varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.506
- Likes
- 8.042
Mexico City I
Την επόμενη μέρα, Κυριακή, παρά την κούρασή μας, ήμασταν στο πόδι από τις 5 τα ξημερώματα λόγω jetlag και έτσι από πολύ νωρίς το πρωί άρχισε η περιήγησή μας στην πόλη.
Ευτυχώς μέναμε 2 δρόμους από το ιστορικό κέντρο, Zócalo. Ξεκινήσαμε να κάνουμε ένα ωραίο walking tour με πολλές πολλές στάσεις.
Τα αξιοθέατα που είδαμε στο ιστορικό κέντρο:
Αφήνοντας σιγά-σιγά το ιστορικό κέντρο και μέσα από διάφορα στενάκια, που ήξερε η Αγγελική ως κάτοικος, είδαμε γραφικά κτίρια που δεν αναγράφονται σε οδηγούς, ωραίες γκαλερί, ξεχωριστά μαγαζιά και χαριτωμένα καφέ.
Είδαμε επίσης, τα μαγαζιά που απολαμβάνουν οι ντόπιοι το πρωινό/μεσημεριανό τους: άλλοι σε τακερίες ολίγον λιγδιασμένες και μικρές σαν τρύπες, άλλοι σε παραδοσιακά μαγαζιά χρόνων και άλλοι σε χλιδάτα αίθρια. Η αντίθεση είναι ακραία.
Άλλα αξιοθέατα που είδαμε:
Επίσης, πετύχαμε και την φωτογράφιση μιας κοπέλας για την quinceañera της.
Η quinceañera είναι τα 15α γενέθλια των κοριτσιών και στο Μεξικό, αλλά και γενικά στην Λατινική Αμερική, θεωρείται μεγάλο γεγονός καθώς σηματοδοτεί την ενηλικίωση των κοριτσιών. Γίνεται ένα πολύ μεγάλο πάρτυ αφού έχει προηγηθεί και μια γκράντε φωτογράφιση του κοριτσιού με επίσημο φόρεμα, χτένισμα, μακιγιάζ και επαγγελματία φωτογράφο. Γενικώς, το όλο event είναι για τους μεξικανούς όπως έχουμε εδώ τον γάμο (με δεξιώσεις, φωτογραφίσεις, μακιγιάζ-μαλλιά-νυφικό κ.λ.π.). Φυσικά, φωτογραφηθήκαμε κι εμείς σαν τους μπατζανάκηδες με το κορίτσι που πραγματικά το ζούσε και το γούσταρε φουλ.
Eίμαι σίγουρη ότι ξεχνάω πράγματα γιατί αυτά που είδαμε ήταν τόσα πολλά, τα αξιοθέατα και τα μαγαζιά που μπήκαμε άπειρα, μιλήσαμε με έναν σωρό ανθρώπους-χάρη στην Αγγελική που έπιανε την κουβέντα με όλο τον κόσμο συμπεριλαμβάνοντάς μας μέσα στη συζήτηση- και ακόμα δεν είχε φτάσει καν μεσημέρι.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή, παρά την κούρασή μας, ήμασταν στο πόδι από τις 5 τα ξημερώματα λόγω jetlag και έτσι από πολύ νωρίς το πρωί άρχισε η περιήγησή μας στην πόλη.
Ευτυχώς μέναμε 2 δρόμους από το ιστορικό κέντρο, Zócalo. Ξεκινήσαμε να κάνουμε ένα ωραίο walking tour με πολλές πολλές στάσεις.
Τα αξιοθέατα που είδαμε στο ιστορικό κέντρο:
- Πλατεία Zócalo ή Plaza de la Constitución: (Πλατεία Συντάγματος). Από τις μεγαλύτερες του κόσμου (σχεδόν 3πλάσια από την δική μας ομώνυμη πλατεία στην Αθήνα), χωράει 100.000 κόσμο και στο κέντρο της έχει μια γιγαντιαία μεξικανική σημαία. Γύρω-γύρω από την πλατεία υπάρχουν και άλλα σημαντικά αξιοθέατα όπως ο Καθεδρικός Ναός, το Παλάτι, το Gran Hotel και άλλα κτίρια κυβερνητικά και μη.
- Καθεδρικός Ναός: πετύχαμε την κυριακάτικη λειτουργία και ήταν πολύ κατανυκτική η ατμόσφαιρα λόγω της χορωδίας, του εκκλησιαστικού οργάνου αλλά και της απόλυτης ησυχίας από τον κόσμο που εκκλησιαζόταν. Ο Καθεδρικός, να πώ, ότι γέρνει λόγω του ότι έχει χτιστεί πάνω σε λίμνη την οποία αποστράγγισαν οι ισπανοί, οπότε αργά αλλά σταθερά τόσο ο Ναός όσο και τα γύρω κτίρια βυθίζονται και γι’ αυτό σχεδόν κάθε χρόνο γίνονται εργασίες συντήρησης.
- Templo Mayor / Μεγάλος Ναός των Αζτέκων: Σήμερα, δυστυχώς, μόνο τα ερείπιά του σώζονται αφού τα καλόπαιδα οι ισπανοί τον κατέστρεψαν για να χτίσουν ακριβώς πάνω του (όοοοχι δεν μπορούσαν λίγο πιο ‘κει) τον Καθεδρικό τους (αυτόν που γέρνει).
- Πίσω από την Zócalo, υποτιθέμενοι ή γνήσιοι απόγονοι των Αζτέκων με παραδοσιακά ινδιάνικα ρούχα επιδίδονται σε αζτέκικους χορούς και τελετές εξαγνισμού. Το θέαμα κάπως τουριστικό αλλά ταυτόχρονα αρκετά εντυπωσιακό και «γράφει» και ωραία στον φακό.
- Gran Hotel: το πολυτελές αυτό Αρτ Νουβό ξενοδοχείο ήταν το αγαπημένο της Φρίντα Κάλο και άλλων εξεχουσών προσωπικοτήτων και εκτός των εντυπωσιακών του χώρων, έχει και τέλεια θέα στην Πλατεία Zócalo.
Αφήνοντας σιγά-σιγά το ιστορικό κέντρο και μέσα από διάφορα στενάκια, που ήξερε η Αγγελική ως κάτοικος, είδαμε γραφικά κτίρια που δεν αναγράφονται σε οδηγούς, ωραίες γκαλερί, ξεχωριστά μαγαζιά και χαριτωμένα καφέ.
Είδαμε επίσης, τα μαγαζιά που απολαμβάνουν οι ντόπιοι το πρωινό/μεσημεριανό τους: άλλοι σε τακερίες ολίγον λιγδιασμένες και μικρές σαν τρύπες, άλλοι σε παραδοσιακά μαγαζιά χρόνων και άλλοι σε χλιδάτα αίθρια. Η αντίθεση είναι ακραία.
Άλλα αξιοθέατα που είδαμε:
- Palacio Postal: Το ταχυδρομείο, αν και Κυριακή ήταν ανοιχτό και μπορέσαμε να θαυμάσουμε και το εσωτερικό αυτού του εντυπωσιακού κτιρίου. Λειτουργεί ακόμα ως ταχυδρομείο, είναι όμως και σημαντικό αξιοθέατο γιατί αποτελεί αρχιτεκτονικό διαμαντάκι.
- Palacio de Bellas Artes / Παλάτι Καλών Τεχνών: επίσης μεγαλειώδες κτίριο και σημαντικό πολιτιστικό κέντρο. Να δώσω κι ένα tip: για να το θαυμάσετε από ψηλά και πανοραμικά και να βγάλετε αντίστοιχα ωραία φωτογραφία, να ανέβετε στο απέναντι πολυκατάστημα Sears (είτε στην καφετέρια που έχει, είτε από τα παράθυρα των υψηλότερων ορόφων).
- Πάρκο Alameda. Δίπλα στο Παλάτι Καλών Τεχνών. Πολύ πράσινο και ηρεμία μέσα στο κέντρο της μεγαλούπολης. Είδαμε οικογένειες να κάνουν πικ νικ και να παίζουν τα παιδιά τους, ζευγαράκια να κάνουν την βόλτα τους, ηλικιωμένους να ξεκουράζονται στα παγκάκια έχοντας πιάσει ψιλοκουβεντούλα με άλλους ηλικιωμένους. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν που στα κιόσκια του πάρκου, τις Κυριακές, υπάρχουν δάσκαλοι χορού που κάνουν μαθήματα σάλσα. Έδινε πολύ ζωή η μουσική και ο χορός σε όλο το πάρκο.
Επίσης, πετύχαμε και την φωτογράφιση μιας κοπέλας για την quinceañera της.
Η quinceañera είναι τα 15α γενέθλια των κοριτσιών και στο Μεξικό, αλλά και γενικά στην Λατινική Αμερική, θεωρείται μεγάλο γεγονός καθώς σηματοδοτεί την ενηλικίωση των κοριτσιών. Γίνεται ένα πολύ μεγάλο πάρτυ αφού έχει προηγηθεί και μια γκράντε φωτογράφιση του κοριτσιού με επίσημο φόρεμα, χτένισμα, μακιγιάζ και επαγγελματία φωτογράφο. Γενικώς, το όλο event είναι για τους μεξικανούς όπως έχουμε εδώ τον γάμο (με δεξιώσεις, φωτογραφίσεις, μακιγιάζ-μαλλιά-νυφικό κ.λ.π.). Φυσικά, φωτογραφηθήκαμε κι εμείς σαν τους μπατζανάκηδες με το κορίτσι που πραγματικά το ζούσε και το γούσταρε φουλ.
Eίμαι σίγουρη ότι ξεχνάω πράγματα γιατί αυτά που είδαμε ήταν τόσα πολλά, τα αξιοθέατα και τα μαγαζιά που μπήκαμε άπειρα, μιλήσαμε με έναν σωρό ανθρώπους-χάρη στην Αγγελική που έπιανε την κουβέντα με όλο τον κόσμο συμπεριλαμβάνοντάς μας μέσα στη συζήτηση- και ακόμα δεν είχε φτάσει καν μεσημέρι.
Last edited:
