LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.525
- Likes
- 7.781
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
Όταν επιτέλους έκανε την εμφάνιση της από ψηλά η χερσόνησος της Κυρήνειας η ανυπομονησία έλαβε τέλος για να αρχίσει μια δυνατή απογοήτευση…Δεν έχω άλλη λέξη από αυτή για να περιγράψω τη πόλη διαμάντι στολίδι της Πεντάπολης.. την Πτολεμαίδα… Μια πόλη άδεια , νεκρή και βρώμικη.. Ένας χωμάτινος δρόμος τίγκα στις λακκούβες που για κακή μας τύχη είχαν μετατραπεί σε μίνι πισίνες- λασποκολύμπες από τη λιγοστή βροχούλα που είχε πέσει πριν από καμιά ώρα.. . Δεξιά και αριστερά τα σπίτια, δεν μπορώ και να τα πω σπίτια, καλύβες πιο δόκιμος όρος, με ξεχαρβαλωμένα παραθυρόφυλλα, ανοιγμένες σκεπές, γκρεμισμένους τοίχους να βάλλονται με ευκολία από τη βροχή και αέρα..αλλά πουθενά κάτοικος.. Περνάμε από ένα σπίτι όπου οι ετοιμασίες μιας γαμήλιας τελετής βρίσκονται σε εξέλιξη.. Τα κοκκινοκίτρινα λαμπάκια , τα ασορτί κατακόκκινα τούλια , οι γιρλάντες δεμένες στα δένδρα και το στερεοφωνικό στο παράθυρο να βγάζει ρυθμούς λιβυοροκ μας ενημερώνει ότι εδώ ζει κόσμος …, πράγμα που διαπιστώνουμε λίγα δεύτερα αργότερα όταν περνώντας από ένα παλιό σαν όλα τα άλλα κτήρια που ήταν το σχολείο, τα σχολιαρόπαιδα που σχόλαγαν μας χαιρέτησαν δια λιθοβολισμού!, ναι ακριβώς.. όπως τα λέω ,, έσκυψαν πήραν πέτρες και ναααααα! Ας είναι πάμε παρακάτω…, το βαν σταματά σε μια αλάνα .. Που να κατεβούμε.., με το που πατάμε το πόδι κάτω βουλιάζουμε στη λάσπη και τα νερά.. Μαζεύομαι τα μπατζάκια ανασκουμπωμένοι και στηριζόμενοι στις κολώνες και πιθάρια που βρίσκονται δεξιά και αριστερά διακοσμητικά στοιχεία ενός διαδρόμου που καταλήγει στο ένα και μοναδικό εστιατόριο ...
Μαζευόμαστε όλοι και τότε το μάτι μας αποφασίζει να περιπλανηθεί γύρω –γύρω.. Ε λοιπόν.., βρισκόμαστε στη είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Μπροστά μας και απέναντι η είσοδος του μουσείου, δεξιά το γραφείο πληροφοριών και βόρια εκεί που στεκόμαστε πάνω στα αρχαία και μισοσπασμένα αγάλματα και κολώνες έχει στηθεί αυτό τα παράπηγμα εστιατόριο – αντικερί - γκαλερί..
Και τώρα τι?
- Τρώμε πρώτα και μετά ξενάγηση.., εισηγείται ο τζουτζούκος.., θα δούμε το μουσείο και εσείς θα πάτε και λίγο πιο πάνω στον αρχαιολογικό χώρο, εγώ θα σας περιμένω εδώ.
-Αλλοίμονο μην και δεν ήταν έτσι..,!!!!!!! το κατάλαβε ότι το πράγμα έχει περπάτημα υπό βροχή και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια…
Φαί με τις 4 μασέλες που λέει και η μάνα μου, λοιπόν …Ο εσωτερικός διάκοσμος του μαγαζιού τρισχειρότερος , μάλλον ο Βοτρίνι θα πρέπει να επέμβει. Τα στενόμακρα τραπέζια καλυμμένα με μουσαμά πολύχρωμο σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο με τεράστια λουλούδια και ένα μαχαιροπίρουνο πάνω στη χαρτοπετσέτα κομμένη στα 4 ( άλλη φορά θα σας πω το ανέκδοτο που μου ήρθε εκείνη τη στιγμή..) και οι πλαστικές καρέκλες γύφτο στιλ στη σειρά.. Τα μοναδικά αξίας αντικείμενα εκεί μέσα είναι τα σπασμένα πιθάρια και δοχεία και μικρά αγάλματα ευρήματα αρχαία της περιοχής που υπάρχουν κατάσπαρτα παντού γύρω και ο κάθε ένας μπορεί να τα αξιοποιεί όπως του καπνίσει..
-- Μόνο σουποκουπα της εποχής εκείνης δεν θα προτιμήσω, λέω εγώ...
Φάγαμε ότι και κάθε μέρα και βγήκαμε για ξενάγηση. Ο τοπικός ξεναγός, ένας αδυνατούλης κύριος με ρίζες ινδικές νομίζω με άπταιστα αγγλικά μας μπάζει στη πρώτη αίθουσα του μουσείου.. Ανοιγοκλείνω καμιά δεκαριά φορές τα μάτια μέχρι να καταλάβω ότι το έντονο πράσινο χρώμα που έβλεπα δεν οφειλόταν σε αιφνίδια περίεργη πάθηση των ματιών μου..
- Βρε τι πρασινάδα είναι αυτή?
- Είναι η υγρασία λέει ο ξεναγός…
Στη πρώτη αίθουσα δεσπόζει το τεράστιο ψηφιδωτό με την παράσταση των τεσσάρων εποχών εύρημα από την ομώνυμη βίλα, αριστερά είναι το κεφάλι της μέδουσας από το μωσαϊκό της villa of Columns και δεξιά τα τρία αγάλματα από το Odeon όλα μες στο πράσινο… στις υπόλοιπες 2 αίθουσες είναι σκηνοθετικά στημένα αγάλματα, μωσαϊκά, κολώνες , σαρκοφάγοι του 2 και 3μχ αιώνα, αλλά και του 6 και 7 πχ αιώνα αγάλματα από την πόλη Barce..
Βγήκαμε από το πράσινο υγρό τοπίο στη βροχερή μαυρίλα του ουρανού..
-Μωρέ δεν φτάνει το σακίδιο και οι μηχανές περασμένες στο λαιμό μου που κοντεύουν να με απαγχονίσουν τα λουριά τους θαχω και το παρασόλι να το δέρνει ο αέρας γαμωτο.
Παρασόλι γιοκ αποφασίζω , βγάζω από το πάτο του σακιδίου το αδιάβροχο για να προστατέψω κυρίως τις μηχανές και όποιος ζήσει έζησε και όποιος λιώσει έλιωσε...,.
Περνούμε πίσω από το μουσείο και βρισκόμαστε σε μια τεράστια ανοιχτή έκταση.. που το μονοπάτι σε ανηφορίζει στους πρόποδες ενός λόφου με τα θαμμένα ακόμη ερείπια του ιπποδρόμου.. Μπορούμε να διακρίνουμε τα αρχαία ελληνικά τείχη, διότι ως γνωστόν, η πόλη ήταν γέννημα θρέμμα και δημιούργημα των προγόνων μας τον 4 αιώνα πχ , πέρασε στη κατοχή των Ρωμαίων και βίωσε το θάνατο και αφανισμό της με την εισβολή των αράβων πολεμιστών τον 7 αιώνα, αν και η Πτολεμαίδα ήταν η τελευταία των πέντε πόλεων που έπεσε…. Αριστερά μας πότε –πότε κάνουν την εμφάνιση τους 3-4 κολώνες σημάδι ενός βυζαντινού ναού , και ότι έχει απομείνει η για την ακρίβεια ανασκαφτεί από τη Βίλλα των 4 Εποχών διότι όπως λέει και ο ξεναγός μόνο το 10% ναι το 10% της Πτολεμαίδας έχει δει το φως του ήλιου … Το Odeon ένα μικρό ελληνικό θέατρο χωρητικότητας 500 ατόμων ήταν ένα σκεπαστό θέατρο το όποιο μετατράπηκε σε κλειστή πισίνα από τους Ρωμαίους..
Ανηφορίζοντας στο λόφο βρίσκομαι τη ελληνική αγορά που και αυτή με τη σειρά της μετατράπηκε σε φόρουμ από τους Ρωμαίους.. Προχωρώντας να φτάσουμε σε αυτό που ο ξεναγός λέει ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη μηχανικής, τεχνοκατασκευαστικη, λειτουργικής άποψης που ακούει στο όνομα, ελληνικό υδραγωγείο , γινόμαστε μάρτυρες ενός τοκετού σε υπαίθριο μαιευτήριο !! Ναι εδώ κατοικούν πια ζώα και βοσκοί.. Ο τόπος πέρα από ένα εγκαταλειμμένος αρχαιολογικός χώρος είναι ένας απέραντος βοσκότοπος.. και σήμερα μια προβατίνα έφερε στο φως τον απόγονο της που λόγω του μάλλον επώδυνου τοκετού ούτε που γύρισε να το κοιτάξει.., το ξεφορτώθηκε και έκανε από τη άλλη μεριά το κεφάλι της.. Βουτά που λέτε ο βοσκός το νεογέννητο και ακολουθώντας την άπονη μάνα της το έβαζε με το ζόρι στα πόδια της.. πράγμα που επαναλήφτηκε αρκετές φορές..
Την έκδηλη απορία ,μας έλυσε η Πόπη που γνωρίζει από αυτά, μας ενημερώνει πως έτσι γίνεται μέχρι να συνηθίσουν τα μικρά οι μητέρες τους..
Σύνηθες φαινόμενο δηλαδή οι κατσίκες να πέφτουν σε επιλοχία ψύχωση και άρνηση του σπλάχνου τους!!! Αλλά ας γυρίσουμε στο υδραγωγείο που στην εποχή του ήταν το μεγαλύτερο της Βόρειας Αφρικής και που αποτελείται από ένα σύστημα αγωγών και δεξαμενών χωρητικότητας 6.000.000 κυβικών και θαμμένο στα 6 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, όχι μόνο μάζευε και αποθήκευε όλη αυτή τη ποσότητα του νερού που ανέβλυζε από την πηγή που βρίσκεται 25 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης.. Ένα μεγάλο κομμάτι του υδραγωγείου είναι επισκέψιμο και εμείς περιπλανηθήκαμε στους αποξηραμένους αγωγούς και δεξαμενές με περισσά υπερηφάνεια για τους προγόνους μας…., είπαμε μόνο για τους προγόνους μας …
Η βροχή συνεχίζεται και εμείς συνεχίζουμε τη περιπλάνηση σε αυτή την εγκαταλειμμένη ξεχασμένη ελληνικό-ρωμαϊκή ιστορία. Εδώ οι ανασκαφές λέει ο ξεναγός σταμάτησαν το 1957 και σήμερα ανασκαφές γίνονται μόνο από φοιτητές ευρωπαϊκών πανεπιστημίων με κονδύλια δικά τους και χρόνο περιορισμένο..,, εδώ η Ουνέσκο δεν αφιέρωσε ούτε ένα δολάριο από τα κονδύλια , ούτε ο κόσμος δείχνει κάποιο ενδιαφέρον να δει αυτή η πόλη το φως, λες η ταφή της είναι η μόνη αιτία της επιβίωσης της..
Ο δρόμος του γυρισμού μας γέμισε σκέψεις και προβληματισμούς , ξεκάθαρα πάντως μας πλήγωσε αυτή η αδιαφορία , όλη αυτή η εγκατάλειψη και φέρνοντας στη μνήμη μας τη Σαμπραθα και Λέπτις μες στη λάμψη και μεγαλείο της ιστορίας της σας λέω πως η Πτολεμαιδα δεν είναι τοπ ιστορικός προορισμός για έλληνες και μη που δεν θέλουν να χαλαστούν από τη πεισματικά λησμονημένη και εγκαταλειμμένη ιστορία…..
- Αν είναι και η Απολλωνία στο ίδιο χάλι καλιά ητανε να μείνουμε στη έρημο η Βεγγάζη.. λέει το κοινό..
- Και σας τοπα εγώ πως δεν ήθελα άλλες πέτρες , σας τοπα! Λέει ο Νωντας..έιπρεπε να σας σε παρατηξω και να κάτσω στη Βεγγάζη.. να πουσουνήσω( να ψωνίσω για τους μη κρητικούς) και να μαζόξετε όταν θα είστε τα ισα –πίσω..
Δεν απαντήθηκαν ούτε συζητήθηκαν οι διαπιστώσεις κανενός, σιωπηλοί μπήκαμε στο βανακι με τελευταίο προορισμό το ξενοδοχείο μας AL Manar (ο Φάρος) ένα από τα ελάχιστα αν όχι το μόνο πολυώροφο κτήριο χτισμένο στο παραλιακό δρόμο της σημερινής Sussa και αλλοτινής Απολλωνίας..
.. To πρασινο μουσείο..
H Πτολεμαίδα
.. και πάλι Πτολεμαιδα
.. ο τοκετος...
ο αρχαιολογικός χωρος
το υδραγωγειο
τμημα του 10% των ανασκαφων...
το ξενοδοχειο ΑL MANAR στη Σουσα..
Μαζευόμαστε όλοι και τότε το μάτι μας αποφασίζει να περιπλανηθεί γύρω –γύρω.. Ε λοιπόν.., βρισκόμαστε στη είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Μπροστά μας και απέναντι η είσοδος του μουσείου, δεξιά το γραφείο πληροφοριών και βόρια εκεί που στεκόμαστε πάνω στα αρχαία και μισοσπασμένα αγάλματα και κολώνες έχει στηθεί αυτό τα παράπηγμα εστιατόριο – αντικερί - γκαλερί..
Και τώρα τι?
- Τρώμε πρώτα και μετά ξενάγηση.., εισηγείται ο τζουτζούκος.., θα δούμε το μουσείο και εσείς θα πάτε και λίγο πιο πάνω στον αρχαιολογικό χώρο, εγώ θα σας περιμένω εδώ.
-Αλλοίμονο μην και δεν ήταν έτσι..,!!!!!!! το κατάλαβε ότι το πράγμα έχει περπάτημα υπό βροχή και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια…
Φαί με τις 4 μασέλες που λέει και η μάνα μου, λοιπόν …Ο εσωτερικός διάκοσμος του μαγαζιού τρισχειρότερος , μάλλον ο Βοτρίνι θα πρέπει να επέμβει. Τα στενόμακρα τραπέζια καλυμμένα με μουσαμά πολύχρωμο σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο με τεράστια λουλούδια και ένα μαχαιροπίρουνο πάνω στη χαρτοπετσέτα κομμένη στα 4 ( άλλη φορά θα σας πω το ανέκδοτο που μου ήρθε εκείνη τη στιγμή..) και οι πλαστικές καρέκλες γύφτο στιλ στη σειρά.. Τα μοναδικά αξίας αντικείμενα εκεί μέσα είναι τα σπασμένα πιθάρια και δοχεία και μικρά αγάλματα ευρήματα αρχαία της περιοχής που υπάρχουν κατάσπαρτα παντού γύρω και ο κάθε ένας μπορεί να τα αξιοποιεί όπως του καπνίσει..
-- Μόνο σουποκουπα της εποχής εκείνης δεν θα προτιμήσω, λέω εγώ...
Φάγαμε ότι και κάθε μέρα και βγήκαμε για ξενάγηση. Ο τοπικός ξεναγός, ένας αδυνατούλης κύριος με ρίζες ινδικές νομίζω με άπταιστα αγγλικά μας μπάζει στη πρώτη αίθουσα του μουσείου.. Ανοιγοκλείνω καμιά δεκαριά φορές τα μάτια μέχρι να καταλάβω ότι το έντονο πράσινο χρώμα που έβλεπα δεν οφειλόταν σε αιφνίδια περίεργη πάθηση των ματιών μου..
- Βρε τι πρασινάδα είναι αυτή?
- Είναι η υγρασία λέει ο ξεναγός…
Στη πρώτη αίθουσα δεσπόζει το τεράστιο ψηφιδωτό με την παράσταση των τεσσάρων εποχών εύρημα από την ομώνυμη βίλα, αριστερά είναι το κεφάλι της μέδουσας από το μωσαϊκό της villa of Columns και δεξιά τα τρία αγάλματα από το Odeon όλα μες στο πράσινο… στις υπόλοιπες 2 αίθουσες είναι σκηνοθετικά στημένα αγάλματα, μωσαϊκά, κολώνες , σαρκοφάγοι του 2 και 3μχ αιώνα, αλλά και του 6 και 7 πχ αιώνα αγάλματα από την πόλη Barce..
Βγήκαμε από το πράσινο υγρό τοπίο στη βροχερή μαυρίλα του ουρανού..
-Μωρέ δεν φτάνει το σακίδιο και οι μηχανές περασμένες στο λαιμό μου που κοντεύουν να με απαγχονίσουν τα λουριά τους θαχω και το παρασόλι να το δέρνει ο αέρας γαμωτο.
Παρασόλι γιοκ αποφασίζω , βγάζω από το πάτο του σακιδίου το αδιάβροχο για να προστατέψω κυρίως τις μηχανές και όποιος ζήσει έζησε και όποιος λιώσει έλιωσε...,.
Περνούμε πίσω από το μουσείο και βρισκόμαστε σε μια τεράστια ανοιχτή έκταση.. που το μονοπάτι σε ανηφορίζει στους πρόποδες ενός λόφου με τα θαμμένα ακόμη ερείπια του ιπποδρόμου.. Μπορούμε να διακρίνουμε τα αρχαία ελληνικά τείχη, διότι ως γνωστόν, η πόλη ήταν γέννημα θρέμμα και δημιούργημα των προγόνων μας τον 4 αιώνα πχ , πέρασε στη κατοχή των Ρωμαίων και βίωσε το θάνατο και αφανισμό της με την εισβολή των αράβων πολεμιστών τον 7 αιώνα, αν και η Πτολεμαίδα ήταν η τελευταία των πέντε πόλεων που έπεσε…. Αριστερά μας πότε –πότε κάνουν την εμφάνιση τους 3-4 κολώνες σημάδι ενός βυζαντινού ναού , και ότι έχει απομείνει η για την ακρίβεια ανασκαφτεί από τη Βίλλα των 4 Εποχών διότι όπως λέει και ο ξεναγός μόνο το 10% ναι το 10% της Πτολεμαίδας έχει δει το φως του ήλιου … Το Odeon ένα μικρό ελληνικό θέατρο χωρητικότητας 500 ατόμων ήταν ένα σκεπαστό θέατρο το όποιο μετατράπηκε σε κλειστή πισίνα από τους Ρωμαίους..
Ανηφορίζοντας στο λόφο βρίσκομαι τη ελληνική αγορά που και αυτή με τη σειρά της μετατράπηκε σε φόρουμ από τους Ρωμαίους.. Προχωρώντας να φτάσουμε σε αυτό που ο ξεναγός λέει ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη μηχανικής, τεχνοκατασκευαστικη, λειτουργικής άποψης που ακούει στο όνομα, ελληνικό υδραγωγείο , γινόμαστε μάρτυρες ενός τοκετού σε υπαίθριο μαιευτήριο !! Ναι εδώ κατοικούν πια ζώα και βοσκοί.. Ο τόπος πέρα από ένα εγκαταλειμμένος αρχαιολογικός χώρος είναι ένας απέραντος βοσκότοπος.. και σήμερα μια προβατίνα έφερε στο φως τον απόγονο της που λόγω του μάλλον επώδυνου τοκετού ούτε που γύρισε να το κοιτάξει.., το ξεφορτώθηκε και έκανε από τη άλλη μεριά το κεφάλι της.. Βουτά που λέτε ο βοσκός το νεογέννητο και ακολουθώντας την άπονη μάνα της το έβαζε με το ζόρι στα πόδια της.. πράγμα που επαναλήφτηκε αρκετές φορές..
Την έκδηλη απορία ,μας έλυσε η Πόπη που γνωρίζει από αυτά, μας ενημερώνει πως έτσι γίνεται μέχρι να συνηθίσουν τα μικρά οι μητέρες τους..
Σύνηθες φαινόμενο δηλαδή οι κατσίκες να πέφτουν σε επιλοχία ψύχωση και άρνηση του σπλάχνου τους!!! Αλλά ας γυρίσουμε στο υδραγωγείο που στην εποχή του ήταν το μεγαλύτερο της Βόρειας Αφρικής και που αποτελείται από ένα σύστημα αγωγών και δεξαμενών χωρητικότητας 6.000.000 κυβικών και θαμμένο στα 6 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, όχι μόνο μάζευε και αποθήκευε όλη αυτή τη ποσότητα του νερού που ανέβλυζε από την πηγή που βρίσκεται 25 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης.. Ένα μεγάλο κομμάτι του υδραγωγείου είναι επισκέψιμο και εμείς περιπλανηθήκαμε στους αποξηραμένους αγωγούς και δεξαμενές με περισσά υπερηφάνεια για τους προγόνους μας…., είπαμε μόνο για τους προγόνους μας …
Η βροχή συνεχίζεται και εμείς συνεχίζουμε τη περιπλάνηση σε αυτή την εγκαταλειμμένη ξεχασμένη ελληνικό-ρωμαϊκή ιστορία. Εδώ οι ανασκαφές λέει ο ξεναγός σταμάτησαν το 1957 και σήμερα ανασκαφές γίνονται μόνο από φοιτητές ευρωπαϊκών πανεπιστημίων με κονδύλια δικά τους και χρόνο περιορισμένο..,, εδώ η Ουνέσκο δεν αφιέρωσε ούτε ένα δολάριο από τα κονδύλια , ούτε ο κόσμος δείχνει κάποιο ενδιαφέρον να δει αυτή η πόλη το φως, λες η ταφή της είναι η μόνη αιτία της επιβίωσης της..
Ο δρόμος του γυρισμού μας γέμισε σκέψεις και προβληματισμούς , ξεκάθαρα πάντως μας πλήγωσε αυτή η αδιαφορία , όλη αυτή η εγκατάλειψη και φέρνοντας στη μνήμη μας τη Σαμπραθα και Λέπτις μες στη λάμψη και μεγαλείο της ιστορίας της σας λέω πως η Πτολεμαιδα δεν είναι τοπ ιστορικός προορισμός για έλληνες και μη που δεν θέλουν να χαλαστούν από τη πεισματικά λησμονημένη και εγκαταλειμμένη ιστορία…..
- Αν είναι και η Απολλωνία στο ίδιο χάλι καλιά ητανε να μείνουμε στη έρημο η Βεγγάζη.. λέει το κοινό..
- Και σας τοπα εγώ πως δεν ήθελα άλλες πέτρες , σας τοπα! Λέει ο Νωντας..έιπρεπε να σας σε παρατηξω και να κάτσω στη Βεγγάζη.. να πουσουνήσω( να ψωνίσω για τους μη κρητικούς) και να μαζόξετε όταν θα είστε τα ισα –πίσω..
Δεν απαντήθηκαν ούτε συζητήθηκαν οι διαπιστώσεις κανενός, σιωπηλοί μπήκαμε στο βανακι με τελευταίο προορισμό το ξενοδοχείο μας AL Manar (ο Φάρος) ένα από τα ελάχιστα αν όχι το μόνο πολυώροφο κτήριο χτισμένο στο παραλιακό δρόμο της σημερινής Sussa και αλλοτινής Απολλωνίας..
.. To πρασινο μουσείο..
H Πτολεμαίδα
.. και πάλι Πτολεμαιδα
.. ο τοκετος...
ο αρχαιολογικός χωρος
το υδραγωγειο
τμημα του 10% των ανασκαφων...
το ξενοδοχειο ΑL MANAR στη Σουσα..
Attachments
Last edited by a moderator:
