jmar
Member
- Μηνύματα
- 333
- Likes
- 5.229
- Επόμενο Ταξίδι
- Overlanding Africa
- Ταξίδι-Όνειρο
- World
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πίσω στο 2015
- Προετοιμασία
- Αποστολή της μηχανής
- 1η μέρα : Χανιά - Αθήνα - Άμστερνταμ
- Άμστερνταμ
- Άμστερνταμ ΙΙ
- Άμστερνταμ ΙΙΙ
- 2η μέρα : Almere - Hornnes
- Άφιξη στη Νορβηγία
- Horness
- 3η μέρα : Hornnes - Lysebotn - Jørpeland
- Byglandsfjord
- Διαδρομή προς Lysebotn
- Διαδρομή προς Lysebotn ΙΙ
- Lysebotn pass & Lysefjorden
- Lysebotn
- Διαδρομή προς Jørpeland
- 4η μέρα : Jorpeland - Bergen
- Preikestolen
- Lovrafjorden - Καταρράκτης hangandvikfossen
- Λίμνη Svartavatnet
- Kαταρράκτης Latefossen - Διαδρομή προς Bergen
- 5η μέρα : Bergen - Lunde
- Laerdal Tunnel - Aurlandfjorden
- Διαδρομή προς Lunde
- Gaularfjellet
- Καταρράκτης Likholefossen - Άφιξη στο Lunde
- 6η μέρα : Lunde - Alesund
- Πέρασμα Videdalen
- Geiranger
- Geiranger II
- Alesund
- Alesund II
- Alesund III
- 7η μέρα : Alesund - Trondheim
- Trollstigen
- Atlantic Road
- Trondheim
- Trondheim II
- 8η μέρα : Trondheim - Rossvol
- Διαδρομή προς Rossvol
- Άφιξη στο Rossvol
- 9η μέρα : Rossvol - Moskenes (Lofoten Islands)
- Άφιξη στα Lofoten Islands
- 10η μέρα : Moskenesstraumen Camping - Strandbu Camping Skibotn
- Διαδρομή στα Lofoten
- Lofoten Islands
- Διαδρομή στα Lofoten II
- 11η μέρα : Moskenesstraumen Camping - Strandbu Camping Skibotn - Nordkapp
- Διαδρομή προς Nordkapp
- Nordkapp
- 12η μέρα : Nordkapp - Rovaniemi
- 13η μέρα : Ροβανιέμι - Ελσίνκι
- Ελσίνκι
- 14η μέρα : Ελσίνκι - Τούρκου
- Ελσίνκι - Τούρκου
- 15η μέρα : Τούρκου - Ταλίν
- Ταλίν
- Ταλίν ΙΙ
- 16η μέρα : Ταλίν - Cesis Castle - Ρίγα
- Ρίγα
- Ρίγα ΙΙ
- 17η μέρα : Ρίγα - Κάουνας - Βίλνιους
- Κάουνας
- Βίλνιους
- Βίλνιους ΙΙ
- 18η μέρα : Βίλνιους - Λβίβ
- 19η μέρα : Λβίβ - Σορόκα
- Λβίβ
- Διαδρομή στην Ουκρανία
- 20η μέρα : Σορόκα - Οδησσός
- Διαδρομή στη Μολδαβία
- Οδησσός
- Οδησσός ΙΙ
- 21η μέρα : Οδησσός - Βέλικο Τάρνοβο
- 22η μέρα : Βέλικο Τάρνοβο - Σίβηρη Χαλκιδικής
- Βέλικο Τάρνοβο
- Τέλος
Μετά την μεγάλη ταλαιπωρία με την ρεσεψιονιστ (που παρεμπιπτόντως μετά μου έκανε τα γλυκά ματάκια σαν να μην συνέβει τπτ
), ήρθε επιτέλους η ώρα να κατέβω και να γνωρίσω την διάσημη, και με μεγάλη ιστορία, Οδησσό!
Η Οδησσός είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας και σημαντικό λιμάνι στον Εύξεινο Πόντο, όπου υπήρχε μία αρκετά οργανωμένη ελληνική παροικία στις αρχές του 19ου αιώνα. Η Οδησσός είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του ελληνισμού, αφού εκεί συστάθηκε η Φιλική Εταιρεία.
Στη θέση της σημερινής Οδησσού υπήρξε αρχαία Ελληνική αποικία, δεν πρέπει όμως να συγχέεται με τη συνώνυμή της αποικία στην θρακική ακτή, τη σημερινή Βάρνα. Σήμερα υπάρχει σημαντικός αριθμός σωζόμενων μνημείων στην ευρύτερη περιοχή. Στα χρόνια του Μεσαίωνα η περιοχή δέχτηκε επιθέσεις από νομαδικές φυλές, Τουρκικής καταγωγής, κυρίως από τους Πετσενέγους και τους Κουμάνους, ενώ αποτέλεσε ανάλογα με τη χρονική περίοδο τμήμα της Ρως του Κιέβου, του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, του Χανάτου της Κριμαίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στα τέλη του 18ου αιώνα η πόλη κατακτήθηκε από τους Ρώσους κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1787 - 1792. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1789, οι Ρωσικές δυνάμεις κάτω από τις διαταγές του Ιβάν Γκούντοβιτς, κατέλαβαν την περιοχή. Το 1792 με την συνθήκη του Ιάσιου, η περιοχή πέρασε επίσημα κάτω από την κυριαρχία της Ρωσίας και αποτέλεσε τμήμα της λεγόμενης Novorossiya (Νέα Ρωσία). Η Μεγάλη Αικατερίνη, που ηγείτο της Ρωσίας εκείνη την εποχή, θεώρησε ότι η περιοχή έχει σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα και έδωσε εντολή να θεμελιωθεί μια πόλη στο σημείο όπου είχε οχυρωθεί ο Ρωσικός στρατός, αποβλέποντας στη δημιουργία ενός σημαντικού στρατιωτικού λιμανιού στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Έτσι το 1794 ιδρύεται η πόλη της Οδησσού.
Η πόλη γνώρισε σύντομα μεγάλη ανάπτυξη, κυρίως στα πρώτα 50 χρόνια του 19ου αιώνα. Η ανάπτυξή της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Δούκα του Ρισελιέ, ο οποίος διατέλεσε κυβερνήτης της πόλης από το 1803 έως το 1814. Ο νέος κυβερνήτης ορμώμενος από τη Γαλλική Επανάσταση, υπηρέτησε στο Ρωσικό στρατό κατά των Τούρκων. Σ' αυτόν οφείλει η πόλη τις λεωφόρους και την ρυμοτομία, καθώς και την ύπαρξη υπογείων στοών, μήκους πολλών χιλιομέτρων που λέγονται κατακόμβες.
Το 1814 ιδρύεται στην Οδησσό η Φιλική Εταιρεία, από τον Νικόλαο Σκουφά, τον Εμμανουήλ Ξάνθο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, που μετέπειτα επέδρασε καταλυτικά στην Ελληνική Επανάσταση. Το 1819 το λιμάνι της Οδησσού γίνεται ελεύθερο και η λειτουργία του με αυτή τη μορφή συνεχίστηκε έως το 1859. Τότε έλαβε χώρα και η μεγάλη εισροή εποίκων και εμπόρων, των οποίων ο αριθμός ανέρχεται περίπου στους 15.500, υπολογίζοντας μόνο τους μη ρωσικής καταγωγής.
Ο Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός της Οδησσού (Spaso-Preobrazhenskiy) ξεκίνησε να χτίζεται το 1794 και ολοκληρώθηκε το 1825, καταστράφηκε από τους Μπολσεβίκους και ξαναχτίστηκε το 1999
Μπροστά του βρίσκεται και το μνημείο του Graf Vorontsov (στρατάρχης στους ναπολεόντειους πολέμους και διάσημος για τη συμμετοχή του πολέμου του Καυκάσου)
Η πόλη απέκτησε κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και λόγω των διαφορετικών εθνοτήτων που κατοικούσαν σ' αυτήν. Την Οδησσό κατοίκησαν Ρώσοι, Ουκρανοί, Βούλγαροι, Έλληνες, Εβραίοι, Αλβανοί, Αρμένιοι, Ιταλοί, Γάλλοι, Γερμανοί και αρκετές άλλες εθνότητες από χώρες της Ευρώπης. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύχθηκε μεγάλη εμπορική δραστηριότητα. Ο πληθυσμός της πόλης διπλασιάστηκε μεταξύ 1823 και 1849. Η ανάπτυξή της σταμάτησε με την έκρηξη του Κριμαϊκού Πολέμου, το 1853 - 1856, κατά τη διάρκεια του οποίου η Οδησσός βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους και τους Γάλλους.
Μετά τη Ρωσική Επανάσταση και κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου, η Οδησσός κατελήφθη από τους Ουκρανούς, τον Γαλλικό Στρατό, τον Κόκκινο Στρατό και τον Λευκό Στρατό. Μετά την οριστική επικράτηση των Μπολσεβίκων αποτέλεσε τμήμα της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας από το 1920.
Το 1991 μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η Οδησσός περνάει κάτω απ' τον έλεγχο της Ουκρανίας.
Η ομιλούμενη γλώσσα στην Οδησσό είναι τα Ρώσικα. Μολονότι πρόκειται για πόλη της Ουκρανίας, στα σχολεία η διδασκαλία των μαθημάτων διεξάγεται στην ουκρανική γλώσσα και η πλειονότητα των κατοίκων γνωρίζει άριστα την ουκρανική γλώσσα, παραδοσιακά οι κάτοικοι της χρησιμοποιούν τη ρωσική γλώσσα σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων και επαφών τους. Η πόλη κατοικείται από πολλές εθνότητες, σύμφωνα άλλωστε και με την ιστορία της. Εκτός από Ουκρανούς, οι οποίοι αποτελούν και την πλειοψηφία, στην Οδησσό ζει μεγάλος αριθμός Ρώσων. Ακολουθούν Εβραίοι,Έλληνες, Γερμανοί, Γάλλοι, Ρουμάνοι, Τούρκοι, Αρμένιοι και Γεωργιανοί.Οι κάτοικοι της Οδησσού αυτοπροσδιορίζονται σε μεγάλο βαθμό ως εξωστρεφείς και κοσμοπολίτες, ένα χαρακτηριστικό που προκύπτει από τη θέση της πόλης μεταξύ Δύσης και Ανατολής, την ιστορία και τον ρόλο του λιμανιού στην καθημερινή ζωή της πόλης
Το μουσείο-σπίτι της Φιλικής Εταιρίας που δυστυχώς δεν μπόρεσα να επισκεφθώ καθώς έκλεινε 5 το απόγευμα
Η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό από τρεις Έλληνες εμπόρους της Διασποράς: τον Νικόλαο Σκουφά, τον Αθανάσιο Τσακάλωφ και τον Εμμανουήλ Ξάνθο.
Εντός του μουσείου- σπιτιού (στο σπίτι του Έλληνα επιχειρηματία και εθνικού ευεργέτη Γρηγορίου Γρ. Μαρασλή) , αναπαράσταση των τριών κατά τη σύσταση της Φιλικής εταιρίας (φωτο google)
Και το μουσείου- σπίτι
Σκοπός της σύστασής της ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας από τον τουρκικό ζυγό. Κατά τη συνήθεια της εποχής, η Φιλική Εταιρεία είχε οργανωθεί με βάση τα τεκτονικά πρότυπα. Ωστόσο τα μέλη της, που γρήγορα άρχισαν να πληθαίνουν, δεν ανήκαν όλα σε τεκτονικές στοές, ούτε προέρχονταν από κοινωνικά και ιδεολογικά ομοιογενείς ομάδες της Διασποράς και των τουρκοκρατούμενων χωρών.
Στους κόλπους της συνέρρευσαν "αριστοκράτες" Φαναριώτες και συντηρητικοί κοτζαμπάσηδες, "ολιγαρχικοί" στρατιωτικοί που υπηρετούσαν σε δυτικά κράτη και στην τσαρική Ρωσία, ανώτεροι και κατώτεροι κληρικοί και μοναχοί, ριζοσπάστες διανοούμενοι, έμποροι και ναυτικοι. Η οργάνωση συμπεριέλαβε επίσης και αρκετούς Βαλκάνιους πατριώτες ποικίλης προέλευσης, οι οποίοι θεωρούσαν τον αγώνα εναντίον των Οθωμανών κοινή υπόθεση όλων των χριστιανικών λαών της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ήταν φυσικό η ποικιλία της κοινωνικής και γεωγραφικής προέλευσης και των συμφερόντων των Φιλικών να οδηγεί σε αποκλίσεις ως προς τη μέθοδο και τη στρατηγική της οργάνωσης. Άλλοι προτιμούσαν τη μακρόχρονη αναβολή της Επανάστασης (για να επιτευχθεί η κατάλληλη προετοιμασία, να διαμορφωθούν ευνοϊκές διπλωματικές συνθήκες, να εξασφαλιστεί η ξένη υποστήριξη κτλ.), ενώ άλλοι ζητούσαν άμεση δράση. Τελικά, η πρώτη ομάδα κατάφερε να κερδίσει την ηγεσία της οργάνωσης στα ανώτατα κλιμάκια, αλλά η δεύτερη εξασφάλισε σε οπαδούς της καίριες θέσεις, έστω και χαμηλών βαθμίδων. Τον Μάρτιο του 1820 οι τολμηρότεροι έσπευσαν να εκμεταλλευθούν τους περισπασμούς των Οθωμανών από τη σοβαρή ανταρσία του Αλή πασά, αλλά και το γενικό επαναστατικό πνεύμα που διέτρεχε τότε την Ευρώπη μετά τις εξεγέρσεις στη Νεάπολη και την Ισπανία, και με ποικίλες πρωτοβουλίες κατάφεραν να συμπαρασύρουν τελικά και την οργάνωση και ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο στην Επανάσταση.
Η πόλη έσφυζε από ζωή!! Πολλοί ντόπιοι αλλά και τουρίστες έπαιρναν την βόλτα τους στη διάσημη οδό Deribasovskaya. Όμορφος πλακόστρωτος πεζόδρομος, με πολλά καταστήματα καφετέριες και εστιατόρια. Ντόπιοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να προσελκύσουν τουρίστες με πολλά μπαλόνια, άλογα, καρναβάλια και πάγκους με τοπικά προϊόντα
κάπου εκεί συνάντησα και μερικούς ομοϊδεάτες μηχανόβιους
Κάποιες καλλίγραμμες Ουκρανές ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες να προσφέρουν λελουδια

Λεωφοριάκια, τραινάκια, άλογα, άμαξες, κι ότι άλλο μπορείς να φανταστείς συναντούσες σε αυτόν το δρόμο...
Όσο κατέβαινα προς τα κάτω, τόσο ο κόσμος πύκνωνε!
Υπήρχαν αιθέριες υπάρξεις παντού
Κατόπιν κατευθύνθηκα προς την πλατεία Teatralnaya την πιο όμορφη πλατεία της Οδησσού, με πολύ πράσινο, την Όπερα της Οδησσού και κτίρια υπέροχης αρχιτεκτονικής. Μπροστά της ήταν σταθμευμένες και οι περισσότερες άμαξες.
Το Εθνικό Θέατρο Οπερας και Μπαλέτου σχεδιάστηκε από τους Αυστριακούς αρχιτέκτονες Felner & Gelmer (1887) σε μπαρόκ ρυθμό, είναι διακοσμημένο με προτομές και γλυπτά μυθικών μορφών. Ανεγέρθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του δημάρχου Γρηγορίου Μαρασλή, είναι ένα από τα πέντε καλύτερα θέατρα της Ευρώπης, όσον αφορά την ακουστική
Και στο πλάι της όπερας το μεγάλο συντριβάνι
Προχώρησα προς την πλατεία του Δημαρχείου
''Κράτα καλά θα ρίξω''!!
Monument to Alexander Pushkin (Ρώσος λογοτέχνης, ο μεγαλύτερος ποιητής της Ρωσίας που θεωρείται και ο δημιουργός της νεότερης ρωσικής λογοτεχνίας και γνωστός φιλέλληνας)
Το Δημαρχείο της Οδησσού
Η Οδησσός είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας και σημαντικό λιμάνι στον Εύξεινο Πόντο, όπου υπήρχε μία αρκετά οργανωμένη ελληνική παροικία στις αρχές του 19ου αιώνα. Η Οδησσός είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του ελληνισμού, αφού εκεί συστάθηκε η Φιλική Εταιρεία.
Στη θέση της σημερινής Οδησσού υπήρξε αρχαία Ελληνική αποικία, δεν πρέπει όμως να συγχέεται με τη συνώνυμή της αποικία στην θρακική ακτή, τη σημερινή Βάρνα. Σήμερα υπάρχει σημαντικός αριθμός σωζόμενων μνημείων στην ευρύτερη περιοχή. Στα χρόνια του Μεσαίωνα η περιοχή δέχτηκε επιθέσεις από νομαδικές φυλές, Τουρκικής καταγωγής, κυρίως από τους Πετσενέγους και τους Κουμάνους, ενώ αποτέλεσε ανάλογα με τη χρονική περίοδο τμήμα της Ρως του Κιέβου, του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, του Χανάτου της Κριμαίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στα τέλη του 18ου αιώνα η πόλη κατακτήθηκε από τους Ρώσους κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1787 - 1792. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1789, οι Ρωσικές δυνάμεις κάτω από τις διαταγές του Ιβάν Γκούντοβιτς, κατέλαβαν την περιοχή. Το 1792 με την συνθήκη του Ιάσιου, η περιοχή πέρασε επίσημα κάτω από την κυριαρχία της Ρωσίας και αποτέλεσε τμήμα της λεγόμενης Novorossiya (Νέα Ρωσία). Η Μεγάλη Αικατερίνη, που ηγείτο της Ρωσίας εκείνη την εποχή, θεώρησε ότι η περιοχή έχει σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα και έδωσε εντολή να θεμελιωθεί μια πόλη στο σημείο όπου είχε οχυρωθεί ο Ρωσικός στρατός, αποβλέποντας στη δημιουργία ενός σημαντικού στρατιωτικού λιμανιού στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Έτσι το 1794 ιδρύεται η πόλη της Οδησσού.
Η πόλη γνώρισε σύντομα μεγάλη ανάπτυξη, κυρίως στα πρώτα 50 χρόνια του 19ου αιώνα. Η ανάπτυξή της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Δούκα του Ρισελιέ, ο οποίος διατέλεσε κυβερνήτης της πόλης από το 1803 έως το 1814. Ο νέος κυβερνήτης ορμώμενος από τη Γαλλική Επανάσταση, υπηρέτησε στο Ρωσικό στρατό κατά των Τούρκων. Σ' αυτόν οφείλει η πόλη τις λεωφόρους και την ρυμοτομία, καθώς και την ύπαρξη υπογείων στοών, μήκους πολλών χιλιομέτρων που λέγονται κατακόμβες.
Το 1814 ιδρύεται στην Οδησσό η Φιλική Εταιρεία, από τον Νικόλαο Σκουφά, τον Εμμανουήλ Ξάνθο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, που μετέπειτα επέδρασε καταλυτικά στην Ελληνική Επανάσταση. Το 1819 το λιμάνι της Οδησσού γίνεται ελεύθερο και η λειτουργία του με αυτή τη μορφή συνεχίστηκε έως το 1859. Τότε έλαβε χώρα και η μεγάλη εισροή εποίκων και εμπόρων, των οποίων ο αριθμός ανέρχεται περίπου στους 15.500, υπολογίζοντας μόνο τους μη ρωσικής καταγωγής.
Ο Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός της Οδησσού (Spaso-Preobrazhenskiy) ξεκίνησε να χτίζεται το 1794 και ολοκληρώθηκε το 1825, καταστράφηκε από τους Μπολσεβίκους και ξαναχτίστηκε το 1999


Μπροστά του βρίσκεται και το μνημείο του Graf Vorontsov (στρατάρχης στους ναπολεόντειους πολέμους και διάσημος για τη συμμετοχή του πολέμου του Καυκάσου)


Η πόλη απέκτησε κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και λόγω των διαφορετικών εθνοτήτων που κατοικούσαν σ' αυτήν. Την Οδησσό κατοίκησαν Ρώσοι, Ουκρανοί, Βούλγαροι, Έλληνες, Εβραίοι, Αλβανοί, Αρμένιοι, Ιταλοί, Γάλλοι, Γερμανοί και αρκετές άλλες εθνότητες από χώρες της Ευρώπης. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύχθηκε μεγάλη εμπορική δραστηριότητα. Ο πληθυσμός της πόλης διπλασιάστηκε μεταξύ 1823 και 1849. Η ανάπτυξή της σταμάτησε με την έκρηξη του Κριμαϊκού Πολέμου, το 1853 - 1856, κατά τη διάρκεια του οποίου η Οδησσός βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους και τους Γάλλους.
Μετά τη Ρωσική Επανάσταση και κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου, η Οδησσός κατελήφθη από τους Ουκρανούς, τον Γαλλικό Στρατό, τον Κόκκινο Στρατό και τον Λευκό Στρατό. Μετά την οριστική επικράτηση των Μπολσεβίκων αποτέλεσε τμήμα της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας από το 1920.
Το 1991 μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η Οδησσός περνάει κάτω απ' τον έλεγχο της Ουκρανίας.




Η ομιλούμενη γλώσσα στην Οδησσό είναι τα Ρώσικα. Μολονότι πρόκειται για πόλη της Ουκρανίας, στα σχολεία η διδασκαλία των μαθημάτων διεξάγεται στην ουκρανική γλώσσα και η πλειονότητα των κατοίκων γνωρίζει άριστα την ουκρανική γλώσσα, παραδοσιακά οι κάτοικοι της χρησιμοποιούν τη ρωσική γλώσσα σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων και επαφών τους. Η πόλη κατοικείται από πολλές εθνότητες, σύμφωνα άλλωστε και με την ιστορία της. Εκτός από Ουκρανούς, οι οποίοι αποτελούν και την πλειοψηφία, στην Οδησσό ζει μεγάλος αριθμός Ρώσων. Ακολουθούν Εβραίοι,Έλληνες, Γερμανοί, Γάλλοι, Ρουμάνοι, Τούρκοι, Αρμένιοι και Γεωργιανοί.Οι κάτοικοι της Οδησσού αυτοπροσδιορίζονται σε μεγάλο βαθμό ως εξωστρεφείς και κοσμοπολίτες, ένα χαρακτηριστικό που προκύπτει από τη θέση της πόλης μεταξύ Δύσης και Ανατολής, την ιστορία και τον ρόλο του λιμανιού στην καθημερινή ζωή της πόλης

Το μουσείο-σπίτι της Φιλικής Εταιρίας που δυστυχώς δεν μπόρεσα να επισκεφθώ καθώς έκλεινε 5 το απόγευμα

Η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό από τρεις Έλληνες εμπόρους της Διασποράς: τον Νικόλαο Σκουφά, τον Αθανάσιο Τσακάλωφ και τον Εμμανουήλ Ξάνθο.
Εντός του μουσείου- σπιτιού (στο σπίτι του Έλληνα επιχειρηματία και εθνικού ευεργέτη Γρηγορίου Γρ. Μαρασλή) , αναπαράσταση των τριών κατά τη σύσταση της Φιλικής εταιρίας (φωτο google)

Και το μουσείου- σπίτι

Σκοπός της σύστασής της ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας από τον τουρκικό ζυγό. Κατά τη συνήθεια της εποχής, η Φιλική Εταιρεία είχε οργανωθεί με βάση τα τεκτονικά πρότυπα. Ωστόσο τα μέλη της, που γρήγορα άρχισαν να πληθαίνουν, δεν ανήκαν όλα σε τεκτονικές στοές, ούτε προέρχονταν από κοινωνικά και ιδεολογικά ομοιογενείς ομάδες της Διασποράς και των τουρκοκρατούμενων χωρών.
Στους κόλπους της συνέρρευσαν "αριστοκράτες" Φαναριώτες και συντηρητικοί κοτζαμπάσηδες, "ολιγαρχικοί" στρατιωτικοί που υπηρετούσαν σε δυτικά κράτη και στην τσαρική Ρωσία, ανώτεροι και κατώτεροι κληρικοί και μοναχοί, ριζοσπάστες διανοούμενοι, έμποροι και ναυτικοι. Η οργάνωση συμπεριέλαβε επίσης και αρκετούς Βαλκάνιους πατριώτες ποικίλης προέλευσης, οι οποίοι θεωρούσαν τον αγώνα εναντίον των Οθωμανών κοινή υπόθεση όλων των χριστιανικών λαών της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ήταν φυσικό η ποικιλία της κοινωνικής και γεωγραφικής προέλευσης και των συμφερόντων των Φιλικών να οδηγεί σε αποκλίσεις ως προς τη μέθοδο και τη στρατηγική της οργάνωσης. Άλλοι προτιμούσαν τη μακρόχρονη αναβολή της Επανάστασης (για να επιτευχθεί η κατάλληλη προετοιμασία, να διαμορφωθούν ευνοϊκές διπλωματικές συνθήκες, να εξασφαλιστεί η ξένη υποστήριξη κτλ.), ενώ άλλοι ζητούσαν άμεση δράση. Τελικά, η πρώτη ομάδα κατάφερε να κερδίσει την ηγεσία της οργάνωσης στα ανώτατα κλιμάκια, αλλά η δεύτερη εξασφάλισε σε οπαδούς της καίριες θέσεις, έστω και χαμηλών βαθμίδων. Τον Μάρτιο του 1820 οι τολμηρότεροι έσπευσαν να εκμεταλλευθούν τους περισπασμούς των Οθωμανών από τη σοβαρή ανταρσία του Αλή πασά, αλλά και το γενικό επαναστατικό πνεύμα που διέτρεχε τότε την Ευρώπη μετά τις εξεγέρσεις στη Νεάπολη και την Ισπανία, και με ποικίλες πρωτοβουλίες κατάφεραν να συμπαρασύρουν τελικά και την οργάνωση και ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο στην Επανάσταση.

Η πόλη έσφυζε από ζωή!! Πολλοί ντόπιοι αλλά και τουρίστες έπαιρναν την βόλτα τους στη διάσημη οδό Deribasovskaya. Όμορφος πλακόστρωτος πεζόδρομος, με πολλά καταστήματα καφετέριες και εστιατόρια. Ντόπιοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να προσελκύσουν τουρίστες με πολλά μπαλόνια, άλογα, καρναβάλια και πάγκους με τοπικά προϊόντα

κάπου εκεί συνάντησα και μερικούς ομοϊδεάτες μηχανόβιους


Κάποιες καλλίγραμμες Ουκρανές ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες να προσφέρουν λελουδια



Λεωφοριάκια, τραινάκια, άλογα, άμαξες, κι ότι άλλο μπορείς να φανταστείς συναντούσες σε αυτόν το δρόμο...

Όσο κατέβαινα προς τα κάτω, τόσο ο κόσμος πύκνωνε!


Υπήρχαν αιθέριες υπάρξεις παντού


Κατόπιν κατευθύνθηκα προς την πλατεία Teatralnaya την πιο όμορφη πλατεία της Οδησσού, με πολύ πράσινο, την Όπερα της Οδησσού και κτίρια υπέροχης αρχιτεκτονικής. Μπροστά της ήταν σταθμευμένες και οι περισσότερες άμαξες.
Το Εθνικό Θέατρο Οπερας και Μπαλέτου σχεδιάστηκε από τους Αυστριακούς αρχιτέκτονες Felner & Gelmer (1887) σε μπαρόκ ρυθμό, είναι διακοσμημένο με προτομές και γλυπτά μυθικών μορφών. Ανεγέρθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του δημάρχου Γρηγορίου Μαρασλή, είναι ένα από τα πέντε καλύτερα θέατρα της Ευρώπης, όσον αφορά την ακουστική



Και στο πλάι της όπερας το μεγάλο συντριβάνι


Προχώρησα προς την πλατεία του Δημαρχείου


''Κράτα καλά θα ρίξω''!!


Monument to Alexander Pushkin (Ρώσος λογοτέχνης, ο μεγαλύτερος ποιητής της Ρωσίας που θεωρείται και ο δημιουργός της νεότερης ρωσικής λογοτεχνίας και γνωστός φιλέλληνας)

Το Δημαρχείο της Οδησσού

Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
Last edited by a moderator: