varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.506
- Likes
- 8.043
Πετώντας προς Παρίσι, όλοι οι επιβάτες που είχαμε χάσει τις ανταποκρίσεις μας (και ήμασταν πολλοί) αρχίσαμε καταιγισμό ερωτήσεων για το τι θα κάνουμε. Οι αεροσυνοδοί προσπαθούσαν να μας καθησυχάσουν ότι θα μπούμε σε επόμενη διαθέσιμη πτήση, αν όχι την ίδια μέρα, την επόμενη, και να «μην ανησυχούμε γιατί η εταιρεία θα πληρώσει την διανυκτέρευση μας».
Τι να την κάνω την διανυκτέρευση mes cheris όταν την επόμενη μέρα έχω ήδη κλείσει ξενάγηση του Μέξικο Σίτυ με την μια και μοναδική Αγγελική;
Εδώ να ευχαριστήσω τον @Yorgos που μου σύστησε την Αγγελική, η οποία είναι Κ-Ο-Ρ-Υ-Φ-Α-Ι-Α ξεναγός. Μένει μόνιμα στο Μεξικό, το λατρεύει, σου κάνει εκ των έσω ξενάγηση κάθε γωνιάς της πόλης και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου μεταδώσει όχι μόνο τις γνώσεις της αλλά και την λατρεία της για την χώρα και την μεξικανική κουλτούρα.
Φανταστείτε ότι είχε ζητήσει να κάνει βιντεοκλήση με τα (έφηβα) παιδιά μας, να τα γνωρίσει, να καταλάβει τα ενδιαφέροντά τους ώστε να φτιάξει αναλόγως την ξενάγηση.
Και η Αγγελική είχε μόνο μία διαθέσιμη μέρα.
Αλλά κι εμάς θα καταστρεφόταν όλο μας το πλάνο αν χάναμε μία μέρα στο Παρίσι γιατί είχαμε πολύ σφιχτό πρόγραμμα στο Μέξικο Σίτυ συν εσωτερική πτήση 2 μέρες μετά.
Και φτάνουμε Παρίσι! Και αντικρίζουμε στο αεροδρόμιο την ίδια την κόλαση. Εκτός από τις ατελείωτες ουρές στον έλεγχο διαβατηρίων, η ουρά για όσους είχαν χάσει ανταπόκριση ήταν 1 χιλιόμετρο και ΔΕΝ προχώρησε καθόλου τις 2 ώρες που κάτσαμε εκεί. Εν τέλει, σε μια στιγμή απόγνωσης αλλά και έμπνευσης, όπως αποδείχθηκε, εγκαταστήσαμε το app της Air France και καταφέραμε να κάνουμε ηλεκτρονικό check in «προσπερνώντας» ουσιαστικά εκατοντάδες επιβάτες της ουράς. Όμως, προκειμένου να προλάβουμε την πτήση που αναχωρούσε σε 30’, δεν παραλάβαμε ποτέ την βαλίτσα μας, την εγκαταλείψαμε στο Σαρλ ντε Γκωλ! Αντίο βιβλία, καλλυντικά και παπούτσια (ευτυχώς τα βασικά τα είχαμε στις χειραποσκευές).
Και κάπως έτσι, βρεθήκαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να πετάμε προς το όνειρο. Μετά από ολοοον αυτό τον Γολγοθά, η 12ωρη πτήση μας φάνηκε παιχνιδάκι και κατά τις 20.00 είδαμε από ψηλά τα πρώτα φώτα της Πόλης του Μεξικό να μας καλωσορίζουν!
Τι να την κάνω την διανυκτέρευση mes cheris όταν την επόμενη μέρα έχω ήδη κλείσει ξενάγηση του Μέξικο Σίτυ με την μια και μοναδική Αγγελική;
Εδώ να ευχαριστήσω τον @Yorgos που μου σύστησε την Αγγελική, η οποία είναι Κ-Ο-Ρ-Υ-Φ-Α-Ι-Α ξεναγός. Μένει μόνιμα στο Μεξικό, το λατρεύει, σου κάνει εκ των έσω ξενάγηση κάθε γωνιάς της πόλης και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου μεταδώσει όχι μόνο τις γνώσεις της αλλά και την λατρεία της για την χώρα και την μεξικανική κουλτούρα.
Φανταστείτε ότι είχε ζητήσει να κάνει βιντεοκλήση με τα (έφηβα) παιδιά μας, να τα γνωρίσει, να καταλάβει τα ενδιαφέροντά τους ώστε να φτιάξει αναλόγως την ξενάγηση.
Και η Αγγελική είχε μόνο μία διαθέσιμη μέρα.
Αλλά κι εμάς θα καταστρεφόταν όλο μας το πλάνο αν χάναμε μία μέρα στο Παρίσι γιατί είχαμε πολύ σφιχτό πρόγραμμα στο Μέξικο Σίτυ συν εσωτερική πτήση 2 μέρες μετά.
Και φτάνουμε Παρίσι! Και αντικρίζουμε στο αεροδρόμιο την ίδια την κόλαση. Εκτός από τις ατελείωτες ουρές στον έλεγχο διαβατηρίων, η ουρά για όσους είχαν χάσει ανταπόκριση ήταν 1 χιλιόμετρο και ΔΕΝ προχώρησε καθόλου τις 2 ώρες που κάτσαμε εκεί. Εν τέλει, σε μια στιγμή απόγνωσης αλλά και έμπνευσης, όπως αποδείχθηκε, εγκαταστήσαμε το app της Air France και καταφέραμε να κάνουμε ηλεκτρονικό check in «προσπερνώντας» ουσιαστικά εκατοντάδες επιβάτες της ουράς. Όμως, προκειμένου να προλάβουμε την πτήση που αναχωρούσε σε 30’, δεν παραλάβαμε ποτέ την βαλίτσα μας, την εγκαταλείψαμε στο Σαρλ ντε Γκωλ! Αντίο βιβλία, καλλυντικά και παπούτσια (ευτυχώς τα βασικά τα είχαμε στις χειραποσκευές).
Και κάπως έτσι, βρεθήκαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να πετάμε προς το όνειρο. Μετά από ολοοον αυτό τον Γολγοθά, η 12ωρη πτήση μας φάνηκε παιχνιδάκι και κατά τις 20.00 είδαμε από ψηλά τα πρώτα φώτα της Πόλης του Μεξικό να μας καλωσορίζουν!
Last edited:
