varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.488
- Likes
- 7.989
Με το Βαρανάσι ανεξίτηλα χαραγμένο στο μυαλό μας, ξεκινήσαμε για τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, το Δελχί.
Η μεσημεριανή μας πτήση από Βαρανάσι για Δελχί είχε 4 ώρες καθυστέρηση με αποτέλεσμα να φτάσουμε τελικά στην πρωτεύουσα νύχτα. Κατάκοποι και πεινασμένοι, παρατήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο όπως-όπως και φύγαμε κατευθείαν για φαγητό. Πήγαμε στο PUNJABI BY NATURE, το οποίο είναι ένα πολύ μοντέρνο και στυλάτο ινδικό. Από το σημείο που μας άφησε το αυτοκίνητο μέχρι το εστιατόριο, περπατήσαμε μέσα από μία περιοχή με πολύ ωραία καταστήματα, καφέ, πολυκινηματογράφους κ.λ.π. .Μετά από τόσες μέρες στις επαρχίες της Ινδίας, ένιωσα όπως ο Χατζηχρήστος όταν ήρθε από το χωριό του στην Αθήνα τη δεκαετία του ’50. Κοιτούσα τον κόσμο που ήταν μοντέρνα ντυμένος, τα μαγαζιά με τα επώνυμα ρούχα, τα μοδάτα καφέ και αναρωτιόμουν αν βρίσκομαι στην Ινδία. Αφού ευχαριστηθήκαμε φαγητό (ινδικό με μοντέρνα προσέγγιση) και μπύρα, γυρίσαμε ευτυχείς στο ξενοδοχείο για τον τελευταίο ύπνο επί Ινδικού εδάφους.
Την άλλη μέρα το πρωϊ, ο ξεναγός που μας περίμενε για να μας γνωρίσει το Δελχί ήταν Σιχ. Τι χαρά! Μόνο Σιχ δεν είχαμε γνωρίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μετά τις χαιρετούρες, του ζήτησα να μας πάει οπωσδήποτε σε ένα δικό του ναό. Άλλο που δεν ήθελε αυτός! Αφήσαμε την ξενάγηση της πόλης για αργότερα και πήγαμε στον μεγαλύτερο ναό των Σιχ στο Δελχί για να προλάβουμε και τη λειτουργία. Μέχρι να φτάσουμε, μας εξήγησε και κάποια βασικά πράγματα για τη θρησκεία του.
Το κοινό με τον ινδουϊσμό είναι η πίστη στην μετενσάρκωση. Η διαφορά τους είναι ότι οι Σιχ δεν αναγνωρίζουν τις κάστες, θεωρώντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον Θεό. Βασικά χαρακτηριστικά των ανδρών Σιχ είναι τα πολύ μακρυά μαλλιά (δεν τα κόβουν ποτέ από την μέρα που γεννιούνται) μαζεμένα πάντα κάτω από τουρμπάνι (δεν το βγάζουν ποτέ από την εφηβεία και μετά), τα μούσια (δεν ξυρίζονται ποτέ) και κάποια ακόμα (όπως: εσώρουχο, σπαθί κ.λ.π.).
Επίσης, ζωτικής σημασίας γι’ αυτούς είναι η προσφορά και η ελεημοσύνη στο συνάνθρωπο. Για παράδειγμα ο ναός αυτός προσφέρει συσσίτιο καθημερινά σε πολλές χιλιάδες άπορα άτομα (ανεξαρτήτου θρησκείας) και στα μαγειρεία είδαμε δεκάδες Σιχ να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για το εν λόγω συσσίτιο.
Μετά από το μάθημα σχετικά με τον σιχισμό και την περιήγηση στα μαγειρεία και τους κοιτώνες (μιας και προσφέρεται και στέγη στους μη έχοντες), καλύψαμε κεφάλια, βγάλαμε παπούτσια, πλύναμε πόδια και μπήκαμε να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία. Τόσο ο ναός, όσο και οι θρησκευτικοί ύμνοι μου θύμισαν πιο πολύ μουσουλμανισμό παρά παρακλάδι του ινδουϊσμού. Ο ναός τεράστιος, απέριττος, χωρίς διακοσμητικά και καλυμμένος από άκρη σε άκρη με παχιά χαλιά. Οι άνθρωποι να κάθονται οκλαδόν και να ακούνε τους θρησκευτικούς ύμνους που ψάλλονταν ζωντανά από κάποια χορωδία. Καμία σχέση με την καραμπουζουκλίδικη ινδουϊστική θρησκευτική μουσική, η οποία συν τοις άλλοις παιζόταν στη διαπασών από μεγάφωνα.
Βγαίνοντας, κάποιος μοίραζε κάτι σαν το δικό τους αντίδωρο. Ανακάτευε κάτι στην κατσαρόλα και μετά με μία κουτάλα έβαζε κατευθείαν στη χούφτα των πιστών μία κουταλιά. ΄Εδωσαν και σε μας. Τι ήταν τελικά? Χαλβάς σιμιγδαλένιος με μπόλικη κανέλλα και γαρύφαλλο. Noστιμότατο!
Η μεσημεριανή μας πτήση από Βαρανάσι για Δελχί είχε 4 ώρες καθυστέρηση με αποτέλεσμα να φτάσουμε τελικά στην πρωτεύουσα νύχτα. Κατάκοποι και πεινασμένοι, παρατήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο όπως-όπως και φύγαμε κατευθείαν για φαγητό. Πήγαμε στο PUNJABI BY NATURE, το οποίο είναι ένα πολύ μοντέρνο και στυλάτο ινδικό. Από το σημείο που μας άφησε το αυτοκίνητο μέχρι το εστιατόριο, περπατήσαμε μέσα από μία περιοχή με πολύ ωραία καταστήματα, καφέ, πολυκινηματογράφους κ.λ.π. .Μετά από τόσες μέρες στις επαρχίες της Ινδίας, ένιωσα όπως ο Χατζηχρήστος όταν ήρθε από το χωριό του στην Αθήνα τη δεκαετία του ’50. Κοιτούσα τον κόσμο που ήταν μοντέρνα ντυμένος, τα μαγαζιά με τα επώνυμα ρούχα, τα μοδάτα καφέ και αναρωτιόμουν αν βρίσκομαι στην Ινδία. Αφού ευχαριστηθήκαμε φαγητό (ινδικό με μοντέρνα προσέγγιση) και μπύρα, γυρίσαμε ευτυχείς στο ξενοδοχείο για τον τελευταίο ύπνο επί Ινδικού εδάφους.
Την άλλη μέρα το πρωϊ, ο ξεναγός που μας περίμενε για να μας γνωρίσει το Δελχί ήταν Σιχ. Τι χαρά! Μόνο Σιχ δεν είχαμε γνωρίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μετά τις χαιρετούρες, του ζήτησα να μας πάει οπωσδήποτε σε ένα δικό του ναό. Άλλο που δεν ήθελε αυτός! Αφήσαμε την ξενάγηση της πόλης για αργότερα και πήγαμε στον μεγαλύτερο ναό των Σιχ στο Δελχί για να προλάβουμε και τη λειτουργία. Μέχρι να φτάσουμε, μας εξήγησε και κάποια βασικά πράγματα για τη θρησκεία του.
Το κοινό με τον ινδουϊσμό είναι η πίστη στην μετενσάρκωση. Η διαφορά τους είναι ότι οι Σιχ δεν αναγνωρίζουν τις κάστες, θεωρώντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον Θεό. Βασικά χαρακτηριστικά των ανδρών Σιχ είναι τα πολύ μακρυά μαλλιά (δεν τα κόβουν ποτέ από την μέρα που γεννιούνται) μαζεμένα πάντα κάτω από τουρμπάνι (δεν το βγάζουν ποτέ από την εφηβεία και μετά), τα μούσια (δεν ξυρίζονται ποτέ) και κάποια ακόμα (όπως: εσώρουχο, σπαθί κ.λ.π.).
Επίσης, ζωτικής σημασίας γι’ αυτούς είναι η προσφορά και η ελεημοσύνη στο συνάνθρωπο. Για παράδειγμα ο ναός αυτός προσφέρει συσσίτιο καθημερινά σε πολλές χιλιάδες άπορα άτομα (ανεξαρτήτου θρησκείας) και στα μαγειρεία είδαμε δεκάδες Σιχ να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για το εν λόγω συσσίτιο.
Μετά από το μάθημα σχετικά με τον σιχισμό και την περιήγηση στα μαγειρεία και τους κοιτώνες (μιας και προσφέρεται και στέγη στους μη έχοντες), καλύψαμε κεφάλια, βγάλαμε παπούτσια, πλύναμε πόδια και μπήκαμε να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία. Τόσο ο ναός, όσο και οι θρησκευτικοί ύμνοι μου θύμισαν πιο πολύ μουσουλμανισμό παρά παρακλάδι του ινδουϊσμού. Ο ναός τεράστιος, απέριττος, χωρίς διακοσμητικά και καλυμμένος από άκρη σε άκρη με παχιά χαλιά. Οι άνθρωποι να κάθονται οκλαδόν και να ακούνε τους θρησκευτικούς ύμνους που ψάλλονταν ζωντανά από κάποια χορωδία. Καμία σχέση με την καραμπουζουκλίδικη ινδουϊστική θρησκευτική μουσική, η οποία συν τοις άλλοις παιζόταν στη διαπασών από μεγάφωνα.
Βγαίνοντας, κάποιος μοίραζε κάτι σαν το δικό τους αντίδωρο. Ανακάτευε κάτι στην κατσαρόλα και μετά με μία κουτάλα έβαζε κατευθείαν στη χούφτα των πιστών μία κουταλιά. ΄Εδωσαν και σε μας. Τι ήταν τελικά? Χαλβάς σιμιγδαλένιος με μπόλικη κανέλλα και γαρύφαλλο. Noστιμότατο!
Attachments
Last edited:
