Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.940
- Likes
- 3.942
Είχε μεσημεριάσει για τα καλά, το στομάχι γουργούριζε και οι πληροφορίες μας μιλούσαν για τον τοπικό ναό γευσιγνωσίας που άκουγε στο όνομα Le Lautrec… είναι γεγονός πως τα πάντα στο Albi κινούνται στον αστερισμό του μεγάλου ζωγράφου γι αυτό και θεωρήσαμε απόλυτα φυσιολογικό ένα από τα κορυφαία εστιατόρια της πόλης να έχουν το όνομα του… το Le Lautrec δεν πρόδωσε τις προσδοκίες μας… βρίσκεται , ω τι έκπληξη, στην ομώνυμη οδό, 13-15 rue Henri de Toulouse-Lautrec και στεγάζεται σε ένα ατμοσφαιρικά αναπαλαιωμένο αρχοντικό… ο καιρός εξακολουθούσε να είναι σύμμαχός μας, η θερμοκρασία σκαρφάλωνε στους 28 βαθμούς κι έτσι το γεύμα μας έλαβε χώρα στην καλόγουστη δροσερή αυλή του… οι Γάλλοι έχουν εφαρμόσει έναν απλό κανόνα στις γευστικές τους αναζητήσεις… όλα τα εστιατόρια έχουν τρία-τέσσερα στάνταρντ μενού ημέρας και χωρίς καμιά μα καμιά έκπτωση στην ποιότητα μπορείς να απολαύσεις ένα γεύμα κλάσης… ένα πρώτο πιάτο , το κυρίως και ένα γλυκό… όταν μπορείς λοιπόν να γευτείς ένα εξαιρετικό γκουρμέ γεύμα από 12? έως 22? το άτομο ανάλογα το εστιατόριο και το μενού, τα σχόλια περιττεύουν… αν σε αυτά προσθέσεις ένα μπουκάλι κρασί της τάξεως των δεκαπέντε περίπου ευρώ, το συνολικό κόστος δεν ξεπερνά τα 20?-28? ποσό, που πιστέψτε με αν συγκριθεί με την ποιότητα του γεύματος είναι ελάχιστο και καμία φυσικά σχέση δεν έχει με το αντίστοιχο Ελληνικό…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Η Louise Weber ήταν η απόλυτη σταρ των καταγωγίων του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα… Πανέξυπνη Γαλλοεβραία διέπρεψε σε κάθε είδους πικάντικου χορού, έγινε βασικό στέλεχος του περίφημου Moulin Rouge, συνώνυμο του διαβόητου καν καν, μοντέλο του Renoir και μούσα του Lautrec… στον κολοφώνα της δόξας της κέρδισε επάξια το προσωνύμιο La Goulue , Η Αχόρταγη, εξαιτίας των επιδόσεων της στην παντός είδους κατανάλωση… φαγητού, ποτού, πελατών… μετά από μια αποτυχημένη επαγγελματική κίνηση που την κατέστρεψε ολοσχερώς οικονομικά κατάντησε μισότρελλη και αλκοολική να πουλάει τσιγάρα έξω από τα καμπαρέ της Montmartre… ένα κρύο Γεναριάτικο βράδυ του 1929 τερμάτισε τον βίο της σε ένα σοκάκι δίπλα στο Moulin Rouge… ελάχιστοι αναγνώρισαν στο πρόσωπο της υπέρβαρης και βαριά καταβεβλημένης κλοσάρ την πρώην βασίλισσα του καν-καν… η La Goulue δεν θα ήταν ούτε καν κόκκος άμμου στην ιστορία αν δεν είχε την τύχη να συναντήσει και να την ερωτευτεί ο Lautrec… χάρη σ αυτόν όμως η ασήμαντη χορεύτρια των καταγωγίων κέρδισε την αθανασία…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Βρισκόμουν στο ισόγειο του μουσείου του Toulouse-Lautrec στο κέντρο του Albi και κοίταζα κατάματα το πόστερ που διαφήμιζε την La Goulue να χορεύει ξέφρενα στο Moulin Rouge… ένα μεταϊμπρεσιονιστικό αριστούργημα… ο Lautrec ήταν άτυχος… γόνος παλιάς εύπορης αριστοκρατικής οικογένειας έζησε μόλις 36 βασανισμένα χρόνια… λόγω μιας γενετικής δυσμορφίας τα πόδια του έπαψαν να μεγαλώνουν και ποτέ δεν ξεπέρασε σε ύψος το 1,54… έμεινε νάνος και συχνά λόγω της εμφάνισής του γίνονταν αντικείμενο χλευασμού… σπάνιο καλλιτεχνικό ταλέντο, αποκλεισμένος από τις περισσότερες δραστηριότητες που απολαμβάνουν οι άντρες τις ηλικίας του αφοσιώθηκε στην ζωγραφική και δυστυχώς στο ποτό… μετά από μια σύντομη παραμονή στη Νίκαια και χάρη στα χρήματα της οικογένειας του, φτάνει στο Παρίσι και εγκαθιστάτε, στην διάσημη για την μποέμικη ζωή, περιοχή της Montmartre… συναντά γνωστούς ζωγράφους της εποχής και αρχίζει να συχνάζει στα γύρω χαμαιτυπεία… γνωρίζεται με μοντέλα αμφιβόλου ηθικής και διάγει βίο τρυφηλό και έκλυτο… εμπνέεται από την ζωή στα καμπαρέ και ζωγραφίζει διαφημιστικές αφίσες καλλιτεχνών και κέντρων… το λυκαυγές του 19ου αιώνα τον βρίσκει αλκοολικό και άρρωστο από σύφιλη… δυο χρόνια αργότερα το 1901, πεθαίνει νεότατος στο οικογενειακό κτήμα της οικογένειάς του λίγο έξω από το Μπορντώ… λίγο μετά τον θάνατό του η μητέρα του, κόμισα Adèle Toulouse-Lautrec, συγκεντρώνει έργα του και χρηματοδοτεί ένα μουσείο στη γενέτειρά του για να τα εκθέσει … κάπως έτσι δημιουργείτε αυτό το μοναδικό μουσείο στο Albi, που αποτελεί στις μέρες μας πόλο έλξης των απανταχού μυστών της τέχνης… έδρα του το Palais de la Barbie,το πρώην Επισκοπικό Μέγαρο, ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα διατηρημένα κάστρα-παλάτια στη Γαλλία, που ανακαινίζεται, αλλάζει χρήση και στεγάζει πάνω από χίλια έργα του μεταξύ των οποίων και 31 φημισμένα πόστερ…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Το ηλιοβασίλεμα στον Ταρν ήταν μαγικό… ο ήλιος λιποτακτούσε προς την δύση λερώνοντας το ποτάμι με μενεξελιές πινελιές κι εμείς σκαρφαλωμένοι στην χιλιόχρονη γέφυρα απολαμβάναμε το μαγικό του τοπίου… κόσμος πολύς περπατούσε στις πλακόστρωτες όχθες χαζεύοντας τους ήρεμους μαιάνδρους… ήταν περασμένες εννιά πια όταν ανηφορήσαμε τα καλντερίμια προς την παλιά πόλη… η μεσαιωνική γειτονιά του Castelnau μας τράβαγε σαν μαγνήτης… τα κοκκινόχρωμα σπίτια φωτίζονταν διακριτικά από καλαίσθητες παλιομοδίτικες λάμπες κι οι τουρίστες τιτίβιζαν στα αναρίθμητα εστιατόρια και καφέ… περάσαμε από την αγορά όπου είχε στηθεί ένα πανηγύρι πολιτισμού… δεκάδες καλλιτέχνες άπλωναν την πραμάτεια τους προσπαθώντας να σαγηνέψουν την υποψήφια πελατεία… πίνακες, κεραμικά, κοσμήματα… έξω από ένα εστιατόριο μια καλλίγραμμη artiste μας θύμιζε το La Vie En Rose της Piaf… με τα πολλά ούτε καν καταλάβαμε πως φτάσαμε στη μεγάλη πλατεία… καθίσαμε σένα τυχαίο καφέ απέναντι από την Cathedral…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
διαλέξαμε ένα πλατό με τυριά κι ανοίξαμε ένα ροζέ από το Bergerac… η επιβλητική γαλήνη του ναού σε συνδιασμό με το τρίτο ποτήρι με ταξιδεύουν… η φωτογραφία έξω από το μουσείο του Lautrec ζωντανεύει… είμαι σχεδόν σίγουρος πως βλέπω την σκιά του να κατηφορίζει το πλακόστρωτο καλντερίμι στηριγμένος στο χαρακτηριστικό του μπαστούνι …
- Θεέ μου βλέπω οράματα, σκέφτομαι φωναχτά, σίγουρα φταίει η μαγεία του μέρους…
- Μπα, με βεβαιώνει με ένα γλυκό χαμόγελο η συνοδός μου… πάνω απ όλα φταίει το κρασί…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Η Louise Weber ήταν η απόλυτη σταρ των καταγωγίων του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα… Πανέξυπνη Γαλλοεβραία διέπρεψε σε κάθε είδους πικάντικου χορού, έγινε βασικό στέλεχος του περίφημου Moulin Rouge, συνώνυμο του διαβόητου καν καν, μοντέλο του Renoir και μούσα του Lautrec… στον κολοφώνα της δόξας της κέρδισε επάξια το προσωνύμιο La Goulue , Η Αχόρταγη, εξαιτίας των επιδόσεων της στην παντός είδους κατανάλωση… φαγητού, ποτού, πελατών… μετά από μια αποτυχημένη επαγγελματική κίνηση που την κατέστρεψε ολοσχερώς οικονομικά κατάντησε μισότρελλη και αλκοολική να πουλάει τσιγάρα έξω από τα καμπαρέ της Montmartre… ένα κρύο Γεναριάτικο βράδυ του 1929 τερμάτισε τον βίο της σε ένα σοκάκι δίπλα στο Moulin Rouge… ελάχιστοι αναγνώρισαν στο πρόσωπο της υπέρβαρης και βαριά καταβεβλημένης κλοσάρ την πρώην βασίλισσα του καν-καν… η La Goulue δεν θα ήταν ούτε καν κόκκος άμμου στην ιστορία αν δεν είχε την τύχη να συναντήσει και να την ερωτευτεί ο Lautrec… χάρη σ αυτόν όμως η ασήμαντη χορεύτρια των καταγωγίων κέρδισε την αθανασία…
Βρισκόμουν στο ισόγειο του μουσείου του Toulouse-Lautrec στο κέντρο του Albi και κοίταζα κατάματα το πόστερ που διαφήμιζε την La Goulue να χορεύει ξέφρενα στο Moulin Rouge… ένα μεταϊμπρεσιονιστικό αριστούργημα… ο Lautrec ήταν άτυχος… γόνος παλιάς εύπορης αριστοκρατικής οικογένειας έζησε μόλις 36 βασανισμένα χρόνια… λόγω μιας γενετικής δυσμορφίας τα πόδια του έπαψαν να μεγαλώνουν και ποτέ δεν ξεπέρασε σε ύψος το 1,54… έμεινε νάνος και συχνά λόγω της εμφάνισής του γίνονταν αντικείμενο χλευασμού… σπάνιο καλλιτεχνικό ταλέντο, αποκλεισμένος από τις περισσότερες δραστηριότητες που απολαμβάνουν οι άντρες τις ηλικίας του αφοσιώθηκε στην ζωγραφική και δυστυχώς στο ποτό… μετά από μια σύντομη παραμονή στη Νίκαια και χάρη στα χρήματα της οικογένειας του, φτάνει στο Παρίσι και εγκαθιστάτε, στην διάσημη για την μποέμικη ζωή, περιοχή της Montmartre… συναντά γνωστούς ζωγράφους της εποχής και αρχίζει να συχνάζει στα γύρω χαμαιτυπεία… γνωρίζεται με μοντέλα αμφιβόλου ηθικής και διάγει βίο τρυφηλό και έκλυτο… εμπνέεται από την ζωή στα καμπαρέ και ζωγραφίζει διαφημιστικές αφίσες καλλιτεχνών και κέντρων… το λυκαυγές του 19ου αιώνα τον βρίσκει αλκοολικό και άρρωστο από σύφιλη… δυο χρόνια αργότερα το 1901, πεθαίνει νεότατος στο οικογενειακό κτήμα της οικογένειάς του λίγο έξω από το Μπορντώ… λίγο μετά τον θάνατό του η μητέρα του, κόμισα Adèle Toulouse-Lautrec, συγκεντρώνει έργα του και χρηματοδοτεί ένα μουσείο στη γενέτειρά του για να τα εκθέσει … κάπως έτσι δημιουργείτε αυτό το μοναδικό μουσείο στο Albi, που αποτελεί στις μέρες μας πόλο έλξης των απανταχού μυστών της τέχνης… έδρα του το Palais de la Barbie,το πρώην Επισκοπικό Μέγαρο, ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα διατηρημένα κάστρα-παλάτια στη Γαλλία, που ανακαινίζεται, αλλάζει χρήση και στεγάζει πάνω από χίλια έργα του μεταξύ των οποίων και 31 φημισμένα πόστερ…
Το ηλιοβασίλεμα στον Ταρν ήταν μαγικό… ο ήλιος λιποτακτούσε προς την δύση λερώνοντας το ποτάμι με μενεξελιές πινελιές κι εμείς σκαρφαλωμένοι στην χιλιόχρονη γέφυρα απολαμβάναμε το μαγικό του τοπίου… κόσμος πολύς περπατούσε στις πλακόστρωτες όχθες χαζεύοντας τους ήρεμους μαιάνδρους… ήταν περασμένες εννιά πια όταν ανηφορήσαμε τα καλντερίμια προς την παλιά πόλη… η μεσαιωνική γειτονιά του Castelnau μας τράβαγε σαν μαγνήτης… τα κοκκινόχρωμα σπίτια φωτίζονταν διακριτικά από καλαίσθητες παλιομοδίτικες λάμπες κι οι τουρίστες τιτίβιζαν στα αναρίθμητα εστιατόρια και καφέ… περάσαμε από την αγορά όπου είχε στηθεί ένα πανηγύρι πολιτισμού… δεκάδες καλλιτέχνες άπλωναν την πραμάτεια τους προσπαθώντας να σαγηνέψουν την υποψήφια πελατεία… πίνακες, κεραμικά, κοσμήματα… έξω από ένα εστιατόριο μια καλλίγραμμη artiste μας θύμιζε το La Vie En Rose της Piaf… με τα πολλά ούτε καν καταλάβαμε πως φτάσαμε στη μεγάλη πλατεία… καθίσαμε σένα τυχαίο καφέ απέναντι από την Cathedral…
διαλέξαμε ένα πλατό με τυριά κι ανοίξαμε ένα ροζέ από το Bergerac… η επιβλητική γαλήνη του ναού σε συνδιασμό με το τρίτο ποτήρι με ταξιδεύουν… η φωτογραφία έξω από το μουσείο του Lautrec ζωντανεύει… είμαι σχεδόν σίγουρος πως βλέπω την σκιά του να κατηφορίζει το πλακόστρωτο καλντερίμι στηριγμένος στο χαρακτηριστικό του μπαστούνι …
- Θεέ μου βλέπω οράματα, σκέφτομαι φωναχτά, σίγουρα φταίει η μαγεία του μέρους…
- Μπα, με βεβαιώνει με ένα γλυκό χαμόγελο η συνοδός μου… πάνω απ όλα φταίει το κρασί…
Attachments
Last edited by a moderator:
α μη ξεχάσεις λεπτομέριες για κρασιά....
