Γαλλία Lα vie en rose a Dordogne...

Traveller

Member
Μηνύματα
3.935
Likes
3.920

To cous cous royal στο Chez Omar ήταν όπως πάντα μυθικό… στράγιξα την τελευταία σταγόνα ενός διόλου αδιάφορου Μαροκίνικου ροζέ από το Meknes και κατέβαλα στον συμπαθή Μαγκρεμπέζο σερβιτόρο το αντίτιμο του δείπνου μας… κάτι λιγότερο από εξήντα ευρώ το ζευγάρι με κρασί… αν θελήσετε να προσθέσετε μια οριενταλική πινελιά γευσιγνωσίας στη συλλογή σας, τότε το Chez Omar είναι το σίγουρο στάνταρ ανάμεσα στα δεκάδες Μαροκινά εστιατόρια που κατοικοεδρεύουν στην γαστριμαργική σκηνή του Παρισιού…

Άνοιξα το περίτεχνα διακοσμημένο κουτάκι που είχα αγοράσει το ίδιο πρωί από το atelie του μεγάλου Pierre Herme και πήρα ευλαβικά το τελευταίο macaron που μας είχε μείνει… το μασούλησα αργά και έριξα μια φευγαλέα ματιά στην μυστηριακά φωτισμένη Place de Vosges… Paris c'est fini… τα ζενερίκ τέλους της τριήμερης φαντασμαγορικής επίσκεψής μας στην πόλη του Φωτός έπεφταν με φόντο τα στενοσόκακα του Marais… … το Παρίσι όμως ήταν μόνο η αρχή, το ορντέβρ ενός γαστριμαργικού υπερθεάματος που σαν κυρίως πιάτο είχε την Θεϊκή γη της Dordogne και σαν επιδόρπιο το μυθικό Bordeaux…

Σχεδόν μια ώρα αργότερα, γύρω στα μεσάνυχτα, το RER μας άφηνε στο terminal 3 του Airport Charles de Gaulle … Το Ιbis του CDG αισθητικά είναι το απόλυτο τίποτα… λιλιπούτια Σπαρτιάτικα δωμάτια, με τοίχους τσιγαρόχαρτα και κρεβάτια στο όριο του ανεκτού… θλιβερή μετριότητα… τα πάντα όμως συγχωρούνται όταν προγραμματίζεις να πετάξεις ξημερώματα… ένα ταξίδι από την πόλη μέχρι το αεροδρόμιο μέσα στα άγρια χαράματα θα ήταν άσκοπος ηρωισμός και έτσι συνετά προκρίναμε την λύση ύπνος στο αεροδρόμιο και Ibis… ο κάματος της ημέρας μάς κατέβαλε και κοιμηθήκαμε σχεδόν αμέσως… εγερτήριο στις 06.00…ντους, εσωτερικό τρενάκι, άφιξη στο terminal 1… μουντάδα και ψιλόβροχο … γρήγορο check in και επιβίβαση… η βροχή δυνάμωνε… ήταν φανερό πως το Παρίσι θρηνούσε για την αναχώρηση μας… στις 07.20 το A321 της Air France γλιστρούσε από τον 8L με κατεύθυνση το νότο… η Τουλούζη ήταν μια ώρα μακριά μας…











Pierre Herme Paris
Chez Omar Review | Paris | Fodor's Restaurant Reviews

 

Attachments

Last edited by a moderator:

renata

Member
Μηνύματα
5.540
Likes
1.950
Επόμενο Ταξίδι
Νεπάλ
well come TRAVELLER!!!!!!!!!
οπως πάντα ποιοτικός και εκλεκτικός!!!!!!!!!!!
Μουλειψες!!
 

North66

Member
Μηνύματα
4.297
Likes
5.032
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γροιλανδία
Για να δούμε τι λένε και η Τουλούζη και το Μπορντώ.
 

Leftris B

Member
Μηνύματα
1.773
Likes
1.099
Επόμενο Ταξίδι
paris- japan
Ονειρεμένο Ταξίδι
japan
πάνω που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι μας περικόψαν και τις έξοχες ιστορίες σου... δώσε κι αλλό στο λαό σου:D α μη ξεχάσεις λεπτομέριες για κρασιά....
 

fotast

Member
Μηνύματα
9.337
Likes
14.200
Πολύ καλή αρχή με το γνωστό ύφος...

Ο τομέας κρασί με λεπτομέρειες μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα...
 

Zeta

Member
Μηνύματα
470
Likes
121
Επιτέλους θα ταξιδέψουμε!!! και φυσικά πού αλλού από τη Γαλλία...

+ κι από μένα για τα κρασιά
 

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.271
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ονειρεμένο Ταξίδι
νότια αφρική
Υπέροχα! Πραγματικά ανυπομονώ για την περιγραφή σου!
 

Traveller

Member
Μηνύματα
3.935
Likes
3.920
Τα αγγλικά της δεσποσύνης στο γκισέ της Europcar στο αεροδρόμιο της Toulouse ήταν φανερό ότι ήταν επιπέδου των δικών μου Γαλλικών… δηλαδή άστα να πάνε… σε ερώτηση μου σχετικά με τον τύπο του αυτοκινήτου που θα παίρναμε, απάντησε με ένα λαμπερό χαμόγελο και ένα δυνατό OUI!! Μάλλον δεν ξεκινήσαμε καλά σκέφτηκα αλλά το διασκέδαζα… στο τέλος- τέλος θα βρούμε άκρη με την νοηματική, ας μην αγχωνόμαστε… με τα πολλά πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου, κατάλαβα στο περίπου από πού θα το παραλάβω και συνεννοηθήκαμε (??) ότι θα το παραδώσω μια βδομάδα αργότερα στο αεροδρόμιο του Bordeaux… έβαλα 2-3 τζίφρες, είπα ο Θεός να βάλει το χέρι του και προχώρησα προς το πάρκινγκ… ο κάτασπρος μπέμπης που βλέπαμε μπροστά μας ήταν μια πραγματική ατραξιόν, ένα FIAT 500… τον χαϊδέψαμε, τον αγκαλιάσαμε, τον φιλήσαμε και με τα πολλά αποφασίσαμε να πάμε μαζί του την πρώτη μας βόλτα… και τότε διαπιστώσαμε ότι ο συνοδός μας για την επόμενη βδομάδα στις ομορφιές της Dordogne ήταν ένα άβγαλτο μαθητούδι… τα χιλιόμετρα που έδειχνε το κοντέρ του ήταν μόλις ένα…



Η απόσταση που χωρίζει την μητρόπολη της Τoulouse από το Albi είναι περίπου ογδόντα χιλιόμετρα και o αυτοκινητόδρομος που τις ενώνει άψογος… σε κάτι λοιπόν περισσότερο από τριάντα λεπτά παίρναμε μια πρώτη γεύση του τι εστί Albi… η γραφική ήσυχη πολίχνη των 70,000 κάτοικων ξεκουράζεται στις όχθες του ποταμού Τarn και μια εντυπωσιακή κοκκινωπή Cathedral την διαφεντεύει …





ανατρέχοντας στα πολυάριθμα βιβλία που μιλούν για την πόλη σκιαγραφούμε μέσες άκρες την ιστορία της … είναι γεγονός ότι η σημερινή τεράστια φήμη του Albi oφείλεται κυρίως στο πιο άξιο τέκνο της, τον αξεπέραστο Henri de Toulouse-Lautrec και το εντυπωσιακό μουσείο του… Albi όμως υπήρχε και πριν τον Lautrec και η ιστορία του είναι αξιομνημόνευτη… ουσιαστικά αρχίζει να εμφανίζεται στο ιστορικό γίγνεσθαι της Γαλλίας γύρω στα 1040 όταν χτίζεται η απαράμιλλου κάλλους και ιδιαίτερα χρηστική τότε πρώτη του γέφυρα, γνωστή στις μέρες μας ως Pont Vieux, δηλαδή παλιά γέφυρα… ο Tarn, αυτός ο υπέροχος ποταμός και η γέφυρά του λοιπόν ήταν η βασική αιτία της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης… στα τότε χρόνια τα ποτάμια ήταν οι βασικοί και ουσιαστικά οι μόνοι οδοί επικοινωνίας … άνθρωποι και εμπορεύματα μετακινούνταν δια μέσου των ποταμών και φυσικά οι πόλεις που είχαν το προνόμιο να είναι χτισμένες στις όχθες τους απολάμβαναν, δια μέσου του εμπορίου και της απαραίτητης φορολογίας ξεχωριστή οικονομική ανάπτυξη… εκτός των κερδών όμως από το εμπόριο και την φορολογία, η καλλιέργεια του φυτού isatis προσέθεσε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στην τοπική κοινωνία και έδωσε νέα ώθηση στην ευμάρεια του τόπου… το isatis είναι ένα φυτό που η γαλάζια χρωστική ουσία των φύλλων του χρησίμευε για την βαφή υφασμάτων και την ζωγραφική κεραμικών και η ζήτησή του τον μεσαίωνα και την αναγέννηση ήταν τεράστια… μοιραία λοιπόν οικογένειες πλούτιζαν, τα πρώτα αρχοντικά κτίστηκαν και οι τέχνες άκμαζαν… η φρενήρης όμως ανάπτυξη της πόλης ανακόπηκε βίαια με την εμφάνιση στην περιοχή της αίρεσης των ΚΑΘΑΡΩΝ… η πανίσχυρη Καθολική εκκλησία με βίαιο τρόπο κατέπνιξε τους αιρετικούς και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πόλη σχεδόν να ερημώσει… για μια ακόμη φορά όμως η προνομιακή της θέση και το isatis την έσωσε από τον αφανισμό… η Καθολική εκκλησία ανέλαβε ουσιαστικά υπό την προστασία της το καθαρό πλέον από ΚΑΘΑΡΟΥΣ Albi, ανακαίνισε το επισκοπικό μέγαρο που ρήμαζε και άρχισε να χτίζει τον μεγαλειώδη γοτθικό καθεδρικό ναό της πόλης που σήμερα προστατεύεται από την UNESCO σαν μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς… οι παλιές καλές εποχές ξαναγύρισαν και έγιναν ακόμη καλύτερες… το Albi μέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα ευημερούσε… ο νόμος όμως της ακμής και της παρακμής ισχύει και εδώ… από τα μέσα του 19ου αιώνα τα ποτάμια σταματούν να παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στις μετακινήσεις… δρόμοι ανοίγονται, το τρένο έρχεται και τo λουλάκι αντικαθιστά το isatis… συνεπώς το Albi αργά αλλά σταθερά παρακμάζει και καταντά σχεδόν μια ασημαντότητα μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, που η απαράμιλλη αρχιτεκτονική της παλιάς πόλης και η φήμη του Lautrec το καθιστούν μια ιδιαίτερη τουριστική ατραξιόν…

Αντίθετα με το ομόσταυλο Ιbis του Παριζιάνικου αεροδρομίου, αυτό στο Albi ήταν μια ευχάριστη έκπληξη… χτισμένο σε απόσταση βολής από την παλιά πόλη, με μεγάλα δωμάτια και μια εξόχως ελκυστική τιμή είναι η ιδανική βάση για την εξερεύνηση αυτής της τόσο γοητευτικής πόλης… το καρουσέλ στα όρια της παλιάς πόλης βρίσκονταν στο κέντρο μιας νεόκτιστης πλατείας και έσφυζε από ζωή… δεκάδες πιτσιρίκια έναντι ευτελούς τιμήματος απολάμβαναν τις καρουζελικές γύρες τους και άλλα έπαιζαν αμέριμνα με τα νερά ενός πρωτοποριακού συντριβανιού…











ακριβώς απέναντι, ένα κομψό αναγεννησιακό παλάτσο στέγαζε το Δημοτικό θέατρο της πόλης και γιρλάντες στην πρόσοψή του διαφήμιζαν την αυριανή παράσταση του Don Giovanni… ο καιρός ήταν καθαρά καλοκαιρινός και ο ήλιος μας χαμογελούσε… προχωρήσαμε στον κεντρικό πεζόδρομο που οδηγεί στη μεγάλη πλατεία και την catherdal…






η οπτική σύγκρουση με τον καθεδρικό ναό της St. Cecile είναι σφοδρότατη… βουτηγμένος στο κόκκινο του κεραμιδί, χάρη στα ομόχρωμα τούβλα που χαρακτηρίζουν και το σύνολο της πόλης, είναι ο μεγαλύτερος ναός του κόσμου χτισμένος από τούβλο… φτιαγμένος σαν οχυρό, συμβολίζει την διαχρονική ισχύ της εκκλησίας και εκφράζει συνάμα την καθολική αναγέννηση μετά την κρίση με τους ΚΑΘΑΡΟΥΣ... χαζέψαμε τα αναπόφευκτα μαγαζάκια με τα αδιάφορα σουβενίρ στην πλατεία, πυροβολήσαμε κατά ριπάς με την φωτογραφική μας αυτό το αριστούργημα γοτθικής αρχιτεκτονικής και τέλος διαβήκαμε τις πύλες του… η δωρική , λιτή αλλά συνάμα εντυπωσιακή εξωτερική όψη του έρχεται σε ζωηρή αντίθεση με τον πλούσιο εσωτερικό του διάκοσμο… λαμπρές τοιχογραφίες, περίτεχνα γλυπτά , πίνακες αριστουργήματα, αμύθητης αξίας εκκλησιαστικά σκεύη, ένα φαντασμαγορικό τέμπλο και ένα εξαιρετικής αισθητικής εκκλησιαστικό όργανο , που συμβάλλει αποφασιστικά στην εσωτερική διακόσμηση του ναού, είναι μερικοί από τους “θησαυρούς “ που κοσμούν την St. Cecile… καθίσαμε σε ένα στασίδι και αφεθήκαμε στην μυσταγωγία του χώρου… έξαφνα σαν σε όνειρο ακούσαμε την κρυστάλλινη ψαλμωδία μιας αοιδού που συνοδεύονταν από την γλυκιά μελωδία του οργάνου… ο κόσμος, που κατέκλυζε τον υπέρλαμπρο ναό έστεκε μαγεμένος να απολαμβάνει αυτό το ξεχωριστό high light…
 

NTINA

Member
Μηνύματα
820
Likes
146
Επόμενο Ταξίδι
Άγραφα
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γουατεμάλα
Εντυπωσιακός ο καθεδρικός ναός Αλλά το παιχνιδιάρικο συντριβάνι
κλέβει την παράσταση:D
 

Traveller

Member
Μηνύματα
3.935
Likes
3.920
Είχε μεσημεριάσει για τα καλά, το στομάχι γουργούριζε και οι πληροφορίες μας μιλούσαν για τον τοπικό ναό γευσιγνωσίας που άκουγε στο όνομα Le Lautrec… είναι γεγονός πως τα πάντα στο Albi κινούνται στον αστερισμό του μεγάλου ζωγράφου γι αυτό και θεωρήσαμε απόλυτα φυσιολογικό ένα από τα κορυφαία εστιατόρια της πόλης να έχουν το όνομα του… το Le Lautrec δεν πρόδωσε τις προσδοκίες μας… βρίσκεται , ω τι έκπληξη, στην ομώνυμη οδό, 13-15 rue Henri de Toulouse-Lautrec και στεγάζεται σε ένα ατμοσφαιρικά αναπαλαιωμένο αρχοντικό… ο καιρός εξακολουθούσε να είναι σύμμαχός μας, η θερμοκρασία σκαρφάλωνε στους 28 βαθμούς κι έτσι το γεύμα μας έλαβε χώρα στην καλόγουστη δροσερή αυλή του… οι Γάλλοι έχουν εφαρμόσει έναν απλό κανόνα στις γευστικές τους αναζητήσεις… όλα τα εστιατόρια έχουν τρία-τέσσερα στάνταρντ μενού ημέρας και χωρίς καμιά μα καμιά έκπτωση στην ποιότητα μπορείς να απολαύσεις ένα γεύμα κλάσης… ένα πρώτο πιάτο , το κυρίως και ένα γλυκό… όταν μπορείς λοιπόν να γευτείς ένα εξαιρετικό γκουρμέ γεύμα από 12? έως 22? το άτομο ανάλογα το εστιατόριο και το μενού, τα σχόλια περιττεύουν… αν σε αυτά προσθέσεις ένα μπουκάλι κρασί της τάξεως των δεκαπέντε περίπου ευρώ, το συνολικό κόστος δεν ξεπερνά τα 20?-28? ποσό, που πιστέψτε με αν συγκριθεί με την ποιότητα του γεύματος είναι ελάχιστο και καμία φυσικά σχέση δεν έχει με το αντίστοιχο Ελληνικό…














Η Louise Weber ήταν η απόλυτη σταρ των καταγωγίων του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα… Πανέξυπνη Γαλλοεβραία διέπρεψε σε κάθε είδους πικάντικου χορού, έγινε βασικό στέλεχος του περίφημου Moulin Rouge, συνώνυμο του διαβόητου καν καν, μοντέλο του Renoir και μούσα του Lautrec… στον κολοφώνα της δόξας της κέρδισε επάξια το προσωνύμιο La Goulue , Η Αχόρταγη, εξαιτίας των επιδόσεων της στην παντός είδους κατανάλωση… φαγητού, ποτού, πελατών… μετά από μια αποτυχημένη επαγγελματική κίνηση που την κατέστρεψε ολοσχερώς οικονομικά κατάντησε μισότρελλη και αλκοολική να πουλάει τσιγάρα έξω από τα καμπαρέ της Montmartre… ένα κρύο Γεναριάτικο βράδυ του 1929 τερμάτισε τον βίο της σε ένα σοκάκι δίπλα στο Moulin Rouge… ελάχιστοι αναγνώρισαν στο πρόσωπο της υπέρβαρης και βαριά καταβεβλημένης κλοσάρ την πρώην βασίλισσα του καν-καν… η La Goulue δεν θα ήταν ούτε καν κόκκος άμμου στην ιστορία αν δεν είχε την τύχη να συναντήσει και να την ερωτευτεί ο Lautrec… χάρη σ αυτόν όμως η ασήμαντη χορεύτρια των καταγωγίων κέρδισε την αθανασία…








Βρισκόμουν στο ισόγειο του μουσείου του Toulouse-Lautrec στο κέντρο του Albi και κοίταζα κατάματα το πόστερ που διαφήμιζε την La Goulue να χορεύει ξέφρενα στο Moulin Rouge… ένα μεταϊμπρεσιονιστικό αριστούργημα… ο Lautrec ήταν άτυχος… γόνος παλιάς εύπορης αριστοκρατικής οικογένειας έζησε μόλις 36 βασανισμένα χρόνια… λόγω μιας γενετικής δυσμορφίας τα πόδια του έπαψαν να μεγαλώνουν και ποτέ δεν ξεπέρασε σε ύψος το 1,54… έμεινε νάνος και συχνά λόγω της εμφάνισής του γίνονταν αντικείμενο χλευασμού… σπάνιο καλλιτεχνικό ταλέντο, αποκλεισμένος από τις περισσότερες δραστηριότητες που απολαμβάνουν οι άντρες τις ηλικίας του αφοσιώθηκε στην ζωγραφική και δυστυχώς στο ποτό… μετά από μια σύντομη παραμονή στη Νίκαια και χάρη στα χρήματα της οικογένειας του, φτάνει στο Παρίσι και εγκαθιστάτε, στην διάσημη για την μποέμικη ζωή, περιοχή της Montmartre… συναντά γνωστούς ζωγράφους της εποχής και αρχίζει να συχνάζει στα γύρω χαμαιτυπεία… γνωρίζεται με μοντέλα αμφιβόλου ηθικής και διάγει βίο τρυφηλό και έκλυτο… εμπνέεται από την ζωή στα καμπαρέ και ζωγραφίζει διαφημιστικές αφίσες καλλιτεχνών και κέντρων… το λυκαυγές του 19ου αιώνα τον βρίσκει αλκοολικό και άρρωστο από σύφιλη… δυο χρόνια αργότερα το 1901, πεθαίνει νεότατος στο οικογενειακό κτήμα της οικογένειάς του λίγο έξω από το Μπορντώ… λίγο μετά τον θάνατό του η μητέρα του, κόμισα Adèle Toulouse-Lautrec, συγκεντρώνει έργα του και χρηματοδοτεί ένα μουσείο στη γενέτειρά του για να τα εκθέσει … κάπως έτσι δημιουργείτε αυτό το μοναδικό μουσείο στο Albi, που αποτελεί στις μέρες μας πόλο έλξης των απανταχού μυστών της τέχνης… έδρα του το Palais de la Barbie,το πρώην Επισκοπικό Μέγαρο, ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα διατηρημένα κάστρα-παλάτια στη Γαλλία, που ανακαινίζεται, αλλάζει χρήση και στεγάζει πάνω από χίλια έργα του μεταξύ των οποίων και 31 φημισμένα πόστερ…










Το ηλιοβασίλεμα στον Ταρν ήταν μαγικό… ο ήλιος λιποτακτούσε προς την δύση λερώνοντας το ποτάμι με μενεξελιές πινελιές κι εμείς σκαρφαλωμένοι στην χιλιόχρονη γέφυρα απολαμβάναμε το μαγικό του τοπίου… κόσμος πολύς περπατούσε στις πλακόστρωτες όχθες χαζεύοντας τους ήρεμους μαιάνδρους… ήταν περασμένες εννιά πια όταν ανηφορήσαμε τα καλντερίμια προς την παλιά πόλη… η μεσαιωνική γειτονιά του Castelnau μας τράβαγε σαν μαγνήτης… τα κοκκινόχρωμα σπίτια φωτίζονταν διακριτικά από καλαίσθητες παλιομοδίτικες λάμπες κι οι τουρίστες τιτίβιζαν στα αναρίθμητα εστιατόρια και καφέ… περάσαμε από την αγορά όπου είχε στηθεί ένα πανηγύρι πολιτισμού… δεκάδες καλλιτέχνες άπλωναν την πραμάτεια τους προσπαθώντας να σαγηνέψουν την υποψήφια πελατεία… πίνακες, κεραμικά, κοσμήματα… έξω από ένα εστιατόριο μια καλλίγραμμη artiste μας θύμιζε το La Vie En Rose της Piaf… με τα πολλά ούτε καν καταλάβαμε πως φτάσαμε στη μεγάλη πλατεία… καθίσαμε σένα τυχαίο καφέ απέναντι από την Cathedral…










διαλέξαμε ένα πλατό με τυριά κι ανοίξαμε ένα ροζέ από το Bergerac… η επιβλητική γαλήνη του ναού σε συνδιασμό με το τρίτο ποτήρι με ταξιδεύουν… η φωτογραφία έξω από το μουσείο του Lautrec ζωντανεύει… είμαι σχεδόν σίγουρος πως βλέπω την σκιά του να κατηφορίζει το πλακόστρωτο καλντερίμι στηριγμένος στο χαρακτηριστικό του μπαστούνι …

- Θεέ μου βλέπω οράματα, σκέφτομαι φωναχτά, σίγουρα φταίει η μαγεία του μέρους…

- Μπα, με βεβαιώνει με ένα γλυκό χαμόγελο η συνοδός μου… πάνω απ όλα φταίει το κρασί…

 

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.271
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ονειρεμένο Ταξίδι
νότια αφρική
Υπέροχη μέρα! Πανέμορφες εικόνες και αξέχαστες εμπειρίες!
 

renata

Member
Μηνύματα
5.540
Likes
1.950
Επόμενο Ταξίδι
Νεπάλ
περναω υπέροχα σ αυτο το ταξίδι!!!
ειναι απολύτως του γουστου μου..άσε που και ο καιρός ειναι με το μέρος μου..
τι φωτεινές φωτογραφίες!!!!!!!!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.113
Μηνύματα
880.688
Μέλη
38.839
Νεότερο μέλος
mgian

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom