hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.152
- Likes
- 14.442
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Kεφ.12: Κι αν θα μας φάνε τ’άγρια θηρία… (Selous Game Reserve, Μέρος IΙI)
Η τελευταία μέρα παραμονής μας στο Selous περιελάμβανε μια επανάληψη του αρχικού safari με jeep.
Ξεκινήσαμε με την ελπίδα ότι θα καταφέρουμε να εντοπίσουμε περισσότερα ζώα αυτή τη φορά κι ομολογώ ότι η ημερήσια βόλτα μας αποζημίωσε.
Εκτός των καμηλοπαρδάλεων, των impala και των ζεβρών που περίσσευαν καταφέραμε:
- να βρεθούμε κοντά σε ομάδα ιπποποτάμων που μακαρίως πλατσούριζαν στο νερό
- να ξανασυναντηθώ με τον κροκόδειλο που λες και δεν μετακίνηθηκε ρούπι από κει που τον είχα αφήσει την πρώτη μέρα και που με μισό μάτι με ζύγιαζε πάλι ως πιθανό γεύμα. Kροκόδειλο είδα κι αργότερα, αρκετά ευμεγέθη, ο οποίος έσπευσε να χαθεί στα νερά της λίμνης μόλις προσπάθησα να τον προκαλέσω με την παρουσία μου
- να συναπαντηθούμε με μια μικρή αγέλη ελεφάντων που ξεδιψούσαν στη λίμνη ή μετά το λασπόλουτρο ξύνονταν πάνω στους κορμούς των δένδρων και έδειξαν να ενοχλούνται από τη παρουσία των jeep κουνώντας απειλητικά τα κεφάλια και τις προβοσκίδες τους
- να εντοπίσουμε μια μοναχική ύαινα που μόλις της χαλάσαμε την σιέστα απομακρύνθηκε άρον άρον
- να βρούμε αγέλες λιονταριών σε σκηνές οικογενειακής ευτυχίας με τα λιονταράκια να χαριεντίζονται παιχνιδιάρικα με τις θηλυκές. Οι οδηγοί μας οδήγησαν σε απόσταση αναπνοής κι από ένα μοναχικό νεαρό αρσενικό λιοντάρι που αναπαυόταν στη σκιά από τη ζέστη της μέρας
- να προσπεράσουμε μια μοναχική λέαινα που χαλάρωνε λαχανιασμένη από το πρόσφατο κυνήγι. Στο λάφυρό της, ένα γκνου σε μεταθανάτια ακαμψία, έχασκε ένα τεράστιο κενό στη κοιλιά του. Προφανώς η θηλυκιά ανέμενε την υπόλοιπη αγέλη για να μοιραστεί το γεύμα.
Τα όρνια ήδη έσερναν τρελό χορό στα κλαδιά των δέντρων πέριξ του πτώματος έτοιμα να κατασπαράξουν τα απομεινάρια
Η μέρα περιελάμβανε πικ νικ παραλιμνίως μόνο που αυτή τη φορά οι οδηγοί μας έδειχναν ελαφρά ανήσυχοι κι όχι αναίτια. Ούτε ένα χιλιόμετρο μακρυά μας βρίσκονταν διάσπαρτες αγέλες λιονταριών. Κάτι που αγνοούσα κι εγώ σαν απομακρύνθηκα από την ομήγυρη προς αναζήτηση υπαίθριας τουαλέτας (καθώς Αφρική άνευ ολίγης διάρροιας δεν λέει).
Ο δρόμος της επιστροφής το απόγευμα προς το camp μου φάνηκε μαρτυρικός. Αναζητούσα λύτρωση σε μια στάλα στερεού εδάφους από εκείνο το ανελέητο ανεβοκατέβασμα στο jeep.
Το μαρτύριο όμως παρατάθηκε καθώς στο δρόμο μας βρέθηκε ένας ελέφαντας ο οποίος δεν έδειξε πρόθυμος να μεριάσει για να διαβούμε, αντιθέτως πήρε θέση πανέτοιμος για ολομέτωπη σύγκρουση. Όπου φύγει φύγει εμείς (διότι με το παχύδερμο δεν τα βαζεις) κάνοντας παρακάμψεις επί παρακάμψεων για να φτάσουμε κατάκοποι τελικά στο camp.
Δεν έχασα την ευκαιρία να χαλαρώσω το ταλαιπωρημένο μου κορμί αγναντεύοντας για τελευταία φορά τη θέα προς το ποτάμι μ’εναν μοναχικό ιπποπόταμο να επιδεικνύει εκτός νερού όλο μεγαλοπρέπεια τους τεράστιους χαυλιόδοντες
Τα πορφυρά χρώματα εναλλάσονταν με τα μαβιά στον καμβά τ’ουρανού κι η ψυχή αφηνόταν στη θωπεία των ήχων της νυχτερινής σαβάνας.
Όλα τα όμορφα όμως οφείλουν να έχουν ένα τέλος για να διατηρούν τη γοητεία τους στη μνήμη μας κι εμείς το επόμενο πρωί ετοιμάσαμε τις αποσκευές μας για τον επόμενο σταθμό: το νησί των μπαχαρικών, την Ζανζιβάρη.
Η τελευταία μέρα παραμονής μας στο Selous περιελάμβανε μια επανάληψη του αρχικού safari με jeep.
Ξεκινήσαμε με την ελπίδα ότι θα καταφέρουμε να εντοπίσουμε περισσότερα ζώα αυτή τη φορά κι ομολογώ ότι η ημερήσια βόλτα μας αποζημίωσε.
Εκτός των καμηλοπαρδάλεων, των impala και των ζεβρών που περίσσευαν καταφέραμε:
- να βρεθούμε κοντά σε ομάδα ιπποποτάμων που μακαρίως πλατσούριζαν στο νερό
- να ξανασυναντηθώ με τον κροκόδειλο που λες και δεν μετακίνηθηκε ρούπι από κει που τον είχα αφήσει την πρώτη μέρα και που με μισό μάτι με ζύγιαζε πάλι ως πιθανό γεύμα. Kροκόδειλο είδα κι αργότερα, αρκετά ευμεγέθη, ο οποίος έσπευσε να χαθεί στα νερά της λίμνης μόλις προσπάθησα να τον προκαλέσω με την παρουσία μου
- να συναπαντηθούμε με μια μικρή αγέλη ελεφάντων που ξεδιψούσαν στη λίμνη ή μετά το λασπόλουτρο ξύνονταν πάνω στους κορμούς των δένδρων και έδειξαν να ενοχλούνται από τη παρουσία των jeep κουνώντας απειλητικά τα κεφάλια και τις προβοσκίδες τους
- να εντοπίσουμε μια μοναχική ύαινα που μόλις της χαλάσαμε την σιέστα απομακρύνθηκε άρον άρον
- να βρούμε αγέλες λιονταριών σε σκηνές οικογενειακής ευτυχίας με τα λιονταράκια να χαριεντίζονται παιχνιδιάρικα με τις θηλυκές. Οι οδηγοί μας οδήγησαν σε απόσταση αναπνοής κι από ένα μοναχικό νεαρό αρσενικό λιοντάρι που αναπαυόταν στη σκιά από τη ζέστη της μέρας
- να προσπεράσουμε μια μοναχική λέαινα που χαλάρωνε λαχανιασμένη από το πρόσφατο κυνήγι. Στο λάφυρό της, ένα γκνου σε μεταθανάτια ακαμψία, έχασκε ένα τεράστιο κενό στη κοιλιά του. Προφανώς η θηλυκιά ανέμενε την υπόλοιπη αγέλη για να μοιραστεί το γεύμα.
Τα όρνια ήδη έσερναν τρελό χορό στα κλαδιά των δέντρων πέριξ του πτώματος έτοιμα να κατασπαράξουν τα απομεινάρια
Η μέρα περιελάμβανε πικ νικ παραλιμνίως μόνο που αυτή τη φορά οι οδηγοί μας έδειχναν ελαφρά ανήσυχοι κι όχι αναίτια. Ούτε ένα χιλιόμετρο μακρυά μας βρίσκονταν διάσπαρτες αγέλες λιονταριών. Κάτι που αγνοούσα κι εγώ σαν απομακρύνθηκα από την ομήγυρη προς αναζήτηση υπαίθριας τουαλέτας (καθώς Αφρική άνευ ολίγης διάρροιας δεν λέει).
Ο δρόμος της επιστροφής το απόγευμα προς το camp μου φάνηκε μαρτυρικός. Αναζητούσα λύτρωση σε μια στάλα στερεού εδάφους από εκείνο το ανελέητο ανεβοκατέβασμα στο jeep.
Το μαρτύριο όμως παρατάθηκε καθώς στο δρόμο μας βρέθηκε ένας ελέφαντας ο οποίος δεν έδειξε πρόθυμος να μεριάσει για να διαβούμε, αντιθέτως πήρε θέση πανέτοιμος για ολομέτωπη σύγκρουση. Όπου φύγει φύγει εμείς (διότι με το παχύδερμο δεν τα βαζεις) κάνοντας παρακάμψεις επί παρακάμψεων για να φτάσουμε κατάκοποι τελικά στο camp.
Δεν έχασα την ευκαιρία να χαλαρώσω το ταλαιπωρημένο μου κορμί αγναντεύοντας για τελευταία φορά τη θέα προς το ποτάμι μ’εναν μοναχικό ιπποπόταμο να επιδεικνύει εκτός νερού όλο μεγαλοπρέπεια τους τεράστιους χαυλιόδοντες
Τα πορφυρά χρώματα εναλλάσονταν με τα μαβιά στον καμβά τ’ουρανού κι η ψυχή αφηνόταν στη θωπεία των ήχων της νυχτερινής σαβάνας.
Όλα τα όμορφα όμως οφείλουν να έχουν ένα τέλος για να διατηρούν τη γοητεία τους στη μνήμη μας κι εμείς το επόμενο πρωί ετοιμάσαμε τις αποσκευές μας για τον επόμενο σταθμό: το νησί των μπαχαρικών, την Ζανζιβάρη.
Attachments
Last edited:
)
