Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.687
- Likes
- 50.580
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Η μετάβαση στο φυσικό και αρχαιολογικό πάρκο του Mesa Verde (είμαστε πια στο Κολοράντο) μας πήρε περισσότερο από όσο περιμέναμε, αφού βρίσκεται πάνω σε βουνό με πολλές στροφές. Φτάνοντας εκεί είδαμε πως για να επισκεφθούμε το κομμάτι που μας ενδιέφερε περισσότερο (το Cliff Palace) έπρεπε να πάρουμε οργανωμένο τουρ, το επόμενο διαθέσιμο όμως ήταν σε δύο ώρες. Αποφασίσαμε να δούμε πρώτα το μουσείο, το οποίο ήταν καταπληκτικό με διαφωτιστικές μακέτες και ζωγραφιές, καθώς και εκθέματα που έδειχναν τον τρόπο ζωής των Pueblo. Εγώ ειδικά που έχω τρέλα με την αρχαιολογία, αποβλακώθηκα. Πολύ καλά οργανωμένο μουσείο, με διαδραστικές δραστηριότητες για τα πιτσιρίκια, λογική σειρά και σε βάζει στο τριπάκι να "παρακολουθήσεις" την καθημερινή ζωή των Pueblo πριν εξαφανιστούν το 14ο αιώνα μ.Χ. Έπειτα κάναμε ένα ωραίο trek για να δούμε το Spruce Tree, με καλοδιατηρημένα σπίτια, αποθήκες, εργαστήρια και λοιπά κτίρια των Pueblo, χαριτωμένο ήταν αλλά δεν καταλάβαμε και πολλά. Ε, ήρθε η ώρα να πάρουμε το οργανωμένο τουρ στο Cliff Palace με τον τοπικό ranger και καταλάβαμε! Το όλο σύμπλεγμα βρίσκεται "σκεπασμένο" από τεράστιες οριζόντιες πλάκες και ταυτόχρονα είναι χτισμένο σε μια απόκρημνη πλαγιά. Το 80% των εντυπωσιακά καλοδιατηρημένων κτιρίων είναι χωρίς ανακατασκευή και η ξενάγηση του ranger ήταν μεστή αλλά μας έλυσε όλες τις απορίες, πλην αυτών που δεν έχουν λύσει ούτε οι αρχαιολόγοι. Το όλο σκηνικό είναι σαν ένα μικρό Μάτσου Πίτσου, λιγότερο εντυπωσιακό βέβαια, αλλά φοβερά ενδιαφέρον. Ποιος είπε πως δεν υπάρχει αρχαιολογία στις ΗΠΑ;
Φύγαμε πολύ ικανοποιημένοι, εγώ ειδικά ήμουν στη συνήθη χαζοχαρουμενιά που με διακρίνει όποτε δω έστω και μια αρχαία πέτρα. Η συνέχεια προέβλεπε να πάμε στο Silverton, όπου και θα κοιμόμασταν, αλλά κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο μέσω Telluride και Ouray για να δούμε αλπικά τοπία. Για άλλη μια φορά η φύση μας άφησε άφωνους, αυτή τη φορά στο πιο ελβετικό πάντως. Δύσκολο να συνηθίσει κανείς τις τόσο γρήγορες εναλλαγές, η κοιλάδα της Mesa Verde ήταν ξεραϊλα και μέσα σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σε αλπικό τοπίο με ελάφια, οερινά ράντσα, εγκαταλελειμμένα ορυχεία χρυσού και πολύ μα πολύ δάσος, τόσο που τα δέντρα στις πλαγιές έκρθβαν τον ήλιο.
Το Telluride είναι μια όμορφη μικρή κωμόπολη με κάποια παλιά κτίρια, πολύ "ψαγμένα" μαγαζιά και μπόλικο πλούτο, ο οποίος απορρέει από τα γύρω χιονοδρομικά κέντρα και resorts, τα οποία εξωτερικά φαινόταν να είναι και πολυτελέστατα. Το βιοτικό επίπεδο πολύ υψηλό, με τις οικογένειες να κάνουν ποδηλατάκι παράλληλα με το ποτάμι, μεγάλα σπίτια με όμορφους κήπους και γενικά μια άπλα που παρέπεμπε σε ελβετικό χωριό. Για άλλη μια φορά την εικόνα τη χαλάνε τα τερατώδη αυτοκίνητα, τα οποία πάντως είναι ααπραίτητα, φαντάζομαι πως το χειμώνα με το χιόνι χωρίς αυτά δε γίνεται δουλειά, αλλά θες να βγάλεις μια φωτογραφία ενός βικτωριανού κτιρίου και το μισό κρύβεται πίσω από κάτι τζιπ που είναι τριπλάσια από αυτά που βλέπουμε στην Ευρώπη. Στην έξοδο της πόλης το GPS ψιλοτρελάθηκε, μας πέρασε μέσα από κάτι τεράστια resorts, πραγματικά όμορφη αλπική αρχιτεκτονική, αλλά το μέγεθος των κατασκευών που φάνηκε λίγο too much, μιλάμε για ολόκληρες πολιτείες στο βπουνό, οι οποίες δε φαίνονταν από το κέντρο της μικρής κωμόπολης.
Συνεχίσαμε την καταπληκτική διαδρομή, είδαμε κι ένα άγριο αλπάκα (πού βρέθηκε αυτό; ) και φτάσαμε στο Silverton. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! Μόλις 500 κάτοικοι, η "πόλη" δεν έχει ούτε καν άσφαλτο πλην του κεντρικού δρόμου (το "κεντρικός" είναι ευφημισμός, 6-7 δρόμους είχε το χωριουδάκι), σαλούν, παλιά φωτογραφεία, ποτάδικα και σπιτάκια καουμπόηδων συνέθεταν το σκηνικό ενός αυθεντικού χωριού που δε φαίνεται να πολυασχολείται με τον τουρισμό. Ασχολείται όμως με τη γαστρονομία και πολύ σοβαρά μάλιστα, όπως φάνηκε από το Handlebars, ένα απίστευτο εστιατόριο-σαλούν με πινακίδες από το Old West, κεφάλια ταράνδων και βύσσωνα στους τοίχους, σερβιτόρα με κότσο και ποδιά και το καλύτερο BBQ ribs που φάγαμε πλην του ράντσου στη Σάντα Φε. Παραγεμίσαμε τα στομάχια μας με κάτι τερατώδη γλυκά, γεμίσαμε και το ρεζερβουάρ και φύγαμε για το Durango...
Μας πήρε η νύχτα και φτάσαμε τα μεσάνυχτα. Είχαμε κλείσει δωμάτιο στο ιστορικό σαλούν Strater (Durango Colorado - The Historic Strater Hotel), ένα πραγματικό κόσμημα, αν κι εγώ το βρήκα λίγο υπερβολή το να κοιμηθούμε εκεί, θα μπορούσαμε απλώς να πάμε για δείπνο ή για βόλτα, αλλά είπαμε κι οι υπερβολές μέσα στο πρόγραμμα είναι. Το σαλόνι τους ήταν απίστευτο, με πιανίστα από την εποχή των καουμπόηδων, σερβιτόρα ντυμένη Τσάρλεστον, πολυελαίους εποχής και μουσικούλα "μην πυροβολείτε τον πιανίστα". Ένας καβγάς στο μπαρ έλειπε ή μια ληστεία από τους Daltons... Παρασκευή βράδυ ήταν, οπότε υπήρχε μπόλικη νεολαία στην πόλη, αρκετή νυχτερινή ζωή και ο φωτισμός της ήταν πανέμορφος, το ευχαριστηθήκαμε το περπάτημα. Πάντως το δικό μου το μυαλό έμεινε κολλημένο στο Silverton...
Φύγαμε πολύ ικανοποιημένοι, εγώ ειδικά ήμουν στη συνήθη χαζοχαρουμενιά που με διακρίνει όποτε δω έστω και μια αρχαία πέτρα. Η συνέχεια προέβλεπε να πάμε στο Silverton, όπου και θα κοιμόμασταν, αλλά κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο μέσω Telluride και Ouray για να δούμε αλπικά τοπία. Για άλλη μια φορά η φύση μας άφησε άφωνους, αυτή τη φορά στο πιο ελβετικό πάντως. Δύσκολο να συνηθίσει κανείς τις τόσο γρήγορες εναλλαγές, η κοιλάδα της Mesa Verde ήταν ξεραϊλα και μέσα σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σε αλπικό τοπίο με ελάφια, οερινά ράντσα, εγκαταλελειμμένα ορυχεία χρυσού και πολύ μα πολύ δάσος, τόσο που τα δέντρα στις πλαγιές έκρθβαν τον ήλιο.
Το Telluride είναι μια όμορφη μικρή κωμόπολη με κάποια παλιά κτίρια, πολύ "ψαγμένα" μαγαζιά και μπόλικο πλούτο, ο οποίος απορρέει από τα γύρω χιονοδρομικά κέντρα και resorts, τα οποία εξωτερικά φαινόταν να είναι και πολυτελέστατα. Το βιοτικό επίπεδο πολύ υψηλό, με τις οικογένειες να κάνουν ποδηλατάκι παράλληλα με το ποτάμι, μεγάλα σπίτια με όμορφους κήπους και γενικά μια άπλα που παρέπεμπε σε ελβετικό χωριό. Για άλλη μια φορά την εικόνα τη χαλάνε τα τερατώδη αυτοκίνητα, τα οποία πάντως είναι ααπραίτητα, φαντάζομαι πως το χειμώνα με το χιόνι χωρίς αυτά δε γίνεται δουλειά, αλλά θες να βγάλεις μια φωτογραφία ενός βικτωριανού κτιρίου και το μισό κρύβεται πίσω από κάτι τζιπ που είναι τριπλάσια από αυτά που βλέπουμε στην Ευρώπη. Στην έξοδο της πόλης το GPS ψιλοτρελάθηκε, μας πέρασε μέσα από κάτι τεράστια resorts, πραγματικά όμορφη αλπική αρχιτεκτονική, αλλά το μέγεθος των κατασκευών που φάνηκε λίγο too much, μιλάμε για ολόκληρες πολιτείες στο βπουνό, οι οποίες δε φαίνονταν από το κέντρο της μικρής κωμόπολης.
Συνεχίσαμε την καταπληκτική διαδρομή, είδαμε κι ένα άγριο αλπάκα (πού βρέθηκε αυτό; ) και φτάσαμε στο Silverton. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! Μόλις 500 κάτοικοι, η "πόλη" δεν έχει ούτε καν άσφαλτο πλην του κεντρικού δρόμου (το "κεντρικός" είναι ευφημισμός, 6-7 δρόμους είχε το χωριουδάκι), σαλούν, παλιά φωτογραφεία, ποτάδικα και σπιτάκια καουμπόηδων συνέθεταν το σκηνικό ενός αυθεντικού χωριού που δε φαίνεται να πολυασχολείται με τον τουρισμό. Ασχολείται όμως με τη γαστρονομία και πολύ σοβαρά μάλιστα, όπως φάνηκε από το Handlebars, ένα απίστευτο εστιατόριο-σαλούν με πινακίδες από το Old West, κεφάλια ταράνδων και βύσσωνα στους τοίχους, σερβιτόρα με κότσο και ποδιά και το καλύτερο BBQ ribs που φάγαμε πλην του ράντσου στη Σάντα Φε. Παραγεμίσαμε τα στομάχια μας με κάτι τερατώδη γλυκά, γεμίσαμε και το ρεζερβουάρ και φύγαμε για το Durango...
Μας πήρε η νύχτα και φτάσαμε τα μεσάνυχτα. Είχαμε κλείσει δωμάτιο στο ιστορικό σαλούν Strater (Durango Colorado - The Historic Strater Hotel), ένα πραγματικό κόσμημα, αν κι εγώ το βρήκα λίγο υπερβολή το να κοιμηθούμε εκεί, θα μπορούσαμε απλώς να πάμε για δείπνο ή για βόλτα, αλλά είπαμε κι οι υπερβολές μέσα στο πρόγραμμα είναι. Το σαλόνι τους ήταν απίστευτο, με πιανίστα από την εποχή των καουμπόηδων, σερβιτόρα ντυμένη Τσάρλεστον, πολυελαίους εποχής και μουσικούλα "μην πυροβολείτε τον πιανίστα". Ένας καβγάς στο μπαρ έλειπε ή μια ληστεία από τους Daltons... Παρασκευή βράδυ ήταν, οπότε υπήρχε μπόλικη νεολαία στην πόλη, αρκετή νυχτερινή ζωή και ο φωτισμός της ήταν πανέμορφος, το ευχαριστηθήκαμε το περπάτημα. Πάντως το δικό μου το μυαλό έμεινε κολλημένο στο Silverton...
Last edited:
Ευχαριστώ για τα καλά σχόλια.
