varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.506
- Likes
- 8.043
ΚΑΜΠΕΤΣΕ
Η Καμπέτσε προέκυψε τυχαία.
Σκοπεύαμε να επισκεφθούμε, εκτός από την Μέριδα, μία ακόμα colonial πόλη και κλίναμε προς Βαγιαδολίδ. Όμως, επειδή θέλαμε να "σπάσουμε" την διαδρομή Παλένκε-Μέριδα στην μέση για να μην είμαστε πολλές ώρες (και μάλιστα βραδινές) on the road, καταλήξαμε να αφαιρέσουμε την διανυκτέρευση από Βαγιαδολίδ και να την προσθέσουμε στην Καμπέτσε, και τελικά φάνηκε ότι πράξαμε σωστά.
Γιατί η Καμπέτσε αποδείχτηκε η έκπληξη του ταξιδιού. Ιστορική, γραφική και πολύχρωμη αλλά το κυριότερο: πολύ λιγότερο τουριστική από την Μέριδα και το Βαγιαδολίδ.
Στα χρόνια της ισπανικής αποικιοκρατίας, η Καμπέτσε ήταν πολύ σημαντική πόλη λόγω του λιμανιού της που ήταν το κύριο λιμάνι της Χερσονήσου Γιουκατάν. Γι' αυτό και δεχόταν συχνές επιθέσεις από πειρατές και έτσι αναγκάστηκαν να την οχυρώσουν. Μέρος των τειχών διατηρείται μέχρι σήμερα, χωρίζοντας ουσιαστικά το ιστορικό κέντρο της πόλης από την παραλιακή λεωφόρο.
Οι ντόπιοι έχουν περί πολλού την παραλιακή τους λεωφόρο με την περαντζάδα και τις ταβέρνες και καμαρώνουν που η πόλη τους, σε σχέση με την "ανταγωνίστρια" Μέριδα, βρέχεται από τον ωκεανό. Βέβαια, γιατί αποκαλούν τον Κόλπο του Μεξικού ωκεανό, δεν το κατάλαβα... μάλλον για το εφέ.
Να πώ την αλήθεια δεν χάσαμε πολύ χρόνο στον παραλιακό δρόμο γιατί μας γοήτευσε πολύ περισσότερο το ιστορικό κέντρο το οποίο ήταν μια μαγεία με τα καλοδιατηρημένα ιστορικά κτίρια, τις εκκλησίες, τα πολύχρωμα σπίτια colonial αρχιτεκτονικής, τους πεζόδρομους με τα χαρακτηριστικά πολύχρωμα σημαιάκια...
Ακόμα και οι δρόμοι έξω από το ιστορικό κέντρο, χάρη στην ελάχιστη κίνηση αυτοκινήτων, ήταν ό,τι έπρεπε για βόλτα και χάζι μέσα από τα ορθάνοιχτα παράθυρα των σπιτιών.
Τρομερά φωτογενής πόλη... τόσο "καθαρές" φωτογραφίες χωρίς ένα τσούρμο τουρίστες και μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα στο πλάνο μου, πραγματικά, δεν έχω από Μέριδα.
Και όσο βράδιαζε, που η πόλη λουζόταν στο πορτοκαλί χρώμα του ηλιοβασιλέματος και άναβαν σιγά-σιγά τα κρεμαστά φωτάκια στους πεζόδρομους, η ατμόσφαιρα γινόταν ονειρική.
Την ευχαριστηθήκαμε πολύ την πόλη... και πρωί την περπατήσαμε και απόγευμα και βράδυ... και βραδινό φαγητό απολαύσαμε σε έναν πεζόδρομο με τον ρομαντικό φωτισμό από τα κρεμαστά φωτάκια, και πρωινό καφέ ήπιαμε μέσα σε μια κρυμμένη πανέμορφη αυλή... και δύσκολα την αποχωριστήκαμε η αλήθεια είναι, αλλά τουλάχιστον ήμασταν ακόμα στην μέση του ταξιδιού...
Η Καμπέτσε προέκυψε τυχαία.
Σκοπεύαμε να επισκεφθούμε, εκτός από την Μέριδα, μία ακόμα colonial πόλη και κλίναμε προς Βαγιαδολίδ. Όμως, επειδή θέλαμε να "σπάσουμε" την διαδρομή Παλένκε-Μέριδα στην μέση για να μην είμαστε πολλές ώρες (και μάλιστα βραδινές) on the road, καταλήξαμε να αφαιρέσουμε την διανυκτέρευση από Βαγιαδολίδ και να την προσθέσουμε στην Καμπέτσε, και τελικά φάνηκε ότι πράξαμε σωστά.
Γιατί η Καμπέτσε αποδείχτηκε η έκπληξη του ταξιδιού. Ιστορική, γραφική και πολύχρωμη αλλά το κυριότερο: πολύ λιγότερο τουριστική από την Μέριδα και το Βαγιαδολίδ.
Στα χρόνια της ισπανικής αποικιοκρατίας, η Καμπέτσε ήταν πολύ σημαντική πόλη λόγω του λιμανιού της που ήταν το κύριο λιμάνι της Χερσονήσου Γιουκατάν. Γι' αυτό και δεχόταν συχνές επιθέσεις από πειρατές και έτσι αναγκάστηκαν να την οχυρώσουν. Μέρος των τειχών διατηρείται μέχρι σήμερα, χωρίζοντας ουσιαστικά το ιστορικό κέντρο της πόλης από την παραλιακή λεωφόρο.
Οι ντόπιοι έχουν περί πολλού την παραλιακή τους λεωφόρο με την περαντζάδα και τις ταβέρνες και καμαρώνουν που η πόλη τους, σε σχέση με την "ανταγωνίστρια" Μέριδα, βρέχεται από τον ωκεανό. Βέβαια, γιατί αποκαλούν τον Κόλπο του Μεξικού ωκεανό, δεν το κατάλαβα... μάλλον για το εφέ.
Να πώ την αλήθεια δεν χάσαμε πολύ χρόνο στον παραλιακό δρόμο γιατί μας γοήτευσε πολύ περισσότερο το ιστορικό κέντρο το οποίο ήταν μια μαγεία με τα καλοδιατηρημένα ιστορικά κτίρια, τις εκκλησίες, τα πολύχρωμα σπίτια colonial αρχιτεκτονικής, τους πεζόδρομους με τα χαρακτηριστικά πολύχρωμα σημαιάκια...
Ακόμα και οι δρόμοι έξω από το ιστορικό κέντρο, χάρη στην ελάχιστη κίνηση αυτοκινήτων, ήταν ό,τι έπρεπε για βόλτα και χάζι μέσα από τα ορθάνοιχτα παράθυρα των σπιτιών.
Τρομερά φωτογενής πόλη... τόσο "καθαρές" φωτογραφίες χωρίς ένα τσούρμο τουρίστες και μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα στο πλάνο μου, πραγματικά, δεν έχω από Μέριδα.
Και όσο βράδιαζε, που η πόλη λουζόταν στο πορτοκαλί χρώμα του ηλιοβασιλέματος και άναβαν σιγά-σιγά τα κρεμαστά φωτάκια στους πεζόδρομους, η ατμόσφαιρα γινόταν ονειρική.
Την ευχαριστηθήκαμε πολύ την πόλη... και πρωί την περπατήσαμε και απόγευμα και βράδυ... και βραδινό φαγητό απολαύσαμε σε έναν πεζόδρομο με τον ρομαντικό φωτισμό από τα κρεμαστά φωτάκια, και πρωινό καφέ ήπιαμε μέσα σε μια κρυμμένη πανέμορφη αυλή... και δύσκολα την αποχωριστήκαμε η αλήθεια είναι, αλλά τουλάχιστον ήμασταν ακόμα στην μέση του ταξιδιού...
Last edited:
