varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.488
- Likes
- 7.988
Ξυπνήσαμε πριν ακόμα ξημερώσει για να προλάβουμε την πολύ πρωϊνή μας πτήση.
Η στενοχώρια μας που αφήναμε την πανέμορφη Udaipur μετριαζόταν από το γεγονός ότι το μεσημέρι θα βρισκόμασταν στην πιο ιερή πόλη των Ινδουϊστών, το Bαρανάσι, και την Mother Ganga (όπως αποκαλούν οι Ινδοί τον Γάγγη).
Το αεροπλάνο της JetAirways ήταν σχεδόν άδειο στο πρώτο σκέλος της πτήσης Udaipur-Delhi. Για το δεύτερο σκέλος, όμως, Delhi-Βαρανάσι γινόταν πανικός. Αμέτρητοι Ινδοί απ? όλα τα μέρη της χώρας συνωστίζονταν στη θύρα επιβίβασης. Νέοι, γέροι, πλούσιοι, φτωχοί, υγιείς, άρρωστοι, όλοι μαζί να περιμένουν με προσμονή την αναχώρηση.
Στο κλίμα μπήκαμε από νωρίς. Το αεροπλάνο φίσκα, εμείς στην τελευταία σειρά...νομίζαμε ότι ήμαστε οι μοναδικοί τυχεροί που δεν καθόταν άλλος δίπλα μας... λάθος! Η δίπλα θέση ανήκε σε έναν επιβάτη ο οποίος εμφανίστηκε τελευταίος, κι αυτό γιατί είχε κινητικά προβλήματα και τον έφεραν στα χέρια υπάλληλοι της εταιρείας. Ο άνθρωπος λόγω της ακινησίας του ήταν και υπέρβαρος και χρειάστηκαν 4 υπάλληλοι για να τον σηκώσουν στα χέρια και να τον καθίσουν στην θέση του. Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού βόγγαγε από τον πόνο, άλλοτε ούρλιαζε, άλλοτε έκλαιγε, άλλοτε παραμιλούσε και άλλοτε μας ζητούσε δακρυσμένος συγγνώμη για την αναστάτωση.......Τα 70΄ της πτήσης μου φάνηκαν αιώνας... Η χαριστική βολή ήρθε όταν ο καλός μου έπιασε συζήτηση με τον γιό του άρρωστου κυρίου, ο οποίος τον συνόδευε και καθόταν από την άλλη μεριά του διαδρόμου. Όπως μας είπε λοιπόν, ο πατέρας του ήταν στα τελευταία του και γι? αυτό τον πήγαινε στο Βαρανάσι.
Ανατρίχιασα στην ιδέα ότι δίπλα μου καθόταν ένας άνθρωπος που πήγαινε στο Βαρανάσι με σκοπό να αφήσει εκεί την τελευταία του πνοή.
Ο θάνατος και η αποτέφρωση στο Βαρανάσι θεωρείται για τους Ινδουϊστές, κάτι σαν ευλογία. Κι αυτό γιατί η ψυχή όποιου πεθάνει και αποτεφρωθεί εκεί, απελευθερώνεται από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων και λυτρώνεται από τις αμαρτίες (και κατ? επέκταση από το σύστημα των καστών). Έτσι, είναι καθήκον των συγγενών (κυρίως των παιδιών) να προσφέρουν αυτή την χαρά στους αγαπημένους τους που είναι ετοιμοθάνατοι, πηγαίνοντάς τους στο Βαρανάσι, χωρίς να υπολογίσουν κόπο και έξοδα, ταξιδεύοντας από όλες τις γωνιές της χώρας.
Αν το αεροδρόμιο της Udaipur ήταν μοντέρνο, καθαρό και φροντισμένο, το αεροδρόμιο του Βαρανάσι ήταν ακριβώς το αντίθετο. Παμπάλαιο, ετοιμόρροπο, με ξεφτισμένους τοίχους, μούχλα, απερίγραπτα βρώμικο...πιο πολύ θύμιζε τουαλέτα...και φυσικά επικρατούσε πανικός... φασαρία, φωνές, Ινδοί να σπρώχνονται να βρούν τα μπαλωμένα μπαγάζια τους στον έναν και μοναδικό σαραβαλιασμένο ιμάντα, πριν προλάβει να τα αρπάξει κανένας αετονύχης...και μέσα σε όλα αυτά άλαλοι τουρίστες να παρακολουθούμε αποσβολωμένοι.
Αφού παρατήσαμε στα γρήγορα τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε για το Sarnath, μερικά χιλιόμετρα έξω από το Βαρανάσι. Το Sarnath είναι το μέρος όπου ο Βούδας έκανε την πρώτη του διδασκαλία και αποτελεί ένα από τα 4 σημαντικότερα μέρη για τον Βουδισμό.
Καλά όλα αυτά, αλλά εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα... ήθελα να γυρίσω στην πόλη, να περπατήσω, να δώ, να μυρίσω, να νιώσω τον παλμό...
Η στενοχώρια μας που αφήναμε την πανέμορφη Udaipur μετριαζόταν από το γεγονός ότι το μεσημέρι θα βρισκόμασταν στην πιο ιερή πόλη των Ινδουϊστών, το Bαρανάσι, και την Mother Ganga (όπως αποκαλούν οι Ινδοί τον Γάγγη).
Το αεροπλάνο της JetAirways ήταν σχεδόν άδειο στο πρώτο σκέλος της πτήσης Udaipur-Delhi. Για το δεύτερο σκέλος, όμως, Delhi-Βαρανάσι γινόταν πανικός. Αμέτρητοι Ινδοί απ? όλα τα μέρη της χώρας συνωστίζονταν στη θύρα επιβίβασης. Νέοι, γέροι, πλούσιοι, φτωχοί, υγιείς, άρρωστοι, όλοι μαζί να περιμένουν με προσμονή την αναχώρηση.
Στο κλίμα μπήκαμε από νωρίς. Το αεροπλάνο φίσκα, εμείς στην τελευταία σειρά...νομίζαμε ότι ήμαστε οι μοναδικοί τυχεροί που δεν καθόταν άλλος δίπλα μας... λάθος! Η δίπλα θέση ανήκε σε έναν επιβάτη ο οποίος εμφανίστηκε τελευταίος, κι αυτό γιατί είχε κινητικά προβλήματα και τον έφεραν στα χέρια υπάλληλοι της εταιρείας. Ο άνθρωπος λόγω της ακινησίας του ήταν και υπέρβαρος και χρειάστηκαν 4 υπάλληλοι για να τον σηκώσουν στα χέρια και να τον καθίσουν στην θέση του. Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού βόγγαγε από τον πόνο, άλλοτε ούρλιαζε, άλλοτε έκλαιγε, άλλοτε παραμιλούσε και άλλοτε μας ζητούσε δακρυσμένος συγγνώμη για την αναστάτωση.......Τα 70΄ της πτήσης μου φάνηκαν αιώνας... Η χαριστική βολή ήρθε όταν ο καλός μου έπιασε συζήτηση με τον γιό του άρρωστου κυρίου, ο οποίος τον συνόδευε και καθόταν από την άλλη μεριά του διαδρόμου. Όπως μας είπε λοιπόν, ο πατέρας του ήταν στα τελευταία του και γι? αυτό τον πήγαινε στο Βαρανάσι.
Ανατρίχιασα στην ιδέα ότι δίπλα μου καθόταν ένας άνθρωπος που πήγαινε στο Βαρανάσι με σκοπό να αφήσει εκεί την τελευταία του πνοή.
Ο θάνατος και η αποτέφρωση στο Βαρανάσι θεωρείται για τους Ινδουϊστές, κάτι σαν ευλογία. Κι αυτό γιατί η ψυχή όποιου πεθάνει και αποτεφρωθεί εκεί, απελευθερώνεται από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων και λυτρώνεται από τις αμαρτίες (και κατ? επέκταση από το σύστημα των καστών). Έτσι, είναι καθήκον των συγγενών (κυρίως των παιδιών) να προσφέρουν αυτή την χαρά στους αγαπημένους τους που είναι ετοιμοθάνατοι, πηγαίνοντάς τους στο Βαρανάσι, χωρίς να υπολογίσουν κόπο και έξοδα, ταξιδεύοντας από όλες τις γωνιές της χώρας.
Αν το αεροδρόμιο της Udaipur ήταν μοντέρνο, καθαρό και φροντισμένο, το αεροδρόμιο του Βαρανάσι ήταν ακριβώς το αντίθετο. Παμπάλαιο, ετοιμόρροπο, με ξεφτισμένους τοίχους, μούχλα, απερίγραπτα βρώμικο...πιο πολύ θύμιζε τουαλέτα...και φυσικά επικρατούσε πανικός... φασαρία, φωνές, Ινδοί να σπρώχνονται να βρούν τα μπαλωμένα μπαγάζια τους στον έναν και μοναδικό σαραβαλιασμένο ιμάντα, πριν προλάβει να τα αρπάξει κανένας αετονύχης...και μέσα σε όλα αυτά άλαλοι τουρίστες να παρακολουθούμε αποσβολωμένοι.
Αφού παρατήσαμε στα γρήγορα τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε για το Sarnath, μερικά χιλιόμετρα έξω από το Βαρανάσι. Το Sarnath είναι το μέρος όπου ο Βούδας έκανε την πρώτη του διδασκαλία και αποτελεί ένα από τα 4 σημαντικότερα μέρη για τον Βουδισμό.
Καλά όλα αυτά, αλλά εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα... ήθελα να γυρίσω στην πόλη, να περπατήσω, να δώ, να μυρίσω, να νιώσω τον παλμό...
Attachments
Last edited:
