Κένυα Τανζανία Σαφάρι. Κένυα - Τανζανία

Μηνύματα
245
Likes
892
Περιεχόμενα
  1. Κεφάλαιο 1
  2. Κεφάλαιο 2ο (Αkuna Matata)
  3. Κεφάλαιο 3ο (Ο Κόσμος, μέσα κι έξω από τη Μανυάρα)
  4. Κεφάλαιο 4ο (Συλλαλητήριο πτηνών)
  5. Κεφάλαιο 5ο (Lake Manyara Hotel – Ο κήπος της Εδέμ)
  6. Κεφάλαιο 6ο (Προς το Σερεγκέτι)
  7. Κεφάλαιο 7ο (Ο Μακρυνός μας Πρόγονος Australopithicus Africanus)
  8. Κεφάλαιο 8ο (ShoraMasai! - «Μαασάι γειά σας...»)][B]ShoraMasai![/B
  9. Κεφάλαιο 9ο (Η άφιξη στο Νγκόρο Νγκόρο Λοτζ)][B]Η άφιξη στο Νγκόρο Νγκόρο Λοτζ[/B
  10. Κεφάλαιο 10ο (Η εκδίκηση των εφηβικών ονείρων)
  11. Κεφάλαιο 11ο (Amboseli - Kilimanjaro Safari Lodge)
  12. Κεφάλαιο 12ο (Tree Tops - Η εμπειρία του... παλαβού)
  13. Κεφάλαιο 13ο (Μaasai Mara – Mara Sarova - Ο τόπος των εκπλήξεων...)][B]Όμως, κατεπλάγημεν και οι πέντε. Αυτό το πράμα είναι σαν τις σκηνές των Σεήχηδων, στην έρημο! Με όλα τα σουπρεπέ της. Μωρέ, δέσε! Τι εκπληκτικό μπάνιο είναι τούτο. Τίποτε δεν του έλειπε, όπως διαπίστωσα κατάπληκτη, όταν σήκωσα το «φύλλο» της σκηνής και μπήκα στο εσωτερικό της.[/B
  14. Κεφάλαιο 14ο (Mara Serena - Ο αποχαιρετισμός στην Αφρική...)

«Χμμ.. ούτε και οι μαϊμούδες λείπουν. Τι σούρνει αυτή η πονηρή εκεί κάτω?» ρωτά ξαφνιασμένη η συγκάτοικός μου, κοιτάζοντας τη μαϊμούδα που έσερνε ένα μικρό γυναικείο εσώρουχο. Κάπου το βρήκε απλωμένο και το άρπαξε η παλιοκλέφτρα. Άντε τώρα το «θύμα» να φανταστεί ποιος το σούφρωσε το βρακί! Ποσώς την ένοιαξε την πονήρο. Ίσα ίσα που μας έριξε μια ματιά και έφυγε τρέχοντας μέσα στο δάσος, ανεμίζοντας ως τρόπαιο το χρωματιστό κιλοτάκι!

Το συγκρότημα που συνέβησαν όλα τούτα τα έκτροπα, ήταν μαγευτικό. Ο τεράστιος κήπος του είναι ολάνθιστος. Η πισίνα βρίσκεται σε ένα άκρως ρομαντικό χώρο, τρυπωμένη μέσα στην πρασινάδα. Ένα μικρό ποτάμι, γεμάτο υδρόβια πουλιά, διασχίζει τον καταυλισμό, φτιάχνοντας, πού και πού, μικρές λίμνες, με νούφαρα. Ξύλινα γεφυράκια, όλο γραφικότητα, σε φέρνουν στην αντικρινή όχθη, όπου ένα μπαρ σε περιμένει για ένα τερψιλαρύγγιο, στη δροσερή σκιά του.

Η ζέστη, μεσημεριάτικα, είναι τρομακτική. Η τραπεζαρία όμως είναι σ΄ έναν εξώστη αερικό, κάτω από ολάνθιστες περγουλιές. Είναι φίσκα! Η Κένυα, ως η πιο τουριστική χώρα της Αφρικής, μαζεύει αρκετό τουρισμό και όχι αδίκως.

Εδώ παίρνουμε και μια γεύση από το περίφημο Baloon Safari. Τι τρελλό πράμα κι αυτό!
Σε ένα τεράστιο ξέφωτο, βρίσκονται δεμένα στο έδαφος καμιά δεκαριά πολύχρωμες «φούσκες». Ο ελαφρός πρωινός αέρας τα κάνει να κινιούνται με άφατη χάρη, σαν υπερφυσικά τριαντάφυλλα πάνω σε μακρύτατο μίσχο. Γύρω από τα μπαλόνια είναι αραγμένα μικρά βανς, ξέχειλα από ασημένιους δίσκους με φαγητά, και χαρτόκουτα με σαμπάνιες. Τα συνοδεύουν σοβαροί μάγειροι, φορώντας τα κατάλευκα, ψηλά σκουφιά τους! Η ώρα είναι 7 το πρωί και οι τυχεροί επιβάτες-θαυμαστές, σίγουρα, των έργων και ημερών των αδελφών Mongolfieri, οι επιβάτες, λοιπόν, φορτωμένοι τις μηχανές τους –οι οδηγοί εκθύμως συνιστούν τηλεφακούς αλλά και ευρυγώνιους φακούς- ανεβαίνουν με γέλια στα μπαλόνια, έτοιμοι για τη μεγάλη περιπέτεια. Τα σχοινιά λύνονται και τα υπερφυσικά «λουλούδια» αρχίζουν το ταξίδι τους κατά τη φορά του ανέμου. Την ίδια στιγμή, οι μάγειροι μπαίνουν στα βανς κι αρχίζουν να «κυνηγούν» μέσα από τη σαβάνα, την εναέρια διαδρομή των αερόστατων, Διότι αυτά τα «κολοκύθια» μονάχα να ανεβοκατεβαίνουν μπορούν. Δεν τα καταφέρνουν όμως να παλέψουν τα ρεύματα του αέρα, κι έτσι αφήνονται στη διάθεσή του. Ανάγκη πάσα, λοιπόν, να τους ακολουθούν τα τζιπ, για να συναντηθούν όλοι στον τόπο της προσγείωσης ύστερα από δύο ώρες.

Από ψηλά η σαβάνα εμφανίζει ένα άλλο πρόσωπο. Κατ΄ αρχήν σου φαίνεται πολύ μεγαλύτερη. ΄Εχεις ένα τεράστιο οπτικό πεδίο, κι εκεί μέσα μπορείς να δεις, συγχρόνως, δεκάδες εικόνες. Ένα εκπληκτικό καλειδοσκόπιο: τέτοιας λογής ζώα εδώ, άλλο είδος παρακεί. Πουλιά όλων των χρωμάτων και των μεγεθών. Δέντρα κανονικά και θάμνους ψηλούς που μοιάζουν με δέντρα. Ορίζοντα ασύνορο που τον διατρέχει, σαν χρυσό ποτάμι, το κιτρινοκόκκινο φως του άγουρου ήλιου… Έχεις μιαν εντελώς διαφορετική αίσθηση του περιβάλλοντος χώρου. Κάτι, σαν μια άλλη διάσταση του ίδιου πράγματος, που έμαθες να το βλέπεις, από το ύψος του δικού σου ματιού κι όχι με το μάτι του πουλιού, την περίφημη bird eye view.

Κάποια στιγμή τα μπαλόνια προσγειώνονται, και οι επιβάτες, κατεβαίνοντας, βρίσκονται μπροστά σε μια πολύ όμορφη έκπληξη. Τραπέζια στο ύπαιθρο, στρωμένα με κάτασπρα, φίνα λινά τραπεζομάντηλα, έχουν πάνω τους χίλια καλούδια για πρωινό. Και οι μάγειροι με τις ψηλές σκούφιες τους υποδέχονται με τα χαρούμενα «μπαμ» των φελλών της σαμπάνιας, που τη σερβίρουν μέσα σε ψηλά κρυστάλλινα ποτήρια.
Ladies, Gentlemen, welcome to Maasai Mara and to Mara Sarova! Cheers!!!
Αυτό θα πει «σαφάρι με τα όλα του»!!!! Κυριολεκτικώς σαφάρι «αποικιακό». Άκου λέει πρωινό στη σαβάνα και σαμπάνια upon landing!!!

Μετά την αριστοκρατική υποδοχή και το πλούσιο πρωινό οι μπαλονοσαφαρίζοντες ξεκινούν το κανονικό τους «ταξίδι» -αυτό σημαίνει στα σουαχίλι η λέξη «σαφάρι»- μαζί με τους κοινούς θνητούς. Όμως η εμπειρία του αέρα θα τους μείνει αλησμόνητη…

Τώρα πια, μπροστά μας, άλλη μια μέρα στην απεραντοσύνη της θαυμαστής αφρικανικής στέππας. Άλλη μια δεκάωρη διαδρομή για το κυνήγι των άγριων ζώων. Οι πέντε mamas σταθήκαμε κι εδώ τυχερές. Πέσαμε πάλι σε τσιμπούσι λιονταριών, που καταβρόχθιζαν, με ήχους ανατριχιαστικούς, ένα τόμπι –είδος μεγαλόσωμης γκαζέλας.

Όμως η εξαιρετική μας τύχη φάνηκε ολοκάθαρα, μερικές ώρες αργότερα όταν, δίχως να το περιμένουμε –στην πραγματικότητα είχαμε απελπιστεί- ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο, με ένα μεγαλόπρεπο τσιτάχ- ένα είδος αιλουροειδούς, που μοιάζει με λεοπάρδαλη. Αιφνιδιαστήκαμε. Είναι πού δύσκολα ζώα. Δεν σου κάνουν συχνά τη χάρη, να βρίσκονται στο δρόμο σου. Αποφεύγουν, γενικώς τις μπανάλ παρέες και τα εξίσου μπανάλ συναπαντήματα. Γι΄ αυτό χρειάζεται πολλή τύχη κι όλους τους Μούγγου με το μέρος σου, για να μπορέσεις να δεις, έστω και για λίγα λεπτά, ένα τέτοιο θαυμάσιο ζώο. ΄Οσο για φωτογραφίες, καλύτερα να τις ξεχάσεις. Κι όμως, οι πέντε mamas και το είδαν και το φωτογράφησαν και το καμάρωσαν για τριάντα ολόκληρα πολύτιμα λεπτά. Μας έκανε τη μεγάλη τιμή να μας ανεχθεί και μάλιστα να ποζάρει για μας, σε διάφορες στάσεις: ξαπλωτό, καθιστό, όρθιο, περπατώντας… Το θεωρήσαμε σαν αφρικάνικο θαύμα. Ένα δώρο της μεγαλόπρεπα άγριας Μαύρης Ηπείρου, προς τους ασπρουλιάρικους, λυμφατικούς Ευρωπαίους.

Βρεθήκαμε εντελώς ξαφνικά μπροστά του. ΄Εμοιαζε σαν να μας περίμενε. Σαν να περίμενε εμάς και κανέναν άλλον. Διότι, όταν άρχισαν να μας πλησιάζουν τα άλλα αυτοκίνητα, παρακινημένα από τη δική μας πολύωρη στάση στο ίδιο σημείο, το βασιλικό ζώο σηκώθηκε, τανήθηκε, μας έριξε ένα αδιάφορο βλέμμα και χώθηκε, περπατώντας νωχελικά, μέσα στα ψηλά ξερόχορτα.

‘Ετσι, όταν μας πλησίασαν οι άλλη αλαφιασμένοι, βρήκαν μονάχα εμάς, να εξακολουθούμε να κοιτάμε μαγεμένοι το σημείο που «κατάπιε» το πολύτιμο συναπάντημά μας. Φαντάζεστε, υποθέτω, την ατελείωτη απογοήτευσή τους! Κυριολεκτικά σουρουμαδιόντουσαν, σαν Μανιάτισσες μοιρολογίστρες.

Όπως προείπα, το τσιτάχ μοιάζει αλλά δεν είναι λεοπάρδαλη. Είναι ψηλότερο, έχει στίγματα αραιά κι ακανόνιστου σχήματος, και δυο «δάκρυα» μαύρα στα μάγουλα που μοιάζουν με λατινικά ερωτηματικά. Εύκολα το ξεχωρίζεις από το πρωτοξάδελφό του, τη λεοπάρδαλη, που είναι πιο αμπλαούμπλικη, λιγότερη άσπρη και κοντύτερη. Τούτο εδώ το πλάσμα, είναι κάτι μοναδικό. Κάτι απερίγραπτο. Πώς, αλήθεια, να περιγράψεις τη χάρη, που θαρρείς πως ξεχύνεται από το σώμα κάποιου πλάσματος, ακόμα κι όταν αυτό παραμένει ακίνητο? Λυπάμαι, δεν μπορώ να σας περιγράψω την ομορφιά του τσιτάχ. Σίγουρα θα το αδικήσω κατάφωρα. Αφήνω την φαντασία σας να αναπαραστήσει ό,τι ο δικός μου λόγος αδυνατεί να περιγράψει.

Αύριο φεύγουμε για την περιοχή του Mara Serena Lodge, που είναι και τελευταίος μας σταθμός στην Κενυάτικη σαβάνα. Και πρέπει να πως, ότι αυτή η τελευταία εμπειρία υπήρξε το κάτι άλλο, αφού μας επεφύλασσε και μια σύντομη μπόρα που κατέληξε σε ψιλοβρόχι, κάνοντας το νοτισμένο χώμα και το βρεμένο ξερόχορτο να μοσχοβολήσουν….
 

Attachments

Last edited by a moderator:

spor_os

Administrator
Μηνύματα
1.951
Likes
617
Δεν προλάβαμε να ηρεμήσουμε από την περιήγηση στην Ωκεανία και να μπροστά μας ξεπροβάλει η "μαύρη ήπειρος".
 

Markos

Member
Μηνύματα
132
Likes
1
Επόμενο Ταξίδι
Ταϊλάνδη
Ονειρεμένο Ταξίδι
Τανζανία - Ζανζιβάρη
Πες μας κι άλλα!!!!!

Τρελαίνομαι για το συγκεκριμένο ταξίδι...

Τα Χριστούγεννα του 2005, το είχαμε οργανώσει με ένα πρακτορείο και είχαμε δώσει και προκαταβολή. Εμείς είμασταν 5 και είχε κι άλλους 6 το πρακτορείο, σύνολο 11.

12 ημέρες πριν από την αναχώρησή μας έγινε η βομβιστική επίθεση στην Μομπάσα και οι υπόλοιποι φοβήθηκαν και τα ακύρωσαν, με αποτέλεσμα να ακυρώσει τα πάντα το πρακτορείο και να μας επιστρέψει την προκαταβολή (παρόλο που εμείς επιμέναμε να πάμε έστω και με ακριβότερο κόστος...).

Ακόμη λοιπόν δεν έχω καταφέρει να πάω και μου έχει μείνει όνειρο... που θα πάει όμως, θα τα καταφέρω...
 

GTS

Member
Μηνύματα
6.767
Likes
18.143
Κι εγώ θέλω συνέχεια με λεπτομέρειες!! Πρακτορείο, χρήματα κτλ κτλ...όνειρο το ταξίδι Τανζανία-Κένυα-Ζανζιβάρη.....αλλά και πανάκριβο

Και να προσθέσω ότι η Αφρική με τυρρανάει από μικρό παιδί με τις ιστορίες του Ιούλιου Βερν....κάλπαζε η φαντασία και έχει γίνει απωθημένο!
 

xenos

Member
Μηνύματα
2.414
Likes
804
Επόμενο Ταξίδι
Ν.Α Ασια
Ονειρεμένο Ταξίδι
Bανουατου/Tαιλανδη
Τι εκπληξη ειναι αυτη.!!!!:clap:
Απο τον απολυτο παραδεισο της πολυνησιας στην μαυρη ηπειρο,και σαφαρι στο Νγκορο-νγκορο.
Αυτοι ειναι προορισμοι!!!
Ποια χρονολογια εγινε αυτο το ταξιδι?
Περιμενω και γω τη συνεχεια με λεπτομεριες.
 

renata

Member
Μηνύματα
5.540
Likes
1.950
Επόμενο Ταξίδι
Νεπάλ
Τι εκπληξη ειναι αυτη.!!!!:clap:
Απο τον απολυτο παραδεισο της πολυνησιας στην μαυρη ηπειρο,και σαφαρι στο Νγκορο-νγκορο.
Αυτοι ειναι προορισμοι!!!
Ποια χρονολογια εγινε αυτο το ταξιδι?
Περιμενω και γω τη συνεχεια με λεπτομεριες.
δεν έγινε σου λέει!!!πότε θα σου φύγει η ταυλανδομανία να συνέλθεις !!!!
άντε μας ειπες και για παρίσι...αρχίζω να βλέπω φώς !!:shock:
 

renata

Member
Μηνύματα
5.540
Likes
1.950
Επόμενο Ταξίδι
Νεπάλ
ωχ νομίζω οτι έγινε ...μπερδεύτηκα!! κατι για ναιρόμπι γράφει ..για να δούμε ...
φοβερός ο καραγάτσης !!!
 
Μηνύματα
245
Likes
892
ωχ νομίζω οτι έγινε ...μπερδεύτηκα!! κατι για ναιρόμπι γράφει ..για να δούμε ...
φοβερός ο καραγάτσης !!!

Εγινε, έγινε! Το συγκριμένο σαφάρι, έγινε το 1990. Πρίν όμως από αυτό, και μετά από αυτό, σαφάρι έκανα άλλες τρείς φορές! Το Ναιρόμπι ξεχάστε το. 15μέρες τργυρνούσαμε μέσα στίς σαβάνες και τα θηρία!..Δεν είδαμε ούτε μιά πόλη, να σάς χαρώ! Αυτές τίς επισκεφθήκαμε άλλες φορές, όταν, μαζί με το σαφάρι, θελήσαμε να ρίξουμε και έν ..βλέφαρον, και σε αστικές περιοχές, για να μήν γυρίσουμε πίσω καταντίπ 'αγριοι...
Ωστοσο, πιστέψτε με, δεν σάς χρειάζονται οι πόλεις. Η Αφρική είναι φύση και μόνο φύση. Αυτήν χαίρεται κανείς. Αυτήν ερωτεύεται. Οχι τα κτίρια....΄Ισως, για μιά δυό φορες...΄Ισως...
Στέλλα
 

StellAnna

Member
Μηνύματα
921
Likes
362
Επόμενο Ταξίδι
Αίγυπτος επιτέλους!!!!!!!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Μποτσουάνα? Γιατί όχι?
΄Εγινε, έγινε...
Το έχω στα χέρια μου
δεκάδες σελίδες....
φο-βε-ρό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Θα δείτε σε λίγο.....
 
Μηνύματα
245
Likes
892
Akuna Matata

Ξέναι γλώσσαι?
Μάλιστα! Εδώ που ΄ρθαμε θα μάθουμε τα πάντα... Κι αν ήταν μόνο οι ξένες γλώσσες θα ΄ταν καλά....
Είμαστε κι όλας στο αεροδρόμιο Κενυάτα, στο Ναϊρόμπι της Κένυας. Ο Μινάζ, ο Ινδοκενυάτης πράκτορας, μας περιμένει με το πολυτελές "κόμπι", έξω από το αεροδρόμιο. Μας υποδέχεται με ένα θερμό αγκάλιασμα κι ένα πλατύ χαμόγελο. Μας συστήνει τον Τζέσουα, τον οδηγό μας και, σαν ταχυδακτυλουργός, εμφανίζει, προς μεγάλη μας έκπληξη, ένα ψυγείο αυτοκινήτου.
Το ανοίγει, και βγάζει από μέσα ένα μπουκάλι παγωμένη σαμπάνια!!!
-Akuna Matata!!! Λέει γελώντας, καθώς ο φελλός πετάγεται ψηλά και ο γιορταστικός αφρός γεμίζει τα ποτήρια μας
Κοιταζόμαστε έμβροντες
-Καλέ, τι είναι τούτα τα καμώματα? Ρωτά η μια την άλλη, λες και μας κακοφάνηκε δηλαδή η όλη υποδοχή.
Αν συνεχίζαμε με αυτό το.. αποικιακού στυλ σαφάρι, στο τέλος το σίγουρο είναι πως δεν θα θέλαμε να γυρίσουμε στα σπίτια μας.
΄Ακου λέει Akuna Matata!!! Και με την ευκαιρία, τι να σημαίνει άραγε αυτό, καλέ μας φίλε?
Ο Μινάζ γελάει με την καρδιά του
-No problem, στα σουαχίλι. Αυτό σημαίνει. Και αυτό είναι και το σλόγκαν του γραφείου μας. Δέστε το και γραμμένο, πάνω στο τζάμι του αυτοκινήτου σας....
Και πράγματι! Το αισιόδοξο σουαχίλικο μήνυμα, φιγουράριζε με μεγάλα γράμματα πάνω στο παρ μπριζ.
Το υπαίθριο... πάρτυ τελειώνει. Μπαίνουμε στ΄ αυτοκίνητο και φτάνουμε στο ξενοδοχείο Intercontinental. Είναι τεράστιο και πολυτελέστατο, δικαιώνοντας τη φήμη της γνωστής αλυσίδας.
Πρώτο μας μέλημα –πριν ακόμα κι από αυτό το αναζωογονητικό ντους- ένας μυρωδάτος καφές, δίπλα από την πισίνα. Είναι γεμάτη κόσμο και πνίγεται στην πρασινάδα και το λουλούδι. Εκεί, ανασυγκροτώντας τις δυνάμεις, προσπαθούμε να φανταστούμε πώς θα εξελιχθεί –από την επομένη κι όλας- το ταξίδι, που μόλις άρχιζε.
Προς το παρόν, αρχίσαμε να καταστρώνουμε σχέδιο επίθεσης στην πόλη και τα πέριξ. Να γνωρίσουμε λίγο την περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο μας, να δούμε τον κόσμο, να "μυρίσουμε" την ατμόσφαιρα της αφρικάνικης πρωτεύουσας και να χαζέψουμε την αγορά της.
Ποια αγορά όμως?
Το Ναϊρόμπι θα μπορούσε να συγκριθεί με μια μεγάλη ελληνική επαρχία των 1.500.000 ψυχών, περίπου. Είναι λίγο θλιβερή, αρκετά βρώμικη, σχεδόν ανασούμπαλη πολεοδομικά και πολύ θορυβώδης. ΄Ετσι, αφού τριγυρίζουμε κάμποσο μέσα σ΄ ένα περίπου γλιντζερό παζάρι, καταλήγουμε στο safari shop, για να προμηθευτεί η συντροφιά τα περί το σαφάρι, χρειώδη: Παντελόνια, μπλουζάκια, σορτσάκια, φούστες, καπέλα, όλα στο χαρακτηριστικό χακί χρώμα των ρούχων της ζούγκλας. Εννοούσαμε, όπως καταλαβαίνετε, να φτάσουμε στον προορισμό μας... ασορτί με την ατμόσφαιρα, αλλά και τις ανάγκες των καθημερινών μας εξορμήσεων στις σαβάνες. Κι η ενέργειά μας αυτή, αποδείχθηκε σοφή στη συνέχεια, διότι αυτά τα ελαφρά και δροσερά βαμβακερά ρούχα, είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται ο ταξιδιώτης, για να νοιώθει άνετα στις πολύωρες μετακινήσεις του πάνω σ΄ ένα στενόχωρο λαντ ρόβερ, μέσα στη σκόνη ή την ηφαιστιακή στάχτη των μεγάλων πεδιάδων και την, καμμιά φορά αφόρητη, τροπική ζέστη. Αυτά τα ρουχαλάκια, λοιπόν, τα συνιστώ ενθέρμως στους υποψήφιους "σαφαριώτες", αφού, εκτός από άκρως πρακτικά είναι και εκτάκτως κομψά!!!
΄Ετσι, έχοντας τακτοποιήσει ακόμα και τα της αμφιέσεώς μας, είμαστε απολύτως έτοιμες να κινήσουμε αύριο, πολύ πρωί, για τη Ναμάνγκα, στα σύνορα Κένυα-Τανζανία.
Η περιπέτεια που, επί χρόνια, ονειρευόμαστε και, επί ένα χρόνο, προετοιμάζαμε, ξεκινάει.....

Με θαυμάσιο καιρό φτάνουμε στη Ναμάνγκα, όπου και ο τελωνειακός σταθμός της Τανζανίας.
Σταθμός!!!!
Μια βρώμικη παράγκα είναι όλος κι όλος!
Και οι μικροπωλητές απ΄ έξω, πλήθος.
Πανέμορφες και πανύψηλες κοπελιές, ντυμένες τις μπιχλιμπιδωτές, λαμπερόχρωμες φορεσιές τους, και άσχημες, ζαρωμένες γριες, μισόγυμνες, πουλούν φορτικά τις πραμάτειες τους. Κι αρνούνται πεισματικά να φωτογραφηθούν, αν πρώτα δεν εισπράξουν κάποια κέρματα. Αν πας μάλιστα να τις ξεγελάσεις, γίνονται μέχρι και επιθετικές. Σχεδόν επικίνδυνες.
Εδώ αλλάζουμε αυτοκίνητο και οδηγό. Αποχαιρετούμε προσωρινά τον Τζόσουα, μέχρι να ξαναπεράσουμε –σε μια βδομάδα- τα σύνορα, και καλημερίζουμε τον Φράνκι.
Ο Φράνκι είναι ο τανζανός οδηγός μας και ανήκει την ειρηνική φυλή Κικούγιου. ΄Εγινε φίλος μας από την πρώτη στιγμή. Είναι άψογα ντυμένος, με καφεδιά στολή σαφάρι. Το ασορτί καπέλο του είναι κοκέτικα ανασηκωμένο στο ένα πλάι, στυλ που, όπως γρήγορα διαπιστώνουμε, είναι πολύ κοινό σε όλη την Τανζανία. Και εδώ που τα λέμε, είναι και πολύ όμορφο, γιατί κολακεύει όλα τα πρόσωπα.
Η διαδρομή μας από ένα σημείο και πέρα, γίνεται βασανιστική. Ο δρόμος μας είναι χωματόδρομος και η σκόνη είναι κάτι το τραγικό. Σε λούζει από την κορφή μέχρι τα νύχια. Τα ρουθούνια μας υποφέρουν. Τα μαλλιά μας γίνονται κετσές. Οι... σουλιμάδες και τα φκιασίδια γενικώς, γίνονται σύγκραμα και σύντηγμα με το χώμα και ανηλεώς πασαλείβουν τα κάθιδρα πρόσωπά μας!
- Δε μου λες Φράνκι, παιδί μου, έτσι θα είναι όλο το ταξίδι? Σκονισμένο? ρωτάω, σκουπίζοντας ταυτόχρονα και τα φκιασίδια μου. ΄Ημουν πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου. Τι βλακεία κι αυτή να βαφτώ σήμερα!!!
Ο Κικούγιου γελάει και αστράφτει, σχεδόν εκτυφλωτικά, η αδαμαντίνη του.
- Μα... σαφάρι σημαίνει σκόνη! Δεν το ξέρατε? Μας κοροϊδεύει και το απολαμβάνει μέσα από την καρδιά του.
΄Οχι, δεν το ξέραμε. Κανείς δεν είχε τον κοινό νου να μας ορμηνέψει. Μαζί με τα safari look κοστουμάκια μας, έπρεπε να πάρουμε και μαντήλες, αλλά και... φερετζέδες, να προστατέψουμε τουλάχιστον τις μύτες μας και τις κομμώσεις μας. Οι περισσότερες από μας μαζεύουν τα μαλλιά τους κότσο και τα χώνουν κακήν κακώς, μέσα στα καπέλα, που τα κατεβάζουν ως τ΄ αφτιά. Εγώ ανακαλύπτω στην τσάντα μου ένα ξεχασμένο μαντήλι και μαντηλοδένομαι σφιχτά. Ποιος να μου το ΄λεγε πως, απ΄ εκεί που ετοιμαζόμουν να κάνω ταξίδι στη ρομαντική και... χολυγουντιανή Αφρική, θα τριγύριζα στις σαβένες με... φακιόλι... Κύριε ελέησον!!!
Και για να μην ξεχνιώμαστε, το λούσιμο είναι απαραίτητο τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Επομένως, φροντίστε, οι επόμενοι... σαφαρίστες, για μεγάλες ποσότητες σαμπουάν.
Απομεσήμερο φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, στην περιοχή της λίμνης Μανυάρα. Εφ΄ όσον ο ήλιος έχει ακόμα 3-4 ώρες μέχρι τη δύση του, επωφελούμαστε να προλάβουμε ανοικτό το πάρκο. Είναι εκείνη η μαγική ώρα, που η ζέστη σπάει. ΄Ενα δροσερό αεράκι σηκώνεται, για να ανακουφίσει τα διάθερμα σώματά μας. Και το κόκκινο φως της δύσης χρυσώνει τα νερά της λίμνης που αντικατοπτρίζουν τις σιλουέτες των δέντρων και των πουλιών... Είναι η πιο αβανταδόρικη στιγμή της μέρας είτε για να δεις είτε για να φωτογραφίσεις ένα τοπίο. Είναι η ειδυλλιακή ώρα που προηγείται της δύσης, όταν το φως παίρνει αποχρώσεις κεχριμπαρένιες με αστραπές χρυσαφιές. Οι σκιες μακραίνουν και δημιουργούν καταπληκτικά σχήματα πάνω στο χώμα αλλά προ πάντων πάνω στα νερά. Οι φωτογραφίες του δειλινού στις όχθες των ποταμών και λιμνών, δεν "ξέρουν" το πάνω και το κάτω. Οι αντανακλάσεις είναι τόσο ζωηρές που μπορείς να δεις τις φωτογραφίες όρθιες αλλά κι ανάποδα!! Είναι απερίγραπτες οι εικόνες μέσα στο λυκόφως. Κάνουν το περιβάλλον σχεδόν μυθικό και τα όντα μέσα σ΄ αυτό, τόσο απόμακρα, κι αδιάφορα, που τα νομίζεις ψεύτικα. Κι όμως, όλα γύρω σου φωνάζουν την αλήθεια. Την αλήθεια της δημιουργίας και την αλήθεια της ομορφιάς.
Η λίμνη Μανυάρα, περιβάλεται από μια άκρως ρομαντική ατμόσφαιρα και βρίσκεται μέσα στο ομώνυμο Εθνικό Πάρκο. Είναι ο πρώτος μας σταθμός στην Τανζανία, μέσα στο τρομερό Rift Valley, το μεγάλο Ρήγμα της Αφρικής, ή επί το επιστημονικότερο, στη "Ρηξιγενή Κοιλάδα", που προκαλεί τους γνωστούς σεισμούς στα παράλια της Μεσογείου.
 

Menia21

Member
Μηνύματα
781
Likes
2.020
Επόμενο Ταξίδι
Το σχεδιάζω...
Ονειρεμένο Ταξίδι
Photography trip
Νάτο το σημάδι για ταξίδι! Ανυπομονώ να διαβάσω όλη την ιστορία!:clap::clap:
 

go2dbeach

Member
Μηνύματα
5.962
Likes
9.344
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ονειρεμένο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Η περιπετεια μολις αρχισε! Κι εγω ανυπομονω για τη συνεχεια :clap:
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.109
Μηνύματα
880.615
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom