Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.940
- Likes
- 3.942
Το είχα άχτι το Bordeaux, απωθημένο… μα πάντα κάτι τύχαινε κι ανέβαλα τον πηγαιμό μου… μια τα ακριβά τα εισιτήρια, μια τα ταξίδια τα μεγάλα που με αποπροσανατόλιζαν, μια τα στενά τα οικονομικά, έμενε πίσω το ταξίδι… ετούτη την φορά όμως το είχα αποφασίσει και φάνηκε πως ήτανε γραφτό να γίνει… το φύλαξα για τελευταίο σταθμό, λαμπρό encore μιας μυθικής ταξιδιωτικής υπερπαραγωγής και έπεσα διάνα…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Φτάσαμε πρωινό, κοντά στις δώδεκα κι αμέσως ξεχυθήκαμε να το χορτάσουμε… είχα διαλέξει ξενοδοχείο μακριά, έξω απ’ το κέντρο, κοντά στο αεροδρόμιο, μια που η πτήση της επιστροφής στα πάτρια εδάφη ήταν πρωινή, μα αυτό λίγο μας χάλασε… αν έχεις το gps συντροφιά και τόσα πάμφθηνα parking στη σειρά, μικρό το κακό του άβολου location… το δεκάλεπτο οδήγησης ούτε μας φάνηκε…
Το πρώτο πράγμα που είδα όταν ανέβηκα από τα υπόγεια του parking στο φως της μέρας, ήταν ο Garonne κι η γέφυρα του, η Pont de Pierre… μια γέφυρα θρύλος, η μόνη μέχρι το 1965 που ένωνε τις δύο όχθες… χτισμένη στις αρχές του 1800, στα χρόνια της μεγάλης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, με εμπνευστή τον Ναπολέοντα στέκει κομψή, πετρόχτιστη, με δεκαεπτά μεγαλόπρεπες καμάρες, όσα τα γράμματα του εμπνευστή της, (Napoleon Bonaparte) και στολισμένη στο πλάι με το οικόσημο της πόλης, τα τρία δεμένα μεταξύ τους μισοφέγγαρα… περπάτησα μέχρι τα μισά κι άρχισα να χαζεύω το ποτάμι… η πόλη απέναντι μου ασήμιζε πανέμορφη, λουσμένη από το φως του ήλιου, μήτε ένα σύννεφο… η Place de la Bourse, αυτή η αρχιτεκτονική αρμονία του 18ου αιώνα, μου χαμογελά… το ραφινάτο μέγαρο του παλιού χρηματιστηρίου στέκει φρουρός στην πλατεία και θυμίζει αλλοτινούς καιρούς… τότε που άλλες πόλεις της Ευρώπης μπουσούλαγαν, το Bordeaux είχε δικό του χρηματιστήριο και διαφέντευε την οικονομία της χώρας… χάνομαι … περνούν μπροστά μου σαν ταινία οι κάτοικοι, οι πλατείες, τα μέγαρα και μια αποβάθρα σύγχρονη που κυνηγιούνται πιτσιρίκια και φλερτάρουν νέοι…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Όλα στο Bordeaux άρχισαν παλιά, πολύ παλιά… πάνω από 20.000 χρόνια πριν, όταν οι πρόγονοί μας οι Νεάντερνταλ διάλεξαν τις βορινές σπηλιές σαν σπίτι τους… μετά, στην ιστορία πια, φτάσαν οι Κέλτες… αυτοί έχτισαν τα πρώτα σπίτια κι έτσι έχουμε πια οικισμό… οι Ρωμαίοι όμως τους έδιωξαν να πάρουν τον κασσίτερο, που ήτανε πολύτιμος στα τότε χρόνια και τα βουνά γύρω από την πόλη ήταν γεμάτα από δαύτον… έκατσαν κοντά 200 χρόνια μα φύγανε γιατί σαν καταστροφικό τσουνάμι χτύπησαν την πόλη Βάνδαλοι, Βησιγότθοι, Άραβες και την ερήμωσαν… οι Φράγκοι φτιάξαν ένα μικρό κι ασήμαντο δουκάτο κι η πόλη ζούσε ταπεινά μέχρι που ένας βασιλικός γάμος την έβαλε ξανά στο χάρτη έστω και κάτω από το Αγγλικό στέμμα… τότε γύρω στα 1250 ήτανε που το Bordeaux έφτασε να είναι η τρίτη σε πληθυσμό Αγγλική πόλη… μα ο πόλεμος των εκατό χρόνων χάθηκε για τους Εγγλέζους, τον κέρδισαν οι Γάλλοι και κάπως έτσι το Bordeaux άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της προόδου και της επιτυχίας… τον 18ο αιώνα, λαμπρό λιμάνι πια, ζούσε χρυσό αιώνα μες απ’ τα πλούτη που του χάριζε το εμπόριο και το κρασί… τότε ήτανε που χτίστηκαν τα μεγαλόπρεπα μέγαρα και οι φαρδιές πλατείες και τότε που ο Ουγκώ δήλωσε πως το Bordeaux είναι ομορφότερο και από το ίδιο το Παρίσι… ο επίλογος της ιστορίας της πόλης γράφτηκε το 1940 όταν μετά την πτώση του Παρισιού έγινε για λίγο η πρωτεύουσα της ελεύθερης χώρας, πριν οι κατακτητές ορίσουν τα ανδρείκελα του Vichy… από εκεί και μετά η δόξα δείχνει να ξεθώριασε μέχρι το 2000… τότε ήταν που ο αμφιλεγόμενος για τις ρεμούλες του Alain Juppe, ανέστησε την πόλη… μέσα από ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αστικών ανακαινίσεων, έφτιαξε πεζοδρόμους, έβαψε κτίρια, έφερε επανάσταση στις συγκοινωνίες με το μοντέρνο τραμ, της χάρισε την λάμψη την παλιά και δίκαια κατόρθωσε να την ανακηρύξει μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς προστατευόμενο από την UNESCO… έτσι η πόλη σήμερα υπερήφανα φιλοξενεί πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμου και χιλιάδες ταξιδευτές που θέλουν να γνωρίσουν το χρώμα της και να χαθούν στην γοητεία της… μπορεί για πολλά να κατηγορήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός μα το Bordeaux το αναμόρφωσε κι αυτό οι κάτοικοι τ’ αναγνωρίζουν… μέχρι τις μέρες μας παραμένει δήμαρχος της πόλης…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Το χαίρεσαι το περπάτημα στην αποβάθρα… εκεί που δέκα μόλις χρόνια πριν στέκαν χαλάσματα κι άνθιζε το αλησβερίσι με την ντρόγκα, τώρα δεν τις χορταίνεις τις βόλτες… δεξιά αργοκυλάει ο ποταμός και στα ζερβά απλώνεται κατάφυτη με δέντρα η φημισμένη Quinconces, μια εσπλανάδα που στις μέρες τις καλές, τις καλοκαιρινές σαν τώρα, σφύζει ζωή, με μουσικές, παράτες, τσίρκα κι εκδηλώσεις…. στην θέση της παλιά βρίσκονταν ένα κάστρο, το Château Trompette μα αργότερα, αρχές 18ου αιώνα, όταν άρχισε η ακμή της πόλης και μπήκανε μπροστά τα σχέδια τα μεγαλεπίβολα για τον καλλωπισμό της, οι αρχόντοι ζήλεψαν το κάλλος της πρωτεύουσας και την μεγαλοπρέπεια του πάρκου του Invalides και θέλησαν να κάνουν κάτι πιο λαμπρό για να το ξεπεράσουν… γκρεμίστηκε λοιπόν το κάστρο το παλιό και την θέση του πήρε η Quinconces… την γέμισαν δέντρα και διαδρόμους περιπάτου, έχτισαν σκάλες και μια βεράντα με θέα αμφιθεατρική του ποταμού, φτιάχνοντας έτσι την μεγαλύτερη πλατεία σε όλη την Ευρώπη…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
μα δεν σταμάτησαν εκεί… θέλησαν να τιμήσουν την δημοκρατία και τους ήρωες της τους Γιρονδίνους, που σε εποχές δύσκολες για την χώρα έπεσαν θύματα τρομοκρατίας κι έγιναν μάρτυρες της ελευθερίας… έτσι λοιπόν στη βάση ενός εκπληκτικού συντριβανιού σηκώθηκε λαμπρό μνημείο ύψους 43 μέτρων αφιερωμένο στο θρίαμβο της δημοκρατίας που σπάει τα δεσμά της τυραννίας…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
το συντριβάνι πλαισιώνεται από δύο λίμνες και πληθώρα μπρούτζινων γλυπτών ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει ένα σύμπλεγμα ανθρώπων και αλόγων που ξεπροβάλουν από την πλώρη ενός πλοίου… σαν ήρθε ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος του 20ου αιώνα οι Γερμανοί γυρέψανε τον μπρούτζο… έτσι το 1943 κατέστρεψαν το λαμπερό μνημείο και λιώσανε πολλά γλυπτά του αφήνοντάς το λειψό… τα βάσανα του κωλοβού μνημείου τέλειωσαν χρόνια αργότερα, μόλις το 1986, σκορπίζοντας χαρά σ΄ όλους τους Γάλλους μια που η αποκατάσταση του είχε γίνει πια εθνική υπόθεση …
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Φτάσαμε πρωινό, κοντά στις δώδεκα κι αμέσως ξεχυθήκαμε να το χορτάσουμε… είχα διαλέξει ξενοδοχείο μακριά, έξω απ’ το κέντρο, κοντά στο αεροδρόμιο, μια που η πτήση της επιστροφής στα πάτρια εδάφη ήταν πρωινή, μα αυτό λίγο μας χάλασε… αν έχεις το gps συντροφιά και τόσα πάμφθηνα parking στη σειρά, μικρό το κακό του άβολου location… το δεκάλεπτο οδήγησης ούτε μας φάνηκε…
Το πρώτο πράγμα που είδα όταν ανέβηκα από τα υπόγεια του parking στο φως της μέρας, ήταν ο Garonne κι η γέφυρα του, η Pont de Pierre… μια γέφυρα θρύλος, η μόνη μέχρι το 1965 που ένωνε τις δύο όχθες… χτισμένη στις αρχές του 1800, στα χρόνια της μεγάλης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, με εμπνευστή τον Ναπολέοντα στέκει κομψή, πετρόχτιστη, με δεκαεπτά μεγαλόπρεπες καμάρες, όσα τα γράμματα του εμπνευστή της, (Napoleon Bonaparte) και στολισμένη στο πλάι με το οικόσημο της πόλης, τα τρία δεμένα μεταξύ τους μισοφέγγαρα… περπάτησα μέχρι τα μισά κι άρχισα να χαζεύω το ποτάμι… η πόλη απέναντι μου ασήμιζε πανέμορφη, λουσμένη από το φως του ήλιου, μήτε ένα σύννεφο… η Place de la Bourse, αυτή η αρχιτεκτονική αρμονία του 18ου αιώνα, μου χαμογελά… το ραφινάτο μέγαρο του παλιού χρηματιστηρίου στέκει φρουρός στην πλατεία και θυμίζει αλλοτινούς καιρούς… τότε που άλλες πόλεις της Ευρώπης μπουσούλαγαν, το Bordeaux είχε δικό του χρηματιστήριο και διαφέντευε την οικονομία της χώρας… χάνομαι … περνούν μπροστά μου σαν ταινία οι κάτοικοι, οι πλατείες, τα μέγαρα και μια αποβάθρα σύγχρονη που κυνηγιούνται πιτσιρίκια και φλερτάρουν νέοι…
Όλα στο Bordeaux άρχισαν παλιά, πολύ παλιά… πάνω από 20.000 χρόνια πριν, όταν οι πρόγονοί μας οι Νεάντερνταλ διάλεξαν τις βορινές σπηλιές σαν σπίτι τους… μετά, στην ιστορία πια, φτάσαν οι Κέλτες… αυτοί έχτισαν τα πρώτα σπίτια κι έτσι έχουμε πια οικισμό… οι Ρωμαίοι όμως τους έδιωξαν να πάρουν τον κασσίτερο, που ήτανε πολύτιμος στα τότε χρόνια και τα βουνά γύρω από την πόλη ήταν γεμάτα από δαύτον… έκατσαν κοντά 200 χρόνια μα φύγανε γιατί σαν καταστροφικό τσουνάμι χτύπησαν την πόλη Βάνδαλοι, Βησιγότθοι, Άραβες και την ερήμωσαν… οι Φράγκοι φτιάξαν ένα μικρό κι ασήμαντο δουκάτο κι η πόλη ζούσε ταπεινά μέχρι που ένας βασιλικός γάμος την έβαλε ξανά στο χάρτη έστω και κάτω από το Αγγλικό στέμμα… τότε γύρω στα 1250 ήτανε που το Bordeaux έφτασε να είναι η τρίτη σε πληθυσμό Αγγλική πόλη… μα ο πόλεμος των εκατό χρόνων χάθηκε για τους Εγγλέζους, τον κέρδισαν οι Γάλλοι και κάπως έτσι το Bordeaux άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της προόδου και της επιτυχίας… τον 18ο αιώνα, λαμπρό λιμάνι πια, ζούσε χρυσό αιώνα μες απ’ τα πλούτη που του χάριζε το εμπόριο και το κρασί… τότε ήτανε που χτίστηκαν τα μεγαλόπρεπα μέγαρα και οι φαρδιές πλατείες και τότε που ο Ουγκώ δήλωσε πως το Bordeaux είναι ομορφότερο και από το ίδιο το Παρίσι… ο επίλογος της ιστορίας της πόλης γράφτηκε το 1940 όταν μετά την πτώση του Παρισιού έγινε για λίγο η πρωτεύουσα της ελεύθερης χώρας, πριν οι κατακτητές ορίσουν τα ανδρείκελα του Vichy… από εκεί και μετά η δόξα δείχνει να ξεθώριασε μέχρι το 2000… τότε ήταν που ο αμφιλεγόμενος για τις ρεμούλες του Alain Juppe, ανέστησε την πόλη… μέσα από ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αστικών ανακαινίσεων, έφτιαξε πεζοδρόμους, έβαψε κτίρια, έφερε επανάσταση στις συγκοινωνίες με το μοντέρνο τραμ, της χάρισε την λάμψη την παλιά και δίκαια κατόρθωσε να την ανακηρύξει μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς προστατευόμενο από την UNESCO… έτσι η πόλη σήμερα υπερήφανα φιλοξενεί πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμου και χιλιάδες ταξιδευτές που θέλουν να γνωρίσουν το χρώμα της και να χαθούν στην γοητεία της… μπορεί για πολλά να κατηγορήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός μα το Bordeaux το αναμόρφωσε κι αυτό οι κάτοικοι τ’ αναγνωρίζουν… μέχρι τις μέρες μας παραμένει δήμαρχος της πόλης…
Το χαίρεσαι το περπάτημα στην αποβάθρα… εκεί που δέκα μόλις χρόνια πριν στέκαν χαλάσματα κι άνθιζε το αλησβερίσι με την ντρόγκα, τώρα δεν τις χορταίνεις τις βόλτες… δεξιά αργοκυλάει ο ποταμός και στα ζερβά απλώνεται κατάφυτη με δέντρα η φημισμένη Quinconces, μια εσπλανάδα που στις μέρες τις καλές, τις καλοκαιρινές σαν τώρα, σφύζει ζωή, με μουσικές, παράτες, τσίρκα κι εκδηλώσεις…. στην θέση της παλιά βρίσκονταν ένα κάστρο, το Château Trompette μα αργότερα, αρχές 18ου αιώνα, όταν άρχισε η ακμή της πόλης και μπήκανε μπροστά τα σχέδια τα μεγαλεπίβολα για τον καλλωπισμό της, οι αρχόντοι ζήλεψαν το κάλλος της πρωτεύουσας και την μεγαλοπρέπεια του πάρκου του Invalides και θέλησαν να κάνουν κάτι πιο λαμπρό για να το ξεπεράσουν… γκρεμίστηκε λοιπόν το κάστρο το παλιό και την θέση του πήρε η Quinconces… την γέμισαν δέντρα και διαδρόμους περιπάτου, έχτισαν σκάλες και μια βεράντα με θέα αμφιθεατρική του ποταμού, φτιάχνοντας έτσι την μεγαλύτερη πλατεία σε όλη την Ευρώπη…
μα δεν σταμάτησαν εκεί… θέλησαν να τιμήσουν την δημοκρατία και τους ήρωες της τους Γιρονδίνους, που σε εποχές δύσκολες για την χώρα έπεσαν θύματα τρομοκρατίας κι έγιναν μάρτυρες της ελευθερίας… έτσι λοιπόν στη βάση ενός εκπληκτικού συντριβανιού σηκώθηκε λαμπρό μνημείο ύψους 43 μέτρων αφιερωμένο στο θρίαμβο της δημοκρατίας που σπάει τα δεσμά της τυραννίας…
το συντριβάνι πλαισιώνεται από δύο λίμνες και πληθώρα μπρούτζινων γλυπτών ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει ένα σύμπλεγμα ανθρώπων και αλόγων που ξεπροβάλουν από την πλώρη ενός πλοίου… σαν ήρθε ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος του 20ου αιώνα οι Γερμανοί γυρέψανε τον μπρούτζο… έτσι το 1943 κατέστρεψαν το λαμπερό μνημείο και λιώσανε πολλά γλυπτά του αφήνοντάς το λειψό… τα βάσανα του κωλοβού μνημείου τέλειωσαν χρόνια αργότερα, μόλις το 1986, σκορπίζοντας χαρά σ΄ όλους τους Γάλλους μια που η αποκατάσταση του είχε γίνει πια εθνική υπόθεση …
Attachments
Last edited by a moderator:
α μη ξεχάσεις λεπτομέριες για κρασιά....
