varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.995
- Likes
- 15.898
Ο δεύτερος -και τελευταίος- ναός που με ενδιέφερε να επισκεφθώ στο Τόκυο ήταν ο Meiji Jingu. Αυτός ο ναός είναι σιντοϊστικός και βρίσκεται μέσα σε ένα τεράστιο δάσος στην καρδιά της πόλης. Το δάσος που δημιουργήθηκε τεχνητά για να περιβάλλει τον ναό, έχει πάνω από 100.000 δέντρα και πολλά μονοπάτια για περπάτημα. Είναι ένα μαγικό μέρος όπου νιώθεις σαν να βρίσκεσαι πολύ μακριά από την πόλη καθώς δεν ακούς κανέναν αστικό θόρυβο παρά μόνο τα πουλιά.
Ο ναός αποτελεί φόρο τιμής στον Αυτοκράτορα Meiji ο οποίος εκσυγχρόνισε την χώρα βάζοντας τέλος στην φεουδαρχία. Επίσης, θεωρείται πολύ ιερός και γι’ αυτό πάρα πολλοί Ιάπωνες επιλέγουν να κάνουν εδώ τον γάμο τους ή άλλες τελετές. Όσο ήμουν εκεί πέτυχα 2 νεαρά ζευγάρια που είχαν φέρει τα νεογέννητα μωρά τους για να πάρουν ευχή.
Έχοντας επισκεφθεί συνολικά 3 σιντοϊστικούς ναούς (τον Fushimi Inari Taisha στο Κιότο, τον Kasuga Taisha στη Νάρα και τον Meiji Jingu στο Τόκυο) κατέληξα ότι μου αρέσουν περισσότερο από τους βουδιστικούς. Κι αυτό γιατί είναι πολύ πιο λιτοί αρχιτεκτονικά, χτίζονται πάντα μέσα στη φύση -άλλωστε αυτή θεωρείται ιερή στη Σίντο θρησκεία- και αποπνέουν απίστευτη ηρεμία και γαλήνη.
Φεύγοντας από τον Meiji κατευθυνθήκαμε με τα πόδια (μόλις 5’ περπάτημα) προς την περιοχή Harajuku. Η Harajuku είναι μια περιοχή που συνδυάζει την πολυτέλεια με το πιο «χύμα» και εναλλακτικό:
Από την μια, η Takeshita Street που έχει μαγαζιά με εκκεντρικά ρούχα σε στυλ anime, street fashion, σουβενιράδικα και κάθε είδους animal cafe. Ήξερα ότι υπάρχουν τα cat cafe, άντε και τα dog cafe... αλλά να βλέπω κόσμο να πίνει τον καφέ του αγκαλιά με γουρούνια ή χαϊδεύοντας κουκουβάγιες, ομολογώ πώς δεν το είχα φανταστεί.
Κι απ’ την άλλη, η κοσμοπολίτικη λεωφόρος Omotesando, η “ιαπωνική Champs-Elysees” όπως την λένε, γεμάτη δέντρα, εντυπωσιακά κτίρια και πολυτελή καταστήματα. Στην Omotesando θα δεις και μια αρχιτεκτονική καινοτομία: τους “κάθετους κήπους”. Δηλαδή οι προσόψεις κάποιων μοντέρνων κτιρίων καλύπτονται με φυτά αντί για τσιμέντο ή γυαλί. Όχι απλώς φυτά, με ολόκληρους κήπους. Σε κάποιες από τις “φυτεμένες” ταράτσες έχεις τη δυνατότητα να ανέβεις, να χαζέψεις από ψηλά την θέα της Harajuku και να πιεις τον καφέ σου. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα πολύ και ανεβήκαμε σε κανά δυο... Τα περισσότερα από αυτά τα κτίρια (π.χ. Tokyu Plaza Omotesando, Dior Omotesando κ.λ.π.) βρίσκονται συγκεντρωμένα στην διασταύρωση Omotesando & Meiji-dori.
Κάπως έτσι δείχνουν οι κάθετοι κήποι
(Φώτο από αφίσα εμπορικού κέντρου).
Στην περιοχή αυτή βρίσκεται και ένα viral από το TikTok μαγαζί που πουλάει ντόνατς και ο κόσμος σχηματίζει τεράστιες ουρές, το “I Am Donut?”. Για κάποιο λόγο το πετύχαμε με μόνο (!) 10άτομα οπότε είπαμε να δοκιμάσουμε μιας και μας είχαν λείψει τα “δυτικά” γλυκά... Πραγματικά τέλεια ντόνατς, χωρίς λαδίλα και σε αρκετά περίεργες γεύσεις για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Περπατήσαμε παααρα πολύ.... Harajuku-Jingumae-Shimbuya μέχρι που τελικά φτάσαμε στην Shimokitazawa .... Μιλάμε για μεγάλες αποστάσεις... Η Shimokitazawa είναι μια πιο εναλλακτική και underground γειτονιά, συχνάζουν πολλοί φοιτητές και καλλιτέχνες, έχει πολλά vintage και thrift shops και street art. Eίναι λιγότερο τουριστική και για κάποιο λόγο μου θύμισε το Camden, μάλλον λόγω της χαλαρής και καλλιτεχνικής ατμόσφαιρας.
Έφτανε πια απογευματάκι όταν κατευθυνθήκαμε προς την Shinjuku, την έτερη (μαζί με την Shimbuya) πολυφωτογραφημένη και εμβληματική περιοχή του Τόκυο. Είναι η πιο ζωντανή, πολύβουη και πολυσύχναστη περιοχή, αρκεί να πω ότι από τον σταθμό Shinjuku περνάνε καθημερινά 3.500.000 άνθρωποι !! Ευτυχώς είχα πάρει πια το κολλάι με την πολυκοσμία και δεν έπαθα κρίση πανικού. Η περιοχή γίνεται πιο εντυπωσιακή το βράδι που ανάβουν τα φώτα των ουρανοξυστών και οι πινακίδες neon, κόσμος συρρέει από παντού, γεμίζουν τα izikayas και ξεκινάει η νυχτερινή διασκέδαση.
Πεινασμένοι και κατάκοποι βρήκαμε μια izikaya με πολλούς ντόπιους και αυθεντική ατμόσφαιρα. Φάγαμε κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ά gyozas (σαν να λέμε dumplings ή μαντί δηλαδή) και καυτερή σούπα με noodles και ήταν το καλύτερο δείπνο όλου του ταξιδιού (μαζί με τα ψητά κρέατα του Κιότο). Τι γεύσεις!! Ακόμα τις σκέφτομαι και μου τρέχει σαλάκι...
Βγαίνοντας από την izikaya η κίνηση στην Shinjuku είχε αυξηθεί κι άλλο... πολύς κόσμος συνωστιζόταν κάτω από την διάσημη τρισδιάστατη γάτα, οι μικρές izikayas στο γραφικό στενάκι Omoide Yococho ήταν ασφυκτικά γεμάτες, τα μπαράκια στο Golden Gai επίσης... Άλλωστε τόσο στο Omoide Yococho όσο και στο Golden Gai τα μαγαζιά είναι τρύπες, με μια μπάρα μόνο που χωράει το πολύ 8 πελάτες...Kάποια στιγμή βρεθήκαμε να περπατάμε στο Kabukicho όπου το κλίμα είχε αλλάξει άρδην... Περίεργα μπαρ που έκανε μπαμ ότι μέσα παίζει τζόγος ή πορνεία ή ναρκωτικά ή και όλα μαζί, κάτι φορτικοί Νιγηριανοί μας πίεζαν (όλους τους τουρίστες) να μπούμε στα μπαρ στα οποία ήταν κράχτες, ενώ περιπολικά της αστυνομίας κυκλοφορούσαν αργά προειδοποιώντας μας συνεχώς από τα μεγάφωνα: “Μην εμπιστεύεστε τα άτομα που σας καλούν να μπείτε στα μπαρ! Μην μπαίνετε στα μπαρ!”. Αργότερα έμαθα πώς το Kabukicho είναι όντως η πιο κακόφημη περιοχή του Τόκυο, τα μαγαζιά προφέρουν παράνομες υπηρεσίες (sex, drugs but no rock ‘n’ roll) που ελέγχονται από την yakuza, ενώ εκεί μαζεύονται και οι έφηβοι που το έχουν σκάσει από το σπίτι, φαινόμενο που λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις (τα λεγόμενα Τοyoko kids).
Αυτή την “σκοτεινή” πλευρά της χώρας πρώτη φορά την έβλεπα μετά από τόσες μέρες εδώ... έχει κάτι γοητευτικό και επικίνδυνο, ωστόσο απέχει παρασάγγας από την όμορφη και γυαλιστερή εικόνα της Ιαπωνίας που προβάλλεται και έχουμε στο μυαλό μας. Πολύ γεμάτη μέρα με πολύ “δυνατό” κλείσιμο.
Ο ναός αποτελεί φόρο τιμής στον Αυτοκράτορα Meiji ο οποίος εκσυγχρόνισε την χώρα βάζοντας τέλος στην φεουδαρχία. Επίσης, θεωρείται πολύ ιερός και γι’ αυτό πάρα πολλοί Ιάπωνες επιλέγουν να κάνουν εδώ τον γάμο τους ή άλλες τελετές. Όσο ήμουν εκεί πέτυχα 2 νεαρά ζευγάρια που είχαν φέρει τα νεογέννητα μωρά τους για να πάρουν ευχή.
Έχοντας επισκεφθεί συνολικά 3 σιντοϊστικούς ναούς (τον Fushimi Inari Taisha στο Κιότο, τον Kasuga Taisha στη Νάρα και τον Meiji Jingu στο Τόκυο) κατέληξα ότι μου αρέσουν περισσότερο από τους βουδιστικούς. Κι αυτό γιατί είναι πολύ πιο λιτοί αρχιτεκτονικά, χτίζονται πάντα μέσα στη φύση -άλλωστε αυτή θεωρείται ιερή στη Σίντο θρησκεία- και αποπνέουν απίστευτη ηρεμία και γαλήνη.
Φεύγοντας από τον Meiji κατευθυνθήκαμε με τα πόδια (μόλις 5’ περπάτημα) προς την περιοχή Harajuku. Η Harajuku είναι μια περιοχή που συνδυάζει την πολυτέλεια με το πιο «χύμα» και εναλλακτικό:
Από την μια, η Takeshita Street που έχει μαγαζιά με εκκεντρικά ρούχα σε στυλ anime, street fashion, σουβενιράδικα και κάθε είδους animal cafe. Ήξερα ότι υπάρχουν τα cat cafe, άντε και τα dog cafe... αλλά να βλέπω κόσμο να πίνει τον καφέ του αγκαλιά με γουρούνια ή χαϊδεύοντας κουκουβάγιες, ομολογώ πώς δεν το είχα φανταστεί.
Κι απ’ την άλλη, η κοσμοπολίτικη λεωφόρος Omotesando, η “ιαπωνική Champs-Elysees” όπως την λένε, γεμάτη δέντρα, εντυπωσιακά κτίρια και πολυτελή καταστήματα. Στην Omotesando θα δεις και μια αρχιτεκτονική καινοτομία: τους “κάθετους κήπους”. Δηλαδή οι προσόψεις κάποιων μοντέρνων κτιρίων καλύπτονται με φυτά αντί για τσιμέντο ή γυαλί. Όχι απλώς φυτά, με ολόκληρους κήπους. Σε κάποιες από τις “φυτεμένες” ταράτσες έχεις τη δυνατότητα να ανέβεις, να χαζέψεις από ψηλά την θέα της Harajuku και να πιεις τον καφέ σου. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα πολύ και ανεβήκαμε σε κανά δυο... Τα περισσότερα από αυτά τα κτίρια (π.χ. Tokyu Plaza Omotesando, Dior Omotesando κ.λ.π.) βρίσκονται συγκεντρωμένα στην διασταύρωση Omotesando & Meiji-dori.
Κάπως έτσι δείχνουν οι κάθετοι κήποι
(Φώτο από αφίσα εμπορικού κέντρου).
Στην περιοχή αυτή βρίσκεται και ένα viral από το TikTok μαγαζί που πουλάει ντόνατς και ο κόσμος σχηματίζει τεράστιες ουρές, το “I Am Donut?”. Για κάποιο λόγο το πετύχαμε με μόνο (!) 10άτομα οπότε είπαμε να δοκιμάσουμε μιας και μας είχαν λείψει τα “δυτικά” γλυκά... Πραγματικά τέλεια ντόνατς, χωρίς λαδίλα και σε αρκετά περίεργες γεύσεις για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Περπατήσαμε παααρα πολύ.... Harajuku-Jingumae-Shimbuya μέχρι που τελικά φτάσαμε στην Shimokitazawa .... Μιλάμε για μεγάλες αποστάσεις... Η Shimokitazawa είναι μια πιο εναλλακτική και underground γειτονιά, συχνάζουν πολλοί φοιτητές και καλλιτέχνες, έχει πολλά vintage και thrift shops και street art. Eίναι λιγότερο τουριστική και για κάποιο λόγο μου θύμισε το Camden, μάλλον λόγω της χαλαρής και καλλιτεχνικής ατμόσφαιρας.
Έφτανε πια απογευματάκι όταν κατευθυνθήκαμε προς την Shinjuku, την έτερη (μαζί με την Shimbuya) πολυφωτογραφημένη και εμβληματική περιοχή του Τόκυο. Είναι η πιο ζωντανή, πολύβουη και πολυσύχναστη περιοχή, αρκεί να πω ότι από τον σταθμό Shinjuku περνάνε καθημερινά 3.500.000 άνθρωποι !! Ευτυχώς είχα πάρει πια το κολλάι με την πολυκοσμία και δεν έπαθα κρίση πανικού. Η περιοχή γίνεται πιο εντυπωσιακή το βράδι που ανάβουν τα φώτα των ουρανοξυστών και οι πινακίδες neon, κόσμος συρρέει από παντού, γεμίζουν τα izikayas και ξεκινάει η νυχτερινή διασκέδαση.
Πεινασμένοι και κατάκοποι βρήκαμε μια izikaya με πολλούς ντόπιους και αυθεντική ατμόσφαιρα. Φάγαμε κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ά gyozas (σαν να λέμε dumplings ή μαντί δηλαδή) και καυτερή σούπα με noodles και ήταν το καλύτερο δείπνο όλου του ταξιδιού (μαζί με τα ψητά κρέατα του Κιότο). Τι γεύσεις!! Ακόμα τις σκέφτομαι και μου τρέχει σαλάκι...
Βγαίνοντας από την izikaya η κίνηση στην Shinjuku είχε αυξηθεί κι άλλο... πολύς κόσμος συνωστιζόταν κάτω από την διάσημη τρισδιάστατη γάτα, οι μικρές izikayas στο γραφικό στενάκι Omoide Yococho ήταν ασφυκτικά γεμάτες, τα μπαράκια στο Golden Gai επίσης... Άλλωστε τόσο στο Omoide Yococho όσο και στο Golden Gai τα μαγαζιά είναι τρύπες, με μια μπάρα μόνο που χωράει το πολύ 8 πελάτες...Kάποια στιγμή βρεθήκαμε να περπατάμε στο Kabukicho όπου το κλίμα είχε αλλάξει άρδην... Περίεργα μπαρ που έκανε μπαμ ότι μέσα παίζει τζόγος ή πορνεία ή ναρκωτικά ή και όλα μαζί, κάτι φορτικοί Νιγηριανοί μας πίεζαν (όλους τους τουρίστες) να μπούμε στα μπαρ στα οποία ήταν κράχτες, ενώ περιπολικά της αστυνομίας κυκλοφορούσαν αργά προειδοποιώντας μας συνεχώς από τα μεγάφωνα: “Μην εμπιστεύεστε τα άτομα που σας καλούν να μπείτε στα μπαρ! Μην μπαίνετε στα μπαρ!”. Αργότερα έμαθα πώς το Kabukicho είναι όντως η πιο κακόφημη περιοχή του Τόκυο, τα μαγαζιά προφέρουν παράνομες υπηρεσίες (sex, drugs but no rock ‘n’ roll) που ελέγχονται από την yakuza, ενώ εκεί μαζεύονται και οι έφηβοι που το έχουν σκάσει από το σπίτι, φαινόμενο που λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις (τα λεγόμενα Τοyoko kids).
Αυτή την “σκοτεινή” πλευρά της χώρας πρώτη φορά την έβλεπα μετά από τόσες μέρες εδώ... έχει κάτι γοητευτικό και επικίνδυνο, ωστόσο απέχει παρασάγγας από την όμορφη και γυαλιστερή εικόνα της Ιαπωνίας που προβάλλεται και έχουμε στο μυαλό μας. Πολύ γεμάτη μέρα με πολύ “δυνατό” κλείσιμο.
Last edited:
) αλλά επειδή σε αγαπάω, πρώτα θα πατάω λάικ κ μετά θα σε διαβάζω!
