Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 0 - Αναχώρηση
- Ημέρα 1
- Ημέρα 2 - Σαϊγκόν (Χο Τσι Μίν)
- Ημέρα 3 - Σαϊγκόν Σήραγγες Cu Chi
- Ημέρα 4 - Εκδρομή στο Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ
- Ημέρα 5 - Άφιξη στη Χόι Αν
- Ημέρα 6 - Χρυσή Γέφυρα
- Ημέρα 7 - Χόι Αν My Son
- Ημέρα 8 - Αναχώρηση για Hue
- Ημέρα 9 - Αυτοκρατορική πόλη Hue
- Ημέρα 10 - Άφιξη σε Ha Noi
- Ημέρα 11 - Ha Noi
- Ημέρα 12 - Hà Nội, Ninh Bình - Hoa Lư - Tràng An - Hang Múa (Mua Cave)
- Ημέρα 13 - Ha Noi
- Ημέρα 14 - Ha Noi
- Ημέρα 15 - Ha Noi
- Ημέρα 16 - Σινγκαπούρη
- Ημέρα 17 - Σιγκαπούρη κ Αναχώρηση
- Επίλογος
Ημέρα 7η: Χόι Αν - My Son
Μετά την χθεσινή "disneyland" σήμερα κινηθήκαμε σε ποιο "ιστορικά" μονοπάτια. Πρωί-πρωί ξεκινήσαμε για τον αρχαιολογικό χώρο της Mỹ Sơn με οργανωμένη εκδρομή λίγων ανθρώπων. Ξεναγός μας η Luu Ha.
Αφού περάσαμε από χωράφια με καταπράσινα ρύζια φτάσαμε σε ένα αγροτικό σπίτι κάπου έξω από την Χοϊ Αν.
Εκεί, από μια μεγάλη σε ηλικία Βιετναμέζα μας έγινε παρουσίαση της διαδικασίας παρασκευής λεπτών φύλλων ρολού από ρύζι.
Έχουμε και λέμε. Πρώτα αποφλοιώνουμε το ρύζι.
Στη συνέχεια αλέθουμε το ρύζι στον πέτρινο μύλο και παίρνουμε αλεύρι ρυζιού. Ο μύλος γυρνάει με το χέρι.
Κατόπιν ανακατεύουμε το αλεύρι με νερό και "ατμίζουμε" μικρές-μικρές ποσότητες για μικρό χρονικό διάστημα. Το "άτμισμα" γίνεται σε ειδική κατασκευή όπως φαίνεται στην φωτογραφία. Το κέλυφος από το ρύζι (δεξιά) χρησιμοποιείται ως καύσιμη ύλη η οποία βράζει ένα καζάνι με νερό (αριστερά) το οποίο είναι σκεπασμένο με ύφασμα. Πάνω στο ύφασμα τοποθετείται το νερωμένο αλεύρι και κλείνεται με το καπάκι. Ο καπνός από την φωτιά φεύγει μέσω της καμινάδας αριστερά του καζανιού.
Αφού τα φτιάξαμε τα φάγαμε κιόλας, αλλιώς θα έπρεπε να μείνουν εκτός σπιτιού για να αποξηραθούν.
Η περιοχή έχει έντονα πλημυρικά φαινόμενα. Στη φωτογραφία παρακάτω φαίνεται η στάθμη του νερού σε διαφορετικές χρονολογίες. Φαίνεται και η βάρκα που χρησιμοποιείται.
Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Και επιτέλους φτάσαμε στον προορισμό μας.
Ο αρχαιολογικός χώρος My Son είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, αναγνωρισμένος από την UNESCO.
Αντιγράφουμε : "Between the 4th and 13th centuries a unique culture which owed its spiritual origins to Indian Hinduism developed on the coast of contemporary Viet Nam. This is graphically illustrated by the remains of a series of impressive tower-temples located in a dramatic site that was the religious and political capital of the Champa Kingdom for most of its existence".
Ο χώρος είναι διάσπαρτος από ναούς. Οι περισσότεροι από αυτούς καταστράφηκαν (μερικώς ή ολικώς) στο πόλεμο από τους βομβαρδισμούς των αμερικάνων. Μέσω διεθνών προγραμμάτων και συνεργασιών εξελίσσεται ένα τεράστιο έργο αναστήλωσης και αποκατάστασης.
Μιλούνια οι επισκέπτες, πέσαμε πάνω και σε σχολείο.
Όλες οι κατασκευές είναι φταγμένες από τούβλα. Οι τεχνίτες έκαναν άριστη δουλειά. Είναι χαρακτηριστικό οτι μέχρι και σήμερα δεν έχουμε μπορέσει να "αποκρυπτογραφήσουμε" την τεχνική αυτή. Στην παρακάτω φωτογραφία τα μαυρισμένα τούβλα τα οποία έχουν ξεκολλήσει είναι της αναπαλαίωσης, ενώ τα πρωτότυπα είναι τα άθικτα.
Στους ναούς, η λεκάνη που έπλενες τα χέρια σου έβλεπε προς τον Βορρά ενώ η είσοδος στην Ανατολή (για να έμπαινε φως εντός του ναού, δεν είχαν παράθυρα).
Ο θεός Σίβα.
Φύλακες του ναού. Ελέφαντας με σώμα λιονταριού. Ο ελέφαντας συμβολίζει την σοφία ενώ το λιοντάρι την δύναμη.
Αμερικάνικες βόμβες "πολιτισμού".
Τρία σε ένα. Στη βάση είναι το πέος του Θεού Βραχμά, στο κέντρο είναι το πέος του Θεού Βισνού και στην κορυφή είναι το πέος του Θεού Σίβα.
Κατασκευή για πλύσιμο χεριών. Η στρογγυλή λεκάνη είναι το γυναικείο όργανο αναπαραγωγής ενώ από πάνω είναι το ανδρικό όργανο αναπαραγωγής.
Παρακολουθήσαμε και ένα θέαμα ινδουιστικών χορών.
Αφήσαμε την περιοχή με έντονα συναισθήματα, για το διαφορετικό, για το όμορφο.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο με βάρκα από το ποτάμι.
Ετοιμασία για αναχώρηση. Αύριο πάλι...
Μετά την χθεσινή "disneyland" σήμερα κινηθήκαμε σε ποιο "ιστορικά" μονοπάτια. Πρωί-πρωί ξεκινήσαμε για τον αρχαιολογικό χώρο της Mỹ Sơn με οργανωμένη εκδρομή λίγων ανθρώπων. Ξεναγός μας η Luu Ha.
Αφού περάσαμε από χωράφια με καταπράσινα ρύζια φτάσαμε σε ένα αγροτικό σπίτι κάπου έξω από την Χοϊ Αν.
Εκεί, από μια μεγάλη σε ηλικία Βιετναμέζα μας έγινε παρουσίαση της διαδικασίας παρασκευής λεπτών φύλλων ρολού από ρύζι.
Έχουμε και λέμε. Πρώτα αποφλοιώνουμε το ρύζι.
Στη συνέχεια αλέθουμε το ρύζι στον πέτρινο μύλο και παίρνουμε αλεύρι ρυζιού. Ο μύλος γυρνάει με το χέρι.
Κατόπιν ανακατεύουμε το αλεύρι με νερό και "ατμίζουμε" μικρές-μικρές ποσότητες για μικρό χρονικό διάστημα. Το "άτμισμα" γίνεται σε ειδική κατασκευή όπως φαίνεται στην φωτογραφία. Το κέλυφος από το ρύζι (δεξιά) χρησιμοποιείται ως καύσιμη ύλη η οποία βράζει ένα καζάνι με νερό (αριστερά) το οποίο είναι σκεπασμένο με ύφασμα. Πάνω στο ύφασμα τοποθετείται το νερωμένο αλεύρι και κλείνεται με το καπάκι. Ο καπνός από την φωτιά φεύγει μέσω της καμινάδας αριστερά του καζανιού.
Αφού τα φτιάξαμε τα φάγαμε κιόλας, αλλιώς θα έπρεπε να μείνουν εκτός σπιτιού για να αποξηραθούν.
Η περιοχή έχει έντονα πλημυρικά φαινόμενα. Στη φωτογραφία παρακάτω φαίνεται η στάθμη του νερού σε διαφορετικές χρονολογίες. Φαίνεται και η βάρκα που χρησιμοποιείται.
Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Και επιτέλους φτάσαμε στον προορισμό μας.
Ο αρχαιολογικός χώρος My Son είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, αναγνωρισμένος από την UNESCO.
Αντιγράφουμε : "Between the 4th and 13th centuries a unique culture which owed its spiritual origins to Indian Hinduism developed on the coast of contemporary Viet Nam. This is graphically illustrated by the remains of a series of impressive tower-temples located in a dramatic site that was the religious and political capital of the Champa Kingdom for most of its existence".
Ο χώρος είναι διάσπαρτος από ναούς. Οι περισσότεροι από αυτούς καταστράφηκαν (μερικώς ή ολικώς) στο πόλεμο από τους βομβαρδισμούς των αμερικάνων. Μέσω διεθνών προγραμμάτων και συνεργασιών εξελίσσεται ένα τεράστιο έργο αναστήλωσης και αποκατάστασης.
Μιλούνια οι επισκέπτες, πέσαμε πάνω και σε σχολείο.
Όλες οι κατασκευές είναι φταγμένες από τούβλα. Οι τεχνίτες έκαναν άριστη δουλειά. Είναι χαρακτηριστικό οτι μέχρι και σήμερα δεν έχουμε μπορέσει να "αποκρυπτογραφήσουμε" την τεχνική αυτή. Στην παρακάτω φωτογραφία τα μαυρισμένα τούβλα τα οποία έχουν ξεκολλήσει είναι της αναπαλαίωσης, ενώ τα πρωτότυπα είναι τα άθικτα.
Στους ναούς, η λεκάνη που έπλενες τα χέρια σου έβλεπε προς τον Βορρά ενώ η είσοδος στην Ανατολή (για να έμπαινε φως εντός του ναού, δεν είχαν παράθυρα).
Ο θεός Σίβα.
Φύλακες του ναού. Ελέφαντας με σώμα λιονταριού. Ο ελέφαντας συμβολίζει την σοφία ενώ το λιοντάρι την δύναμη.
Αμερικάνικες βόμβες "πολιτισμού".
Τρία σε ένα. Στη βάση είναι το πέος του Θεού Βραχμά, στο κέντρο είναι το πέος του Θεού Βισνού και στην κορυφή είναι το πέος του Θεού Σίβα.
Κατασκευή για πλύσιμο χεριών. Η στρογγυλή λεκάνη είναι το γυναικείο όργανο αναπαραγωγής ενώ από πάνω είναι το ανδρικό όργανο αναπαραγωγής.
Παρακολουθήσαμε και ένα θέαμα ινδουιστικών χορών.
Αφήσαμε την περιοχή με έντονα συναισθήματα, για το διαφορετικό, για το όμορφο.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο με βάρκα από το ποτάμι.
Ετοιμασία για αναχώρηση. Αύριο πάλι...
Last edited by a moderator:
