varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.995
- Likes
- 15.898
Επιβιβαστήκαμε στο τρένο για την Οσάκα κι εγώ με πεταλούδες στο στομάχι -όπως κάθε φορά που πατάω το πόδι μου σε μια καινούρια και τόσο μακρινή χώρα- να σκέφτομαι “ας με τσιμπήσει κάποιος μήπως ονειρεύομαι”. Όλη η διαδρομή κύλησε με μένα κολλημένη στο παράθυρο να παρακολουθώ τις πρώτες εικόνες της Ιαπωνίας να ξετυλίγονται μπροστά μου: ήσυχα προάστια, καταπράσινες γειτονιές και χαμηλά σπίτια σε παραδοσιακό ιαπωνικό στυλ.
Φτάσαμε στον σταθμό της Namba και παθαίνω ένα ακόμα πολιτισμικό σοκ. Πολύς κόσμος να πηγαινοέρχεται από και προς όλες τις κατευθύνσεις χωρίς ωστόσο να επικρατεί χάος ή φασαρία, αντιθέτως υπήρχε οργάνωση, τάξη και σχετική ησυχία. Το δεύτερο που παρατήρησα ήταν ότι ο σταθμός δεν είναι απλώς μια στάση μετρό που ο κόσμος απλώς προσπερνάει για να πάει στη δουλειά του αλλά μια ολόκληρη υπόγεια πόλη με καταστήματα, εστιατόρια κ.λ.π. πεντακάθαρα και πολύ μοντέρνας αισθητικής θυμίζοντας περισσότερο κυριλέ mall παρά αυτό που έχουμε εμείς στο μυαλό μας ως σταθμό μετρό.
(φωτογραφίες από το διαδίκτυο)
Όπως διαπίστωσα και τις επόμενες μέρες, το μετρό παντού στην Ιαπωνία αποτελεί ουσιαστικά μια δεύτερη πόλη κάτω από την κανονική πόλη που περιλαμβάνει μια εκτεταμένη αγορά με καταστήματα και εστιατόρια όπου οι γιαπωνέζοι περνούν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους εκεί κάνοντας τα ψώνια τους, τρώγοντας και συναντώντας φίλους.
Και όπως λένε “δεν έχεις πάει Ιαπωνία αν δεν χαθείς στο μετρό” έτσι κι εμείς φάγαμε αρκετή ώρα μέχρι να βρούμε την έξοδο. Γενικότερα, το μετρό στην Ιαπωνία είναι πολύπλοκο και μπερδευτικό, ειδικά στο να βρεις κάθε φορά την έξοδο. Αυτό που βοηθάει άπειρα είναι το Google Maps το οποίο παρέχει τόσο αναλυτικές πληροφορίες που μόνο άνθρωπος δεν “πετάγεται” από την εφαρμογή να σε πάρει από το χέρι να σε πάει στον προορισμό σου.
Βρίσκοντας επιτέλους την έξοδο και ανεβαίνοντας στην επιφάνεια είχε πλέον αρχίσει να σκοτεινιάζει και να ανάβουν τα φώτα της Οσάκα. Μαγεία! Απορώ τα 10 λεπτά που περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο πώς δεν με πάτησε κανένα αυτοκίνητο αφού κοιτούσα οπουδήποτε αλλού εκτός από τον δρόμο έχοντας τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού.
Παρατήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και φύγαμε κατευθείαν για την πρώτη μας γνωριμία με την πόλη. Η περιοχή που μείναμε ήταν η Shinsaibashi και την προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί είναι πολύ κεντρική, συνδυάζει το παραδοσιακό με το μοντέρνο και μπορείς να πας με τα πόδια σε αρκετά δημοφιλή μέρη, όπως το Dotonbori.
Περπατώντας μέσα από μικρά στενά με τα χαρακτηριστικά μπερδεμένα καλώδια να κρέμονται από πάνω μας, τα φαναράκια να φωτίζουν διακριτικά και τα παραδοσιακά ταβερνεία -τα λεγόμενα izakaya-, φτάσαμε στο πιο εμβληματικό σημείο της Οσάκα, το Dotonbori. Πρόκειται για ένα κανάλι με πεζόδρομους δεξιά και αριστερά του που συνθέτουν ένα πολύχρωμο και πολύβουο σκηνικό: βάρκες διαπλέουν το κανάλι, φώτα νέον και ψηλά κτίρια με τεράστιες φωτεινές επιγραφές ενώ πλήθος κόσμου περπατά και δοκιμάζει street food που δύσκολα θα βρεις αλλού στην Ιαπωνία, όπως το takoyaki και okonomiyaki.
Νομίζω ότι ήταν σοφή η απόφασή μας να ξεκινήσουμε το ταξίδι από την Οσάκα γιατί η μίξη χάους και μαγείας, ο συνδυασμός παραδοσιακού και μοντέρνου αλλά σε μικρότερη κλίμακα από το Τόκυο, έκαναν πιο ομαλή και σταδιακή την εισαγωγή μας στον παλμό της Ιαπωνίας.
Φτάσαμε στον σταθμό της Namba και παθαίνω ένα ακόμα πολιτισμικό σοκ. Πολύς κόσμος να πηγαινοέρχεται από και προς όλες τις κατευθύνσεις χωρίς ωστόσο να επικρατεί χάος ή φασαρία, αντιθέτως υπήρχε οργάνωση, τάξη και σχετική ησυχία. Το δεύτερο που παρατήρησα ήταν ότι ο σταθμός δεν είναι απλώς μια στάση μετρό που ο κόσμος απλώς προσπερνάει για να πάει στη δουλειά του αλλά μια ολόκληρη υπόγεια πόλη με καταστήματα, εστιατόρια κ.λ.π. πεντακάθαρα και πολύ μοντέρνας αισθητικής θυμίζοντας περισσότερο κυριλέ mall παρά αυτό που έχουμε εμείς στο μυαλό μας ως σταθμό μετρό.
(φωτογραφίες από το διαδίκτυο)
Όπως διαπίστωσα και τις επόμενες μέρες, το μετρό παντού στην Ιαπωνία αποτελεί ουσιαστικά μια δεύτερη πόλη κάτω από την κανονική πόλη που περιλαμβάνει μια εκτεταμένη αγορά με καταστήματα και εστιατόρια όπου οι γιαπωνέζοι περνούν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους εκεί κάνοντας τα ψώνια τους, τρώγοντας και συναντώντας φίλους.
Και όπως λένε “δεν έχεις πάει Ιαπωνία αν δεν χαθείς στο μετρό” έτσι κι εμείς φάγαμε αρκετή ώρα μέχρι να βρούμε την έξοδο. Γενικότερα, το μετρό στην Ιαπωνία είναι πολύπλοκο και μπερδευτικό, ειδικά στο να βρεις κάθε φορά την έξοδο. Αυτό που βοηθάει άπειρα είναι το Google Maps το οποίο παρέχει τόσο αναλυτικές πληροφορίες που μόνο άνθρωπος δεν “πετάγεται” από την εφαρμογή να σε πάρει από το χέρι να σε πάει στον προορισμό σου.
Βρίσκοντας επιτέλους την έξοδο και ανεβαίνοντας στην επιφάνεια είχε πλέον αρχίσει να σκοτεινιάζει και να ανάβουν τα φώτα της Οσάκα. Μαγεία! Απορώ τα 10 λεπτά που περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο πώς δεν με πάτησε κανένα αυτοκίνητο αφού κοιτούσα οπουδήποτε αλλού εκτός από τον δρόμο έχοντας τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού.
Παρατήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και φύγαμε κατευθείαν για την πρώτη μας γνωριμία με την πόλη. Η περιοχή που μείναμε ήταν η Shinsaibashi και την προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί είναι πολύ κεντρική, συνδυάζει το παραδοσιακό με το μοντέρνο και μπορείς να πας με τα πόδια σε αρκετά δημοφιλή μέρη, όπως το Dotonbori.
Περπατώντας μέσα από μικρά στενά με τα χαρακτηριστικά μπερδεμένα καλώδια να κρέμονται από πάνω μας, τα φαναράκια να φωτίζουν διακριτικά και τα παραδοσιακά ταβερνεία -τα λεγόμενα izakaya-, φτάσαμε στο πιο εμβληματικό σημείο της Οσάκα, το Dotonbori. Πρόκειται για ένα κανάλι με πεζόδρομους δεξιά και αριστερά του που συνθέτουν ένα πολύχρωμο και πολύβουο σκηνικό: βάρκες διαπλέουν το κανάλι, φώτα νέον και ψηλά κτίρια με τεράστιες φωτεινές επιγραφές ενώ πλήθος κόσμου περπατά και δοκιμάζει street food που δύσκολα θα βρεις αλλού στην Ιαπωνία, όπως το takoyaki και okonomiyaki.
Νομίζω ότι ήταν σοφή η απόφασή μας να ξεκινήσουμε το ταξίδι από την Οσάκα γιατί η μίξη χάους και μαγείας, ο συνδυασμός παραδοσιακού και μοντέρνου αλλά σε μικρότερη κλίμακα από το Τόκυο, έκαναν πιο ομαλή και σταδιακή την εισαγωγή μας στον παλμό της Ιαπωνίας.
Last edited:
) αλλά επειδή σε αγαπάω, πρώτα θα πατάω λάικ κ μετά θα σε διαβάζω!
