taver
Member
- Μηνύματα
- 12.691
- Likes
- 30.254
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2: Απλά μαθήματα πολικής γεωγραφίας και ιστορίας
- Κεφάλαιο 3: Τα νησιά σήμερα
- Κεφάλαιο 4: Το ταξίδι ξεκινά
- Κεφάλαιο 5: Κρουαζιέρα!
- Κεφάλαιο 6: Στο βορειότερο οικισμό του κόσμου
- Κεφάλαιο 7: Η Θάλασσα…
- Κεφάλαιο 8: Σαββατόβραδο με beach party
- Κεφάλαιο 9: Η Ρώσικη πολική αρκούδα…
- Κεφάλαιο 10: Στη Ρωσία
- Κεφάλαιο 11: Το φιόρδ…
- Κεφάλαιο 12: Στον Πάγο
- Κεφάλαιο 13: Στον Πάγο (συνέχεια)
- Κεφάλαιο 14: Η κοιλάδα του αρκτικού θαύματος
- Κεφάλαιο 15: Roadtrip!
- Κεφάλαιο 16: Στην πόλη
- Κεφάλαιο 17: Εργασία κάτω από τη γη
- Κεφάλαιο 18: Επενδύοντας για το μέλλον μετά τον άνθρακα
Κεφάλαιο 18: Επενδύοντας για το μέλλον μετά τον άνθρακα
Μετά το ορυχείο, μεταφερθήκαμε πίσω στο κέντρο της πόλης. Κάναμε μια βόλτα στα μαγαζιά για τα τελευταία σουβενίρ όπως σ’ αυτό με αυτή την ευρηματική ταμπέλα), και καθίσαμε στη σοκαλετερί για να τσιμπήσουμε κάνα σαντουιτσάκι και κάνα καφέ.
Ώσπου ήρθε η ώρα για το τελευταίο μας τουρ. Αυτοί δεν κάνανε pickup όπως διαπιστώσαμε τελευταία στιγμή, οπότε πήραμε ένα ταξί και πήγαμε εμείς εκεί. Δίπλα στο λιμάνι, έχει ανοίξει η πρώτη επιχείρηση που παράγει ΕΔΩ κάποιο τρόφιμο. Ε, και πήγαμε να τη δούμε. Η επιχείρηση είναι η ζυθοποιεία Svalbard Bryggeri, που, με λίγα άτομα προσωπικό, παράγει εδώ τη μπύρα του νησιού, αυτή που σας έδειξα στην αρχή στο αεροπλάνο.
Ιδρυτής της εταιρίας είναι ο Robert Johansen, που η άλλη του δουλειά είναι να πιλοτάρει αεροπλάνα για τη μικρή αεροπορική εταιρία που κάνει τις τοπικές πτήσεις από δω ως το Ny-Alesund και τη Sveagruva.
Με τα χίλια ζόρια πριν μερικά χρόνια, ο Robert κατάφερε, μετά από πολλή πίεση στην κεντρική Νορβηγική κυβέρνηση, να αλλάξει ένας νόμος που απαγόρευε την παρασκευή μπύρας στα Svalbard. Και πλέον, με χρήση νερού από τους παγετώνες του νησιού, και εισαγόμενα λοιπά υλικά, παράγει εδώ 9 ποικιλίες τοπικής μπύρας. Και η μπίζνα πάει καλά. Εκτός από τις αφορολόγητες πωλήσεις στο νησί, προμηθεύουν αφορολόγητα τα κρουαζιερόπλοια που αράζουν εδώ, και πρόσφατα έκαναν συμφωνία για να εφοδιάζουν όλες τις πτήσεις της Norwegian Airlines, ακόμα και τις διηπειρωτικές. Έχουν επίσης συμφωνίες για τη διάθεση των προϊόντων τους σε μπαρ και σουπερμάρκετ σε όλη τη Νορβηγία (με εκτελωνισμό που γίνεται στο Τρόμσο). Η επιχείρηση πάει ανέλπιστα καλά, και οι συνταγές που έφερε ο Ισπανός αρχι-brewer έχουν αποδειχθεί επιτυχημένες. Δεν προλαβαίνουν να φτιάχνουν αρκετή μπύρα, με το εργοστάσιο να δουλεύει 24x7…
Εκτός από τις τεχνικές παρασκευής, δοκιμάσαμε όλες τις ποικιλίες της μπύρας (χικ), και μάθαμε για τα ένα σωρό προβλήματα που αντιμετωπίζει κάποιος που θέλει να ανοίξει μια επιχείρηση στα νησιά. Για τις ατελείωτες άδειες που πρέπει να πάρει για να μπορέσει να κτίσει το ακίνητό του, καθώς η γη του παρέχεται μεν χωρίς κόστος, αλλά πρέπει να τηρούνται ένα σωρό προϋποθέσεις και άδειες, και συνήθως περνάνε χρόνια για την άδεια, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα απλό σπίτι. Για την περιοριστική νομοθεσία για την παραγωγή μπύρας στα νησιά, που θεσπίστικε κάποτε για την αποφυγή του λαθρεμπορίου και που πλέον έπρεπε να αλλάξει. Για τους περιορισμούς στην αγορά αλκοόλ στα νησιά, που θεσπίστηκαν «για το καλό» των ανθρακορύχων όταν τα ορυχεία πέρασαν σε Νορβηγικά χέρια (επί Αμερικανών το αλκοόλ απαγορευόταν εντελώς) και πλέον διατηρούνται κι αυτοί για την αποφυγή λαθρεμπορίου.
Γενικώς, για τη Νορβηγία οι οικονομική δραστηριότητα στα νησιά δεν ήταν προτεραιότητα, και νομοθεσίες για να τη διευκολύνουν δεν απασχολούσαν την κεντρική κυβέρνηση. Προτεραιότητα ήταν ανέκαθεν ο έλεγχος των νησιών και των φυσικών πόρων τους, και η διατήρηση του πληθυσμού εδώ ήταν απλώς το μέσο για το σκοπό αυτό. Η οικονομική δραστηριότητα των ορυχείων αρκούσε. Αυτό πλέον άλλαξε, και θα αλλάξει ακόμα περισσότερο, όσο τα νησιά αποκτούν μια πλήρη οικονομία, με ποικίλες δραστηριότητες. To «τρένο» της ανάπτυξης της Νορβηγικής οικονομίας δεν πέρασε από δω όταν έπρεπε, αλλά έρχεται τώρα, σιγά σιγά. Φαίνεται όμως ότι τα αντανακλαστικά της Νορβηγικής κυβέρνησης είναι ακόμα χαμηλά.
Η μπυραρία έχει ακόμα κι άλλα θέματα για να λειτουργήσει εδώ. Μάθαμε για την ασταθή προμήθεια των υλικών, τη νομοθεσία που ακόμα και τώρα δεν επιτρέπει την πώληση μπύρας τύπου Stout στο σουπερμάρκετ εδώ στο νησί, κλπ.
Ώσπου ήρθε η ώρα να φύγουμε. Βεβιασμένα, είναι η αλήθεια. Ο ταξιτζής μας, κανονισμένος από πριν, θα μας πήγαινε από το ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράγματά μας, κι από κει απευθείας στο αεροδρόμιο. Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής….
Η πτήση μας, από τη μικροσκοπική αίθουσα αναχωρήσεων του μικροσκοπικού αεροδρομίου, ήταν όπως θα περίμενε κανείς. Ξεκινήσαμε μέρα, 21:10 της 26/6/2017 με την πτήση 397 της Norwegian, πετάξαμε με το LN-DYG, ένα 737-800, και φτάσαμε αργά το σούρουπο, στις 00:10 περίπου, στο αεροδρόμιο του Όσλο. Μας φάνηκε κάπως που βλέπαμε νύκτα (ε, σχεδόν…), αλλά γρήγορα συνιθίσαμε. Φτάσαμε στο γκισέ των διαβατηρίων, και επιστρέψαμε και πάλι στη ζώνη Σέγκεν, χωρίς να έχουμε πάει σε άλλη χώρα εν τω μεταξύ.
Φύγαμε, με γλυκές αναμνήσεις, και την προσμονή να επιστρέψουμε και πάλι στο μέλλον. Ένα μέλλον, που για τα νησιά τουλάχιστον μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό. Ακόμα κι αν οι προσδοκίες για την ανάπτυξη του e-business δεν ευοδωθούν, υπάρχουν δυο προοπτικές εξέλιξης που μπορεί να δώσουν νέο τόνο στα νησιά, πέρα φυσικά από τον αναπτυσσόμενο τουρισμό.
Από τη μία, η συνθήκη του 1920 έχει αφήσει σε εκκρεμότητα το θέμα της υφαλοκρηπίδας των νησιών, παρότι ρυθμίζει ως ελεύθερη ζώνη για όλους την ΑΟΖ τους. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, όταν μιλάμε για ενδεχόμενη ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή, που πιθανώς υπάρχουν (ο μηχανισμός που η φύση δημιουργεί κοιτάσματα άνθρακα στη στεριά είναι κοντινός με το μηχανισμό με τον οποίο δημιουργεί πετρέλαιο κάτω από τη θάλλασα) και με τις σημερινές τεχνολογίες πιθανότατα είναι και τεχνικώς εκμεταλλεύσιμα. Αν το νομικό θέμα της υφαλοκρηπίδας λυθεί, υπάρχει το ενδεχόμενο η περιοχή των νησιών που δεν είναι υπό περιβαλλοντική προστασία να γεμίσει Offshore πλατφόρμες, διυλιστήρια κλπ., και η οικονομία των νησιών να πάρει άλλη τροπή.
Το άλλο μελλοντικό σενάριο, που εμφανίζεται ως πιο πιθανό, είναι με τη συρρίκνωση των πάγων να ανοίξει για τη ναυσιπλοΐα το θαλάσσιο πέρασμα βόρεια της Ρωσίας, μέσω του Βορείου παγωμένου ωκεανού. Αυτό θα είναι μεγάλη υπόθεση για τη μεταφορά εμπορευμάτων μεταξύ Κίνας και Ευρώπης, καθώς αφενός θα είναι πολύ πιο σύντομο και αποδοτικό από τους υπάρχοντες θαλάσσιους δρόμους μέσω Σουέζ, και αφετέρου θα επιτρέψει τη χρήση πολύ μεγαλύτερων πλοίων απ’ ότι σήμερα, τα οποία θα μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων, με σκοπό τη διανομή τους μετά σε διάφορα σημεία στην Ευρώπη. Αν αυτό συμβεί, τα Σβάλμπαρντ θα είναι πάνω στη διαδρομή, θα έχουν το επιπλέον προσόν ότι είναι ζώνη ελευθέρου εμπορίου, και θα μπορούν να εξυπηρετήσουν τη ναυτιλία με διάφορους τρόπους, από κέντρα μεταφόρτωσης εμπορευμάτων και μετεπιβίβασης προσωπικού, ως προμηθευτές καυσίμων για τα πλοία. Και μάλλον αυτός είναι κι ο λόγος που η Κίνα επιθυμεί διακαώς να αγοράσει γη στα νησιά…
Ως αποχαιρετισμό, να σας προτείνω αυτό το βιντεο, από μέρη που δεν πήγαμε, στις άλλες πλευρές των νησιών.
Μετά το ορυχείο, μεταφερθήκαμε πίσω στο κέντρο της πόλης. Κάναμε μια βόλτα στα μαγαζιά για τα τελευταία σουβενίρ όπως σ’ αυτό με αυτή την ευρηματική ταμπέλα), και καθίσαμε στη σοκαλετερί για να τσιμπήσουμε κάνα σαντουιτσάκι και κάνα καφέ.
Ώσπου ήρθε η ώρα για το τελευταίο μας τουρ. Αυτοί δεν κάνανε pickup όπως διαπιστώσαμε τελευταία στιγμή, οπότε πήραμε ένα ταξί και πήγαμε εμείς εκεί. Δίπλα στο λιμάνι, έχει ανοίξει η πρώτη επιχείρηση που παράγει ΕΔΩ κάποιο τρόφιμο. Ε, και πήγαμε να τη δούμε. Η επιχείρηση είναι η ζυθοποιεία Svalbard Bryggeri, που, με λίγα άτομα προσωπικό, παράγει εδώ τη μπύρα του νησιού, αυτή που σας έδειξα στην αρχή στο αεροπλάνο.
Ιδρυτής της εταιρίας είναι ο Robert Johansen, που η άλλη του δουλειά είναι να πιλοτάρει αεροπλάνα για τη μικρή αεροπορική εταιρία που κάνει τις τοπικές πτήσεις από δω ως το Ny-Alesund και τη Sveagruva.
Με τα χίλια ζόρια πριν μερικά χρόνια, ο Robert κατάφερε, μετά από πολλή πίεση στην κεντρική Νορβηγική κυβέρνηση, να αλλάξει ένας νόμος που απαγόρευε την παρασκευή μπύρας στα Svalbard. Και πλέον, με χρήση νερού από τους παγετώνες του νησιού, και εισαγόμενα λοιπά υλικά, παράγει εδώ 9 ποικιλίες τοπικής μπύρας. Και η μπίζνα πάει καλά. Εκτός από τις αφορολόγητες πωλήσεις στο νησί, προμηθεύουν αφορολόγητα τα κρουαζιερόπλοια που αράζουν εδώ, και πρόσφατα έκαναν συμφωνία για να εφοδιάζουν όλες τις πτήσεις της Norwegian Airlines, ακόμα και τις διηπειρωτικές. Έχουν επίσης συμφωνίες για τη διάθεση των προϊόντων τους σε μπαρ και σουπερμάρκετ σε όλη τη Νορβηγία (με εκτελωνισμό που γίνεται στο Τρόμσο). Η επιχείρηση πάει ανέλπιστα καλά, και οι συνταγές που έφερε ο Ισπανός αρχι-brewer έχουν αποδειχθεί επιτυχημένες. Δεν προλαβαίνουν να φτιάχνουν αρκετή μπύρα, με το εργοστάσιο να δουλεύει 24x7…
Εκτός από τις τεχνικές παρασκευής, δοκιμάσαμε όλες τις ποικιλίες της μπύρας (χικ), και μάθαμε για τα ένα σωρό προβλήματα που αντιμετωπίζει κάποιος που θέλει να ανοίξει μια επιχείρηση στα νησιά. Για τις ατελείωτες άδειες που πρέπει να πάρει για να μπορέσει να κτίσει το ακίνητό του, καθώς η γη του παρέχεται μεν χωρίς κόστος, αλλά πρέπει να τηρούνται ένα σωρό προϋποθέσεις και άδειες, και συνήθως περνάνε χρόνια για την άδεια, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα απλό σπίτι. Για την περιοριστική νομοθεσία για την παραγωγή μπύρας στα νησιά, που θεσπίστικε κάποτε για την αποφυγή του λαθρεμπορίου και που πλέον έπρεπε να αλλάξει. Για τους περιορισμούς στην αγορά αλκοόλ στα νησιά, που θεσπίστηκαν «για το καλό» των ανθρακορύχων όταν τα ορυχεία πέρασαν σε Νορβηγικά χέρια (επί Αμερικανών το αλκοόλ απαγορευόταν εντελώς) και πλέον διατηρούνται κι αυτοί για την αποφυγή λαθρεμπορίου.
Γενικώς, για τη Νορβηγία οι οικονομική δραστηριότητα στα νησιά δεν ήταν προτεραιότητα, και νομοθεσίες για να τη διευκολύνουν δεν απασχολούσαν την κεντρική κυβέρνηση. Προτεραιότητα ήταν ανέκαθεν ο έλεγχος των νησιών και των φυσικών πόρων τους, και η διατήρηση του πληθυσμού εδώ ήταν απλώς το μέσο για το σκοπό αυτό. Η οικονομική δραστηριότητα των ορυχείων αρκούσε. Αυτό πλέον άλλαξε, και θα αλλάξει ακόμα περισσότερο, όσο τα νησιά αποκτούν μια πλήρη οικονομία, με ποικίλες δραστηριότητες. To «τρένο» της ανάπτυξης της Νορβηγικής οικονομίας δεν πέρασε από δω όταν έπρεπε, αλλά έρχεται τώρα, σιγά σιγά. Φαίνεται όμως ότι τα αντανακλαστικά της Νορβηγικής κυβέρνησης είναι ακόμα χαμηλά.
Η μπυραρία έχει ακόμα κι άλλα θέματα για να λειτουργήσει εδώ. Μάθαμε για την ασταθή προμήθεια των υλικών, τη νομοθεσία που ακόμα και τώρα δεν επιτρέπει την πώληση μπύρας τύπου Stout στο σουπερμάρκετ εδώ στο νησί, κλπ.
Ώσπου ήρθε η ώρα να φύγουμε. Βεβιασμένα, είναι η αλήθεια. Ο ταξιτζής μας, κανονισμένος από πριν, θα μας πήγαινε από το ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράγματά μας, κι από κει απευθείας στο αεροδρόμιο. Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής….
Η πτήση μας, από τη μικροσκοπική αίθουσα αναχωρήσεων του μικροσκοπικού αεροδρομίου, ήταν όπως θα περίμενε κανείς. Ξεκινήσαμε μέρα, 21:10 της 26/6/2017 με την πτήση 397 της Norwegian, πετάξαμε με το LN-DYG, ένα 737-800, και φτάσαμε αργά το σούρουπο, στις 00:10 περίπου, στο αεροδρόμιο του Όσλο. Μας φάνηκε κάπως που βλέπαμε νύκτα (ε, σχεδόν…), αλλά γρήγορα συνιθίσαμε. Φτάσαμε στο γκισέ των διαβατηρίων, και επιστρέψαμε και πάλι στη ζώνη Σέγκεν, χωρίς να έχουμε πάει σε άλλη χώρα εν τω μεταξύ.
Φύγαμε, με γλυκές αναμνήσεις, και την προσμονή να επιστρέψουμε και πάλι στο μέλλον. Ένα μέλλον, που για τα νησιά τουλάχιστον μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό. Ακόμα κι αν οι προσδοκίες για την ανάπτυξη του e-business δεν ευοδωθούν, υπάρχουν δυο προοπτικές εξέλιξης που μπορεί να δώσουν νέο τόνο στα νησιά, πέρα φυσικά από τον αναπτυσσόμενο τουρισμό.
Από τη μία, η συνθήκη του 1920 έχει αφήσει σε εκκρεμότητα το θέμα της υφαλοκρηπίδας των νησιών, παρότι ρυθμίζει ως ελεύθερη ζώνη για όλους την ΑΟΖ τους. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, όταν μιλάμε για ενδεχόμενη ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή, που πιθανώς υπάρχουν (ο μηχανισμός που η φύση δημιουργεί κοιτάσματα άνθρακα στη στεριά είναι κοντινός με το μηχανισμό με τον οποίο δημιουργεί πετρέλαιο κάτω από τη θάλλασα) και με τις σημερινές τεχνολογίες πιθανότατα είναι και τεχνικώς εκμεταλλεύσιμα. Αν το νομικό θέμα της υφαλοκρηπίδας λυθεί, υπάρχει το ενδεχόμενο η περιοχή των νησιών που δεν είναι υπό περιβαλλοντική προστασία να γεμίσει Offshore πλατφόρμες, διυλιστήρια κλπ., και η οικονομία των νησιών να πάρει άλλη τροπή.
Το άλλο μελλοντικό σενάριο, που εμφανίζεται ως πιο πιθανό, είναι με τη συρρίκνωση των πάγων να ανοίξει για τη ναυσιπλοΐα το θαλάσσιο πέρασμα βόρεια της Ρωσίας, μέσω του Βορείου παγωμένου ωκεανού. Αυτό θα είναι μεγάλη υπόθεση για τη μεταφορά εμπορευμάτων μεταξύ Κίνας και Ευρώπης, καθώς αφενός θα είναι πολύ πιο σύντομο και αποδοτικό από τους υπάρχοντες θαλάσσιους δρόμους μέσω Σουέζ, και αφετέρου θα επιτρέψει τη χρήση πολύ μεγαλύτερων πλοίων απ’ ότι σήμερα, τα οποία θα μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων, με σκοπό τη διανομή τους μετά σε διάφορα σημεία στην Ευρώπη. Αν αυτό συμβεί, τα Σβάλμπαρντ θα είναι πάνω στη διαδρομή, θα έχουν το επιπλέον προσόν ότι είναι ζώνη ελευθέρου εμπορίου, και θα μπορούν να εξυπηρετήσουν τη ναυτιλία με διάφορους τρόπους, από κέντρα μεταφόρτωσης εμπορευμάτων και μετεπιβίβασης προσωπικού, ως προμηθευτές καυσίμων για τα πλοία. Και μάλλον αυτός είναι κι ο λόγος που η Κίνα επιθυμεί διακαώς να αγοράσει γη στα νησιά…
Ως αποχαιρετισμό, να σας προτείνω αυτό το βιντεο, από μέρη που δεν πήγαμε, στις άλλες πλευρές των νησιών.
Last edited:
