varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.995
- Likes
- 15.898
Συνέχεια Kyoto part III
Last but not least (επειδή για κάποιο λόγο μου ξέφυγε το προηγούμενο ποστ πριν προλάβω να τον συμπεριλάβω) τον Ναό Kinkaku-ji δηλ. τον Χρυσό Ναό. Οι δύο του όροφοι είναι επενδυμένοι με χρυσό, ωστόσο δεν είναι ο αυθεντικός αλλά πιστό αντίγραφο καθώς τον αρχικό τον έκαψε το 1950 ένας μοναχός που είχε εμμονή μαζί του. Τόσο ο ίδιος ο ναός, όσο και η λίμνη στην οποία καθρεφτίζεται αλλά και οι κήποι που τον περιβάλλουν είναι ό,τι ακριβώς είχα στο μυαλό μου σκεφτόμενη την παραδοσιακή Ιαπωνία. Η απόλυτα japanese καρτ ποστάλ. Αν κάποιος πρέπει να πάει μόνο σε έναν ναό στο Κιότο πρέπει να είναι αυτός.
Και μιας και μιλάμε για ναούς, κάποια στιγμή στο Κιότο παρατηρήσα στο Google Maps ότι όπου είχε ναούς είχε σήμανση με αγκυλωτό σταυρό:
Όπως επίσης στα ιερά που βρίσκονταν έξω απο τα σπίτια επίσης έβλεπα αγκυλωτούς σταυρούς.
«Τι φάση ακριβώς τα ναζιστικά σύμβολα σε όλους τους ναούς;». Αναλογιζόμενη και την θέση της χώρας κατά τον Β´Π.Π. πραγματικά είχα μείνει να αναρωτιέμαι.
Τελικά με την βοήθεια του φίλου μας του ChatGPT είδα ότι το 卍 που σηματοδοτεί τους βουδιστικούς ναούς, είναι το λεγόμενο μάντζι που συμβολίζει την αρμονία και την αιωνιότητα και είναι αριστερόστροφο, αντίθετα η ναζιστική σβάστικα είναι δεξιόστροφη 卐.
Κάτι για το οποίο είναι πολύ γνωστό το Κιότο είναι ότι αποτελεί το κέντρο του τελετουργικού του τσαγιού. Αν κάπου πρέπει να παρακολουθήσεις αυτό το τελετουργικό, θα είναι στο Κιότο.
Ένα αυθεντικό “tea ceremony” διαρκεί τουλάχιστον 3 ώρες και είναι πολύ ακριβό, ωστόσο υπάρχουν και τα τουριστικά πακέτα που είναι πολύ πιο οικονομικά αλλά και πολύ μικρότερης διάρκειας. Αν και άκρως τουριστικό, ήθελα να το κάνω γιατί μου είχε μείνει απωθημένο από τότε που έβλεπα μικρή το «Σογκούν», επιπλέον τα 2 τελευταία χρόνια έχω γίνει φανατική του τσάι matcha, το λατρεύω. Με ανέλαβαν πρώτα κάτι κυρίες που μου έφτιαξαν μαλλί και με έντυσαν γκέισα. Το έζησα λίγο παραπάνω με την περιβολή και την κόμμωση της γκέισας.
Και μετά μας έδειξαν το τελετουργικό: πώς μας υποδέχονται, πώς ετοιμάζεται το τσάι, πώς γίνεται το σερβίρισμα, πώς το πίνουμε, με τι γλυκά συνοδεύεται. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα ηρεμίας και σιωπής χωρίς τα συνήθη χαχανητά από τους τουρίστες όπως συμβαίνει σε άλλες φολκλορικές δραστηριότητες.
Last but not least (επειδή για κάποιο λόγο μου ξέφυγε το προηγούμενο ποστ πριν προλάβω να τον συμπεριλάβω) τον Ναό Kinkaku-ji δηλ. τον Χρυσό Ναό. Οι δύο του όροφοι είναι επενδυμένοι με χρυσό, ωστόσο δεν είναι ο αυθεντικός αλλά πιστό αντίγραφο καθώς τον αρχικό τον έκαψε το 1950 ένας μοναχός που είχε εμμονή μαζί του. Τόσο ο ίδιος ο ναός, όσο και η λίμνη στην οποία καθρεφτίζεται αλλά και οι κήποι που τον περιβάλλουν είναι ό,τι ακριβώς είχα στο μυαλό μου σκεφτόμενη την παραδοσιακή Ιαπωνία. Η απόλυτα japanese καρτ ποστάλ. Αν κάποιος πρέπει να πάει μόνο σε έναν ναό στο Κιότο πρέπει να είναι αυτός.
Και μιας και μιλάμε για ναούς, κάποια στιγμή στο Κιότο παρατηρήσα στο Google Maps ότι όπου είχε ναούς είχε σήμανση με αγκυλωτό σταυρό:
Όπως επίσης στα ιερά που βρίσκονταν έξω απο τα σπίτια επίσης έβλεπα αγκυλωτούς σταυρούς.
«Τι φάση ακριβώς τα ναζιστικά σύμβολα σε όλους τους ναούς;». Αναλογιζόμενη και την θέση της χώρας κατά τον Β´Π.Π. πραγματικά είχα μείνει να αναρωτιέμαι.
Τελικά με την βοήθεια του φίλου μας του ChatGPT είδα ότι το 卍 που σηματοδοτεί τους βουδιστικούς ναούς, είναι το λεγόμενο μάντζι που συμβολίζει την αρμονία και την αιωνιότητα και είναι αριστερόστροφο, αντίθετα η ναζιστική σβάστικα είναι δεξιόστροφη 卐.
Κάτι για το οποίο είναι πολύ γνωστό το Κιότο είναι ότι αποτελεί το κέντρο του τελετουργικού του τσαγιού. Αν κάπου πρέπει να παρακολουθήσεις αυτό το τελετουργικό, θα είναι στο Κιότο.
Ένα αυθεντικό “tea ceremony” διαρκεί τουλάχιστον 3 ώρες και είναι πολύ ακριβό, ωστόσο υπάρχουν και τα τουριστικά πακέτα που είναι πολύ πιο οικονομικά αλλά και πολύ μικρότερης διάρκειας. Αν και άκρως τουριστικό, ήθελα να το κάνω γιατί μου είχε μείνει απωθημένο από τότε που έβλεπα μικρή το «Σογκούν», επιπλέον τα 2 τελευταία χρόνια έχω γίνει φανατική του τσάι matcha, το λατρεύω. Με ανέλαβαν πρώτα κάτι κυρίες που μου έφτιαξαν μαλλί και με έντυσαν γκέισα. Το έζησα λίγο παραπάνω με την περιβολή και την κόμμωση της γκέισας.
Και μετά μας έδειξαν το τελετουργικό: πώς μας υποδέχονται, πώς ετοιμάζεται το τσάι, πώς γίνεται το σερβίρισμα, πώς το πίνουμε, με τι γλυκά συνοδεύεται. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα ηρεμίας και σιωπής χωρίς τα συνήθη χαχανητά από τους τουρίστες όπως συμβαίνει σε άλλες φολκλορικές δραστηριότητες.
Last edited:
) αλλά επειδή σε αγαπάω, πρώτα θα πατάω λάικ κ μετά θα σε διαβάζω!
