LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.525
- Likes
- 7.781
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
- …Σιγά-σιγά ήλθαν και οι άλλοι ταξιδιώτες γύρω από τη φωτιά και η διεύθυνση θεώρησε καλώς να προσφέρει το welcome drink που δεν ήταν άλλο από τσάι( είπαμε απαγορεύεται το αλκοόλ δια ροπάλου) φτιαγμένο σε ειδικά τσαγιερά, με το δικό τους παραδοσιακό τρόπο αλλά και κερασμένο ακριβώς με τον παραδοσιακό τρόπο που δεν είναι άλλος από τη χρήση του ίδιου ποτηριού για όλους αλλά και ότι περίσσευε από τον προηγούμενο δεν πετάγονταν αλλά άδειαζε στο τσαγιερό συμπληρώνοντας το περιεχόμενο..
- Οι πρώτοι δεν πήραν είδηση άσε που υπήρχαν 4 φλιτζάνια καθαρά που έπαιζαν ,αλλά όταν ήλθε η σειρά της Ολυμπίας που το είχε δει το έργο αρνήθηκε προς μεγάλη απορία όλων μας, ώσπου μας έσκασε το μυστικό.. Ορισμένοι δεν γλύτωσαν το εγκεφαλικό άλλοι τον εμετό και άλλοι το διακωμώδησαν λέγοντας και υπενθυμίζοντας στους κρητικούς κυρίως, ότι στους γάμους στη πατρίδα τους γίνεται ακριβώς το ίδιο όταν μέθυσοι καλεσμένοι γυρνούν υποχρεώνοντας τον κόσμο να πιεί από το ίδιο μπουκάλι κρασί και μονορούφι και αλλοίμονο αν αρνηθείς…διπλωματικό επεισόδιο και όχι μόνο…Πάντως για μένα μια χαρά ήταν το τσαγάκι ήμουν από τους πρώτους βλέπετε.., πάντως την εμπειρία από κρητικό γάμο έχω…
Η Πόπη μόνο οινόπνευμα και φωτιά και δεν έβαλε στο στόμα της αηδιασμένη αλλά δεν τη σταμάτησε από το να απολαυσει το δείπνο ( τι σου κάνει η πείνα!) που πραγματικά ήταν υπέροχο… Δεν μπήκαμε στη κουζίνα να ελέγξουμε σαν το Εκτωρα Βοτρινι, αλλά το κρέας γαρνιρισμένο με ρύζι, πατάτα τηγανιτή και κομμάτια μελιτζάνας ήταν γαστρονομική γευστική απόλαυση και για τους πιο δύσκολους ουρανίσκους…
Ξύπνησα από την αμμοθύελλα , νόμιζα ότι θα έφευγε η σκηνή με όλο το περιεχόμενο άψυχο και έμψυχο.. Τέτοια λύσσα της άμμου να διεισδύει παντού δεν μας ήταν γνωστή και παραμείναμε κουκουλωμένες με τα σεντόνια περιμένοντας να χαράξει και να μπει σε λειτουργία η γεννήτρια. Ήμουν έτοιμη στις 6 και ξεχύθηκα έξω να δω πως είχε διαμορφωθεί το τοπίο μετά τη νυχτερινή θύελλα αλλά δεν είδα διαφορά, άμμο και αμμοβουνα είδα χθες αυτά βλέπω και σήμερα , το αν τώρα ψίλωσαν η δημιουργήθηκαν καινούργια δεν ξέρω , δεν μελετήσει είχα και το τοπογραφικό της περιοχής.. Γύρισα να βάλω το μπουφάν διότι περόνιαζε το πρωινό κρύο και βγήκα εκτός της μάντρας του κάμπ για να ψάξω για πέτρες… έχω εκτός δική μου μανία και παραγγελιά , να μαζεύω πετρώματα από όπου βρεθώ και δεν χάνω στιγμή. Ο ήλιος ανατέλλοντας με βρίσκει σε στάση προσκυνήματος να διαλέγω μικρές γυαλιστερές πέτρες από χαλαζία και βαλσάτη που υπήρχαν σε μια ξέρα στη νότια πλευρά…
…Σήμερα έχουμε μια μεγάλη πορεία, πάμε στο κοιλάδα Tashwinat που αποτελείται από 101 wadi (φαράγγια). Τα τζιπ σε διάταξη ανηφορίζουν, περνούν τους αμέτρητους αμμόλοφους , ένα τοπίο που σου παίρνει την ανάσα. Είναι σαν να περνάς μια πύλη και να βρίσκεσαι σε ένα άλλο κόσμο να νιώθεις πως είσαι ο μόνος τυχερός , που βαδίζει στα αχνάρια ανθρώπων που άφησαν ζωντανά τα αποτυπώματα τους , τη τέχνη τους χαραγμένη σε βραχογραφίες . Νιώθεις να παρακολουθείς το χθες, σαν ντοκιμαντέρ μέσα από ένα ανοιχτό παράθυρο ώσπου αποφασίζεις να πάρεις μέρος και εσύ κατρακυλώντας , περπατώντας, ζώντας αυτό το χθες…Η UNESCO έχει χαρακτηρίσει τη περιοχή αυτή , μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς , έχει χρηματοδοτήσει ανασκαφές και συντηρήσεις και έχει συντελέσει στη διατήρηση των βραχογραφιών. Τις θαμμένες βραχογραφίες, που μαρτυρούν τη ζωή των ανθρώπων που ζούσαν εδώ, αλλά και την διαπίστωση ότι η Σαχάρα δεν ήταν έρημος, αλλά τόπος έφορος, πράσινος με νερά , ποτάμια , τόπος φιλοξενίας πολλών άγριων ζώων, ανακάλυψε ο ιταλός καθηγητής Mori το 1955. Η τέχνη στα βράχια ήταν γνωστή από τους Τουαρέγκ που ζουν εδώ, δεν μπόρεσαν όμως να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του έξω κόσμου παρότι είχε περιγραφεί από τον Barth το 185. Ο κόσμος περίμενε το 1955 το Mori να ανακαλύψει, να συντηρήσει και να παραδώσει στο σήμερα ένα πολιτισμό ξεχασμένο, παραγκωνισμένο. Πάνω από 1300 βραχογραφίες έχουν ανακαλυφθεί στη περιοχή Acacus . Το να βρεις τώρα την ακριβή θέση των βραχογραφιών μέσα σε αυτήν την απέραντη έρημο, είναι μια υπόθεση σοβαρή αν δεν έχεις ένα οδηγό ικανό και μια πυξίδα…Για να δεις τη φιγούρα του ελέφαντα πχ στο Wan Traghit πρέπει να ακολουθήσεις και να βρεις Ν24o51` 36,9 E10o32` αν τα έγραψα σωστά ( ευτυχώς δεν χρειάστηκε να ακολουθήσουμε πυξίδα , είχαμε τον οδηγό..) Πάνω στους βράχους βλέπουμε σκηνές από τη ζωή των ανθρώπων , σκηνές από κυνήγια, από τελετές, από καλλιέργειες, από φυτά και ζώα . Σε μια εσοχή είναι ο τάφος μιας μούμιας ενός 3χρονου που έζησε πριν από 5000 χρόνια, ανακάλυψη του Mori και αυτή , με το όνομα Mughjazi που βρίσκεται στο μουσείο της Τρίπολης.
Το μεσημέρι μας βρίσκει κάτω από την σκιά ενός γιγάντιου βράχου να απολαμβάνομαι στο καθιερωμένο πικνίκ ένα γευστικότατο κοτόπουλο με κάρυ και κοφτό μακαρονάκι! Ο γυρισμός στο κάμπ από το wadi ήταν μια διαδρομή μέσα από μια σειρά αμμοθυνων που οι ακτίνες του ήλιου χάριζαν ένα χρυσαφί λαμπερό χρώμα . Πότε –πότε η ξαφνική ριπή του ανέμου σήκωνε σύννεφο τη αμμο , την στροβίλιζε μακριά και έβλεπες μπροστά σου να αλλάζει όγκο, μορφή και σχήμα η κορυφογραμμή που μόλις είχες κατακτήσει σχεδόν έρποντας η με το τζιπ…..Σε μια από τις πιο ψηλές κορφές αγναντεύομαι τη κοιλάδα που δεν έχει τελειωμό , παρακολουθούμε τον αγώνα των τζιπ σε μια επίδειξη ικανοτήτων οδηγών και αντοχής αυτοκινήτων την ίδια ώρα που ο ήλιος μας στέλνει τις τελευταίεςζεστές αγκαλιές στη κοιλάδα ηχούν τα γέλια τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες στα κατορθώματα των οδηγών…
Η νύχτα έπεσε παρέα με ένα ψωφόκρυο που μας ανάγκασε να φορέσουμε όλο το περιεχόμενο της βαλίτσας χωρίς να καταφέρουμε να ζεσταθούμε…
- Οι πρώτοι δεν πήραν είδηση άσε που υπήρχαν 4 φλιτζάνια καθαρά που έπαιζαν ,αλλά όταν ήλθε η σειρά της Ολυμπίας που το είχε δει το έργο αρνήθηκε προς μεγάλη απορία όλων μας, ώσπου μας έσκασε το μυστικό.. Ορισμένοι δεν γλύτωσαν το εγκεφαλικό άλλοι τον εμετό και άλλοι το διακωμώδησαν λέγοντας και υπενθυμίζοντας στους κρητικούς κυρίως, ότι στους γάμους στη πατρίδα τους γίνεται ακριβώς το ίδιο όταν μέθυσοι καλεσμένοι γυρνούν υποχρεώνοντας τον κόσμο να πιεί από το ίδιο μπουκάλι κρασί και μονορούφι και αλλοίμονο αν αρνηθείς…διπλωματικό επεισόδιο και όχι μόνο…Πάντως για μένα μια χαρά ήταν το τσαγάκι ήμουν από τους πρώτους βλέπετε.., πάντως την εμπειρία από κρητικό γάμο έχω…
Η Πόπη μόνο οινόπνευμα και φωτιά και δεν έβαλε στο στόμα της αηδιασμένη αλλά δεν τη σταμάτησε από το να απολαυσει το δείπνο ( τι σου κάνει η πείνα!) που πραγματικά ήταν υπέροχο… Δεν μπήκαμε στη κουζίνα να ελέγξουμε σαν το Εκτωρα Βοτρινι, αλλά το κρέας γαρνιρισμένο με ρύζι, πατάτα τηγανιτή και κομμάτια μελιτζάνας ήταν γαστρονομική γευστική απόλαυση και για τους πιο δύσκολους ουρανίσκους…
Ξύπνησα από την αμμοθύελλα , νόμιζα ότι θα έφευγε η σκηνή με όλο το περιεχόμενο άψυχο και έμψυχο.. Τέτοια λύσσα της άμμου να διεισδύει παντού δεν μας ήταν γνωστή και παραμείναμε κουκουλωμένες με τα σεντόνια περιμένοντας να χαράξει και να μπει σε λειτουργία η γεννήτρια. Ήμουν έτοιμη στις 6 και ξεχύθηκα έξω να δω πως είχε διαμορφωθεί το τοπίο μετά τη νυχτερινή θύελλα αλλά δεν είδα διαφορά, άμμο και αμμοβουνα είδα χθες αυτά βλέπω και σήμερα , το αν τώρα ψίλωσαν η δημιουργήθηκαν καινούργια δεν ξέρω , δεν μελετήσει είχα και το τοπογραφικό της περιοχής.. Γύρισα να βάλω το μπουφάν διότι περόνιαζε το πρωινό κρύο και βγήκα εκτός της μάντρας του κάμπ για να ψάξω για πέτρες… έχω εκτός δική μου μανία και παραγγελιά , να μαζεύω πετρώματα από όπου βρεθώ και δεν χάνω στιγμή. Ο ήλιος ανατέλλοντας με βρίσκει σε στάση προσκυνήματος να διαλέγω μικρές γυαλιστερές πέτρες από χαλαζία και βαλσάτη που υπήρχαν σε μια ξέρα στη νότια πλευρά…
…Σήμερα έχουμε μια μεγάλη πορεία, πάμε στο κοιλάδα Tashwinat που αποτελείται από 101 wadi (φαράγγια). Τα τζιπ σε διάταξη ανηφορίζουν, περνούν τους αμέτρητους αμμόλοφους , ένα τοπίο που σου παίρνει την ανάσα. Είναι σαν να περνάς μια πύλη και να βρίσκεσαι σε ένα άλλο κόσμο να νιώθεις πως είσαι ο μόνος τυχερός , που βαδίζει στα αχνάρια ανθρώπων που άφησαν ζωντανά τα αποτυπώματα τους , τη τέχνη τους χαραγμένη σε βραχογραφίες . Νιώθεις να παρακολουθείς το χθες, σαν ντοκιμαντέρ μέσα από ένα ανοιχτό παράθυρο ώσπου αποφασίζεις να πάρεις μέρος και εσύ κατρακυλώντας , περπατώντας, ζώντας αυτό το χθες…Η UNESCO έχει χαρακτηρίσει τη περιοχή αυτή , μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς , έχει χρηματοδοτήσει ανασκαφές και συντηρήσεις και έχει συντελέσει στη διατήρηση των βραχογραφιών. Τις θαμμένες βραχογραφίες, που μαρτυρούν τη ζωή των ανθρώπων που ζούσαν εδώ, αλλά και την διαπίστωση ότι η Σαχάρα δεν ήταν έρημος, αλλά τόπος έφορος, πράσινος με νερά , ποτάμια , τόπος φιλοξενίας πολλών άγριων ζώων, ανακάλυψε ο ιταλός καθηγητής Mori το 1955. Η τέχνη στα βράχια ήταν γνωστή από τους Τουαρέγκ που ζουν εδώ, δεν μπόρεσαν όμως να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του έξω κόσμου παρότι είχε περιγραφεί από τον Barth το 185. Ο κόσμος περίμενε το 1955 το Mori να ανακαλύψει, να συντηρήσει και να παραδώσει στο σήμερα ένα πολιτισμό ξεχασμένο, παραγκωνισμένο. Πάνω από 1300 βραχογραφίες έχουν ανακαλυφθεί στη περιοχή Acacus . Το να βρεις τώρα την ακριβή θέση των βραχογραφιών μέσα σε αυτήν την απέραντη έρημο, είναι μια υπόθεση σοβαρή αν δεν έχεις ένα οδηγό ικανό και μια πυξίδα…Για να δεις τη φιγούρα του ελέφαντα πχ στο Wan Traghit πρέπει να ακολουθήσεις και να βρεις Ν24o51` 36,9 E10o32` αν τα έγραψα σωστά ( ευτυχώς δεν χρειάστηκε να ακολουθήσουμε πυξίδα , είχαμε τον οδηγό..) Πάνω στους βράχους βλέπουμε σκηνές από τη ζωή των ανθρώπων , σκηνές από κυνήγια, από τελετές, από καλλιέργειες, από φυτά και ζώα . Σε μια εσοχή είναι ο τάφος μιας μούμιας ενός 3χρονου που έζησε πριν από 5000 χρόνια, ανακάλυψη του Mori και αυτή , με το όνομα Mughjazi που βρίσκεται στο μουσείο της Τρίπολης.
Το μεσημέρι μας βρίσκει κάτω από την σκιά ενός γιγάντιου βράχου να απολαμβάνομαι στο καθιερωμένο πικνίκ ένα γευστικότατο κοτόπουλο με κάρυ και κοφτό μακαρονάκι! Ο γυρισμός στο κάμπ από το wadi ήταν μια διαδρομή μέσα από μια σειρά αμμοθυνων που οι ακτίνες του ήλιου χάριζαν ένα χρυσαφί λαμπερό χρώμα . Πότε –πότε η ξαφνική ριπή του ανέμου σήκωνε σύννεφο τη αμμο , την στροβίλιζε μακριά και έβλεπες μπροστά σου να αλλάζει όγκο, μορφή και σχήμα η κορυφογραμμή που μόλις είχες κατακτήσει σχεδόν έρποντας η με το τζιπ…..Σε μια από τις πιο ψηλές κορφές αγναντεύομαι τη κοιλάδα που δεν έχει τελειωμό , παρακολουθούμε τον αγώνα των τζιπ σε μια επίδειξη ικανοτήτων οδηγών και αντοχής αυτοκινήτων την ίδια ώρα που ο ήλιος μας στέλνει τις τελευταίεςζεστές αγκαλιές στη κοιλάδα ηχούν τα γέλια τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες στα κατορθώματα των οδηγών…
Η νύχτα έπεσε παρέα με ένα ψωφόκρυο που μας ανάγκασε να φορέσουμε όλο το περιεχόμενο της βαλίτσας χωρίς να καταφέρουμε να ζεσταθούμε…
Attachments
Last edited by a moderator:
