Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 0 - Αναχώρηση
- Ημέρα 1
- Ημέρα 2 - Σαϊγκόν (Χο Τσι Μίν)
- Ημέρα 3 - Σαϊγκόν Σήραγγες Cu Chi
- Ημέρα 4 - Εκδρομή στο Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ
- Ημέρα 5 - Άφιξη στη Χόι Αν
- Ημέρα 6 - Χρυσή Γέφυρα
- Ημέρα 7 - Χόι Αν My Son
- Ημέρα 8 - Αναχώρηση για Hue
- Ημέρα 9 - Αυτοκρατορική πόλη Hue
- Ημέρα 10 - Άφιξη σε Ha Noi
- Ημέρα 11 - Ha Noi
- Ημέρα 12 - Hà Nội, Ninh Bình - Hoa Lư - Tràng An - Hang Múa (Mua Cave)
- Ημέρα 13 - Ha Noi
- Ημέρα 14 - Ha Noi
- Ημέρα 15 - Ha Noi
- Ημέρα 16 - Σινγκαπούρη
- Ημέρα 17 - Σιγκαπούρη κ Αναχώρηση
- Επίλογος
Ημέρα 13η: Hà Nội
Σήμερα πήραμε μια απόφαση. Στο αρχικό σχέδιο είχαμε προγραμματίσει μια διήμερη κρουαζιέρα στο Hạ Long Bay. Στην πορεία το σχέδιο περιορίστηκε σε μία ημέρα και στο τέλος είπαμε οτι δεν θα πάμε. Είναι γεγονός οτι η περιοχή είναι μοναδική εξαιτίας του πλήθους των ασβεστολιθικών νησιών και νησίδων που ξεπετάγονται κυριολεκτικά από την θάλασσα αλλά και της πληθώρας των σπηλιών. Επίσης εκεί βρίσκεται και το νησί με τις μαϊμούδες.
Είναι επίσης γεγονός οτι η περιοχή κατακλύζεται από πλήθος πλοίων που εκτελούν εκδρομές μία, δύο ή τριών ημερών με πολλούς πολλούς τουρίστες και πολλά σκουπίδια που αφήνουν στο πέρασμά τους μέσα στις σπηλιές. Δεν μας άρεσε. Άλλωστε παρόμοιους ασβεστολιθικούς σχηματισμούς είχαμε δει και στην εκδρομή που κάναμε μια ημέρα πριν. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε τον κόλπο και να εκμεταλευτούμε τις ημέρες αυτές για να περιπλανηθούμε περισσότερο στο Ανόι, στα μουσεία του, τα πάρκα του, τις αγορές του και τους δρόμους. Δεν το μετανιώσαμε!
Στην (κλεμμένη) φωτογραφία φαίνεται ο υπερτουρισμός της περιοχής που τελικά αντί για τις ομορφιές των σχηματισμών καταλήγεις να βλέπεις "όμορφα" πλοία. Η προσέγγιση αυτή είναι προσωπική μας και σε καμία περίπτωση δεν είναι "απόλυτη".
Έτσι λοιπόν η σημερινή ημέρα (και οι επόμενες) ανήκει στο Ανόι και στα μουσεία του. Να αναφέρω στο σημείο αυτό μία ενδιαφέρουσα πληροφορία για το Ανόι. Το Hà Nội είναι στην ουσία δύο λέξεις στα βιετναμέζικα και όχι μία όπως είναι στις άλλες γλώσσες. Hà σημαίνει ποτάμι, ενώ Nội σημαίνει "ανάμεσα σε" ή "μέσα σε". Άρα λοιπόν Hà Nội σημαίνει την "πόλη που είναι χτισμένη εντός του ποταμού". Ο ποταμός του Ανόι είναι ο Κόκκινος Ποταμός.
Ας ξεκινήσουμε την μέρα μας λοιπόν. Πρώτη μας στάση το Μουσείο Εθνολογίας του Βιετνάμ. Το μουσείο βρίσκεται λίγο πιο έξω από το κέντρο, δυτικά της λίμνης Hồ Tây (δυτική λίμνη). Στο μουσείο εκτίθενται μόνιμες συλλογές, προσωρινές συλλογές και εικονικές συλλογές. Οι εκθέσεις απλώνονται σε δύο κτήρια και τους εξωτερικούς χώρους.
Ξεκινήσαμε από το κτήριο όπου υπάρχουν εκθέματα των λαών και πολιτισμών της Νοτιοανατολικής Ασίας (Ταϊλάνδη, Μιανμάρ, Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ, Σιγκαπούρη, Ινδονησία, Μαλαισία, Μπρουνέι, Φιλιππίνες και Ανατολικό Τιμόρ). Μάθαμε οτι αυτή η πολυεθνική περιοχή χωρίζεται σε πέντε γλωσσολογικές ομάδες: Αυστρο-Ασιατική, Αυστρονησιακή, Τάι-Καντάι, Χμονγκ - Γιάο και Σινο-Θιβετιανή. Ένα μωσαϊκό πολύ διαφορετικών εθνοτικών φυλών με πολλά κοινά πολιτισμικά στοιχεία. Φορεσιές, μουσικά όργανα, θέατρο σκιών και μαριονέτες, θρησκείες.
Μουσικά όργανα
Θέατρο σκιών
Μαριονέτες
Ένα τεράστιο τύμπανο που καλούσε τους μουσουλμάνους την περίοδο του ραμαζανιού.
Ινδονησιακή ζωγραφική πάνω σε γυαλί.
Συνεχίσαμε στον εξωτερικό χώρο όπου υπάρχουν κατασκευές σπιτιών διαφόρων εθνοτικών ομάδων του Βιετνάμ και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Το κλειστό "δωμάτιο" δεξιά είναι ιδιωτικός χώρος για το νιόπαντρο ζευγάρι, για τις ιδιαίτερες στιγμές τους...
Αφήσαμε τελευταίο το κτήριο με εκθέματα από την καθημερινή ζωή του βιετναμέζικου λαού.
Υφαντά
Η τέχνη του καπέλου
Φύγαμε από το μουσείο εθνολογίας με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Επόμενη στάση μας το Ho Chi Minh Trail Museum, αρκετά έξω από το κέντρο (30 χλμ από το ξενοδοχείο μας). Θα μπορούσαμε να μην πάμε. Δεν το επιλέξαμε για το περιέχομενό του. Άλλωστε έαν δεν επισκεφτόμαστε ακόμη ένα πολεμικό μουσείο δεν θα χάναμε και πολλά από τα ήδη που έχουμε μάθει. Το μουσείο αυτό επιλέχθηκε για δύο λόγους. Ο ένας ήταν γιατί η απόσταση μέχρι εκεί ήταν μεγάλη οπότε η διαδρομή με το ταξί θα μας έδινε την δυνατότητα να χαζέψουμε τα περίχωρα του Ανόι. Ο άλλος λόγος ήταν γιατί κοντά στο μουσείο υπήρχε στάση μετρό και εμείς θέλαμε να το χρησιμοποιήσουμε.
Η διαδρομή λοιπόν μέχρι το μουσείο ήταν πολύ αποκαλυπτική για τις νέες γειτονιές (εάν μπορείς να τις πεις έτσι) που ετοιμάζονται, συνέχεια, στα περίχωρα της πόλης. Πολυόροφοι ουρανοξύστες κατοικιών απλώνονταν μπροστά μας. Ολοένα και περισσότερος κόσμος μεταναστεύει από την επαρχία στο Ανόι και σε κάθε μεγάλη πόλη. Οι στεγαστικές ανάγκες μεγαλώνουν. Κτήρια βγαλμένα από ταινίες επιστημονικής φαντασίας ξεφυτρώνουν συνέχεια. Όχι, δεν μας άρεσε!
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο μουσείο. Το μουσείο είναι κάπως σε ερημική τοποθεσία και ο κόσμος που το επισκέπτεται είναι λιγοστός. Κύρια βιετναμέζοι. Η έκθεση που υπάρχει είναι πολεμικού περιεχομένου και αναφέρεται στις τεράστιες προσπάθειες που έγιναν την περίοδο του πολέμου για την μεταφορά υλικών και στρατού απόμ το βόρειο στο νότιο βιετνάμ μέσα από την ζούγκλα.
Μετά την απαραίτητη ξεκούραση, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και κινήσαμε για την κοντινότερη στάση μετρό, την στάση Ga Yên Nghĩa της γραμμής Cat Linh - Ha Dong (2A). Η γραμμή αυτή ενώνει το προάστιο αυτό με τις παρυφές του κέντρου του Ανόι. Δυστυχώς δεν μπαίνει στο κέντρο. Το μετρό βρίσκεται υπό κατασκευή με 8 μελλοντικές γραμμές που θα φτάνουν και μέχρι το αεροδρόμιο. Τώρα λειτουργούν μόνο δύο (2 και 3). Οι υπόλοιπες θα δίνονται σταδιακά και ελπίζεται οτι θα λυθεί το τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ανόι. Η γραμμή με την οποία ταξιδέψαμε είναι υπερυψωμένη και υπέργεια. Αυτό μας έδωσε την δυνατότητα να παρατηρήσουμε τα γύρω σπίτια και οικήματα, τα οποία σε κάποια σημεία "έγλυφαν" ουσιαστικά το βαγόνι στους πάνω ορόφους.
Κατάκοποι και πεινασμένοι, στο τέλος της διαδρομής κάτσαμε να φάμε. Είπαμε να αφήσουμε για λίγο τα ρύζια, τα noodles και τις σούπες και να προτιμήσουμε κάτι πιο "ευρωπαϊκό". Από την επιθυμία μας μέχρι την πραγματοποίησή της, ένα τσιγάρο δρόμος που θα λέγαμε. Το είδαμε μπροστά μας και χωρίς δεύτερη σκέψη του επιτεθήκαμε. Burger και μπύρα. Τι άλλο;
Η νύχτα άρχισε να εμφανίζεται κι εμείς κατευθυνθήκαμε για το ξενοδοχείο. Από το παράθυρο του δωματίου βλέπουμε τον απέναντι δρόμο, τα τραπεζάκια και τους ανθρώπους να πηγαίνουν και να έρχονται. Μέχρι αργά τη νύχτα οι άνθρωποι δεν σταματάνε να τρώνε!!!
Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι η ανυπαρξία κάδων σκουπιδιών. Κάποια στιγμή προς το βράδυ περνάει ένα μικρό αυτοκίνητο του Δήμου που προειδοποιεί οτι θα περάσει απορριμματοφόρο. Αυτόματα εμφανίζονται σακούλες και κουτιά με σκπουπίδια από τα γύρω μαγαζιά. Στη συνέχεια περνάει το απορριμματοφόρο και όλοι μαζί πετούν τα σκουπίδια μέσα στον κάδο! No comments!
Σήμερα πήραμε μια απόφαση. Στο αρχικό σχέδιο είχαμε προγραμματίσει μια διήμερη κρουαζιέρα στο Hạ Long Bay. Στην πορεία το σχέδιο περιορίστηκε σε μία ημέρα και στο τέλος είπαμε οτι δεν θα πάμε. Είναι γεγονός οτι η περιοχή είναι μοναδική εξαιτίας του πλήθους των ασβεστολιθικών νησιών και νησίδων που ξεπετάγονται κυριολεκτικά από την θάλασσα αλλά και της πληθώρας των σπηλιών. Επίσης εκεί βρίσκεται και το νησί με τις μαϊμούδες.
Είναι επίσης γεγονός οτι η περιοχή κατακλύζεται από πλήθος πλοίων που εκτελούν εκδρομές μία, δύο ή τριών ημερών με πολλούς πολλούς τουρίστες και πολλά σκουπίδια που αφήνουν στο πέρασμά τους μέσα στις σπηλιές. Δεν μας άρεσε. Άλλωστε παρόμοιους ασβεστολιθικούς σχηματισμούς είχαμε δει και στην εκδρομή που κάναμε μια ημέρα πριν. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε τον κόλπο και να εκμεταλευτούμε τις ημέρες αυτές για να περιπλανηθούμε περισσότερο στο Ανόι, στα μουσεία του, τα πάρκα του, τις αγορές του και τους δρόμους. Δεν το μετανιώσαμε!
Στην (κλεμμένη) φωτογραφία φαίνεται ο υπερτουρισμός της περιοχής που τελικά αντί για τις ομορφιές των σχηματισμών καταλήγεις να βλέπεις "όμορφα" πλοία. Η προσέγγιση αυτή είναι προσωπική μας και σε καμία περίπτωση δεν είναι "απόλυτη".
Έτσι λοιπόν η σημερινή ημέρα (και οι επόμενες) ανήκει στο Ανόι και στα μουσεία του. Να αναφέρω στο σημείο αυτό μία ενδιαφέρουσα πληροφορία για το Ανόι. Το Hà Nội είναι στην ουσία δύο λέξεις στα βιετναμέζικα και όχι μία όπως είναι στις άλλες γλώσσες. Hà σημαίνει ποτάμι, ενώ Nội σημαίνει "ανάμεσα σε" ή "μέσα σε". Άρα λοιπόν Hà Nội σημαίνει την "πόλη που είναι χτισμένη εντός του ποταμού". Ο ποταμός του Ανόι είναι ο Κόκκινος Ποταμός.
Ας ξεκινήσουμε την μέρα μας λοιπόν. Πρώτη μας στάση το Μουσείο Εθνολογίας του Βιετνάμ. Το μουσείο βρίσκεται λίγο πιο έξω από το κέντρο, δυτικά της λίμνης Hồ Tây (δυτική λίμνη). Στο μουσείο εκτίθενται μόνιμες συλλογές, προσωρινές συλλογές και εικονικές συλλογές. Οι εκθέσεις απλώνονται σε δύο κτήρια και τους εξωτερικούς χώρους.
Ξεκινήσαμε από το κτήριο όπου υπάρχουν εκθέματα των λαών και πολιτισμών της Νοτιοανατολικής Ασίας (Ταϊλάνδη, Μιανμάρ, Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ, Σιγκαπούρη, Ινδονησία, Μαλαισία, Μπρουνέι, Φιλιππίνες και Ανατολικό Τιμόρ). Μάθαμε οτι αυτή η πολυεθνική περιοχή χωρίζεται σε πέντε γλωσσολογικές ομάδες: Αυστρο-Ασιατική, Αυστρονησιακή, Τάι-Καντάι, Χμονγκ - Γιάο και Σινο-Θιβετιανή. Ένα μωσαϊκό πολύ διαφορετικών εθνοτικών φυλών με πολλά κοινά πολιτισμικά στοιχεία. Φορεσιές, μουσικά όργανα, θέατρο σκιών και μαριονέτες, θρησκείες.
Μουσικά όργανα
Θέατρο σκιών
Μαριονέτες
Ένα τεράστιο τύμπανο που καλούσε τους μουσουλμάνους την περίοδο του ραμαζανιού.
Ινδονησιακή ζωγραφική πάνω σε γυαλί.
Συνεχίσαμε στον εξωτερικό χώρο όπου υπάρχουν κατασκευές σπιτιών διαφόρων εθνοτικών ομάδων του Βιετνάμ και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Το κλειστό "δωμάτιο" δεξιά είναι ιδιωτικός χώρος για το νιόπαντρο ζευγάρι, για τις ιδιαίτερες στιγμές τους...
Αφήσαμε τελευταίο το κτήριο με εκθέματα από την καθημερινή ζωή του βιετναμέζικου λαού.
Υφαντά
Η τέχνη του καπέλου
Φύγαμε από το μουσείο εθνολογίας με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Επόμενη στάση μας το Ho Chi Minh Trail Museum, αρκετά έξω από το κέντρο (30 χλμ από το ξενοδοχείο μας). Θα μπορούσαμε να μην πάμε. Δεν το επιλέξαμε για το περιέχομενό του. Άλλωστε έαν δεν επισκεφτόμαστε ακόμη ένα πολεμικό μουσείο δεν θα χάναμε και πολλά από τα ήδη που έχουμε μάθει. Το μουσείο αυτό επιλέχθηκε για δύο λόγους. Ο ένας ήταν γιατί η απόσταση μέχρι εκεί ήταν μεγάλη οπότε η διαδρομή με το ταξί θα μας έδινε την δυνατότητα να χαζέψουμε τα περίχωρα του Ανόι. Ο άλλος λόγος ήταν γιατί κοντά στο μουσείο υπήρχε στάση μετρό και εμείς θέλαμε να το χρησιμοποιήσουμε.
Η διαδρομή λοιπόν μέχρι το μουσείο ήταν πολύ αποκαλυπτική για τις νέες γειτονιές (εάν μπορείς να τις πεις έτσι) που ετοιμάζονται, συνέχεια, στα περίχωρα της πόλης. Πολυόροφοι ουρανοξύστες κατοικιών απλώνονταν μπροστά μας. Ολοένα και περισσότερος κόσμος μεταναστεύει από την επαρχία στο Ανόι και σε κάθε μεγάλη πόλη. Οι στεγαστικές ανάγκες μεγαλώνουν. Κτήρια βγαλμένα από ταινίες επιστημονικής φαντασίας ξεφυτρώνουν συνέχεια. Όχι, δεν μας άρεσε!
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο μουσείο. Το μουσείο είναι κάπως σε ερημική τοποθεσία και ο κόσμος που το επισκέπτεται είναι λιγοστός. Κύρια βιετναμέζοι. Η έκθεση που υπάρχει είναι πολεμικού περιεχομένου και αναφέρεται στις τεράστιες προσπάθειες που έγιναν την περίοδο του πολέμου για την μεταφορά υλικών και στρατού απόμ το βόρειο στο νότιο βιετνάμ μέσα από την ζούγκλα.
Μετά την απαραίτητη ξεκούραση, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και κινήσαμε για την κοντινότερη στάση μετρό, την στάση Ga Yên Nghĩa της γραμμής Cat Linh - Ha Dong (2A). Η γραμμή αυτή ενώνει το προάστιο αυτό με τις παρυφές του κέντρου του Ανόι. Δυστυχώς δεν μπαίνει στο κέντρο. Το μετρό βρίσκεται υπό κατασκευή με 8 μελλοντικές γραμμές που θα φτάνουν και μέχρι το αεροδρόμιο. Τώρα λειτουργούν μόνο δύο (2 και 3). Οι υπόλοιπες θα δίνονται σταδιακά και ελπίζεται οτι θα λυθεί το τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ανόι. Η γραμμή με την οποία ταξιδέψαμε είναι υπερυψωμένη και υπέργεια. Αυτό μας έδωσε την δυνατότητα να παρατηρήσουμε τα γύρω σπίτια και οικήματα, τα οποία σε κάποια σημεία "έγλυφαν" ουσιαστικά το βαγόνι στους πάνω ορόφους.
Κατάκοποι και πεινασμένοι, στο τέλος της διαδρομής κάτσαμε να φάμε. Είπαμε να αφήσουμε για λίγο τα ρύζια, τα noodles και τις σούπες και να προτιμήσουμε κάτι πιο "ευρωπαϊκό". Από την επιθυμία μας μέχρι την πραγματοποίησή της, ένα τσιγάρο δρόμος που θα λέγαμε. Το είδαμε μπροστά μας και χωρίς δεύτερη σκέψη του επιτεθήκαμε. Burger και μπύρα. Τι άλλο;
Η νύχτα άρχισε να εμφανίζεται κι εμείς κατευθυνθήκαμε για το ξενοδοχείο. Από το παράθυρο του δωματίου βλέπουμε τον απέναντι δρόμο, τα τραπεζάκια και τους ανθρώπους να πηγαίνουν και να έρχονται. Μέχρι αργά τη νύχτα οι άνθρωποι δεν σταματάνε να τρώνε!!!
Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι η ανυπαρξία κάδων σκουπιδιών. Κάποια στιγμή προς το βράδυ περνάει ένα μικρό αυτοκίνητο του Δήμου που προειδοποιεί οτι θα περάσει απορριμματοφόρο. Αυτόματα εμφανίζονται σακούλες και κουτιά με σκπουπίδια από τα γύρω μαγαζιά. Στη συνέχεια περνάει το απορριμματοφόρο και όλοι μαζί πετούν τα σκουπίδια μέσα στον κάδο! No comments!
Last edited by a moderator:
