jmar
Member
- Μηνύματα
- 333
- Likes
- 5.229
- Επόμενο Ταξίδι
- Overlanding Africa
- Ταξίδι-Όνειρο
- World
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πίσω στο 2015
- Προετοιμασία
- Αποστολή της μηχανής
- 1η μέρα : Χανιά - Αθήνα - Άμστερνταμ
- Άμστερνταμ
- Άμστερνταμ ΙΙ
- Άμστερνταμ ΙΙΙ
- 2η μέρα : Almere - Hornnes
- Άφιξη στη Νορβηγία
- Horness
- 3η μέρα : Hornnes - Lysebotn - Jørpeland
- Byglandsfjord
- Διαδρομή προς Lysebotn
- Διαδρομή προς Lysebotn ΙΙ
- Lysebotn pass & Lysefjorden
- Lysebotn
- Διαδρομή προς Jørpeland
- 4η μέρα : Jorpeland - Bergen
- Preikestolen
- Lovrafjorden - Καταρράκτης hangandvikfossen
- Λίμνη Svartavatnet
- Kαταρράκτης Latefossen - Διαδρομή προς Bergen
- 5η μέρα : Bergen - Lunde
- Laerdal Tunnel - Aurlandfjorden
- Διαδρομή προς Lunde
- Gaularfjellet
- Καταρράκτης Likholefossen - Άφιξη στο Lunde
- 6η μέρα : Lunde - Alesund
- Πέρασμα Videdalen
- Geiranger
- Geiranger II
- Alesund
- Alesund II
- Alesund III
- 7η μέρα : Alesund - Trondheim
- Trollstigen
- Atlantic Road
- Trondheim
- Trondheim II
- 8η μέρα : Trondheim - Rossvol
- Διαδρομή προς Rossvol
- Άφιξη στο Rossvol
- 9η μέρα : Rossvol - Moskenes (Lofoten Islands)
- Άφιξη στα Lofoten Islands
- 10η μέρα : Moskenesstraumen Camping - Strandbu Camping Skibotn
- Διαδρομή στα Lofoten
- Lofoten Islands
- Διαδρομή στα Lofoten II
- 11η μέρα : Moskenesstraumen Camping - Strandbu Camping Skibotn - Nordkapp
- Διαδρομή προς Nordkapp
- Nordkapp
- 12η μέρα : Nordkapp - Rovaniemi
- 13η μέρα : Ροβανιέμι - Ελσίνκι
- Ελσίνκι
- 14η μέρα : Ελσίνκι - Τούρκου
- Ελσίνκι - Τούρκου
- 15η μέρα : Τούρκου - Ταλίν
- Ταλίν
- Ταλίν ΙΙ
- 16η μέρα : Ταλίν - Cesis Castle - Ρίγα
- Ρίγα
- Ρίγα ΙΙ
- 17η μέρα : Ρίγα - Κάουνας - Βίλνιους
- Κάουνας
- Βίλνιους
- Βίλνιους ΙΙ
- 18η μέρα : Βίλνιους - Λβίβ
- 19η μέρα : Λβίβ - Σορόκα
- Λβίβ
- Διαδρομή στην Ουκρανία
- 20η μέρα : Σορόκα - Οδησσός
- Διαδρομή στη Μολδαβία
- Οδησσός
- Οδησσός ΙΙ
- 21η μέρα : Οδησσός - Βέλικο Τάρνοβο
- 22η μέρα : Βέλικο Τάρνοβο - Σίβηρη Χαλκιδικής
- Βέλικο Τάρνοβο
- Τέλος
ΗΜΕΡΑ 20η, 28 Ιουνίου 2017
Σορόκα (Μολδαβία) - Οδησσός (Ουκρανία)
Χλμ ημέρας 400
Άλλο ένα ξυπνητήρι ήχησε στ'αυτιά μου το πρωί, ξεσηκώνοντας με απ τον βαθύ και γλυκό ύπνο, πάνω στα σατέν κλινοσκεπάσματα της μπλε σουίτας μου
Η αλήθεια είναι πως ο ξενώνας ήταν μούρλια, καθαρός και πολύ ήσυχος, άλλωστε αυτές οι περιοχές δεν έχουν και τόσο τουρισμό, στην συγκεκριμένη πόλη ήταν ο μοναδικός ξενώνας που μου έβγαζε το booking και το google maps.
Σιγά σιγά ετοιμάστηκα και κατέβηκα κάτω αναζητώντας την ''οικοδέσποινα'' για να της πω πως θα κάνω μια βολτίτσα τριγύρω, θα πάω μέχρι το μικρό κάστρο και αργότερα θα μαζέψω και θα φύγω.
Εν τέλη μετά από λίγο ήρθε χαλαρή, είχε πάει για ψώνια, απ ότι κατάλαβα δεν είχε ιδιαίτερες φοβίες για το ότι ήμουν εκεί μόνος με ορθάνοιχτο όλο τον ξενώνα
. Κάτσαμε λίγο και τα είπαμε, με λίγα αγγλικά, λίγη νοηματική και τρελάθηκε όταν της εξήγησα από που έρχομαι που ήμασταν, τα χλμ που κάναμε κλπ! Αφού της ανέφερα το πρόγραμμα μου , δεν είχε κανένα πρόβλημα, φύγε ότι ώρα θες μου είπε, κάτσε κι ως τ'απόγευμα! Φεύγω λοιπόν σκλαβωμένος για άλλη μια φορά, με την τόση ζεστασιά και καλοσύνη των ανθρώπων που συναντώ. Ακόμα και η περιπέτεια που είχα στην Ουκρανία με τους αστυνομικούς, κατέληξε με γέλια και πειράγματα, όλοι και όλα θέλουν τον τρόπο τους και το κυριότερο ψυχραιμία όταν ταξιδεύεις, ειδικά μόνος!
Η πόλη έχει την προέλευσή της στον μεσαιωνικό γενοβέζικο εμπορικό σταθμό Olchionia ή Alchona. Είναι γνωστή για το διατηρητέο φρούριο της, το οποίο ίδρυσε ο Μολδαβός πρίγκιπας Στέφανος ο Μέγας το 1499.
Ορίστε, έχουν και Ακρόπολη στην Σορόκα της Μολδαβίας, απλά είναι σούπερ Μάρκετ!
Το αρχικό φρούριο ήταν ξύλινο, το οποίο υπερασπιζόταν την περιοχή βέλος πάνω από το Δνείστερο ποταμό (Μολδαβία / Ρουμανία: Νίστρου), ήταν ένας σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα οχυρώσεων που περιλάμβανε τέσσερα οχυρά (Akkerman και Khotin) στο Δνείστερ, δύο οχυρά στο Δούναβη και τρία φρούρια στα βόρεια σύνορα της μεσαιωνικής Μολδαβίας. Μεταξύ του 1543 και του 1546 υπό την κυριαρχία του Petru Rareş, το φρούριο ξαναχτίστηκε από πέτρα. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Τουρκικού Πολέμου, οι δυνάμεις του John Sobieski υπερασπίστηκαν επιτυχώς το φρούριο ενάντια στους Οθωμανούς. Το οχειρό είχε μεγάλη στρατιωτικής σημασία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Pruth, του Μεγάλου Πέτρου το 1711. Το οχυρό αφέθηκε από τους Ρώσους κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1735-1739).
Ιδιαίτερα ήταν τα στρογγυλά σκέπαστρα που υπήρχαν (5 τον αριθμό με το κεντρικό να είναι τετράγωνο) στις ψηλές πολεμίστρες του
Όπως και σε πολλά άλλα κάστρα ανά την υφήλιο, στο κέντρο είχε ένα πηγάδι που έριχνες κέρματα πραγματοποιώντας μια ευχή (δεν τα πολυπιστεύω αυτά)
Αφού έβγαλα τις φωτογραφίες μου, κατευθύνθηκα προς την μηχανή για να πάμε στο λόφο που υπήρχε το λεγόμενο, Κερί της Ευγνωμοσύνης. Δίπλα της υπήρχαν 2 πιτσιρικάκια με τα ποδήλατα τους και την χάζευαν. Λογικό, καθώς δεν πολυβλέπουν μηχανές εκεί και ειδικά τοσο μεγάλες. Τους φαινόντουσαν περίεργα ακόμα και τα μεταλλικά κουτιά που κουβαλάνε!
Ο Δνείστερος ποταμός είναι το φυσικό σύνορο της Μολδαβίας με την Ουκρανία, μάλιστα απέναντι τα Ουκρανικά εδάφη είναι πολύ κοντά!
Ο ποταμός Δνείστερος είναι ποταμός της Ανατολικής Ευρώπης. Πρώτα διαρρέι την Ουκρανία, κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, και κατόπιν τη Μολδαβία (από την οποία διαχωρίζει την αποσχισθείσα επικράτεια της Υπερδνειστερίας, εκβάλλοντας τελικά στη Μαύρη Θάλασσα, επί Ουκρανικού πάλι εδάφους.
Κατά τη Νεολιθική περίοδο ο Δνείστερος Ποταμός ήταν το κέντρο ενός από τους πιο προηγμένους πολιτισμούς της εποχής. Ο Πολιτισμός Κουκουτένι-Τριπολί άνθησε στην περιοχή αυτή περίπου από το 5300 ως το 2600 π.Χ., αφήνοντας πίσω του χιλιάδες αρχαιολογικούς χώρους. Οι οικισμοί τους είχαν μέχρι 15.000 κατοίκους, καθιστώντας τους τις πρώτες μεγάλες αγροτικές κοινότητες στον κόσμο, πολύ πριν τις πόλεις της Μεσοποταμίας.
Στην αρχαιότητα ο ποταμός θεωρείτο ένας από τους κύριους ποταμούς της Ευρωπαϊκής Σαρματίας και μνημονευόταν από πολλούς γεωγράφους και ιστορικούς. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο πήγαζε σε μια μεγάλη λίμνη, ενώ ο Πτολεμαίος τοποθετεί τις πηγές του στα σημερινά Καρπάθια Όρη Ερρεε προς ανατολάς, παράλληλα με τον Ίστρο (Κάτω Δούναβη) και αποτελούσε τμήμα των συνόρων μεταξύ Δακίας και Σαρματίας. Κατέληγε στον Εύξεινο Πόντο, βορειοανατολικά των εκβολών του Ιστρου, σε απόσταση μεταξύ περίπου 210 χλμ, σύμφωνα με το Στράβωνα και τον Πλίνιο. Ο Σκύμνος τον περιγράφει ως πλωτός και με άφθονα ψάρια. Ο Οβίδιος αναφέρεται στη γρήγορη ροή του.
Οι Ελληνες συγγραφείς αναφέρονταν στον ποταμό με το όνομα Τύρας, ενώ στις εκβολές του είχαν ιδρύσει Μιλήσιοι άποικοι ομώνυμη πόλη. Σε μεταγενέστερες περιόδους πήρε το όνομα Δάναστρις ή Δάναστος, από όπου το σύγχρονο όνομά του Δνείστερος, αν και οι Τούρκοι τον ονόμαζαν ακόμη Τούρλα το 19ο αιώνα. Μερικές φορές απαντάται και ο τύπος Τύρις.
Από το 14ο αιώνα μέχρι το 1812 τμήμα του Δνείστερου αποτελούσε το ανατολικό σύνορο του Πριγκιπάτου της Μολδαβίας.
Μεταξύ των Παγκοσμίων Πολέμων ο Δνείστερος αποτελούσε τμήμα της μεθορίου μεταξύ της Ρουμανίας και της Σοβιετικής Ενωσης. Το 1919, την Κυριακή του Πάσχα, η γέφυρα ανατινάχθηκε για να προστατεύσει το Μπέντερ από τους Μπολσεβίκους. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανικές και Ρουμανικές δυνάμεις πολέμησαν με Σοβιετικά στρατεύματα στη δυτική όχθη του ποταμού.
Μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας της Μολδαβίας το 1991, η μικρή περιοχή ανατολικά του Δνείστερου, που ήταν τμήμα της ΣΣΔ της Μολδαβίας, αρνήθηκε να συμμετέχει και αυτοανακηρύχθηκε Υπερδνειστεριακή Μολδαβική Δημοκρατία , ή Υπερδνειστερία, με πρωτεύουσά της το Τιράσπολ, επί του ποταμού.
Εφτασα λοιπόν στο Το Κερί της Ευγνωμοσύνης!
Το κερί της ευγνωμοσύνης, είναι ένα αφιέρωμα σεβασμού προς όλους τους άγνωστους ήρωες, στους ανθρώπους που διατήρησαν τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ιστορία της Μολδαβία στον ανθρώπινου πολιτισμό. Δεσπόζει πάνω από τον ποταμό Δνείστερο και χαρακτηρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα κτίρια στην ιστορία της σύγχρονης Μολδαβίας.
Η ιδέα να οικοδομηθεί το μνημείο ανήκει στον Ion Druta γνωστό Μολδαβό λογοτέχνη. Επίσημα άνοιξε στις 27 Μαρτίου 2004 κι έχει μήκος 29,5 μέτρα
Η θέα απ το λόφο κάτω στον Δνείστερο και τα Ουκρανικά εδάφη είναι μοναδική!
Απέναντι διακρίνεται η πόλη Βινιτσκά της Ουκρανίας
Κι αριστερά του Δνείστερου η Σορόκα
Αφού γύρισα στην πόλη, τσίμπησα κάτι για πρωινό και ετοίμασα τα πράγματα μου για να φύγω καθώς είχα να επισκεφθώ το Old Orhei και να κατευθυνθώ προς Κισινάου την πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Στον ξενώνα με περίμενε η ευγενική οικοδέσποινα ζητώντας μου να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί φορώντας το κράνος της μηχανής!
Δεν της χάλασα χατίρι φυσικά!
Λαμπάδα η κυρία ,μες την μόδα και ήταν και μεγαλούτσικη (υπολογίζω 60-65αρα)
Φεύγοντας και περνώντας μέσα απ το κέντρο της μικρής αυτής πόλης όλοι κοιτούσαν τον ταξιδιώτη με την μεγάλη μηχανή!
Ένα κόλλημα με τις εκκλησίες το χουμε η αλήθεια είναι!
Μόνο φωτογραφικά κι από αρχιτεκτονικής άποψης πάντως!
Ο κεντρικός δρόμος Μ2 ήταν πολύ καλός σε πολλά τμήματα του, ειδικά σε σχέση με τους άθλιους δρόμους της Ουκρανίας ήταν όαση!
Οποιοδήποτε δρόμος όμως πέρα του κεντρικού, ήταν κι αυτός ταλαιπωρημένος, όχι όμως σαν της Ουκρανίας
Προσοχή στα ζωντανά που υπήρχαν σε αρκετές περιπτώσεις παραπλέυρος του δρόμου!
Κι εδώ συναντησα ουκ ολίγες φορές τοπικά περιπολικά!
Από μακρυά αντίκρισα τα επιβλητικά τείχη με τις σπηλιές
Η αρχαία πόλη Orheiul Vechi είναι ένα φυσικό και ιστορικό συγκρότημα, που βρίσκεται κοντά στον ποταμο Raut. Το φυσικό τοπίο του ασβεστολιθικού βράχου, το οποίο είναι διαβρωμένο από τον ποταμό, συνδυάζεται με αρχαιολογικά ευρήματα του αρχαίου Τρυπηλικού πολιτισμού. Ως αποτέλεσμα των αρχαιολογικών ανασκαφών, ανακαλύφθηκαν πολιτιστικά στρώματα από διαφορετικές εποχές, όπως η Παλαιολιθική, η Nεολιθικής και η Εποχή του Σιδήρου. Το Old Orhei περιέχει ίχνη από διαφορετικούς πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των υπολειμμάτων πήλινων και ξύλινων φρουρίων του Geto-Dacian φρουρίου (6ος-1ος αιώνας π.Χ.), το οχυρό της χρυσής ορδής Shehr al-Jedid (ή Yangi-Shehr) (14ος αιώνας) το οχυρό που χρονολογείται από τον 14ο-16ο αιώνα, ένα ορθόδοξο μοναστήρι (14ος αι.) και η Μολδαβική πόλη του Orheiι από τον 14ο έως τον 16ο αιώνα.
Τις εκκλησίες τις εντοπίζουμε κι από μακριά!
Ένα πραγματικά ιδιαίτερο χωριό κτισμένο μέσα σε τάφρο, με το ποτάμι να περνάει παραδίπλα του
Το Ορθόδοξο μοναστήρι κατοικείται ακόμα από μια χούφτα ορθόδοξων μοναχών, οι οποίοι διατηρούν την εκκλησία στην κορυφή του λόφου. Οι σπηλιές εξακολουθούν να λειτουργούν ως παρεκκλήσια. Τα σπήλαια περιέχουν μια σειρά ιστορικών αντικειμένων και παλαιών εκκλησιαστικών σλαβικών επιγραφών που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1690, γεγονός που καταδεικνύει ότι ο Χαϊντούκ κατέφυγε στις σπηλιές και κρυβόταν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ίσως το πιο όμορφο μέρος της Δημοκρατίας της Μολδαβίας
Σορόκα (Μολδαβία) - Οδησσός (Ουκρανία)
Χλμ ημέρας 400

Άλλο ένα ξυπνητήρι ήχησε στ'αυτιά μου το πρωί, ξεσηκώνοντας με απ τον βαθύ και γλυκό ύπνο, πάνω στα σατέν κλινοσκεπάσματα της μπλε σουίτας μου
Σιγά σιγά ετοιμάστηκα και κατέβηκα κάτω αναζητώντας την ''οικοδέσποινα'' για να της πω πως θα κάνω μια βολτίτσα τριγύρω, θα πάω μέχρι το μικρό κάστρο και αργότερα θα μαζέψω και θα φύγω.
Εν τέλη μετά από λίγο ήρθε χαλαρή, είχε πάει για ψώνια, απ ότι κατάλαβα δεν είχε ιδιαίτερες φοβίες για το ότι ήμουν εκεί μόνος με ορθάνοιχτο όλο τον ξενώνα
Η πόλη έχει την προέλευσή της στον μεσαιωνικό γενοβέζικο εμπορικό σταθμό Olchionia ή Alchona. Είναι γνωστή για το διατηρητέο φρούριο της, το οποίο ίδρυσε ο Μολδαβός πρίγκιπας Στέφανος ο Μέγας το 1499.
Ορίστε, έχουν και Ακρόπολη στην Σορόκα της Μολδαβίας, απλά είναι σούπερ Μάρκετ!



Το αρχικό φρούριο ήταν ξύλινο, το οποίο υπερασπιζόταν την περιοχή βέλος πάνω από το Δνείστερο ποταμό (Μολδαβία / Ρουμανία: Νίστρου), ήταν ένας σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα οχυρώσεων που περιλάμβανε τέσσερα οχυρά (Akkerman και Khotin) στο Δνείστερ, δύο οχυρά στο Δούναβη και τρία φρούρια στα βόρεια σύνορα της μεσαιωνικής Μολδαβίας. Μεταξύ του 1543 και του 1546 υπό την κυριαρχία του Petru Rareş, το φρούριο ξαναχτίστηκε από πέτρα. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Τουρκικού Πολέμου, οι δυνάμεις του John Sobieski υπερασπίστηκαν επιτυχώς το φρούριο ενάντια στους Οθωμανούς. Το οχειρό είχε μεγάλη στρατιωτικής σημασία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Pruth, του Μεγάλου Πέτρου το 1711. Το οχυρό αφέθηκε από τους Ρώσους κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1735-1739).


Ιδιαίτερα ήταν τα στρογγυλά σκέπαστρα που υπήρχαν (5 τον αριθμό με το κεντρικό να είναι τετράγωνο) στις ψηλές πολεμίστρες του


Όπως και σε πολλά άλλα κάστρα ανά την υφήλιο, στο κέντρο είχε ένα πηγάδι που έριχνες κέρματα πραγματοποιώντας μια ευχή (δεν τα πολυπιστεύω αυτά)

Αφού έβγαλα τις φωτογραφίες μου, κατευθύνθηκα προς την μηχανή για να πάμε στο λόφο που υπήρχε το λεγόμενο, Κερί της Ευγνωμοσύνης. Δίπλα της υπήρχαν 2 πιτσιρικάκια με τα ποδήλατα τους και την χάζευαν. Λογικό, καθώς δεν πολυβλέπουν μηχανές εκεί και ειδικά τοσο μεγάλες. Τους φαινόντουσαν περίεργα ακόμα και τα μεταλλικά κουτιά που κουβαλάνε!

Ο Δνείστερος ποταμός είναι το φυσικό σύνορο της Μολδαβίας με την Ουκρανία, μάλιστα απέναντι τα Ουκρανικά εδάφη είναι πολύ κοντά!
Ο ποταμός Δνείστερος είναι ποταμός της Ανατολικής Ευρώπης. Πρώτα διαρρέι την Ουκρανία, κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, και κατόπιν τη Μολδαβία (από την οποία διαχωρίζει την αποσχισθείσα επικράτεια της Υπερδνειστερίας, εκβάλλοντας τελικά στη Μαύρη Θάλασσα, επί Ουκρανικού πάλι εδάφους.
Κατά τη Νεολιθική περίοδο ο Δνείστερος Ποταμός ήταν το κέντρο ενός από τους πιο προηγμένους πολιτισμούς της εποχής. Ο Πολιτισμός Κουκουτένι-Τριπολί άνθησε στην περιοχή αυτή περίπου από το 5300 ως το 2600 π.Χ., αφήνοντας πίσω του χιλιάδες αρχαιολογικούς χώρους. Οι οικισμοί τους είχαν μέχρι 15.000 κατοίκους, καθιστώντας τους τις πρώτες μεγάλες αγροτικές κοινότητες στον κόσμο, πολύ πριν τις πόλεις της Μεσοποταμίας.
Στην αρχαιότητα ο ποταμός θεωρείτο ένας από τους κύριους ποταμούς της Ευρωπαϊκής Σαρματίας και μνημονευόταν από πολλούς γεωγράφους και ιστορικούς. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο πήγαζε σε μια μεγάλη λίμνη, ενώ ο Πτολεμαίος τοποθετεί τις πηγές του στα σημερινά Καρπάθια Όρη Ερρεε προς ανατολάς, παράλληλα με τον Ίστρο (Κάτω Δούναβη) και αποτελούσε τμήμα των συνόρων μεταξύ Δακίας και Σαρματίας. Κατέληγε στον Εύξεινο Πόντο, βορειοανατολικά των εκβολών του Ιστρου, σε απόσταση μεταξύ περίπου 210 χλμ, σύμφωνα με το Στράβωνα και τον Πλίνιο. Ο Σκύμνος τον περιγράφει ως πλωτός και με άφθονα ψάρια. Ο Οβίδιος αναφέρεται στη γρήγορη ροή του.
Οι Ελληνες συγγραφείς αναφέρονταν στον ποταμό με το όνομα Τύρας, ενώ στις εκβολές του είχαν ιδρύσει Μιλήσιοι άποικοι ομώνυμη πόλη. Σε μεταγενέστερες περιόδους πήρε το όνομα Δάναστρις ή Δάναστος, από όπου το σύγχρονο όνομά του Δνείστερος, αν και οι Τούρκοι τον ονόμαζαν ακόμη Τούρλα το 19ο αιώνα. Μερικές φορές απαντάται και ο τύπος Τύρις.
Από το 14ο αιώνα μέχρι το 1812 τμήμα του Δνείστερου αποτελούσε το ανατολικό σύνορο του Πριγκιπάτου της Μολδαβίας.
Μεταξύ των Παγκοσμίων Πολέμων ο Δνείστερος αποτελούσε τμήμα της μεθορίου μεταξύ της Ρουμανίας και της Σοβιετικής Ενωσης. Το 1919, την Κυριακή του Πάσχα, η γέφυρα ανατινάχθηκε για να προστατεύσει το Μπέντερ από τους Μπολσεβίκους. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανικές και Ρουμανικές δυνάμεις πολέμησαν με Σοβιετικά στρατεύματα στη δυτική όχθη του ποταμού.
Μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας της Μολδαβίας το 1991, η μικρή περιοχή ανατολικά του Δνείστερου, που ήταν τμήμα της ΣΣΔ της Μολδαβίας, αρνήθηκε να συμμετέχει και αυτοανακηρύχθηκε Υπερδνειστεριακή Μολδαβική Δημοκρατία , ή Υπερδνειστερία, με πρωτεύουσά της το Τιράσπολ, επί του ποταμού.

Εφτασα λοιπόν στο Το Κερί της Ευγνωμοσύνης!
Το κερί της ευγνωμοσύνης, είναι ένα αφιέρωμα σεβασμού προς όλους τους άγνωστους ήρωες, στους ανθρώπους που διατήρησαν τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ιστορία της Μολδαβία στον ανθρώπινου πολιτισμό. Δεσπόζει πάνω από τον ποταμό Δνείστερο και χαρακτηρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα κτίρια στην ιστορία της σύγχρονης Μολδαβίας.
Η ιδέα να οικοδομηθεί το μνημείο ανήκει στον Ion Druta γνωστό Μολδαβό λογοτέχνη. Επίσημα άνοιξε στις 27 Μαρτίου 2004 κι έχει μήκος 29,5 μέτρα




Η θέα απ το λόφο κάτω στον Δνείστερο και τα Ουκρανικά εδάφη είναι μοναδική!

Απέναντι διακρίνεται η πόλη Βινιτσκά της Ουκρανίας

Κι αριστερά του Δνείστερου η Σορόκα

Αφού γύρισα στην πόλη, τσίμπησα κάτι για πρωινό και ετοίμασα τα πράγματα μου για να φύγω καθώς είχα να επισκεφθώ το Old Orhei και να κατευθυνθώ προς Κισινάου την πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Στον ξενώνα με περίμενε η ευγενική οικοδέσποινα ζητώντας μου να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί φορώντας το κράνος της μηχανής!


Φεύγοντας και περνώντας μέσα απ το κέντρο της μικρής αυτής πόλης όλοι κοιτούσαν τον ταξιδιώτη με την μεγάλη μηχανή!

Ένα κόλλημα με τις εκκλησίες το χουμε η αλήθεια είναι!


Ο κεντρικός δρόμος Μ2 ήταν πολύ καλός σε πολλά τμήματα του, ειδικά σε σχέση με τους άθλιους δρόμους της Ουκρανίας ήταν όαση!
Οποιοδήποτε δρόμος όμως πέρα του κεντρικού, ήταν κι αυτός ταλαιπωρημένος, όχι όμως σαν της Ουκρανίας


Προσοχή στα ζωντανά που υπήρχαν σε αρκετές περιπτώσεις παραπλέυρος του δρόμου!



Κι εδώ συναντησα ουκ ολίγες φορές τοπικά περιπολικά!


Από μακρυά αντίκρισα τα επιβλητικά τείχη με τις σπηλιές

Η αρχαία πόλη Orheiul Vechi είναι ένα φυσικό και ιστορικό συγκρότημα, που βρίσκεται κοντά στον ποταμο Raut. Το φυσικό τοπίο του ασβεστολιθικού βράχου, το οποίο είναι διαβρωμένο από τον ποταμό, συνδυάζεται με αρχαιολογικά ευρήματα του αρχαίου Τρυπηλικού πολιτισμού. Ως αποτέλεσμα των αρχαιολογικών ανασκαφών, ανακαλύφθηκαν πολιτιστικά στρώματα από διαφορετικές εποχές, όπως η Παλαιολιθική, η Nεολιθικής και η Εποχή του Σιδήρου. Το Old Orhei περιέχει ίχνη από διαφορετικούς πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των υπολειμμάτων πήλινων και ξύλινων φρουρίων του Geto-Dacian φρουρίου (6ος-1ος αιώνας π.Χ.), το οχυρό της χρυσής ορδής Shehr al-Jedid (ή Yangi-Shehr) (14ος αιώνας) το οχυρό που χρονολογείται από τον 14ο-16ο αιώνα, ένα ορθόδοξο μοναστήρι (14ος αι.) και η Μολδαβική πόλη του Orheiι από τον 14ο έως τον 16ο αιώνα.

Τις εκκλησίες τις εντοπίζουμε κι από μακριά!


Ένα πραγματικά ιδιαίτερο χωριό κτισμένο μέσα σε τάφρο, με το ποτάμι να περνάει παραδίπλα του

Το Ορθόδοξο μοναστήρι κατοικείται ακόμα από μια χούφτα ορθόδοξων μοναχών, οι οποίοι διατηρούν την εκκλησία στην κορυφή του λόφου. Οι σπηλιές εξακολουθούν να λειτουργούν ως παρεκκλήσια. Τα σπήλαια περιέχουν μια σειρά ιστορικών αντικειμένων και παλαιών εκκλησιαστικών σλαβικών επιγραφών που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1690, γεγονός που καταδεικνύει ότι ο Χαϊντούκ κατέφυγε στις σπηλιές και κρυβόταν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ίσως το πιο όμορφο μέρος της Δημοκρατίας της Μολδαβίας





Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
Last edited by a moderator: