varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.995
- Likes
- 15.898
Δεν ξέρω ποιο jetlag είναι το χειρότερο... όταν πας Αμερική και ξυπνάς από τις 4-5 τα χαράματα και νυστάζεις από νωρίς το απόγευμα? Ή όταν πας Ασία και ναι μεν αντέχεις το ξενύχτι αλλά το πρωϊ δεν μπορείς να ξυπνήσεις? Για μένα νομίζω ισχύει το 2ο.
Τελικά αφού κατάφερα με τα χίλια ζόρια να σηκωθώ, ξεκινήσαμε με ενθουσιασμό να γυρίσουμε όλη την πόλη. Το φιλόδοξο πλάνο μας να περπατήσουμε όλη την πόλη από άκρη σε άκρη ναυάγησε με το που ξεμυτίσαμε την πατούσα μας έξω από την δροσιά του ωραία κλιματιζόμενου ξενοδοχείου μας.
ΤΙ Ζ-Ε-Σ-Τ-Η Η-Τ-Α-Ν Α-Υ-Τ-Η ρε παιδιά!! Αποπνικτική! Αφόρητη! Μας κόπηκε η ανάσα! Μέχρι να φτάσουμε στο μετρό (ούτε 10’ απόσταση) είχαμε λιώσει. Όλοι οι τουρίστες δε, στην ίδια τραγική κατάσταση με εμάς: αναψοκοκκινισμένοι, ξέπνοοι και με μουσκεμένες από τον ιδρώτα μπλούζες.
Από την άλλη, οι Ιάπωνες με τα μακρυμάνικά τους πήγαιναν στις δουλειές τους αγόγγυστα.
Ευτυχώς είχαμε προβλέψει να έχουμε ζακέτες για το μετρό αλλιώς με τόσο ιδρώτα και το a/c να μας χτυπάει η πνευμονία ήταν εξασφαλισμένη.
Το πρώτο αξιοθέατο που πήγαμε να δούμε είναι το Osaka Castle, το αξιοθέατο-σύμβολο της πόλης. Εκεί ζούσε και διοικούσε ο Τογιοτόμι. Ο Τογιοτόμι (ναι ναι τα γνωστά κλιματιστικά) υπήρξε θρυλική μορφή της ιαπωνικής ιστορίας, ο οποίος παρόλο που ποτέ δεν του απονεμήθηκε ο τίτλος του σογκούν γιατί δεν γεννήθηκε από οικογένεια σαμουράι/“ευγενούς” καταγωγής, ωστόσο απέκτησε τεράστια εξουσία και ήταν αυτός που συνέβαλλε στην ενοποίηση της Ιαπωνίας.
Με την ευκαιρία παραθέτω σχηματικά το πώς ήταν η ιεραρχία στην φεουδαρχική Ιαπωνία:
Παρόλο που ο Αυτοκράτορας ήταν στην κορυφή της ιεραρχίας ουσιαστικά ο ρόλος του ήταν διακοσμητικός. Την πραγματική εξουσία της ασκούσαν οι σογκούν μέσω των πολεμιστών τους δηλ. των σαμουράι.
Η συνεισφορά του Τογιοτόμι ήταν ότι ένωσε τα σογκουνάτα της Ιαπωνίας -τα οποία σφαζόντουσαν μεταξύ τους- και έφτιαξε ένα ενιαίο κράτος.
Το Κάστρο είναι εντυπωσιακό, ειδικά αν είναι το πρώτο που επισκέπτεσαι στην Ιαπωνία, όπως εμείς. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το πάρκο τριγύρω, το Osaka Castle Park με πλούσια βλάστηση, μια τεράστια τάφρο με νερό (όπου γίνονται βαρκάδες), πεζόδρομους δίπλα στην τάφρο (δημοφιλές σημείο όπου οι ντόπιοι πάνε για τζοκινγκ και ποδήλατο ακόμα και με τον καύσωνα!!), ναούς (όπως ο Hokoku Shrine που είναι μεν μικρός αλλά πολύ γαλήνιος) κ.λ.π.
Μετά από κανένα 2ωρο εκεί νιώθαμε ήδη κατάκοποι λες και είχαμε περπατήσει 50 χιλιόμετρα στην έρημο Σαχάρα. Αγοράσαμε τα απολύτως αναγκαία προκειμένου να συνεχίσουμε: ομπρέλες για τον ήλιο και ανεμιστηράκια. Δεν υπάρχει περίπτωση να την παλέψεις διαφορετικά.
Εxtra tip (που δυστυχώς ανακάλυψα την τελευταία μέρα του ταξιδιού): αγορά ειδικής μπλούζας για τον καύσωνα από τα Uniqlo. Απορροφά τον ιδρώτα και σε προστατεύει από την θερμοπληξία! Must!
Επόμενη στάση: Shitennō-ji, ο παλαιότερος ναός της Οσάκα και ο σημαντικότερος γιατί συμβολίζει την εισαγωγή του Βουδισμού στην Ιαπωνία. Κεντρικό αξιοθέατο του όλου συμπλέγματος είναι η 5οροφη παγόδα στης οποίας την κορυφή μπορείς να ανέβεις αφού βγάλεις τα παπούτσια σου (εφιαλτική η εσανς από τους ξυπόλητους τουρίστες... εγώ προειδοποίησα).
Στον κυρίως ναό πετύχαμε και λειτουργία με τον βουδιστή ιερέα να διαβάζει ευχές για δύο κυρίες μεγάλης ηλικίας (κάτι σαν ευχέλαιο) και ήταν φοβερή εμπειρία.
Στη συνέχεια πήγαμε στην κυριλέ περιοχή Umeda η οποία είναι γεμάτη ουρανοξύστες, ακριβά ξενοδοχεία, εταιρείες, πάρκα κ.λ.π. ώστε να ανέβουμε στον Umeda Sky Building. Είναι ένας ουρανοξύστης 40 ορόφων (μικρούλης δηλαδή) αλλά προσφέρει θέα 360 μοίρες σε όλη την πόλη. Έχει 2 “δίδυμους” πύργους που συνδέονται με το Floating Garden Observatory, δηλαδή τον αιωρούμενο κήπο. Εντυπωσιακός και αξίζει η επίσκεψη, καθώς και γενικότερα στην περιοχή γιατί βλέπεις και μια πλευρά της πόλης λιγότερο τουριστική με τους εργαζόμενους που πηγαινοέρχονται με τους χαρτοφύλακές τους, τις μαμάδες που έχουν ξαμολήσει τα παιδιά τους μέσα στα συντριβάνια και τις λίμνες για δροσιά κ.λ.π.!
Απομεσήμερο και αποφασίσαμε να πάμε ξανά προς Dotonbori για να δοκιμάσουμε ό,τι street food δεν προλάβαμε το προηγούμενο βράδυ. Και τι δεν φάγαμε: takoyaki (μπαλάκια ζύμης με γέμιση χταποδιού και διάφορες σάλτσες), mochi (ιαπωνικό γλυκό), kushikatsu (σουβλάκια πανέ τηγανητά), κάτι άλλα glazed γλυκά... γενικά δοκιμάσαμε τα πάντα!
Περιπλανηθήκαμε στην αγορά του Dotonbori και φτάσαμε μέχρι την Namba εκμεταλλευόμενοι την μικρή πτώση της θερμοκρασίας και το ελαφρύ συννέφιασμα.
Το βράδυ επισκεφθήκαμε άλλον έναν ουρανοξύστη, τον ψηλότερο όλης της Ιαπωνίας μέχρι το 2023 με 60 ορόφους, τον Abeno Harukas. Ήταν σαν να βρισκόσουν σε αεροπλάνο. Η πανοραμική θέα της φωτισμένης πόλης από τόσο ψηλά πραγματικά έκοβε την ανάσα και ήταν το καλύτερο “κλείσιμο” για την Οσάκα μιας και την επόμενη μέρα θα αναχωρούσαμε για τον επόμενο προορισμό.
Τελικά αφού κατάφερα με τα χίλια ζόρια να σηκωθώ, ξεκινήσαμε με ενθουσιασμό να γυρίσουμε όλη την πόλη. Το φιλόδοξο πλάνο μας να περπατήσουμε όλη την πόλη από άκρη σε άκρη ναυάγησε με το που ξεμυτίσαμε την πατούσα μας έξω από την δροσιά του ωραία κλιματιζόμενου ξενοδοχείου μας.
ΤΙ Ζ-Ε-Σ-Τ-Η Η-Τ-Α-Ν Α-Υ-Τ-Η ρε παιδιά!! Αποπνικτική! Αφόρητη! Μας κόπηκε η ανάσα! Μέχρι να φτάσουμε στο μετρό (ούτε 10’ απόσταση) είχαμε λιώσει. Όλοι οι τουρίστες δε, στην ίδια τραγική κατάσταση με εμάς: αναψοκοκκινισμένοι, ξέπνοοι και με μουσκεμένες από τον ιδρώτα μπλούζες.
Από την άλλη, οι Ιάπωνες με τα μακρυμάνικά τους πήγαιναν στις δουλειές τους αγόγγυστα.
Ευτυχώς είχαμε προβλέψει να έχουμε ζακέτες για το μετρό αλλιώς με τόσο ιδρώτα και το a/c να μας χτυπάει η πνευμονία ήταν εξασφαλισμένη.
Το πρώτο αξιοθέατο που πήγαμε να δούμε είναι το Osaka Castle, το αξιοθέατο-σύμβολο της πόλης. Εκεί ζούσε και διοικούσε ο Τογιοτόμι. Ο Τογιοτόμι (ναι ναι τα γνωστά κλιματιστικά) υπήρξε θρυλική μορφή της ιαπωνικής ιστορίας, ο οποίος παρόλο που ποτέ δεν του απονεμήθηκε ο τίτλος του σογκούν γιατί δεν γεννήθηκε από οικογένεια σαμουράι/“ευγενούς” καταγωγής, ωστόσο απέκτησε τεράστια εξουσία και ήταν αυτός που συνέβαλλε στην ενοποίηση της Ιαπωνίας.
Με την ευκαιρία παραθέτω σχηματικά το πώς ήταν η ιεραρχία στην φεουδαρχική Ιαπωνία:
Παρόλο που ο Αυτοκράτορας ήταν στην κορυφή της ιεραρχίας ουσιαστικά ο ρόλος του ήταν διακοσμητικός. Την πραγματική εξουσία της ασκούσαν οι σογκούν μέσω των πολεμιστών τους δηλ. των σαμουράι.
Η συνεισφορά του Τογιοτόμι ήταν ότι ένωσε τα σογκουνάτα της Ιαπωνίας -τα οποία σφαζόντουσαν μεταξύ τους- και έφτιαξε ένα ενιαίο κράτος.
Το Κάστρο είναι εντυπωσιακό, ειδικά αν είναι το πρώτο που επισκέπτεσαι στην Ιαπωνία, όπως εμείς. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το πάρκο τριγύρω, το Osaka Castle Park με πλούσια βλάστηση, μια τεράστια τάφρο με νερό (όπου γίνονται βαρκάδες), πεζόδρομους δίπλα στην τάφρο (δημοφιλές σημείο όπου οι ντόπιοι πάνε για τζοκινγκ και ποδήλατο ακόμα και με τον καύσωνα!!), ναούς (όπως ο Hokoku Shrine που είναι μεν μικρός αλλά πολύ γαλήνιος) κ.λ.π.
Μετά από κανένα 2ωρο εκεί νιώθαμε ήδη κατάκοποι λες και είχαμε περπατήσει 50 χιλιόμετρα στην έρημο Σαχάρα. Αγοράσαμε τα απολύτως αναγκαία προκειμένου να συνεχίσουμε: ομπρέλες για τον ήλιο και ανεμιστηράκια. Δεν υπάρχει περίπτωση να την παλέψεις διαφορετικά.
Εxtra tip (που δυστυχώς ανακάλυψα την τελευταία μέρα του ταξιδιού): αγορά ειδικής μπλούζας για τον καύσωνα από τα Uniqlo. Απορροφά τον ιδρώτα και σε προστατεύει από την θερμοπληξία! Must!
Επόμενη στάση: Shitennō-ji, ο παλαιότερος ναός της Οσάκα και ο σημαντικότερος γιατί συμβολίζει την εισαγωγή του Βουδισμού στην Ιαπωνία. Κεντρικό αξιοθέατο του όλου συμπλέγματος είναι η 5οροφη παγόδα στης οποίας την κορυφή μπορείς να ανέβεις αφού βγάλεις τα παπούτσια σου (εφιαλτική η εσανς από τους ξυπόλητους τουρίστες... εγώ προειδοποίησα).
Στον κυρίως ναό πετύχαμε και λειτουργία με τον βουδιστή ιερέα να διαβάζει ευχές για δύο κυρίες μεγάλης ηλικίας (κάτι σαν ευχέλαιο) και ήταν φοβερή εμπειρία.
Στη συνέχεια πήγαμε στην κυριλέ περιοχή Umeda η οποία είναι γεμάτη ουρανοξύστες, ακριβά ξενοδοχεία, εταιρείες, πάρκα κ.λ.π. ώστε να ανέβουμε στον Umeda Sky Building. Είναι ένας ουρανοξύστης 40 ορόφων (μικρούλης δηλαδή) αλλά προσφέρει θέα 360 μοίρες σε όλη την πόλη. Έχει 2 “δίδυμους” πύργους που συνδέονται με το Floating Garden Observatory, δηλαδή τον αιωρούμενο κήπο. Εντυπωσιακός και αξίζει η επίσκεψη, καθώς και γενικότερα στην περιοχή γιατί βλέπεις και μια πλευρά της πόλης λιγότερο τουριστική με τους εργαζόμενους που πηγαινοέρχονται με τους χαρτοφύλακές τους, τις μαμάδες που έχουν ξαμολήσει τα παιδιά τους μέσα στα συντριβάνια και τις λίμνες για δροσιά κ.λ.π.!
Απομεσήμερο και αποφασίσαμε να πάμε ξανά προς Dotonbori για να δοκιμάσουμε ό,τι street food δεν προλάβαμε το προηγούμενο βράδυ. Και τι δεν φάγαμε: takoyaki (μπαλάκια ζύμης με γέμιση χταποδιού και διάφορες σάλτσες), mochi (ιαπωνικό γλυκό), kushikatsu (σουβλάκια πανέ τηγανητά), κάτι άλλα glazed γλυκά... γενικά δοκιμάσαμε τα πάντα!
Περιπλανηθήκαμε στην αγορά του Dotonbori και φτάσαμε μέχρι την Namba εκμεταλλευόμενοι την μικρή πτώση της θερμοκρασίας και το ελαφρύ συννέφιασμα.
Το βράδυ επισκεφθήκαμε άλλον έναν ουρανοξύστη, τον ψηλότερο όλης της Ιαπωνίας μέχρι το 2023 με 60 ορόφους, τον Abeno Harukas. Ήταν σαν να βρισκόσουν σε αεροπλάνο. Η πανοραμική θέα της φωτισμένης πόλης από τόσο ψηλά πραγματικά έκοβε την ανάσα και ήταν το καλύτερο “κλείσιμο” για την Οσάκα μιας και την επόμενη μέρα θα αναχωρούσαμε για τον επόμενο προορισμό.
Last edited:
) αλλά επειδή σε αγαπάω, πρώτα θα πατάω λάικ κ μετά θα σε διαβάζω!
