isabelle
Member
- Μηνύματα
- 902
- Likes
- 4.165
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ασκήσεις επι χάρτου
- Όλα ξεκίνησαν απτη Βόρεια Κορέα
- Πίσω στα θρανία
- Τασκένδη του θρύλου, του ονείρου, της κατάρρευσης
- Διπρόσωπη Χίβα
- Μια φορά κ έναν καιρό ηταν εδω μια θάλασσα
- Ατέρμονη αλυσίδα καταστροφής
- Στο δρόμο για την Άσγκαμπατ
- Κούνυα Ούργκενς
- Ασγκαμπάτ κεκλεισμένων των θυρών
- Το κουρδιστό ομοίωμα
- Μετά τον Νιγιαζοφ τι;
- Στη γη της αρχαίας Μαργιανής
- Τελευταία Έξοδος
- Μπουχάρα σα μαγικό χαλί
- Σαμαρκάνδη της τέχνης κ του αίματος
- Στη γη της αρχαίας Σογδιάνης
- Ο Μέγας περίεργος
- Στη χώρα των αλόγων
- Συνέχεια απο Κιργιστάν
- Επίλογος
Ασκήσεις επί χάρτου
Μια πρόχειρη ματιά στον χάρτη των πρώην σοβιετικών (ο Αλλάχ να τις κάνει) δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας αρκεί για ν’ αντιληφθεί κανείς ότι το Καζακστάν από μόνο του διαθέτει υπερδιπλάσια επιφάνεια απ’ αυτήν που καλύπτουν τα υπόλοιπα τέσσερα Σταν μαζί. Μιλάμε δηλαδή για έναν γεωγραφικό γίγαντα, που κάθεται φαρδιά πλατιά και ξεδιάντροπα πάνω στα μικρότερα αδερφάκια του, απολύτως απαθές απέναντι στο γεγονός ότι τα καταπλακώνει με τον όγκο του. Τι να πιάσεις και τι ν’ αφήσεις από έναν τέτοιο κολοσσό όταν διαθέτεις όλο κι όλο έναν σκάρτο μήνα για την κεντρασιατικό περιπλάνηση; Αναστεναγμός κι απελπισία. Όσο κοιτάω τον χάρτη τόσο αυξάνονται οι φόβοι μου ότι όπως ο Μπρους Γουίλλις είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει, έτσι και το Καζακστάν είναι πολύ μεγάλο για να χωρέσει στο συγκεκριμένο ταξίδι.
Προβλήματα όμως τέτοιου μεγέθους, η Ιστορία μας διδάσκει ότι δεν αντιμετωπίζονται με την πεπατημένη και τις έτοιματζίδικες συνταγές. Η λύση τους απαιτεί τόλμη, γοητ… ε, αρετή ήθελα να πω και, κυρίως, αντισυμβατική σκέψη. Η φαντασία στην εξουσία όπως λέει και το σχετικό σύνθημα! Έτσι λοιπόν κι εγώ, κατ’ ευθείαν εμπνεόμενη από τον Μάη του ’68 αλλά και τον σύντροφο Χριστόφορο (Κολόμβο) και το γνωστό αυγό του προχωρώ θαρρετά σε μια απλή όσο και ριζοσπαστική λύση αποδεικνύοντας εν τοις πράγμασι ότι οι μεγάλες επαναστατικές αλλαγές είναι πάνω απ’ όλα θέμα βούλησης και αποφασιστικότητας. Κάνω που λέτε ένα ωραιότατα copypaste τον ηλεκτρονικό χάρτη, τον μεταφέρω στο κρεβάτι του Προκρούστη, δηλαδή σ’ ένα φωτογραφικό προγραμματάκι της Canon, ενεργοποιώ το trim και … ιδού, θαυμάστε αποτέλεσμα:
Μεγαλοφυές, μην μου πείτε όχι! Και όλα αυτά με μία κίνηση. Εντάξει, δεν λέω, το πράσινο εξακολουθεί όσο να’ναι να καταλαμβάνει σημαντικό μέρος της εξεταζόμενης επιφάνειας, πλην όμως πρώτον, έχει περιοριστεί σημαντικά σε μέγεθος και, δεύτερον και κυριότερο, έχει εξαφανιστεί εντελώς το όνομα της ενοχλητικά μεγάλης χώρας που δεν χωράει στο ταξίδι. Bye bye Καζακστάν! Some other time maybe. Για την ώρα όμως delete. Cancel. Erase. Πόσο πιο σαφές να το κάνω; Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Πώς είπατε; Καζακστάν; Υπάρχει τέτοιο κράτος; Περίεργο, εγώ πάντως πρώτη φορά τ’ ακούω. Τι; Πρώην σοβιετική δημοκρατία; Α μπα, αποκλείεται, λάθος κάνετε. Ορίστε, κοιτάξτε εδώ στον χάρτη (μου), κι άμα βρείτε χώρα με τέτοιο όνομα να μου τρυπήσετε τη μύτη.
Άκρως ικανοποιημένη από την λαθροχειρία μου, κι αφού συγχάρηκα και χειροκρότησα τον εαυτό μου ως όφειλα, σκύβω και πάλι πάνω στον κουτσουρεμ… ε, συγνώμη για το σαρδάμ… απλοπλοιημένο χάρτη των Σταν και ζυγιάζω τα μεγέθη από την αρχή. Φτου και ξανά φτου! Πάλι δεν βγαίνουν οι αριθμοί. Κάτι σαν το ελληνικό χρέος ένα πράγμα. Ακόμα και μετά την περικοπή-μαμούθ, μας μένουν στα χέρια περί τα 1.250.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα να βολέψουμε. Σαν να λέμε οκτώ Ελλάδες και βάλε. Ήτοι το δράμα πόρρω απέχει από την επίλυσή του. Μικρότερο ασφαλώς σε διάσταση από το προηγούμενο αλλά πάντως δράμα παρόλα αυτά.
Και τώρα τι κάνουμε;
Πρώτον, επειδή το θέμα είναι σοβαρό και απαιτεί βαθιά περίσκεψη, σηκώνουμε το τηλέφωνο και παραγγέλλουμε καφέ από την καντίνα.
Δεύτερον, δίπλα ακριβώς από τον χάρτη, ανοίγουμε σε σμίκρυνση τον συγκριτικό πίνακα με τις τιμές προμηθευτών ειδών θέρμανσης και κλιματισμού ώστε αν σκάσει μύτη ξαφνικά εκείνος ο ξενέρωτος ο προϊστάμενος να μπορούμε μ’ ένα κλικ να μεταπηδήσουμε στο σχετικό αρχείο να φανεί τάχα μου ότι μοχθούμε για την εταιρεία και τον καπιταλισμό.
Και τρίτον βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί εξ επαγωγής: Ποιες στάσεις είναι αυτές που ΔΕΝ γίνεται με τίποτε να μην συμπεριληφθούν σ’ ένα τέτοιο ταξίδι; Ασφαλώς το Ουζμπεκιστάν είναι αδιαπραγμάτευτο. Εφόσον μέσα στα σύνορά του περικλείονται ονόματα όπως Σαμαρκάνδη και Μπουχάρα έχει κερδίσει από χέρι. Άσε πια η Τασκένδη, κάποτε πρωτεύουσα ολοκληρης της σοβιετικής κεντρασιαστικής επικράτειας, και φορτισμένη μεταξύ άλλων με τις πικρές μνήμες από τις νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου της ελληνικής Αριστεράς το 1956. Ιστορία μου αμαρτία μου…
Άρα μέχρι στιγμής έχουμε τρεις πόλεις must στο πρόγραμμα, πέντε-έξι ώρες απόσταση η μία από την άλλη. Υπολογίζοντας από τρεις μέρες την κάθε μία μαζί με τις ενδιάμεσες μετακινήσεις, ίσον εννιά μέρες μίνιμουμ. Μέχρις εδώ καλά. Τη Χίβα να δω πως θα βολέψω που είναι στην άλλη άκρη της χώρας. Εσωτερική πτήση; Δηλαδή με Ουζμπεκιστάν αιρλάινς; Ωχ ωχ ωχ.. Τέλος πάντων, ας μετρήσουμε προσωρινά άλλες δυο μέρες για την Χίβα που είναι μικρή, τρεις μαζί με την Αράλη, σύνολο δώδεκα και πάμε παρακάτω. Πρώτα όμως διάλειμμα (Soudianos, το Καλίνκα παρακαλώ!) γιατί από το επόμενο επεισόδιο θα μπούμε πλέον σε πιο μπλεγμένα χωράφια.
Attachments
Last edited by a moderator:
