Ιαπωνία ΙΑΠΩΝΙΑ - Big in Japan

[varioAthens]

Τι είδαμε στο Kyoto part III

• Την παραδοσιακή συνοικία Gion. Πρόκειται για την περιοχή με τις γκέισες και τις μάικο (δηλ. τις μαθητευόμενες γκέισες). Την συνοικία αυτή την περίμενα πιο γραφική η αλήθεια είναι, ωστόσο έχει ενδιαφέρον και προσωπικά μου άρεσε πολύ περισσότερο τη νύχτα, όχι μόνο γιατί είναι πιο πιθανό να πετύχεις γκέισες (το πρωϊ μάλλον κρύβονται από τους τουρίστες) αλλά και γιατί έχει πολλή night life και μια αίσθηση “υποκοσμίλας” που μου άρεσε. Η περιοχή Gion εκτείνεται στην μία όχθη του ποταμού Kamo.

• Το γραφικό σοκάκι Pontocho. Το σοκάκι και η γύρω από αυτό περιοχή εκτείνονται στην άλλη όχθη του ποταμού Kamo. Στον παραποτάμιο πεζόδρομο είδαμε πλανόδιους μουσικούς να παίζουν ενώ παρέες ντόπιων και τουριστών χάζευαν την φωταγωγημένη πόλη καθώς περπατούσαν ή άραζαν ή απολάμβαναν το δείπνο τους στις βεράντες των εστιατορίων που στηρίζονται σε πασάλους σχεδόν πάνω στο ποτάμι.

• To εμβληματικό Fushimi Inari Taisha. Είναι ένας σιντοϊστικός ναός απ’ όπου ξεκινάει μια πανέμορφη πεζοπορική διαδρομή μέσα από τα μονοπάτια που σχηματίζουν χιλιάδες αλλεπάλληλες διαδοχικές πύλες torii (torii είναι οι παραδοσιακές πύλες των σιντοιστικών ναών, συνήθως κόκκινες) και μοιάζουν σαν τούνελ. Η διαδρομή είναι μαγευτική μέσα σε πυκνό καταπράσινο δάσος γεμάτο μικρούς ναούς και ιερά. Και εδώ ξυπνήσαμε αξημέρωτα να πάμε γιατί και αυτό είναι ένα σημείο που πλημμυρίζει από influencers.

• Το Nijo Castle. Εξωτερικά δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο το Himeji, εσωτερικά όμως το ξεπερνάει λόγω του ότι έχει υπέροχες τοιχογραφίες και τα περιβόητα ξύλινα “τραγουδιστά” πατώματα (όταν κάποιος πατάει ακούγεται ένα τρίξιμο σαν κελάηδισμα πουλιού). Επιπλέον, σε κάποια δωμάτια υπάρχουν ρεαλιστικά ομοιώματα σογκούν και σαμουράι που αναπαριστούν διάφορες σκηνές όπως π.χ. τα συμβούλια του σογκούν με τους πολεμιστές του, οπότε κάνεις εύκολα “εικόνα” στο μυαλό σου την φεουδαρχική εποχή.

• Την αγορά Nishiki. Η επιτομή του γκουρμέ street food. Πεντακάθαρη, με όμορφα μαγαζιά και νόστιμο φαγητό. Must!

• Την σύγχρονη πόλη του Κιότο. Δεν την λες και όμορφη αλλά σίγουρα είναι μια πόλη με ζωντάνια, κόσμο και κίνηση σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Klair]

Υπέροχα! Αναμένω την εξιστόρηση με μεγάλο ενδιαφέρον!! Είναι ένας προορισμός που με ενδιαφέρει και σίγουρα η εμπειρία σου θα με βοηθήσει στην οργάνωση και του δικού μου ταξιδιού!

 

[varioAthens]

Σε ευχαριστω πολυ @Klair !
Αν μη τι αλλο σε αυτο το ταξιδι ειδικα εσυ θα γυρισεις με 10.000 φωτογραφιες!

 

[evaT]

Σου θύμωσα λίγο (ξέρεις εσύ ) αλλά επειδή σε αγαπάω, πρώτα θα πατάω λάικ κ μετά θα σε διαβάζω!

 

[varioAthens]

Σου θύμωσα λίγο (ξέρεις εσύ ) αλλά επειδή σε αγαπάω, πρώτα θα πατάω λάικ κ μετά θα σε διαβάζω!

Αγαπη διχως πεισματα δεν εχει νοστιμαδα

 

[varioAthens]

Η Air China που επιλέξαμε ως πιο οικονομική εταιρεία μου άφησε τις χειρότερες εντυπώσεις. Δεν δίνει τη δυνατότητα για ηλεκτρονικό τσεκ ιν με αποτέλεσμα -παρόλο που ταξιδεύαμε μόνο με χειραποσκευές- να περιμένουμε επί 2 ώρες στην ουρά για boarding pass.
Οι 10 ώρες πτήσης μέχρι το Πεκίνο μου φάνηκαν ατελείωτες μέσα στο πανβρώμικο και γεμάτο λεκέδες αεροσκάφος, το πανάθλιο φαγητό που θύμιζε σκυλοτροφή τόσο στην μυρωδιά όσο και στην εμφάνιση, για επιλογή ταινιών κ.λ.π. δεν θα συζητήσω καν. Εντύπωση επίσης μου έκανε το γεγονός ότι είναι η μοναδική εταιρεία από όσες έχω ταξιδέψει που ο κυβερνήτης δεν μας συστήθηκε ποτέ.
Εξίσου άσχημες εντυπώσεις μου άφησε και το αεροδρόμιο του Πεκίνο... δεν έχω ξανασυναντήσει πιο αγενές, αγέλαστο και άξεστο προσωπικό.
Μετά από λίγες ώρες αναμονής στο Πεκίνο και άλλη μία σύντομη 3ωρη πτήση φτάσαμε επιτέλους στην Οσάκα το απογευματάκι.

Βγαίνοντας από το αεροπλάνο για να μπούμε στην φυσούνα πάθαμε θερμικό σοκ. Ήταν σαν να μπήκαμε σε φούρνο. Αλήθεια, έχετε ανοίξει ποτέ φούρνο ενώ καίει στους 200 βαθμούς? Που νιώθεις να σου έρχεται ένα καυτό «χαστούκι» και να σου κόβεται η ανάσα; Ε αυτό ακριβώς νιώσαμε κι εμείς.
Η αλήθεια είναι ότι διάβαζα περιγραφές τόσο ντόπιων όσο και τουριστών να λένε πόσο εφιαλτικό είναι το καλοκαίρι της Ιαπωνίας αλλά εγώ το πήρα αψήφιστα θεωρώντας ότι εφόσον έχω αντέξει καλοκαίρι σε Αίγυπτο, Ιορδανία και παρόμοιες χώρες, θα άντεχα και στην Ιαπωνία.
Αμ δε! Η ζέστη της Ιαπωνίας είναι ΑΚΡΑΙΑ! Είναι σα να βράζεις στην κόλαση.

Παρόλα αυτά συνεχίσαμε ακάθεκτοι για τις απαραίτητες διαδικασίες:

• Έλεγχος διαβατηρίων και έλεγχος των QR Codes για την είσοδο μας στην χώρα. Τα QR Codes τα είχαμε βγάλει ηλεκτρονικά μέσω της πλατφόρμας “Visit Japan Web” αντί να συμπληρώσουμε τα κλασικά έντυπα που συμπληρώνουμε συνήθως στο αεροπλάνο ή στο αεροδρόμιο. Έτσι γλυτώνεις πολύ χρόνο σε ουρές.

Στον έλεγχο των διαβατηρίων και των QR Codes πήραμε μια πρώτη γεύση του τι εστί Ιαπωνία:
(α) όλα είναι αυτοματοποιημένα (σκανάρεις μόνος σου το διαβατήριο και τον QR κωδικό σε μηχάνημα) και όλα δουλεύουν άψογα,
(β) παρά τους αυτοματισμούς και την τεχνολογία, πάντα υπάρχει κάποιος υπάλληλος έτοιμος να σε καθοδηγήσει αν δυσκολεύεσαι και μάλιστα χωρίς καν να του το ζητήσεις,
(γ) η ευγένεια από όλους τους υπαλλήλους σε κάθε πόστο ήταν απαράμιλλη.

• Συνάλλαγμα. Κάναμε κάτι λίγα γιεν από ΑΤΜ στο αεροδρόμιο και μετά για το κανονικό ποσό που θέλαμε πήγαμε σε ΑΤΜ των «7-Eleven» στην πόλη. Γενικά πάντως, παρά τις σχετικές προειδοποιήσεις ότι θα χρειαστούμε πολλά μετρητά γιατί στην Ιαπωνία δεν δέχονται κάρτες, σχεδόν παντού δίναμε κάρτα. Ουσιαστικά, μετρητά χρειαστήκαμε μόνο για νερό στους αυτόματους πωλητές, σε 1-2 πάγκους φαγητού και σε 1 αξιοθέατο. Δηλαδή ακόμα και οι πάγκοι στις τοπικές αγορές στην συντριπτική τους πλειοψηφία δέχονται κανονικά κάρτα.
• Ιντερνετ. Επιλέξαμε pocket wifi έναντι sim γιατί το μοιραστήκαμε 4 συσκευές.
• Εισητήρια Shinkansen. Δεν αγοράσαμε Japan Rail Pass καθώς δεν μας συνέφερε αφού είχαμε να κάνουμε μόνο 4 διαδρομές.
• Έκδοση κάρτας για τα ΜΜΜ. Βγάλαμε Icoca η οποία εκδίδεται στην Οσάκα και στο Κυότο αλλά χρησιμοποιείται κανονικά σε όλη την Ιαπωνία. Αντίστοιχα, αν προσγειώνεσαι στο Τόκυο θα εκδώσεις Suica η οποία επίσης χρησιμοποιείται σε όλη την Ιαπωνία. Απλά στο τέλος του ταξιδιού πρέπει να επιστρέψεις την κάρτα στην πόλη όπου εκδόθηκε. Εμάς βέβαια μας έμεινε το πλαστικό γιατί δεν γυρίσαμε πίσω στην Οσάκα αλλά αναχωρήσαμε για Ελλάδα από το Τόκυο. Προσοχή: να μην μείνει στην κάρτα υπόλοιπο γιατί δεν εξαργυρώνεται.

Από όλα αυτά τα διαδικαστικά ξεμπερδέψαμε πάρα πολύ γρήγορα χάρη στο ότι τα πάντα λειτουργούσαν τέλεια και οι άνθρωποι ήταν τρομερά εξυπηρετικοί, βοηθητικοί και ευγενέστατοι. Παρατήρησα ότι ακόμα και η γλώσσα του σώματός τους απέπνεε ηρεμία και βαθιά ευγένεια... δεν είναι μόνο οι υποκλίσεις ή το χαμόγελο, είναι ακόμα και ο τρόπος που (κυρίως οι γυναίκες) σου παραδίδουν τα εισητήρια, τα ρέστα σου και ό,τι αγόρασες τελοσπάντων μέσα σε ένα δισκάκι και με τα δυο τους χέρια σαν να κάνουν κάποιο τελετουργικό.

Τελικά, όλα όσα είχα ακούσει για τους Ιάπωνες έβγαιναν πέρα για πέρα αληθινά ήδη από την πρώτη ώρα που βρισκόμουν σε αυτή την χώρα...

 

[L33T]

Για πάμε λίγο

 

[psilos3]

Συντονίστηκα και περιμένω να διαβάσω τα ωραία (και τα ευτράπελα είμαι σίγουρος) άλλης μιας σπουδαίας ιστορίας!

 

[ANASTAPAP]

Ήταν ωραία η προθέρμανση! Αναμένουμε τη συνέχεια!

 

[underwater]

Η ιστορία που περίμενα πώς και πώς για μια χώρα όνειρο ζωής!

 

[gkalla]

Περιμένω πως και πως να διαβάσω την ιστορία για μια χώρα με τόσο διαφορετική κοινωνία από την δικιά μας.

Αυτά για το Σογκούν τι τα ήθελες; Φάινεται η ηλικία μας...
Που να ξέρουν οι νεότεροι τον Τορανάγκα Σάμα και όλα τα υπόλοιπα που μας έμαθε ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν και ο Τοσίρο Μιφούνε...

 

[evaT]

Περιμένω πως και πως να διαβάσω την ιστορία για μια χώρα με τόσο διαφορετική κοινωνία από την δικιά μας.

Αυτά για το Σογκούν τι τα ήθελες; Φάινεται η ηλικία μας...
Που να ξέρουν οι νεότεροι τον Τορανάγκα Σάμα και όλα τα υπόλοιπα που μας έμαθε ο ΡίτσαρντΤσάμπερλέην και ο Τοσίρο Μιφούνε...

Υπάρχει και νέα σειρά που κυκλοφορεί στο Νετφλιξ