LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.525
- Likes
- 7.781
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
Και αφού λοιπόν μετά από ένα τετραήμερο ρυθμού ανατολίτικης μουσικής και λικνισμάτων χορού , ένα γρήγορα πέρασμα από το κοντινό Σαν Μαρίνο και μια απίστευτη καθυστέρηση στο δρόμο για Ρώμη από τις τεράστιες ουρές στον αυτοκινητόδρομο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας κοντά στη VIA CAVUR που θα περνούσαμε τις 2 τελευταίες μέρες στη πόλη που έζησα τα φοιτητικά μου χρόνια, να περπατήσω στη γειτονιά να πιω το καφέ μου στο ίδιο μπαράκι της Μαλατέστα, να δώ τα αγαπημένα πρόσωπα φίλων εκείνων των χρόνων…
.. Στο αεροδρόμιο αποχαιρέτησα τον καλό μου , τον κουμπάρο και την Τζίνα που επέστρεφαν Ελλάδα , ενώ εγώ μετά της κουμπάρας Oliv και τον Νώντα συναντήσαμε την υπόλοιπη παρέα στο κανονισμένο ραντεβού στο καφέ του αεροδρομίου αναμένοντας τη πτήση της Αφρικίας για Λιβύη..
Η αφρικία στην ώρα της λοιπόν, με το κατακαινούργιο αεροσκάφος με τα άνετα καθίσματα για να απλώσεις και να βουλιάξεις τα ταλαιπωρημένα οπίσθια και να φας με άνεση χωρίς να κινδυνεύεις να τρακάρεις μετωπικά με το εμπρός κάθισμα …,να παίξεις με την ατομική οθόνη touch screen επιλέγοντας από λίστα προγραμμάτων με πολλαπλές επιλογές, εκτός από τα καταλλήλως πειραγμένα έργα σύμφωνα με τις επιταγές του κορανίου, να εκπαιδευτείς στο σκάκι, στο σουντοκου , σε τεστ μνήμης, γλιτώνοντας από άλλα παρατράγουδα και γκρίνιες… προς το παρόν..
Μετά από μια ώρα και κάτι πτήση, προσγειωθήκαμε στη Τρίπολη, που αν δεν ήταν οι άπειρες γιγαντοαφίσες του φίλου Καντάφι να μας χαμογελά και να μας υποδέχεται θα στοιχηματίζαμε ότι δεν φτάσαμε ποτέ και πουθενά για τον απλούστατο λόγο ότι καμιά πινακίδα σε γλώσσα κατανοητή η γνώριμη μας κατεύθυνε ,οι άλλοι συνταξιδιώτες ως για μαγείας εξαφανίστηκαν στις άλλες πτήσεις ανταπόκρισης , ούτε σε κανένα πίνακα αφίξεων, από τους 2 που υπήρχαν, εμφανίστηκε ο αριθμός πτήσης μας ,αλλά το κυριότερο οι βαλίτσες μας, δεν εμφανίστηκαν στο ξεχαρβαλωμένο ιμάντα..
Άντε πάλι να εξηγείς σε ένα άνθρωπο που δεν γνωρίζει άλλη γλώσσα πλην της αραβικής και να περιγράφεις το χρώμα ,σχήμα των αποσκευών βοηθούμενη από ένα πλαστικοποιημένο χαρτί που έχει φωτογραφημένα κάποια από τα είδη βαλιτσών.., να βγαίνεις έξω από τα ρούχα σου από την απίστευτη συμπεριφορά άλλων ομοιοπαθουντων που σε παρακάμπτουν με αγένεια στην ατέλειωτη ουρά έξω από το γραφείο απολεσθέντων, ανακαλύπτοντας τελικά πως ορισμένες εκφράσεις και προτάσεις σε γλώσσα international είναι κατανοητές από όλους κυρίως αν συνοδεύονται και από ένα υψηλότερο τόνο φωνής …
Από τις 4.30 το απόγευμα ώρα άφιξης της πτήσης μας , πτήση φάντασμα κατά τα άλλα, φύγαμε από το αεροδρόμιο στις 10 το βράδυ!!!!!!!!!! πράγμα που δεν μας πτόησε καθόλου αλλα μας πρόσθεσε και μια πεινα απιστευτη ... Βρηκαμε τον οδηγο μας τον Φετχι, που για τις επομενες μέρες θα ακούει στο τζουτζούκος , παρατσουκλι που δικαίως του δοθηκε απο να μας περιμενει ο δυστυχος εξω ολες αυτες τις ώρες των διαδικασιων..
Το βανακι μας οδηγησε μεσα απο την απιστευτη κινηση της πρωτευουσας σε ενα εστιατορειο με θαλασσινα οπου δεν αργησε να επανέλθει η διαταραγμενη ισσοροπια γαστρικων υγρων και σακχαρου του σωματος μας..Μεσάνυχτα και κατι φτασαμε στο ξενοδοχειο Golden beach στη παραλια της Τριπολης ...
.. Στο αεροδρόμιο αποχαιρέτησα τον καλό μου , τον κουμπάρο και την Τζίνα που επέστρεφαν Ελλάδα , ενώ εγώ μετά της κουμπάρας Oliv και τον Νώντα συναντήσαμε την υπόλοιπη παρέα στο κανονισμένο ραντεβού στο καφέ του αεροδρομίου αναμένοντας τη πτήση της Αφρικίας για Λιβύη..
Η αφρικία στην ώρα της λοιπόν, με το κατακαινούργιο αεροσκάφος με τα άνετα καθίσματα για να απλώσεις και να βουλιάξεις τα ταλαιπωρημένα οπίσθια και να φας με άνεση χωρίς να κινδυνεύεις να τρακάρεις μετωπικά με το εμπρός κάθισμα …,να παίξεις με την ατομική οθόνη touch screen επιλέγοντας από λίστα προγραμμάτων με πολλαπλές επιλογές, εκτός από τα καταλλήλως πειραγμένα έργα σύμφωνα με τις επιταγές του κορανίου, να εκπαιδευτείς στο σκάκι, στο σουντοκου , σε τεστ μνήμης, γλιτώνοντας από άλλα παρατράγουδα και γκρίνιες… προς το παρόν..
Μετά από μια ώρα και κάτι πτήση, προσγειωθήκαμε στη Τρίπολη, που αν δεν ήταν οι άπειρες γιγαντοαφίσες του φίλου Καντάφι να μας χαμογελά και να μας υποδέχεται θα στοιχηματίζαμε ότι δεν φτάσαμε ποτέ και πουθενά για τον απλούστατο λόγο ότι καμιά πινακίδα σε γλώσσα κατανοητή η γνώριμη μας κατεύθυνε ,οι άλλοι συνταξιδιώτες ως για μαγείας εξαφανίστηκαν στις άλλες πτήσεις ανταπόκρισης , ούτε σε κανένα πίνακα αφίξεων, από τους 2 που υπήρχαν, εμφανίστηκε ο αριθμός πτήσης μας ,αλλά το κυριότερο οι βαλίτσες μας, δεν εμφανίστηκαν στο ξεχαρβαλωμένο ιμάντα..
Άντε πάλι να εξηγείς σε ένα άνθρωπο που δεν γνωρίζει άλλη γλώσσα πλην της αραβικής και να περιγράφεις το χρώμα ,σχήμα των αποσκευών βοηθούμενη από ένα πλαστικοποιημένο χαρτί που έχει φωτογραφημένα κάποια από τα είδη βαλιτσών.., να βγαίνεις έξω από τα ρούχα σου από την απίστευτη συμπεριφορά άλλων ομοιοπαθουντων που σε παρακάμπτουν με αγένεια στην ατέλειωτη ουρά έξω από το γραφείο απολεσθέντων, ανακαλύπτοντας τελικά πως ορισμένες εκφράσεις και προτάσεις σε γλώσσα international είναι κατανοητές από όλους κυρίως αν συνοδεύονται και από ένα υψηλότερο τόνο φωνής …
Από τις 4.30 το απόγευμα ώρα άφιξης της πτήσης μας , πτήση φάντασμα κατά τα άλλα, φύγαμε από το αεροδρόμιο στις 10 το βράδυ!!!!!!!!!! πράγμα που δεν μας πτόησε καθόλου αλλα μας πρόσθεσε και μια πεινα απιστευτη ... Βρηκαμε τον οδηγο μας τον Φετχι, που για τις επομενες μέρες θα ακούει στο τζουτζούκος , παρατσουκλι που δικαίως του δοθηκε απο να μας περιμενει ο δυστυχος εξω ολες αυτες τις ώρες των διαδικασιων..
Το βανακι μας οδηγησε μεσα απο την απιστευτη κινηση της πρωτευουσας σε ενα εστιατορειο με θαλασσινα οπου δεν αργησε να επανέλθει η διαταραγμενη ισσοροπια γαστρικων υγρων και σακχαρου του σωματος μας..Μεσάνυχτα και κατι φτασαμε στο ξενοδοχειο Golden beach στη παραλια της Τριπολης ...
Attachments
Last edited by a moderator:
