε από τους ερωδιούς. Δεν σηκώνει στιγμή κεφάλι, τρώει τρώει και ξανατρώει, σαν και εμένα χθες βράδυ. Φτάνει μέχρι και στα δεκαπέντε μέτρα απόσταση από εμάς. Τρισεκατομμύρια έντομα, τα χελιδόνια συνεχίζουν το κυνήγι και τα χρώματα στην γειτονιά οργιάζουν. Κάποια μεγάλα εμφανισιακά πουλιά, τα χελιδόνια κρέμονται σαν το σταφύλι πάνω σε θάμνους. Όλα αυτά γύρω από την λίμνη magadi.











Συνεχίζουμε μέσα από λασπόνερα με άπειρα ζώα τριγύρω μας. Περνάμε τόσο κοντά από μια ζέβρα που κατάφερα και της πασπάτευσα τον ποπό... Ζω μέσα στην ακολασία, ευτυχώς που οι rangers δεν με πήγαν μέσα για παρενόχληση ή που δεν κλώτσησε το όχημα μας όπως κάνουν τα γαϊδούρια. Μια άλλη ξύνει την κοιλιά της σε έναν βράχο. Οι ζέβρες συχνά παραμένουν αντικριστά σε ζευγάρια όπως το γιν και το γιανγκ. Αυτό γίνεται για λόγους ασφαλείας καθώς έτσι βλέπουν και από τις δύο πλευρές αλλά και για να διώχνουν με τις ουρές τους τις μύγες από το πρόσωπο τους. Οι ανάγωγες σχεδόν δεν κουνιούνται και κάνουν την κίνηση ανυπόφορη. Πραγματικά κάποιοι δεν έχουν τρόπους, θυμίζει την κίνηση στον Κηφισό σε περίοδο εορτών. Μικρή στάση για τουαλέτα σε ένα τυχαίο σημείο, κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο μήπως πλησιάζει κάποιο άλλο όχημα και βρεθούμε εκτεθειμένοι.







Στην συνέχεια ένας ελέφαντας θα περάσει στα πέντε μέτρα από το όχημα μας, έχει μια τρύπα στο αυτί σαν να φόραγε στα νιάτα του σκουλαρίκι. Παρακάτω καμία δεκαπενταριά βρίσκονται σε απόσταση από εμάς, ολάκερη αγέλη ελεφάντων.
Πάντως από ποικιλία δεν λέει και πολλά το μέρος, όλο τα ίδια και τα ίδια ζώα βλέπεις. Πέρα από την πλάκα, διαθέτει απίστευτη βιοποικιλότητα. Είναι 10:30 και η ζέστη είναι καλοδεχούμενη. Κοπάδι με δίαφορα είδη αντιλόπης ανάμεικτα, στρουθοκάμηλοι και χιλίαδες χελιδόνια ξεκουράζονται πάνω σε λεπτά κλαδιά.










Θα δούμε ακόμα τέσσερις ρινόκερους και πάλι από μεγάλη απόσταση. Πλησιάζουν αργά και σταθερά, μετά στρίβουν, σταματάνε, τρώνε και εμείς περιμένουμε μήπως και μας κάνουν την χάρη. Θα ήθελα να πω στα ψέματα ότι ο ένας ήρθε για να βγάλει μια σέλφι μαζί μας, αλλά η αλήθεια είναι ότι συνέχισαν προς άλλη κατεύθυνση δυστυχώς.
Μαθαίνουμε ότι οι μαύροι ρινόκεροι είναι δεν είναι 212 (ανάλογα με την πηγή ο αριθμός φτάνει και τους 260) σε όλη την Τανζανία, ενώ στο Ngorongoro βρίσκονται περίπου 26 εξ αυτών. Το επισημαίνω για να κατανοήσουμε την σπανιότητα του ζώου αυτού!
Θα περάσουμε δίπλα απο δεκάδες μαύρους αφρικάνικους βούβαλους, αναμφίβολα τα πιο επικίνδυνα φυτοφάγα ζώα της ηπείρου.





Ήρθε δυστυχώς η ώρα της επιστροφής, προχωράμε λοιπόν... Τελείωσε και αυτό, στην έξοδο θα δούμε πολλές μαϊμούδες και παίρνουμε την ανηφόρα που βγάζει από τον κρατήρα ρίχνοντας πολλές τελευταίες ματιές σε αυτό το θαύμα της φύσης. Επιστρέφουμε στο κάμπινγκ, η ώρα είναι λίγο μετά τις δώδεκα και θα φάμε το μεσημεριανό μας, στις 13:00 το αφήνουμε και αυτό πίσω μας .







Επιστροφή από τον ίδιο δρόμο, με μπόλικη στεναχώρια μέσα μας που αφήνουμε πίσω ότι είδαμε τις τελευταίες τρεις φανταστικές ημέρες. Θα θέλαμε να μείνουμε στο Ngorongoro ακόμα λιγάκι αλλά αν κατάλαβα καλά, οι υψηλοί φόροι για την επίσκεψη στα πάρκα έχουν διάρκεια 24ωρες κάθε φορά. Ο χρόνος μας δυστυχώς τελείωσε! Η μικρή Ολλανδέζα παραμένει μουτρωμένη, μάλλον ψάχνει κάτι για να είναι ανικανοποίητη. Λίγο αφρικανικό μασάζ θα χαλαρώσει τους γλουτούς μας αλλά όχι και αυτήν... Βγαίνουμε από την πύλη, τέρμα το χώμα και επιστρέφουμε στην άσφαλτο. Η ώρα είναι σχεδόν 14:00 και η απόσταση από το ξενοδοχείο μας στα 50χλμ. Εργάτες συνεχίζουν και σκάβουν το έδαφος με τσάπες κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού... Επιστροφή στην πραγματικότητα, τα μόνα ζώα είναι τα οικόσιτα τώρα πια... Σταματάμε φευγαλέα για μια ματιά από ψηλά στην θέα της καφέ χρώματος λίμνης Manyara, όπου ντόπιοι προσπαθούν ανεπιτυχώς να μας πουλήσουν αναμνηστικά.
Διάσπαρτοι μπαμπουίνοι μάλλον περιμένουν το επόμενο λεωφορείο στο πλάι του δρόμου...







Επιστρέφουμε και πάλι στο ξενοδοχείο Jambo lodge στις 15:00 αρκετά κουρασμένοι ενώ έχει ακόμα πολύ ήλιο και ζέστη . Μερικά παιδιά της γειτονιάς (ή του ιδιοκτήτη) έρχονται για να εκμεταλλευτούν την πισίνα και παίζουν ανέμελα για ώρες! Συζητάμε για λίγο με τον συμπαθητικό μάνατζερ του ξενοδοχείου, πάλι πρέπει να ζητήσουμε πετσέτες καθώς στο δωμάτιο δεν έχει καμία. Το ζευγάρι Γερμανών θα φύγει άμεσα για την Αρούσα καθώς αύριο έχουν πτήση για την Ζανζιβάρη. Τους αποχαιρετάμε ελπίζοντας κάποτε να τα ξαναπούμε, ποιός ξέρει.

Μετά τον καφέ και ένα ντους, θα χαλαρώσουμε λίγο στο ζεστό δωμάτιο μας. Βγαίνουμε στον κήπο και ακούγεται μια μπάντα παρέλασης. Έχουμε από μια μπύρα στο χέρι, φυσάει και επιτελούς έχει δροσιά, είναι τέλεια! Βραδινό στις 19:30, ένα τελευταίο δείπνο αποχαιρετισμού με αρκετή ποικιλία αυτή την φορά. Συζητώντας με τα κορίτσια, η μικρή καταλαβαίνει οτι δεν έχει λογική αυτό που κάνει, μας μιλάει για τις ανασφάλειες και τα συναισθήματα της. Σαν άλλος Πάπας, απο μέσα μου την συγχωρώ... Πάμε για ακόμα μια μπύρα δίπλα από την πισίνα. Εκεί με την απόχη θα σώσω ένα βατράχι, φιλί δεν είχε. Αυτό μας έλειπε να κουβαλάμε μαζί μας και κανέναν μαντράχαλο πρίγκιπα. Νιώθω πάλι ενοχλήσεις στην κοιλιά μου... Ευκαιρία να χάσουμε και κανένα κιλό, όπως τότε στο Μπάλι, όπου γύρισα 4-5 κιλά ελαφρύτερος!! Για να δούμε πως θα πάει αυτό. Μεγάλη βοήθεια σε αυτού του είδους τα προβλήματα είναι τα φυτικά συμπληρώματα ενεργού άνθρακα. Επίσης παίρνουμε προληπτικά χάπια με προβιοτικά. Στις 22:00 θα ξαπλώσουμε παρέα με καντάδες από γρύλους, βατράχια και πουλιά!

 

[BASILISPAP]

Έβδομη και τελευταία ημέρα δραστηριοτήτων, Manyara!



Το Εθνικό Πάρκο Manyara είναι γνωστό για τα λιοντάρια που αναρριχούνται στα δέντρα, τη αλκαλική λίμνη που προσελκύει χιλιάδες ροζ φλαμίνγκο, έναν από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς ελεφάντων της Τανζανίας και για να είμαι ειλικρινής ένα τοπίο που καλύτερα να το βλέπαμε πριν το Σερενγκέτι και το Νγκορονγκόρο. Εδώ στεγάζονται όλα τα οικοσυστήματα, λίμνη, βάλτοι, πεδιάδες και καταπράσινα δάση γεμάτα από άγρια ζωή.

Το ξυπνητήρι θα χτυπήσει στις 6:30, στις επτά θα πάρουμε το πρωινό μας και 7:30 θα αφήσουμε το ξενοδοχείο. Ο μάγειρας μας θα μείνει εδώ καθώς περιμένει το επόμενο γκρουπ για το Σερενγκέτι, ο κύκλος συνεχίζεται και για αυτούς. Ένα φιλοδώρημα, θεωρείτε πρέπον το δεκάευρω ανά ήμερα και ανά επισκέπτη, ποσό που μοιράζεται το πλήρωμα του οχήματος. Μια χειραψία και τέλος και αυτός από την ζωή μας.

Σήμερα ο εύκολος στόχος μας είναι να δούμε την λίμνη Manyara μεγέθους 230τχλμ… Λέω εύκολος καθώς βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από το ξενοδοχείο μας. Σε μόλις πέντε λεπτά φτάνουμε στο εθνικό πάρκο, περνάμε τον έλεγχο για τις απαραίτητες άδειες και μπαίνουμε από την πύλη.
Διαφόρων ειδών μαιμούδων ξεχωρίζουν ανάμεσα στα δέντρα, μια υδρόβια αντιλόπη με ενα σχέδιο στόχου στον πισινό της και δεκάδες μπαμπουίνοι. Με τρεχούμενο νερό, ένα δάσος που θα μπορούσε να είναι κάπου στην Ευρώπη. Βλέπουμε δυο sky monkey και μπαμπουίνους με αιμορροΐδες. Τερμιτοφωλιές, πανύψηλα δέντρα, ένα ζευγάρι πουλιών με καμπυλωτό ράμφος. Καλά είναι αλλά δεν έχουμε δει και κάτι το ιδιαίτερο μέχρι τώρα.







Ξάφνου πέντε ελέφαντες αποφασίζουν να βγουν από την τροπική βλάστηση και περνάνε ξυστά από εμας. Ο ένας μετά τον άλλο, μια όμορφη στιγμή ενθουσιασμού, μια στιγμή που αναπτερώνει το ηθικό κάποιων...
Ένας ελέφαντας κάνει παρέα με δεκάδες πεταλούδες, οι άλλοι δεν τον παίζουν. Μέχρι τώρα έχουμε δει μόνο ένα ακόμα όχημα. Δέντρα με φρούτα, σαν στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα με άγρια στρογγυλά αγγούρια τα οποία δεν τρώγονται. Κάποιες φωλιές πουλιών μοιάζουν με αυτά για να αποφεύγουν τους εχθρούς. Τώρα το τοπίο αλλάζει, μπαίνουμε σε κάτι σαν πευκοδάσος και γρήγορα φτάνουμε δίπλα στην λίμνη. Νεκρά δέντρα βρίσκονται μέσα σε αυτή, ένα ελαφρύ αεράκι μας δροσίζει και η ώρα είναι μόλις εννιά το πρωί. Ακόμα ένας-δυο-τρεις μοναχικοί ελέφαντες, μην ξεχνάτε “objects are closer than they appear” και κάποιοι απαιτούν σεβασμό.







Μια χούφτα από ιμπάλα και τρεις ζέβρες, όταν ακούγεται ένας ήχος από το προπορευόμενο όχημα τρέπονται πανικόβλητα σε φυγή. Συνεχίζουμε στην παραλιακή ζώνη. Ένα πουλί bishop με το έντονο πορτοκαλί και μαύρο. Καμηλοπάρδαλη και μπόλικα ιμπάλα και αντιλόπες. Θα μείνουμε λίγα λεπτά δίπλα στο κύμα, ναι είχε κύμα σήμερα. Συνεχίζουμε με άλλα είδη μαϊμούδων. Πέντε ελέφαντες, από τους οποίους οι δύο είναι χαριτωμένοι και μικρής ηλικίας ενω από τον ένα ενήλικα κρέμεται το αυτί του. Θα διασταυρώσουν οι δρόμοι μας με πολλούς ακόμα. Μια πεταλούδα μπαίνει στο αυτοκίνητο για να μας χαιρετίσει. Το νερό της λίμνης μοιάζει με ένα τεράστιο φλυτζάνι με σοκολατούχο ρόφημα. Καθώς προχωράμε αλλάζει και πάλι η βλάστηση, ψηλό χορτάρι και ξαφνικά μια γυαλιστερή πέτρα που… περπατάει; Ένας μάλλον χαλαρός ιπποπόταμος χάνεται πίσω από ένα δέντρο. Αλλάζουμε και πάλι εικόνες, όμως άλλα ενδιαφέροντα ζώα δεν βλέπουμε, αν και στην φάση που είμαστε τώρα για να γοητευθούμε λογικά πρέπει να αντικρίσουμε δεινόσαυρο!









Συνεχίζουμε σε χωμάτινο δρόμο βεβαίως με κάποιες λακκούβες. Φτάνουμε σε μια μικρή παραλία όπου υπάρχει και μια πηγή ζεστού νερού, το ακουμπήσαμε και πραγματικά καίει ενώ το θείο ευωδιάζει την ατμόσφαιρα.
Γενικά η σημερινή μέρα ήταν αρκετά μέτρια, αλλά σε αυτό φταίμε εμείς που δεν είχαμε διαβάσει και προετοιμαστεί. Θα το έλεγα “lack of search and knowledge” για τις δραστηριότητες στην περιοχή γενικά και ιδανικά θα την έβαζα σαν πρώτη... Για να είναι κάθε μέρα καλύτερη από την προηγούμενη κρατώντας τον θαυμασμό μας ζωντανό και ακμαίο. Ένα κρεσέντο με αποκορύφωμα το Ngorongoro! Μια σαύρα monitor lizard βγαίνει από το νερό στο ποταμάκι δείχνοντας μας την γλώσσα της. Βουβάλια και δίπλα τους εντυπωσιακοί πολύχρωμοι μελισσοφάγοι... Περνάμε μέσα από μια μικρή ζούγκλα, άντε τώρα να δεις ζώα εδώ μέσα. Τουλάχιστον έξι-επτά καμηλοπαρδάλεις, όλες κάτω από ένα δέντρο. Άλλη μια ομάδα ελεφάντων χαζεύει δίπλα στην παραλία. Όλη μέρα είναι ζήτημα να είδαμε 15 διαφορετικά οχήματα.









Η ώρα κοντεύει 13:00 και θα πάμε για μεσημεριανό, όπως είπαμε όλο τρώμε. Στο όχημα μας έχει απομείνει αποκλειστικά κόκα κόλα, τα νερά εξαφανίζονται λόγω της ζέστης. Τζιπ με επιβάτες που έχουν πληρώσει το υπερπολυτελές πακέτο τρώνε εδώ που τρώμε και εμείς, οι κοινοί θνητοί. Δίπλα στο κύμα, μετά από πενήντα λεπτά θα φύγουμε για την έξοδο.







Το τζιπ κολλάει στην άμμο ευτυχώς μόνο για λίγο, ένας μπαμπουίνος κάνει γιόγκα στα ψηλά κλαδιά ενος δέντρου. Τρεις καμηλοπαρδάλεις (που από μακριά φαίνονται σαν μικροί δεινόσαυροι), κάποιες ζέβρες και αντιλόπες μας αποχαιρετούν. Τελικά έχει πολλά οχήματα και εδώ, το συνειδητοποιώ βγαίνοντας απο το πάρκο. Μετά τις δύο επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε κάτι, να πάρουμε ακόμα κάποια νερά και αποχαιρετάμε την μικρή πόλη. Τέλος το ποτάμι των κουνουπιών, η μετάφραση της Mto wo mba απο τα Σουαχίλι.







Σε παράγκες πουλάνε φρούτα, ψάρια στο καταμεσήμερο βρίσκονται εκτός ψυγείου λογικά για να ενισχυθεί η γεύση τους! Κάποιοι γιαλαντζί Μασάι μας κοιτάζουν καθώς απομακρυνόμαστε, ο καλός Μασάι φίλε μου παραμένει στο Σερενγκέτι, όχι στην πόλη ή στο χωρίο. Ένας άντρας κουβαλάει με ένα παλιοποδήλατο όσα καυσόξυλα θα έβαζα εγω σε ένα αυτοκίνητο! Στο jenga και στο tetris πρέπει να είναι μάστορες οι ντόπιοι! Ξανά αγελάδες, κατσίκια και γαιδούρια, αντί για τα άγρια ζώα που συνηθίσαμε αυτές τις τελευταίες ημέρες. Μας πιάνει μια μικρή μελαγχολία, είδαμε απίστευτες εικόνες. Προχωράμε με 70-90χλμ/ώρα ανάμεσα από χωριά και λαγκάδια σκεπτόμενος πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και τα χρόνια αλλά και το πόσο τυχεροί είμαστε πραγματικά. Μικρά παιδιά Μασάι μας χαιρετάνε με το χέρι και το χαρακτηριστικό τους σφύριγμα! Στον δρόμο βλέπουμε αρκετά οχήματα με μηχανικά προβλήματα, σίγουρα αξίζει να γίνεις μηχανικός στην Τανζανία – δεν θα πεινάσεις ποτέ! Μια κατσίκα τρικάβαλο πάνω σε μηχανή, θα γινόταν καλή αρχή ανέκδοτου... Κάποιος κάνει νόημα για νερό και ο οδηγός μας του πετάει ένα μπουκάλι, χωρίς να χαμηλώσει καθόλου ταχύτητα. Αν και τώρα είναι χαμηλή σεζόν, τα τζιπ και οι εταιρείες που κάνουν σαφάρι πρέπει να είναι εκατοντάδες. Βλέπουμε συνεχώς οχήματα που πηγαίνουν προς ή επιστρέφουν από αυτό. Τουλάχιστον τόσα όσοι είναι και οι Μασάι που βόσκουν τα τετράποδα ζώα τους στο πλάι του δρόμου. Κάποιος καθισμένος στο πάτωμα σπάει πέτρες με ένα σφυρί στο χέρι. Μπορεί να έχει και 30 βαθμούς και οι περισσότεροι φοράνε μπουφάν και πολλοί από αυτούς και σκουφάκι... Κάπου πωλούν homemade άρβυλα και παντόφλες φτιαγμένα από παλιά λάστιχα αυτοκινήτου. Ένα παιδί παίζει με ένα ξύλο και ένα λάστιχο ποδηλάτου. Παραπέρα και άλλη μηχανική βλάβη, μετά από λίγο ακόμα μια...








Το βουνό Meru από μακριά φαίνεται ότι τραβάει τα σύννεφα σαν μαγνήτης πάνω του. Είναι 16:00 και απέχουμε ακόμα 15χλμ από την πόλη. Περνάμε το αεροδρόμιο της Αρούσα. Καμία δεκαριά γυμνά μικρά παιδιά πλατσουρίζουν σε ένα ποταμάκι, φαίνεται να το διασκεδάζουν ιδιαίτερα. Πλησιάζοντας το κέντρο θα βρούμε αυξημένη κίνηση. Ένας άνθρωπος μάλλον κοιμάται μεθυσμένος πάνω σε ένα σωρό από χώμα και πέτρες. Σταματάμε στο Venice hotel όπου και θα αποχαιρετήσουμε τις Ολλανδέζες, οι οποίες θα συνεχίσουν αύριο για την Ζανζιβάρη. Περιμένουμε τον οδηγό μας και σε λίγα λεπτά επιστρέφουμε στην αρχή.








Σαν να μην πέρασε ένα λεπτό αλλά την ίδια στιγμή να έχουν περάσει χρόνια, μπαίνουμε πάλι στο ίδιο δωμάτιο. Στο Kizumba house θα μείνουμε ακόμα δύο βραδιές. Η ώρα είναι 17:00, με ένα ντους θα φύγει λίγη από την σκόνη και να αποκτήσουμε και πάλι το πραγματικό χρώμα του δέρματος μας. Ήρθε επειγόντως η ώρα για πλύσιμο των πανβρώμικων ρούχων μας στο supaclean, καθώς στο ξενοδοχείο είναι αρκετά ακριβά. Η συνεννόηση γίνεται με το whatsapp, αργούν χαρακτηριστικά (ευτυχώς που δεν βιαζόμαστε) και αντί για τις 18:00 θα εμφανιστούν τελικά στις 19:30. Μάλλον όπως και πολλοί άλλοι βρίσκονται σε ώρα Αφρικής. Με μια μπύρα στο χέρι χαλαρώνω και παίζω με το κινητό, κοιτάζω τα emails και κατά τύχη μπαίνω στον φάκελο spam. Με πιάνει μια ταχυπαλμία, ένα σύγκρυο καθώς βλέπω ότι έχουμε αλλαγή στην ώρα της μεθαυριανής μας πτήσης. Ανοίγοντας το μήνυμα, ευτυχώς διαβάζουμε ότι απλά θα πραγματοποιηθεί μια ώρα νωρίτερα, θα χάσουμε όμως το πρωινό. Αν δεν τσέκαρα τα ανεπιθύμητα λογικά θα χάναμε την πτήση, πάλι καλά... Για αλλαγή θα φάμε με όρεξη στον κήπο του εστιατορίου του ξενοδοχείου με συνοδεία μπύρας. Εδώ έχει δροσιά καθώς φυσάει λιγάκι, εκ διαμέτρου αντίθετη θερμοκρασία με τις προηγούμενες ημέρες. Πάμε για ύπνο αρκετά κουρασμένοι, η ώρα έχει πάει 23:00…