LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.683
- Likes
- 9.016
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
Και δέησε να βγει ο ήλιος να ζεστάνει το κοκαλάκι μας όπως λέει και η μάνα μου και εμείς μετά από ένα ζεστό καφέ και συναμαρτούντα βουτήγματα , είμαστε έτοιμοι για την σημερινή εξερεύνηση του Wadi Awssi. Εδώ το τοπίο αλλάζει, όχι δηλαδή πως γίνεται όαση με λαχταριστούς χουρμάδες , ¨η ορμητικοί καταρράκτες ξεπηδούν από το πουθενά αλλά ενώ ας τα ονομάσω κύρια συστατικά παραμένουν τα ίδια , δηλαδή άμμο και βράχια, η εικόνα που καταγράφεται από το μάτι είναι σαφώς αγριότερη και σκληρή. Στο Awssi λοιπόν η φύση σαν να έσπειρε, στην κυριολεξία, βράχια σε μικρούς η μεγάλους όγκους διαφόρων σχημάτων και μορφών, μισοκαλυμμένα από άμμο δίνοντας αυτή την άγρια, σκοτεινή εικόνα και προς στιγμή μου έρχεται στο μυαλό να το παρομοιάσω με μια τούρτα πασπαλισμένη από καραμελωμένα αμύγδαλα…., ε ρε τι κάνει η λιγούρα θα πει κάποιος !!! ενώ άλλος θα έλεγε απλά ¨ σεληνιακό τοπίο ¨
Σε αυτό λοιπόν το σεληνιακό- τούρτα τοπίο εμείς αισθανόμαστε σαν αστροναύτες που τολμούν να κάνουν τα πρώτα βήματα έξω από το διαστημόπλοιο παραβιάζοντας ένα άβατο.. Σε κάθε μας βήμα, πίσω από κάθε βράχο αισθανόμαστε ότι θα ξεπηδήσουν οι προϊστορικοί άνθρωποι με τα αρχαία όπλα τους ενοχλημένοι από την εισβολή μας, υπερασπίζοντας τα εδάφη και τη ζωή τους..
Οι βραχογραφίες εδώ είναι 12000 χρόνων παλιές ανακάλυψη και πάλι του ιταλού καθηγητή. Ορισμένες, όσες είναι σκαλισμένες χαμηλά, είναι προστατευμένες από ξύλινα παραπήγματα και ψάθες για να μην καταστραφούν από τα ζώα αλλά και από τους επισκέπτες .. Η περιοχή για αρκετό καιρό δεν ήταν επισκέψιμη χάρις στη απαράδεχτη συμπεριφορά τουριστών οι οποίοι θέλοντας να πάρουν αντίγραφα βραχογραφιών, έβαλαν πάνω ένα υλικό τύπου σιλικόνης για να αποτυπωθεί η παράσταση, αλλά τραβώντας το έφυγε όλη η βραχογραφία.. Έτσι εξηγείται και η υποχρεωτική παρουσία της τουριστικής αστυνομίας σε κάθε ομάδα τουριστών.. Κάπου –κάπου μέσα σε αυτή τη ξηρασία σκάει μύτη και κανένα δενδράκι, λίγοι θάμνοι που είναι η μοναδική τροφή για τις καμήλες των τουαρέγκ που ζουν εδώ και δεν είναι πολλοί, ισα-ισα μια οικογένεια που αποτελείται από 80 μέλη και είναι οι μόνοι που επιμένουν να ζουν εδώ όχι λόγω τουριστικής ατραξιόν αλλά γιατί είναι δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τη τρόπο ζωής τους. Συναντάμε ένα νεαρό βοσκό τουαρέγκ παρέα με 2 σκυλιά πετσί και κόκαλο από τη πείνα και αυτά , λίγο πιο κάτω 2 καμήλες με ένα περίεργο βηματισμό . Βέβαια πώς να προχωρήσουν τα ζώα αφού τους είχαν δέσει με ένα σχοινί τα 2 πίσω πόδια ,με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις , να χάνονται από την εποπτεία των βοσκών..
Το εστιατόριο ΄΄ κάτω από το βράχο’’ για μενού έχει πατάτες τηγανητές , κουνουπίδι και ρέγγα, φαγητό που απαιτεί και την κατάλληλη μπυροποσία αλλά λόγω απαγόρευσης το ρίξαμε στη coca-cola και 7 up.. Με το Γιάννη αποφασίζομαι να πάμε στην απέναντι πλευρά της κοιλάδας να δούμε βραχογραφίες με τα πόδια μέχρι να τελειώσουν τη μεσημεριανή προσευχή προς το Μωάμεθ οι οδηγοί και να μας συναντήσουν εκεί αλλά τραπήκαμε σε άτακτη υποχώρηση όταν τα 2 πεινασμένα σκυλιά και άλλα ζώα που δεν μπόρεσα να αναγνωρίσω άρχισαν επίθεση από την απέναντι πλευρά….Κρίνοντας ότι δεν ήταν η ώρα ούτε ο τόπος αλλά ούτε και ο σωστός τρόπος (και ποιος είναι άραγε ) να φύγουμε από τη ζωή, με ένα κατοστάρι που θα ζήλευε και η μακαρίτισσα Τζοουνς αν θυμάμαι καλά το όνομα της ταμπουρωθήκαμε πίσω από τα τζιπ κοντά στους οδηγούς που αναγκαστικά διέκοψαν τη ιερή συνομιλία με το κύριο τους..
Το απόγευμα μας βρίσκει σε μια πολλή υψηλή αμμοκορυφή να παρακολουθούμε τα τζιπ ενός γαλλικού γκρουπ στις επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες απόπειρες ανάβασης.. Μπρος-πίσω και πάλι μπρος, να ξεφουσκώνουν τα λάστιχα να χαράζουν άλλη πορεία αλλά τίποτα.. Οι δικοί μας οδηγοί παρακολουθούν χωρίς να μπορούν να συγκρατήσουν τα γέλια τους βιντεοσκοπώντας στα κινητά το σκηνικό.. Στα μάτια τους φαντάζουν μικροί και ανίδεοι αυτοί οι γάλλοι και θέλοντας να τους ξεφτιλίσουν ακόμη πιο πολύ παίρνουν τα τζιπ τους κατεβαίνουν κάτω στο πιο χαμηλά σημείο και χαράζουν τη πιο ανηφορική πορεία.. Το ένα μετά το άλλο ανεβαίνουν με άνεση στη κορυφή με εμάς να χειροκροτούμε και οι γάλλοι να κοιτούν αποσβολωμένοι μια τα αυτοκίνητα τους μια τους δικούς μας οδηγούς με μια επιθυμία φαντάζομαι του να ανοίξει η άμμος να τους καταπιεί..
Σε αυτό λοιπόν το σεληνιακό- τούρτα τοπίο εμείς αισθανόμαστε σαν αστροναύτες που τολμούν να κάνουν τα πρώτα βήματα έξω από το διαστημόπλοιο παραβιάζοντας ένα άβατο.. Σε κάθε μας βήμα, πίσω από κάθε βράχο αισθανόμαστε ότι θα ξεπηδήσουν οι προϊστορικοί άνθρωποι με τα αρχαία όπλα τους ενοχλημένοι από την εισβολή μας, υπερασπίζοντας τα εδάφη και τη ζωή τους..
Οι βραχογραφίες εδώ είναι 12000 χρόνων παλιές ανακάλυψη και πάλι του ιταλού καθηγητή. Ορισμένες, όσες είναι σκαλισμένες χαμηλά, είναι προστατευμένες από ξύλινα παραπήγματα και ψάθες για να μην καταστραφούν από τα ζώα αλλά και από τους επισκέπτες .. Η περιοχή για αρκετό καιρό δεν ήταν επισκέψιμη χάρις στη απαράδεχτη συμπεριφορά τουριστών οι οποίοι θέλοντας να πάρουν αντίγραφα βραχογραφιών, έβαλαν πάνω ένα υλικό τύπου σιλικόνης για να αποτυπωθεί η παράσταση, αλλά τραβώντας το έφυγε όλη η βραχογραφία.. Έτσι εξηγείται και η υποχρεωτική παρουσία της τουριστικής αστυνομίας σε κάθε ομάδα τουριστών.. Κάπου –κάπου μέσα σε αυτή τη ξηρασία σκάει μύτη και κανένα δενδράκι, λίγοι θάμνοι που είναι η μοναδική τροφή για τις καμήλες των τουαρέγκ που ζουν εδώ και δεν είναι πολλοί, ισα-ισα μια οικογένεια που αποτελείται από 80 μέλη και είναι οι μόνοι που επιμένουν να ζουν εδώ όχι λόγω τουριστικής ατραξιόν αλλά γιατί είναι δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τη τρόπο ζωής τους. Συναντάμε ένα νεαρό βοσκό τουαρέγκ παρέα με 2 σκυλιά πετσί και κόκαλο από τη πείνα και αυτά , λίγο πιο κάτω 2 καμήλες με ένα περίεργο βηματισμό . Βέβαια πώς να προχωρήσουν τα ζώα αφού τους είχαν δέσει με ένα σχοινί τα 2 πίσω πόδια ,με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις , να χάνονται από την εποπτεία των βοσκών..
Το εστιατόριο ΄΄ κάτω από το βράχο’’ για μενού έχει πατάτες τηγανητές , κουνουπίδι και ρέγγα, φαγητό που απαιτεί και την κατάλληλη μπυροποσία αλλά λόγω απαγόρευσης το ρίξαμε στη coca-cola και 7 up.. Με το Γιάννη αποφασίζομαι να πάμε στην απέναντι πλευρά της κοιλάδας να δούμε βραχογραφίες με τα πόδια μέχρι να τελειώσουν τη μεσημεριανή προσευχή προς το Μωάμεθ οι οδηγοί και να μας συναντήσουν εκεί αλλά τραπήκαμε σε άτακτη υποχώρηση όταν τα 2 πεινασμένα σκυλιά και άλλα ζώα που δεν μπόρεσα να αναγνωρίσω άρχισαν επίθεση από την απέναντι πλευρά….Κρίνοντας ότι δεν ήταν η ώρα ούτε ο τόπος αλλά ούτε και ο σωστός τρόπος (και ποιος είναι άραγε ) να φύγουμε από τη ζωή, με ένα κατοστάρι που θα ζήλευε και η μακαρίτισσα Τζοουνς αν θυμάμαι καλά το όνομα της ταμπουρωθήκαμε πίσω από τα τζιπ κοντά στους οδηγούς που αναγκαστικά διέκοψαν τη ιερή συνομιλία με το κύριο τους..
Το απόγευμα μας βρίσκει σε μια πολλή υψηλή αμμοκορυφή να παρακολουθούμε τα τζιπ ενός γαλλικού γκρουπ στις επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες απόπειρες ανάβασης.. Μπρος-πίσω και πάλι μπρος, να ξεφουσκώνουν τα λάστιχα να χαράζουν άλλη πορεία αλλά τίποτα.. Οι δικοί μας οδηγοί παρακολουθούν χωρίς να μπορούν να συγκρατήσουν τα γέλια τους βιντεοσκοπώντας στα κινητά το σκηνικό.. Στα μάτια τους φαντάζουν μικροί και ανίδεοι αυτοί οι γάλλοι και θέλοντας να τους ξεφτιλίσουν ακόμη πιο πολύ παίρνουν τα τζιπ τους κατεβαίνουν κάτω στο πιο χαμηλά σημείο και χαράζουν τη πιο ανηφορική πορεία.. Το ένα μετά το άλλο ανεβαίνουν με άνεση στη κορυφή με εμάς να χειροκροτούμε και οι γάλλοι να κοιτούν αποσβολωμένοι μια τα αυτοκίνητα τους μια τους δικούς μας οδηγούς με μια επιθυμία φαντάζομαι του να ανοίξει η άμμος να τους καταπιεί..
Attachments
Last edited by a moderator:
