Pel
Member
- Μηνύματα
- 752
- Likes
- 3.811
- Ταξίδι-Όνειρο
- Και πού δεν θέλω;
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
Και ναι... Δεν θα το πιστέψετε! Ήρθε η ώρα (ούτε χρόνο δεν έχω κλείσει) να συνεχίσω την ιστορία!
Προς υπεράσπισή μου θα πω ότι, αν και είμαι πολύ ψυχαναγκαστικός άνθρωπος για να αφήσω ιστορία ατελείωτη για τόσον καιρό:
Πρώτον, ήξερα ότι το γράψιμο της ιστορίας παίρνει χρόνο, αλλά πριν αρχίσω να γράφω δεν είχα καταλάβει ότι παίρνει τόοοοοοοοσο πολύ (στο σημείο αυτό θέλω να δώσω θερμά συγχαρητήρια σε όλους όσους αφιερώνουν τόσο χρόνο για να γράφουν ιστορίες για να μαθαίνουμε κι εμείς οι αταξίδευτοι), και
Δεύτερον, πέρυσι το καλοκαίρι έπιασε μια ξαφνική μπόρα όσο εγώ έλειπα από το δωμάτιο και ... έπεσε βροχή από το ανοιχτό παράθυρο ... πάνω στο λάπτοπ ... , το οποίο εννοείται ότι χάλασε και έκανα σχεδόν ένα χρόνο να το δώσω σε έναν φίλο για να μου βγάλει τις φωτογραφίες από μέσα... (ακούγεται σαν δικαιολογία παιδιού δημοτικού, που εξηγεί γιατί δεν έκανε το φυλλάδιο με τις ασκήσεις! )
Λοιπόν......
Ήταν πλέον η δεύτερη μέρα του σωτήριου έτους 2016 και εμείς δεν κάναμε πολλά μέσα στη μέρα, εκτός από το να πάμε οδικώς από την Τζαϊπούρ στο Δελχί.
Η μέρα ήταν φτωχή φωτογραφικά, αλλά επιτέλους κατάφερα να βγάλω τη φωτογραφία που τόσες μέρες κυνηγούσα: έναν φωτογενέστατο υπαίθριο κουρέα (έρωτας... )
Επειδή φτάσαμε νωρίς στο Δελχί, ο ξεναγός μας πήγε εκτός προγράμματος στον Ναό του Λωτού (Lotus Temple), ο οποίος είναι αφιερωμένος στη λατρεία των Μπαχάι και είναι ανοιχτός σε όλους ανεξαρτήτως θρησκείας:
(λωτός όνομα και πράμα - επίσης φωτογενέστατος)
Προς υπεράσπισή μου θα πω ότι, αν και είμαι πολύ ψυχαναγκαστικός άνθρωπος για να αφήσω ιστορία ατελείωτη για τόσον καιρό:
Πρώτον, ήξερα ότι το γράψιμο της ιστορίας παίρνει χρόνο, αλλά πριν αρχίσω να γράφω δεν είχα καταλάβει ότι παίρνει τόοοοοοοοσο πολύ (στο σημείο αυτό θέλω να δώσω θερμά συγχαρητήρια σε όλους όσους αφιερώνουν τόσο χρόνο για να γράφουν ιστορίες για να μαθαίνουμε κι εμείς οι αταξίδευτοι), και
Δεύτερον, πέρυσι το καλοκαίρι έπιασε μια ξαφνική μπόρα όσο εγώ έλειπα από το δωμάτιο και ... έπεσε βροχή από το ανοιχτό παράθυρο ... πάνω στο λάπτοπ ... , το οποίο εννοείται ότι χάλασε και έκανα σχεδόν ένα χρόνο να το δώσω σε έναν φίλο για να μου βγάλει τις φωτογραφίες από μέσα... (ακούγεται σαν δικαιολογία παιδιού δημοτικού, που εξηγεί γιατί δεν έκανε το φυλλάδιο με τις ασκήσεις! )
Λοιπόν......
Ήταν πλέον η δεύτερη μέρα του σωτήριου έτους 2016 και εμείς δεν κάναμε πολλά μέσα στη μέρα, εκτός από το να πάμε οδικώς από την Τζαϊπούρ στο Δελχί.
Η μέρα ήταν φτωχή φωτογραφικά, αλλά επιτέλους κατάφερα να βγάλω τη φωτογραφία που τόσες μέρες κυνηγούσα: έναν φωτογενέστατο υπαίθριο κουρέα (έρωτας... )
Επειδή φτάσαμε νωρίς στο Δελχί, ο ξεναγός μας πήγε εκτός προγράμματος στον Ναό του Λωτού (Lotus Temple), ο οποίος είναι αφιερωμένος στη λατρεία των Μπαχάι και είναι ανοιχτός σε όλους ανεξαρτήτως θρησκείας:
(λωτός όνομα και πράμα - επίσης φωτογενέστατος)
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0
Last edited: