Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.210
- Likes
- 25.747
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Αναχώρηση
- Γνωριμία με την πόλη
- Γνωριμία με την πόλη - Μέρος ΙΙ
- Γνωριμία με την πόλη - Μέρος ΙΙΙ
- 2η μέρα στην Κοπεγχάγη
- 2η μέρα στην Κοπεγχάγη - Μέρος ΙΙ
- 3η μέρα στην Κοπεγχάγη
- 3η μέρα στην Κοπεγχάγη - Μέρος ΙΙ
- 3η μέρα στην Κοπεγχάγη - Μέρος ΙΙΙ
- Helsingør
- Helsingør - Μέρος ΙΙ
- Helsingborg
- Άφιξη στο Malmö
- Malmö - Μέρος Ι
- Malmö - Μέρος ΙΙ
Δευτέρα 4/11/2019
Malmö
Μέρος 2ο
Από το spot της πλατείας Gustav Adolfs Torg νοικιάσαμε 4 πορτοκαλί ποδήλατα της εταιρείας Donkey Republic και διασχίζοντας τον διπλό κεντρικό δρόμο Gustav Adolfs Torg περάσαμε τη σιδερένια πόρτα και μπήκαμε στο παλιό νεκροταφείο.
Η διάσχιση του νεκροταφείου απαγορευόταν να γίνει καβάλα στα ποδήλατα, έτσι αρχίσαμε να περιδιαβαίνουμε τα χωμάτινα δρομάκια με τα πόδια κυλώντας δίπλα μας τα ποδήλατα.
Είδαμε πολλούς τάφους. Άλλοι είχαν σιδερένια περίφραξη, άλλοι ήταν μια απλή μαρμάρινη πλάκα, άλλοι είχαν αποκτήσει σκούρο γκρι χρώμα από την πολυκαιρία και άλλοι ήταν υπερπαραγωγή με σκαλίσματα και περίτεχνες διακοσμήσεις.
Το σημαντικό όμως ήταν ότι όλοι βρίσκονταν στη σκιά θεόρατων, αιωνόβιων δέντρων και σκεπάζονταν από ένα απέραντο χαλί, με πορτοκαλοκόκκινα και κίτρινα πεσμένα φύλλα.
Δεν μας πήρε πολλή ώρα για να διασχίσουμε το νεκροταφείο και βγαίνοντας από την καγκελόπορτα της περίφραξης βρεθήκαμε στον κεντρικό δρόμο Slottsgatan, τον οποίο διασχίσαμε κάθετα, μπαίνοντας καβάλα πλέον στα οχήματά μας στο Kungsparken, το παλαιότερο πάρκο της πόλης.
Tο Kungsparken των 8,4 στρεμμάτων άνοιξε το 1872 από τον βασιλιά Όσκαρ Β΄. Το επίσημο όνομα ήταν Kung Oscars Park αλλά επικράτησε το Kungsparken. Είναι το παλαιότερο στο Malmö και σε αυτό υπάρχουν λίμνες,
αλλά και ένας αριθμός πολύ παλαιών ειδών δέντρων, από τρεις Ηπείρους.
Πρώτα συναντήσαμε το Casino Cosmopol, ένα από τα τέσσερα casino της Σουηδίας.
Η καρδιά του πάρκου είναι ένα σιντριβάνι από χυτοσίδηρο, το οποίο όμως δεν λειτουργούσε.
Ένα κανάλι χωρίζει το Kungsparken από το Slottsparken, αλλά στην ουσία και τα δύο πάρκα αποτελούν έναν ενιαίο τεράστιο χώρο, με γέφυρες, δέντρα, λίμνες και κανάλια.
Διασχίσαμε ποδηλατώντας τη γέφυρα Kommendantbron
εισχωρώντας όλο και πιο βαθιά στην καρδιά αυτού του θησαυρού που κατέχει η πόλη του Malmö. Στο βάθος είδαμε να ορθώνεται ο Turning Torso, το ψηλότερο κτίριο της Σουηδίας και της Σκανδιναβίας, με κύριο χαρακτηριστικό την περιστροφή του κατά 90 μοίρες. Στην Ευρώπη είναι το τρίτο πιο ψηλό κτίριο κατοικιών, με ύψος 190 μέτρα και 54 ορόφους. Η κατασκευή του άρχισε το καλοκαίρι του 2001 και διήρκεσε τέσσερα χρόνια. Σχεδιάστηκε από τον Ισπανό αρχιτέκτονα Σαντιάγο Καλατράβα και είναι ιδιωτικό κτίριο.
Βρισκόμασταν πλέον και τυπικά στο Slottsparken, το οποίο άνοιξε το 1900 με κύριο θέμα του το νερό. Έτσι υπάρχουν δύο λίμνες: η μεγάλη λίμνη Stora Dammen
και η μικρή λίμνη Lilla Dammen.
Κανάλια αλλά και γέφυρες ενώνουν τις διάφορες περιοχές μεταξύ τους. Στη μεγάλη λίμνη ορθώνεται το άγαλμα του Πήγασου του καλλιτέχνη Carl Milles από το 1950. Εδώ παραλίμνια βρίσκεται και το γλυπτό “το παιδί με τις χήνες”.
Φάνηκε ένα τμήμα του Φρουρίου της πόλης, το στρογγυλό κόκκινο κτίριο δίπλα στο νερό
και αμέσως μετά η πρόσοψη του Κάστρου και η γέφυρα που το συνδέει με την απέναντι πλευρά.
Παρκάραμε τα ποδήλατα στο spot ακριβώς απέναντι από τη γέφυρα του Κάστρου και αρχίσαμε να τη διασχίζουμε. Πριν περάσουμε την Πύλη εισόδου, στα δεξιά μέσα σε μια γυάλινη βιτρίνα είδαμε να εκτίθεται ένα παλιό, αυθεντικό ασθενοφόρο.
Στο πρόγραμμα δεν ήταν η επίσκεψη σε κάποιο από τα Μουσεία που στεγάζονται στο Κάστρο. Θέλαμε απλώς να μπούμε στον εσωτερικό αυλόγυρο και να θαυμάσουμε από κοντά το παλαιότερο αναγεννησιακό Κάστρο της Σκανδιναβίας, το οποίο ιδρύθηκε για πρώτη φορά το 1434 από τον βασιλιά Eric της Πομερανίας. Η δομή του Eric εν μέρει κατεδαφίστηκε, στις αρχές του 16ου αιώνα και ένα νέο Κάστρο χτίστηκε στη θέση του, από τον βασιλιά Christian III της Δανίας.
Σήμερα το Κάστρο αποτελεί χώρο Μουσείων, όπως προείπα και φιλοξενεί το Μουσείο Τέχνης και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Τα Μουσεία του Kάστρου διαθέτουν επίσης διάφορες προσωρινές και μόνιμες εκθέσεις που επικεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό στην πολιτιστική και φυσική ιστορία της πόλης. Μια από τις αξιοσημείωτες εκθέσεις εδώ είναι “η πόλη όλων των εποχών” που παρουσιάζει την ανάπτυξη του Malmö από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα. Μπορεί επίσης κανείς να επισκεφθεί το ενυδρείο που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο, για να παρακολουθήσει μια ποικιλία εξωτικών ψαριών, κοραλλιογενών υφάλων, αραχνών, ερπετών και άλλων ζώων. Το Malmö Museer είναι ένα συγκρότημα μουσείων με τρία κύρια μουσεία, όπως το Malmö Konstmuseum, το Stadtmuseum και το τεράστιο ενυδρείο. Το Malmö Museer είναι γνωστό ότι διατηρεί το πολιτιστικό περιβάλλον της περιοχής και διαθέτει μια εκτενή συλλογή από διάφορα αντικείμενα όπως: φωτογραφίες, πίνακες ζωγραφικής και τεμάχια κλωστοϋφαντουργίας.
Το parking των ποδηλάτων μας, απέναντι ακριβώς από τη γέφυρα του Κάστρου είχε θέα σε ένα εσωτερικό λιμάνι,
στην άκρη του οποίου βρίσκεται η Friskehoddorna. Tι είναι η Friskehoddorna?
Ψαραγορά στη μαρίνα Banérskajen με ρέγγες και καπνιστούς σολομούς, απ΄ευθείας από τα ψαροκάϊκα του Malmö, στα χέρια των εμπόρων.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι οι ρέγγες αλιεύονταν στο Malmö ήδη από τον 12ο αιώνα. Στα τέλη του μεσαίωνα η βιομηχανία της ρέγγας είχε αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό, αφού βαρέλια με αλατισμένες ρέγγες έφευγαν από την πόλη, προς ολόκληρη την Ευρωπαϊκή αγορά. Αλλά από τον 16ο αιώνα και μετά, η αλιεία της ρέγγας μειώθηκε σταδιακά και πέρασε στα χέρια μόνο επαγγελματιών ψαράδων, χωρίς να αφορά πλέον όλους τους κατοίκους, όπως συνέβαινε πριν.
Στη συνέχεια η αλιεία έμεινε στάσιμη και μόνο με την επέκταση του λιμανιού, στα τέλη του 18ου αιώνα και τον εκβιομηχανισμό του 19ου αιώνα, ο πληθυσμός άρχισε να ασχολείται εκ νέου. Δημιουργήθηκαν λοιπόν δίχωρα, ψηλά και στενά σπιτάκια, σαν αυτά της ψαραγοράς που είδαμε απέναντι από το Κάστρο. Στον επάνω όροφο αποθήκευαν τα εργαλεία και στο ισόγειο οι κάτοικοι δούλευαν με τα δίχτυα.
Όταν πλέον, το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, η αλιεία μειώθηκε και πάλι στο Malmö, τα σπιτάκια των ψαράδων όδευαν προς το κλείσιμο. Οι λίγοι επαγγελματίες ψαράδες που είχαν απομείνει ενεργοί τη δεκαετία του 1950, δώρισαν τα σπιτάκια τους στο Μουσείο του Malmö, με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιούσαν τους πάγκους τους. Το 1956 τα εναπομείναντα σπιτάκια μεταφέρθηκαν στο Banérskajen, δίπλα στο Ναυτικό Μουσείο. Εδώ βρίσκεται επίσης ένα από τα τελευταία σκάφη ρέγγας που ανήκει στο Μουσείο. Τα σπίτια αποτελούν Πολιτιστική Κληρονομιά για την πόλη. Είναι ανοιχτά: Τρίτη έως Σάββατο: 6:30 έως 13:00 και αν δεν κάνω λάθος σερβίρουν και ψητά ψάρια.
Καβάλα στα ποδήλατα μπήκαμε ξανά στο τεράστιο πάρκο έχοντας στόχο αυτή τη φορά να εξερευνήσουμε τον Slottsträdgården, τον Κήπο του Κάστρου που βρίσκεται στο νησάκι του Φρουρίου, ακριβώς στην πίσω πλευρά του Malmöhus.
Πριν την είσοδο του Κήπου ορθώνεται ένας τεράστιος, πανέμορφος μύλος, ο Μύλος του Κάστρου. Ο ιστορικός Μύλος χτίστηκε το 1851. Τα πρώτα χρόνια οι μυλόπετρες κινούνταν με ατμομηχανή και έπειτα, μέχρι το 1930 με αιολική ενέργεια. Ο Μύλος αλλά και το παρακείμενο σπιτάκι του μυλωνά είναι πλήρως επιπλωμένα δείχνοντας τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας μιας οικογένειας μυλωνά από τον 19ο αιώνα.
Αφήσαμε φρουρό των ποδηλάτων τον σύζυγο και οι υπόλοιποι τρεις μπήκαμε στον Κήπο, στον οποίο καλλιεργούνται διακοσμητικά φυτά και δέντρα. Τα λουλούδια ήταν ανθισμένα και με τον Μύλο στο βάθος πρόσφεραν πλούσιο φωτογραφικό και όχι μόνο θέαμα.
Ο Κήπος διαθέτει και καφέ φυσικά, το οποίο λειτουργεί από τις αρχές Απριλίου έως το τέλος Οκτωβρίου, έτσι εμείς το βρήκαμε εκτός λειτουργίας.
Μέσα στο κανάλι έχουν κατασκευάσει ξύλινη εξέδρα, Γόνδολα την ονομάζουν και φτάνοντας πάνω της έχεις άμεση επαφή με το νερό και τη γέφυρα που βρίσκεται ακριβώς απέναντί της.
Πολύ όμορφες εικόνες, που δεν πρόκειται ποτέ να σβήσουν από τη μνήμη μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Επιστρέψαμε πίσω στο Kungsparken και συγκεκριμένα στο πίσω μέρος του Casino Cosmopol γιατί εκεί βρίσκεται η γέφυρα Parkbron,
η οποία σε οδηγεί σε ένα άλλο τμήμα του απέραντου πάρκου της πόλης, στο οποίο βρίσκεται η μικρότερη λίμνη, η Lilla Dammen. Η λίμνη είναι πανέμορφη, στολισμένη με υδρόβια φυτά και βράχια, ενώ ένας μεγάλος πληθυσμός από πάπιες κατοικεί στις όχθες της. Μόλις σταματήσαμε και κατεβήκαμε από τα ποδήλατα, ένα μεγάλο κοπάδι από αυτές ήρθε προς το μέρος μας και εδώ φάνηκαν χρήσιμα μερικά αμύγδαλα και καρύδια, από αυτά που είχα στην τσέπη μου, από το πρωινό του ξενοδοχείου.
Εδώ όμως δεν ήρθαμε μόνο για τη λίμνη, αλλά και για τη μεγάλη Βιβλιοθήκη της πόλης, η οποία βρίσκεται στην οδό Kung Oscars Väg, απέναντι ακριβώς από τη λίμνη. H Bιβλιοθήκη όπως είναι σήμερα αποτελείται από τρία κτίρια και διαθέτει 550.000 διαφορετικά μέσα ενημέρωσης, 10.000 dvd και 33.500 μουσικά cd.
Κάπου εδώ όμως ο χρόνος παραμονής μας στο Malmö τελείωνε. Διανύσαμε τα δύο περίπου χιλιόμετρα διαδρομής από τη Βιβλιοθήκη μέχρι τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, όπου και κλειδώσαμε τα ποδήλατα. Σταματήσαμε μόνο σε δύο σημεία κατά τη διάρκεια της διαδρομής, για να φωτογραφίσουμε αυτές τις δύο τεράστιες τοιχογραφίες:
Με τα πόδια φτάσαμε στο Comfort Hotel και πήραμε τις αποσκευές μας. Περάσαμε για τελευταία φορά τη γέφυρα Mälarbron του σιδηροδρομικού σταθμού, στρίβοντας αμέσως αριστερά στην κεντρική οδό Norra Vallgatan. Aκριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο Savoy
βρίσκεται η στάση της εταιρείας λεωφορείων Flixbus, απ΄ όπου θα παίρναμε το λεωφορείο επιστροφής μας, προς το Διεθνές Αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης διασχίζοντας την ξακουστή γέφυρα του Öresund. Tο εισιτήριο του λεωφορείου το είχαμε κλείσει αρκετό καιρό πριν διαδικτυακά, με κόστος μόλις 4 ευρώ/άτομο.
Επιλέξαμε το λεωφορείο για να μπορέσουμε να ζήσουμε όλη την εμπειρία της διάσχισης της γνωστής γέφυρας. Ο σιδηρόδρομος και ο αυτοκινητόδρομος διατρέχουν τη γέφυρα σε ξεχωριστά επίπεδα. Η σιδηροδρομική γραμμή διατρέχει το κάτω κατάστρωμα, οπότε δεν υπάρχει καμία ορατότητα της γέφυρας. Ουσιαστικά δεν έχεις την παραμικρή οπτική εικόνα της διαδρομής, ενώ η κυκλοφορία των οχημάτων γίνεται στο πάνω κατάστρωμα, με άπλετη θέα της γέφυρας και του θαλάσσιου στενού. Είχαμε μεγάλη προσμονή και λαχτάρα για αυτό το γεγονός, αφού η γέφυρα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κατασκευαστικό επίτευγμα και αποτελεί τη μεγαλύτερη γέφυρα που συνδυάζει σιδηρόδρομο και αυτοκινητόδρομο στην Ευρώπη, συνδέοντας δύο μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές: την Κοπεγχάγη και το Malmö.
Όλα τα οχήματα πληρώνουν τέλη διοδίων στη σουηδική πλευρά. Αυτό κάναμε και εμείς
και αμέσως μετά αρχίσαμε να διασχίζουμε τη γέφυρα, η οποία αποτελείται από τρία τμήματα: τη γέφυρα, το τεχνητό νησί και το τούνελ.
Σε αυτά τα 8 χιλιόμετρα είναι κατασκευασμένη και η Πύλη της γέφυρας, με άνοιγμα 450 μέτρων για τη διέλευση των πλοίων. Δύο τεράστιοι Πυλώνες, ύψους 204 μέτρων στηρίζουν το ανοιχτό τμήμα της γέφυρας. Αυτός ο σχεδιασμός είναι γνωστός ως καλωδιωμένη γέφυρα. Οι περισσότερες δομές της γέφυρας χτίστηκαν στην ξηρά και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν με έναν μεγάλο πλωτό γερανό, για να τοποθετηθούν στη θέση τους. Μόνο οι Πυλώνες κατασκευάστηκαν επιτόπου.
Η γέφυρα εκτείνεται σε οκτώ χιλιόμετρα από τη σουηδική ακτή μέχρι το τεχνητό νησί Peberholm, που κατασκευάστηκε σε μικρή απόσταση από το μικρό φυσικό νησάκι Saltholm.
Το τεχνητό νησί Peberholm συνδέει τη γέφυρα με τη σήραγγα.
Πλησιάζοντας το τεχνητό νησί με το τούνελ.
Η βυθισμένη σήραγγα των τεσσάρων χιλιομέτρων χτίστηκε από σκυρόδεμα στη στεριά και στη συνέχεια τα κομμάτια ρυμουλκήθηκαν και κατέβηκαν σε μια τάφρο βυθισμένη κάτω από τη θάλασσα του Öresund.
Το τεχνητό νησί όμως δεν παίζει μόνο τον ρόλο της σύνδεσης της γέφυρας με τη σήραγγα. Η χλωρίδα και η πανίδα έχουν αναπτυχθεί ελεύθερα, ανενόχλητες από τον άνθρωπο και το νησί έχει γίνει ένα πραγματικό καταφύγιο για περισσότερα από 500 διαφορετικά είδη φυτών.
Συνδέοντας τη Scania και το νησί Zealand, η γέφυρα του Öresund δημιούργησε μια περιοχή με πληθυσμό 3,7 εκατομμυρίων ανθρώπων χάρη στον σταθερό σύνδεσμο. Τώρα είναι ευκολότερο από ποτέ να ζει κάποιος στη μια πλευρά του Öresund και να εργάζεται στην άλλη. Ως αποτέλεσμα η μετακίνηση με αυτοκίνητο και τρένο αυξήθηκε δραματικά, από τότε που άνοιξε η γέφυρα εμπνέοντας πολλούς Δανούς να μετακομίσουν στη Scania. Οι επιχειρήσεις και η βιομηχανία επωφελούνται από την ισχυρότερη εγχώρια αγορά της Βόρειας Ευρώπης και οι δύο πόλεις Κοπεγχάγη και Malmö έχουν γίνει το σκανδιναβικό κέντρο, για μεγάλο αριθμό διεθνών εταιρειών.
Στρατηγικά η θέση της γέφυρας κοντά στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο. Πράγματι μόλις βγήκαμε από το τούνελ αντικρίσαμε τα πρώτα κτίρια του Διεθνούς Αεροδρομίου της Κοπεγχάγης.
Το αεροδρόμιο μας υποδέχθηκε ξανά με χριστουγεννιάτικο στολισμό.
Σε αυτό το σημείο η παρέα χώρισε πάλι. Ο σύζυγος με πτήση της Aegean επέστρεψε στην Αθήνα και οι υπόλοιποι τρεις με πτήση της Ryanair πετάξαμε για Σαρλερουά και στη συνέχεια με λεωφορείο της εταιρείας Flibco επιστρέψαμε στη Γάνδη.
Ο χωρισμός όμως θα ήταν για ελάχιστες μέρες, αφού στις 9/11/2019 η παρέα θα ενωνόταν και πάλι, ξεκινώντας για ένα υπέροχο και γεμάτο με φθινοπωρινές εικόνες road trip σε Dinant, Αrlon, Λουξεμβούργο (πόλη, κάστρα και χωριά), Durbuy και θα έκλεινε με Δουνκέρκη, Bergues και βραδινή βόλτα στη Lille.
Eπιστρέφοντας όλοι στις βάσεις μας είχαμε ολοκληρώσει και απολαύσει ένα ακόμα πολύ καλά οργανωμένο ταξίδι που θα θυμόμαστε για πάντα, αναμένοντας ανυπόμονα το επόμενο...
Εύχομαι Καλή Χρονιά, με υγεία και πολλά ταξίδια για όλους μας!!
Malmö
Μέρος 2ο
Από το spot της πλατείας Gustav Adolfs Torg νοικιάσαμε 4 πορτοκαλί ποδήλατα της εταιρείας Donkey Republic και διασχίζοντας τον διπλό κεντρικό δρόμο Gustav Adolfs Torg περάσαμε τη σιδερένια πόρτα και μπήκαμε στο παλιό νεκροταφείο.
Η διάσχιση του νεκροταφείου απαγορευόταν να γίνει καβάλα στα ποδήλατα, έτσι αρχίσαμε να περιδιαβαίνουμε τα χωμάτινα δρομάκια με τα πόδια κυλώντας δίπλα μας τα ποδήλατα.
Είδαμε πολλούς τάφους. Άλλοι είχαν σιδερένια περίφραξη, άλλοι ήταν μια απλή μαρμάρινη πλάκα, άλλοι είχαν αποκτήσει σκούρο γκρι χρώμα από την πολυκαιρία και άλλοι ήταν υπερπαραγωγή με σκαλίσματα και περίτεχνες διακοσμήσεις.
Το σημαντικό όμως ήταν ότι όλοι βρίσκονταν στη σκιά θεόρατων, αιωνόβιων δέντρων και σκεπάζονταν από ένα απέραντο χαλί, με πορτοκαλοκόκκινα και κίτρινα πεσμένα φύλλα.
Δεν μας πήρε πολλή ώρα για να διασχίσουμε το νεκροταφείο και βγαίνοντας από την καγκελόπορτα της περίφραξης βρεθήκαμε στον κεντρικό δρόμο Slottsgatan, τον οποίο διασχίσαμε κάθετα, μπαίνοντας καβάλα πλέον στα οχήματά μας στο Kungsparken, το παλαιότερο πάρκο της πόλης.
Tο Kungsparken των 8,4 στρεμμάτων άνοιξε το 1872 από τον βασιλιά Όσκαρ Β΄. Το επίσημο όνομα ήταν Kung Oscars Park αλλά επικράτησε το Kungsparken. Είναι το παλαιότερο στο Malmö και σε αυτό υπάρχουν λίμνες,
αλλά και ένας αριθμός πολύ παλαιών ειδών δέντρων, από τρεις Ηπείρους.
Πρώτα συναντήσαμε το Casino Cosmopol, ένα από τα τέσσερα casino της Σουηδίας.
Η καρδιά του πάρκου είναι ένα σιντριβάνι από χυτοσίδηρο, το οποίο όμως δεν λειτουργούσε.
Ένα κανάλι χωρίζει το Kungsparken από το Slottsparken, αλλά στην ουσία και τα δύο πάρκα αποτελούν έναν ενιαίο τεράστιο χώρο, με γέφυρες, δέντρα, λίμνες και κανάλια.
Διασχίσαμε ποδηλατώντας τη γέφυρα Kommendantbron
εισχωρώντας όλο και πιο βαθιά στην καρδιά αυτού του θησαυρού που κατέχει η πόλη του Malmö. Στο βάθος είδαμε να ορθώνεται ο Turning Torso, το ψηλότερο κτίριο της Σουηδίας και της Σκανδιναβίας, με κύριο χαρακτηριστικό την περιστροφή του κατά 90 μοίρες. Στην Ευρώπη είναι το τρίτο πιο ψηλό κτίριο κατοικιών, με ύψος 190 μέτρα και 54 ορόφους. Η κατασκευή του άρχισε το καλοκαίρι του 2001 και διήρκεσε τέσσερα χρόνια. Σχεδιάστηκε από τον Ισπανό αρχιτέκτονα Σαντιάγο Καλατράβα και είναι ιδιωτικό κτίριο.
Βρισκόμασταν πλέον και τυπικά στο Slottsparken, το οποίο άνοιξε το 1900 με κύριο θέμα του το νερό. Έτσι υπάρχουν δύο λίμνες: η μεγάλη λίμνη Stora Dammen
και η μικρή λίμνη Lilla Dammen.
Κανάλια αλλά και γέφυρες ενώνουν τις διάφορες περιοχές μεταξύ τους. Στη μεγάλη λίμνη ορθώνεται το άγαλμα του Πήγασου του καλλιτέχνη Carl Milles από το 1950. Εδώ παραλίμνια βρίσκεται και το γλυπτό “το παιδί με τις χήνες”.
Φάνηκε ένα τμήμα του Φρουρίου της πόλης, το στρογγυλό κόκκινο κτίριο δίπλα στο νερό
και αμέσως μετά η πρόσοψη του Κάστρου και η γέφυρα που το συνδέει με την απέναντι πλευρά.
Παρκάραμε τα ποδήλατα στο spot ακριβώς απέναντι από τη γέφυρα του Κάστρου και αρχίσαμε να τη διασχίζουμε. Πριν περάσουμε την Πύλη εισόδου, στα δεξιά μέσα σε μια γυάλινη βιτρίνα είδαμε να εκτίθεται ένα παλιό, αυθεντικό ασθενοφόρο.
Στο πρόγραμμα δεν ήταν η επίσκεψη σε κάποιο από τα Μουσεία που στεγάζονται στο Κάστρο. Θέλαμε απλώς να μπούμε στον εσωτερικό αυλόγυρο και να θαυμάσουμε από κοντά το παλαιότερο αναγεννησιακό Κάστρο της Σκανδιναβίας, το οποίο ιδρύθηκε για πρώτη φορά το 1434 από τον βασιλιά Eric της Πομερανίας. Η δομή του Eric εν μέρει κατεδαφίστηκε, στις αρχές του 16ου αιώνα και ένα νέο Κάστρο χτίστηκε στη θέση του, από τον βασιλιά Christian III της Δανίας.
Σήμερα το Κάστρο αποτελεί χώρο Μουσείων, όπως προείπα και φιλοξενεί το Μουσείο Τέχνης και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Τα Μουσεία του Kάστρου διαθέτουν επίσης διάφορες προσωρινές και μόνιμες εκθέσεις που επικεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό στην πολιτιστική και φυσική ιστορία της πόλης. Μια από τις αξιοσημείωτες εκθέσεις εδώ είναι “η πόλη όλων των εποχών” που παρουσιάζει την ανάπτυξη του Malmö από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα. Μπορεί επίσης κανείς να επισκεφθεί το ενυδρείο που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο, για να παρακολουθήσει μια ποικιλία εξωτικών ψαριών, κοραλλιογενών υφάλων, αραχνών, ερπετών και άλλων ζώων. Το Malmö Museer είναι ένα συγκρότημα μουσείων με τρία κύρια μουσεία, όπως το Malmö Konstmuseum, το Stadtmuseum και το τεράστιο ενυδρείο. Το Malmö Museer είναι γνωστό ότι διατηρεί το πολιτιστικό περιβάλλον της περιοχής και διαθέτει μια εκτενή συλλογή από διάφορα αντικείμενα όπως: φωτογραφίες, πίνακες ζωγραφικής και τεμάχια κλωστοϋφαντουργίας.
Το parking των ποδηλάτων μας, απέναντι ακριβώς από τη γέφυρα του Κάστρου είχε θέα σε ένα εσωτερικό λιμάνι,
στην άκρη του οποίου βρίσκεται η Friskehoddorna. Tι είναι η Friskehoddorna?
Ψαραγορά στη μαρίνα Banérskajen με ρέγγες και καπνιστούς σολομούς, απ΄ευθείας από τα ψαροκάϊκα του Malmö, στα χέρια των εμπόρων.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι οι ρέγγες αλιεύονταν στο Malmö ήδη από τον 12ο αιώνα. Στα τέλη του μεσαίωνα η βιομηχανία της ρέγγας είχε αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό, αφού βαρέλια με αλατισμένες ρέγγες έφευγαν από την πόλη, προς ολόκληρη την Ευρωπαϊκή αγορά. Αλλά από τον 16ο αιώνα και μετά, η αλιεία της ρέγγας μειώθηκε σταδιακά και πέρασε στα χέρια μόνο επαγγελματιών ψαράδων, χωρίς να αφορά πλέον όλους τους κατοίκους, όπως συνέβαινε πριν.
Στη συνέχεια η αλιεία έμεινε στάσιμη και μόνο με την επέκταση του λιμανιού, στα τέλη του 18ου αιώνα και τον εκβιομηχανισμό του 19ου αιώνα, ο πληθυσμός άρχισε να ασχολείται εκ νέου. Δημιουργήθηκαν λοιπόν δίχωρα, ψηλά και στενά σπιτάκια, σαν αυτά της ψαραγοράς που είδαμε απέναντι από το Κάστρο. Στον επάνω όροφο αποθήκευαν τα εργαλεία και στο ισόγειο οι κάτοικοι δούλευαν με τα δίχτυα.
Όταν πλέον, το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, η αλιεία μειώθηκε και πάλι στο Malmö, τα σπιτάκια των ψαράδων όδευαν προς το κλείσιμο. Οι λίγοι επαγγελματίες ψαράδες που είχαν απομείνει ενεργοί τη δεκαετία του 1950, δώρισαν τα σπιτάκια τους στο Μουσείο του Malmö, με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιούσαν τους πάγκους τους. Το 1956 τα εναπομείναντα σπιτάκια μεταφέρθηκαν στο Banérskajen, δίπλα στο Ναυτικό Μουσείο. Εδώ βρίσκεται επίσης ένα από τα τελευταία σκάφη ρέγγας που ανήκει στο Μουσείο. Τα σπίτια αποτελούν Πολιτιστική Κληρονομιά για την πόλη. Είναι ανοιχτά: Τρίτη έως Σάββατο: 6:30 έως 13:00 και αν δεν κάνω λάθος σερβίρουν και ψητά ψάρια.
Καβάλα στα ποδήλατα μπήκαμε ξανά στο τεράστιο πάρκο έχοντας στόχο αυτή τη φορά να εξερευνήσουμε τον Slottsträdgården, τον Κήπο του Κάστρου που βρίσκεται στο νησάκι του Φρουρίου, ακριβώς στην πίσω πλευρά του Malmöhus.
Πριν την είσοδο του Κήπου ορθώνεται ένας τεράστιος, πανέμορφος μύλος, ο Μύλος του Κάστρου. Ο ιστορικός Μύλος χτίστηκε το 1851. Τα πρώτα χρόνια οι μυλόπετρες κινούνταν με ατμομηχανή και έπειτα, μέχρι το 1930 με αιολική ενέργεια. Ο Μύλος αλλά και το παρακείμενο σπιτάκι του μυλωνά είναι πλήρως επιπλωμένα δείχνοντας τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας μιας οικογένειας μυλωνά από τον 19ο αιώνα.
Αφήσαμε φρουρό των ποδηλάτων τον σύζυγο και οι υπόλοιποι τρεις μπήκαμε στον Κήπο, στον οποίο καλλιεργούνται διακοσμητικά φυτά και δέντρα. Τα λουλούδια ήταν ανθισμένα και με τον Μύλο στο βάθος πρόσφεραν πλούσιο φωτογραφικό και όχι μόνο θέαμα.
Ο Κήπος διαθέτει και καφέ φυσικά, το οποίο λειτουργεί από τις αρχές Απριλίου έως το τέλος Οκτωβρίου, έτσι εμείς το βρήκαμε εκτός λειτουργίας.
Μέσα στο κανάλι έχουν κατασκευάσει ξύλινη εξέδρα, Γόνδολα την ονομάζουν και φτάνοντας πάνω της έχεις άμεση επαφή με το νερό και τη γέφυρα που βρίσκεται ακριβώς απέναντί της.
Πολύ όμορφες εικόνες, που δεν πρόκειται ποτέ να σβήσουν από τη μνήμη μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Επιστρέψαμε πίσω στο Kungsparken και συγκεκριμένα στο πίσω μέρος του Casino Cosmopol γιατί εκεί βρίσκεται η γέφυρα Parkbron,
η οποία σε οδηγεί σε ένα άλλο τμήμα του απέραντου πάρκου της πόλης, στο οποίο βρίσκεται η μικρότερη λίμνη, η Lilla Dammen. Η λίμνη είναι πανέμορφη, στολισμένη με υδρόβια φυτά και βράχια, ενώ ένας μεγάλος πληθυσμός από πάπιες κατοικεί στις όχθες της. Μόλις σταματήσαμε και κατεβήκαμε από τα ποδήλατα, ένα μεγάλο κοπάδι από αυτές ήρθε προς το μέρος μας και εδώ φάνηκαν χρήσιμα μερικά αμύγδαλα και καρύδια, από αυτά που είχα στην τσέπη μου, από το πρωινό του ξενοδοχείου.
Εδώ όμως δεν ήρθαμε μόνο για τη λίμνη, αλλά και για τη μεγάλη Βιβλιοθήκη της πόλης, η οποία βρίσκεται στην οδό Kung Oscars Väg, απέναντι ακριβώς από τη λίμνη. H Bιβλιοθήκη όπως είναι σήμερα αποτελείται από τρία κτίρια και διαθέτει 550.000 διαφορετικά μέσα ενημέρωσης, 10.000 dvd και 33.500 μουσικά cd.
Κάπου εδώ όμως ο χρόνος παραμονής μας στο Malmö τελείωνε. Διανύσαμε τα δύο περίπου χιλιόμετρα διαδρομής από τη Βιβλιοθήκη μέχρι τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, όπου και κλειδώσαμε τα ποδήλατα. Σταματήσαμε μόνο σε δύο σημεία κατά τη διάρκεια της διαδρομής, για να φωτογραφίσουμε αυτές τις δύο τεράστιες τοιχογραφίες:
Με τα πόδια φτάσαμε στο Comfort Hotel και πήραμε τις αποσκευές μας. Περάσαμε για τελευταία φορά τη γέφυρα Mälarbron του σιδηροδρομικού σταθμού, στρίβοντας αμέσως αριστερά στην κεντρική οδό Norra Vallgatan. Aκριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο Savoy
βρίσκεται η στάση της εταιρείας λεωφορείων Flixbus, απ΄ όπου θα παίρναμε το λεωφορείο επιστροφής μας, προς το Διεθνές Αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης διασχίζοντας την ξακουστή γέφυρα του Öresund. Tο εισιτήριο του λεωφορείου το είχαμε κλείσει αρκετό καιρό πριν διαδικτυακά, με κόστος μόλις 4 ευρώ/άτομο.
Επιλέξαμε το λεωφορείο για να μπορέσουμε να ζήσουμε όλη την εμπειρία της διάσχισης της γνωστής γέφυρας. Ο σιδηρόδρομος και ο αυτοκινητόδρομος διατρέχουν τη γέφυρα σε ξεχωριστά επίπεδα. Η σιδηροδρομική γραμμή διατρέχει το κάτω κατάστρωμα, οπότε δεν υπάρχει καμία ορατότητα της γέφυρας. Ουσιαστικά δεν έχεις την παραμικρή οπτική εικόνα της διαδρομής, ενώ η κυκλοφορία των οχημάτων γίνεται στο πάνω κατάστρωμα, με άπλετη θέα της γέφυρας και του θαλάσσιου στενού. Είχαμε μεγάλη προσμονή και λαχτάρα για αυτό το γεγονός, αφού η γέφυρα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κατασκευαστικό επίτευγμα και αποτελεί τη μεγαλύτερη γέφυρα που συνδυάζει σιδηρόδρομο και αυτοκινητόδρομο στην Ευρώπη, συνδέοντας δύο μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές: την Κοπεγχάγη και το Malmö.
Όλα τα οχήματα πληρώνουν τέλη διοδίων στη σουηδική πλευρά. Αυτό κάναμε και εμείς
και αμέσως μετά αρχίσαμε να διασχίζουμε τη γέφυρα, η οποία αποτελείται από τρία τμήματα: τη γέφυρα, το τεχνητό νησί και το τούνελ.
Σε αυτά τα 8 χιλιόμετρα είναι κατασκευασμένη και η Πύλη της γέφυρας, με άνοιγμα 450 μέτρων για τη διέλευση των πλοίων. Δύο τεράστιοι Πυλώνες, ύψους 204 μέτρων στηρίζουν το ανοιχτό τμήμα της γέφυρας. Αυτός ο σχεδιασμός είναι γνωστός ως καλωδιωμένη γέφυρα. Οι περισσότερες δομές της γέφυρας χτίστηκαν στην ξηρά και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν με έναν μεγάλο πλωτό γερανό, για να τοποθετηθούν στη θέση τους. Μόνο οι Πυλώνες κατασκευάστηκαν επιτόπου.
Η γέφυρα εκτείνεται σε οκτώ χιλιόμετρα από τη σουηδική ακτή μέχρι το τεχνητό νησί Peberholm, που κατασκευάστηκε σε μικρή απόσταση από το μικρό φυσικό νησάκι Saltholm.
Το τεχνητό νησί Peberholm συνδέει τη γέφυρα με τη σήραγγα.
Πλησιάζοντας το τεχνητό νησί με το τούνελ.
Η βυθισμένη σήραγγα των τεσσάρων χιλιομέτρων χτίστηκε από σκυρόδεμα στη στεριά και στη συνέχεια τα κομμάτια ρυμουλκήθηκαν και κατέβηκαν σε μια τάφρο βυθισμένη κάτω από τη θάλασσα του Öresund.
Το τεχνητό νησί όμως δεν παίζει μόνο τον ρόλο της σύνδεσης της γέφυρας με τη σήραγγα. Η χλωρίδα και η πανίδα έχουν αναπτυχθεί ελεύθερα, ανενόχλητες από τον άνθρωπο και το νησί έχει γίνει ένα πραγματικό καταφύγιο για περισσότερα από 500 διαφορετικά είδη φυτών.
Συνδέοντας τη Scania και το νησί Zealand, η γέφυρα του Öresund δημιούργησε μια περιοχή με πληθυσμό 3,7 εκατομμυρίων ανθρώπων χάρη στον σταθερό σύνδεσμο. Τώρα είναι ευκολότερο από ποτέ να ζει κάποιος στη μια πλευρά του Öresund και να εργάζεται στην άλλη. Ως αποτέλεσμα η μετακίνηση με αυτοκίνητο και τρένο αυξήθηκε δραματικά, από τότε που άνοιξε η γέφυρα εμπνέοντας πολλούς Δανούς να μετακομίσουν στη Scania. Οι επιχειρήσεις και η βιομηχανία επωφελούνται από την ισχυρότερη εγχώρια αγορά της Βόρειας Ευρώπης και οι δύο πόλεις Κοπεγχάγη και Malmö έχουν γίνει το σκανδιναβικό κέντρο, για μεγάλο αριθμό διεθνών εταιρειών.
Στρατηγικά η θέση της γέφυρας κοντά στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο. Πράγματι μόλις βγήκαμε από το τούνελ αντικρίσαμε τα πρώτα κτίρια του Διεθνούς Αεροδρομίου της Κοπεγχάγης.
Το αεροδρόμιο μας υποδέχθηκε ξανά με χριστουγεννιάτικο στολισμό.
Σε αυτό το σημείο η παρέα χώρισε πάλι. Ο σύζυγος με πτήση της Aegean επέστρεψε στην Αθήνα και οι υπόλοιποι τρεις με πτήση της Ryanair πετάξαμε για Σαρλερουά και στη συνέχεια με λεωφορείο της εταιρείας Flibco επιστρέψαμε στη Γάνδη.
Ο χωρισμός όμως θα ήταν για ελάχιστες μέρες, αφού στις 9/11/2019 η παρέα θα ενωνόταν και πάλι, ξεκινώντας για ένα υπέροχο και γεμάτο με φθινοπωρινές εικόνες road trip σε Dinant, Αrlon, Λουξεμβούργο (πόλη, κάστρα και χωριά), Durbuy και θα έκλεινε με Δουνκέρκη, Bergues και βραδινή βόλτα στη Lille.
Eπιστρέφοντας όλοι στις βάσεις μας είχαμε ολοκληρώσει και απολαύσει ένα ακόμα πολύ καλά οργανωμένο ταξίδι που θα θυμόμαστε για πάντα, αναμένοντας ανυπόμονα το επόμενο...
Εύχομαι Καλή Χρονιά, με υγεία και πολλά ταξίδια για όλους μας!!
Last edited: