Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 0 - Αναχώρηση
- Ημέρα 1
- Ημέρα 2 - Σαϊγκόν (Χο Τσι Μίν)
- Ημέρα 3 - Σαϊγκόν Σήραγγες Cu Chi
- Ημέρα 4 - Εκδρομή στο Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ
- Ημέρα 5 - Άφιξη στη Χόι Αν
- Ημέρα 6 - Χρυσή Γέφυρα
- Ημέρα 7 - Χόι Αν My Son
- Ημέρα 8 - Αναχώρηση για Hue
- Ημέρα 9 - Αυτοκρατορική πόλη Hue
- Ημέρα 10 - Άφιξη σε Ha Noi
- Ημέρα 11 - Ha Noi
- Ημέρα 12 - Hà Nội, Ninh Bình - Hoa Lư - Tràng An - Hang Múa (Mua Cave)
- Ημέρα 13 - Ha Noi
- Ημέρα 14 - Ha Noi
- Ημέρα 15 - Ha Noi
- Ημέρα 16 - Σινγκαπούρη
- Ημέρα 17 - Σιγκαπούρη κ Αναχώρηση
- Επίλογος
Ημέρα 17η (τελευταία): Σιγκαπούρη - Αναχώρηση
Η ημέρα ξεκίνησε χαλαρά. Είχαμε μπροστά μας μια ολόκληρη ημέρα να περπατήσουμε στη Σιγκαπούρη, να δούμε οτι προλάβουμε και να αναχωρήσουμε το βράδυ για το αεροδρόμιο για την πτήση μας ξημερώματα Κυριακής. Το ξενοδοχείο είχε ένα πλουσιότατο πρωινό αλλά και πάρα πολύ κόσμο. Ευτυχώς κατεβήκαμε λίγο πριν την ώρα που ξεκινάει η κίνηση και βρήκαμε εύκολα τραππέζι αλλιώς είχε αναμονή.
Πήραμε το μετρό από τον σταθμό Marine Parade (καφέ γραμμή), κατεβήκαμε στη στάση Marina Bay αλλάξαμε στην κόκινη γραμμή και καταλήξαμε στη στάση City Hall. Θέλαμε να πάμε στο Εθνικό Μουσείο περπατώντας και χαζεύοντας την πόλη. Στο σημείο που βγήκαμε από το μετρό βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ανδρέα της αγγλικανικής εκκλησίας, ο οποίος υπάρχει από το 1836 με επεκτάσεις τα επόμενα έτη. Ο ναός είναι Νεογοτθικού αρχιτεκτονικού ρυθμού σε σχήμα σταυρού με χαρακτηριστικό λευκό χρώμα και μαύρα κεραμίδια στη στέγη. Πάνω από το ιερό βρίσκεται μια υπερηψηλή κατασκευή που "ξύνει" τον ουρανό. Το εσωτερικό του είναι απλοϊκό χωρίς εικόνες και αγάλματα.
Την εκκλησία την περιβάλλει ένας υπέροχος καταπράσινος περιποιημένος κήπος με δέντρα και γρασίδι. Βγήκαμε από τον περίβολο και κινηθήκαμε νότια κατά μήκος της οδού New Bridge. Στους δρόμους δεν είχε πολλή κίνηση, ίσως επειδή είναι Σάββατο.
Περάσαμε το κτήριο του κοινοβουλίου και συνεχίσαμε την πορεία μας προς την γέφυρα του Έλγιν.
Εικόνα βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας του ... μέλλοντος.
Μακριά φαίνεται ο "τρούλος" του πρώην Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Περπατήσαμε δίπλα στην όχθη και από την διπλανή της γέφυρα (Coleman Bridge) ξαναγυρίσαμε στην άλλη πλευρά του ποταμού. Μποστά μας εμφανίστηκε το πολύχρωμο κτήριο του Υπουργείο Πολιτισμού.
Συνεχίσαμε τον δρόμο μας προς το μουσείο μέσα από το πάρκο Fort Caning. Το πάρκο είναι ένα από τα πιο ιστορικά ορόσημα της πόλης. Πιστεύεται οτι η περιοχή του λόφου ήταν κάποτε το κέντρο της αρχαίας Σινγκαπούρας που ευδοκίμησε τον 14ο αιώνα, όπου υπήρχε παλάτι και διάφορα κτίρια πολιτικής, θρησκευτικής και εμπορικής σημασίας. Ο λόφος του πάρκου έχει ύψος 48 μέτρα τα οποία έπρεπε να ανέβουμε από σκαλιά για να μπορέσουμε να πάμε στο μουσείο.
Πολλά δέντρα, περιποιημένοι κήποι και φωνές πουλιών συνθέτουν την εικόνα του πάρκου. Χαρακτηριστή εικόνα το δέντρο της βροχής το οποίο διαμορφώνεται σε σχήμα ομπρέλλας.
Αλλόκοτα σχήματα.
Στο κτήριο που συναντήσαμε μπροστά μας, από την εποχή της αποικιοκρατίας, φιλοξενείται μια μικρή ιστορική έκθεση για την Σιγκαπούρη.
Στις επόμενες φωτογραφίες αποτυπώνονται τα ιστορικά ορόσημα της πόλης.
Στην περιοχή βρίσκεται κι ένα καταφύγιο από την περίοδο του ΒΠΠ το οποίο δεν επισκεφτήκαμε. Στη συνέχεια ο δρόμος μας έφερε στο κτήριο του Εθνικού Μουσείου.
Στο κτήριο γίνονται εργασίες. Προσβάσιμη είναι μόνο η μόνιμη έκθεση στο επίπεδο L1 για την Ιστορία της Σιγκαπούρης. Αρκετά φτωχή η έκθεση αλλά μην ξεχνάμε οτι είναι ένα πρόσφατα δημιουργημένο κράτος. Μέχρι κάποια χρόνια πίσω η περιοχή ήταν ζούγκλα.
Επόμενος σταθμός η Κινέζικη Περιοχή της Σιγκαπούρης αφού πρώτα ήπιαμε τον απαραίτητο καφέ.
Να και μια ινδουιστική παγόδα μπροστά μας. Η είσοδος στους ναούς και τον περίβολο επιτρέπεται αφού βγάλεις τα παπούτσια.
Η chinatown είναι μια πολύβουη περιοχή με πολλά τουριστικά μαγαζιά αλλά και φαγητό δρόμου. Η ώρα είχε προχωρήσει και έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Αλλά πρώτα περάσαμε από την Ινδική Περιοχή της πόλης. Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στο σταθμό Little India για μια γρήγορη περιπλάνηση. Άλλες εικόνες, άλλα αρώματα και γεύσεις (όποιος έχει επισκεφτεί τα εστιατόρια κάτω από την Βαρβάκειο Αγορά της Αθήνας τότε μπορεί να φέρει στο μυαλό του την εικόνα). Περάσαμε από την τοπική υπαίθρια αγορά και κάτσαμε να φάμε σε ινδικό μαγαζί. Νόστιμες γεύσεις αλλά τα μάτια μας δάκρυζαν για αρκετά λεπτά και τα αυτιά μας έβγαζαν καπνούς.
Στην επιστροφή μας έπιασε ένα ψιλόβροχο. Κατάκοποι από το περπάτημα της ημέρα φτάσαμε στο δωμάτιο, ξεκουραστήκαμε, φτιάξαμε την βαλίτσα και αργά το βράδυ αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο. Στο αεροδρόμιο δυστυχώς δεν καταφέραμε να δούμε τους περίφημους κήπους. Κάποια άλλη φορά σε επόμενο ταξίδι στην περιοχή. Περάσαμε τον έλεγχο και ανεβήκαμε στο αεροπλάνο. Σε μερικές ώρες, Κυριακή πρωί προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Το μακρινό μας ταξίδι στο φιλόξενο Βιετνάμ είχε τελειώσει...
Η ημέρα ξεκίνησε χαλαρά. Είχαμε μπροστά μας μια ολόκληρη ημέρα να περπατήσουμε στη Σιγκαπούρη, να δούμε οτι προλάβουμε και να αναχωρήσουμε το βράδυ για το αεροδρόμιο για την πτήση μας ξημερώματα Κυριακής. Το ξενοδοχείο είχε ένα πλουσιότατο πρωινό αλλά και πάρα πολύ κόσμο. Ευτυχώς κατεβήκαμε λίγο πριν την ώρα που ξεκινάει η κίνηση και βρήκαμε εύκολα τραππέζι αλλιώς είχε αναμονή.
Πήραμε το μετρό από τον σταθμό Marine Parade (καφέ γραμμή), κατεβήκαμε στη στάση Marina Bay αλλάξαμε στην κόκινη γραμμή και καταλήξαμε στη στάση City Hall. Θέλαμε να πάμε στο Εθνικό Μουσείο περπατώντας και χαζεύοντας την πόλη. Στο σημείο που βγήκαμε από το μετρό βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ανδρέα της αγγλικανικής εκκλησίας, ο οποίος υπάρχει από το 1836 με επεκτάσεις τα επόμενα έτη. Ο ναός είναι Νεογοτθικού αρχιτεκτονικού ρυθμού σε σχήμα σταυρού με χαρακτηριστικό λευκό χρώμα και μαύρα κεραμίδια στη στέγη. Πάνω από το ιερό βρίσκεται μια υπερηψηλή κατασκευή που "ξύνει" τον ουρανό. Το εσωτερικό του είναι απλοϊκό χωρίς εικόνες και αγάλματα.
Την εκκλησία την περιβάλλει ένας υπέροχος καταπράσινος περιποιημένος κήπος με δέντρα και γρασίδι. Βγήκαμε από τον περίβολο και κινηθήκαμε νότια κατά μήκος της οδού New Bridge. Στους δρόμους δεν είχε πολλή κίνηση, ίσως επειδή είναι Σάββατο.
Περάσαμε το κτήριο του κοινοβουλίου και συνεχίσαμε την πορεία μας προς την γέφυρα του Έλγιν.
Εικόνα βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας του ... μέλλοντος.
Μακριά φαίνεται ο "τρούλος" του πρώην Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Περπατήσαμε δίπλα στην όχθη και από την διπλανή της γέφυρα (Coleman Bridge) ξαναγυρίσαμε στην άλλη πλευρά του ποταμού. Μποστά μας εμφανίστηκε το πολύχρωμο κτήριο του Υπουργείο Πολιτισμού.
Συνεχίσαμε τον δρόμο μας προς το μουσείο μέσα από το πάρκο Fort Caning. Το πάρκο είναι ένα από τα πιο ιστορικά ορόσημα της πόλης. Πιστεύεται οτι η περιοχή του λόφου ήταν κάποτε το κέντρο της αρχαίας Σινγκαπούρας που ευδοκίμησε τον 14ο αιώνα, όπου υπήρχε παλάτι και διάφορα κτίρια πολιτικής, θρησκευτικής και εμπορικής σημασίας. Ο λόφος του πάρκου έχει ύψος 48 μέτρα τα οποία έπρεπε να ανέβουμε από σκαλιά για να μπορέσουμε να πάμε στο μουσείο.
Πολλά δέντρα, περιποιημένοι κήποι και φωνές πουλιών συνθέτουν την εικόνα του πάρκου. Χαρακτηριστή εικόνα το δέντρο της βροχής το οποίο διαμορφώνεται σε σχήμα ομπρέλλας.
Αλλόκοτα σχήματα.
Στο κτήριο που συναντήσαμε μπροστά μας, από την εποχή της αποικιοκρατίας, φιλοξενείται μια μικρή ιστορική έκθεση για την Σιγκαπούρη.
Στις επόμενες φωτογραφίες αποτυπώνονται τα ιστορικά ορόσημα της πόλης.
Στην περιοχή βρίσκεται κι ένα καταφύγιο από την περίοδο του ΒΠΠ το οποίο δεν επισκεφτήκαμε. Στη συνέχεια ο δρόμος μας έφερε στο κτήριο του Εθνικού Μουσείου.
Στο κτήριο γίνονται εργασίες. Προσβάσιμη είναι μόνο η μόνιμη έκθεση στο επίπεδο L1 για την Ιστορία της Σιγκαπούρης. Αρκετά φτωχή η έκθεση αλλά μην ξεχνάμε οτι είναι ένα πρόσφατα δημιουργημένο κράτος. Μέχρι κάποια χρόνια πίσω η περιοχή ήταν ζούγκλα.
Επόμενος σταθμός η Κινέζικη Περιοχή της Σιγκαπούρης αφού πρώτα ήπιαμε τον απαραίτητο καφέ.
Να και μια ινδουιστική παγόδα μπροστά μας. Η είσοδος στους ναούς και τον περίβολο επιτρέπεται αφού βγάλεις τα παπούτσια.
Η chinatown είναι μια πολύβουη περιοχή με πολλά τουριστικά μαγαζιά αλλά και φαγητό δρόμου. Η ώρα είχε προχωρήσει και έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Αλλά πρώτα περάσαμε από την Ινδική Περιοχή της πόλης. Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στο σταθμό Little India για μια γρήγορη περιπλάνηση. Άλλες εικόνες, άλλα αρώματα και γεύσεις (όποιος έχει επισκεφτεί τα εστιατόρια κάτω από την Βαρβάκειο Αγορά της Αθήνας τότε μπορεί να φέρει στο μυαλό του την εικόνα). Περάσαμε από την τοπική υπαίθρια αγορά και κάτσαμε να φάμε σε ινδικό μαγαζί. Νόστιμες γεύσεις αλλά τα μάτια μας δάκρυζαν για αρκετά λεπτά και τα αυτιά μας έβγαζαν καπνούς.
Στην επιστροφή μας έπιασε ένα ψιλόβροχο. Κατάκοποι από το περπάτημα της ημέρα φτάσαμε στο δωμάτιο, ξεκουραστήκαμε, φτιάξαμε την βαλίτσα και αργά το βράδυ αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο. Στο αεροδρόμιο δυστυχώς δεν καταφέραμε να δούμε τους περίφημους κήπους. Κάποια άλλη φορά σε επόμενο ταξίδι στην περιοχή. Περάσαμε τον έλεγχο και ανεβήκαμε στο αεροπλάνο. Σε μερικές ώρες, Κυριακή πρωί προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Το μακρινό μας ταξίδι στο φιλόξενο Βιετνάμ είχε τελειώσει...
Last edited by a moderator:
