soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.702
- Likes
- 6.318
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][B]Σαγκάη.[URL="http://www.travelstories.gr/#_ftn1"][B][1][/B][/URL] [/B
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
Aτέλειωτες είναι όμως οι γαλήνιες θάλασσες, και οι ηλιόλουστες μέρες που θα μας συνοδεύουν σε αυτό το ταξίδι των 33 ημερών μέχρι να φανούν οι ακτές της Κίνας. Αυτός είναι και ο λόγος που τούτο το ταξίδι ξεχώρισε από τα υπόλοιπα, δεκαπέντε περίπου, που είχα πραγματοποιήσει στον Ειρηνικό Μια συνεχής καλοκαιρία, ένα ελαφρό αεράκι μια ανεκτή θερμοκρασία, μια ήρεμη θάλασσα είναι τα καθημερινά χαρακτηριστικά του καιρού. Αυτή η ευχάριστη μονοτονία σμίγει με την κουραστική της ζωής στο πλοίο, την καθημερινή εικόνα του μικρού χώρου, την επικοινωνία με τους ίδιους ανθρώπους και του άπλετου γαλάζιου που απλώνεται γύρω σου. Ακόμη σε κουράζουν ψυχολογικά κι αυτά τα ηλιοβασιλέματα που κάθε μέρα είναι διαφορετικά και εξαρτώνται από τη θέση και την ποσότητα των νεφών στη Δύση. Το ίδιο και ο ρεμβασμός του μακρινού ορίζοντα και της γαλάζιας θάλασσας. Όλα αυτά αντιμετωπίζονται με ενασχόληση σε κλειστούς χώρους, όπως το διάβασμα στη καμπίνα , τη δουλειά σου, στο σαλόνι με επιτραπέζια παιχνίδια και με ατέλειωτες συζητήσεις και ιστορίες που γίνονται πιο ζωηρές και εύθυμες όταν συνοδεύονται από ένα ποτηράκι…
Μια μεγάλη γραμμή έχουμε χαράξει πάνω στον χάρτη. Ξεκινά σημείο που είναι το 30ο Β. και τελειώνει στο Νταιρέν. Κάθε μεσημέρι στις 12 σημειώνουμε με μια κουκίδα το στίγμα μας πάνω στην γραμμή. Θα συμπληρωθεί όλη με κουκίδες. Κάθε δυο ή τρεις μέρες βάζουμε μια ώρα πίσω. Αυτό γίνεται από τότε που αφήσαμε τον Πειραιά καθότι η πορεία μας ήταν συνεχώς δυτική.
Στην αριστερή μας πλευρά στο βάθος εκεί που φαίνονται πολλά σύννεφα μαζί, βρίσκονται τα βουνά της Χαβάης. Παρόλο που πέρασα πολλές φορές κοντά της δεν έτυχε ποτέ να σταματήσουμε για καύσιμα.. Δεξιά μας μακριά είναι η περιοχή του βόρειου Ειρηνικού το ένα βαρομετρικό χαμηλό έρχεται πίσω από το άλλο, δημιουργούν ανέμους έντασης μέχρι εννέα μποφόρ αυτή την εποχή που είναι Άνοιξη. Πιο βόρεια είναι τα Αλεούτια περιοχή που δεν είναι εύκολη το χειμώνα. Το να κάνεις τόξο κοντά στα Αλεούτια είναι κατόρθωμα. Εκεί μας έτυχαν κάποιο χειμώνα τέσσερα ταξίδια από το Βανκούβερ, για μια πόλη στην Σοβιετική Σιβηρία [1] και επιστροφή ξανά στο Βανκούβερ.
Στο βόρειο ημισφαίριο τα βαρομετρικά χαμηλά ή υψηλά, πάντα έρχονται από τα δυτικά προς τα ανατολικά. H διεύθυνση των ανέμων γύρω από το κέντρο τους είναι αντίθετος της φοράς των δεικτών του ρολογιού. Από την διεύθυνση των ανέμων που επικρατούν σε μια περιοχή, μπορεί να γνωρίζει κάποιος που βρίσκεται το κέντρο του χαμηλού. Τα αντίθετα συμβαίνουν στο νότιο ημισφαίριο. Εκεί έχουμε κατεύθυνση από Α. προς Δ. και οι άνεμοι κινούνται όπως τους δείκτες του ρολογιού.
Επτά μοίρες νότια από την πορεία μας βρίσκεται ο Τροπικός του Καρκίνου από όπου ξεκινά η τροπική ζώνη από το 23Β-23Ν και συμπεριλαμβάνει όλη την περιοχή του Ισημερινού. Την περίοδο των βροχών, η εικόνα που αντικρίζει όποιος ταξιδεύει σ΄ αυτή την άκρη του κόσμου είναι μοναδική κι ούτε μπορεί να απεικονιστεί σε πίνακα. Ταξιδεύεις πάνω σε μια θαλάσσια επίπεδη επιφάνεια χωρίς την παραμικρή ρυτίδα. Γύρω από σένα βρίσκονται οι περιοδικές μπόρες που σχηματίζουν τεράστιες κολόνες οι οποίες ενώνουν τον ουρανό με τη θάλασσα. Είσαι μέσα σ΄ ένα μουντό και θολό περιβάλλον, κλεισμένος από παντού, πάνω σ' ένα μικρό και απόμακρο σημείο του πλανήτη μας. Ένα δέος σε συνεπαίρνει όταν σκέφτεσαι ότι η κοντινότερη στεριά είναι χιλιάδες μίλια μακριά σου, κι εσύ πρέπει να πολεμήσεις με τούτα δω τα φαινόμενα που σαν θηρία ορθώνονται μπροστά σου.Κάποια στιγμή θα μπεις μέσα στην υδάτινη «κολόνα» που βρίσκεται μπροστά σου, θα είναι καλοδεχούμενη γιατί θα σε δροσίσει, και ευκαιρία για ένα μπάνιο στο κατάστρωμα.
Φτάσαμε στο πλάτος 157ο δυτικό. Είμαστε ακριβώς πίσω από το 33ο ανατολικό που περνά κοντά από τον Πειραιά απ΄ όπου ξεκινήσαμε. Είναι το αντίθετο μέρος της γης από αυτό που βρίσκεται η Ελλάδα. Έχουμε διαφορά 12 ωρών ακριβώς.
[1] Είναι μια μικρή περιπέτεια και με κεντρικό στοιχείο την περιγραφή αυτής της πόλης που δεν έχει αναφερθεί ακόμη εδώ. Μια άλλη φορά..
Μια μεγάλη γραμμή έχουμε χαράξει πάνω στον χάρτη. Ξεκινά σημείο που είναι το 30ο Β. και τελειώνει στο Νταιρέν. Κάθε μεσημέρι στις 12 σημειώνουμε με μια κουκίδα το στίγμα μας πάνω στην γραμμή. Θα συμπληρωθεί όλη με κουκίδες. Κάθε δυο ή τρεις μέρες βάζουμε μια ώρα πίσω. Αυτό γίνεται από τότε που αφήσαμε τον Πειραιά καθότι η πορεία μας ήταν συνεχώς δυτική.
Στην αριστερή μας πλευρά στο βάθος εκεί που φαίνονται πολλά σύννεφα μαζί, βρίσκονται τα βουνά της Χαβάης. Παρόλο που πέρασα πολλές φορές κοντά της δεν έτυχε ποτέ να σταματήσουμε για καύσιμα.. Δεξιά μας μακριά είναι η περιοχή του βόρειου Ειρηνικού το ένα βαρομετρικό χαμηλό έρχεται πίσω από το άλλο, δημιουργούν ανέμους έντασης μέχρι εννέα μποφόρ αυτή την εποχή που είναι Άνοιξη. Πιο βόρεια είναι τα Αλεούτια περιοχή που δεν είναι εύκολη το χειμώνα. Το να κάνεις τόξο κοντά στα Αλεούτια είναι κατόρθωμα. Εκεί μας έτυχαν κάποιο χειμώνα τέσσερα ταξίδια από το Βανκούβερ, για μια πόλη στην Σοβιετική Σιβηρία [1] και επιστροφή ξανά στο Βανκούβερ.
Στο βόρειο ημισφαίριο τα βαρομετρικά χαμηλά ή υψηλά, πάντα έρχονται από τα δυτικά προς τα ανατολικά. H διεύθυνση των ανέμων γύρω από το κέντρο τους είναι αντίθετος της φοράς των δεικτών του ρολογιού. Από την διεύθυνση των ανέμων που επικρατούν σε μια περιοχή, μπορεί να γνωρίζει κάποιος που βρίσκεται το κέντρο του χαμηλού. Τα αντίθετα συμβαίνουν στο νότιο ημισφαίριο. Εκεί έχουμε κατεύθυνση από Α. προς Δ. και οι άνεμοι κινούνται όπως τους δείκτες του ρολογιού.
Επτά μοίρες νότια από την πορεία μας βρίσκεται ο Τροπικός του Καρκίνου από όπου ξεκινά η τροπική ζώνη από το 23Β-23Ν και συμπεριλαμβάνει όλη την περιοχή του Ισημερινού. Την περίοδο των βροχών, η εικόνα που αντικρίζει όποιος ταξιδεύει σ΄ αυτή την άκρη του κόσμου είναι μοναδική κι ούτε μπορεί να απεικονιστεί σε πίνακα. Ταξιδεύεις πάνω σε μια θαλάσσια επίπεδη επιφάνεια χωρίς την παραμικρή ρυτίδα. Γύρω από σένα βρίσκονται οι περιοδικές μπόρες που σχηματίζουν τεράστιες κολόνες οι οποίες ενώνουν τον ουρανό με τη θάλασσα. Είσαι μέσα σ΄ ένα μουντό και θολό περιβάλλον, κλεισμένος από παντού, πάνω σ' ένα μικρό και απόμακρο σημείο του πλανήτη μας. Ένα δέος σε συνεπαίρνει όταν σκέφτεσαι ότι η κοντινότερη στεριά είναι χιλιάδες μίλια μακριά σου, κι εσύ πρέπει να πολεμήσεις με τούτα δω τα φαινόμενα που σαν θηρία ορθώνονται μπροστά σου.Κάποια στιγμή θα μπεις μέσα στην υδάτινη «κολόνα» που βρίσκεται μπροστά σου, θα είναι καλοδεχούμενη γιατί θα σε δροσίσει, και ευκαιρία για ένα μπάνιο στο κατάστρωμα.
Φτάσαμε στο πλάτος 157ο δυτικό. Είμαστε ακριβώς πίσω από το 33ο ανατολικό που περνά κοντά από τον Πειραιά απ΄ όπου ξεκινήσαμε. Είναι το αντίθετο μέρος της γης από αυτό που βρίσκεται η Ελλάδα. Έχουμε διαφορά 12 ωρών ακριβώς.
[1] Είναι μια μικρή περιπέτεια και με κεντρικό στοιχείο την περιγραφή αυτής της πόλης που δεν έχει αναφερθεί ακόμη εδώ. Μια άλλη φορά..
