Pel
Member
- Μηνύματα
- 752
- Likes
- 3.811
- Ταξίδι-Όνειρο
- Και πού δεν θέλω;
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
Σταματήσαμε σε ένα καφέ με κήπο, λίγο έξω από το Γκουάλιορ για διάλειμμα. Η θέα μαγική:
Εγώ να πεινάω σαν τρελή, σε σημείο που να κάνω το απονενοημένο διάβημα να ζητήσω ένα τοστ. Μισή ώρα μείναμε εκεί, οι άλλοι ήπιαν καφεδάκι (με γαλατάκι ΝΟΥΝΟΥ παρακαλώ) και αναψυκτικά, το τοστ άφαντο, μπήκα να ρωτήσω τι γίνεται και τους είδα να πηγαινοέρχονται με πανικό μέσα στην κουζίνα ανοίγοντας τα ψυγεία. Όταν τελικά ήρθε η ώρα να φύγουμε, σκάει μύτη ένας Ινδός με πιάτο, μέσα στο οποίο καθόταν ένα τοστ, πάνω στο οποίο καθόντουσαν δύο μύγες. Καλά του λέω, τώρα που το έφερες, τρέχα γύρευε, και φεύγω. Παραδόξως δεν με κυνήγησε για να το πληρώσω, είτε είναι εξαιρετικά ευγενικοί και είχαν συναίσθηση του λάθους τους, είτε βαριόντουσαν να ασχοληθούν με το θέμα.
Συνέχεια της διαδρομής:
Αυτό εδώ το κατάστημα πουλάει λιανική, αλλά και χονδρική = "Hall Sale"
Φτάσαμε στο παλάτι / φρούριο του Γκουάλιορ, το οποίο επίσης είναι πανέμορφο:
Αυτοί είναι Σιχ:
Η θέα από ψηλά:
Ο ήλιος αρχίζει σιγά σιγά να δύει και κατευθυνόμαστε προς το σταθμό για να πάρουμε τρένο προς Άγκρα. Αποφασίζουμε να κάνουμε άλλη μια στάση στο δρόμο, αλλά επειδή δεν βρίσκουμε κάτι σε καφετέρια, σταματάμε σε ένα σούπερ ξενοδοχείο της περιοχής που δεν θυμάμαι πώς το λένε.
Βασικά καφετέρια που να λειτουργεί δεν είχε, ούτε εμείς είχαμε πολύ χρόνο, οπότε για να μην τα πολυλογώ, το μόνο που κάναμε ήταν να μπούμε μέσα, να θαυμάσουμε τον κήπο τους και να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα τους. Στον διάδρομο είχε πορτρέτα από μαχαραγιάδες, έβγαλα αυτήν φωτογραφία γιατί η γυναίκα μου φάνηκε πανέμορφη:
Αναγνωρίζω ότι όλη η παραπάνω περιγραφή δεν προσφέρει τίποτα στον αναγνώστη αυτής της ιστορίας, αλλά την γράφω γιατί μου έκανε απίστευτη εντύπωση το γεγονός ότι περίπου 25 άνθρωποι μπουκάραμε σε ένα ακριβό ξενοδοχείο, όπου μόνο τους κατουρήσαμε και φύγαμε, με τους υπαλλήλους να μας χαμογελάνε ευγενικά χωρίς να μας κάνει κανείς παρατήρηση!
Στον σιδηροδρομικό σταθμό έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Μπήκαμε όπως όπως στο βαγόνι μας, το οποίο πληροφορηθήκαμε ότι ήταν πρώτη θέση, αλλά και πάλι, αν είναι έτσι η πρώτη, τύφλα να έχουν οι επόμενες (αν και έχω διαβάσει σε ιστορίες εδώ μέσα πώς είναι οι επόμενες...). Φαινομενικά ήταν καθαρά, αλλά πραγματικά ένιωθες ότι δεν πρέπει να ακουμπήσεις τίποτα. Μας μοιράσαν και φαγητό αλλά κανείς δεν το άγγιξε, το πήραμε όλοι μαζί να το δώσουμε κάπου έξω όταν θα φτάναμε. Μετά από λίγες ώρες φτάσαμε, στον σταθμό της Άγκρα ο ίδιος πανζουρλισμός, και φυσικά άπλετοι άστεγοι και ζητιάνοι να δώσεις το φαγητό που είχαμε κρατήσει. Στο βάθος φαινόταν ένας ζητιάνος, ημιπαράλυτος, μισοξαπλωμένος στο έδαφος, γενικά ο άνθρωπος ήταν ένα δράμα. Ένας από εμάς του έδωσε μια σακκούλα γεμάτη φαγητό, ο ζητιάνος το πήρε χαρούμενος και άρχισε να σέρνεται γρήγορα προς μια γωνιά. Τον παρακολούθησα με το μάτι περιμένοντας να κάτσει κάπου και να αρχίσει να το τρώει, αλλά όχι... Πήγε και το έδωσε σε κάποιον που καθόταν όρθιος και παρακολουθούσε γύρω του, αυτός ο κάποιος το πήρε και ο ζητιάνος ξαναγύρισε στο πόστο του... Φαντάζομαι ότι αυτός ο κάποιος είναι ο "προστάτης", αυτός που εισπράττει τα κέρδη και τους δίνει ποιος ξέρει τι σε αντάλλαγμα... Θυμάμαι ακόμα την εικόνα μπροστά στα μάτια μου λες και είναι τώρα, δύο φιγούρες να διαγράφονται μέσα στο σκοτάδι, ο ένας γονατιστός στο πάτωμα να απλώνει το χέρι και να δίνει τη σακκούλα στον όρθιο που τον κοιτάει αφ' υψηλού. Δράμα και πάλι δράμα...
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο, όπου επιτέλους φάγαμε!!! Με περίμενε όμως και μια έκπληξη! Ο φίλος μου είχε συνεννοηθεί με τον ξεναγό να μου βρουν τούρτα και ο Ινδούλης είχε πάει να την αγοράσει. Παρουσιάστηκε λοιπόν μια τούρτα σοκολάτα, το γκρουπ και διάφοροι Ινδούληδες μου τραγούδησαν το Happy Birthday κι εγώ έσβησα κεράκια! Δεν τα λες και συνηθισμένα γενέθλια! Φάγαμε λοιπόν και τούρτα, έχοντας κάποιες αμφιβολίες για τις συνέπειες που μπορεί να είχε κάτι τέτοιο (τελικά όλα καλά!), αλλά δεν βαριέσαι, μια φορά σβήνεις κεράκια στην Άγκρα!
Εγώ να πεινάω σαν τρελή, σε σημείο που να κάνω το απονενοημένο διάβημα να ζητήσω ένα τοστ. Μισή ώρα μείναμε εκεί, οι άλλοι ήπιαν καφεδάκι (με γαλατάκι ΝΟΥΝΟΥ παρακαλώ) και αναψυκτικά, το τοστ άφαντο, μπήκα να ρωτήσω τι γίνεται και τους είδα να πηγαινοέρχονται με πανικό μέσα στην κουζίνα ανοίγοντας τα ψυγεία. Όταν τελικά ήρθε η ώρα να φύγουμε, σκάει μύτη ένας Ινδός με πιάτο, μέσα στο οποίο καθόταν ένα τοστ, πάνω στο οποίο καθόντουσαν δύο μύγες. Καλά του λέω, τώρα που το έφερες, τρέχα γύρευε, και φεύγω. Παραδόξως δεν με κυνήγησε για να το πληρώσω, είτε είναι εξαιρετικά ευγενικοί και είχαν συναίσθηση του λάθους τους, είτε βαριόντουσαν να ασχοληθούν με το θέμα.
Συνέχεια της διαδρομής:
Αυτό εδώ το κατάστημα πουλάει λιανική, αλλά και χονδρική = "Hall Sale"
Φτάσαμε στο παλάτι / φρούριο του Γκουάλιορ, το οποίο επίσης είναι πανέμορφο:
Αυτοί είναι Σιχ:
Η θέα από ψηλά:
Ο ήλιος αρχίζει σιγά σιγά να δύει και κατευθυνόμαστε προς το σταθμό για να πάρουμε τρένο προς Άγκρα. Αποφασίζουμε να κάνουμε άλλη μια στάση στο δρόμο, αλλά επειδή δεν βρίσκουμε κάτι σε καφετέρια, σταματάμε σε ένα σούπερ ξενοδοχείο της περιοχής που δεν θυμάμαι πώς το λένε.
Βασικά καφετέρια που να λειτουργεί δεν είχε, ούτε εμείς είχαμε πολύ χρόνο, οπότε για να μην τα πολυλογώ, το μόνο που κάναμε ήταν να μπούμε μέσα, να θαυμάσουμε τον κήπο τους και να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα τους. Στον διάδρομο είχε πορτρέτα από μαχαραγιάδες, έβγαλα αυτήν φωτογραφία γιατί η γυναίκα μου φάνηκε πανέμορφη:
Αναγνωρίζω ότι όλη η παραπάνω περιγραφή δεν προσφέρει τίποτα στον αναγνώστη αυτής της ιστορίας, αλλά την γράφω γιατί μου έκανε απίστευτη εντύπωση το γεγονός ότι περίπου 25 άνθρωποι μπουκάραμε σε ένα ακριβό ξενοδοχείο, όπου μόνο τους κατουρήσαμε και φύγαμε, με τους υπαλλήλους να μας χαμογελάνε ευγενικά χωρίς να μας κάνει κανείς παρατήρηση!
Στον σιδηροδρομικό σταθμό έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Μπήκαμε όπως όπως στο βαγόνι μας, το οποίο πληροφορηθήκαμε ότι ήταν πρώτη θέση, αλλά και πάλι, αν είναι έτσι η πρώτη, τύφλα να έχουν οι επόμενες (αν και έχω διαβάσει σε ιστορίες εδώ μέσα πώς είναι οι επόμενες...). Φαινομενικά ήταν καθαρά, αλλά πραγματικά ένιωθες ότι δεν πρέπει να ακουμπήσεις τίποτα. Μας μοιράσαν και φαγητό αλλά κανείς δεν το άγγιξε, το πήραμε όλοι μαζί να το δώσουμε κάπου έξω όταν θα φτάναμε. Μετά από λίγες ώρες φτάσαμε, στον σταθμό της Άγκρα ο ίδιος πανζουρλισμός, και φυσικά άπλετοι άστεγοι και ζητιάνοι να δώσεις το φαγητό που είχαμε κρατήσει. Στο βάθος φαινόταν ένας ζητιάνος, ημιπαράλυτος, μισοξαπλωμένος στο έδαφος, γενικά ο άνθρωπος ήταν ένα δράμα. Ένας από εμάς του έδωσε μια σακκούλα γεμάτη φαγητό, ο ζητιάνος το πήρε χαρούμενος και άρχισε να σέρνεται γρήγορα προς μια γωνιά. Τον παρακολούθησα με το μάτι περιμένοντας να κάτσει κάπου και να αρχίσει να το τρώει, αλλά όχι... Πήγε και το έδωσε σε κάποιον που καθόταν όρθιος και παρακολουθούσε γύρω του, αυτός ο κάποιος το πήρε και ο ζητιάνος ξαναγύρισε στο πόστο του... Φαντάζομαι ότι αυτός ο κάποιος είναι ο "προστάτης", αυτός που εισπράττει τα κέρδη και τους δίνει ποιος ξέρει τι σε αντάλλαγμα... Θυμάμαι ακόμα την εικόνα μπροστά στα μάτια μου λες και είναι τώρα, δύο φιγούρες να διαγράφονται μέσα στο σκοτάδι, ο ένας γονατιστός στο πάτωμα να απλώνει το χέρι και να δίνει τη σακκούλα στον όρθιο που τον κοιτάει αφ' υψηλού. Δράμα και πάλι δράμα...
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο, όπου επιτέλους φάγαμε!!! Με περίμενε όμως και μια έκπληξη! Ο φίλος μου είχε συνεννοηθεί με τον ξεναγό να μου βρουν τούρτα και ο Ινδούλης είχε πάει να την αγοράσει. Παρουσιάστηκε λοιπόν μια τούρτα σοκολάτα, το γκρουπ και διάφοροι Ινδούληδες μου τραγούδησαν το Happy Birthday κι εγώ έσβησα κεράκια! Δεν τα λες και συνηθισμένα γενέθλια! Φάγαμε λοιπόν και τούρτα, έχοντας κάποιες αμφιβολίες για τις συνέπειες που μπορεί να είχε κάτι τέτοιο (τελικά όλα καλά!), αλλά δεν βαριέσαι, μια φορά σβήνεις κεράκια στην Άγκρα!
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0
Last edited: