Γαλλία Lα vie en rose a Dordogne...

[Traveller]

To ροζέ φρουτώδες Gaillac που ανοίξαμε ήταν άριστο… ήπια μια ακόμη γουλιά και συνέχισα να απολαμβάνω το τοπίο… ο ήλιος μόλις μας είχε αποχαιρετήσει, αφήνοντας τα μαβιά σημάδια του στον ορίζοντα κι ένα ολόγιομο φεγγάρι άρχισε δειλά – δειλά να κάνει την εμφάνιση του στο νυχτερινό ουρανό… απέναντι μου άρχισε να φωτίζει η μαρκίζα του μουσείου… Musee Νational de Prehistoire…

Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.

Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.

Βρισκόμουν στο Les Eyzies, ένα χωριό στην καρδιά της Dordogne και απολάμβανα το δείπνο μου στην ταράτσα του Au Coup De Silex, ενός ταπεινού αλλά έξοχου εστιατορίου στην καρδιά του χωριού… το Les Eyzies όμως δεν είναι ένα τυχαίο χωριό… αν η Αθήνα θεωρείται η αιώνια πρωτεύουσα του πολιτισμού, το Les Eyzies θεωρείται η παγκόσμια πρωτεύουσα της προϊστορίας… το 1868 στις σπηλιές του ανακαλύφθηκαν πέντε σκελετοί των προγόνων μας, του Homo Sapiens…

Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.

Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.

αυτή η ανακάλυψη προκάλεσε αίσθηση και εντατικοποίησε τις ανασκαφές επεκτείνοντάς τες στην γύρω περιοχή… γρήγορα τα ολοένα και αυξανόμενα ευρήματα που έρχονταν στο φως κατέστησαν την περιοχή το μεγαλύτερο κέντρο προϊστορικής μελέτης του κόσμου γιατί εκτός από σκελετούς, βρέθηκαν καθημερινά χρηστικά αντικείμενα του τότε, τοιχογραφίες μέχρι και ερείπια πρωτόγονων κατοικιών… η σημαντικότερη όμως ανακάλυψη θα έρθει το 1940… σε μια σπηλιά δέκα περίπου χιλιόμετρα μακριά από το Les Eyzies, στο Lascaux, θα ανακαλυφθεί η μεγαλύτερη προϊστορική γκαλερί τέχνης του κόσμου… στο περίφημο σπήλαιο του Lascaux βρέθηκαν πάνω από 2.000 Παλαιολιθικές ζωγραφιές των προγόνων μας ηλικίας 17.300 ετών… ζωγραφιές από ζώα, ανθρώπινες μορφές και αφηρημένα σημάδια, άψογα διατηρημένες, που δείχνουν αφενός την ανάγκη του ανθρώπου, από τα βάθη της προϊστορίας ακόμη, να εκφράσει τα συναισθήματα του μέσω της τέχνης και αφετέρου μας χαρίζουν πληθώρα πληροφοριών για τις συνθήκες ζωής εκείνων των αιώνων… στις ζωγραφιές του Lascaux από την μια μεριά βλέπεις την χαρά από την επιτυχία του κυνηγιού, τον έρωτα στις μορφές αγαπημένων προσώπων, τον φόβο στην αποτύπωση μυστικιστικών τελετουργιών και από την άλλη ανακαλύπτεις μια πολική Ευρώπη γεμάτη εξωτικά ζώα, αιλουροειδή, αρκούδες και ρινόκερους… η σημαντικότητα της ανακάλυψης αυτής της τόσο ξεχωριστής αίθουσας τέχνης έκανε γνωστό το Les Eyzies στα πέρατα του κόσμου και προσέλκυσε χιλιάδες επισκέπτες που ήθελαν να δουν και να θαυμάσουν από κοντά αυτές τις εξαιρετικές βραχογραφίες… η αλλαγή όμως του μικροκλίματος του σπηλαίου λόγω της κοσμοσυρροής άρχισε να δημιουργεί προβλήματα… μια λευκή μούχλα εξαπλώθηκε ραγδαία στην οροφή και στους τοίχους του προκαλώντας ζημιές στις βραχογραφίες… οι υπεύθυνοι αναγκάστηκαν να κλείσουν το σπήλαιο για το κοινό επιτρέποντας πλέον την είσοδο μόνο σε περιορισμένο αριθμό επιστημόνων… η λύση στο πρόβλημα Lascaux δόθηκε το 1983 και ακούει στο όνομα Lascaux II… δημιουργήθηκε ένα ακριβές αντίγραφο του σπηλαίου σε παραπλήσιο χώρο και έτσι πλέον ο κάθε επισκέπτης μπορεί να χαρεί τις υπέροχες ρέπλικες των εικόνων χωρίς αυτές να κινδυνεύουν…


Το κυρίως όμως μουσείο της περιοχής βρίσκεται στο Les Eyzies…

Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.

εγκαινιάστηκε το 1923 και από τότε συνεχώς πλουτίζει τις συλλογές του, ανακαινίζεται και επεκτείνεται, για να πάρει την σημερινή μοντέρνα μορφή του το 2004 με εκθέματα πλέον όχι μόνο της περιοχής αλλά και ολόκληρου του κόσμου… οι συλλογές του καλύπτουν όλη την γκάμα της προϊστορίας, αρχίζοντας από 3,5 εκατομμύρια χρόνια πριν και παρουσιάζουν την εξέλιξη όλων των προϊστορικών πολιτισμών, από την Παλαιολιθική εποχή μέχρι την εποχή των Παγετώνων… η περιήγηση στις αίθουσές του είναι ένα γοητευτικό ταξίδι στο χρόνο καθώς σε αυτές παρουσιάζονται πιστά οι μορφές του ανθρώπου του Νεάντερταλ και του Homo Sapiens, η καθημερινή ζωή τους, τα εργαλεία τους , τα όργανα κυνηγιού και το νοικοκυριό τους… το αντίτιμο της εισόδου είναι μόλις 4,5? ποσό ελάχιστο για τα όσα σου προσφέρει και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες κατακλύζεται από πλήθη επισκεπτών… είναι ανοικτό μέχρι τις 18.30 το βράδυ… εννοείτε πως η όλη τοποθεσία προστατεύεται από την UNESCO και είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς…
- Που τρέχει ο λογισμός σου και δεν τρως το κουνέλι σου? Με ρώτησε με παιχνιδιάρικο ύφος η συνοδός μου επαναφέροντάς με στην πραγματικότητα…
- Μα φυσικά στο προϊστορικό κουνέλι του Homo Sapiens, της είπα με ένα χαμόγελο κοιτάζοντας το φωτισμένο Musee Νational de Prehistoire απέναντί μου και σχεδόν αμέσως αφοσιώθηκα στο ξεκοκάλισμα αυτού του σπέσιαλ εδέσματος… το Μουσείο μπορούσε να περιμένει… το πεντανόστιμο κουνέλι ποτέ…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[renata]

well come TRAVELLER!!!!!!!!!
οπως πάντα ποιοτικός και εκλεκτικός!!!!!!!!!!!
Μουλειψες!!

 

[North66]

Για να δούμε τι λένε και η Τουλούζη και το Μπορντώ.

 

[Leftris B]

πάνω που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι μας περικόψαν και τις έξοχες ιστορίες σου... δώσε κι αλλό στο λαό σου α μη ξεχάσεις λεπτομέριες για κρασιά....

 

[fotast]

Πολύ καλή αρχή με το γνωστό ύφος...

Ο τομέας κρασί με λεπτομέρειες μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα...

 

[Zeta]

Επιτέλους θα ταξιδέψουμε!!! και φυσικά πού αλλού από τη Γαλλία...

+ κι από μένα για τα κρασιά

 

[pattyyy]

Υπέροχα! Πραγματικά ανυπομονώ για την περιγραφή σου!

 

[Traveller]

Τα αγγλικά της δεσποσύνης στο γκισέ της Europcar στο αεροδρόμιο της Toulouse ήταν φανερό ότι ήταν επιπέδου των δικών μου Γαλλικών… δηλαδή άστα να πάνε… σε ερώτηση μου σχετικά με τον τύπο του αυτοκινήτου που θα παίρναμε, απάντησε με ένα λαμπερό χαμόγελο και ένα δυνατό OUI!! Μάλλον δεν ξεκινήσαμε καλά σκέφτηκα αλλά το διασκέδαζα… στο τέλος- τέλος θα βρούμε άκρη με την νοηματική, ας μην αγχωνόμαστε… με τα πολλά πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου, κατάλαβα στο περίπου από πού θα το παραλάβω και συνεννοηθήκαμε (??) ότι θα το παραδώσω μια βδομάδα αργότερα στο αεροδρόμιο του Bordeaux… έβαλα 2-3 τζίφρες, είπα ο Θεός να βάλει το χέρι του και προχώρησα προς το πάρκινγκ… ο κάτασπρος μπέμπης που βλέπαμε μπροστά μας ήταν μια πραγματική ατραξιόν, ένα FIAT 500… τον χαϊδέψαμε, τον αγκαλιάσαμε, τον φιλήσαμε και με τα πολλά αποφασίσαμε να πάμε μαζί του την πρώτη μας βόλτα… και τότε διαπιστώσαμε ότι ο συνοδός μας για την επόμενη βδομάδα στις ομορφιές της Dordogne ήταν ένα άβγαλτο μαθητούδι… τα χιλιόμετρα που έδειχνε το κοντέρ του ήταν μόλις ένα…



Η απόσταση που χωρίζει την μητρόπολη της Τoulouse από το Albi είναι περίπου ογδόντα χιλιόμετρα και o αυτοκινητόδρομος που τις ενώνει άψογος… σε κάτι λοιπόν περισσότερο από τριάντα λεπτά παίρναμε μια πρώτη γεύση του τι εστί Albi… η γραφική ήσυχη πολίχνη των 70,000 κάτοικων ξεκουράζεται στις όχθες του ποταμού Τarn και μια εντυπωσιακή κοκκινωπή Cathedral την διαφεντεύει …

ανατρέχοντας στα πολυάριθμα βιβλία που μιλούν για την πόλη σκιαγραφούμε μέσες άκρες την ιστορία της … είναι γεγονός ότι η σημερινή τεράστια φήμη του Albi oφείλεται κυρίως στο πιο άξιο τέκνο της, τον αξεπέραστο Henri de Toulouse-Lautrec και το εντυπωσιακό μουσείο του… Albi όμως υπήρχε και πριν τον Lautrec και η ιστορία του είναι αξιομνημόνευτη… ουσιαστικά αρχίζει να εμφανίζεται στο ιστορικό γίγνεσθαι της Γαλλίας γύρω στα 1040 όταν χτίζεται η απαράμιλλου κάλλους και ιδιαίτερα χρηστική τότε πρώτη του γέφυρα, γνωστή στις μέρες μας ως Pont Vieux, δηλαδή παλιά γέφυρα… ο Tarn, αυτός ο υπέροχος ποταμός και η γέφυρά του λοιπόν ήταν η βασική αιτία της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης… στα τότε χρόνια τα ποτάμια ήταν οι βασικοί και ουσιαστικά οι μόνοι οδοί επικοινωνίας … άνθρωποι και εμπορεύματα μετακινούνταν δια μέσου των ποταμών και φυσικά οι πόλεις που είχαν το προνόμιο να είναι χτισμένες στις όχθες τους απολάμβαναν, δια μέσου του εμπορίου και της απαραίτητης φορολογίας ξεχωριστή οικονομική ανάπτυξη… εκτός των κερδών όμως από το εμπόριο και την φορολογία, η καλλιέργεια του φυτού isatis προσέθεσε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στην τοπική κοινωνία και έδωσε νέα ώθηση στην ευμάρεια του τόπου… το isatis είναι ένα φυτό που η γαλάζια χρωστική ουσία των φύλλων του χρησίμευε για την βαφή υφασμάτων και την ζωγραφική κεραμικών και η ζήτησή του τον μεσαίωνα και την αναγέννηση ήταν τεράστια… μοιραία λοιπόν οικογένειες πλούτιζαν, τα πρώτα αρχοντικά κτίστηκαν και οι τέχνες άκμαζαν… η φρενήρης όμως ανάπτυξη της πόλης ανακόπηκε βίαια με την εμφάνιση στην περιοχή της αίρεσης των ΚΑΘΑΡΩΝ… η πανίσχυρη Καθολική εκκλησία με βίαιο τρόπο κατέπνιξε τους αιρετικούς και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πόλη σχεδόν να ερημώσει… για μια ακόμη φορά όμως η προνομιακή της θέση και το isatis την έσωσε από τον αφανισμό… η Καθολική εκκλησία ανέλαβε ουσιαστικά υπό την προστασία της το καθαρό πλέον από ΚΑΘΑΡΟΥΣ Albi, ανακαίνισε το επισκοπικό μέγαρο που ρήμαζε και άρχισε να χτίζει τον μεγαλειώδη γοτθικό καθεδρικό ναό της πόλης που σήμερα προστατεύεται από την UNESCO σαν μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς… οι παλιές καλές εποχές ξαναγύρισαν και έγιναν ακόμη καλύτερες… το Albi μέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα ευημερούσε… ο νόμος όμως της ακμής και της παρακμής ισχύει και εδώ… από τα μέσα του 19ου αιώνα τα ποτάμια σταματούν να παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στις μετακινήσεις… δρόμοι ανοίγονται, το τρένο έρχεται και τo λουλάκι αντικαθιστά το isatis… συνεπώς το Albi αργά αλλά σταθερά παρακμάζει και καταντά σχεδόν μια ασημαντότητα μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, που η απαράμιλλη αρχιτεκτονική της παλιάς πόλης και η φήμη του Lautrec το καθιστούν μια ιδιαίτερη τουριστική ατραξιόν…

Αντίθετα με το ομόσταυλο Ιbis του Παριζιάνικου αεροδρομίου, αυτό στο Albi ήταν μια ευχάριστη έκπληξη… χτισμένο σε απόσταση βολής από την παλιά πόλη, με μεγάλα δωμάτια και μια εξόχως ελκυστική τιμή είναι η ιδανική βάση για την εξερεύνηση αυτής της τόσο γοητευτικής πόλης… το καρουσέλ στα όρια της παλιάς πόλης βρίσκονταν στο κέντρο μιας νεόκτιστης πλατείας και έσφυζε από ζωή… δεκάδες πιτσιρίκια έναντι ευτελούς τιμήματος απολάμβαναν τις καρουζελικές γύρες τους και άλλα έπαιζαν αμέριμνα με τα νερά ενός πρωτοποριακού συντριβανιού…

ακριβώς απέναντι, ένα κομψό αναγεννησιακό παλάτσο στέγαζε το Δημοτικό θέατρο της πόλης και γιρλάντες στην πρόσοψή του διαφήμιζαν την αυριανή παράσταση του Don Giovanni… ο καιρός ήταν καθαρά καλοκαιρινός και ο ήλιος μας χαμογελούσε… προχωρήσαμε στον κεντρικό πεζόδρομο που οδηγεί στη μεγάλη πλατεία και την catherdal…

η οπτική σύγκρουση με τον καθεδρικό ναό της St. Cecile είναι σφοδρότατη… βουτηγμένος στο κόκκινο του κεραμιδί, χάρη στα ομόχρωμα τούβλα που χαρακτηρίζουν και το σύνολο της πόλης, είναι ο μεγαλύτερος ναός του κόσμου χτισμένος από τούβλο… φτιαγμένος σαν οχυρό, συμβολίζει την διαχρονική ισχύ της εκκλησίας και εκφράζει συνάμα την καθολική αναγέννηση μετά την κρίση με τους ΚΑΘΑΡΟΥΣ... χαζέψαμε τα αναπόφευκτα μαγαζάκια με τα αδιάφορα σουβενίρ στην πλατεία, πυροβολήσαμε κατά ριπάς με την φωτογραφική μας αυτό το αριστούργημα γοτθικής αρχιτεκτονικής και τέλος διαβήκαμε τις πύλες του… η δωρική , λιτή αλλά συνάμα εντυπωσιακή εξωτερική όψη του έρχεται σε ζωηρή αντίθεση με τον πλούσιο εσωτερικό του διάκοσμο… λαμπρές τοιχογραφίες, περίτεχνα γλυπτά , πίνακες αριστουργήματα, αμύθητης αξίας εκκλησιαστικά σκεύη, ένα φαντασμαγορικό τέμπλο και ένα εξαιρετικής αισθητικής εκκλησιαστικό όργανο , που συμβάλλει αποφασιστικά στην εσωτερική διακόσμηση του ναού, είναι μερικοί από τους “θησαυρούς “ που κοσμούν την St. Cecile… καθίσαμε σε ένα στασίδι και αφεθήκαμε στην μυσταγωγία του χώρου… έξαφνα σαν σε όνειρο ακούσαμε την κρυστάλλινη ψαλμωδία μιας αοιδού που συνοδεύονταν από την γλυκιά μελωδία του οργάνου… ο κόσμος, που κατέκλυζε τον υπέρλαμπρο ναό έστεκε μαγεμένος να απολαμβάνει αυτό το ξεχωριστό high light…

 

[NTINA]

Εντυπωσιακός ο καθεδρικός ναός Αλλά το παιχνιδιάρικο συντριβάνι
κλέβει την παράσταση

 

[Traveller]

Είχε μεσημεριάσει για τα καλά, το στομάχι γουργούριζε και οι πληροφορίες μας μιλούσαν για τον τοπικό ναό γευσιγνωσίας που άκουγε στο όνομα Le Lautrec… είναι γεγονός πως τα πάντα στο Albi κινούνται στον αστερισμό του μεγάλου ζωγράφου γι αυτό και θεωρήσαμε απόλυτα φυσιολογικό ένα από τα κορυφαία εστιατόρια της πόλης να έχουν το όνομα του… το Le Lautrec δεν πρόδωσε τις προσδοκίες μας… βρίσκεται , ω τι έκπληξη, στην ομώνυμη οδό, 13-15 rue Henri de Toulouse-Lautrec και στεγάζεται σε ένα ατμοσφαιρικά αναπαλαιωμένο αρχοντικό… ο καιρός εξακολουθούσε να είναι σύμμαχός μας, η θερμοκρασία σκαρφάλωνε στους 28 βαθμούς κι έτσι το γεύμα μας έλαβε χώρα στην καλόγουστη δροσερή αυλή του… οι Γάλλοι έχουν εφαρμόσει έναν απλό κανόνα στις γευστικές τους αναζητήσεις… όλα τα εστιατόρια έχουν τρία-τέσσερα στάνταρντ μενού ημέρας και χωρίς καμιά μα καμιά έκπτωση στην ποιότητα μπορείς να απολαύσεις ένα γεύμα κλάσης… ένα πρώτο πιάτο , το κυρίως και ένα γλυκό… όταν μπορείς λοιπόν να γευτείς ένα εξαιρετικό γκουρμέ γεύμα από 12? έως 22? το άτομο ανάλογα το εστιατόριο και το μενού, τα σχόλια περιττεύουν… αν σε αυτά προσθέσεις ένα μπουκάλι κρασί της τάξεως των δεκαπέντε περίπου ευρώ, το συνολικό κόστος δεν ξεπερνά τα 20?-28? ποσό, που πιστέψτε με αν συγκριθεί με την ποιότητα του γεύματος είναι ελάχιστο και καμία φυσικά σχέση δεν έχει με το αντίστοιχο Ελληνικό…

Η Louise Weber ήταν η απόλυτη σταρ των καταγωγίων του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα… Πανέξυπνη Γαλλοεβραία διέπρεψε σε κάθε είδους πικάντικου χορού, έγινε βασικό στέλεχος του περίφημου Moulin Rouge, συνώνυμο του διαβόητου καν καν, μοντέλο του Renoir και μούσα του Lautrec… στον κολοφώνα της δόξας της κέρδισε επάξια το προσωνύμιο La Goulue , Η Αχόρταγη, εξαιτίας των επιδόσεων της στην παντός είδους κατανάλωση… φαγητού, ποτού, πελατών… μετά από μια αποτυχημένη επαγγελματική κίνηση που την κατέστρεψε ολοσχερώς οικονομικά κατάντησε μισότρελλη και αλκοολική να πουλάει τσιγάρα έξω από τα καμπαρέ της Montmartre… ένα κρύο Γεναριάτικο βράδυ του 1929 τερμάτισε τον βίο της σε ένα σοκάκι δίπλα στο Moulin Rouge… ελάχιστοι αναγνώρισαν στο πρόσωπο της υπέρβαρης και βαριά καταβεβλημένης κλοσάρ την πρώην βασίλισσα του καν-καν… η La Goulue δεν θα ήταν ούτε καν κόκκος άμμου στην ιστορία αν δεν είχε την τύχη να συναντήσει και να την ερωτευτεί ο Lautrec… χάρη σ αυτόν όμως η ασήμαντη χορεύτρια των καταγωγίων κέρδισε την αθανασία…

Βρισκόμουν στο ισόγειο του μουσείου του Toulouse-Lautrec στο κέντρο του Albi και κοίταζα κατάματα το πόστερ που διαφήμιζε την La Goulue να χορεύει ξέφρενα στο Moulin Rouge… ένα μεταϊμπρεσιονιστικό αριστούργημα… ο Lautrec ήταν άτυχος… γόνος παλιάς εύπορης αριστοκρατικής οικογένειας έζησε μόλις 36 βασανισμένα χρόνια… λόγω μιας γενετικής δυσμορφίας τα πόδια του έπαψαν να μεγαλώνουν και ποτέ δεν ξεπέρασε σε ύψος το 1,54… έμεινε νάνος και συχνά λόγω της εμφάνισής του γίνονταν αντικείμενο χλευασμού… σπάνιο καλλιτεχνικό ταλέντο, αποκλεισμένος από τις περισσότερες δραστηριότητες που απολαμβάνουν οι άντρες τις ηλικίας του αφοσιώθηκε στην ζωγραφική και δυστυχώς στο ποτό… μετά από μια σύντομη παραμονή στη Νίκαια και χάρη στα χρήματα της οικογένειας του, φτάνει στο Παρίσι και εγκαθιστάτε, στην διάσημη για την μποέμικη ζωή, περιοχή της Montmartre… συναντά γνωστούς ζωγράφους της εποχής και αρχίζει να συχνάζει στα γύρω χαμαιτυπεία… γνωρίζεται με μοντέλα αμφιβόλου ηθικής και διάγει βίο τρυφηλό και έκλυτο… εμπνέεται από την ζωή στα καμπαρέ και ζωγραφίζει διαφημιστικές αφίσες καλλιτεχνών και κέντρων… το λυκαυγές του 19ου αιώνα τον βρίσκει αλκοολικό και άρρωστο από σύφιλη… δυο χρόνια αργότερα το 1901, πεθαίνει νεότατος στο οικογενειακό κτήμα της οικογένειάς του λίγο έξω από το Μπορντώ… λίγο μετά τον θάνατό του η μητέρα του, κόμισα Adèle Toulouse-Lautrec, συγκεντρώνει έργα του και χρηματοδοτεί ένα μουσείο στη γενέτειρά του για να τα εκθέσει … κάπως έτσι δημιουργείτε αυτό το μοναδικό μουσείο στο Albi, που αποτελεί στις μέρες μας πόλο έλξης των απανταχού μυστών της τέχνης… έδρα του το Palais de la Barbie,το πρώην Επισκοπικό Μέγαρο, ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα διατηρημένα κάστρα-παλάτια στη Γαλλία, που ανακαινίζεται, αλλάζει χρήση και στεγάζει πάνω από χίλια έργα του μεταξύ των οποίων και 31 φημισμένα πόστερ…

Το ηλιοβασίλεμα στον Ταρν ήταν μαγικό… ο ήλιος λιποτακτούσε προς την δύση λερώνοντας το ποτάμι με μενεξελιές πινελιές κι εμείς σκαρφαλωμένοι στην χιλιόχρονη γέφυρα απολαμβάναμε το μαγικό του τοπίου… κόσμος πολύς περπατούσε στις πλακόστρωτες όχθες χαζεύοντας τους ήρεμους μαιάνδρους… ήταν περασμένες εννιά πια όταν ανηφορήσαμε τα καλντερίμια προς την παλιά πόλη… η μεσαιωνική γειτονιά του Castelnau μας τράβαγε σαν μαγνήτης… τα κοκκινόχρωμα σπίτια φωτίζονταν διακριτικά από καλαίσθητες παλιομοδίτικες λάμπες κι οι τουρίστες τιτίβιζαν στα αναρίθμητα εστιατόρια και καφέ… περάσαμε από την αγορά όπου είχε στηθεί ένα πανηγύρι πολιτισμού… δεκάδες καλλιτέχνες άπλωναν την πραμάτεια τους προσπαθώντας να σαγηνέψουν την υποψήφια πελατεία… πίνακες, κεραμικά, κοσμήματα… έξω από ένα εστιατόριο μια καλλίγραμμη artiste μας θύμιζε το La Vie En Rose της Piaf… με τα πολλά ούτε καν καταλάβαμε πως φτάσαμε στη μεγάλη πλατεία… καθίσαμε σένα τυχαίο καφέ απέναντι από την Cathedral…

διαλέξαμε ένα πλατό με τυριά κι ανοίξαμε ένα ροζέ από το Bergerac… η επιβλητική γαλήνη του ναού σε συνδιασμό με το τρίτο ποτήρι με ταξιδεύουν… η φωτογραφία έξω από το μουσείο του Lautrec ζωντανεύει… είμαι σχεδόν σίγουρος πως βλέπω την σκιά του να κατηφορίζει το πλακόστρωτο καλντερίμι στηριγμένος στο χαρακτηριστικό του μπαστούνι …

- Θεέ μου βλέπω οράματα, σκέφτομαι φωναχτά, σίγουρα φταίει η μαγεία του μέρους…

- Μπα, με βεβαιώνει με ένα γλυκό χαμόγελο η συνοδός μου… πάνω απ όλα φταίει το κρασί…

 

[pattyyy]

Υπέροχη μέρα! Πανέμορφες εικόνες και αξέχαστες εμπειρίες!

 

[renata]

περναω υπέροχα σ αυτο το ταξίδι!!!
ειναι απολύτως του γουστου μου..άσε που και ο καιρός ειναι με το μέρος μου..
τι φωτεινές φωτογραφίες!!!!!!!!