LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.525
- Likes
- 7.781
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
Η πτήση είναι 8 παρά κάτι και εμείς νάμαστε στο αεροδρόμιο από ενωρίς μπας και προλάβουμε αυτή τη φορά καπαρώσουμε τις θέσεις.. Τα παιδιά στο μπαρ δεν προλαβαίνουν να φτιάχνουν καφέδες για τους καλύτερους πελάτες , εμάς δηλαδή, που από τις τόσες φορές που έχουμε βρεθεί στο χώρο αυτό, έχουμε αρχίσει μια στενή φιλία που επιθυμούν να μάθουν και ελληνικά, μη σου πως, πως μέχρι να επιστρέψουμε στη πατρίδα θα έχουν μάθει αρκετά …
Ανακούφιση μεγάλη πήραμε με το που είδαμε τις βαλίτσες να φορτώνονται και εμείς με τη κάρτα επιβίβασης στα χέρια …, μέχρι που στο ξάστερο η Συλβια διπλώνεται στα δύο, κάθιδρη οδηγείται έξω στο χωράφι να αδειάσει όλο το γαστρικό περιεχόμενο σε ένα δύσμοιρο αλλά ποτισμένο δενδράκι… Οι μισοί είχαν προχωρήσει και η κατάσταση δεν έλεγε να βελτιωθεί παρά τις όποιες θεραπευτικές ενέργειες.. Τα πράγματα δυσκόλευαν , η πτήση καθυστερούσε και ευτυχώς αλλιώς θα έπρεπε να τροποποιηθεί το πρόγραμμα και πάνω που είχαμε πιστέψει πως κάποιοι από εμάς τη έρημο θα την έβλεπαν από τις φώτο ή καθόλου, η Σύλβια αναστήθηκε στο περίπου και κατάφερε να συρθεί μέσα στο αεροπλάνο . Πιστέψαμε πως όλα είχαν τελειώσει πια, όταν η Όλγα και ο Γιάννης διαπιστώνουν πως στις θέσεις 14 Α, Β είναι στρογγυλοκαθισμένοι κάποιοι άλλοι που έχουν το 13 Α, Β που όμως δεν αντιστοιχεί σε κάθισμα γιατί είναι η έξοδος κινδύνου και που φυσικά θεώρησαν σωστό να μετακινηθούν μια σειρά πίσω.., και δεν τους σήκωνε καμία παναγία, κανένας Αλλάχ…
.-Δεν πειράζει λέει η Όλγα.. αν υπάρχει αλλού κενή θέση..
- Ναι στο φτερό !!.. εδώ είδαμε και πάθαμε να μπούμε κενή θέση θες εσύ..
Είδε και απόειδε η αεροσυνοδός , συνεννοήθηκε και με τους πιλότους , κάπως βάλανε κάτι σκαμπουδάκια να κάτσουν οι συνοδοί κατά την απογείωση και γλύτωσε το φτερό η Όλγα και ο Γιάννης.. Με τη ψυχή στο στόμα και τα ήπατα στα γόνατα περάσαμε τη μια ώρα και κάτι πτήση σε αυτό το συναρμολογούμενο αεροπλάνο που αποτελείτο από κομμάτια της Jordan , Syrian airlines ..
Φτάσαμε νύχτα στις 11 και κάτι στη Sebha μην έχοντας χρόνο να δούμε τη πόλη , ο τζουτζουκος μας πήγε κατευθείαν για φαί, λύσαγε στη πείνα εκείνος από τη νηστεία τόσων ωρών και αμέσως στο ξενοδοχείο που απείχε κάμποσα χιλιόμετρα από τη πόλη..
Δεν μπορώ να αποφασίσω αν το ξενύχτι οφείλεται στον ενθουσιασμό, η στο μυστήριο της ερήμου που το νιώθεις να εισβάλει από τα μισάνοιχτα παράθυρα και τα μάτια μου αντικρίζουν τη πιο φωτεινή λαμπερή χρωματένια ανατολή.. Βγαίνω αθόρυβα έξω ονειροπαρμένα ανυπόμονα να αποθανατίσω τη εικόνα της ερήμου που με υποδέχεται με το χαρακτηριστικό τσουχτερό κρύο , υποσχόμενη μια θερμή μέρα μόλις περάσουν κάμποσα μισάωρα.
Οδηγοί και τζιπ περιμένουν να φορτώσουν τα άψυχα και έμψυχα που στο μέτρημα βγαίνουν παραπανίσια σε κιλά και αριθμό ,οπότε η μόνη λύση είναι η μίσθωση ενός παραπάνω τζιπ , διαδικασία που μας δίνει χρονικά αρκετά περιθώρια στο χάζεμα και σε φωτογραφήσεις στα σημεία συνάντησης.. που δεν είναι άλλα από τα βενζινάδικα .. Εδώ λοιπόν συναντάμε τους πιο δυναμικά ανέμελους και εξτριμ ταξιδιώτες, που φόρτωσαν τις μηχανές, τις γουρούνες, τα σκι-άμμου, σε κάτι τεράστια φορτηγά-θηρία που σε κάθε βενζινάδικο γεμίζουν φουλ διπλά και τρίδιπλα ντεπόζιτα και κάθε κρασοβάρελο που έχουν , βλέπεται μετά από λίγο μόνο άμμο και πάλι άμμο θα συναντούν όποτε πρέπει να έχουν βενζίνη για να φτάσουν και να δαμάσουν με τα μηχανοκίνητα τους τα βουνά Acacus..
Φορτωθήκαμε για την ακρίβεια μας φόρτωσαν με δίκαιη μοιρασιά μπορώ να πω ανά τζιπ με μια ελαφριά αρχικά, που μετά έγινε μεγάλη τύχη για όσους επέβαιναν στο πρώτο τζιπ, του οποίου βρέθηκα κωλόφαρδη επιβάτης, μιας και δεν έτρωγαν κατά πρόσωπο όλη αυτή τη αμμουτσα που σήκωναν οι τροχοί που δαιμονισμένα έτρεχαν φτάνοντας τα 140- 145 χιλ στη αμμοοοο!!!!!!!
Τα πρώτα χιλιόμετρα, εκατοντάδες χιλιόμετρα από Sebha –Germa μας ξίνισαν λίγο έως αρκετά κάποιους που δεν έβλεπαν την έρημο που είχαν ονειρευτεί.., αλλά μια πράσινη τεχνητή καλλιεργήσιμη γη με χουρμαδιές, σπαρτά , θερμοκήπια , αρδευτικές καλλιέργειες, το όνειρο του Καντάφι να δει ολοπρασινη τη Σαχάρα, πραγματικότητα.. Τα αποθέματα νερού στα υποσαχάρια έγκατα οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι φτάνουν δε φτάνουν ως το 2050, πράγμα που ο τζουτζουκος αρνείται λέγοντας ότι είναι λάθος υπολογισμοί, και ότι ο Καντάφι είπε πως τα αποθέματα νερού είναι για 4 χιλιάδες χρόνια για όλες τις χώρες που μοιράζονται τη Σαχάρα, δηλαδή, Τυνήσια, Σουδάν, Νιγηρία, Λιβύη, Αλγερία..
-..Εεεεεε, αφού το λέει ο αρχηγός έτσι θανε.. και ποιος σκοτίζεται τώρα τι θα γίνει μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια?
Ο καυτερός ήλιος καρφί πάνω μας , σιγά- σιγά το τοπίο αλλάζει , οι καλλιέργειες εξαφανίζονται και από δεξιά μια μαύρη οροσειρά από βαλσάτη κάνει τη εμφάνιση της ενώ αριστερά ορθώνεται τα αμμόβουνα.. .. και αρχίζουμε να νιώθουμε ένα μυστήριο να μας κυριεύει …
Κάτω από τον ίσκιο , τι ίσκιο δηλαδή μπορεί να κάνει μια ακακία όση μεγάλη και ψηλή ναναε, θα είναι το τραπέζι για το μεσημεριανό μας.. Μάγειρας και βοηθοί έχουν προπορευτεί σε προεπιλεγμένο σημείο, που για εμάς είναι το 292 χιλ έχουν στρώσει στο μακρύ τραπέζι τα γκουρμέ εδέσματα , που αποτελούνται από σαρδέλες, φασόλια, καρότα, τουρσί και τυρί …. Η παρέα όμως αντί να πέσει με τα μούτρα στο φαί, πέφτει στη υπαίθρια αγορά 2 τουαρέγκ που όπως μάθαμε, γνωρίζουν πια ότι σε αυτή τη περιοχή σταματούν όλα σχεδόν τα τουριστικά τζιπ και απλώνουν τη πραμάτεια τους στη βορρά και τσέπη των επισκεπτών.., μια πραμάτεια ακριβή , δίκιο έχει ο lonely planet, για τα δεδομένα μας αλλά και που στα μάτια μας είναι τόσο αρμονικά τέλεια δουλεμένα σε στυλ αναλογία και υλικά, για να είναι χειροποίητα και μάλιστα των τουαρέγκ …
..Ας είναι μια ματιά ποτέ δεν έβλαψε, διαπιστώνουμε τη γνησιότητα της φυλής από τις σκληρές διαπραγματεύσεις των αγορών…, είναι πολύ σκληροί στα παζάρια, ακόμη και οι πιο ικανές παζαρεύτριες της ομάδας υποχωρούν, εγώ πρώτη και καλύτερη αφού δεν τοχω και δεύτερο με θερίζει η πείνα και μαζί με το Γιάννη τιμούμαι το γεύμα μας…οι άλλες θα χορτάσουν με ότι απομένει…
τα τζιπ της παρεας..
..οι τολμηροι!!!
.. το ρεστωραν..κατω απο τον ισκιο μια ακακιας..
οτι απομεινε απο ενα γκουρμε γευμα!!!!
Ανακούφιση μεγάλη πήραμε με το που είδαμε τις βαλίτσες να φορτώνονται και εμείς με τη κάρτα επιβίβασης στα χέρια …, μέχρι που στο ξάστερο η Συλβια διπλώνεται στα δύο, κάθιδρη οδηγείται έξω στο χωράφι να αδειάσει όλο το γαστρικό περιεχόμενο σε ένα δύσμοιρο αλλά ποτισμένο δενδράκι… Οι μισοί είχαν προχωρήσει και η κατάσταση δεν έλεγε να βελτιωθεί παρά τις όποιες θεραπευτικές ενέργειες.. Τα πράγματα δυσκόλευαν , η πτήση καθυστερούσε και ευτυχώς αλλιώς θα έπρεπε να τροποποιηθεί το πρόγραμμα και πάνω που είχαμε πιστέψει πως κάποιοι από εμάς τη έρημο θα την έβλεπαν από τις φώτο ή καθόλου, η Σύλβια αναστήθηκε στο περίπου και κατάφερε να συρθεί μέσα στο αεροπλάνο . Πιστέψαμε πως όλα είχαν τελειώσει πια, όταν η Όλγα και ο Γιάννης διαπιστώνουν πως στις θέσεις 14 Α, Β είναι στρογγυλοκαθισμένοι κάποιοι άλλοι που έχουν το 13 Α, Β που όμως δεν αντιστοιχεί σε κάθισμα γιατί είναι η έξοδος κινδύνου και που φυσικά θεώρησαν σωστό να μετακινηθούν μια σειρά πίσω.., και δεν τους σήκωνε καμία παναγία, κανένας Αλλάχ…
.-Δεν πειράζει λέει η Όλγα.. αν υπάρχει αλλού κενή θέση..
- Ναι στο φτερό !!.. εδώ είδαμε και πάθαμε να μπούμε κενή θέση θες εσύ..
Είδε και απόειδε η αεροσυνοδός , συνεννοήθηκε και με τους πιλότους , κάπως βάλανε κάτι σκαμπουδάκια να κάτσουν οι συνοδοί κατά την απογείωση και γλύτωσε το φτερό η Όλγα και ο Γιάννης.. Με τη ψυχή στο στόμα και τα ήπατα στα γόνατα περάσαμε τη μια ώρα και κάτι πτήση σε αυτό το συναρμολογούμενο αεροπλάνο που αποτελείτο από κομμάτια της Jordan , Syrian airlines ..
Φτάσαμε νύχτα στις 11 και κάτι στη Sebha μην έχοντας χρόνο να δούμε τη πόλη , ο τζουτζουκος μας πήγε κατευθείαν για φαί, λύσαγε στη πείνα εκείνος από τη νηστεία τόσων ωρών και αμέσως στο ξενοδοχείο που απείχε κάμποσα χιλιόμετρα από τη πόλη..
Δεν μπορώ να αποφασίσω αν το ξενύχτι οφείλεται στον ενθουσιασμό, η στο μυστήριο της ερήμου που το νιώθεις να εισβάλει από τα μισάνοιχτα παράθυρα και τα μάτια μου αντικρίζουν τη πιο φωτεινή λαμπερή χρωματένια ανατολή.. Βγαίνω αθόρυβα έξω ονειροπαρμένα ανυπόμονα να αποθανατίσω τη εικόνα της ερήμου που με υποδέχεται με το χαρακτηριστικό τσουχτερό κρύο , υποσχόμενη μια θερμή μέρα μόλις περάσουν κάμποσα μισάωρα.
Οδηγοί και τζιπ περιμένουν να φορτώσουν τα άψυχα και έμψυχα που στο μέτρημα βγαίνουν παραπανίσια σε κιλά και αριθμό ,οπότε η μόνη λύση είναι η μίσθωση ενός παραπάνω τζιπ , διαδικασία που μας δίνει χρονικά αρκετά περιθώρια στο χάζεμα και σε φωτογραφήσεις στα σημεία συνάντησης.. που δεν είναι άλλα από τα βενζινάδικα .. Εδώ λοιπόν συναντάμε τους πιο δυναμικά ανέμελους και εξτριμ ταξιδιώτες, που φόρτωσαν τις μηχανές, τις γουρούνες, τα σκι-άμμου, σε κάτι τεράστια φορτηγά-θηρία που σε κάθε βενζινάδικο γεμίζουν φουλ διπλά και τρίδιπλα ντεπόζιτα και κάθε κρασοβάρελο που έχουν , βλέπεται μετά από λίγο μόνο άμμο και πάλι άμμο θα συναντούν όποτε πρέπει να έχουν βενζίνη για να φτάσουν και να δαμάσουν με τα μηχανοκίνητα τους τα βουνά Acacus..
Φορτωθήκαμε για την ακρίβεια μας φόρτωσαν με δίκαιη μοιρασιά μπορώ να πω ανά τζιπ με μια ελαφριά αρχικά, που μετά έγινε μεγάλη τύχη για όσους επέβαιναν στο πρώτο τζιπ, του οποίου βρέθηκα κωλόφαρδη επιβάτης, μιας και δεν έτρωγαν κατά πρόσωπο όλη αυτή τη αμμουτσα που σήκωναν οι τροχοί που δαιμονισμένα έτρεχαν φτάνοντας τα 140- 145 χιλ στη αμμοοοο!!!!!!!
Τα πρώτα χιλιόμετρα, εκατοντάδες χιλιόμετρα από Sebha –Germa μας ξίνισαν λίγο έως αρκετά κάποιους που δεν έβλεπαν την έρημο που είχαν ονειρευτεί.., αλλά μια πράσινη τεχνητή καλλιεργήσιμη γη με χουρμαδιές, σπαρτά , θερμοκήπια , αρδευτικές καλλιέργειες, το όνειρο του Καντάφι να δει ολοπρασινη τη Σαχάρα, πραγματικότητα.. Τα αποθέματα νερού στα υποσαχάρια έγκατα οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι φτάνουν δε φτάνουν ως το 2050, πράγμα που ο τζουτζουκος αρνείται λέγοντας ότι είναι λάθος υπολογισμοί, και ότι ο Καντάφι είπε πως τα αποθέματα νερού είναι για 4 χιλιάδες χρόνια για όλες τις χώρες που μοιράζονται τη Σαχάρα, δηλαδή, Τυνήσια, Σουδάν, Νιγηρία, Λιβύη, Αλγερία..
-..Εεεεεε, αφού το λέει ο αρχηγός έτσι θανε.. και ποιος σκοτίζεται τώρα τι θα γίνει μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια?
Ο καυτερός ήλιος καρφί πάνω μας , σιγά- σιγά το τοπίο αλλάζει , οι καλλιέργειες εξαφανίζονται και από δεξιά μια μαύρη οροσειρά από βαλσάτη κάνει τη εμφάνιση της ενώ αριστερά ορθώνεται τα αμμόβουνα.. .. και αρχίζουμε να νιώθουμε ένα μυστήριο να μας κυριεύει …
Κάτω από τον ίσκιο , τι ίσκιο δηλαδή μπορεί να κάνει μια ακακία όση μεγάλη και ψηλή ναναε, θα είναι το τραπέζι για το μεσημεριανό μας.. Μάγειρας και βοηθοί έχουν προπορευτεί σε προεπιλεγμένο σημείο, που για εμάς είναι το 292 χιλ έχουν στρώσει στο μακρύ τραπέζι τα γκουρμέ εδέσματα , που αποτελούνται από σαρδέλες, φασόλια, καρότα, τουρσί και τυρί …. Η παρέα όμως αντί να πέσει με τα μούτρα στο φαί, πέφτει στη υπαίθρια αγορά 2 τουαρέγκ που όπως μάθαμε, γνωρίζουν πια ότι σε αυτή τη περιοχή σταματούν όλα σχεδόν τα τουριστικά τζιπ και απλώνουν τη πραμάτεια τους στη βορρά και τσέπη των επισκεπτών.., μια πραμάτεια ακριβή , δίκιο έχει ο lonely planet, για τα δεδομένα μας αλλά και που στα μάτια μας είναι τόσο αρμονικά τέλεια δουλεμένα σε στυλ αναλογία και υλικά, για να είναι χειροποίητα και μάλιστα των τουαρέγκ …
..Ας είναι μια ματιά ποτέ δεν έβλαψε, διαπιστώνουμε τη γνησιότητα της φυλής από τις σκληρές διαπραγματεύσεις των αγορών…, είναι πολύ σκληροί στα παζάρια, ακόμη και οι πιο ικανές παζαρεύτριες της ομάδας υποχωρούν, εγώ πρώτη και καλύτερη αφού δεν τοχω και δεύτερο με θερίζει η πείνα και μαζί με το Γιάννη τιμούμαι το γεύμα μας…οι άλλες θα χορτάσουν με ότι απομένει…
τα τζιπ της παρεας..
..οι τολμηροι!!!
.. το ρεστωραν..κατω απο τον ισκιο μια ακακιας..
οτι απομεινε απο ενα γκουρμε γευμα!!!!
Attachments
Last edited by a moderator:
