taver
Member
- Μηνύματα
- 12.691
- Likes
- 30.254
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2: Απλά μαθήματα πολικής γεωγραφίας και ιστορίας
- Κεφάλαιο 3: Τα νησιά σήμερα
- Κεφάλαιο 4: Το ταξίδι ξεκινά
- Κεφάλαιο 5: Κρουαζιέρα!
- Κεφάλαιο 6: Στο βορειότερο οικισμό του κόσμου
- Κεφάλαιο 7: Η Θάλασσα…
- Κεφάλαιο 8: Σαββατόβραδο με beach party
- Κεφάλαιο 9: Η Ρώσικη πολική αρκούδα…
- Κεφάλαιο 10: Στη Ρωσία
- Κεφάλαιο 11: Το φιόρδ…
- Κεφάλαιο 12: Στον Πάγο
- Κεφάλαιο 13: Στον Πάγο (συνέχεια)
- Κεφάλαιο 14: Η κοιλάδα του αρκτικού θαύματος
- Κεφάλαιο 15: Roadtrip!
- Κεφάλαιο 16: Στην πόλη
- Κεφάλαιο 17: Εργασία κάτω από τη γη
- Κεφάλαιο 18: Επενδύοντας για το μέλλον μετά τον άνθρακα
Κεφάλαιο 15: Roadtrip!
Κατά μήκος της κοιλάδας Advent, κάθε λόφος είναι κι ένα από τα ορυχεία του Longyearbyen. Με εξαίρεση το πρώτο ορυχείο του Longyear, που βρίσκεται κάπου πιο μέσα, τα υπόλοιπα ορυχεία είναι κατά σειρά ένας-ένας οι λόφοι κατά σειρά στη νότια πλευρά της κοιλάδας. Ονομάστηκαν έτσι, με βάση τη σειρά με την οποία άνοιξαν. Όλα ανήκουν στην κρατική νορβηγική εταιρία. Και το σύστημα με τους πυλώνες μεταφοράς, έφτανε, ως το 1985 που καταργήθηκε, σε όλα τα ορυχεία. Μόνο στο έβδομο δεν φτάνει, γιατί αυτό άνοιξε μετά την κατάργηση του.
Ντυθήκαμε λοιπόν σαν αστροναύτες (ή σχεδόν), και ανεβήκαμε στις γουρούνες. Η Λένα σε μία, μαζί με καφέδες, μπισκοτάκια για να κάνουμε πικνίκ, και ένα οπλισμένο όπλο γιατί… αρκούδες. Ο Α. σε μια δεύτερη, και ο @kalspiros με μένα στην θέση του επιβάτη σε μια τρίτη (καθώς κάποιος δεν τα πάει καλά με την οδήγηση…).
Η σημερινή μας εκδρομή οργανώνεται από τη Svalbard Adventure Group (http://svalbardbooking.com) και ονομάζεται «ATV SAFARI».
Η πρώτη μας στάση ήταν δίπλα σε μια μικρή λίμνη, που χρησιμεύει και σαν ταμιευτήρας για το σύστημα ύδρευσης του Longyearbyen. Μια επιγραφή εδώ, δίνει το σήμα. Από δω και πέρα, και για όοοοοολα τα Svalbard, προσοχή στις πολικές αρκούδες….
Λίγο πιο κάτω, συναντάμε το παλιό αεροδρόμιο. Δηλαδή, ένα ίσωμα στο οποίο οι ναζί κατασκεύασαν ένα χωμάτινο διάδρομο κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσουν τα νησιά για στρατιωτικά πλήγματα στους σοβιετικούς.
Το αεροδρόμιο μετά τον πόλεμο παρέμενε σε αχρηστία, ώσπου κάποια στιγμή το 1959 χρειάστηκε μια επείγουσα αεροδιακομιδή ενός τραυματία από ατύχημα σε κάποιο ορυχείο, σε νοσοκομείο της κυρίως Νορβηγίας. Σε λίγες ώρες ο διάδρομος ετοιμάστηκε και πάλι, και χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς, για μια πτήση ως το Tromso που τότε διήρκησε 14 ώρες. Αφού αποδείχθηκε ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο διάδρομος, ξεκίνησαν οι πτήσεις, που συνεχίστηκαν μέχρι τη λειτουργία του νέου αεροδρομίου. Βέβαια, δεν ήταν και πολύ καλύτερη συγκοινωνία από το πλοίο (καθώς το αεροδρόμιο δεν είχε ηλεκτροφωτισμό, άρα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο τη μέρα, οπότε το μισό χρόνο σχεδόν ήταν εκτός, και μάλιστα την ίδια περίοδο που τα πλοία δε μπορούσαν να προσεγγίσουν), ενώ κάθε χρόνο μέρος του διαδρόμου ξεπάγωνε και έσκαγε, και έπρεπε να ξανακατασκευαστεί. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη για ένα νέο, σύγχρονο αεροδρόμιο…
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας. Λίγο πιο κάτω βρήκαμε τάρανδους να βοσκάνε, αυτό το ειδικό είδος ταράνδων που ζουν εδώ στα νησιά. Κι ένα φορτηγό που μετέφερε κάρβουνο από το ορυχείο.
Και πιο κάτω, το κλειστό πλέον ορυχείο 6 και τις εγκαταστάσεις του.
Καταλήξαμε, μετά από ένα ανηφορικό δρόμο, ψηλά στο όρος Foxfonna, δίπλα στις εγκαταστάσεις ραντάρ του EISCAT, μια διεθνή επιστημονική συνεργασία που μελετά την ιονόσφαιρα (πιο γνωστή ως Aurora Borealis, Northern lights κλπ) και τη μαγνητόσφαιρα, για να καταλήξουν σε συμπεράσματα σχετικά με τον ήλιο. Από δω, με λίγο περπάτημα μέσα από ένα ρέμα, φτάσαμε στην άκρη ενός γκρεμού, που μας προσέφερε πανοραμική θέα στην Adventdalen.
Η επόμενη επίσκεψη μας ήταν σε μια φάρμα εκτροφής huskies, των σκύλων που σέρνουν τα έλκηθρα. Εδώ υπάρχει και μια ρέπλικα καμπίνας παραδοσιακών κυνηγών και trapper, με κρεμασμένες φώκιες που στραγγίζουν, παγίδες για πολικές αρκούδες, κ.α. Χρησιμοποιείται για τουρίστες – υπάρχει εταιρία που πουλάει δραστηριότητες εδώ, η οποία φέρνει τουρίστες για διαμονή σ’ αυτήν εδώ την καμπίνα, δίπλα στα huskies που γαυγίζουν, ή για «trappers’ dinner», για 2 ώρες το βράδυ. Είναι μια εταιρία που δραστηριοποιείται και στην Kenya, το νου σας είναι tourist trap (το βορειότερο του κόσμου).
Και πολλά, πολλά σκυλάκια huskie, το καθένα με τ’ όνομά του, παρότι βρήκα την ονοματοδοσία αρκετά τουριστική. (Μα να δώσουν το όνομα ιντεφίξ σε μαύρο σκυλί;!!!). Τα σκυλιά αυτά τα κρατάνε εκτός πόλης, γιατί ενίοτε κάνουν υπερβολική φασαρία, όλες οι φάρμες γι αυτά είναι εκτός οικισμών. Τα σκυλιά εργάζονται στα έλκηθρα μέχρι να γεράσουν, οπότε πλέον «συνταξιοδοτούνται» και τα παίρνουν ιδιώτες. Δε μπορούν όμως να τα κρατήσουν μέσα στην πόλη γιατί κάνουν φασαρία, και δεν αντέχουν και τη ζέστη των εσωτερικών χώρων. Οπότε υπάρχει ένα αντίστοιχο μ’ αυτό «κατάλλυμα» για σκύλους στα όρια της πόλης, όπου οι ιδιοκτήτες των κατοικίδιων τα επισκέπτονται και τα κάνουν βόλτα.
Κατά μήκος της κοιλάδας Advent, κάθε λόφος είναι κι ένα από τα ορυχεία του Longyearbyen. Με εξαίρεση το πρώτο ορυχείο του Longyear, που βρίσκεται κάπου πιο μέσα, τα υπόλοιπα ορυχεία είναι κατά σειρά ένας-ένας οι λόφοι κατά σειρά στη νότια πλευρά της κοιλάδας. Ονομάστηκαν έτσι, με βάση τη σειρά με την οποία άνοιξαν. Όλα ανήκουν στην κρατική νορβηγική εταιρία. Και το σύστημα με τους πυλώνες μεταφοράς, έφτανε, ως το 1985 που καταργήθηκε, σε όλα τα ορυχεία. Μόνο στο έβδομο δεν φτάνει, γιατί αυτό άνοιξε μετά την κατάργηση του.
Ντυθήκαμε λοιπόν σαν αστροναύτες (ή σχεδόν), και ανεβήκαμε στις γουρούνες. Η Λένα σε μία, μαζί με καφέδες, μπισκοτάκια για να κάνουμε πικνίκ, και ένα οπλισμένο όπλο γιατί… αρκούδες. Ο Α. σε μια δεύτερη, και ο @kalspiros με μένα στην θέση του επιβάτη σε μια τρίτη (καθώς κάποιος δεν τα πάει καλά με την οδήγηση…).
Η σημερινή μας εκδρομή οργανώνεται από τη Svalbard Adventure Group (http://svalbardbooking.com) και ονομάζεται «ATV SAFARI».
Η πρώτη μας στάση ήταν δίπλα σε μια μικρή λίμνη, που χρησιμεύει και σαν ταμιευτήρας για το σύστημα ύδρευσης του Longyearbyen. Μια επιγραφή εδώ, δίνει το σήμα. Από δω και πέρα, και για όοοοοολα τα Svalbard, προσοχή στις πολικές αρκούδες….
Λίγο πιο κάτω, συναντάμε το παλιό αεροδρόμιο. Δηλαδή, ένα ίσωμα στο οποίο οι ναζί κατασκεύασαν ένα χωμάτινο διάδρομο κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσουν τα νησιά για στρατιωτικά πλήγματα στους σοβιετικούς.
Το αεροδρόμιο μετά τον πόλεμο παρέμενε σε αχρηστία, ώσπου κάποια στιγμή το 1959 χρειάστηκε μια επείγουσα αεροδιακομιδή ενός τραυματία από ατύχημα σε κάποιο ορυχείο, σε νοσοκομείο της κυρίως Νορβηγίας. Σε λίγες ώρες ο διάδρομος ετοιμάστηκε και πάλι, και χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς, για μια πτήση ως το Tromso που τότε διήρκησε 14 ώρες. Αφού αποδείχθηκε ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο διάδρομος, ξεκίνησαν οι πτήσεις, που συνεχίστηκαν μέχρι τη λειτουργία του νέου αεροδρομίου. Βέβαια, δεν ήταν και πολύ καλύτερη συγκοινωνία από το πλοίο (καθώς το αεροδρόμιο δεν είχε ηλεκτροφωτισμό, άρα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο τη μέρα, οπότε το μισό χρόνο σχεδόν ήταν εκτός, και μάλιστα την ίδια περίοδο που τα πλοία δε μπορούσαν να προσεγγίσουν), ενώ κάθε χρόνο μέρος του διαδρόμου ξεπάγωνε και έσκαγε, και έπρεπε να ξανακατασκευαστεί. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη για ένα νέο, σύγχρονο αεροδρόμιο…
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας. Λίγο πιο κάτω βρήκαμε τάρανδους να βοσκάνε, αυτό το ειδικό είδος ταράνδων που ζουν εδώ στα νησιά. Κι ένα φορτηγό που μετέφερε κάρβουνο από το ορυχείο.
Και πιο κάτω, το κλειστό πλέον ορυχείο 6 και τις εγκαταστάσεις του.
Καταλήξαμε, μετά από ένα ανηφορικό δρόμο, ψηλά στο όρος Foxfonna, δίπλα στις εγκαταστάσεις ραντάρ του EISCAT, μια διεθνή επιστημονική συνεργασία που μελετά την ιονόσφαιρα (πιο γνωστή ως Aurora Borealis, Northern lights κλπ) και τη μαγνητόσφαιρα, για να καταλήξουν σε συμπεράσματα σχετικά με τον ήλιο. Από δω, με λίγο περπάτημα μέσα από ένα ρέμα, φτάσαμε στην άκρη ενός γκρεμού, που μας προσέφερε πανοραμική θέα στην Adventdalen.
Η επόμενη επίσκεψη μας ήταν σε μια φάρμα εκτροφής huskies, των σκύλων που σέρνουν τα έλκηθρα. Εδώ υπάρχει και μια ρέπλικα καμπίνας παραδοσιακών κυνηγών και trapper, με κρεμασμένες φώκιες που στραγγίζουν, παγίδες για πολικές αρκούδες, κ.α. Χρησιμοποιείται για τουρίστες – υπάρχει εταιρία που πουλάει δραστηριότητες εδώ, η οποία φέρνει τουρίστες για διαμονή σ’ αυτήν εδώ την καμπίνα, δίπλα στα huskies που γαυγίζουν, ή για «trappers’ dinner», για 2 ώρες το βράδυ. Είναι μια εταιρία που δραστηριοποιείται και στην Kenya, το νου σας είναι tourist trap (το βορειότερο του κόσμου).
Και πολλά, πολλά σκυλάκια huskie, το καθένα με τ’ όνομά του, παρότι βρήκα την ονοματοδοσία αρκετά τουριστική. (Μα να δώσουν το όνομα ιντεφίξ σε μαύρο σκυλί;!!!). Τα σκυλιά αυτά τα κρατάνε εκτός πόλης, γιατί ενίοτε κάνουν υπερβολική φασαρία, όλες οι φάρμες γι αυτά είναι εκτός οικισμών. Τα σκυλιά εργάζονται στα έλκηθρα μέχρι να γεράσουν, οπότε πλέον «συνταξιοδοτούνται» και τα παίρνουν ιδιώτες. Δε μπορούν όμως να τα κρατήσουν μέσα στην πόλη γιατί κάνουν φασαρία, και δεν αντέχουν και τη ζέστη των εσωτερικών χώρων. Οπότε υπάρχει ένα αντίστοιχο μ’ αυτό «κατάλλυμα» για σκύλους στα όρια της πόλης, όπου οι ιδιοκτήτες των κατοικίδιων τα επισκέπτονται και τα κάνουν βόλτα.
Last edited:
