varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.488
- Likes
- 7.977
Ξύπνημα στην πρωτεύουσα του Rajasthan! Eπιτέλους θα δούμε την πραγματική Ινδία!
Μετά από ένα γρήγορο και απογοητευτικό πρωϊνό (είπαμε, ωραία η ινδική κουζίνα αλλά πόσο πια μπιριάνι και garlic naan να αντέξεις και ειδικά στις 07.00 το πρωϊ?), συναντάμε στην είσοδο του ξενοδοχείου τον καινούριο μας ξεναγό. Πάλλευκος, γαλανομάτης και με μία κόκκινη βούλα στο κούτελο... αν μη τι άλλο είναι ινδουϊστής και όχι μουσουλμάνος... θέλω τόσα να ρωτήσω, ειδικά για τη θρησκεία και τις κάστες αλλά “κολλάω”...νομίζω ότι είναι ένα θέμα-ταμπού που δεν το συζητάνε με άσχετους δυτικούς τουρίστες ή ότι θα θεωρηθεί προσβολή να ρωτήσω...”τρώγομαι” όμως...
Επιβιβαζόμαστε στο αυτοκίνητο με προορισμό το Amber Fort. Στη διάρκεια της διαδρομής και μετά τις τυπικές ερωτήσεις τύπου “πως σας φαίνεται η Ινδία” κ.λ.π., παίρνω το θάρρος και ρωτάω:
- Η κόκκινη βούλα είναι το λεγόμενο μπίντι?
- A! Όχι, μπίντι είναι το γυναικείο σημάδι ανάμεσα στα φρύδια και κανονικά υποδηλώνει την παντρεμένη γυναίκα. Βέβαια, το φοράνε πια και οι ανύπαντρες κοπέλες για διακοσμητικούς λόγους. Το δικό μου σημάδι λέγεται tikka και έχει καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα.
- Και μπαίνει στο συγκεκριμένο σημείο γιατί έχει να κάνει με το τρίτο μάτι?, ξαναρωτάω.
- Ακριβώς, απαντάει κατενθουσιασμένος.
Του εξηγώ ότι το γνωρίζω από τη γιόγκα και ξεκινάμε μία κουβέντα περί γιόγκα. Μας λέει πως κάνει ανελλιπώς κάθε πρωϊ, όπως εκτελεί ανελλιπώς κάθε πρωϊ και τα θρησκευτικά καθήκοντα με τα οποία είναι επιφορτισμένος, ήτοι: προσευχή, προσφορά τροφής στους Θεούς και στις ιερές αγελάδες της γειτονιάς. Μας εξηγεί ότι η γιόγκα είναι ο διαλογισμός μέσω του οποίου ενώνεσαι με το θείο στοιχείο που υπάρχει μέσα σου. Μου έδειξε και κάτι αναπνοές με τις οποίες πετυχαίνεις χαλάρωση. Ααχ! Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όποτε έκανα ασκήσεις χαλάρωσης και αναπνοές γιόγκα στο σπίτι, ο καλός μου κοιτούσε σα να είμαι ημίτρελη, ε μετά από τις συμβουλές του ειδικού, νομίζω ότι με βλέπει πλέον με άλλο μάτι...
Στο μεταξύ φτάσαμε στους πρόποδες του Amber Fort. Πρόκειται για Ακρόπολη-Φρούριο που συνδυάζει αρχιτεκτονική ινδουϊστική με μουσουλμανική (άντε πάλι οι mughals). Ανεβήκαμε πάνω σε ελέφαντες και πήραμε το δρόμο για την κορυφή του Amber Fort. Όσο ανεβαίναμε η θέα γινόταν ολοένα και πιο μαγευτική... βλέπαμε την πόλη, την λίμνη και ένα καραβάνι με ελέφαντες πίσω μας να μεταφέρει υπομονετικά κι άλλους ενθουσιασμένους τουρίστες.
Όταν φτάσαμε στο Amber Fort, ο ξεναγός μας είπε κάποια πράγματα για την ιστορία και την αρχιτεκτονική του Φρουρίου και ξαφνικά από μόνος του μας ρωτάει “Τι γνωρίζετε για τον Ινδουϊσμό? Για τις κάστες?”. Οπ! Να η ευκαιρία να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα και μάλιστα από πρώτο χέρι, γιατί αν και έχω διαβάσει πολλά βιβλία, άρθρα κ.λ.π., άλλο να τα ακούσω από έναν Ινδό... έτσι κάνω την άσχετη “Εμ..όχι και πολλά” απαντάω και του δίνω το έναυσμα να ξεκινήσει:
“Λοιπόν, ο Ινδουϊσμός είναι η 4η μεγαλύτερη θρησκεία του κόσμου με σχεδόν 1 δις πιστούς. Οι βασικές αρχές στις οποίες πιστεύουμε είναι η μετενσάρκωση και το κάρμα. Το κάρμα είναι οι πράξεις της προηγούμενης μας ζωής που καθορίζουν της συνθήκες της τωρινής μας ζωής. Δηλαδή όσοι ανήκουν στις κατώτερες κάστες σημαίνει ότι σε προηγούμενες ζωές δεν υπήρξαν ενάρετοι. Σκοπός όλων είναι να ζούν μία ενάρετη ζωή για να επιστρέψουν σε ανώτερη κάστα. Απώτερος σκοπός όλων είναι η λύτρωση, δηλαδή η απελευθέρωση από τον κύκλο των συνεχών μετενσαρκώσεων. Γι? αυτό και το Βαρανάσι είναι τόσο ιερό... πιστεύεται ότι με την καύση του νεκρού εκεί σταματάει ο κύκλος των μετενσαρκώσεων και η ψυχή επιτέλους απελευθερώνεται”.
Μας μίλησε και για τη διάκριση των ανθρώπων στις 4 κάστες και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο ότι υπάρχει και μία κατηγορία ανθρώπων, οι “ανέγγιχτοι” οι οποίοι είναι εκτός συστήματος καστών και είναι αυτοί που κάνουν τις βρώμικες δουλειές (μαζεύουν σκουπίδια, ξεβουλώνουν βόθρους με τα χέρια τους) και γι? αυτό δεν κάνει να τους αγγίξεις γιατί είναι βρώμικοι.
Όσο μας τα έλεγε αυτά παρατηρούσα ότι όταν πλησίαζαν κάποιοι ζητιάνοι άπλυτοι και ξυπόλητοι, τους έδιωχνε με ένα νεύμα του χεριού σα να διώχνει τη σκόνη από το γιακά του.
Στη συνέχεια μας ρωτάει “Σε ινδουϊστικό ναό έχετε μπεί?”, “Ναι σε αυτούς στο δρόμο”, “Aχ, όχι...αυτοί είναι για τους φτωχούς...γι? αυτό είναι έτσι με πλακάκια σα να είναι τουαλέτες...τώρα θα δείτε έναν πραγματικά υπέροχο ινδουϊστικό ναό... δεν μπαίνουν οι φτωχοί”.
Ήταν ναός της Θεάς Κάλι. Πραγματικά, δεν είχε καμία σχέση με τους ναούς που βλέπαμε στο δρόμο... Καθαρός, καλαίσθητος, με άσπρο όμορφο μάρμαρο. Καθώς μπαίνουμε, μας κοτσάρουν κι εμάς μία βούλα ανάμεσα στα φρύδια. Παρατηρούμε τους πιστούς να κάνουν την προσευχή τους: φέρνουν τα χέρια στο πρόσωπο και στα μαλλιά σα να πλένονται και ξαπλώνουν μπρούμυτα καταγής. Ενδιαφέρουσες εικόνες!
Ωστόσο, στο μυαλό μου αρχίζουν να ενώνονται τα λόγια και οι κινήσεις του ξεναγού και να φτιάχνουν το πάζλ: πάλλευκος, γαλανομάτης, αριστοκρατικός, με το θρησκευτικό σύμβολο στο μέτωπο, τη στιγμή που τόσοι Ινδοί αγωνίζονται στη βιοπάλη αυτός ξυπνάει κάθε πρωϊ και κάνει γιόγκα, είναι επιφορτισμένος με κάποια θρησκευτικά καθήκοντα... τον έφερα στο μυαλό μου να αποδιώχνει σαν μιάσματα τους ζητιάνους που μας πλησίαζαν...
Έτσι στα ξαφνικά, κι ενώ έχουμε πλέον βγεί από το ναό τον ρωτάω “Πώς ξεχωρίζετε τους ανέγγιχτους?”.... Όλο του το πρόσωπο συσπάστηκε παίρνοντας μία έκφραση σα να είχε φάει ψόφιο ποντίκι... “Μα, φαίνονται... από τα ρούχα τους, το πρόσωπό τους, τους τρόπους τους... είναι...είναι...πώς να το πώ... τόσο βρώμικοι...”.
Έπαθα σοκ! Παρόλ´αυτά αυτά συνεχίζω, μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσω την υποψία μου “Κι εσείς? Σε ποιά κάστα ανήκετε?” ρωτάω (αδιακρισία – ξεαδιακρισία εγώ ρώτησα), γελάει αυτάρεσκα και μου λέει το αναμενόμενο “Στους Βραχμάνους... στην ανώτερη...”.
Μετά από ένα γρήγορο και απογοητευτικό πρωϊνό (είπαμε, ωραία η ινδική κουζίνα αλλά πόσο πια μπιριάνι και garlic naan να αντέξεις και ειδικά στις 07.00 το πρωϊ?), συναντάμε στην είσοδο του ξενοδοχείου τον καινούριο μας ξεναγό. Πάλλευκος, γαλανομάτης και με μία κόκκινη βούλα στο κούτελο... αν μη τι άλλο είναι ινδουϊστής και όχι μουσουλμάνος... θέλω τόσα να ρωτήσω, ειδικά για τη θρησκεία και τις κάστες αλλά “κολλάω”...νομίζω ότι είναι ένα θέμα-ταμπού που δεν το συζητάνε με άσχετους δυτικούς τουρίστες ή ότι θα θεωρηθεί προσβολή να ρωτήσω...”τρώγομαι” όμως...
Επιβιβαζόμαστε στο αυτοκίνητο με προορισμό το Amber Fort. Στη διάρκεια της διαδρομής και μετά τις τυπικές ερωτήσεις τύπου “πως σας φαίνεται η Ινδία” κ.λ.π., παίρνω το θάρρος και ρωτάω:
- Η κόκκινη βούλα είναι το λεγόμενο μπίντι?
- A! Όχι, μπίντι είναι το γυναικείο σημάδι ανάμεσα στα φρύδια και κανονικά υποδηλώνει την παντρεμένη γυναίκα. Βέβαια, το φοράνε πια και οι ανύπαντρες κοπέλες για διακοσμητικούς λόγους. Το δικό μου σημάδι λέγεται tikka και έχει καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα.
- Και μπαίνει στο συγκεκριμένο σημείο γιατί έχει να κάνει με το τρίτο μάτι?, ξαναρωτάω.
- Ακριβώς, απαντάει κατενθουσιασμένος.
Του εξηγώ ότι το γνωρίζω από τη γιόγκα και ξεκινάμε μία κουβέντα περί γιόγκα. Μας λέει πως κάνει ανελλιπώς κάθε πρωϊ, όπως εκτελεί ανελλιπώς κάθε πρωϊ και τα θρησκευτικά καθήκοντα με τα οποία είναι επιφορτισμένος, ήτοι: προσευχή, προσφορά τροφής στους Θεούς και στις ιερές αγελάδες της γειτονιάς. Μας εξηγεί ότι η γιόγκα είναι ο διαλογισμός μέσω του οποίου ενώνεσαι με το θείο στοιχείο που υπάρχει μέσα σου. Μου έδειξε και κάτι αναπνοές με τις οποίες πετυχαίνεις χαλάρωση. Ααχ! Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όποτε έκανα ασκήσεις χαλάρωσης και αναπνοές γιόγκα στο σπίτι, ο καλός μου κοιτούσε σα να είμαι ημίτρελη, ε μετά από τις συμβουλές του ειδικού, νομίζω ότι με βλέπει πλέον με άλλο μάτι...
Στο μεταξύ φτάσαμε στους πρόποδες του Amber Fort. Πρόκειται για Ακρόπολη-Φρούριο που συνδυάζει αρχιτεκτονική ινδουϊστική με μουσουλμανική (άντε πάλι οι mughals). Ανεβήκαμε πάνω σε ελέφαντες και πήραμε το δρόμο για την κορυφή του Amber Fort. Όσο ανεβαίναμε η θέα γινόταν ολοένα και πιο μαγευτική... βλέπαμε την πόλη, την λίμνη και ένα καραβάνι με ελέφαντες πίσω μας να μεταφέρει υπομονετικά κι άλλους ενθουσιασμένους τουρίστες.
Όταν φτάσαμε στο Amber Fort, ο ξεναγός μας είπε κάποια πράγματα για την ιστορία και την αρχιτεκτονική του Φρουρίου και ξαφνικά από μόνος του μας ρωτάει “Τι γνωρίζετε για τον Ινδουϊσμό? Για τις κάστες?”. Οπ! Να η ευκαιρία να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα και μάλιστα από πρώτο χέρι, γιατί αν και έχω διαβάσει πολλά βιβλία, άρθρα κ.λ.π., άλλο να τα ακούσω από έναν Ινδό... έτσι κάνω την άσχετη “Εμ..όχι και πολλά” απαντάω και του δίνω το έναυσμα να ξεκινήσει:
“Λοιπόν, ο Ινδουϊσμός είναι η 4η μεγαλύτερη θρησκεία του κόσμου με σχεδόν 1 δις πιστούς. Οι βασικές αρχές στις οποίες πιστεύουμε είναι η μετενσάρκωση και το κάρμα. Το κάρμα είναι οι πράξεις της προηγούμενης μας ζωής που καθορίζουν της συνθήκες της τωρινής μας ζωής. Δηλαδή όσοι ανήκουν στις κατώτερες κάστες σημαίνει ότι σε προηγούμενες ζωές δεν υπήρξαν ενάρετοι. Σκοπός όλων είναι να ζούν μία ενάρετη ζωή για να επιστρέψουν σε ανώτερη κάστα. Απώτερος σκοπός όλων είναι η λύτρωση, δηλαδή η απελευθέρωση από τον κύκλο των συνεχών μετενσαρκώσεων. Γι? αυτό και το Βαρανάσι είναι τόσο ιερό... πιστεύεται ότι με την καύση του νεκρού εκεί σταματάει ο κύκλος των μετενσαρκώσεων και η ψυχή επιτέλους απελευθερώνεται”.
Μας μίλησε και για τη διάκριση των ανθρώπων στις 4 κάστες και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο ότι υπάρχει και μία κατηγορία ανθρώπων, οι “ανέγγιχτοι” οι οποίοι είναι εκτός συστήματος καστών και είναι αυτοί που κάνουν τις βρώμικες δουλειές (μαζεύουν σκουπίδια, ξεβουλώνουν βόθρους με τα χέρια τους) και γι? αυτό δεν κάνει να τους αγγίξεις γιατί είναι βρώμικοι.
Όσο μας τα έλεγε αυτά παρατηρούσα ότι όταν πλησίαζαν κάποιοι ζητιάνοι άπλυτοι και ξυπόλητοι, τους έδιωχνε με ένα νεύμα του χεριού σα να διώχνει τη σκόνη από το γιακά του.
Στη συνέχεια μας ρωτάει “Σε ινδουϊστικό ναό έχετε μπεί?”, “Ναι σε αυτούς στο δρόμο”, “Aχ, όχι...αυτοί είναι για τους φτωχούς...γι? αυτό είναι έτσι με πλακάκια σα να είναι τουαλέτες...τώρα θα δείτε έναν πραγματικά υπέροχο ινδουϊστικό ναό... δεν μπαίνουν οι φτωχοί”.
Ήταν ναός της Θεάς Κάλι. Πραγματικά, δεν είχε καμία σχέση με τους ναούς που βλέπαμε στο δρόμο... Καθαρός, καλαίσθητος, με άσπρο όμορφο μάρμαρο. Καθώς μπαίνουμε, μας κοτσάρουν κι εμάς μία βούλα ανάμεσα στα φρύδια. Παρατηρούμε τους πιστούς να κάνουν την προσευχή τους: φέρνουν τα χέρια στο πρόσωπο και στα μαλλιά σα να πλένονται και ξαπλώνουν μπρούμυτα καταγής. Ενδιαφέρουσες εικόνες!
Ωστόσο, στο μυαλό μου αρχίζουν να ενώνονται τα λόγια και οι κινήσεις του ξεναγού και να φτιάχνουν το πάζλ: πάλλευκος, γαλανομάτης, αριστοκρατικός, με το θρησκευτικό σύμβολο στο μέτωπο, τη στιγμή που τόσοι Ινδοί αγωνίζονται στη βιοπάλη αυτός ξυπνάει κάθε πρωϊ και κάνει γιόγκα, είναι επιφορτισμένος με κάποια θρησκευτικά καθήκοντα... τον έφερα στο μυαλό μου να αποδιώχνει σαν μιάσματα τους ζητιάνους που μας πλησίαζαν...
Έτσι στα ξαφνικά, κι ενώ έχουμε πλέον βγεί από το ναό τον ρωτάω “Πώς ξεχωρίζετε τους ανέγγιχτους?”.... Όλο του το πρόσωπο συσπάστηκε παίρνοντας μία έκφραση σα να είχε φάει ψόφιο ποντίκι... “Μα, φαίνονται... από τα ρούχα τους, το πρόσωπό τους, τους τρόπους τους... είναι...είναι...πώς να το πώ... τόσο βρώμικοι...”.
Έπαθα σοκ! Παρόλ´αυτά αυτά συνεχίζω, μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσω την υποψία μου “Κι εσείς? Σε ποιά κάστα ανήκετε?” ρωτάω (αδιακρισία – ξεαδιακρισία εγώ ρώτησα), γελάει αυτάρεσκα και μου λέει το αναμενόμενο “Στους Βραχμάνους... στην ανώτερη...”.
Attachments
Last edited:
