Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.935
- Likes
- 3.921
Δεν μείναμε μέσα στην πόλη, διαλέξαμε μια αγροικία 4-5 χιλιόμετρα μακριά από αυτήν… ο Άγγλος ιδιοκτήτης την είχε πρόσφατα αγοράσει από κάποιον Γάλλο ξεπεσμένο γαιοκτήμονα, ανακαίνισε το κυρίως οίκημα και το μεταμόρφωσε σένα συμπαθητικό πανδοχείο στη μέση μιας τεράστιας έκτασης που σκοπεύει στο μέλλον να αρχίσει να καλλιεργεί… ο Άγγλος είχε πλάκα… μας εξήγησε με το φλεγματικό του χιούμορ τα βασικά… αποφύγετε να παρκάρετε στα πάρκινγκ του οροπεδίου και να κατεβείτε με το ασανσέρ στην πόλη γιατί το βράδυ τα ασανσέρ σταματούν να λειτουργούν και κανένας Άγιος δεν θα σας σώσει από την τουλάχιστον ημίωρη βραδινή ανάβαση… προτιμείστε τα πάρκινγκ που βρίσκονται στην κοιλάδα… είναι ούτως ή άλλως δωρεάν και το περπάτημα προς την πόλη δεν θα ξεπεράσει το δεκάλεπτο… αν πάλι βαριόσαστε, δώστε πέντε ευρώ πάρτε το χαρακτηριστικό τρενάκι που κάνει την διαδρομή κοιλάδα πόλη και σε ελάχιστο χρόνο θα διαβείτε την μεσαιωνική πύλη… το ξέρω, συνέχισε, πως αυτά τα πέντε ευρώ είναι κλοπή αλλά όποιος είναι τεμπέλης το πληρώνει… πραγματικά όλα κύλισαν κάπως έτσι… παρκάραμε στα βάθη της κοιλάδας εντελώς δωρεάν, θαυμάσαμε εκτός από την θέα και τα δεκάδες αυτοκινούμενα τροχόσπιτα που κατοικοέδρευαν στο ίδιο πάρκινγκ, αυτός ο τρόπος τουρισμού είναι απίστευτα διαδεδομένος στη Γαλλία και αποφασίσαμε να θυσιάσουμε το τάλιρο στο βωμό του φολκλόρ…
το Rocamadour Express, σατανικά ίδιο με εκείνο που κυκλοφορεί στην Πλάκα και το Μοναστηράκι και το σιχτιρίζουμε κάθε Κυριακή πρωί, ασφυκτικά γεμάτο, σφύριξε τρεις φορές και ξεκίνησε την ανάβαση… απέναντι μου ένας τυρανόσαυρος το πολύ τριών ετών, προσπαθούσε να ξεφύγει από την στοργική αγκαλιά της μάνας του για να δώσει μάχη με την αδελφή του τραβώντας της τα μαλλιά… εκείνη κάνα χρόνο μεγαλύτερη, τον κοίταξε με μίσος και του έδωσε μια μεγαλόπρεπη σφαλιάρα στο πρόσωπο… αίμα και δάκρυα… κολλητά πίσω μου ένα ζευγαράκι μπέρδευε το τρενάκι με το ξενοδοχείο δίνοντας ρεσιτάλ μπαλαμουτιάσματος, ενώ μια ευτραφής Γαλλίδα γιαγιά κοιτάζοντάς τους χειρονομούσε επιτιμητικά δίπλα στο πρόσωπό μου… είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα… το Rocamadour μπορεί να έχει μαγεία αλλά δεν παύει να είναι ένας τεράστιος τουριστικός αχταρμάς ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες αιχμής… ούτε πέντε λεπτά αργότερα το Express ξεφόρτωνε το τουριστικό του κοπάδι στα όρια της πόλης και έτσι ξεκινήσαμε την Rocamadour μας περιπέτεια…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Τελικά εμένα το foie gras μου αρέσει… ναι ναι το ξέρω είναι απάνθρωπο, είναι σκληρό είναι κατάπτυστο, να βασανίζονται οι πάπιες και οι χήνες για να απολαμβάνουν μερικοί εξεζητημένοι estet το πρησμένο και παραμορφωμένο συκώτι τους σαν υπέρτατο εξωτικό έδεσμα αλλά… μου αρέσει… όταν το περίπου 80% της παγκόσμιας παραγωγής foie gras είναι Γαλλικό και το 70% από αυτό παράγεται στην περιοχή της Dordogne και της Midi Pyrenees καταλαβαίνετε σε τι παράδεισο βρισκόμουν… αυτό το τόσο ξεχωριστό και αμφιλεγόμενο έδεσμα, που άλλες χώρες απαγορεύουν την παραγωγή του, η Γαλλική νομοθεσία το χαρακτηρίζει προστατευόμενη πολιτιστική και γαστρονομική κληρονομιά της χώρας… το Rocamandur λοιπόν τιμά και με το παραπάνω αυτή την λαμπρή γαστρονομική κληρονομιά και το foie gras βρίσκεται παντού… ξεχάστε τα κλασσικά φτηνομάγαζα με σουβενίρ και τα βαρετά εστιατόρια με τα τουριστικά menu… ο κεντρικός πεζόδρομος είναι γεμάτος από δεκάδες καταστήματα με gourmet είδη διατροφής και με εστιατόρια πραγματικές υπερπαραγωγές υψηλής γαστρονομίας… το foie gras κατακλύζει τις προθήκες των καταστημάτων και πρωταγωνιστεί σε όλα τα menu των εστιατορίων…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
μοιραία υπέκυψα στον πειρασμό και διάβηκα την πόρτα ενός τέτοιου γαστρονομικού ναού… μια συμπαθέστατη κυρία με σοβαρό ύφος ανέλαβε να με ξεναγήσει στα ενδότερα του καταστήματος και να με μυήσει στα μυστικά της γευσιγνωσίας… εκτός από τις κλασσικές συσκευασίες foie gras και πατέ που γέμιζαν τον χώρο, μου παρουσίασε μια πλούσια συλλογή τοπικών κρασιών , λικέρ και μπράντυ, μου συνέστησε δεκάδες είδη τρούφας και τέλος στάθηκε στο τοπικό τυρί Rocamadur… σκουπίζοντας ένα δάκρυ συγκίνησης μου εξήγησε ότι το συγκεκριμένο κατσικίσιο τυρί είναι από τα καλύτερα στον κόσμο και με κάλεσε να το επιβεβαιώσω δοκιμάζοντας το μικρό κομμάτι που μου προσέφερε… η καλή μου αρνήθηκε ευγενικά την προσφορά ψιθυρίζοντάς μου ότι το συγκεκριμένο τυρί είχε την χαρακτηριστική κατσικίσια εσάνς, δηλαδή λαϊκιστή βρωμοκοπούσε… την επέπληξα με μια αυστηρή ματιά και κυριολεκτικά εξαφάνισα και την δική της μερίδα… το να προσπαθήσω να την πείσω ότι ένα Γαλλικό τυρί με Appellation d’ orgine controlee (AOC) είναι άριστο θα ήταν μάταιος κόπος …
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
η ώρα του δείπνου ήταν κοντά… ο ουρανίσκος μου, ενθουσιασμένος από αυτό το μπαράζ ψαγμένων γεύσεων δεν έβλεπε την ώρα να υποκύψει ολοκληρωτικά στα κάλλη τους… ο Άγγλος φίλος σπιτονοικοκύρης μας ήταν σαφέστατος…
- Όπου κι αν φάτε στην πόλη θα είναι μια ξεχωριστή γαστριμαργική εμπειρία… δεν υπάρχουν κακά εστιατόρια στο Rocamadour… διαλέξτε το μέρος που ταιριάζει στην αισθητική σας και απολαύστε… εγώ πάντως, συνέχισε, τιμώ κατά τακτά χρονικά διαστήματα το confit de Canard του Lion d’Or…
Το Lion d’ Or είναι το εστιατόριο του ομώνυμου ξενοδοχείου και βρίσκεται στις αρχές του μεγάλου πεζόδρομου… στεγάζεται σε μια ρουστίκ σκεπαστή ταράτσα και έχει θέα την κοιλάδα…
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
σαν ντεκόρ δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αδιάφορο και παλιομοδίτικο για τα γούστα μου, αλλά σαν φαγητό, αξεπέραστο και το σπουδαιότερο με φιλικότατες τιμές… ακολουθήσαμε την πεπατημένη… menu de jour… το συναντήσαμε σε δύο παραλλαγές και τιμήσαμε και τις δύο… η πρώτη, η κλασσική και δική μου επιλογή, είχε σαν πρώτο πιάτο foie gras με ποσέ αχλάδι, δεύτερο confit πάπιας και επιδόρπιο το αξεπέραστο τοπικό τυρί… η συνοδός μου, η οποία εκτός από το κατσικίσιο τυρί απεχθάνεται και το foie gras με τα παράγωγα του, κατέληξε στην δεύτερη παραλλαγή η οποία ήταν εξίσου ιντριγκαδόρικη και φυσικά της ίδιας ξεχωριστής ποιότητας… πράσινη σαλάτα με πάπια σαν πρώτο πιάτο, σολομό στη σχάρα σαν κυρίως και μια σοκολατένια πανδαισία σαν επιδόρπιο… όλα αυτά συνοδεύτηκαν από ένα τοπικό ροζέ και η λυπητερή θύμιζε την προπαίδεια του δεκαοκτώ… δεκαοκτώ επί τρία ίσον πενήντα τέσσερα ευρώ (54?) σύνολο και για τους δυο μας, όπου δεκαοκτώ ευρώ το κάθε ένα menu συν δεκαοκτώ το κρασί μας … μην με ρωτήσετε αν το δείπνο ήταν καλό… δεν απαντώ σε υβριστικές και προβοκατόρικες ερωτήσεις… απλά θα πω πως η σύγκριση και μόνο με την αντίστοιχη σχέση κόστους ποιότητας των Ελληνικών εστιατόριων αποτελεί ύβρη…
το Rocamadour Express, σατανικά ίδιο με εκείνο που κυκλοφορεί στην Πλάκα και το Μοναστηράκι και το σιχτιρίζουμε κάθε Κυριακή πρωί, ασφυκτικά γεμάτο, σφύριξε τρεις φορές και ξεκίνησε την ανάβαση… απέναντι μου ένας τυρανόσαυρος το πολύ τριών ετών, προσπαθούσε να ξεφύγει από την στοργική αγκαλιά της μάνας του για να δώσει μάχη με την αδελφή του τραβώντας της τα μαλλιά… εκείνη κάνα χρόνο μεγαλύτερη, τον κοίταξε με μίσος και του έδωσε μια μεγαλόπρεπη σφαλιάρα στο πρόσωπο… αίμα και δάκρυα… κολλητά πίσω μου ένα ζευγαράκι μπέρδευε το τρενάκι με το ξενοδοχείο δίνοντας ρεσιτάλ μπαλαμουτιάσματος, ενώ μια ευτραφής Γαλλίδα γιαγιά κοιτάζοντάς τους χειρονομούσε επιτιμητικά δίπλα στο πρόσωπό μου… είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα… το Rocamadour μπορεί να έχει μαγεία αλλά δεν παύει να είναι ένας τεράστιος τουριστικός αχταρμάς ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες αιχμής… ούτε πέντε λεπτά αργότερα το Express ξεφόρτωνε το τουριστικό του κοπάδι στα όρια της πόλης και έτσι ξεκινήσαμε την Rocamadour μας περιπέτεια…
Τελικά εμένα το foie gras μου αρέσει… ναι ναι το ξέρω είναι απάνθρωπο, είναι σκληρό είναι κατάπτυστο, να βασανίζονται οι πάπιες και οι χήνες για να απολαμβάνουν μερικοί εξεζητημένοι estet το πρησμένο και παραμορφωμένο συκώτι τους σαν υπέρτατο εξωτικό έδεσμα αλλά… μου αρέσει… όταν το περίπου 80% της παγκόσμιας παραγωγής foie gras είναι Γαλλικό και το 70% από αυτό παράγεται στην περιοχή της Dordogne και της Midi Pyrenees καταλαβαίνετε σε τι παράδεισο βρισκόμουν… αυτό το τόσο ξεχωριστό και αμφιλεγόμενο έδεσμα, που άλλες χώρες απαγορεύουν την παραγωγή του, η Γαλλική νομοθεσία το χαρακτηρίζει προστατευόμενη πολιτιστική και γαστρονομική κληρονομιά της χώρας… το Rocamandur λοιπόν τιμά και με το παραπάνω αυτή την λαμπρή γαστρονομική κληρονομιά και το foie gras βρίσκεται παντού… ξεχάστε τα κλασσικά φτηνομάγαζα με σουβενίρ και τα βαρετά εστιατόρια με τα τουριστικά menu… ο κεντρικός πεζόδρομος είναι γεμάτος από δεκάδες καταστήματα με gourmet είδη διατροφής και με εστιατόρια πραγματικές υπερπαραγωγές υψηλής γαστρονομίας… το foie gras κατακλύζει τις προθήκες των καταστημάτων και πρωταγωνιστεί σε όλα τα menu των εστιατορίων…
μοιραία υπέκυψα στον πειρασμό και διάβηκα την πόρτα ενός τέτοιου γαστρονομικού ναού… μια συμπαθέστατη κυρία με σοβαρό ύφος ανέλαβε να με ξεναγήσει στα ενδότερα του καταστήματος και να με μυήσει στα μυστικά της γευσιγνωσίας… εκτός από τις κλασσικές συσκευασίες foie gras και πατέ που γέμιζαν τον χώρο, μου παρουσίασε μια πλούσια συλλογή τοπικών κρασιών , λικέρ και μπράντυ, μου συνέστησε δεκάδες είδη τρούφας και τέλος στάθηκε στο τοπικό τυρί Rocamadur… σκουπίζοντας ένα δάκρυ συγκίνησης μου εξήγησε ότι το συγκεκριμένο κατσικίσιο τυρί είναι από τα καλύτερα στον κόσμο και με κάλεσε να το επιβεβαιώσω δοκιμάζοντας το μικρό κομμάτι που μου προσέφερε… η καλή μου αρνήθηκε ευγενικά την προσφορά ψιθυρίζοντάς μου ότι το συγκεκριμένο τυρί είχε την χαρακτηριστική κατσικίσια εσάνς, δηλαδή λαϊκιστή βρωμοκοπούσε… την επέπληξα με μια αυστηρή ματιά και κυριολεκτικά εξαφάνισα και την δική της μερίδα… το να προσπαθήσω να την πείσω ότι ένα Γαλλικό τυρί με Appellation d’ orgine controlee (AOC) είναι άριστο θα ήταν μάταιος κόπος …
η ώρα του δείπνου ήταν κοντά… ο ουρανίσκος μου, ενθουσιασμένος από αυτό το μπαράζ ψαγμένων γεύσεων δεν έβλεπε την ώρα να υποκύψει ολοκληρωτικά στα κάλλη τους… ο Άγγλος φίλος σπιτονοικοκύρης μας ήταν σαφέστατος…
- Όπου κι αν φάτε στην πόλη θα είναι μια ξεχωριστή γαστριμαργική εμπειρία… δεν υπάρχουν κακά εστιατόρια στο Rocamadour… διαλέξτε το μέρος που ταιριάζει στην αισθητική σας και απολαύστε… εγώ πάντως, συνέχισε, τιμώ κατά τακτά χρονικά διαστήματα το confit de Canard του Lion d’Or…
Το Lion d’ Or είναι το εστιατόριο του ομώνυμου ξενοδοχείου και βρίσκεται στις αρχές του μεγάλου πεζόδρομου… στεγάζεται σε μια ρουστίκ σκεπαστή ταράτσα και έχει θέα την κοιλάδα…
σαν ντεκόρ δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αδιάφορο και παλιομοδίτικο για τα γούστα μου, αλλά σαν φαγητό, αξεπέραστο και το σπουδαιότερο με φιλικότατες τιμές… ακολουθήσαμε την πεπατημένη… menu de jour… το συναντήσαμε σε δύο παραλλαγές και τιμήσαμε και τις δύο… η πρώτη, η κλασσική και δική μου επιλογή, είχε σαν πρώτο πιάτο foie gras με ποσέ αχλάδι, δεύτερο confit πάπιας και επιδόρπιο το αξεπέραστο τοπικό τυρί… η συνοδός μου, η οποία εκτός από το κατσικίσιο τυρί απεχθάνεται και το foie gras με τα παράγωγα του, κατέληξε στην δεύτερη παραλλαγή η οποία ήταν εξίσου ιντριγκαδόρικη και φυσικά της ίδιας ξεχωριστής ποιότητας… πράσινη σαλάτα με πάπια σαν πρώτο πιάτο, σολομό στη σχάρα σαν κυρίως και μια σοκολατένια πανδαισία σαν επιδόρπιο… όλα αυτά συνοδεύτηκαν από ένα τοπικό ροζέ και η λυπητερή θύμιζε την προπαίδεια του δεκαοκτώ… δεκαοκτώ επί τρία ίσον πενήντα τέσσερα ευρώ (54?) σύνολο και για τους δυο μας, όπου δεκαοκτώ ευρώ το κάθε ένα menu συν δεκαοκτώ το κρασί μας … μην με ρωτήσετε αν το δείπνο ήταν καλό… δεν απαντώ σε υβριστικές και προβοκατόρικες ερωτήσεις… απλά θα πω πως η σύγκριση και μόνο με την αντίστοιχη σχέση κόστους ποιότητας των Ελληνικών εστιατόριων αποτελεί ύβρη…
Attachments
Last edited by a moderator:
α μη ξεχάσεις λεπτομέριες για κρασιά....
