varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.504
- Likes
- 8.039
CANCUN - ISLA MUJERES
Αφού φάγαμε μια σχετική ήττα λόγω φυκιών στο Τουλούμ, αποφασίσαμε να προσπεράσουμε την Πλάγια ντελ Κάρμεν καθώς, όπως ενημερωνόμασταν καθημερινά, η παραλία εκεί ήταν στην ίδια κατάσταση. Μόνη μας ελπίδα, βάσει των πληροφοριών μας, να βρούμε λευκή παραλία ήταν να πάμε προς Κανκούν.
Στην διαδρομή Τουλούμ-Πλάγια ντελ Κάρμεν-Κανκούν είδαμε κάποια resorts απίστευτης χλιδής τα οποία ήταν all inclusive και εκεί μέσα περνάνε τις διακοπές τους κυρίως αμερικανοί που παίζει και να μην βγαίνουν έξω ποτέ. Είναι απίστευτο να βρίσκεσαι σε μια τέτοια χώρα και εσύ να είσαι μαντρωμένος μέσα σε ένα ξενοδοχείο και μάλιστα να μην κάνεις ούτε καν μπάνιο στην θάλασσα λόγω sargassum.
Άβυσσος η ψυχή των Gringos!
Παρεμπιπτόντως το "gringo" είναι υποτίθεται παραφθορά της φράσης "green-go" που φώναζαν οι μεξικανοί στους αμερικανούς στρατιώτες, λόγω της πράσινης στολής τους, στον μεξικανο-αμερικανικό πόλεμο.
Στον πόλεμο αυτό (1846-1848) το Μεξικό έχασε πολλά εδάφη τα οποία παραχωρήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες (π.χ. Τέξας, Καλιφόρνια, Νιου Μέξικο κ.λ.π.) και οι μεξικανοί το φέρουν βαρέως μέχρι και σήμερα. "Αφού μας πήραν τα εδάφη, εμείς τους στέλνουμε μεξικανούς" ήταν η ατάκα του Χέκτορ που κατά τα άλλα ήταν μετριοπαθής στις δηλώσεις του όλες αυτές τις μέρες. Μάλιστα μας είπε ότι το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού εισοδήματος της χώρας είναι τα χρήματα που στέλνουν οι μεξικανοί μετανάστες από τις ΗΠΑ.
Μετά από κανά 2ωρο με πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, φτάσαμε στο Κανκούν.
Δεν είχα και ιδιαίτερες προσδοκίες με τόσα που έχω ακούσει για το "τερατώδες" αυτό θέρετρο αλλά (τ-ώ-ρ-α-π-έ-σ-τ-ε-ν-α-μ-ε-φ-ά-τ-ε) για κάποιον λόγο μου άρεσε... μπας κι ήταν η στενή λωρίδα γης μέσα στην θάλασσα? μπας κι ήταν τα κανάλια, παρακάναλα, οι λιμνούλες, η λιμνοθάλασσα? Μήπως και που είναι τίγκα στο πράσινο? Δεν ξέρω... ακόμη και οι ουρανοξύστες πάνω στην παραλία δεν με "χάλασαν", ίσως επειδή είναι μια οικεία εικόνα από την Αμερική.
Το πρόβλημα ήταν ότι και στο Κανκούν βρήκαμε φύκια.
Τελευταία μας ελπίδα το Isla Mujeres.
Την επόμενη, και προτελευταία μέρα, πήραμε το ferry για το Isla Mujeres.
To "Nησί των Γυναικών" ονομάστηκε έτσι από τους ισπανούς γιατί όταν έφτασαν εκεί βρήκαν πάρα πολλές εικόνες της θεάς των Μάγιας, Ixchel, προστάτιδας των εγκύων.
Φτάνοντας, γινόταν ένας χαμός... άπειρος κόσμος, συνωστισμός, κάθε λογής πλεούμενο, ταβέρνες, μηχανάκια... και γενικά οι υποδομές έχουν μείνει σε μιαν άλλη εποχή...σε σύγκριση με το Τουλούμ, το λες και μπασκλάς.
Ωστόσο βρήκαμε το σκηνικό που τόσο αναζητούσαμε: λευκή παραλία με φοίνικες και...επιτέλους:
Το τυρκουάζ νερό της Καραϊβικής, χωρίς ίχνος φυκιού! Φυσικά και αράξαμε εκεί όλη μέρα μην μπορώντας να καταλάβουμε πώς ήταν δυνατόν ακριβώς απέναντι από το, γεμάτο φύκια, Κανκούν (μόλις 1/2 ώρα απόσταση) να βρίσκεται αυτή η καρτ-ποσταλική παραλία.
Δεν θα μπορούσε να κλείσει πιο γλυκά το ταξίδι!
Α! Και με ένα ποτό με αυτή την θέα:
Αφού φάγαμε μια σχετική ήττα λόγω φυκιών στο Τουλούμ, αποφασίσαμε να προσπεράσουμε την Πλάγια ντελ Κάρμεν καθώς, όπως ενημερωνόμασταν καθημερινά, η παραλία εκεί ήταν στην ίδια κατάσταση. Μόνη μας ελπίδα, βάσει των πληροφοριών μας, να βρούμε λευκή παραλία ήταν να πάμε προς Κανκούν.
Στην διαδρομή Τουλούμ-Πλάγια ντελ Κάρμεν-Κανκούν είδαμε κάποια resorts απίστευτης χλιδής τα οποία ήταν all inclusive και εκεί μέσα περνάνε τις διακοπές τους κυρίως αμερικανοί που παίζει και να μην βγαίνουν έξω ποτέ. Είναι απίστευτο να βρίσκεσαι σε μια τέτοια χώρα και εσύ να είσαι μαντρωμένος μέσα σε ένα ξενοδοχείο και μάλιστα να μην κάνεις ούτε καν μπάνιο στην θάλασσα λόγω sargassum.
Άβυσσος η ψυχή των Gringos!
Παρεμπιπτόντως το "gringo" είναι υποτίθεται παραφθορά της φράσης "green-go" που φώναζαν οι μεξικανοί στους αμερικανούς στρατιώτες, λόγω της πράσινης στολής τους, στον μεξικανο-αμερικανικό πόλεμο.
Στον πόλεμο αυτό (1846-1848) το Μεξικό έχασε πολλά εδάφη τα οποία παραχωρήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες (π.χ. Τέξας, Καλιφόρνια, Νιου Μέξικο κ.λ.π.) και οι μεξικανοί το φέρουν βαρέως μέχρι και σήμερα. "Αφού μας πήραν τα εδάφη, εμείς τους στέλνουμε μεξικανούς" ήταν η ατάκα του Χέκτορ που κατά τα άλλα ήταν μετριοπαθής στις δηλώσεις του όλες αυτές τις μέρες. Μάλιστα μας είπε ότι το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού εισοδήματος της χώρας είναι τα χρήματα που στέλνουν οι μεξικανοί μετανάστες από τις ΗΠΑ.
Μετά από κανά 2ωρο με πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, φτάσαμε στο Κανκούν.
Δεν είχα και ιδιαίτερες προσδοκίες με τόσα που έχω ακούσει για το "τερατώδες" αυτό θέρετρο αλλά (τ-ώ-ρ-α-π-έ-σ-τ-ε-ν-α-μ-ε-φ-ά-τ-ε) για κάποιον λόγο μου άρεσε... μπας κι ήταν η στενή λωρίδα γης μέσα στην θάλασσα? μπας κι ήταν τα κανάλια, παρακάναλα, οι λιμνούλες, η λιμνοθάλασσα? Μήπως και που είναι τίγκα στο πράσινο? Δεν ξέρω... ακόμη και οι ουρανοξύστες πάνω στην παραλία δεν με "χάλασαν", ίσως επειδή είναι μια οικεία εικόνα από την Αμερική.
Το πρόβλημα ήταν ότι και στο Κανκούν βρήκαμε φύκια.
Τελευταία μας ελπίδα το Isla Mujeres.
Την επόμενη, και προτελευταία μέρα, πήραμε το ferry για το Isla Mujeres.
To "Nησί των Γυναικών" ονομάστηκε έτσι από τους ισπανούς γιατί όταν έφτασαν εκεί βρήκαν πάρα πολλές εικόνες της θεάς των Μάγιας, Ixchel, προστάτιδας των εγκύων.
Φτάνοντας, γινόταν ένας χαμός... άπειρος κόσμος, συνωστισμός, κάθε λογής πλεούμενο, ταβέρνες, μηχανάκια... και γενικά οι υποδομές έχουν μείνει σε μιαν άλλη εποχή...σε σύγκριση με το Τουλούμ, το λες και μπασκλάς.
Ωστόσο βρήκαμε το σκηνικό που τόσο αναζητούσαμε: λευκή παραλία με φοίνικες και...επιτέλους:
Το τυρκουάζ νερό της Καραϊβικής, χωρίς ίχνος φυκιού! Φυσικά και αράξαμε εκεί όλη μέρα μην μπορώντας να καταλάβουμε πώς ήταν δυνατόν ακριβώς απέναντι από το, γεμάτο φύκια, Κανκούν (μόλις 1/2 ώρα απόσταση) να βρίσκεται αυτή η καρτ-ποσταλική παραλία.
Δεν θα μπορούσε να κλείσει πιο γλυκά το ταξίδι!
Α! Και με ένα ποτό με αυτή την θέα:
Last edited:
